bomen waarmee je praten wil
terwijl je strompelt over wortelkluiten
omdat je de aarde vertrouwt als
de moeder die de pijn wegkust
talrijk vastgeklitte parasieten
ontzettend verankerd in de rand
van het verhaal kunnen diepte niet
peilen maar als knopen ogen worden
van een oude bekende misschien
gecreëerd door eigen geest
dan gaat hij leven en je praat
ertegen alsof hij naar je luistert
en hij praat tegen jou over
vogels en over wind, het weer
en een voorbij rennend kind
over de boer die bij hem rustte
de ene boom is sterk, de andere geeft steun
soms voel je zijn treur zijn lof
soms is hij gewoon heel grof
of heeft hij lange tenen
©Erna
16-07-2006 om 00:00
geschreven door Enneke 
|
