01-08-2010 om 04:52 geschreven door china 2010  

Vandaag besluiten we de overzijde van het Erhai meer te bezoeken. Het Erhai meer is een uitgestrekt meer van 9km bij 43 km lengte. De Chinezen vergelijken het met de vorm van een oor. Het plan is om het meer over te varen en dan in het dorpje Wasa een wandeling te maken, te picknicken en daarna een goed plekje te zoeken om te vissen.
Volgens de Trotter reisgids die we bij hebben zijn er verbindingen tussen Dali en de overzijde van het meer. Als we zitten te ontbijten komt de kapitein (de man is visser van beroep en op zijn visitekaartje staat dat hij kapitein is) van gisteren weer opduiken en vraagt wat onze plannen zijn voor vandaag. Hij is een vriendelijke man, maar we zijn niet echt blij dat hij er weer is om tijdens ons ontbijt zijn diensten te verkopen. Hij geeft niet af en we vertellen hem dat we het meer over willen om daar te wandelen en vissen, dus geen bezoeken, markten of dergelijke. We willen juist naar de oostkant van het meer om weg te zijn van het over toeristische Dali. Hij brengt ons op de hoogte dat er alleen toeristische overtochten zijn en dat de tickets 150¥ kosten per persoon. Dit is ons te veel, maar we geloven hem niet helemaal. Ik doe een poging om meer te weten te komen. De informatie van onze kapitein blijkt te kloppen. Hij stelt voor om ons met de wagen rond het meer te voeren. We staan in twijfel maar kiezen uiteindelijk toch voor de wagen. Het is opnieuw de broer van kapitein Zhau Yan Bin die ons zal voeren. Het is een zwijgzame, niet opdringerige man die ons gisteren goed vervoerd heeft. We hebben een rit van ongeveer anderhalf uur voor de boeg. Het eerst gedeelte van de route gaat over zeer goede en enorm brede (soms 4 rijvakken, buiten proportie) wegen. Als er plots een huis in het midden van de weg opduikt is het gedaan met de pret en verandert de weg in een piste. Rode aarde in combinatie met water maakt van de weg een echte modderpoel. Soms zijn er putten zo diep dat de wielen er voor de helft in verdwijnen. De chauffeur blijft er kalm bij en we hotsen en hobbelen nog een 45 minuten verder. De wagen zit helemaal onder de modder.

Onderweg stoppen we eens en laten ons overzetten met een treksloep naar een klein eilandje met een  tempeltje erop. Het piepkleine eilandje staat vol met Bai vrouwen, een deel stapt in de sloep om terug te keren. Naast de tempel staan allemaal kleine houtskoolvuurtjes opgesteld. Jammer het feest is hier net gedaan blijkt want tegen de tijd dat wij aanmeren is alles bijna opgeruimd. De vrouwen hebben vissen en garnalen mee. Misschien is er hier een soort marktje aan de gang geweest. We weten het niet, spijtig want het zou een mooi schouwspel geweest zijn, denken we. Terug aan de kade zetten we de reis verder naar Wasa. Na een 10 tal minuten zijn we er. Het is een vissersdorpje. De weg stopt aan het meer. Hier kunnen we een mooie wandeling maken volgens de Trotter. Er is geen toerist te bespeuren en we worden continue aangekeken. De chinezen hebben op dit vlak geen schroom en kijken je aan van onder tot boven en blijven je zo minuten lang nakijken. We zijn het ondertussen al gewoon.  Van wandelwegen is er weinig te bespeuren ( een raad voor toekomstige China reizigers: schaf een ander gids aan dan de Trotter). We zoeken zelf onze weg en wandelen langsheen een nieuw getrokken grindpad met zicht op het meer. De zon komt ondertussen af en toe door de wolken, de temperatuur stijgt snel. We picknicken in een kleine baai langs het water. Hier zijn enkele vissers juist de netten aan het binnenhalen. Ze zeggen weinig maar bieden ons toch een soort kokosmat aan om op te zitten. Het net wordt met behulp van een dieselmotor binnengesleept. 2 mannen gaan regelmatig het water in om de touwen aan het net vast te knopen en zo komt het net langzaam maar zeker op het land. Het net is 10 tallen meters lang en het binnenhalen duurt uren. Aangezien we het einde van het net zien naderen besluiten we om te blijven om toe te kijken hoe de vangst eruit ziet. Twee vrouwen en twee mannen halen het net binnen en op het einde komt de vangst naar boven. Massa plankton, kleine visjes en 2à3 grotere vissen. De kleinere vissen worden gesorteerd in een rieten mand en de grote vissen worden in een leefnet in het water gelaten. Als je hier, en ook in de rest van China, vis bestelt ben je altijd zeker dat hij vers is. Aan de straatkant van de restaurantjes staan steeds leefbakken of schalen met water, zuurstofpompjes en de zwemmende vissen.

We keren terug naar de wagen en gaan samen met de chauffeur op zoek naar een geschikt plekje om te gaan vissen. We lopen op een smal verhard padje om zo dicht bij het water uit te komen. Deze muurtjes lopen nog een stuk door in het water zodat je omringd bent met water. Ideaal om te vissen. Er zitten wel veel waterplanten en lelies in de weg, maar met een lijn van 7,50m was het geen probleem. De chauffeur is zelf visser en had voor Wietse al wormen gezocht. Ook leerde hij Wietse enkele kneepjes van het vak. Na een paar minuten hing de eerste vis al aan de haak te spartelen! De dag kon niet meer stuk. De uiteindelijke vangst bedroeg 2 visjes maar hopen van plezier voor de visser in kwestie.

Terug in Dali genieten we van een heerlijke maaltijd. Kraakverse groentjes, asperges, aubergine, chinese bieslook … levend verse rivierkreeftjes en gefermenteerde sojabonen met rundvlees… mmmmm. ²

28-07-2010 om 10:24 geschreven door china 2010  

Er zijn twee mannen bezig de stoffen te kleuren. De chauffeur toont ons hoe de batic gemaakt wordt. Echt de moeite. Er worden talloze knoopjes in het ongebleekte katoen gelegd en daarna worden deze stoffen gekleurd met natuurlijke indigo, afkomstig van de planten uit de tuin. De andere kleuren zijn synthetische kleurstoffen. De mannen roeren in wokpannen met diverse kleuren. Ze worden verwarmd met eenvoudige kolenvuurtjes. Het is een ambachtelijk gedoe. De mannen staan de hele tijd in een zweem van dampen en uitlaatgassen. Ze drenken met grote handschoenen de stoffen in de kokende wokken en wassen daarna de stoffen weer uit. Deze worden in een grote zwierder droog gemaakt waarop de vrouwen de stoffen te drogen hangen. Allemaal handwerk!!

De chauffeur rijdt met ons verder naar Shaping. Daar is er een traditionele Bai markt te bekijken. Ondertussen is het gestopt met regenen, maar goed ook. We lopen rond op de markt door de slijkerige wegjes tussen de geïmproviseerde kraampjes. Het is een heel kleurrijk geheel. De vrouwen zijn meestal in traditionele kledij, in combinatie met alle groenten en fruit is het een kleurrijk schouwspel. Een lust voor de fotograaf. Iedereen wil ons wel wat aansmeren maar na een tijdje is er een vrouw die ons mee wil nemen naar een andere plaats. Het is niet duidelijk wat ze bedoelt, ze maakt met haar handen een ‘bid’ gebaar. Dit kan van alles betekenen maar we besluiten haar te volgen. We komen terecht op een soort volksfeest waar een gemeenschap zit te zingen, bidden, dansen en eten maken. Er zijn blijkbaar optredens aan de gang en bij het boedha beeld worden er offers gebracht. We verblijven er een hele tijd omdat ik niet kan stoppen met fotograferen.

Rond 15u30  rijden we terug richting Dali om nog een ander dorpje te bezoeken met Bai huizen. Als we hier aankomen blijkt dat er niet veel te beleven is. Er is één baiwoning opengesteld maar ook hier moet fors entreegeld betaald worden. We besluiten dit niet te doen aangezien er hele horden chinezen naar binnen stappen. We lopen wat door het dorp en komen in gesprek met 3 dames die voor de deur zitten te keuvelen. Het gesprek gaat al snel over Tsai. Hilde probeert met haar beste chinees uit te leggen hoe het komt dat wij met een Chineesje rondlopen. Het lukt aardig wel om deze dames de situatie uit te leggen, maar verder komen we niet. Het is spijtig dat we niet beter kunnen communiceren met de mensen want ze zijn over het algemeen heel gastvrij en vriendelijk. We passeren nog even aan de drie pagodes die kort bij Dali staan. Rond 17u30 zijn we terug in Dali, het werk van de chauffeur zit erop. We gaan op zoek naar een paar schoenen voor Wietse maar die moet tot zijn grote frustratie vaststellen dat zijn maat (44) niet te verkrijgen is. 42 maximum 43 is de grootste maat. Door de straatjes wandelend stellen we vast dat ook Dali één grote winkel is. De chinezen winkelen graag, kopen graag en overal is er commerciële activiteit. Van het kleinste dorpje tot de grote steden, er zijn overal, werkelijk in elke straat winkeltje en restaurants te vinden. In de grote steden zijn de grote wereldmerken zeer goed vertegenwoordigd. We moeten vaststellen dat er stilaan ook een middenklasse zich aan het vormen is in China want de prijzen zijn niet héél goedkoop te noemen en toch zijn er duizenden kopers.
Aangezien we deze morgen tevreden waren van het ontbijt besluiten we ook in deze zaak ons avondmaal te nemen. Er worden pizza’s gemaakt en dat kunnen we de kids niet ontzeggen na al die Chinese kost. De pizza’s waren niet super, de Chinese gerechten voor ons waren in orde. Morgen eten we terug rivierkreeftjes

26-07-2010 om 17:23 geschreven door china 2010  

Na een lange rit van ongeveer 6 uur komen we aan in Dali. Het nieuwe Dali echter, we belanden in het busstation en moeten nog naar het oude Dali (Tali uitgesproken) geraken. Volgens de Trotter kunnen we direct aan het busstation een stadsbus nemen, bus nummer 2. Op het eerste zicht komen er hier geen stadbussen voorbij. We beginnen wat te stappen op zoek naar een bushalte. Een 1o tal minuten later komen we aan met pak en zak aan een bushalte. Nu is de vraag welke kant we uit moeten, volgens de reisgids passeert de bus aan dezelfde kant van de weg als het busstation. Niets is minder waar. Als we op bus 2 willen stappen en Dali tonen op de kaart doet de chauffeur gebaar dat we aan de andere kant moeten zijn. We steken de brede weg over en vragen nog eens na (niet gemakkelijk want bijna niemand spreekt hier Engels). We nemen bus 8, betalen 3 ¥ (ongeveer 30 eurocent) voor ons 4 en rijden een dik half uur naar het oude Dali. We moeten even wat zoeken om ons hostelletje te vinden. Na wat zoeken vinden we het en worden er hartelijk onthaald. Het was de bedoeling een kamer voor 4 te nemen maar voor slechts 4 euro extra hebben we 2 afzonderlijke kamers met badkamer. De kamers zijn ruim en mooi met massiefhouten bedden en meubilair. Onmiskenbaar de beste prijs/kwaliteitverhouding die we tot nu toe hadden.
De avond valt al snel, we verkennen nog even de buurt om daarna bij de plaatselijke bevolking te gaan eten. Dali is zeer toeristisch en je kan er van alles eten en drinken. Van pizza tot Duvel...
aan de plaatselijke restaurantjes staan alle groenten en verse schaal en schelpdieren vooraan uitgestald. Je kan je keuze maken en ze maken er iets lekker van. We kiezen voor de verse rivierkreeftjes met chili, eggplant of aubergine met jonge uitjes, rundvlees met curry en eiersoep met tomaat. Allemaal heel lekker. Voldaan lopen we nog wat in de stad rond.

26-07-2010 om 17:18 geschreven door china 2010