Als je in de Verenigde Staten woont, leer je natuurlijk wat Engels. Hieronder een selectie van woorden waarmee ons vocabularium werd uitgebreid.

tailgating
A tailgate party is a social event held on and around the open tailgate of a vehicle. Tailgating, which originated in the United States, often involves consuming alcoholic beverages and grilling food. Tailgate parties usually occur in the parking lots at stadiums and arenas, before and occasionally after games and concerts. People attending such a party are said to be tailgating. Many people participate even if their vehicles do not have tailgates.
(http://en.wikipedia.org/wiki/Tailgate_party)

alderman
An alderman is a member of a municipal assembly or council in many jurisdictions founded upon English law.
(http://en.wikipedia.org/wiki/Alderman)

BOGO
"Buy one, get one free", or "Buy one, get one" is a common form of sales promotion. While not always presented to customers in acronym form, this marketing technique is universally known in the marketing industry by the acronyms BOGO, BOGOF, and BOGOHO (Buy one get one half off).
(http://en.wikipedia.org/wiki/Buy_one,_get_one_free)

skein
A wound ball of yarn with a centre pull strand.
(http://en.wikipedia.org/wiki/Skein)

Even geleden kwam er in de spouse group een politieagent van de campuspolitie praten over veiligheid op en rond de campus. Ik had hem een vraag te stellen waarvan ik op voorhand verwachtte dat ik toch geen bevredigend antwoord zou krijgen. Maar ik vond de vraag zo belangrijk, dat ik het er toch op waagde. En ik was aangenaam verrast. Wie had dat gedacht?

In de Verenigde Staten wordt er nogal belang gehecht aan het tweede amendement: het recht om wapens te dragen. Het is in Georgia ook helemaal niet zo bijzonder moeilijk om aan vuurwapens te geraken en  er zijn (zeker voor 'open carry') bijzonder weinig restricties voor het dragen van vuurwapens (klik hier voor een overzicht van de wetgeving). Ook pepperspray is volkomen legaal. Weten dat er zoveel wapens zo beschikbaar en aanwezig op straat, in de bus, in het park... Daar voel ik mij onveilig bij. En daarover ging mijn vraag ook. Creëert deze wetgeving geen onveiligheid?

Een mening over wapendracht had de betrokken politieagent natuurlijk niet (dat mag 'ie niet), maar hij liet wel de andere kant van de medaille zien. Naast de wetgeving over wapendracht, is er ook wetgeving die mensen probeert te beschermen.

Er zijn immers strenge "assault and battery laws". Het is in Georgia strafbaar om mensen aan te raken zonder hun toestemming (simple battery). En ook dreigen om iemand schade toe te brengen ("Ik maak u kapot!"), is strafbaar (simple assault). Dat geldt ook binnen het huisgezin. Het is zelfs zo dat wanneer de politie geroepen wordt bij een geval van huiselijk geweld, en er is sprake van fysiek geweld, dan wordt er sowieso iemand meegenomen. Ik ben blij dat huiselijk geweld zo serieus genomen wordt.

Het arsenaal aan mogelijkheden om iemand pijn te doen is dus veel uitgebreider dan ik gewend was in België, maar de wetten om dat te voorkomen, zijn ook veel strikter. Ik had het niet verwacht, maar hé, er zijn dus ook blijkbaar wetten die mij beschermen tegen schietgrage gekken, i.p.v. ze enkel de gelegenheid te geven om hun ding te doen.

Ja, er zijn bijzonder veel negatieve verhalen te vertellen over de Amerikaanse wetgeving en in het bijzonder over wapendracht. Maar ik ben blij dat ik ook eens een positief verhaal heb kunnen brengen.

Een gastbijdrage van Echtgenoot 

Vandaag de dag is internationale mobiliteit een absolute must als onderzoeker. Het is één van de parameters waarop een onderzoeker wordt afgerekend en nagenoeg onontbeerlijk indien men een vaste aanstelling beoogt. Het internationaal karakter wordt bepaald door studies in het buitenland, korte buitenlandse stages of verblijven maar vooral door een langere onderzoeksperiode van liefst 1 of meerdere jaren aan een prestigieuze instelling. Uit eigen ervaring kan ik getuigen dat het effectief je visie op onderzoek en de wereld bijsteld. De impact is vele male groter als je er eenmaal woont en niet enkel tijdelijk verblijft. Deze ervaring heeft zo zijn prijs. En die prijs ligt vooral op persoonlijk vlak. Het mag dan idyllisch lijken om verre horizonten op te zoeken, de realiteit is niet die van een gemiddelde zomervakantie. Je moet echt alles maar dan ook echt alles regelen om te overleven en dit met een minimum aan informatie en veelal een gebrek aan de juiste documenten. Goed voorbereid zijn is één, een medemens op je pad tegenkomen die bekend is met jouw situatie een ander.

Gezien het doel van deze periode het verijken van de professionele ervaring is, kan je er redelijk vanuit gaan dat dit luik relatief goed geregeld is. Dat is tenminste als je de administratieve barrieres buiten beschouwing laat. Of het feit dat het allemaal te lang duurt, derden de ene fout na de andere lijken op te stapelen en je de kost van het verhuizen verwaarloost. Op persoonlijk vlak ben je echt op jezelf aangewezen. Er is vrijwel geen omkadering om je leven te organizeren en het feit dat je mogelijks een familie hebt die meereist lijkt totaal niet in rekening gebracht.  Beleidsmakers en onderzoeksadministraties gaan al te snel voorbij aan het feit dat een onderzoeker een mens is. Een mens met een partner en mogelijks kinderen. De taalbarriere in de nieuwe maatschappij, noodzaak aan kinderopvang of scholen en het feit dat men terugvalt op één inkomen zijn maar enkele van de uitdagingen. Ik wil hiermee niet gezegd hebben dat er nooit enige maatregelen worden genomen of middelen worden voorzien om hieraan tegemoet te komen maar het is echt wel de uitzondering en niet de regel. De vraag is dus of het dit alles wel waard is?

Wanneer je hierover in dialoog gaat met gevestigde onderzoekers en beleidsmakers, dan is het antwoord eenduidig positief. De impact op de eigen carrière zou erg groot zijn. De vraag is echter of dit effectief zo is? Slecht enkelen van hen verbleven zelf gedurende langere periode in het buitenland en dit in een ander tijdskader. Zij behoorden tot de uitzondering en niet de regel. Vandaag de dag is internationale mobiliteit de regel. Recente studies bevatten indicaties dat dit effectief zo blijkt te zijn maar garanties zijn er niet. De toekomst zal uitwijzen of dit effectief zo is.