Onrustig bewogen wolkenogen
het is immers herfst
mooier kan roest
het ijzer niet tooien
dan in kalende bomen
de koeien, deerlijk moe
kijken zij hoe alles nat
en zompig wegzakt
in uitgebloeid
de aarde heeft gegeven
zij rust als dood
een gevoel van onherroepelijk
toch roept het lente op
en het verlangen naar zomer dat
onvermijdelijk langs winter moet
zo ook jij mijn lief
gestorven maar niet...dood
Erna
29-10-2008 om 00:00
geschreven door Enneke 
|
