Het was een rustig weekje (gelukkig). Helaas was het weer niet al te
geweldig, veel kou en (mot)regen. Op een van de middagen zijn ze op de
terugweg tijdens een wandeling zelfs hard (nou hard???) gaan lopen naar huis Toen ze
weggingen was het mooi, maar onderweg ging het heel koud regenen en ze
moesten nog een aardig stukje. Arcil liep heel mooi met het vrouwtje
mee, zonder tegen haar aan te springen. Maar het vrouwtje raakte al
heel gauw buiten adem. Dus maar met een stevige wandelpas verder. Wat
hadden ze het koud en wat waren ze nat toen ze thuiskwamen. Eerst Arcil
maar in een hele grote handdoek lekker stevig afgedroogd. Dat vond
Arcil een leuk spelletje. Vrouwtje drogen en hij de handdoek proberen
te pakken. Daarna verder opgedroogd in de kamer, waar Arcil lekker in
de bench ging liggen slapen.
Wat de baasjes nu pas opvalt, tijdens
de wandelingen, is de enorme rotzooi die op straat ligt. Plastic
zakjes, sigarettenpeuken, kauwgom, verpakkingen van MacDonald, al dan
niet met inhoud enz. enz. En Arcil wil alles proberen. Gelukkig begint
het het gebruik van het woordje 'vies' (geleerd op de puppy-cursus) met
gelijktijdig wegtrekken bij de bewuste viezigheid vandaan (bijv. een
steentje) en daarna te belonen zijn vruchten af te werpen. Als hij nu
een steentje te pakken heeft, laat-ie het 9 van de 10 keer los op het
woordje 'vies'. En dan natuurlijk een beloning, waarvoor hij al
automatisch gaat zitten.
Het door de gemeente aangewezen sch...veldje,
Geen sch...veld, maar wat een hoop str... ligt hier.
Als brave burger en hond gaan we netjes naar het aangewezen veldje, maar daar vindt Arcil niets aan. Het wordt best wel netjes bijgehouden, maar iets verderop is het veel leuker. Daar ligt namelijk al van alles en daar wil je dan het jouwe bij leggen. Het vrouwtje vindt dat niet zo leuk, want die voelt zich verplicht het netjes op te ruimen. Maar als ze dan in de str... van een ander staat, dan weet ze nog niet wat ze een volgende keer doet.
Reacties op bericht (1)
06-12-2008
pleintje
Goe bezig mannen, vies en foei werkt altijd, maar het is meer de toon dan het woord zelf die het resultaat bepaald.
Het door de gemeente aangewezen sch...veldje, 
Geen sch...veld, maar wat een hoop str... ligt hier.
