de wereld warmt op
het leven smelt en
deint uit
naar breed en dunner
om op te drogen, nu nog

fladderen vlinderkes in de tuin
zij koesteren de hand
die’t werk stillekes heeft
neergelegd naast de schop
en de aardeklomp

waar ze uit rust, in retraite
op de bank naast
de margrieten, de kat
soezend in lommerte
van de hibiscusstruik

O zon kom waaierwaaien
verwelkom de wind
en schep water zoet
zodat aarde regen vindt
en weer kan doven



©Erna

30-07-2006 om 00:00 geschreven door Enneke  

 
         foto van Gerard van den berge




zon, strand en helmgras
alsof het nooit anders was
loop ik blootvoets door
steek mijn neus omhoog

snuif heel diep en proef ’t zout
dat prikt, ik sluit mijn ogen
en zwicht voor de warmte
ze koost lief op mijn gezicht

zon, strand en helmgras
alsof het nooit anders was
loop ik blootvoets door
spelend raken mijn handen zand

schep diep en voel de koelte
bij ‘t bouwen van een strandkasteel
grachten omringen poorten
ze vergrendelen de zee

zon, strand en helmgras
alsof het nooit anders was
luister ik blootvoets
naar de wegtrekkende zee

het dalen van de dag treft dieper
en helmgras buigt mee
wanneer ik mij overgeef
aan de avondzon en 't lege strand


©Erna

 

 

 

29-07-2006 om 00:00 geschreven door Enneke  

28-07-2006 om 00:00 geschreven door Enneke  

 
          foto van Gerard van den berge

Stroom stroom maar stroom
ik wil het takje zijn
dat met je meedrijft
soms haken blijft

Stroom stroom maar stroom
mag ik zo af en toe
de rots zijn
die niet wijken wil

Stroom stroom maar stroom
laat me water zijn

gedreven door de wind

stilstaand
spiegelend zonnekind
proevend van de dood

in nood
de bermen zien met sterke bomen
de treurwilg en de eik

in bewegen
de vissen spartelende vlinders
in mijn buik

in wezen
uitdeinen maar water blijvend
en stromend zijn

Stroom stroom de stroom

 

 

©Erna

27-07-2006 om 00:00 geschreven door Enneke  

Milde humus

 

 

zij fantaseert over vleugels
in haar herfstdagen
nog rood en ingebed
uit de dromen van een kind

in verbeeldend vliegen
zweeft ze broos en transparant
strijkt neer als een libel
van het laatste uur

beschenen met lentekleuren
betast ze de zachte humus
grijpt met beide handen
de losse grond 

en  bedekt haar naaktheid
liefdevol met aarde
kust teder de wijze vrouw

 

 

©Erna

25-07-2006 om 00:00 geschreven door Enneke  

Knotwillig

 

 

 

Ga aan mij voorbij
blauw dat me niet
bevroeden kan

wat mijn hart beroert
wordt niet in lucht gelezen

ik zuig met lange tenen
diep uit de grond
afgestompt de treur
van de akker

opdat daar groeien mag
wat bij mij is afgeknot

uitgestrekte armen
naar een heldere hemel

is het mijn lot
of een doem
willig te willen zijn

 

 

 

©Erna

25-07-2006 om 00:00 geschreven door Enneke