De dag dat Tsjechoslowakije in 2 republieken werd gesplitst verbleven wij in het land. Het betaalmiddel was de Krone. Er werden niet onmiddellijk nieuwe bankbriefjes gedrukt - er werd gewoon een stempel geplaatst op de Slowaakse en deze werd 10% gedevalueerd. We hadden met onze zwerfauto overnacht in een klein gehucht in Slowakije. 's Morgens naar de bakker maar daar wilden ze onze niet afgestempelde briefjes niet aannemen ...trots? ( hun geld was 10% minder waard -dat kwamen we later te weten -en ze woonden op een paar honderd meter van de grens). Dus wij gaan rijden richting Tsjechie om onze voorraad in te doen. Aan de grens zit een man in uniform op een stoel en er is een koord over de baan gespannen... we moeten stoppen..douane. Hij bekijkt onze passen en we krijgen een groot probleem: er staat geen stempel in dat we Slowakije binnengekomen waren. Geen Duits, geen Engels, geen koeterwaals...maar wel gebarentaal: zonder stempel niet door. We halen er de kaart bij en met gebaren vragen we hem waar we een stempel kunnen halen... We rijden er naartoe. Hier hebben ze een soort caravan als douanekantoor geïnstalleerd. We zouden zonder stempel buiten mogen maar zeker niet vergeten er één te vragen als we terug binnenrijden. We kunnen er ook een stempel op onze bankbriefjes laten zetten. Die zijn dan alleen in Slowakije geldig en niet terug inwisselbaar in een bank ofzo. Op de vraag waarom niet? De Slowaakse Kroon is 10% minder waard. We verstaan er niks van...We laten slechts een paar briefjes afstempelen om onze eerste inkopen te doen want we snakken ondertussen naar een broodje - ook een stempel in onze pas en rijden terug Slowakije in. 's Anderendaags gaan we naar de bank - ze wisselen nog geen Tsjechische kronen maar we kunnen er wel DMark omzetten in afgestempelde briefjes. Een paar weken later konden we in de bank wel ongestempelde briefjes laten omzetten in afgestempelde tegen de juiste koers. Het was wel een fijn verlof en hebben in beide landen heel veel genoten.
Eén ding is zeker, nu we de hebben zullen ons afgestempelde bankbriefjes bespaard blijven als het hier ooit ook eens tot een splitsing komt....
Voor een reis naar Zwitserland huurden we in de zomer 1968 bij Toyota een Motorhome. We waren direct gebeten en eind November schaftten we ons eerste eigen zwerfwagentje aan ... Arca Sport -2e hands.... Onze dochter was toen 1 maand oud. Onze zwerfwagens groeiden met de kinderen, hun jonge vriendjes, hun lieven...en werd een ingerichte Fiat Ducato toen ze niet meer mee gingen. Onze huisjes brachten ons zowat overal door Europa, in de mist op de Noordkaap en de wind in Sagres, de highlands in Schotland en achter het Ijzeren Gordijn. Zand en hitte was ons deel in Dakla Marokko. In ZO Turkije zaten we vast in Hakkari toen Saddam Kuweit binnenvielen we brandden in Juli onze voeten op het strand.nabij Syrië. Onderhandelen met ambtenaren van alle slag en sjacheren aan grenzen werd een 2e natuur. We kregen in 't begin veel douaniers over de vloer niet zozeer om te kijken wie of wat we transporteerden maar uit nieuwsgierigheid hoe het er binnen uitzag. De zomer brachten we meestal door ergens in de bergen, de herfst aan de Azurenkust en de winter...op de pistes van Noorwegen, Zwitserland, Oostenrijk, Tsjechoslowakije, Italië en Frankrijk. En toen gingen de kinderen niet meer mee .... andere continenten wenkten en ja, de wereld werd nu echt onze tuin.
Alles bijeen reden we tot op heden met eigen campers iets meer dan 600 000km (de huidige heeft 235 000km op de teller) Met gehuurde campers ongeveer 50 000 De nachten die we op een camping doorbrachten kan ik nog steeds op 1 hand tellen. Af en toe vindt ge ons op een camperplek maar meestal staan wealleen en af en toe met onze vrienden als we ze ergens ter wereld ontmoeten.
