Vandaag eerst met een minibusje teruggekeerd van Chengyuan naar Sanjiang. Daar hadden we nog even tijd om te winkelen. Om 11.30 uur de bus genomen voor een 3 uur durende rit naar Zhaoxing.
De weg was bij momenten enorm slecht. We werden helemaal dooreen geschud. Na een tijdje moesten we overstappen op een kleiner busje.
Toegekomen in Zhaoxing was er direct een dame die voor ons een hotelletje had. Even de kamer gecheckt. Voor 100 yuan ( ongeveer 10 euro) konden we 2 kamers hebben met eenvoudig sanitair. De bedden schijnen iets zachter te zijn dan de vorige.Daarna het dorp verkend. Het zijn ook allemaal houten huizen hier. Je kijkt je ogen hier uit. Hier is echt van alles te zien. Het is wel enorm armtierig. Er lopen heel veel kindjes rond. Velen spelen in de beek die door het dorp loopt. Mocht er geen elektriciteit aanwezig zijn dan zou je je in een middeleeuws tafereel wanen. Zhaoxing is voornamelijk bekend voor zijn 5 fameuze drumtorens, volledig opgetrokken in hout zonder een spijker te gebruiken. Daarnaast verven de vrouwen uit het dorp hun stoffen zelf en bewerken deze met een houten hamer om de stof te laten glimmen.Bijna overal waar we komen zijn er kleine lokale marktjes aan de gang, ook hier is dit het geval. Er is van alles te koop en te zien. Voor ons zijn het de lokale beenhouwerijen die het meest in het oog springen.
Daarna een restaurantje gezocht. We hebben hier heel lekker gegeten voor heel weinig geld. We hadden 7 schotels en aten onze buik vol.
’S Avonds zijn we naar een optreden geweest van een traditioneel Dong koor. Het was wel eens leuk om te zien. Mooi gekleedde mannen en vrouwen met enorme keelklanken. Morgen nemen we de bus en trekken verder in Dong gebied.

20-07-2010 om 17:17 geschreven door china 2010  

We waren hier gisteren in het donker toegekomen en wisten dus niet waar we terecht gekomen waren. Het uitzicht vanop het balkon deze morgen was een zeer aangename verrassing. We hebben zicht op een idyllisch dorpje…houten huisjes, een riviertjes, een mooie houten brug en veel groen. Hier kunnen we wel even vertoeven. De nacht was iets minder geweest. De bedden zijn werkelijk steenhard, het is alsof je op een plank ligt. Na het ontbijt verkennen we het dorpje met de enorme Wind and Rain bridge, een volledig houten bouwwerk gemaakt zonder een nagel. We wandelen rond in de verschillende dorpjes. De tijd is hier echt blijven stilstaan. Kippen lopen overal rond, kinderen met vuile kleertjes spelen iin het water, vrouwen dorsen de rijst en doen de was in de rivier zoals heel lang geleden bij ons. In de namiddag is er weinig leven te bespeuren, het is te heet. De huisje zitten verscholen tussen tropische begroeiing en rijstvelden. Het is hier idyllisch om te bezoeken maar het leven moet hier hard zijn.  Morgen vertrekken we naar Sanjiang om verder naar Zhaoxing te gaan om verder de dongcultuur te ontdekken met zijn houten bruggen en drumtorens.

17-07-2010 om 15:49 geschreven door china 2010  

Vandaag vertrekken we richting Kaili om door het berglandschap te trekken en kennis te maken met de vele Chinese minderheden. We doen het langzaam aan en genieten eerst nog van een heerlijk ontbijt tussen de rijstvelden van Ping An. Om 11 uur hebben we een busje dat ons terug naar Longsheng voert. Daar stappen we over op een bus naar Sanjiang vanwaar we verder moeten naar de Shenyang brigde, gelegen in een Dong dorpje. Eerst nog geld afhalen want we geraken door onze voorraad. Even geïnformeerd bij de hotel uitbater en in Longsheng zou dit geen probleem mogen zijn. In de grote steden zijn ATM toestellen te vinden, zegt hij. Aangekomen in Longshen vertekt de bus binnen de vijf minuten, dus geen tijd voor geld af te halen. We hobbelen een 2 tal uur richting Sanjiang, het eerste stadje van waaruit we dit stukje van de regio zullen verkennen. In Sanjiang blijkt dat het eerste ATM toestel niet werkt, althans niet met onze kaart. Zoeken naar een andere bank. Onderweg komen we een man tegen die ons naar Shenyang wil voeren met zijn mini-van.(heel klein busje van Chinese makelij) We vragen hem ons te helpen zoeken naar een bank met ATM. Hij rijdt met ons naar de ander kant van de stad, daar roept hij voor ons iemand van de bank die uitlegt dat er in dit deel van China alleen Rural Bank of China’s zijn en daar kan men als vreemdeling geen geld afhalen… hier  staan we dan. We hebben net genoeg geld omeen dag rond te komen 
Het alternatief is versneld naar Kaili geraken, maar het is ook niet zeker dat daar geld te verkrijgen is. Dit is geen oplossing. Wat dan… we kunnen enkel nog terug keren naar Guilin!
Dit is een rit van 6 uur. We vragen de man of hij ons wil voeren. We spreken een prijs af van 400 yuan en vertrekken dadelijk. Tegen 21u30 kunnen we terug in Sanjiang zijn. Wat een tegenslag!! We zitten voor de rest van de dag in deze mini-van. We hebben medelijden met de kinderen, maar ze hebben de hele rit geen krimp gegeven, ze waren voorbeeldig.
De driver is bekwaam, hij rijdt ons snel maar toch voorzichtig genoeg naar Guilin en terug. We laten ons direct verder voeren naar Shenyang om hier te overnachten. De driver regelde een hotelletje voor ons. Hopelijk valt het mee. We komen aan in het donker.Het is 22..30u als we aan tafel zitten en nog een heerlijke Chinese maaltijd verorberen. De kamers vallen ook mee…Dus eind goed al goed!

17-07-2010 om 15:39 geschreven door china 2010  

16-07-2010 om 04:19 geschreven door china 2010  

Vandaag wordt het een dagje bussen. We staan rond 8 uur op om ons klaar te maken voor het vertrek. We weten eigenlijk niet hoe laat de bussen vertrekken. Even bij de receptie van ons prima verblijf  geïnformeerd en blijkt dat er elke 15 minuten een bus vertrekt naar Yangshuo. We moeten terug met de bus naar Yangshuo om van daar uit naar Guilin te reizen. >Xingping is een klein dorpje aan de rand van de Li rivier. Het beviel ons hier enorm goed, veel minder druk dan Yangshuo en de natuur is er nog mooier. We hobbelen een klein uurtje richting Yangshuo. Ook hier kennen we de vertrektijden van de bussen niet maar als we aankomen kunnen we onze rugzakken van de ene bus op de andere gooien en direct vertrekken naar Guillin. Een klein uurtje rijden in een prima airocbus.

Aangekomen in Guilin hebben we een expressbus nodig die de afstand naar Longshen in een twee tal uur zal afleggen. We hebben een briefje in het chinees laten schrijven en het is een hele hulp, dat denken we toch. Al snel vinden we iemand die ons tickets verkoopt. De dame in kwestie loopt met ons mee naar de juiste bushalte… de expressbus blijkt een gewoon busje te zijn zonder airco en armtierige zetels… De treinreis komt mij voor de ogen, maar er is geen weg terug, we zijn al aan het rijden. Bussen in China zijn altijd goed gevuld. Wanneer alle zitplaatsen op zijn, dan worden er kleine stoeltjes in de middengang gezet, vooraan zitten er ook nog mensen en overal waar er plaats is. Als je, zoals wij, opstapt bij het busstation heb je als voordeel dat je meestal nog een stoeltje vrij hebt. Maar je mag geen lange benen hebben… Als je in China ergens moet opstappen of afstappen dan moet alles héél snel gaan. Voor de rest rijdt iedereen hier als een slak, naar onze normen toch. Het busje doet een paar stopplaatsen aan maar zet het dan op een rotvaart richting Longsheng. We doen er een 2tal uur over, net zoals de snelbus. Dat valt mee, en met alle ruitjes open heb je geen airco nodig. Wietse geniet van het landschap en alle rariteiten die je hier tegenkomt. Aangekomen in Longsheng staat de volgende bus al klaar. Een half uurtje wachten en we kunnen vertrekken naar Ping an. Dit zijn de mooiste rijstterrassen van de wereld. Dragon's Backbone Rice Terraces

. We zullen zien, Momenteel zitten we op de  bus te hobbbbelen. Rond 16 uur zijn we ter plaatse. Dan moeten we nog een hotel zien te vinden. Maar dat lukt wel. Zie je wel het is 17 uur en ik lig op mijn bed van het Liqing Hotel in Ping an. Ping an is een klein dorpje hoog in de bergen tussen de rijstterassen. De huizen zijn hier allemaal in hout opgetrokken. Het is hier wondermooi en oh zo rustig. We eten op het terras van het hotel Liquin en genieten van de warme avond bij het gekwaak van de kikkers in de rijstvelden.

14-07-2010 om 15:14 geschreven door china 2010  

13-07-2010 om 17:28 geschreven door china 2010  

13-07-2010 om 17:24 geschreven door china 2010  

12-07-2010 om 16:44 geschreven door china 2010  

Vroeg uit de veren voor een dag die ons leven lang in het geheugen zal gegrift staan. We zijn al om 6 uur opgestaan. We pakken snel en moeten om 6u30 in de hall van het hotel paraat staan. Daar zal de taxidriver ons opwachten om ons naar het station van Hengyang te vervoeren. We hebben treintickets kunnen bemachtigen waarmee we om 9u39 in Hengyang vertrekken. Deze stad is 66 km verwijderd van Hengshan, het lijkt ons dat we meer dan vroeg genoeg vertrokken zijn. Het verkeer is naar onze normen chaotisch. Één rijvak kan dienen voor één auto, maar ook voor twee en soms zelfs drie en hiertussen enkele fietsen, brommertjes en voetgangers. We komen mooi op tijd aan in het station. De chauffeur gaat met ons mee om het juiste perron te vinden. Wat zelfs voor hem niet eenvoudig blijkt. We moeten nog 2 uur wachten in een wachtruimte voor soldaten ed. Een dame van het spoorpersoneel zal ons komen roepen als het zover is. We vertrouwen volledig op haar, want aanduidingen van vertrek een aankomst zijn er niet.
De trein is 20 minuten te laat,we kunnen vertrekken. Als we op de wagon stappen komen we terecht in een overvolle wagon. Er is geen plaats meer om te staan en zeker niet om te zitten! Ik begin wat te roepen zodat de mensenmassa wat opschuift en ons wat plaats geeft om te staan. Dit hadden we niet verwacht men had ons gezegd dat we tickets hadden voor een snelle trein met zitplaatsen. Niets is minder waar. We denken 2 uur onderweg te zijn, de realiteit blijkt anders. We staan ongeveer 5 en een half uur recht, gewrongen tussen anderen. Op de zitplaatsen voor 3 zitten minstens 4 tot 5 personen. Daartussen is bagage gepakt en staan er nog minstens evenveel recht. Hier staan we dan.
tot overmaat van ramp blijkt dat er voortdurend mensen door moeten om water te halen. Telkens een hele onderneming want er is echt geen plaats om te passeren. Na een tijd komen er zelfs dames met karren met fruit en noedels erop door deze gangen. Je houdt het niet voor mogelijk dat dit zal lukken. Gelukkig is er een vriendelijk man die zijn halve zitplaats afstaat aan ons. Dit is welgekomen want Wietse is onpasselijk en moet overgeven. Lastig tussen deze mensenmassa.
Rond het middaguur beginnen de mensen hun tassen boven te halen om noedelsoepen klaar te maken. Dit wil zeggen dat ze helemaal door de mensenmassa naar het voorste deel van de trein moeten en terug… een héél lastige klus, zowel voor de noedelsoep-drinker als voor de rechtstaande massa. Maar als bij wonder blijft iedereen hier heel rustig bij. Een eigenschap die we nog wel zien bij de Chinezen, bijvoorbeeld in het verkeer maken ze zich nooit druk.
Tsai zit enkele uren op de schoot van een chinees, Hilde en ikzelf staan bijna de hele reis recht. Dit zijn taferelen die we kennen van India. Een bijzondere ervaring, maar niet voor herhaling vatbaar. We komen rond 16u aan in Guilin. Gelukkig verloopt het hier veel sneller. We zitten binnen de 10 minuten op de bus naar Yangshou, klein uurtje rijden. Op de bus krijg is telefoon van het Bamboo Hotel. Ze komen ons aan het busstation afhalen. Dat is een meevaller want we zijn moe. De kinderen doen het fantastisch, ze zijn nooit lastig en Wietse houdt zich heel sterk.
Rond 18 uur zijn we op onze nette kamer met Airco… welgekomen. We verkennen nog even de drukke Weststreet. Het is hier enorm druk en toeristisch. In het hotel spreekt men Engels en dat valt heel goed mee.

12-07-2010 om 13:57 geschreven door china 2010  

12-07-2010 om 13:56 geschreven door china 2010  

12-07-2010 om 13:54 geschreven door china 2010  

De reis hangt nog in onze kleren. De dagen gaan snel voorbij. Vandaag willen we het rustig aan doen en we plannen een uitstap naar het park op loopafstand van ons hotel. Het is bloedheet en 15 minuten wandelen kost ons een paar liter zweet. Ik begin de platte grond van de stad al wat te kennen en we geraken zonder problemen op onze bestemming. Een groot park met een meer en een aantal ouderwetse kermisattracties. We kenden dit park al van de vorig reis, het leek ons leuk om nog een terug te gaan. Wat kuieren en rustig aandoen was het doel. Een vijver met massa’s echt massa’s Koi-vissen was een leuke attractie voor Wietse en Tsai. De vissen komen in grote getale boven als er eten wordt gegooid. We zitten aan de kant van het water en proberen wat contacten te leggen met spelende kinderen. Om af te sluiten gaan we het meer op met een watertrapper. Nog meer zweten bij deze temperaturen. Tijdens een verfrissende regenbui wandelen we terug naar het hotel om ons wat te verfrissen en terug naar Jiefangroad te gaan eten. Ik krijg een sms van Romeo. We worden uitgenodigd door Zhangfeng om te gaan eten. We zijn wat weigerachtig. Kunnen we hier wel op ingaan? Is dit te vertrouwen? We besluiten de gastvrijheid van Zhangpeng niet te beschamen en gaan in op het voorstel. Hij komt ons ophalen met een geblindeerd busje met chauffeur, net zoals in de film. Ook Romeo is van de partij. We gaan naar het sjiekste restaurant van de stad… hier zijn we wel niet op gekleed. Het restaurant is een enorm groot chinees paviljoen, we eten er naar Chinese gewoonte in een afzonderlijk zaaltje. Zhangpeng’s vriendin is er, ook zijn schoonbroer, Mila (zijn dochter) en nog een paar mensen. We worden ontvangen als koningen. Naar Chinese traditie worden er diverse toast’s uitgebracht op de vriendschap, op België, op China, onze kennismaken … telkens moet ik een glas bier in één teug uitdrinken en luidkeels ‘ehgeeeee’ laten horen. Ik heb het spel snel door. We drinken veel en verbroederen. Hier worden de plannen voor de volgende dag gemaakt.

12-07-2010 om 13:53 geschreven door china 2010  

12-07-2010 om 13:50 geschreven door china 2010  

10-07-2010 om 00:00 geschreven door china 2010  

Het heeft even geduurd vooraleer we verslag konden uitbrengen van onze Chines avonturen. Eerst en vooral was het niet mogelijk om onze blog te consulteren vanuit China. Blijkbaar worden onderdelen van google hier geblokkeerd of worden ze niet aangeboden in China. Het is mij nog steeds onduidelijk welke de juiste reden is. Blogger, Facebook en Picassa zijn niet toegankelijk voor de chinezen. We hebben dan maar een andere blog aangemaakt via een Belgische provider, dat blijkt geen probleem te zijn. Ondertussen is onze reis goed op gang gekomen, we vallen van het ene avontuur in het andere.

09-07-2010 om 00:00 geschreven door china 2010