|
In het weekend van 14 juni reed ik voor het eerst toertjes op een lege parking en leerde ik er parkeren. Ondertussen, drie maand later, rijd ik al regelmatig naar de winkel. Ik vind het autorijden een beetje eng, omdat ik het zo moeilijk vind om het gedrag van de andere autobestuurders in te schatten. Afslaan zonder richtingaanwijzer, afwijken uit het baanvak, langs rechts inhalen... het lijkt soms of iedereen hier nog leert rijden. Het leren gaat dan ook traag. Echtgenoot moet me een beetje overtuigen vooraleer ik achter het stuur durf te kruipen. Maar goed, op een dag zal ik vast vol vertrouwen de baan op gaan.
Voor wie interesse heeft in het hele wetgevende kader (examens, begeleider, leerstof...): http://www.dds.ga.gov/
We zijn wel heel erg blij met onze Amedee (zo heet onze auto). Aangezien het openbaar vervoer hier echt niet voorzien is op het vervoeren van mensen van punt A naar punt B op een (tijds)efficiente manier, is een auto echt wel noodzakelijk. Je bent overal sneller met de auto dan met het openbaar vervoer. Het is ook handig om met Dochter ergens naartoe te gaan. Je kan gewoon vertrekken wanneer ze wakker is en moet niet wachten tot er misschien nog eens een keertje een bus passeert. (Want een tijdstabel staat er niet aan de bushalte. Zelfs geen hint welke lijn er passeert...) We reizen ook comfortabel over langere afstanden en kunnen stoppen waar en wanneer we willen. Bovendien, -ik ben nochtans geen moeilijke- is voeden in een stilstaande auto praktischer dan in een rijdende bus.
Kortom, Amedee is een fijne nieuwe aanwinst voor ons gezin en we hebben er al heel wat mijlen mee gereden. Hoewel we nog steeds ver onder het Amerikaans gemiddelde aantal mijlen per dag zitten. En op een dag zal ik alleen met Amedee mogen rondtoeren. Ik laat wel weten wanneer ik examen afleg, dan kunnen jullie allemaal duimen!
|
