Donkere herfstdagen


de dagen duid ik niets
al duren ze te lang
worden ze sloom en moe
en moeder
ze hoort me niet
ik ben geen kind meer
al zou ik dat best
willen zijn
dan kon ik gewoon zeggen
mama
ik wil gaan slapen
voor altijd
mijn oogjes toe


©Erna

Novemberland




kleurt hier terracotta-geel
en de zwarte kraai plukt
verloren vruchten
uit een hard labeur

het zwoegen van een
kanseloze liefde heeft
zaden nodeloos
gestrooid, vernield

deze modderige akker
draagt de pijnstoppels
van het zomerkoren
de winter zal haar harden

en in de lente groeit
ook hier nieuw leven
doorgegeven ondergronds

©Erna