Omdat het nogal fris was, dachten de baasjes weer eens daar te gaan wandelen waar ze naderhand koffie met een lekkere 

punt appeltaart konden gebruiken. Dat betekende richting Giersbergen of Biezenmortel. 

Gekozen werd voor Biezenmortel omdat daar minder kans op mountainbikers en paarden is. 

Na zo'n 3 kwartier rijden waren ze om 9.25 uur op de plaats van bestemming.

 

Het was nog niet erg druk, maar dat was ook de bedoeling van het vroege vertrek. 

Na eerst een stukje bos kom je op een grote zandvlakte met bomen aan de zijkant en

hier en daar een boom op de vlakte zelf.

Arcil houdt de baasjes goed in de gaten, vooral als er geen andere bewegende dingen in de buurt zijn.

 

Na een eind over de zandvlakte gelopen te hebben ondertussen met een tennisballetje spelend, zijn ze weer omgekeerd, 

om van die heerlijke appeltaart te gaan genieten. Eerder dan ze het zag, hoorde het vrouwtje paardenhoeven en wat ratelends. 

En gelukkig ook net iets eerder dan Arcil, die ze net bij zich hadden geroepen toen ook daar de oren gespitst werden 

en de starthouding werd aangenomen. Maar helaas voor Arcil  zat hij al vast aan de riem. Even later stoof er op een parallelweg 

een men-kar voorbij. Het was inmiddels na tienen en dan komt zo langzamerhand het paarden-gebeuren op gang. 

Het laatste stukje terug heeft Arcil aan de lange lijn gelopen. Daar kregen ze het tot slot nog bijna aan de stok met een paar mountain-bikers 

die de hoek om kwamen zetten. Het vrouwtje maakte een gebaar of ze even wat langzamer konden zodat ze Arcil konden "inhalen", 

maar dat lag duidelijk niet in het plan van de heren. Gelukkig konden ze Arcil wel tot staan brengen door op de lijn te gaan staan

 en liep ook dat weer goed af.

 Zo, eindelijk naar de koffie met gebak.

Maar wat schetst hun verbazing:

Tja, toen thuis maar een appeltaart gebakken.