afoon
Archief per maand
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
    Zoeken in blog

    1. (bn.) geen klank of stem hebbend; 2. (tw.) verbastering van het Franse "à fond" - 1. (adj.) voicelessness; 2. (interj.) corruption of the French "à fond"
    16-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welkom op deze blog!
    Op deze webpagina deel ik regelmatig een aantal gedachten naar aanleiding van onze verhuis naar de Verenigde Staten. Het doel is om wekelijks een nieuw bericht te plaatsen. De hoofdtaal is Nederlands, maar af en toe verschijnt er ook eens iets in het Engels.
    Veel leesplezier gewenst!

    Disclaimer:
    Op deze blog vind je persoonlijke indrukken. Het is echter ongepast om deze te veralgemenen. Dus wanneer je leest over "hier in de V.S." of "de Amerikanen", "in Europa", "de Belgen" e.d., vergeet dan niet dat dit geen absolute uitspraak is over een volledige bevolkingsgroep, maar slechts een weergave van mijn eigen ervaring.

    28-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moederschap/Ouderschap
    Iemand schreef me onlangs in een e-mail "Je bent op enkele weken in een compleet andere wereld beland, zowel Amerika als Moederschap". Zo had ik het zelf nog niet bekeken, maar het is wel bijzonder accuraat verwoord. Ook het Moederschap/Ouderschap is een andere wereld dan deze waar ik vandaan kom. De bedoeling is dat deze blog hoofdzakelijk over Amerika gaat, maar ik had nu zin om ook over het ouderschap eens iets te schrijven.

    Het is interessant om te zien hoe er verschillende ouderschapstijlen zijn, maar hoe bepaalde stijlen toch dominanter zijn dan andere. Zo zijn er heel veel goed bedoelde veronderstellingen, die er op wijzen dat onze stijl toch iets alternatiever is dan wat algemeen aangenomen wordt. Zo wees een collega van Echtgenoot er ons op dat er in Costco pampers en kunstvoeding in bulk kan worden gekocht, supergoedkoop! Maar zinloos als je wasbare luiers gebruikt en borstvoeding geeft. Of er wordt om de haverklap gevraagd waar haar tutje is. Misschien uit bezorgdheid dat ze het ergens heeft laten vallen? Maar daar is ze (gezien de borstvoeding) nog te jong voor. Of hoe we in de winkel onze luiertas onder de buggy moesten steken: 

    - "Ok, maar wij gebruiken een draagdoek, dus dat gaat niet."
    - "Maar de luiertas mag niet op je rug, die moet onder de buggy."
    - "We hebben geen buggy, we gebruiken een draagdoek. We dragen ons kindje, zonder buggy. Dus we kunnen onze luiertas niet onder de buggy steken."
    - "Dat kan wel zijn, maar de luiertas moet toch onder de buggy."
    - "..."

    Ook goedbedoelde raad tijdens de zwangerschap blijkt niet van toepassing. Want nee, we zijn het nog altijd niet beu om elke dag de was te doen. We hebben ook nog steeds geen hernia, want we dragen ergonomisch. En prompt reageren als Dochter huilt, heeft haar -tegen sommige verwachtingen in- niet tot huilbaby gemaakt. En zelfs al gaat ze niet elke dag in bad met de duurste babyzeep, ze heeft toch een mooi zacht babyvelletje.

    Er zijn veel ouders op deze wereld, en veel kindjes. En niet elke ouder en elk kindje zijn hetzelfde. Het is dan ook niet gek dat er verschillende ouderschapsstijlen zijn. Wij werken volgens een principe dat bij onze persoonlijkheid en die van onze baby past. En dat blijkt niet datgene te zijn wat door de band genomen als het beste voor de kindjes beschouwd wordt. En toch hebben wij een gelukkige baby.

    Er zullen nog vele jaren met gefronste wenkbrauwen en vragende blikken komen. Als blijkt dat we langvoeden bijvoorbeeld, of Rapley toepassen (o.a. met stukjes eten i.p.v. papjes). Of als we overwegen Dochter naar een school te sturen met een alternatieve onderwijsvorm. Maar we weten dat onze naasten achter ons staan en "Den Heer moet van ieder zijn getal hebben", zegt mijn meter wel eens. Wij zijn er ook maar eentje.


    22-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Liefde gaat door de maag, maar cultuur evenzeer
    De andere eetgewoonten zijn een belangrijk onderdeel van de cultuurschok die we hier meemaken. Het heeft ons zeker twee maand gekost om terug met zin aan tafel te gaan. Gelukkig vonden we redelijk snel na onze aankomst een markt met verse producten (Farmers Market) waar we aan een redelijke prijs verse groenten, fruit en biologisch geteeld vlees vinden. En met verse producten kunnen we lekkere maaltijden maken, ongeacht de lokale eetgewoonten. 
    Die lokale eetgewoonten, daar hebben we nog maar weinig positieve ervaringen mee. Smaken zijn doorgaans ongecompliceerd, flets en flauw. Het is zoet, zout of pikant en niet gevarieerd. Vaak vergezeld van frisdrank à volonté uit 'de fontein'. Gelukkig heb ik ook ontdekt dat veel fonteinen een bijna onzichtbaar knopje hebben waar water à volonté uit komt. Want ik lust eigenlijk helemaal geen frisdrank. En dan kan je hier wel nog eens met je dorst blijven zitten.
    Brood vinden blijft een uitdaging. Wij eten graag zacht brood met een krokante, heerlijk krakende korst. Helaas hebben we dat hier nog niet gevonden. Wel zachte sponsbroden die terugveren in hun oorspronkelijke vorm als je er op duwt. Dat is wat in Belgie wel eens 'toastbrood' wordt genoemd, geloof ik. De kaiser rolls van de Farmers Market komen aardig in de buurt bij wat we lekker vinden, maar pistolets zijn nog altijd geen brood. We blijven dus nog even zoeken en experimenteren. En ergens zweeft nog het plan om zelf ons brood te bakken.
    Wél een lokale delicatesse zijn de pannenkoeken met esdoornsiroop. Die maken we ondertussen ook thuis wel al eens, mmmm.... En we vonden ook buitenshuis een plek met lekker eten: het Tin Drum Asia Café. Echt op restaurant gaan, zit er met de minibaby nog niet in, maar Tin Drum is een fijn alternatief voor als we eens niet zelf willen koken (en afwassen ).
    Kortom, eetcultuur ontdekken is ook een bijzondere ervaring!

    15-06-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.The Civil War: bezoek aan het Atlanta History Center
    In mei bezochten we het Atlanta History Center. We zagen de tentoonstelling The Kinsey Collection: Shared Treasures of Bernard and Shirley Kinsey – Where Art and History Intersect, waar een acteur een fragment reciteerde uit een werk over het leven van Ignatius Sancho en de permanente tentoonstelling over de Burgeroorlog zelf. We zijn er heel wat te weten gekomen over deze Burgeroorlog, die vele levens eistte en (haast als neveneffect) het einde van de slavernij teweegbracht. Hoewel dat nog niet leidde tot gelijkheid tussen verschillende bevolkingsgroepen.

    "The War between the States proved to be a war for democracy. The much awaited liberation of the slaves revived the ideals that founded the country. For once, under the law, men were equal. These changes were more quick to come about due to the persistent efforts made by the blacks themselves. By resisting their masters and through the military aid and other labor tasks they provided the North, the blacks pushed for their own emancipation. Although a formal Emancipation Proclamation and the Thirteenth Amendment freed blacks in America, it would be a long time before they truly gained equality. Only decades of hard work would lessen the racism that had been so engrained in the minds of Americans. Blacks had yet to overcome the prejudice, segregation, and discrimination rampant in the American society."
    Uit een interessante bron over de Burgeroorlog: http://www2.coloradocollege.edu/Dept/HY/Hy243Ruiz/Research/civilwar.html

    Het is ons overigens opgevallen dat het vooral mensen met een donkere huidskleur zijn die beroepen uitoefenen die een lagere status lijken te hebben. Racisme, colorisme, structurele discriminatie, emancipatie... lijken topics waar we nog veel zullen over leren in de komende jaren.

    >

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs