Deze 100 heb ik bij  elsje gepikt. Sommige heb ik wat ‘vervlaamsd’.

Wat vet gedrukt is heb ik al gedaan, gezien, gevoeld, geproefd,…

1.een eigen blog begonnen Ja dus!
2.geslapen onder de blote hemel
3.gespeeld in een band
4.in Hawaiï geweest
5.een vallende sterrenregen gezien Een paar keer op een zwoele zomeravond vanaf ons  eigenste tuinterras.
6.meer dan je kon missen aan een goed doel geschonken

7.Disneyland of de Efteling bezocht. Allebei al meermaals. ’t Is telkens weer terug  een beetje kind worden.
8.een berg beklommen Vele, als kind tijdens de jaarlijkse wandelvakanties, maar de twee bergen die ik écht graag ooit eens (toch een stuk) zou willen beklimmen nog niet, nl. de Mount Everest en de Kilimanjaro.
9.een sprinkhaan gevangen Ook vele als kind, maar deze zomer nog een in onze tuin om aan Zoonlief te laten zien. Daarna heb ik het beestje natuurlijk weer vrij gelaten.
10.een solopartij gezongen (voor publiek). Gelukkig voor de omstanders niet!

11.gebungeejumped Dat durf ik niet!
12.Parijs bezocht. Natuurlijk!
13.in een storm op zee gezeten Tijdens de overtocht van Engeland naar huis. De Jetfoil voer o.w.v. het weer niet uit, dus moesten we met een gewone boot terugkomen. Leve de vele reispillen die we toen bij hadden!
14.jezelf een kunstvorm aangeleerd
15.een kind geadopteerd
16.bij Comme chez Soi gegeten. Nee, maar wel op vele andere plaatsen waar het ook heerlijk was.

17.In de bovenste bol van het Atomium geweest. Lang vóór de restauratie!

18.je eigen groenten gekweekt. Als kind had ik een moestuintje, maar ik herinner me niet meer of ik er ook veel geoogst heb.

19.de Nachtwacht of de Mona Lisa  gezien Alleen de Mona Lisa.
20.in een nachttrein geslapen In India gezellig tussen de lokale bevolking.
21.een kussengevecht gehouden In Bouillon met de 13-jarigen.
22.gelift. Toen ik de lijnbus voor mijn neus zag wegrijden. Lang geleden ook.

23.je ziek gemeld, terwijl je alleen een kater had…
24.een zandkasteel gemaakt Dat laat ik aan Manlief over.
25.lamskoteletjes gegeten
26.naakt gezwommen in ‘n lichtende zee
27.een (halve) marathon gelopen Denk je dat ik zoveel uithoudingsvermogen heb?
28.met een gondel over het Canal Grande gevaren Lekker romantisch!
29.een zonsverduistering gezien. We spoorden er helemaal voor naar Aarlen, zaten haast de hele dag op de trein en tóch was het onvergetelijk.

30.de zon zien opkomen.
31.gescoord met korfbal
32.een cruise gemaakt Door de Antwerpse haven, naar Vlissingen en op de Nijl.
33.de Niagara Watervallen gezien Nee, maar wel de Victoria Watervallen in Zimbabwe.
34.de geboorteplaats van je voorouders bezocht Ah ja, ik heb daar nog gewoond.
35.een Amish familie gezien
36.jezelf een vreemde taal geleerd Indonesisch, maar er is helaas niet veel van blijven hangen.
37.genoeg geld gehad om tevreden mee te zijn Geld maakt niet gelukkig, dus ben ik tevreden…
38.de toren van Pisa gezien
39.op een klimwand geklommen. Volgens Zoonlief ben ik daar niet sterk genoeg voor.

40.de David van Michelagelo gezien
41.karaoke
42.een geiser zien spuwen In IJsland
43.een vreemde een frietje mét aangeboden Ik koop geeneens friet voor mezelf.
44.Afrika bezocht Egypte, Zuid-Afrika en Zimbabwe
45.bij maanlicht langs het strand gelopen Tijdens onze vakantie in Turkije nog, gezellig met ons drietjes.
46.in een ambulance gelegen
47.je portret laten schilderen (géén karikatuur in Parijs…)
48.diepzeevissen
49.de Sixtijnse kapel gezien. Toen wij er waren was het er véél te druk. Zo lang aanschuiven hadden we er niet voor over.
50.op de Eifeltoren geweest. Een verplicht nummer in Parijs!
51.gaan duiken of snorkelen Snorkelen toch.
52.kussen in de regen
53.een modderbad genomen Niks voor mij, ook al zou het goed zijn voor je huid.
54.naar een openluchtfilmfestival geweest
55.in een film- of televisiescène verschenen
56.op de Chinese Muur geweest
57.een eigen onderneming begonnen Als je dat coach-gedoe bij Weight Watchers een onderneming noemt toch.
58.een kunstwerk gemaakt
59.in Rusland geweest
60.soep geserveerd
61.dingen deur aan deur verkocht. Als kind had ik een clubje, ik verkocht allerlei prutsen deur aan deur om onze clubkas te spijzen.Ongelooflijk hoeveel sommige mensen daarvoor gaven.

62.op walvissafari. In IJsland en Tenerife

63.zomaar tulpen gekocht
64.bloed gedoneerd, of een ander orgaan Eén keer bloed. Ik lag daar drie keer zo lang dan de andere bloedgevers voor mijn zakje vol was, dat vond ik enerverend. Daarom is het bij die ene keer gebleven.
65.parachute gesprongen Durf ik ook niet.
66.een concentratiekamp bezocht
67.met een geblokkeerde pinpas aan de kassa gestaan.
68.in een helikopter gevlogen  Over de Zambezi in Zimbabwe.
69.een dierbaar speelgoed van vroeger bewaard Mijn lievelingspop. De rest heb ik aan een missiezuster gegeven voor ‘de negerkes’.
70.het Lincoln Memorial bezocht.
71.kaviaar gegeten Mmm…
72.een sprei gehaakt Ooit wel aan begonnen.
73.op Times Square gestaan
74.door de Everglades getrokken
75.ontslagen
76.het wisselen van de wacht in Londen gezien. Nog zo’n verplicht nummertje, he.

77.iets gebroken Mijn sleutelbeen, mijn linker pols, mijn rechter pols. Gelukkig niet alledrie tegelijk.
78.achterop een snelle motorfiets gezeten.

79.de Grand Canyon gezien
80.een boek uitgebracht.
81.het Vaticaan bezocht
82.een nieuwe auto gekocht. Ja, maar ik rijd liever met mijn oude bakje.
83.door Jeruzalem gewandeld
84.in de krant gestaan Als kind toen ik een kleurwedstrijd gewonnen had.
85.de gehele bijbel gelezen
86.het Witte Huis bezocht
87.je eigen eten geslacht
88.de mazelen gehad En daardoor het communiefeest van mijn nichtje gemist.
89.iemands leven gered
90.in een jury gezeten.

91.een BV gezoend
92.lid geweest van de ECI. Bijna twintig jaar.
93.een dierbare verloren. Mijn grootmoeders.
94.een kind gebaard. Een prachtkind! (zeggen alle moeders natuurlijk, maar ’t is zo)
95.Adamo in levende lijve gezien
96.gezwommen in het Great Salt Lake
97.een rechtszaak aan de broek gehad
98.een telefooncel gehad
99.door een bij gestoken
100.een heel boek in één dag uitgelezen.

28-11-2008 om 08:57 geschreven door veerle  

27-11-2008 om 09:15 geschreven door veerle  

Hij stak zijn sleutel in het slot en toen herinnerde hij het zich weer. Ooit had hij een nacht doorgebracht in deze kamer in het poortgebouw. Het was die keer toen hij met zijn vader gaan vissen was, als mannen onder elkaar.

Hij was verrast geweest toen zijn papa zei: ‘Hier mag jij slapen vannacht. Mijn kamer is aan de overkant van de kloostertuin.’ Hier zo alleen in dit oude gebouw slapen, het had hem bang gemaakt. Daar hadden zelfs de vele zakken chips die papa op zijn nachtkastje gedropt had niets aan kunnen veranderen. Hij had ze nauwelijks aangeraakt. Wat die opgedirkte vrouw de volgende morgen aan hun ontbijttafel deed had hij helemaal niet begrepen.

Zijn maag speelde op bij de herinnering. ’t Was alsof er een slang door zijn buikholte kroop. Hij keek zijn zoon aan, nam de valiezen en stapte de kamer in. ‘Hier mag jij slapen vannacht.’ Zijn stem haperde. ‘Mijn kamer is aan de overkant van de kloostertuin.’

26-11-2008 om 08:51 geschreven door veerle  

25-11-2008 om 13:59 geschreven door veerle  

Met een grote bos bloemen in onze armen bellen we aan bij D. en K. Ze maakten hun boerderij bijna gelijk met de grond om ze naderhand steen voor steen weer op te bouwen. Vandaag zijn de werken voltooid en mogen wij een kijkje nemen in hun vernieuwde woonst.

De honden, Gin en Tonic steken hun koppen even in de lucht als wij de zitkamer binnenstappen en slapen gewoon verder op het tapijt voor het houtvuur. K. ontkurkt een fles champagne. D. verwent ons met de heerlijkste hapjes. Toast met ganzenlever, rillette van varken, olijven, kaasblokjes, chorizo, tartaar van tonijn,…

Na een tijdje krijgen we het hele huis te zien. De verweerde kloostertafel in de woonkamer nodigt uit om aan te schuiven. In de keuken zorgt het Aga-fornuis voor een gezellige warmte. Vanuit de serre hebben we een zicht op de uitgestrekte tuin die toegedekt wordt door een dun laagje sneeuw. Zachte kleuren sieren de slaapkamers. De badkuip op pootjes is uiterst charmant.

Als we de zitkamer weer betreden liggen Gin en Tonic nog steeds zalig te slapen. De hapjes op tafel zijn verdwenen.

24-11-2008 om 09:49 geschreven door veerle  

…dat hoort de vakantie te zijn.
Maar de momenten waarop ik de vakantiefoto’s in een album plak zijn toch ook verdomd mooi, ze.

21-11-2008 om 14:46 geschreven door veerle  

Met zijn drieën zitten we aan de ontbijttafel. Zoonlief kauwt op een boterham. Plots haalt hij iets wits uit zijn mond: zijn allereerste melktand die uitgevallen is. Zonder poespas legt hij hem naast zijn bord en knabbelt gewoon verder. Maar na de maaltijd haast hij zich wel om het ding onder de kraan af te spoelen en in zijn bed onder zijn hoofdkussen te stoppen. Want, wie weet, komt de tandenfee…

Als Zoonlief de volgende ochtend ontwaakt duikt hij meteen onder zijn hoofdkussen.

‘Yes!’ klinkt het luid, ‘Een euro!’

Dank je, tandenfee!

20-11-2008 om 08:31 geschreven door veerle  

roerloze rimpels

in brak zand

kringen op een

spiegelvlak

roerloos spiegelvlak

in de nacht

19-11-2008 om 09:13 geschreven door veerle  

Ook al is het ontzettend druk in het nagelatelier de dame in het mantelpak naast mij geneert zich niet om een koffietje te vragen. Haar Louis Vuitton leunt tegen de stoelpoten. L., de eigenares van het atelier hotst van hier naar ginder, maar laat toch alles vallen om haar op haar wenken te bedienen.

Ondertussen  kijkt de vrouw me aan: ‘Ken ik jou niet ergens van?’

‘Euh… ik zou het niet weten…ik ben Veerle Schaltin’

‘Maar God, wij hebben bij elkaar in de klas gezeten!’

De radertjes in mijn hoofd draaien op volle toeren, ik sla alle registers open, maar nee, er rinkelt geen belletje.

‘M.C.’, zegt ze dan.

En ja, die naam ken ik wel. Het lager middelbaar. Het arrogantste kind van de klas.

Hoe kon ik ooit dat rosse sproeterige wicht van toen met deze hoogblonde deern associëren?

We praten voluit over de klasgenoten die ik nog niet uit mijn geheugen gewist heb. Over haar job als advocaat. De kinderen. Reizen. Het lijkt wel alsof we ooit dikke vriendinnen geweest zijn.

Dan zegt ze plots zo luid dat iedereen het horen kan: ‘Jij gebruikt fond de teint, he.’

‘Ja…’ stamel ik. Ik voel haar al aankomen.

‘Je zou er ook wat poeder over moeten doen, en een beetje blush. Want zo is dit veel te hard. Ik ben geen make-up specialist. Ik ben advocaat. Maar ik ben wel veel met make-up bezig. Het is een passie van me. Ook mascara heb je nodig…’

Ik slaag er niet in haar te onderbreken. Ik voel me naakt. Uiteindelijk krijg ik er toch een ‘Te druk vanmorgen. Geen tijd meer’ uit.

Ik was me aan het schminken toen Zoonlief me nodig had. Door hem te helpen ben ik rats vergeten dat ik maar half opgemaakt was. Moet ik daar nu zo op afgerekend worden?

18-11-2008 om 10:06 geschreven door veerle  

Na een hele dag schrijven en feedback geven zet ik me met een glas wijn neer in de bar. Ook de andere cursisten druppelen binnen. We praten na over de schrijfopdrachten en keuvelen over duizend en een andere dingen.

J. neemt plaats op het kramakkelige krukje voor de oude bruine piano. Voorzichtig slaat hij een eerste noot aan, dan nog een. Algauw tokkelen zijn vingers over de toetsen. Zijn stem vult de ruimte:

 
Hop hop hop... naar Takatakaland
Hop hop hop… naar Takatakaland

J. componeerde een melodie bij een gedicht dat M. tijdens een vorig weekend schreef.

Een koude rilling gaat door me heen.

17-11-2008 om 10:04 geschreven door veerle  

Zijn eerste zelfgeschreven brief ligt aan het vensterraam.

‘Beste Sint,’ staat er ‘Krijg ik één van dees vier a.u.b.’ Ernaast kleven vier speelgoedfoto’s.

Elke morgen dansen zijn ogen naar het raam. Een zucht als de brief er nog ligt. ‘Ik weet wel dat de Sint pas zaterdag in ons land toekomt. Maar zou hij nu echt geen Pieten vooruit sturen om de brieven van de kinderen op te halen? Die kunnen toch al met het vliegtuig komen?’

Hij neemt het papier en leest zijn woorden na. Dan legt hij het blad netjes terug. ‘Hoe lang duurt het eigenlijk nog voor de Sint pakjes brengt?’

Hij maakt een aftelkalender. Drieëntwintig vakjes naast elkaar met in elk vak een miniatuurtekening. De Sint, zijn paard, Zwarte Piet, een cadeau, een kind, …

‘Drieëntwintig dagen is nog lang, he? Ik ben zo benieuwd wat de Sint brengen zal.’

Zou dit de laatste keer dat zijn dat hij zo opgaat in het Sinterklaasgebeuren?

14-11-2008 om 08:20 geschreven door veerle  

Een te felle wind houdt me de halve nacht wakker.

Als ik eindelijk in slaap gesukkeld ben staat Zoonlief met veel tamtam op.

Er is alleen oud brood in huis.

Zoonlief morst melk en sap op de keukenvloer.

Ik verbrand me aan de koffie.

De naald waarmee ik Poeslief zijn dagelijkse portie insuline wil inspuiten (hij is suikerziek) breekt af.

Mijn jeans zit te strak.

Mijn lievelingstrui is in de was.

Jagers zijn actief in de weilanden en bossen rond ons huis.

Ik giet kokendheet kaarsvet in een glazen schaal die met een luide knal barst.. Het vet loopt over mijn keramische platen en het aanrecht.

Samen met Zoonlief kijk ik naar een film die we opgenomen hebben. Het einde ontbreekt.

Manlief komt pas thuis van zijn werk als wij al lang gegeten hebben.

Het verhaal waar ik dagenlang aan werkte is om een duistere reden gewist.

Ik kruip vroeg onder de wol met een glas warme wijn en een stapel tijdschriften.

13-11-2008 om 08:23 geschreven door veerle  

‘Land in zicht! Land in zicht!’ klinkt het door onze tuin.

‘Oké, ik maak alles klaar om aan te leggen!’ roept Beste Vriend.

Ik vermoed dat de piraten wel wat om te knabbelen kunnen gebruiken. Daarom stap ik met een schaal gedroogde vruchten en enkele brikjes sap op hen af. Ik zie Beste Vriend tussen de bomen op de begane grond.

‘Waar is Zoonlief?’ vraag ik hem.

‘Die zit in het kraaiennest.’

Ik kijk omhoog. Een boom werd de mast. Eén meter, twee meter, drie meter, vier meter… Zoonlief tuurt vervaarlijk in de verte…

12-11-2008 om 08:59 geschreven door veerle  

‘ROOD…? U reed waarschijnlijk te snel’, staat er in koeien van letters op het bord naast het verkeerslicht. Alsof ik dat nog niet wist.

Een tiental meter voor het licht hangt een camera. Als die registreert dat je te snel rijdt springt het licht op rood. Dus wat doet iedereen (ja, ik ook, ik geef het toe)? Zorgen dat de kilometerteller de vijftig niet overschrijdt als hij de camera passeert en dan gas bijgeven. Wie dit vergeet moet dus stoppen. Dit is pure pesterij.

Ik zou me er nog kunnen bij neerleggen als het licht naast dit pesten ook een veiligheidsfunctie had. Maar in plaats van veilig verkeer te garanderen maakt dit verkeerslicht de plek net erg gevaarlijk, want het houdt er geen rekening mee dat er een zijstraat op de baan uitkomt. Als het licht vindt dat je lang genoeg gestraft bent voor je snelheidsovertreding springt het op groen, ook als er net een auto of fietser uit de zijstraat komt.

11-11-2008 om 09:55 geschreven door veerle  

Ook al zijn we tot mijn spijt geen muzikale familie, de workshop voor gezinnen ‘Klinkende klankschappen’ sprak ons wel aan. Daar leefden we ons samen met andere kinderen en hun ouders uit met onze stem, maakten we klanken en muziek met ons lichaam en bespeelden we allerlei instrumenten en zelfs een stuk papier. Om beurten ‘speelden’ en luisterden we. We genoten van de bijna toverachtige klanksferen die er ontstonden. Soms gingen we helemaal uit de bol, dan weer was het lekker relax. We ontdekten dat zo samen met anderen en haast niets meer dan ons eigen lijf ritmisch bezig zijn heel plezant is. ’t Werd een gezellige en vooral verrassende namiddag.

Wij volgden deze workshop in het Cultureel Centrum in Heist op de Berg. Zij organiseerden hem in samenwerking met Mooss vzw.

Mooss vzw heeft nog meer boeiende projecten op het programma staan.

Meer info: www.mooss.org

10-11-2008 om 15:42 geschreven door veerle  

Langzaam komt Poeslief over het tuinpad naar me toe. Elke stap die hij zet wordt vergezeld door een holle klik zoals bij een robot die tijdens een science fictionreeks het tv-scherm teistert. Een metalen ring zit rond zijn lijf geklemd. Als ik hem wat beter bekijk blijkt het om de omlijsting van een afdekrooster te gaan.

Op verschillende plaatsen rond ons huis zijn er verluchtingsgaten die met de kruipkelder in verbinding staan. Kleine roosters sluiten deze gaten netjes af. Maar Zoonlief durft al eens zo’n raster gebruiken bij de bouw- en kunstwerken die hij overal in onze tuin opstelt. Alleen de lijst ligt dan nog rond het gat tussen onze klinkers.

Verdween er misschien een muis in zo’n opening? En is Poeslief die onbesuisd achterna gesprongen? Raakte hij vast? En is hij dan zo hevig te keer gegaan om zich los te wrikken dat ook de omlijsting loskwam? Ik heb er het raden naar.

Hij kijkt me aan met ogen die smeken om hulp. Het ijzer snijdt in zijn vel. Ik probeer zijn poot door de ring te duwen. Maar dat is onbegonnen werk. Ik zal er toch geen dierenarts moeten bijhalen zeker? Of een klusjesman die het metaal kan overzagen? Toch eerst nog maar eens aan zijn kop duwen… Hé, die geraakt erdoor. In een wip is Poeslief bevrijd.

‘Mauw’, zegt hij alsof hij me wil bedanken. Hij trippelt naar de achterdeur. Als ik ze voor hem open koerst hij regelrecht naar zijn etensbakje. Die muis was hem duidelijk te snel af.

07-11-2008 om 14:07 geschreven door veerle  

Wat een zomerklus moest zijn is een herfstkarwei geworden. Maar uiteindelijk speelde ik het toch klaar. Een vrolijk bosaardbeikleurtje prijkt aan de muren van mijn nieuwe werkkamer. De computer is geïnstalleerd. Boeken leunen als oude vrienden tegen elkaar op de leesplank. Feng shui-gewijs zette ik enkele spullen neer die voor succes zouden zorgen. Een foto in een gouden kader, rozenkwarts, wat groen,… Voor het raam plantte ik een relaxzetel neer. Kwestie van ook hier even helemaal zen te kunnen zijn.

Zou het op deze plek lukken eindelijk aan dat reeds lang gedroomde boek te beginnen?

06-11-2008 om 11:49 geschreven door veerle  

Als je met een blogmaatje afspreekt, die net als jijzelf houdt van letters, lezen, literatuur, poëzie en schrijven, waar kan je dat dan beter doen dan in het T-huisje, dacht ik. En zo kwam het dat ik naar Kessel-Lo bolde om er Tricky te ontmoeten.

Het T-huisje is een piepklein etablissement (er staan slechts drie tafels). Je wordt er verwelkomd met de zoete geur van kaarsen en zachte muziek. Overal zijn letters en woorden aanwezig: poëzie aan de muren, boeken op de piano, een vers bij je bestelling, tot letterkoekjes op de tafels toe. De gastvrouw (die ik van een schrijfcursus bleek te kennen. Wat is de wereld toch klein, zeg!) verwent je met zelfgebakken taart, thee, koffie, verse soep en vruchtensap van eigen oogst.

In dit kader én met zo’n toffe madame als Tricky erbij is het niet moeilijk dat het een gezellige namiddag werd. Voor herhaling vatbaar. Maar weet je, een volgende keer vertrek ik stiekem een uurtje vroeger zodat ik lekker rustig en uitgebreid in de vele leesdingetjes in het huisje kan snuffelen voor we aan het tateren slaan…

www.T-huisje.be

05-11-2008 om 09:22 geschreven door veerle  

Ik: ‘Ik heb last van een rauwe keel.’

Zoonlief: ‘Helpt het dan niet als je iets drinkt?’

Ik: ‘Ja, even wel, maar daarna begint het opnieuw.’

Zoonlief: ‘Weet je wat? Dan sluit ik de tuinslang op je aan. Ik zal ze op een zachte straal zetten.’

04-11-2008 om 17:22 geschreven door veerle  

Een rondreizend circus heeft Jerom ontvoerd! Reden genoeg voor onze vrienden om als artiesten te infiltreren in dit wereldje vol halsbrekende circusacts, wilde beesten en levensgevaarlijke toestanden! Deze spetterende musical is razend spannend, maar tegelijkertijd ontwapenend en grappig avontuur, waarin Suske en Wiske, Lambik, Jerom en Tante Sidonia weer in ongelooflijke avonturen verzeild raken.

Zo staat het in de flyer van ‘De musical – De circusbaron’.

Zelf vond ik niet het grootse musicalspektakel terug waarop ik gehoopt had. Wel een grappig en amusant schouwspel met mooie muziek en een knappe acteerprestatie van Wanda Joosten als Tante Sidonia. Als toeschouwer word je in de gezellige circussfeer ondergedompeld, maar de halsbrekende toeren blijven uit. Sommige scènes komen recht uit het stripverhaal, andere zijn nieuw. De actualiteit infiltreert in de show zoals de hoofdpersonages in het circus.

Een leuke voorstelling.

In februari nog in Gent, later in Oostende en Hasselt.

Meer info: www.musichall.be .

03-11-2008 om 09:51 geschreven door veerle