We willen wat verder zuidwaarts maar ook niet téveel rijden.
Even buiten 't centrum stoppen we aan een groenten en fruithal en doen weer een voorraad vitamientjes in.
Via Crest naar Bourdeaux waar het zeer druk is ... geen parkingske te vinden tenzij kms verder langs de baan. Het is een dorpke waar we normaal graag een paar dagen blijven maar deze drukte spreekt ons niks aan.
In Dieulefit hebben ze een goeie bakker en pa doet lijk alle Fransen en parkeert dubbel om even binnen te springen.
Montbrison: we stoppen op de camperplek; een kleine parking aan een speeltuin maar wel met alle voorzieningen, zelfs electriciteit. Het duurt weer even voor we goed staan grrr... niet onder een boom want als het gaat regenen blijft het druppen op het dak, kort bij de service paal dan moeten we geen verlengkabel uithalen en ook zo dat we niet uit ons bed rollen.
Ik maak van de gelegenheid gebruik om de batterijen van mijn scooter enz. op te laden.
't Ventje doet zijn wandelingske en babbelke en komt terug met druiven en lavendelessence.
's Avonds krijgen we nog het gezelschap van een heel leuke Parijzenaar.

We rijden een kilometer verder en zien een nieuwe service plaats aangeduid - we kunnen het ons niet laten om eens te gaan kijken. Het is er heel mooi en rustig staan aan de sportvelden met WC's en alle service mogelijkheden.
De scooter is goed opgeladen en we maken een serieuze wandeling. Golvende wijngaarden waar men ook kijkt. Onderweg komen we nog langs een heel mooi "maison de vacances"

.


Het is nogal overtrokken en na onze middagrust wil 't ventje nog wat gaan rijden.
Via Nyons, Buis les Baronnies en Sederon naar Sault. Onderweg krijgen we af en toe wat druilregen. Spijtig want ik vind dit nog altijd een heel mooie route om te rijden.
In Sault op de parking is het druk en veel plassen. Niks om ons Kaya buiten te laten. Er staat ook een heel nieuw service station, wel betalend maar.... het kraantje aan 't kerkhof is er ook nog steeds...
We rijden er even rond en rijden verder.
Onderweg komt 't zonneke er door en we genieten van de uitzichten die de D943 ons biedt.
In St Saturnin vinden we toch dat we genoeg gereden hebben voor vandaag.... parking zat nabij de boulodrome en heel mooi om te gaan wandelen.
Volgens de mensen hier voorspellen ze heel mooi weer voor morgen.
Vandaag vroeg tussen de lakens met een spannend boek.

22-09-2007 om 00:00 geschreven door ribbe  

We worden wakker met 't zonneke en doen rustig aan. 't Is bijna middag als we beslissen toch nog wat verder zuidwaarts te rijden - geen vast plan, we zien onderweg wel wat ons voor de wielen komt.
Even voorbij Apt op de N100 oostwaarts zien we platen staan  "Colorado" Het intrigeert ons en we nemen de D22 noordwaarts. Het park kreeg zijn naam omdat de natuur er fel gelijkt op een deel van Colorado in de VS met dezelfde kleurrijke rotsformaties. Er lopen verschillende wandelwegen door. Aan de ingang staat een jonge vlaamse student die hier een vakantiejob doet. Na wat praten en uitleg vragen moeten we vaststellen dat ik hier niets kan doen...een paar meter voorbij de parking worden de wegen smal, zanderig en fel geaccidenteerd en dus niet met de scooter te doen. 't Ventje gaat wel een verkenningswandeling doen en is er opgetogen over maar ook verderop wordt het voor hem te fel bergop ... We krijgen nog de uitleg hoe we in Rustrel via een "verboden" straatje bergop een mooi uitzicht over heel de streek hebben. We rijden dus even om en houden ons hart vast als we begrijpen waarom het "verboden" is ... maar we komen er heelhuids door.
Het is een mooie route, we komen langs kapellekens en kleine dorpen, rijden tussen de wijngaarden, stoppen om de haverklap en voelen ons lijk God in Frankrijk.

.

We rijden een ommetje naar St Michel Observatoire waar men naar de sterretjes kan kijken...Voor wie het interesseert, de camperplek ligt richting observatorium, keggen nodig.
Het centrummeke zelf is wel heel toeristisch maar toch gezellig gebleven.
Ondertussen vlamt de zon er op door. We willen een plaatske vinden onder een boom en ja... we kennen er eentje dat hier niet zo ver af ligt.
Forcalquier, Manosque, Vinon s/Verdon, St Paul Lez Durance.
We vinden een goede boom, hebben een picnic tafel naast de deur, kort bij 't centrum en wat wandelmogelijkheden. De bewoners rond het pleintje zijn ondertussen goede bekenden... een beetje thuiskomen dus.

20-09-2007 om 00:00 geschreven door ribbe  

19-09-2007 om 00:00 geschreven door ribbe  

..

18-09-2007 om 00:00 geschreven door ribbe  

Stralend weer. De bakker in 't dorp is nog gesloten. Ja, zo vroeg zijn we de baan op vandaag...We rijden via Barcelonnette naar Jausiers we een 'restaurant" kopen en neen, geen zaak maar een grote baguette. Tijdens 't ontbijt vergapen we ons aan al dat verkeer en verwonderen er ons over dat zovelen afslaan naar de Col de Bonette (de hoogste van Europa en blijkbaar ook een heel mooie) We willen onze plannen niet weer veranderen maar noteren hem met "een stip" voor de volgende keer.
De Col de Vars is een aangename bergroute. Op de pashoogte worden we geschroeid door de zon en de wind.

  .   

Vars centrum is langgerekt en vooral een skioord.
In Guillestre willen we een overnachtingsplaats zoeken maar dat valt dik tegen... ligt tegen de helling geplakt en dus steile straatjes, druk verkeer en op de grote parking staat een circus. We rijden aan de andere kant het dorp terug uit. We willen wel graag een plekske vinden voor Briançon.
De route volgt de Durance en hier en daar zijn vertrekplaatsen voor kayaks.
We rijden wat rond in Argentière waar veel mooie parkeergelegenheid is maar wij ontdekten nog een parking aan 't water waar wedstrijden georganiseerd worden. Nu, heel rustig...met een boom om onder te staan, een beek voor de Kaya, mooie wandelwegen... meer moet dat niet zijn.

. . . . .. .

17-09-2007 om 00:00 geschreven door ribbe  

De dag starten we met een flinke wandeling en genieten van de nog frisse ochtendlucht. Strak blauw zonder één enkel wolkje en ze beloven ons een hete dag.
We rijden nog steeds langs het Parc Nat des Ecrins en genieten van het uitzicht. Briancon, zoals het bij een levendige stad hoort, druk verkeer.
Door de vallei van de Guisane en zien veel Italiaanse Motorhomes die huiswaarts rijden .. voor hen zit het verlof er op en dat is te zien want op de parking in Le Monétier is ruimte zat.
De Col du Lauteret is van Oost naar West zeer gemakkelijk te rijden en we zitten op 2059m voor we er erg in hebben. We vinden een plekske met een 5* uitzicht om onze tafel te dekken en eten met zo'n uitzicht smaakt eens zo goed.
Voor wie het interesseert achter het hotel aan de zuidkant is een heel mooie plek om met de camper te staan ... het is wel even hobbeldebottel rijden en de wei is alles behalve plat maar het uitzicht is onvergetelijk... doen, zolang ze het daar nog tolereren...Wat lager aan de Z/W kant is er een vlakkere parking waar men beschut staat maar... beperkt uitzicht natuurlijk. En wie weg van alles wil in Villar d'Arene richting camping rijden en onder de bomen aan 't riviertje....wel opletten bij regenweer voor vastrijden.
Het is stralend weer dus nemen wij de Galibier er bij. Hier is heel wat meer stuurkunst vereist om de top op 2646m te bereiken .. zeker als men niet de tunnel neemt. Er is een kleine parking aan de linkerkant...
De afdaling is gewoonweg "genieten" van een prachtig uitzicht ... soms voelt mijn borstkas wat te klein aan... zo mooi.. (het verschil: bij 't klimmen ziet men veel baan en een beetje omgeving, bij 't dalen is er meestal onbeperkt uitzicht)
Maar ... er komen zwarte wolken opzetten ...geen goed idee om in La Rivine aan de beek te gaan staan. We zoeken ons een plaatske in Les Verneys waar we nog het gezelschap krijgen van 3 andere campers. Ook bij 't binnenrijden van Valloire is er rechts een mooie parking maar daar zijn feesten en 't centrum afgesloten, dus parking vol vandaag.

Deze nacht heeft het goed geregend. We staan midden in een plas. Dus eerste werk de auto wat verplaatsen zodat de Kaya niet direct een bad neemt.
Het is nog steeds fel bewolkt en we hebben niet veel zin bergroutes te gaan doen. Bij de baker weten ze ons te vertellen dat voor de volgende dagen ook regen op 't programma staat. Hier dus blijven spreekt ons ook niet aan.
We wagen het er dan maar op. Bij de afdaling van de Col du Télégraphe rijden we een stuk door de mist....gelukkig heel weinig verkeer.
In St Jean de Maurienne komt de zon er door. Dus toch maar naar boven rijden.
Er zit een omlegging op en dat wordt een avontuur. Ze zetten ons rond langs Albiez en dat hadden we in 't begin niet door ... er stond wel détour maar dat was het dan.. niet langs waar.
De route wordt vlug heel smal en mekaar kruisen niet eenvoudig. We rijden ook tussen bomen en hebben dus ook geen plezier van uitzichten. Na een 10tal km komen we in wat bewoonde wereld en wordt de baan ook breder. Te vlug gejuichd want voorbij La Cochette is de baan weer zo breed als de auto...Maar we deden het in de goede richting want komende van 't zuiden is het ook nog heel steil.
Terug op de hoofdbaan valt het mee tot St Sorlin en dan is het weer smal tot de pashoogt ..gelukkig komen we maar één wagen tegen met een bestuurder met angst ...een Nederlander met zijn hele gezinnetje..We vertellen hem over de toestand van de omweg en hij  verkiest terug te rijden wat ook geen sinecure was, achteruit tot op een plaatske waar meer ruimte was om te keren. En mijn ventje, die blijft daar altijd rustig bij... alles lost zich op als ge met mekaar praat en voorzichtig blijft ...ik krijg veel vlugger de bibber.
We dalen een beetje en staan aan de voet van de Glandon..het is nog geen km de D927 op en 16m hoogteverschil .. doen we dan maar. En daar openen de hemelsluizen...
De afdaling van de Croix de Fer is een mooie ruime baan met uitzichten waar we niet kunnen van genieten door de laaghangende wolken. Zelfs de koeien verkiezen de asfaltbaan ipv door het drasserige gras te ploeteren.
Aan de Lac de Grd Maison is er aan de noordkant beneden aan 't meer mooie parkeergelegenheid maar vermoedelijk niet ideaal met dit weer. Aan de barrage is ook een parking met orientatiepaneel en wat uitleg. Zonde van 't weer ..... al komt er af en toe een waterzonneke piepen.

.

We overleggen ... drinken een tas koffie ... beslissen om toch maar verder te rijden. Door de Défilé de Maupas; de kleine wandeling naar de waterval kan ons niet lokken.
In Le Rivier d'Allemont en aan de electriciteitscentale zijn ook mooie staanplaatsen maar 't ventje heeft zijn zinnen gezet op l'Alpe du Grand Serre, nog zo één van onze lievelingsplekjes.
Waren we toch maar in Allemont gebleven.... Halfweg de beklimming komen we weer in de mist terecht. Op de parking is ons lievelingsplekske nog vrij. 't Ventje koppelt aan voor de electriciteit en heeft een praatje met de buurman camperaar... ze zitten hier al een paar daen in de mist... dat belooft.
Een uurtje later trekt de mist nog meer toe. We zien met moeite de auto die op 5m van ons af staat.
Killig en vochtig en .. we steken de verwarming aan.

We worden wakker, trekken de rolluiken op en... duiken weer onder de dons. We zien geen steek buiten.
Gaan we door de mist naar beneden rijden of kijken we het een dagske aan. Hier blijven dus want gisteren hebben we genoeg gereden.
We maken het gezellig binnen .. gaan alleen buiten om de hond uit te laten ... lezen, yatsen, ik haal mijn cursus photoshop boven en aangezien we aan de paal hangen ook mijn laptoppeke ..foto's rechtzetten, kleur vervangen....met dank aan Avia Dina ...De koffie vloeit met sloten, de voorraad koekskes slinkt ... we verwennen ons bij 't avondeten.
Uiteindelijk was het een rare maar toch gezellige dag. We gaan slapen in de hoop van .....

Maar als we 's morgens onze ogen open doen is alle hoop op beter weer vervlogen.

16-09-2007 om 00:00 geschreven door ribbe  

. .

15-09-2007 om 00:00 geschreven door ribbe  

. . . . . . . . .

14-09-2007 om 00:00 geschreven door ribbe  

13-09-2007 om 00:00 geschreven door ribbe  

07-12-2006 om 00:00 geschreven door ribbe  

06-12-2006 om 00:00 geschreven door ribbe  

05-12-2006 om 00:00 geschreven door ribbe  

04-12-2006 om 00:00 geschreven door ribbe  

03-12-2006 om 00:00 geschreven door ribbe  

Varazze is een hele moderne jachthaven gesponsord door de Europese Gemeenschap. Waarom dat moet dat begrijp ik niet maar allé er kunnen maar mensen geniet van hebben. We plaatsen ons eerst achteraan de haven aan de grote herstellingsgarages. Ge kunt uw ogen niet geloven wat daar allemaal te zien is. Er is een heel nieuw winkelcomplex gebouwd volledig in hout en er hangen prijzen uit van 2°hands jachten 820 000€ en neen er staat geen 0 teveel. We hebben het vermoeden dat we hier morgenvroeg wat in de weg gaan staan en gaan voor de nacht op de grote parking achter het nieuwe comples. 's Morgens gaan we aan de vissershaven staan, keuren mee de visvangst, lopen nog eens door de jachthaven en vertrekken dan landinwaarts.
Savona richting Mondovi. Onderweg verschillende stadjes met mooie parkings maar we houden de grote baan, niettegenstaande rustig en mooi, voor gezien. Roccaforte heeft vooraan het centrum een MHparking met water en dump. We maken graag gebruik van deze service. Na 't middageten genieten we nog wat van het zonnetje. Daarna verder tot Peverango waar een camperplek is aan de sportvelden. Wel wat van 't centrum maar zo rustig aan een vijvertje en picnicplaats. Stop dus voor vandaag. Ik gebruik de picnictafels om de Kaya nog eens grondig te kammen en 't ventje steekt een handje toe bij 't ruimen van herfstbladeren. Hij moet zich nog wel een meterke verplaatsen omdat we anders te vlug in de schaduw staan.... hoor hem daarna commentaar geven tegen die man dat de auto voor de vrouwen nooit van de eerste keer goed staat.... en 'k kan niks zeggen want doorgaans is het zo maar waarom blijven staan als het beter kan??? Hij wordt bedankt met een grabbel kastanjes .. In Borgo San Dalmazo komen we op de baan richting Col de Tende. Lijkt een heel aangenaam stadje te zijn en ook MHparking maar, we kunnen niet overal blijven staan - hier misschien eens een zomervakantie uittrekken. De aanloop naar de Col gaat geleidelijk. In Limone Piemonte houden we even halt op de grote parking. Het dorp is verkeersluw. 't Ventje gaat een kijkje nemen maar is heel vlug terug. Het zonnetje schijnt wel lekker maar op deze hoogte voelt ge de kou toch goed en ... zonder jas weg natuurlijk. Bij de tunnel moeten we even aanschuiven; Hij is smal en auto's mogen tegelijkertijd langs beide kanten maar voor breder verkeer is er een beurtrol ... maar goed ook. En zo zijn we dus weer in ons geliefde Frankrijk

02-12-2006 om 00:00 geschreven door ribbe  

La Londe
La Londe hadden we vorig jaar gevonden en we voelden ons er prima. Ik heb stramien nodig voor mijn handwerken en de zus van de buurvrouw heeft daar zo'n handwerkwinkeltje. Geen stramien maar wel een ander werkske gevonden.
We hebben hier het gezelschap van Fransen uit Lille wiens jacht in de haven ligt. We krijgen hun kaart voor de electriciteitspaal zodat ik eens goed mijn scooter kan bijladen.
't Zijn ook fervente reizigers en ze doen ons watertanden door hun verhalen over "Maurice" = Mauritius en de andere Franse overzeese gebieden.
Mijn scooter goed bijgeladen en we gaan dus veel op wandel (allé... ik rij) We proberen zelfs langs 't strand naar Hyeres te gaan maar dat lukt ons niet want even voorbij de lagune juist voor Le Salin is het zand zo mul dat zelfs VTTers er van de fiets moeten. 't Ventje wil absoluut ook een paar foto's van mij, angst dat de mensen zouden denken dat hij steeds alleen op stap is.
Het weerbericht voor de volgende dagen: Nuageux, vent et mer agitée- 18 tot 21°. 't Moment om wat te gaan rondrijden

Via Pertuis naar Cadenet waar we de afslag nemen naar Lourmarin (P-water en wc), via de Combe de Lourmarin, Bonnieux naar Apt. De D4 waar vooral de route tussen Murs en Venasque heel mooi is en ja... herfstkleuren. We genieten, genieten ...alleen het rijden al geeft ons een enorme voldoening ..een mooi muziekske en ogen tekort.
In Carpentras willen we even gaan kijken naar de MHplek maar op dr ringlaan is 't druk en we rijden de stad rond zonder ze gezien te hebben. En.. watmoeten we eigenlijk in een stad?
We rijden verder naar Malaucene aan de voet van de Ventoux waar we aan de sportvelden en de gendarmerie (blijkbaar is er een afgesloten woonwijk voor de familie van de gendarmes ...we stellen ons daar vragen bij) waar we een mooi overnachtingsplekske vinden (services maar water afgesloten)
We zijn vroeg op - thuis roept.
't Ventje kan zich Vaison la Romaine niet meer herinneren maar we doen niet de moeite er in te rijden.
In Mirabel aux Baronnies stoppen we wel op de camperplek om een tas koffie te drinken ook deze plek herinnerde hij zich niet tot hij ze zag haaaaaaa.
In Nyons zien we ook aan beide kanter MH's staan maar we nemen de baan richting crest.
Rousses les Vignes (met p. om 't dorpke te verkennen) Montbrison heeft ook een MHplekje west van de baan... we gaan een kijkje nemen en vinden ze heel geschikt om ooit halt te houden (alle services gratis -ook electr. dus goed om mijn scooter op te laden)
En weer is 't genieten onder 't rijden vooral tussen Dieulefit en Bourdaux is 't genieten in de vergrotende trap.

Het gaat nu vlug: Crest, Chabeuil (met camperplek noordkant) Romans waar we dwars door rijden en met een aangenaam centrum, Marges (ook parking en WC) Palais Ideal Hauterives (ook een camperplek) Lens-Lestang (nog een CC), Beaurepaire, St Jean de Bourneay naar St Georges d'Esperance waar we ons voor de nacht installeren op de camperplek. Het heeft wat voeten in de aarde want ze ligt heel schuin. We rijden de stoep van 't grasveld op en moeten de keggen nog gebruiken om toch een beetje recht te staan. Hoe ze dat hier geïnstalleerd hebben is niet echt te begrijpen. voor de rest alles fantastisch maar ge rolt uit uw beds als ge niet alle hulpmiddelen gebruikt. Ondertussen is het weer weer verslechterd, het regent en waait. We liggen vroeg in ons bed. We rijden rond Lyon via Heyrieux, Cremieu,Loyette en Perouges en Bourg en Bress. We zitten op onze reguliere baan als we terugkomen van 't zuiden Van hieruit heeft 't ventje ook geen sprekende madame meer nodig.en kan ik dus gerust mijn haakwerk bovenhalen (ja..nog altijd met plastiek zakjes ..voor een vriendin die problemen heeft om een bodem te halen.. binnenkort ziet ge overal mijn beruchte linnenzakken ) Lons Le Saunier, Besançon, Vesoul en in de late namiddag staan we op ons parkingske aan 't meer in Luxeuil les Bains voor onze laatste nacht van deze trip. Er staat een vlaamse MHer maar ze zijn bitter weinig van zeggen. Ze trekken naar Alpes D'Huez op wintersport. Van hieruit rijden we op 6u naar huis de nodige stops inbegrepen. Stoppen bij de zoon en kleinzoon en weldra is ook de dochter daar. Wij dik tevreden dat we ze eens goed kunnen knuffelen -allé diegenen die zich laten knuffelen want de zoon is daar niet zo happig op die doet het met een schouderklopje. En lijk alle goeie toeristen zijn we doodmoe als we 's avonds thuiskomen. Alleen wat we nodig hebben wordt uitgeladen. De kinderen hadden de verwarming de vorige dag al aangezet en 't voelt direct lekker thuis - 't ventje in de zetel met de afstandsbediening in de hand, ik achter 't peceke om mijn berichtjes te lezen en onze vrienden te bellen dat we er zijn...

Terug thuis
Het voorjaar was ons zeer goed bevallen in Griekenland. Genieten van de zon, de sfeer van het land opsnuiven, af en toe iets gaan bezichtigen, rondhangen in haventjes en aan stranden, het bergland verkennen.
Nu vertrokken we met het doel: gewoon rustig genieten. Niet teveel rondrijden. Waar we ons goed voelen blijven hangen.
Dat hebben we dan ook gedaan al konden we het ons toch niet laten Corfu en Kefalonia te gaan bezoeken.
Waar we ons niet aan verwacht hadden waren de zwermen muggen en vliegen. We vertoefden dus heel veel aan haventjes waar een lichte bries de beestjes weghield.
We hoorden van anderen dat het op vele plaatsen in Griekenland noodweer was. Wij mochten er ook even van meegenieten in Vasilliki en Killini. In Vassilliki is 't ventje midden in de nacht in zijn onderbroek achter 't stuur gekropen om vlug ons huisje in veiligheid te brengen. In Killini dacht onze deurmat een vliegend tapijt te zijn maar ze eindigde roemloos in het bruisende sop ver buiten ons bereik om haar te redden. Daarna in Le Lavandou kregen we er nog eens van langs.
We geraakten bijna niet thuis. Het was zo mooi in de Provence - al die herfstkleuren, rustige banen, verlaten toeristische oorden... en vooral het zonnetje. Vallée, massif, route touristique .... we reden graag kilometers om.
Maar doorgaans hielden we het heel rustig - ons absoluut niet geforceerd - gewoon genoten.

De avonden waren lang en de zon ook niet zo brandend heet en recht boven ons hoofd. De zonnepanelen deden hun best maar na 5 dagen ter plaatse moesten we toch even de motor laten draaien. We hebben het genot van een compressor koelkast maar 't is ook een energievreter ...

Het waren een paar maanden Babel. Niet dat mijn talenkennis er fel is op vooruit gegaan want Grieks "is en blijft moeilijk" voor mij. Waarom veronderstellen Duitsers toch dat iedereen de taal van Goethe machtig is? Fransen veronderstellen zowiezo dat een B nummerplaat afkomstig is uit Wallonië. Engelsen vermoeden dat hun taal "de" wereldtaal is al spreken heel wat meer mensen Spaans of Chinees. Voor Italianen is Griekenland hun achtertuin en men komt ze er zowat overal tegen. Voor mij komt dat taaltje uit 't zelfde vaatje als Spaans, hablar of parlar, so what. Allé we zijn er steeds goed uitgekomen en hebben met iedereen ons parolleke kunnen doen. Oei, de Nederlanders nog vergeten. 't Waren meestal toffe gasten die we tegen kwamen al was er eentje die me graag wist te vertellen dat ze België eigenlijk niet kenden en er alleen stopten om te gaan plassen op hun rit naar 't zuiden. Heb hem aangeraden dat zeker in zijn reisverslag te zetten met het adres waar ge dat kunt doen zonder er voor te moeten betalen...(kon het mij niet laten - sorry - gelukkig waren de anderen die we ontmoetten toffe mensen)

Samengevat: een heel mooie en rustige vakantie met veel zon en ..af en toe een serieuze adrenalinestoot.

Bij leven en welzijn keren wij er volgend voorjaar weer.

01-12-2006 om 00:00 geschreven door ribbe  

           GRIEKENLAND - LENTE 2006  

De voorbereiding

Griekenland is nog steeds een blanke vlek op onze landkaart. Jaren geleden reden we door het noorden van 't land van Bulgarije naar Turkije en stopten slechts op een paar plaatsen aan de kust om de nacht door te brengen.
De volgende keer dat we Griekenland bezochten was met een last-minute 14 dagen naar Kreta. Deze reis beviel ons zo goed dat we beslisten ook het vasteland eens te gaan bereizen.
Het kwam er maar niet van. We wilden vooral zolang we nog goed gezond waren eerst de verre bestemmingen doen die op 't verlanglijstje stonden.
Voor Pasen op de terugreis van Portugal oppert mijn ventje het idee om dan toch volgend jaar maar eens naar Griekenland te gaan. Volgens mij moest dat zeker geen jaar uitgesteld worden als hij dat graag wou. Tegen dat we thuiskwamen was de beslissing gevallen: na de viering 5j SenNet zijn we weg.
Op de forums van campersites was wel 't één en 't ander te vinden. De route overland werd nog door weinigen genomen ... kosten aan de grenzen, slechte banen, onveiligheidsgevoel enz. De meesten waren opgetogen over de ferry diensten tussen Italië en Griekenland.
Op bezoek dus op de sites van de ferry's - prijzen vergelijken enz.  Bij een vraag om informatie kreeg ik steeds het antwoord dat ik via de site moest om de overtocht zo vlug mogelijk te boeken daar er al vele plaatsen bezet waren. Nog eens terug naar de forums...ja de meesten, zoniet iedereen, bestelde zijn tickets op voorhand uit angst voor plaatsgebrek.
Wij wilden ons niet vastpinnen op een bepaalde datum... stel dat ge panne hebt onderweg of.. ge ziet een leuk plekske en ge moet doorrijden omdat ge anders in tijdsnood komt (niks voor ons dus)
Via de website van diplomatie wat informatie gaan zoeken over de grenzen en de formaliteiten - bij ANWB naar de kostprijzen aan grenzen en voor de tolwegen.
Met verbruik en al die kosten is er slechts een paar € verschil met de ferry..
't Ventje heeft wel zo zijn bedenkingen bij een bootovertocht = slechte ervaringen met een woeste zee.. Maar hij wil het dus nog wel eens wagen aangezien anderen zo de loftrompet blazen.
We beslissen: we vertrekken op ons eigen ritme zonder te treuzelen - gaan in Venetië naar de ferry en proberen een ticket te versieren - lukt het hier niet dan kunnen ze ons daar wel vertellen of er nog plaatsen vrij zijn met vertrek Ancona - zoniet - dan rijden we over land.
Volgens informatie is het verboden vrij te overnachten in Griekenland maar zijn er hier en daar wel uitzonderingen. We zien wel.

Ondertussen hebben we de auto goed uitgekuist en terug gevuld. We proberen zo weinig mogelijk mee te nemen maar als ik zie dat ik nog zoveel plaats over heb kan ik het mij toch niet laten tussendoor er nog 't één en 't ander in te steken...dom dom want 't is alleen overtollig gewicht.

De heenreis

Van vroeg opstaan komt niet veel in huis. Rustig ontbijten en de overschotten en de inhoud van de koelkast overhevelen naar de auto. Nog even mijn mailbox bekijken. De droogkast leegmaken ... door het huis dweilen .. stopkontakten uit en verwarmingsketel af. Hopelijk niks vergeten.
Zoals altijd nog even bij de zoon langs om afscheid te nemen en kleine Mathias nog eens flink te knuffelen.
Het weer is ons goed gezind en we willen door de Pfalz. Op dus via St Vith naar Trier - grote en rustige banen. Pirmasens de schoenenstad laten we op zij liggen. We willen niet te laat stoppen.
In het eerste dorp dat we tegenkomen is het enorm druk aan het kruispunt. Blijkbaar een kleine markt en daar 't zaterdag is veel mensen die stoppen voor fruit en lokale produkten. We rijden het centrum in en na wat heen en weer rijden vinden we een mooi overnachtingsplaatsje tussen het oude spoorwegstation en een grote houtzagerij. De auto's die er doorkomen kunnen we op onze vingers tellen. Voor ons stroomt een klaterend beekje en als 't ventje de hond uitlaat ontdekt hij op een 100tal meter een mooi parkske waar ook ruimte is om te staan. Ik had ondertussen al de ramen afgesloten en helemaal geen zin om nog te verhuizen.
We blijven staan, hebben een heel rustige nacht en worden 's morgens wakker met 't zonneke in ons bed.
Gisteravond veel vliegende insecten en de eerste dag reeds hebben de ruiten een beurt nodig. Zacht water uit de beek denkt 't ventje...maar 't scheelt niet veel of hij had er in gelegen. Waarom doen mannen onderweg toch altijd zo hun best? De relaxte sfeer? 
We zien op de kaart dat er een mooie weg loopt bijna parallel aan de hoofdroute. We zijn niet gehaast..
In Dahn ontdekken we dat we hier vroeger nog waren. De rots is nog hetzelfde maar het park van de thermen is mooi heraangelegd met prachtige kunstwerken. (hebben ze hier geen last van vandalisme? alles ziet er heel keurig uit)
Onderweg stoppen we voor brood - mensen trekken naar de kerk in zeer sobere kledij met een zwaar gebedenboek in de hand - weten niet tot welke strenge religie ze behoren - denken automatisch aan de mennonieten of zoiets...
We mogen nu ook niet te lang treuzelen en in Kandel rijden we de autostrade op. Karlsruhe, Pforzsheim, Stuttgart, Ulm. Het is een heel saai stuk. Deden deze route vroeger heel dikwijls. Gelukkig geen stau maar we verschieten wel effe van de prijzen aan de pomp .. beter even de autostrade afrijden.
Tientallen keren namen we de afslag en toch...De verkeerswisselaar is gans vernieuwd en geen Ulm West te bekennen en voor ik me dat realiseer zijn we er voorbij... wie rijdt er nu verkeerd op een autostrade? Wij dus. Dan maar de volgende. Memmingen, Kempten.
We zitten zo kort bij Tannheim en kunnen het ons niet laten om er nog eens te gaan kijken.
In Oy richting Oberjoch. De parkings waar we vroeger stonden zijn nu afgesloten of betalend...Juist over de Oberjoch pass en de Oostenrijkse grens weten we niet wat we zien - vier rijen dik staan auto's met duitse nummerplaat aan te schuiven aan 't benzinestation  (vroeger 1 pomp) dat echt allure heeft gekregen. Een mautsticker hebben we niet nodig (hopen we) Schattwald heeft nog steeds zijn eigen charme maar van Zoblen en Tannheim zijn we geschrokken... geen boerendorpen meer maar echte toeristenvallen - grote dik betalende parkings - hoeves die hotels of grote geschenkenwinkels zijn geworden - het kerkske staat er verloren bij - de route naar de Vilsalpsee is gesloten voor privévervoer men kan er alleen nog tevoet of met een treintje naartoe - zelfs de paardenkarren mogen in de zomer niet meer...Het Hallenbad is verdwenen.. Neen, het kan ons niet meer bekoren.
We rijden het dal verder door en 't is er verdorie druk. Op de Gaichtpass staan we in de file. Blijkbaar een ongeval met motorrijder.
Als we beneden komen hebben we er genoeg van voor vandaag. We rijden Weissenbach in en vinden een parking aan de Musikstube, 's winters vertrek van de langlaufpistes.
Een goei wandeling geeft ons eindelijk het gevoel in de bergen te zijn - de rust doet deugd.
's Anderendaags in het Turist Office hebben we een gezellig klapke - volgens hen heeft het dorp nog niet teveel last van overdrukte en proberen ze het ook zo te houden. We zijn er welkom - op beide parkingen in 't dorp mogen campers vrij overnachten zowel in de zomer als de winter.
We nemen er nog een paar toeristische wegenkaartjes mee en ons oog valt op de Plansee. Het is een omweg maar we zijn in verlof. We zijn blij dat we het deden - rust en prachtige natuur.
Oberammergau met zijn mooie muurschilderingen laten we links liggen. Van deze richting uit rijdt men in Ettal recht op het beroemde Benediktijner klooster. Steeds goed voor veel volk.
Door Partenkirchen via Klais naar Mittenwald een heel mooie route en vervolgen met het Leutaschtal en Seefeld.
In Innsbruck is het uitkijken om niet op de autostrade terecht te komen want we willen de oude route over de Brenner - een zeer gemakkelijke en brede pas.
Richting Brixen tot Sciaves door het Pustertal. We nemen wel de Sonnenstrasse via Terenten, Issing, Pfalzen goed bekend bij de Tour de France fanaten. En het is er mooi. Hele weiden vol pissebloemen met daarin de donker-houten huizen met bloemen en een baan voor ons alleen.
In Bruneck aan de parking van de Kronplatz staan verbodsplaten voor campers. Hadden we kunnen vermoeden. We rijden dan maar de berg rond naar Olang - In Mittenolang centrum zijn verschillende kleinere parkings.
Ondertussen is het overtrokken en vallen er wat druppels.
Deze nacht een paar goei regenbuien en bij 't opstaan een dik wolkendek.
Naar Dobiacco en Cortina in de regen en de mist.. We blijven de 51 volgen want op de hoogtes van de Grote Dolomietenbaan met zijn mooie cols raken we zeker in de dichte mist. Anders een aanrader en een route die nooit verveelt. 't Is triest rijden - het wegdek is slecht en de voorruiten zitten voortdurend onder de modder van 't opspatten van de tegemoetkomende camions. Gaan we nu eigenlijk doorrijden om vandaag de boot nog te halen in Venetië? met regen en wind de boot op?
Afwachten wat het meer zuidelijker wordt. Vanaf Longarone zitten we pas echt op de Italiaanse wegen.. veel verkeer en weinig gerespecteerde verkeersregels. Elk dorp een mollenpijp voor 't verkeer. Mestre: grote werken op de autostrades en ze sturen ons serieus rond want er is ook nog een zwaar ongeval... we rijden rondjes en ik ben het zo stik beu dat we beslissen door te rijden naar Ancona want: vandaag te slecht om echt te kunnen genieten op de boot - morgen geen boten vanuit Venetië en hier meer dan een dag in de regen blijven rondhangen zien we ook niet zitten.
Onderweg nog even in Chioggia gaan kijken dat wij veel gezelliger vinden dan Venetië.
De zon is er ondertussen doorgekomen en we genieten als we door het natuurgebied rijden
Ravenna: druk, druk en het wegdek wordt abominabel. Voor Rimini krijgen we nog een wolkbreuk en we zien niet meer waar de putten zijn.... We zuchten... Drukte en regen ... geen goede combinatie voor ons. We gaan maar op zoek naar een overnachtingsplaatske. Het wordt Fano - we vinden een rustige parking binnen in de stad. Een hond, steeds een aanspreekmiddel en 'k zie mijn ventje gesticuleren en uitleggen tegen een paar pronte madonna's. Er zou blijkbaar ook een camperplek zijn aan het cimeterio... maar we staan hier goed.
's Morgens worden we gewekt met klokkengelui en .. 't zonneke schijnt.
We gaan toch maar eens kijken naar de serviceplaats - een rustige plek en water en dump maar voor mij veel te ver van 't centrum.
We hebben tijd zat want zitten slechts op 50km van Ancona. Hier en daar rijden we dan onder of over de spoorweg naar de kust. Er zijn verschillende mogelijkheden om te staan.
Ancona. De weg naar de haven en ferry is goed aangegeven. Op de kade even navragen. er is een ticketoffice. We zijn benieuwd. We worden te woord gestaan door een jonge dame die een paar jaar in Leuven studeerde (nogmaals: de wereld is klein) We informeren eerst welk weer men verwacht tijdens de overtocht want 'k wil mijn ventje niet weer op de woelige baren. Er zijn nog voldoende plaatsen op de boot -camping aan dek - naar Patras want in Igoumenitsa wordt 's morgens om 8u al gelost...voor de terugreis wordt een datum vastgelegd vanuit Igoumenitsa maar deze is zonder problemen mogelijk te wijzigen vertelt men ons. We betalen 350€ voor een retourtje.

De overtocht

2 uur voor vertrek moet men aanschuiven en staan er tussen een groep gezellige Fransen (Fransen rijden meestal in groep - Nederlanders ook meestal met 2). Het laden gebeurt op 't laatste moment en gaat heel vlot.
We krijgen een plaats achteraan in 't midden niet te ver van de sanitaire instellingen zodat ik er met mijn krukken geraak. De zogezegde voorzieningen voor de honden zijn zeer pover - er staan achteraan een paar ijzeren boxen - maar ze mag bij ons in en aan de auto blijven en ze vindt heel vlug haar draai op het autodeck. Mijn ventje gaat op verkenning. De liften hebben een hoge stoep -gaan wel tot de bovenste verdieping maar naar beneden stoppen ze op de 6e. Slechts onder begeleiding zou ik via de personeelslift naar beneden kunnen. 'k Zal 't mij maar laten. Mijn ventje gaat zich af en toe in de lounge nestelen met zicht op zee en af en toe een bootje.
De tijd gaat snel voorbij ook voor mij. We slapen goed en worden wakker van de drukte bij 't lossen in Igoumenitsa.
Om 14u is het dan onze beurt in Patras.

opmerkingen
 - zonder ticket vertrekken is geen probleem buiten 't hoogseizoen
- ofwel volgende keer vanuit Venetië - ofwel de autostrade naar Ancona want de S16 is te slecht, heel druk en tijdrovend. Als er dan nog regen bijkomt is het helemaal niet leuk meer

Peloponnesus

Voor we het weten staan we op de grote boulevard in Patras. We vallen midden in de namiddagdrukte.
We willen vandaag niet ver meer rijden en van medereizigers op de boot kregen we het adres in Rizomylos.
Noordwaarts met onze Michelinkaart in de hand. Foute kaart dus want er staat veel te weinig op en voor we 't weten staan we voor de betaalbox van de autostrade - 2€  Het vervelende is dat we er niet zomaar af kunnen al loopt ze li of re parallel met de gewone baan.
In Aegio na 40 km kunnen we er af. We nemen de kustroute want op onze kaart loopt die langs de kust. Mispoes. In Valimitika rijden we steeds vast. We vragen en ze sturen ons steeds terug van waar we kwamen. We begrijpen het niet. We rijden dan toch maar volgens hun instructies een 6tal km terug al ligt Rizomylos zelf maar op 2 km Later, op een lokale kaart zien we dat er helemaal geen doorlopende kustweg is...
Ook het ontcijferen van de namen op de wegwijzers vraagt veel aandacht. Op sommige plaatsen staat een paar meter na die in lokaal schrift ook eentje met onze schrijfwijze maar niet altijd. Ook is er geen uniforme schrijfwijze voor de plaatsnamen . Maar 't lukt.
Benzinestations zijn er meer dan voldoende, soms 5 à 6 op een paar honderd meter en er is een groot prijsverschil. Uiteindelijk betaalden we de diesel van 0,889€ tot 0,979€.
In Rizomylos vinden we een rustig plaatsje aan 't strand onder de bomen.
Onze eerste dag was toch wel effe wennen.
's Morgens eerst naar de bakker. Er is heel veel keuze in zoetigheden maar we moeten het stellen met 2 kleine witte broden.
Diakopto: van hieruit kan men met een treintje door de Vouraikos kloof tot Kalavrita. Wij willen echter zelf door de bergen gaan rijden - In Trapeze slaan we af richting Kalavrita. De baan is goed. Men had ons nochtans verwittigd voor heel slechte wegen maar tot nu toe valt dat mee.
Onderweg stoppen we aan 't monasterio Megalo Spirilou. 't Is bergop en dus gaat mijn ventje alleen op verkenning. Het klooster kleeft tegen de berg. Van de mooie muurschilderingen mogen geen foto's genomen worden, ook niet van de monnikken. Hij krijgt bij 't verlaten wel een scheurkalender ... alles in 't grieks geschreven...
Kalavryta zou mooi zijn maar we verslikken ons toch een beetje als we door 't stadje rijden. De straatjes zijn heel smal en toch 2 richtingsverkeer. Er is een begrafenis .. de open kist wordt door de straten gedragen en massa's volk en auto's volgen...We verademen als we er doorgesukkeld zijn... hebben de afslag naar 't centrum gemist en voelen ons niet geroepen op onze stappen terug te keren. Té druk.
We rijden verder terug richting Patras. Het is lente en overal massa's bloemen. Langs beide kanten brem die tot halfweg het baanvak woekert. Het is rustig rijden met steeds wisselend landschap. Onderweg komen we kudden schapen en geiten tegen. Veel plaats is er niet langs de baankant om even te stoppen en zijn dan ook gelukkig 's middags een plekje op een plateau te vinden. We houden een lange rustpauze - pa gaat met Kaya een stapke doen en ik lees wat in mijn boek.
Op 13 km van Patras rijden we zuidwaarts richting Amaliada. Het blijft mooi. De doorrit van de dorpjes om het smalst. Wegwijzers zo goed als onbestaande. Regelmatig moeten we onderweg de richting vragen...en in Amaliada rijden we rondjes door de wegomleggingen en opgebroken straten...
We willen naar het strand van Savalia maar eindigen uiteindelijk op dat van Paleochori.
Er zijn een paar restaurantjes. Onder de bomen is plaats maar er hangt nogal wat jeugd rond. Wat verder voorbij een geul is een vrij grote parking. Een paar mannen zitten er te vissen op de stenen maar de vangst is beperkt tot een paar kleine visjes.
We hebben er een heel rustige nacht
Nu moeten we toch dat strand van Paralia vinden en ja... een paar km verder is de afslag Paralia Savalia. Een grote vierkante parking - een verlaten camping - een vervallen drankstalletje. Aan 't strand staat een duitse MH met luifel en stoeltjes uit. Mooi plaatsje om te onthouden.
Richting Pirgos. Onderweg gaan we inkopen bij Aldi (Aldi en Lidll goed vertegenwoordigt) en pa maakt er een hoogoplopende ruzie mee tussen 2 griekse mannen....'t ging er blijkbaar heel heftig aan toe...
Pirgos lijkt ons een gezellig stadje. We parkeren eerst op de grote parking zuid van 't stadje maar er staat een plaat "no camping" en we weten nog niet goed hoe men die hier moet interpreteren. 's Avonds verhuizen we naar de parking van de haven. Wel een stoffige bedoening en veel gerij van vissers die 's avonds laat vertrekken - volgende keer op de pier gaan parkeren of helemaal vooraan in 't hoekske. Op de parking re is water te bekomen.
Vandaag rijden we naar Olympia. Eén van de weinige sites die ik echt wil zien. Het huidige stadje is één commercie. Vanaf de parking is het nog een eind en redelijk bergop, niet te doen met de rolstoel. Aan de ticketbox is ook nog parking. We krijgen de toelating om daar te staan tot een macho in kostuum ons komt aanmanen te vertrekken. Een hele discussie, iedereen moeit er zich mee... resultaat we mogen 10' blijven staan en heel vlug de site bezoeken maar wel de volle pot betalen. Heb weeral eens in 't plat vlaams mijn gedacht gezegd en we zijn demonstratief vertrokken...Volgende keer zal ik er voor zorgen een schriftelijke toestemming te hebben...
We stoppen nu regelmatig midden op de baan om aan de afsluiting te gaan kijken en hebben een goed zicht op de eerste looppiste en een deel ruines. Wat verder passeren we het monumentje waar het hart (?) van De Cubertain bewaard wordt en de Olympische vlam als ze niet onderweg is. Het museum zal dus ook voor later zijn.
We besteden de rest van de dag met rustig rijden door een prachtige natuur, we wurmen ons door smalle straatjes en hebben nog steeds wat problemen met de griekse schrijfwijze en de wegwijzers.
In Royia, een heel oud bergdorpje, vinden we een rustig plaatsje voor de nacht. Mijn ventje en de kaya trekken er op uit voor een fikse wandeling en komen beiden doodmoe terug want de hellingskes zijn niet min. 's Avonds genieten we op het oude pleintje.
Verder door de bergen richting kust. We stoppen vroeg aan het strand van Kalo Nera.
Voor vandaag hebben we een tip gekregen. We volgen de pijlen naar Voidokoilia. In Petrochori stuurt die ons een heel smal veldwegske in...zouden we wel doorrijden.. zolang er geen tegenligger komt zullen we wel zien... na een paar honderd meter komen we in een prachtig natuurreservaat. Vooraan staan wel plaatsen "no camping" nabij het strand... wij rijden door tot achteraan en genieten er van de rust, de vogels en de heel grote insecten. We blijven hier een paar dagen hangen. Alleen overdag komen er wandelaars
Als we terug op de grote baan zijn zien we de wegwijzer naar de watervallen. Iemand vertelde ons dat het mooi was om er naartoe te rijden...na een 5tal km werd de baan een weg en daarna een pad en daarna een spoor...we houden het voor bekeken. Het kost heel wat zweet om de wagen te keren.
In Galiova staan wegwijzer naar het strand en we komen uit aan de andere kant van het natuurgebied. Ook hier heel mooi. (geen enkele foto want gisteren op macro gezet om beestjes te fotograferen en niet teruggezet) We zitten met een dubbel gevoel, hier blijven of verder...We moeten nog zoveel zien en weten nu al dat we gaan proberen hier in 't najaar terug te komen.
We rijden dan maar verder naar Pilos. We verkennen rustig het stadje en mijn ventje  gaat er op jacht naar een lokale wegenkaart. We overnachten aan de haven.
Methoni: een iets "versleten" stadje. Vooraan het kasteel is een parking maar als men re omhoog steil rijdt komt men op een zeer rustige parking met een onvergetelijk uitzicht.
Verschillende straten zijn opgebroken en we moeten nogal kunsten doen om aan 't strand te geraken. Ook daar is voldoende plaats om te staan.
Finikounta een surfersparadijs en de ene camping naast de andere... even door het gezellige centrum gereden en...op naar rustigere oorden.
Koroni: de slimme willen uithangen en de toeristische kustroute genomen. Bij het binnenrijden van de stad staan verbodsplaten voor MH's. Wij dus heel voorzichtig verder. 't Is nipt. Voor de haven moeten we een heel scherpe bocht rechts nemen en plots heb ik er genoeg van...er uit voor we brokken hebben. Volgende keer gewoon via de hoofdbaan er in rijden dan kunt ge gewoon rechtdoor naar de haven (najaar dus...)
Agios Andreas. Een klein dorp met een haventje en een strand. De camping is gesloten en we vinden een plaatsje onder een boom tussen strand en jachthaven. Hebben het gezelschap van een griekse camper en een Nederlander. Goed voor een deel dagen. In een piepklein restaurantje leren we genieten van een paar lokale specialiteiten. Vraag me niet wat het juist was..in alle geval druipend van de olijfolie brrrr maar voor de rest wel lekker. We krijgen er voor ons vertrek een zak tomaten van eigen kweek mee.
We zitten volop in de fruitstreek - overal liggen zakken van 10kg persappelsienen voor 3€
In Petalidi is het markt. De zeilers die in Ag Andreas lagen zijn ook naar hier verhuisd, meer beschut en minder deining want de laatste dagen steekt 's namiddags de wind op. Er is heel veel parkeergelegenheid aan de haven en nabij 't centrum.

Kalamata is een drukke stad met veel industrie. We rijden er zuidwaarts richting Mani en vinden een rustig plekske aan het haventje van Ag Nikolaos. Blijkbaar wordt men hier soms weggestuurd maar we zijn er alleen en niemand stoort ons. We gaan heel achteraan staan en hebben de lagune voor ons alleen. Er is een watertap en openbare toiletten.
In Karavosztari aan 't strand geeten maar 't is zondag en nogal druk dus willen we verder. De grotten Spileo Dirou zijn niet rolstoeltoegankelijk. Er is wel parking en men kan er overnachten (schuin-zeker keggen nodig)
De route zuidwaarts is mooi, kaal en verlaten. Onderweg heel veel kleine kerkjes.
Gerolimenas. Er is parking aan het haventje onder de bomen. We willen hier wat rust inlassen. Mijn tas koffie is maar pas ingegoten als ik zie dat heel de auto onder de beestjes zit - vlug alles toe - koffie weg en verder gereden. Er waren er een deel binnengesukkeld en we houden dan even halt om op jacht te gaan.
Op Mani heerst een heel speciaal sfeertje, de huizen en dorpen lijken op echte vestingen, buren vetes en vechtpartijen waren tot een paar jaar geleden nog schering en inslag. Vathia is een zeer mooi vb. Men kan het van ver zien liggen. In 't dorpjes is een klein plekske waar 1 auto kan staan...gelukkig zijn we alleen en mijn ventje gaat wat trappen doen.
De baan naar de kaappunt is nog smaller. In Marmari laat een restaurateur MH's overnachten maar het is parkeren op aan de zijkant van een grintbaan - stof gegarandeerd. Niks voor ons.
We rijden tot het uiterste puntje. Ook hier een paar parkeerplaatsen en keggen nodig. Een onvergetelijk uitzicht, wat ruines en ezels maar vooral zo'n stevige wind dat we de auto moeten draaien om de deur open te krijgen. We hadden hier nochtans graag overnacht want 't is reeds een stuk in de namiddag. Maar van slapen zou zeker niet veel komen, wind op kop kunnen we ons niet zetten en met zijwind worden we allicht zeeziek.
Op de kaart staat nog een wegske om terug te rijden ... helaas bestaat het alleen op de kaart... niemand van de inwoners kent het.
Langs een mooie kustweg rijden we tot Kotronas waar we op de kade staan. Aan 't restaurantje is er meer beschutting tegen de wind maar de auto wordt er allicht gezandstraalt. De wind houdt ons binnen. Kop in de wind en we hebben hier een heel rustige nacht.

Githio vonden we gezellig en mooi. Overnachten aan de kade mag niet omdat er regelmatig ferry's aanleggen. Even noordwaarts buiten 't centrum kan men wel aan 't strand staan.
In Skala moeten we kiezen: noord of zuid. Van andere campers hoorden we dat het schiereiland niet zo veel te bieden heeft.
We rijden dus noordwaarts richting Leonidio. Kosmas is klein, gezellig met een centrum dat één groot terras is maar nogal druk door 't verkeer door de smalle hoofdstraat. Vanaf hier een mooie route.
Onderweg zien we heel hoog een klooster tegen de rotswand kleven. We vermoeden dat het voor ons te moeilijk zal zijn - steil en smal- maar naderhand vernomen dat het met een camperbusje wel te doen is (ook voor 't najaar dus) In Leonidi zijn er wegversperringen en het wordt een avontuur... heel lieve mensen die ons door het stadje gidsen..een beetje links, een beetje rechts, in koor roepen (vermoedelijk pasop) want 'k heb dat ook verschillende keren geroepen...Later vernomen dat hier de zoon van een dorpsgenoot woont (ja...ook voor 't najaar - 't zal druk worden)
In Plaka zou een camperplek zijn. We rijden tussen een paar huizen door en staan plots op de kade. De dame van 't restaurant toont ons het wegske waar we door moeten en nodigt ons in 't gebroken vlaams uit om 's avonds te komen eten (spreekt een paar woorden van verschillende talen - een echte griekse mama. Op de parking is achteraan nog een plaatske vrij en met de hulp en aanwijzingen van de anderen geraken we er tussen gemanoeuvreerd. 't Was er gezellig en goed voor ene keer maar die drukte en dat op mekaars lip zitten is toch echt niets voor ons.
We zitten nog laat samen buiten met een handwerkske en een drankske.
Voor de volgende dag zit ik met een groot gat in mijn geheugen. Weet dat we overnacht hebben in Paralia Ag Andrea, (aan haventje en lagune????)op de kaart aangeduid dat het er goed was maar ik kan er mij niets meer bij voorstellen. Dat is het nadeel van geen dagboek meer bij te houden onderweg grrrr.

Nafplio de vroegere hoofdstad van Griekenland, ziet er een mooi stadje uit. Aan de haven en het treintje is veel parking maar 't is verschrikkelijk heet. We stoppen en gaan even het stadje verkennen maar zijn vlug weer bij de wagen. We rijden er daarna kriskras door om toch een idee te hebben. (ook voor een volgende keer dus)
Via Deprano naar Iria beach. Er zijn een paar mogelijkheden om te staan en een goed visrestaurantje.
Een andere stopplaats meer zuidwaarts is Salanti. Als we over de bergrug zijn zien we onder veel campers staan. Achter het hotel nemen we het kleine wegske. Heel veel plaats aan 't strand maar slechts een paar bomen ... We keren en draaien tot we wat lommer hebben van de wagen en we geen wind binnenkrijgen.
Buiten het hotel en de campers is er niks. Een goede plaats om met een groepje naartoe te komen. Ons zegt het weinig. Zijn eigenlijk geen strandmannen.
De volgende dag naar Portocheli waar 2 grote parkings zijn aan de haven. Ermioni heeft ook een grote parking- in 't hoekske aan 't strand en achter de borstwering is 't goed staan al kan het soms wat drukker zijn als de ferry's aanleggen.
Onze volgende halte is even voor Galatas nabij een kleine scheepswerf kan men goed aan 't strand staan en er is ook een goed restaurantje. We hebben er het gezelschap van nederlanders die hun boot aan 't herstellen zijn.
Galatas heeft weinig parking maar men kan voor 5€ met de ferry naar Poros dat zeer mooi in een baai ligt. Het eiland zelf is een voorschoot groot.

Naar Methana. Onderweg veel viskwekerijen. Methana stad is een kuuroord - er zijn werken in 't centrum maar nabij de tennis is er parking onder de bomen. De wegwijzers naar Agios Georgios laten ons rondjes draaien - na herhaaldelijk vragen zitten we op de juiste baan, een mooie kustweg die we voor ons alleen hebben. In Ag. Georgios doen we even domme toeren. De eerste afslag naar 't dorp is nogal haaks naar rechts de volgende afslag "lijkt" beter maar gaat plots over in een smal, steil stuk. We kunnen juist tussen de muren maar of we hier terug op geraken is een andere vraag... hopelijk benenden een escape... pa gaat tevoet op verkenning, links kunnen we het binnenland in, de weg zou goed en redelijk breed zijn, rechts gaan we via een smal straatje door 't dorp en kunnen we er achteraan terug uit om terug te keren.. We kiezen voor 't laatste want willen in het zo mooie Ag Theodorai overnachten. We vinden hier nog wel een parkingske om wat te genieten van 't uitzicht en het vissersleven. In Theodorai gaan we op de pier staan nabij het kerkske - de pope komt een paar maal kijken en knikt vriendelijk, vraagt zich vermoedelijk af welke vreemde snuiters naar deze uithoek komen. Mijn ventje houdt een zeiler gezelschap die hier al een paar dagen vastzit wegens windstil .en 'k kan er inkomen dat hij het niet erg vindt - ik vind het hier onwezenlijk mooi en stoor me niet aan de stilte.
's Morgens vullen we eerst onze watervoorraad aan. Zowat overal in Griekenland zijn waterkraantjes en we hebben nog geen dag moeten vrezen om zonder te vallen.

We rijden naar het strand van Epidavros. Er staan veel campers. We zoeken ons een plaatske onder een boom waar nogal wat auto's door komen maar 't is kiezen tussen schaduw of rust. 's Avonds komt de jeugd afgezakt naar het restaurantje en wij verhuizen naar 't centrum aan de haven. Er staat wat verderop een telefooncel maar ik geraak er gewoonweg niet bij - 't ventje moet het halve terras verbouwen want de stoelen en tafels staan voor de deur... ja, ook hier heeft de gsm zijn intrede gedaan en worden de telefooncellen niet meer zo veel gebruikt... ik dus wel want lekker goedkoop om met de kinderen te kletsen.
De archeol. site van Epidavros lokt ons niet om een omwegske te doen. Het zoveelste amphitheater. Vermoedelijk niet rolstoentoegankelijk dus...liever wat natuur.
Na een goeie 50km staan we aan de brug over het kanaal van Korinthe en verlaten we de Peloponnesus.

Loutaki is een druk kuuroord. We stoppen aan de strandblvd om wat te eten maar willen voor de nacht graag een mooi rustig plekske. Door het centrum rijden was een avontuur.Aan beide kanten staan de auto's dubbel geparkeerd en de straat is dubbele richting... als ook nog een auto uit een zijstraat er bij wil raakt alles potdicht... rustig afwachten maar.. alles lost zich op... (zo spreekt mijn ventje maar ik erger me blauw) Midden in de stad aan 't kuuroord is een watervalleke.
In Perachora naar Iraio. We komen langs fruitstalletjes en dus wordt er gestopt. (nooit zoveel fruit op reis gegeten als hier) Aan de binnenzee is een strand en we zien dat er parking is. We rijden eerst door tot waar de baan dood loopt op weer een archeologische site, heel mooi gelegen en aangenaam om rond te kuieren. We staan hier wel helemaal in 't scheut van de wind en gaan naar het meertje waar we een plekske met "uitzicht" vinden onder een boom. Het is heet en we luieren en lezen.
Als men rond het meer rijdt komt men aan een kapelleke, het kleine gravelbaantje rechts op (juist voor het brugske over de verbindingsgeul met de zee) en we hebben weer een plaatsje met uitzicht voor de volgende nacht.
We volgen de kust via Alepochori en Algostheni. Tussen beide plaatsjes een mooi strand en blvd met parkeergelegenheid.
Porto Germena en de site zal voor een volgende keer zijn maar is blijkbaar ook mooi.
Thiva, Leivadeia naar Delfi. Oeioei, heel druk, wagens staan tegen de baan geplakt...overal trappen om de site te betreden. Hier kan ik met mijn scooter niks gaan doen .. en 't ventje interesseert het niet.
We rijden verder via Amfissa en Lamia en overnachten nabij Stylida.

Een stuk autostrade brengt ons snel in Volos van waaruit we de Pillion bezoeken. Het is zondag en heel druk op de baan. Agria leek ons leuk maar geen parkingske vrij. Kala Nera heeft een paar mooie plekjes om met de camper te staan... maar voor 't moment zijn we al blij dat we zonder stukken er weer uitgeraken met al die her en der geparkeerde auto's...
Afyssos ook leuk maar niet vandaag grrrr Maar in Horton vinden we een zalig plaatsje... Zeer smalle toegang maar aan 't kerkje onder de bomen een droomplekske. Een restaurantje, een kioskske waar ik een telefoonkaart kan kopen en vooral: rustig.
De zuidelijke punt van 't schiereiland vind ik prachtig. 's Morgens hangt er wat nevel boven 't water en de bergen... zalig rijden en geen kat op de baan..
Agios Kiriaki op 't eindpunt is piepklein, mooi maar geen parkeergelegenheid.  Een paar honderd meter voor 't centrum is men een grote parking aan 't aanleggen maar voor mij en mijn scooter te stijl om naar beneden te rijden. We rijden nog ergens een baantje in naar Geroplina maar 't is zo smal dat we ergens in een tiental keren gaan draaien...
Via Lafkos naar Platanias waar we ons vergapen aan de vissersboten en hun bemanning die de was aan 't doen is...meestal Albanezen... Ook mooi om te blijven staan..We slaan nog even af via Promyri, rijden hopeloos verloren  en komen op 't eind van de wereld terecht... Moeten dringend een Griekse kaart gaan kopen want Michelin is hier hopeloos met die kleine achterafwegskes.
We gaan terug overnachten in Horton.
De oostelijke route terug naar Volos is er één met *** We slapen in Ag. Ioannis aan tour info onder de bomen.. heel rustig.
Zagora en Chorefto zal voor een volgende keer zijn... we moeten keuzes maken. In Hania en Portaria zijn ook mooie parkeerplaatsen. We stoppen er even maar veel te koud om hier op die hoogte te blijven vooral omdat het allemaal in de schaduw ligt.

Na Volos terug de autopista op Larisa, Thessaloniki (heel druk) Voorbij de luchthaven en voorbij Peraia staan we op het strand. Goed maar veel opwaaiend zand.

Chalkidiki hadden we meer van verwacht.
Kassandra is vooral op verblijfstoerisme gericht. Wel aangenaam rijden maar niet spectaculair.
Even voorbij Paliouri zijn er grote parkings achter de duinen maar geen zicht op zee. In Afytos vinden we een mooie plaats helemaal beneden aan de restaurants ..we staan onder de bomen op de picnicplaats... Een plaats om te genieten.
Psakoudra vonden we mooi.. een smal baantje naar haventje en strand...

Het tweede schiereiland: Sithonia vonden we dan weer heel mooi. In Toroni kan men aan beide kanten staan. De baan van hier naar Kalamitsa slingert door een soort alpine landschap met hele kuddes schapen, geiten, koeien .. overal bijenkorven.. het heeft iets dat ons aanspreekt.

Athos, het derde schiereiland is voor ons verboden gebied. Het heeft een federaal statuut en alleen monniken mogen er wonen, en alleen met speciale vergunning worden mannelijke bezoekers toe gelaten... ook de dieren moeten van het mannelijke geslacht zijn maar daar moet ik toch even mee lachen....primo kunnen ze dat niet zo hermetisch afsluiten en secundo zouden er geen insecten en knaagdieren zoals muisjes meer zijn... ze zullen zich daar toch niet bezighouden met muizen insemineren zeker...


In Ag Panagias wordt vis verkocht aan de grote vissersboten en we doen onze voorraad in.
Ag. Nikolaos vinden we niks bijzonder en we rijden tot in Stavros om te overnachten. Aan het voetbrugske over de geul is er een stuk beton en we platsen ons daarop want er hangen drijgende wolken en in de verte zien we bliksemschichten... in 't zand verderop riskeren we vast te komen zitten moest het deze nacht lelijk gaan doen. Ons Kaya is fel onrustig en kruipt weg onder mijn benen....

Deze morgen schijnt de zon weer. Naar Kavala. Onderweg stoppen we even in Paralia Orfani. In Kavala is er parking naast de haven. Van hieruit kan men ook naar Thasos maar de afstand is groter en de prijs van de ferry naargelang.
Wij nemen de boot in Keramoti. Thasos is een prachtig eiland en veel mooie plaatsjes om te staan. Wij sliepen in Chysi Akti aan het haventje waar het echter tot 's avonds laat druk is door de vele restaurantjes in de omgeving maar.... heel mooi.

Terug naar Kavala en het binnenland van Macedonië.
We stoppen in Filippoi en 't ventje bezoekt de site...we hebben het hier voor ons alleen...Drama, Serres en we slaan af richting Kilkis. En dat hebben we geweten. Een mooie rustige baan. Op de Michelinkaart rechtddoor met 1 zijbaan. In werkelijkheid staan we voortdurend aan kruispunten zonder wegwijzers of, als ze er al zijn: onleesbaar.... Het geluk is met ons als we af en toe een tegenligger zien of een schaapsherder...
In Eptalofos gaan we op een parking langs de baan staan. Bij nader toezien aan een soort gemeentehuis en tegenover een cafeetje.
't Is zaterdag en veel geloop naar de kantoren. Uitleg krijgen we als een jonge dame ons aanspreekt in ' t Engels. Ze help haar vader deze dagen bij de administratie want voor de EU loeten de boeren voor maandag hun stand van zaken indienen om subsidies te bekomen...en zij kan met de pc werken. Er is veel discussie.. we zien een vent in een rood Tshirt herhaaldelijk binnengaan en weer boos vertrekken. 's Avonds zitten dezelfde mannen in 't cafeetje en na de drank in de man lopen de discussies fel op....hopelijk draait dat niet uit op handgemeen, zo hevig gaat het er aantoe. Uiteindelijk gaat iedereen naar huis en zijn het slechts blaffende honden die de stilte doorbreken
En zondag.. ja daar is de man in rood Tshirt weer. De kantoren zijn open want... de laatste dag. 'k Zie ze dat bij ons nog niet doen 't WE het gemeentehuis openhouden. De Pope verwelkomt zijn parochianen... en van in de auto kunnen we de kerkdienst volgen... amaai nogzl een volume. Na de dienst krijgen we bezoekers aan de deur.. eens komen kijken, een praatje slaan met een paar woorden Duits.. Doet me denken aan mijn jeugdjaren toen wij ook aan de kerk bleven praten, de mannen naar 't gildenhuis gingen om een kartje te leggen.. niemand gehaast.
Kilkis, Polykastro, Giannitsa en we zitten weer op een grote baan. Edessa en stop in Arnissa aan het meer.  Parking voor ons alleen, mooie omgeving en mooi uitzicht. In 't dorp een telefoonkaart gaan kopen aan een kiosk en de kinderen gebeld. Overal alles OK.
We rijden rond het meer en komen in Ag. Pantelemonas met een pracht van een parking in 't centrum en aan 't meer. In 't groot genoteerd voor een volgende keer. Nu stoppen we er even om eens rond te kijken.
Florina is een wintersportoord. Het begint wat te regenen en dat is doodzonde want we rijden door een prachtig berglandschap. Op een parking staat een bord met een beer op en een voor ons onleesbare tekst... vermoeden dus dat men verwittigt dat hier beren rondlopen. Hebben er spijtig genoeg geen gezien.

Voorbij Antartiko slaan we af naar de Prespes meren.
Onvergetelijk mooi, pastoraal en rustig. Mijn borstkas voelt weer een paar maatjes te klein. In Psarades hebben we een stukje van ons hart verloren. Voor de Grieken is het een bedevaartsoord .. ze bezoeken er het piepkleine maar o zo mooie kerkje en doen een uitstapje met de boot naar de grotten met ikonen... We parkeren ons beneden langs de zandweg. Vissersbootjes varen af en aan, zicht op besneeuwde bergtoppen in Albanië. 's Avonds worden we weggejaagd... neen niet door politie of wie ook maar door een jonge stier... het vee komt van de wei langs het meer en door het dorp, via de trappen. We zitten er middenin, ons Kaya blaft en springt van de ene kant naar de andere. Plots voelen we een bonk tegen de auto... een jonge stier staat zich tegen de carosserie te schurken en nog eens, en nog eens. We zijn bang dat hij met zijn horens putjes gaat maken en we ruimen plaats...we gaan overnachten aan 't kerkske. 's Avonds ontdekt pa dat de deur los is.. en zoveel waardevolle dingen die daar open en bloot staan (moet denken aan mijn vrienden op 't forum van sennet waarvan velen denken dat buiten ons landje alles zo onveilig is)

Nog een plaats om dus terug te komen... en Albanië begint ons te intrigeren...vooral als we 's anderendaags voorbij Kotas een plaats zien staan: Albania 6 km. We hebben echter onze reispassen niet mee... Ontdekken later dat we die helemaal niet nodig hebben en we met onze gewone identiteitskaart binnen kunnen.
Kastoria: mooi stad, drukke stad, veel toeristen, veel parkeergelegenheid.
We rijden rond het meer. Aan het hospitaal verslikken we ons even en rijden de parking op... het wegske er naast zal toch niet "de" baan zijn zeker. Jawel dus. Mooie route, de ene bocht na de andere, vlak op het meer maar heel smal en veel overhangende bomen... hopelijk geen tegenligger en zeker geen bus.
Tot aan het klooster van Panagia Mavriotsissa is verkeer in beide richtingen toegelaten -verderop slechts enkele richting. De Pope komt een praatje slaan en toont ons een mooi plekske om te overnachten. Op de parking verkopen de boeren uit de omgeving hun olijven spotgoedkoop maar per 50kg.
Wij rijden naar de overkant van het meer en overnachten in Mavrochori. Een praatje over de visvangst en over de prijsstijgingen, de E die hun door de keel is geramd en we weten dat niet alleen wij Vlamingen daar problemen mee hebben al denken de mensen hier dat wie kort bij Brussel woont uit de roompot kan scheppen.

Naar Konitsa. Onderweg even halt gehouden in Pentalofos maar 't is nog vroeg op de dag en hier valt nu ook weer niet zoveel te beleven.
Konitsa ligt op een helling. Vooraan in 't stadje een heel grote parking. We gaan met de auto onze aankopen doen want tevoet is het voor ons niet te doen, zo steil. En we eten maar kersen...
We hadden het lumineuze idee om hier, achter de Vikoskloof door het gebergte door te steken naar Grevena.
Een avontuur dat we niet licht zullen vergeten. Steil door het stadje maar nog steiler en heel smal om het stadje uit te rijden. Ik weet niet hoeveel meter we gestegen zijn de eerste 5 km maar 't waren er veel..En 't zal wel eens eindigen zeker.
We rijden over een asfalt die op veel plaatsen de naam niet waard is. Goed in 't midden rijden want aan de zijkanten is de aarde er onder uitgespoeld. Gelukkig komen we geen tegenliggers tegen en dat.. dat had ons toch moeten doen nadenken. Maar neen.. Eleftero het eerste dorp.. baantje 2,20m breed (wij 2m), tussen de hagen en met haakse bochten achter hoge muren.. Elk dorp dat we daarna tegenkwamen hetzelfde.. na 't dorp weer bredere baan. Geen kat op straat.
De afslag naar Skamnelli en Monodendri is goed aangegeven maar volgens mij alleen gekken die daar in rijden zonder 4x4 - steil naar beneden 30 à 40%?? smalle uitgesleten gravelbaan met losse stenen. Wij zullen dus maar op ons baantje blijven...daar kunnen we tenminste nog omkeren als 't moest nodig zijn.
Na uren rijden, gemiddeld 30km/u, zien we plots camions.. onze vreugde om mensen te zien slaat snel om als we zien dat het wegenwerkers zijn. Over de ganse breedte van de baan een losse laag van 30cm pek met kiezeltjes. De mannen doen teken dat we mogen doorrijden... het is slechts 800m ... ze vergeten er bij te zeggen dat het ook nog bergop is... Van de andere kant komt een sproeiwagen die 't zaakje nog wat papperiger maakt. Voor ons een wagen met wel en wij er achter...4 m en we rijden vast... vooraan zakken we er een half wiel diep in..Slot van het verhaal... zij achter het stuur... ik met de schrik ernaast... wat achteruit en dan volle gas vooruit. Wie achter de auto stond onder de klieder en mijn ventje ocharme tevoet er achteraan...Ja, hij wilde in 't oog houden dat er niks misliep. Eens boven stoppen we een tijdje om wat te bekomen en inspecteren de auto. Buiten wat vuil...alles OK Vanaf hier hebben we een degelijke baan onder de wielen. We komen in een dorpke waar de vrouwen de was aan 't doen zijn in een grote tobbe met water uit de bergen en een zwengel aangedreven door waterkracht...heel inventief en praktisch...
Op de pashoogte ligt een skistation. Kan me er niks bij voorstellen hoe de mensen van Konitsa naar hier komen.
Van hieruit wordt het landschap weer vriendelijker.
In Grevena vinden we het veel te druk om te bekomen van ons avontuur. zuidwaarts richting Kalampaka houden we halt in Ag Theodoroi... 't Ventje gaat wandelen met de hond en komt terug met kilos kersen in zijn opgehouden
 T SHIRT - verbaasd dat ik me zorgen maak over de fruitvlekken ipv blij te zijn met zijn gekregen oogst.. mannen...............

Meteora een hoogtepunt (vaut le voyage zou Michelin zeggen). Prachtige natuur, mooie kloosters een beetje een buitenaards sfeertje door die rotsformaties. Goed voor een dag onuitputtelijke vreugde en jaren nagenieten. Het verder beschrijven is onbegonnen werk.
En, hadden we hier toch maar ergens op een parking blijven slapen gr..Maar we vreesden te vroeg te worden gewekt door de vele toeristenbussen die reeds vroeg de berg op rijden.
Ergens onderweg op een onooglijk plekske de nacht doorgebracht want deze mooie route is ook een doorgangsbaan voor het truckverkeer en 24u nonstop lawaai. 't Zal goed zijn als de autopista ooit af is.

Longades aan de overkant van Ioannina... Afslag voor Perama (grote P voor de grotten maar kort bij de baan). Riet wordt hier geoogst voor 't maken van manden. Kleine kreekjes en heel veel vissersbootjes. In Longades aan het sportpleintje gestaan.
We rijden rond Ioannina richting Igoumenitsa. Het blijft druk verkeer met trucks voor en van de ferry. Via een klein baantje rijden we naar Sagiada een vissersdorpje nabij de Albanese grens. We installeren ons aan het vissershaventje. Aan het strand is het modderig door de regen van de voorbije dagen. Aan het jachthaventje grote drukte door een groep Engelse zeilers die er aanlegden. Heel klein maar gezellig.
De visserij in Griekenland ligt op apengapen door de vele jaren van dinamiteren van de zeebodem. De paar goede visplekken die er nog zijn worden beurtelings toegewezen... De grootste vis die we er zagen binnenbrengen waren 't formaat van een bakharing, de rest sardientjes. In alle geval lekker vers van de boot. Vissersvrouwen zijn uren bezig met de versleten netten van de koorden te snijden... We rijden een stuk richting Albanese grens - overal grote viskwekerijen. Ze zijn juist zo'n ponton aan 't lossen.
Wandelen, lezen en een praatje slaan zijn onze hoofdbezigheden.

Naar Igoumenitsa. Normaal zouden we van hier terugvaren maar we laten de tickets veranderen naar een latere datum en vertrek vanaf Patras want we willen nog heel wat zien.
Aan de haven van Plartaria houden we even halt. Lijkt ons niet zo aantrekkelijk - teveel jachthaven  ( kwamen in 't najaar op andere gedachten en klasseerden het bij favorieten... hoe de stemming van 't moment de indrukken bepaald)
We rijden langs de kustweg. Syvota is mooi maar heeft alleen een parking onder de bomen vooraan in 't dorp en een eindje van de haven. In Parga is het verschrikkelijk druk. Auto's staan kms ver langs en half op de baan geparkeerd. We vinden een klein plekske, ik blijf in de wagen en 't ventje gaat tevoet naar 't stadje. Heel mooi maar niet te doen met de auto nu. Verder zuidwaarts en halte in Amoudia.
Amoudia ligt in een delta (muggen dus) Aan 't kanaaltje waar de vissersbootjes liggen is parkeermogelijkheid en er staan verschillende MHs We laveren tussen de losse zand tot we naar onze zin staan met zicht op bootjes.
Dit plekje noteren we ook met een stip om terug te keren.
Onderweg in Ligia zien we aan de kust ook nog een paar mooie plaatsjes maar we rijden maar verder want onze tijd raakt op.
We rijden rond de baai via Arta Amfilochia naar Vonitsa. Uiteindelijk was het niet dat wat we ervan verwacht hadden behalve rond Amfilochia dat wel heel mooi was.
Vonitsa. Aan het strand is teveel wind en we plaatsen in de luwte van de heuvel aan de haven. Er staat nog een Belgische MH de eerste die we op deze reis tegenkomen. 's Avonds landen er verschillende auto's met zigeuners - slapen op de grond - hangen hun inktvissen te drogen aan de lantaarnpalen. 's Morgens vroeg zijn ze weer vertrokken.

Van hier naar Lefkada.
Alle eilanden in Griekenland hebben een speciaal en voordelig regime. Lefkas wou een vaste verbinding met het land maar zou dus zijn voordelen daardoor verliezen. Slimme Grieken vonden de oplossing. Het middenstuk van de brug dat toch open zou moeten om boten door te laten vervingen ze door een brug op een ponton... geen vaste landverbinding dus.
Aan 't fort stoppen we om de va et viens over de brug te bekijken. Daarna via de duinen en de kustroute zuidwaarts. In 't zand zien we hier en daar campers staan maar 't baantje is verschrikkelijk slecht en modderig. De westkust is fel geaccidenteerd en hier en daar behoorlijk smal maar met prachtige uitzichten. We rijden door kleine dorpjes.
 In Ag. Nikitas is een afslag naar de restaurantjes waar wat parking is om halt te houden.
De namiddag rijden we door tot Vasilliki waar de veerboten vertrekken voor Kefalonia. Er is een ruime parking.
De oostkust is veel toeristischer ...de belgen die we vorige dagen tegenkwamen hadden hier vroeger een restaurantje.
We genieten, stoppen af en toe aan een uitzichtpunt. Lefkada stad doorkruisen we in verschillende richtingen zodat ik er ook een ideeaan overhoudt. Overnachten doen we aan de parking aan 't strand en de oude wijndistillerie. En... ook de belgen arriveren hier nog.

De route zuidwaarts blijft de kust volgen en is op sommige plaatsen gewoon schitterend. In Palairos zien we een kleine maar zeer mooie overnachtingsplek.. Astakos Gialos Beach niet gevonden wel een heel grote goederen haven .
Mesolongi, heel grote parking aan de haven. Naar Tourlida via een 4 km lang baantje tussen 't water. In Tourlida een mooi strand, een parking, een klein haventje. 's Avonds helemaal verlaten.
In Antirrio gaan we even naar de brug kijken en informeren naar prijzen voor brug en ferry.

Verder naar Nafpakto meet een zeer mooi centrum. Er zijn festiviteiten. Even op verkenning vooraan het dorp langs het strand... we sukkelen door de hoofdstraat en werpen van ver een oogske op het mooie haventje. Voor de nacht stoppen we in Ag. Nikolaos met zicht op het kerkje van Nikolaos op het piepkleine eiland. Vissers gaan er kaarsjes branden voor ze uitvaren. Fijne babbel met de lokale bevolking.Even gaan kijken naar de P in Tolifona beach en die is OK om een tijdje te gaan staan. Galaxidi rijden we door en we stoppen in Itea op een grote rustige parking aan de haven.
't Is heet ... discreet zetten we de luifel uit en dat houdt toch de zon wat buiten.
De route van Amfissa via Malandrino terug naar Nafpaktos is mooi en gevarieerd. We nemen een kijkje bij een huis waar onder het afdak kazen te drogen hangen - kaas om te raspen en niet om zo te eten verstaan we uit de uitleg. De wegwijzers zijn hier zeldzaam en regelmatig moeten we ons bevragen. We rijden lang langs het meer en verwonderen ons over de weerspiegelingen en de wisselende kleuren. Terug in Antirrio nemen we de ferry naar Rio.

Het is verschrikkelijk heet geworden en voor volgende week verwachten ze tussen de 38 en 40°C We stoppen in Patras om te proberen vroeger te vertrekken... vandaag lukt niet meer en morgen varen ze niet.. Een daar dagen wachten dus.

En weer rijden we op zondag rond .. alle Grieken op de baan ... alle verkeersregels opgedoekt. In Kaminia slaan we af richting Bikini beach waar blijkbaar heel speciale bomen staan maar... blijkbaar alleen voor de Grieken want: plots geen wegwijzers meer. Terwijl we de kaart bestuderen stopt een jonge dame en ze zal ons voor rijden.. Heel mooi is het hier - hier en daar restaurantjes die gratis parking aanbieden voor MH. Aan Bikini beach zelf is er geen doorkomen meer aan, drukn druk druk. We stoppen en de jonge dame legt ons uit hoe we er weer uitgeraken naar Metochi  en we rijden verder naar Killini.
Hier vinden we een plekske aan 't strand. Aan de haven leggen ferry's aan voor Kefalonia en Zakynthos. Goed voor onze laatste nachten op Griekse bodem.
We zijn veel te vroeg terug in Patras. Wachten bij 't openen van de ticketoffice (slechts 2u voor vertrek)
Het laden van de boot lijkt een chaos in de vergrotende trap maar... we geraken er. Hebben weer een plaatsje niet ver van de sanitaire installaties.

30-06-2006 om 00:00 geschreven door ribbe  

De terugreis

Een zeer rustige overtocht
We verlaten Ancona via de kustroute. Mooi weer in Italië en de scooters en brommers zwieren onder onze spiegels door.
We rijden zovlug mogelijk de autostrade op om er slechts af te gaan om een overnachtingsplekske te zoeken.
Voorbij Milaan gaan we weer de gewone baan op richting Aosta.
Over de Grote St Bernard duiken we Zwitserland in. 't Ventje stopt aan een fruitkraam maar is niet goed van de prijzen hier.. geen kersen vandaag.
We willen onder het meer van Geneve doorsteken naar Frankrijk. Even voor Evian stoppen we op een parking aan 't meer. In Evian zelf niet meer mogelijk voor MH
's Morgens staan we op en de plannen veranderen. Niet via Frankrijk maar door de Jura gaan we rijden via heel rustige baantjes.
Voorbij Bourg en Bresse slapen we aan het streekmuseum. De volgende halte is Luxeuil les Bains en vandaar in één trek naar huis.

Het is ons hier zeer goed bevallen.
Wist niet dat er zoveel reptielen zaten in Griekenland... zagen veel doodgereden salamanders en zwarte en dikke bleekgroene slangen... hebben er zelf ook een paar naar pierenland geholpen omdat we niet meer konden stoppen. 't Was lente en we hebben één grote bloemenpracht gezien. Hebben in verhouding weinig vogels gezien alleen in de lagunes en reservaten konden we er verschillende spotten. En niettegenstaande veel heldere luchten zeer weinig sterren gezien.. geen uitleg voor gevonden.

Pluspunten: de natuur met veel afwisseling, zee en bergen en heel veel bloemen, het lekkere fruit, de mensen, de mooie dorpen, de vele mooie plekjes om vrij te overnachten meestal met water en dikwijls ook met douches op het strand.
Minpunten: het verkeer (ze kennen maar één verkeersregel: stoppen om te gsm'en - desnoods midden op een druk kruispunt),  het zwerfvuil en de hevige wind die dikwijls 's namiddags opsteekt.

Sorry voor de kunsthistorici onder jullie maar op dat gebied ben ik een beetje analfabeet, de geschiedenis van de grote sites ken ik maar er blijft soms zo weinig van over dat ge over een serieuze fantasie moet beschikken om er u iets bij voor te stellen. Olympia blijft op het lijstje staan maar de rest...een amphitheater is een amphiteater en welke stijl de krullekens bovenaan de pilaren hebben zegt me niets. Ik loop niet meer rond met een gids in de hand - ofwel vind ik het mooi ofwel niet...wat anderen daar ook mogen van vinden.

29-06-2006 om 00:00 geschreven door ribbe  

30-04-2006 om 00:00 geschreven door ribbe  

 De herfst begint. De kampeerauto staat al meer dan een week vertrekkensklaar. Deze keer is het onze papa die maar niet kan beslissen om te vertrekken. We genieten thuis van een heerlijk weertje. Het is ’s morgens en in de late namiddag heerlijk in de veranda.

Als ze op ’t nieuws spreken van verslechtering van ’t weer wil hij toch graag morgen vertrekken.

We rijden dus nog even naar Boutersem om de kleine Mathias nog eens te knuffelen. We zullen er niet zijn voor zijn eerste verjaardag maar pa heeft wel al zijn kadoke meegenomen.

Donderdag

 Kot in de nacht gaan slapen. Pa verstaat niet dat ik nog een was wil doen….

Vroeg uit de veren. Ontbijten, laatste spullen en restjes uit de koelkast inladen, het huizeke nog wat opkuisen enz. en ’t is middag tegen dat we de deur toetrekken.

Langs de appelboer en LPG bijvullen en richting autostrade. We willen vandaag al een stuk zuidwaarts.

In Luxemburg moeten we nog steeds beslissen of we nu langs het Lac du Der gaan of Thaon Les Voges. Het wordt het laatste omdat we dan de autostrade kunnen blijven nemen. Metz, Nancy, Thaon les Voges. Rond 18u zijn we ter plaatse. Er staan slechts 2 andere MH en ons favoriete stekje is nog vrij. De deur wagewijd open om de laatste zonnestralen binnen te laten.

Doodmoe van ’t autostrade rijden liggen we om 21u reeds in bed.

Vrijdag

 Bijna de wijzer rond geslapen. Aangezien de nachten hier redelijk koud zijn is de beslissing vlug genomen om toch maar verder te rijden.

We rijden door ’t centrum van Epinal. We vinden het een mooie stad met veel bloemen. Alle brugskes over de Moesel zijn mooi versierd. Het is marktdag en druk en we vergeten even naar ’t haventje te gaan kijken waar een MH parking is.

Plombières les Bains: het centrum ligt in de diepte – lijkt ons niet mogelijk om met mijn scooter rond te rijden. Richting Luxeuil.

Luxeuil les Bains: het centrum valt ons wat tegen. We stoppen even op de parking aan Casino en Thermen. Er is een klein park en een kleine wandelroute. We volgen de platen van een aire de CC. Deze ligt aan een klein meertje en is zeer ruim. Er staat een sanizuil, water en electriciteit met jetons af te halen bij OT. Pa loopt met de Kaya rond het meer terwijl ik de tafel dek. We houden wat platte rust en genieten van het zonnetje.

Saulx aire CC achter de kerk – sanizuil met electriciteit gratis. De parking is klein en niet echt inspirerend maar vlak bij ’t centrum (wel heel rustig)

Besançon: we rijden de stad in maar houden ons vlug weer aan de grote verkeersaders want de straatjes zijn heel smal, eenrichtingsverkeer en een echte doolhof. De toegangweg naar de citadel is smal, bochtig en steil. Aan de kathedraal is geen parking en ik kan er met mijn scooter niet geraken. We rijden verder bergop. Aan de citadel is een ruime parking waar men ook kan overnachten. Stom dat het toegangspaadje ook zo steil is – niks voor mij. Pa gaat een kijkje nemen. Er valt heel wat te doen. Binnen de muren zijn verschillende musea over diverse onderwerpen er is zelfs een dierentuin, een aquarium en een kinderboerderij. Met een treintje kan men van hier naar ’t stad.

In Poligny zien we niet direct de MH parking. Naar Louhans of Orgelet? Louhans is mooi maar Orgelet kennen we niet.

Orgelet: de parking ligt hellend maar de keggen verhelpen het ongemak. Kaya heeft een groot grasperk. Er is een gratis sanizuil op de hoek van ’t straatje naar ’t centrum.

We liggen weer vroeg in bed. Gisteren autostrades, vandaag steden  pffff zijn we niet meer gewoon zoveel te rijden.

Zaterdag

 Wat zijn we lui. Weer geslapen tot bijna 9 u.

Via D3/D60 rijden we langs de Lac de Vouglans. (onder de brug zou men mooi kunnen staan heeft men ons later verteld) Een mooi wit baantje, zalig rijden, we voelen ons goed. Bellecin aan ’t haventje geen parking wel aan de plage maar geen uitzicht op ’t meer. De route blijft mooi en we komen voorbij verschillende barages en waterkrachtcentrales. Daarna door de gorge de l’Ain, niet spectaculair maar gewoon aangenaam rijden al hinderen de bomen wat teveel het uitzicht. In Poncin op de MH parking aan de sportvelden gaan we eten en middagrust houden. Ruime parking, geen schaduw, toiletten en water.

Als pa hoort dat het hier vorige nacht slechts 3°C was wil hij graag nog wat gaan rijden.

In Ambronay een grote parking aan sportvelden rechts op de ringbaan en in St Rambert en Buget een grote mooie parking aan de overkant van de rivier (sanitair)

En de route blijft mooi en aangenaam om rijden.

Waarom ik op de kaart ooit Pugieu en Virignin heb aangeduid blijft me een raadsel er zijn wel een paar kleine parkings maar niks speciaal.

In St Genix s/ Guiers  stoppen we op een grote gravelparking beneden aan de tennisvelden links voor de brug. Pa gaat het stadje verkennen. Goed om morgen te gaan wandelen en rond te rijden.

Zondag

 Gisteravond nog veel toeterende auto’s voor een trouwfeest in de zaal wat verderop. Verder toch alles rustig gebleven.

Als ik wakker word denk ik vogels op ’t dak te horen  (wishful thinking) maar er vallen wat kleine regendruppels. Het is vlug over maar ’t blijft bewolkt. Pa wil absoluut naar de zon en voelt er niks voor om hier te gaan stappen. We rijden dus maar kriskras door het stadje om er een idee van te hebben en zitten vlug op de baan naar Aoste, Abrets en Voiron.

Door ’t centrum van Voiron  rijden bevalt ons ten zeerste; zeer ruime en groene boulevards, een prachtige kathedraal met de bergen op de achtergrond als een prachtig decor.

Voor Grenoble slaan we af naar Sassenage richting Villard de Lans.

Het is zondag, ondertussen mooi zonnig en dus veel volk op de baan en vooral veel motards. Het is dus opletten. Het is een heel mooie route maar aan de gorges d’engins zo druk dat er geen vrij plaatsje te vinden is. In Villard de Lans is er parking voor MH achter de grote parking aan ’t OT. Op de grote P. sanitair en water maar alles behalve proper.

In Corrençon en Vercors vinden we in ’t centrum een rustige parking om te eten en van onze middagrust te genieten. We vullen er onze watgervoorraad aan.

’s Avonds rijden we terug naar de parking in Villard waar we een serieus onweer op ons dak krijgen.

Maandag
 Goede nacht gehad, niet te koud, geen regen meer. Tussen de bergen hangen de wolken laag maar dat kan ons niet weerhouden om te beginnen aan een mooie rondrit. Via de gorges de la Bourne. Aan de eerste brug staat een verwittiging dat de route aan de Grands Goulets gesloten is. Na het spectaculaire van de gorges volgen we nu een zeer lieflijk golvend dal naar St Julien en Vercors, Les Baraques en Vercors. Hier zijn ze naast de Grand Goulets een tunnel aan ’t boren – het werk zal 2 jaar duren. We mochten ook niet te voet door de tunnels omdat bij ’t boren door de trillingen rotsblokken kunnen loskomen. Het boren lijkt me een immens werk en gensters springen in ’t rond. La Chapelle en Vercors, Vassieux. Hier slaan we af naar Lente via de Col de la Machine. Van de Combe Laval (die ook spectaculair is) zien we niets; het is rijden in de mist op een smalle baan, onder overhangende rotsen en bogen. Van St Jean en Royans  naar Pont en Royans (een grote p in de diepte in ’t centrum zeer smal) en terug via de Gorges de la Bourne. We vragen ons af hoe de mensen het hier oplossen als ze oud worden of gehandicapt geraken. De dorpjes liggen steeds op steile hellingen.

We houden middagrust op een picnic plaatsje richting Corrençon. Maak me zo druk over de appelsienen die niet deugen en die ik dan maar probeer uit te persen dat ik de helft van de boel over de zetel mors en ook nog kan gaan wassen. We keren terug naar de parking in Villard om de kinderen te bellen en te overnachten.

Dinsdag

 Via Bois Barbu  rijden we terug naar St Julien en Vercors. Het staat aangegeven als toeristische route maar er valt niks te zien want men rijdt op een smal baantje tussen hoge bomen. Aan het kladderwerk op de baan zien we dat de tour hier is doorgekomen. Via de D103 naar st Agnan (p met water en wc) In Rousset een mooie picnic parking. De beklimming naar de Col de Rousset gaat heel rustig aan. Voor de col links in ’t skicentrum zijn ook parkings. De tunnel is er eentje van de oude garde. Aan de zijkant hangen neonlampen aan losse kabels…Een mooi uitzicht bij ’t uitkomen van de tunnel op een massieve rots en op de spaghetti kronkels van de afdaling.  Het zijn heel veel bochten en vermoedelijk de beklimming langs deze zijde niet zo gemakkelijk. We voelen ons ook onmiddellijk in een andere regio. We rijden tussen lavendelvelden en olijfbomen. De dorpjes en huizen hebben de zo typische provençaalse stijl; smalle lommerrijke straatjes en pleintjes  afgezoomd met platanen, de dakpannen in alle tinten kleuren tussen beige en bruin, de kleine ramen en luiken.

In Dié is er aan het OT een grote parking waar men 24u mag staan (en sommigen al een week staan) Er is water en er zijn openbare toiletten. We plaatsen ons goed in ’t zonneke en onze papa heeft direct zijn zetel buiten. In de late namiddag gaat hij het stadje verkennen en heeft een weg gevonden langs waar ik er ook kan geraken.

We hebben nog een babbel met een Nederlander die de installatie van mijn takel voor de scooter komt bekijken. Hij weet dat het morgen markt is. Wij vermoeden dat het druk zou kunnen worden op de parking en verzetten ons naar de parking op het gras (nabij de landingsplaats voor de reddingshelicopter – hopelijk staan we ver genoeg uit zijn bereik)

Na een spelleke yatse, door pa gewonnen, gaan we naar bed – ik lees nog tot middernacht (spannend boek moest uit)

Woensdag

 Rustige nacht – heerlijk zonnetje.

We zoeken onze weg langs de smalle en steile straatjes en geraken op de markt waar we onze voorraad groenten aanvullen en ons laten verleiden door de geur van versgebraden kip. Ons Kaya geniet van al die verschillende geuren, loopt met haar neus over de grond en we moeten opletten dat ze niet verstrikt geraakt tussen al die mensenbenen

Voor de rest van de dag installeren we ons buiten en genieten van het zonneke.

Donderdag

 Grote kuis en was gedaan. Watervoorraad aangevuld en de rest gedumpt. Het is wat winderig. We moeten dringend tanken en zien op de kaart dat er een Super U is in Dieulefitte. Pa zegt dat er geen probleem is om tot daar te geraken.

Pontaix, Saillans. Hier nemen we de D156 via Les Trois Becs en de Col de la Chaudière naar Bourdeaux. Het is een mooie maar zeer rustige route. Bij steigen of dalen gaat het verklikkerlichtje voor de brandstof branden (en ik zeg maar niks) D538 naar Dieulefit waar we 66liter tanken.

Via D540 naar La Bégude en de D9 naar Grignan. De parking is niet veel soeps. De lijn- en schoolbussen komen er keren. Aan de salle de fête is wel een mooie parking maar verboden voor CC er is wel sanitair met douches en kraantjes. Het stadje ligt, zoals alle stadjes in de Provençe op een helling met steile en smalle straten. We zien wel wat we kunnen doen. We geraken zelfs tot boven aan het “chateau” en de omwalling. In ’t centrum zoeken we ons een terraske in de zon om een tas koffie te drinken. In de schaduw is het fris vooral de wind is snedig.

In Grignon vinden we een paar rustige parkings. Aan de lagere school ligt ze nog helemaal in de zon en we twijfelen dus niet om ons hier te installeren. De wind steekt weer op. Volgens météo France krijgen we Mistral tot 90km/u voor de volgende dagen.

Vrijdag

 De ganse nacht felle wind. Gelukkig de auto met de kop in de wind gezet zodat we niet gewiegd werden. We ontbijten terwijl de kinderen naar school komen – zelfs in zo’n klein dorp worden ze allen met de auto gebracht.

Valréas kan ons helemaal niet bekoren. Het centrum is enorm druk. Langs de baan naar Nyons is aan de linker kant het Domaine Lumion dat gratis campers ontvangt maar wij zijn geen wijnliefhebbers en rijden door naar Nyons. Voor de brug rechts vinden we de camperplek. Deze is nu ook betalend 3€/24uen max. 48u– langs de baan kan men ook staan maar alleen ’s nachts – verboden tussen 10 en 18u. We ontmoeten hier Vera en Ludo weer. Zij rijden huiswaarts.

Vanaf nu willen we weer kleine en mooie routes nemen. We rijden een paar km richting Gap tot Curnies en nemen de D64 tot Buis les Baronies. De parking links voor ’t centrum staan geen verbodsplaten op de parking sud wel maar een paar meter voorbij kan men ook wel staan. We stoppen en gaan het stadje verkennen. Rustig nu buiten ’t seizoen – oude arcades en een geurentuin. In ’t OT is ook een museumke maar alles is er nu gesloten.

Na ’t middagmaal houden we platte rust. Daarna wil pa weer rijden. Hij had deze voormiddag zo genoten van de rustige rit en de prachtige uitzichten.

D546 naar Sederon, D542 naar Montbrun les bains, D942 naar Sault –Parking 3 voor campers, nabij kerkhof en redelijk ver van centrum, niet mooi maar in ’t zonneke.

We hebben vandaag enorm genoten van de prachtige route, rustig, gevarieerd en steeds op een plateau tussen de 650 en 800m.

De dorpjes waar we doorrijden hebben bijna allemaal zeer oude en geklasseerde kerken, kastelen of burchten en wallen. Als ze op onze weg liggen stoppen we wel even  maar de tijd dat we ze gingen bezoeken met de groene Michelin in de hand ligt reeds ver achter ons. We hoeven het niet meer allemaal te weten of te zien, of ze uit de 12° of 16° eeuw zijn maakt voor ons niks uit – ze zijn oud en mooi en gewoon genieten van het uitzicht is voor ons voldoende

Zaterdag

 Watervoorraad aangevuld aan kraantje nabij kerkhof.

Via D943 langs fort Javon; weer zo’n prachtige route. We raken wat verliefd op deze streek.

Roussillon, chaussée des Geants, okerkleurige rotsformaties. Er is een grote betaalparking voor het dorp. Te steil om naar ’t dorp te gaan voor mij en de wandelwegskens tussen de rotsformaties is wat klimwerk. We genieten van het uitzicht van op afstand en rijden door.

We waren al gewoon aan de zachte provence kleuren, beige voor de grond en flauw groen voor de bomen en struiken. Nu is alles oker, de grond maar ook de bomen hebben een roestige schijn van het stof dat er ophangt.

In Bonnieux vinden we een mooie parking achter de kerk en aan de pompiers. We draaien de zijdeur uit de wind en ’t is heerlijk genieten.

We krijgen nog het gezelschap van een koppeltje uit Brugge die voor ’t eerst met de camper van de ouders op rondrit zijn.

Wat verder aan de Boulodrome is er nog een parking waar sanitaires zijn.

Zondag

 Zondag en veel verkeer op de baan. Ook veel motorrijders die de bochten nogal scherp aansnijden. We moeten opletten.

Lourmarin; aan ’t kasteel en aan ’t dorp staan de parlings vol; vooraan aan de boulodrome enz. is er voldoende plaats- er zijn ook sanitaires en water. Pa gaat het centrum verkennen maar vindt het niet speciaal.

Richting Cadenet. We vinden het Bassin de St Christophe heel mooi. Er staan serieuze golven op. We stoppen even maar het is teveel wind om er echt te kunnen van genieten. We rijden binnendoor naar Pélissanne langs het Canal de Marseille.

We willen niet teveel rijden vandaag en stoppen in Pélissanne aan de stade de Prouvenque waar water en dump is. De straatjes in ’t centrum zijn smal en er is markt. We moeten dus effe zoeken voor we er zijn. De wind is nog meer opgestoken en ’t is echt guur buiten. Pa gaat alleen even tot op de markt en komt toch nog terug met brood en tomaten.

Het wordt een dag lezen.

Ons jong koppeltje komt hier ook nog aan. Zetten zich met de wind op de flanken. Zullen dus goed wiegen deze nacht.

Maandag

 Veel wind deze nacht maar er weinig last van gehad. We gaan proberen rond de centra te rijden. Via Lançon Provence, Grans richting Istres. Af en toe hebben we een mooi uitzicht op het Lac de Berre. Er is een grote, mooie parking maar voor ’t ogenblik ligt ze opgebroken en staat het vol grote werktuigen. Het Etang de l’olivier laten we voor een andere keer als het beter weer is. We vermoeden dat er veel bomen langs de baan staan en weinig uitzichtpunten en om te stoppen is het te winderig. Via Fos naar Port St Louis. De camperplek is juist links voor de draaibrug. Er zijn een 8tal plaatsen en gratis voorzieningen (aan bushalte). We willen ook eens gaan kijken aan de stranden waar we al zoveel over hebben gehoord. Er rijden een paar douaneauto’s over en weer. Aan ’t strand is een grote parking en men kan ook verder over ’t strand rijden om er te gaan staan. Plots veel aktie. Er komt een cammionette de parking op achtervolgt door de douane. Maken ons maar uit de voeten en rijden terug naar ’t centrum. Rond de haven zijn grote parkings. We plaatsen ons met ons achterste naar de wind en kunnen eten met de deur wagewijd open.

Door de wind is het niet aangenaam om buiten te zitten. Het is wel aangenaam om te rijden.

Moeten even zoeken om van de autoweg richting Carro te geraken. Het is een mooi plaatsje en heel rustig in de week. Op de camperplek (5,50€ alles in) staan een 20tal wagens. Ze is mooi boven de zee gelegen met uitzicht op de surfers maar de asfalt ligt nogal schuin en men staat er tussen een houten afrastering. Wij vinden een rustig plekje helemaal aan ’t einde waar de baan doodloopt. De wind is wat gevallen en pa kan zich in de luwte van de auto in ’t zonneke zetten. De Kaya geniet van ’t buitelen in ’t zand.

Dinsdag

 We nemen de auto om naar de bakker te rijden en ontbijten op de parking aan de vissershaven.

Pa gaat met de Kaya wandelen maar is zeer vlug terug. Rond elk struikske zit het vol muggen. We hoorden al veel verhalen over de grote muggenplaag van dit jaar. Na een viertal beten is hij het moe.

We rijden verder via La Couronne. Er is een heel grote parking (met water) en ik ga effe naar de kinderen en Germaine bellen. Langs de kust naar Sauset met onderweg hier en daar een mooi plaatsje maar helaas met struiken en muggen. In Sauset stoppen we even op de parking in de haven. Er is een heel lange wandelboulevard maar helaas is het gaan regenen.

We doorkruisen Carry (ccplek aan gendarmerie bij verlaten centrum ri Marseille) en nemen de autostrade om rond Marseille te rijden. We hoorden via de radio dat vandaag alle steden in Frankrijk plat liggen door stakingen en hebben niet veel zin ergens in Marseille vast te zitten.

Simiane, Mimet, Peypin naar Destrousse (veel p.) over een slecht wegdek en weinig te zien.

Gémenos heeft een ccplek voor slechts 3 wagens maar wel gratis water en dump. In Cuges les Pins ligt ze ver van ’t centrum via een zeer smal en steil wegske, achter de camping en speeltuinen. Het is er rustig staan, op plateau’s voor 2€ maar er valt helemaal niets te beleven.

Verder via Signes, Belgentien, Hyeres naar La Londe. Willen gaan kijken waar Yvonne en Luc hun optrekje hebben maar geraken er niet in met de auto. We vinden wel een mooie parking een straatje verder.

We reden een mooie route maar veel tussen bomen.

Woensdag

 Het weer is nog steeds wisselvallig en fris. We gaan op verkenning naar de haven en kunnen zelfs op het strand rijden. Uit de wind valt het mee en we genieten op een bank van het uitzicht. We willen eens tot aan het huisje van Luc rijden. We nemen baantjes binnendoor en leggen nogal wat afstand af omdat we voortdurend voor hekkens staan of hoge stoepranden. Tegen dat we het gvonden heben kennen we de hele omgeving.

’s Namiddags houden we het rustig en slaan een praatje met onze buren hier.

Genoten van een rustige dag al kon het weer bter zijn.

Donderdag

 Het zonneke schijnt maar er is weer meer wind. De lokale bevolking klaagt over het slechte seizoen. Wij trekken er terug op uit naar de andere richting langs de surfschool. Het is wel oppassen maar het lukt ons toch overal door te geraken. Op het kiezelstrand zitten we uit de wind. We willen rond rijden via een smal wegske tussen het riet. Het lukt maar we moeten een grote omweg doen om terug op de baan te komen. Als we terug op de parking zijn heeft pa zijn km’s voor vandaag wel gehad (hadden natuurlijk weer geen zitje meegnomen) De namiddag houden we het rustig en tegen de avond nogeen wandelingske. Komen langs een handwerkwinkeltje. De mevrouw spreekt ons in ’t Nederlands aan. Ze is de zus van Yvonne.

Blij dat ik weer wat te naaien heb.

Nog een lange babbel met de kranige dame van Grenoble.

Vrijdag

 Een tourtje doen. We willen nog eens langs de kust rijden die we een 25 tal jaren  geleden steeds in de herfstvakantie deden.

We zijn juist vertrokken als we al in een file staan. Ze schuift niet op. We keren terug en nemen kleine wegskes langs verschillende chateau’s. Het is wel inspannend rijden voor pa want door de file is er veel sluipverkeer en de baan is héél smal. Juist voor Bormes les Mimosas komen we weer op de baan. In Le Lavandou staan overal platen dat het verboden is voor campers tussen 1 maart en 31 oktober. In zijstraatjes zien we er hier en daar wel een paar staan maar vlak naast de baan. We genieten van de mooie uitzichten. In Cavalaire rijden we door alle kleine straatjes. Het is er gezellig. Voorbij Cavalaire staan een hele hoop campers samen op een grote zandparking. In Croix Valmaire slaan we af langs de toeristische route en vonden ze niks bijzonder. In La Ramatuelle zijn er grote Ccparkings (6,90€ en druk) en in Pampelone ook (5€ -met gras en mooier  dan Ramatuelle) In St Tropez zijn zeilwedstrijden we laten het centrum dus maar liggen en rijden via Cogolin terug naar La Londe.

Zaterdag

 Prachtig weer. Om 8u schijnt de zon al in mijn bed. We houden een luie dag. Pa gaat wat pijnboompitten rapen voor in de salades.

Gestart met mijn handwerkske en ’s avonds een fout ontdekt en alles terug kunnen losdoen. Voel me net ne kleine met zijn nieuw speelgoed die niet kan stoppen. Pa maakt dus het avondeten klaar met een diepe zucht. Hij zucht nog meer als hij daarna verliest bij ’t yatsen.

Zondag

 Ontwaakt in ’t zonneke. Pa ontdekt dat hij dagelijks zijn baguetten gaat halen bij de schoonbroer van Yvonne. De wereld is hier ook precies nogal klein. Op ’t strand zijn vandaag moto en quad wedstrijden. Ze hebben met groot materiaal sleuven in ’t zand gegraven (wat verderop is een deel van ’t strand afgesloten voor herstel van de vegetatie – ook niet erg logisch) We houden ons rustig bij de kampeerauto, lezen, naaien en tetteren met de fransen en de friezen. In de late namiddag nog een toertje gedaan.

Maandag

 Pa vindt het moeilijk om al te vertrekken maar Donderdagavond moeten we zeker thuis zijn. We willen ook nog wat mooie routes rijden dus tijd om te gaan. Het is al middag als we afscheid nemen van de buren.

We rijden van Bormes les Mimosas richting Collobrières via de Col du Babaou. Aan de afslag staat: route étroite; attention aux cyclistes. ’t Zal wel meevallen zeker. Gelukkig is het geen WE want de baan is echt smal. Ze hebben een nieuwe asfaltlaag over gegoten en de zijkant heeft een hoge rechte kant van 30cm . Bij ’t wisselen trek ik regelmatig mijn rechter been weg en onze pa maar monkelen. Hij zegt niks maar ‘k weet het, dat onnozel reflex geraak ik nooit kwijt.

We rijden volop tussen kastanjebomen. Collobrières heeft zich toegespitst op de verwerking en is zeer toeristisch. Een potje kastanjekonfituur lijkt hier wel zijn gewicht in goud waard te zijn. Zal er thuis wel zelf maken als pa ze wil gaan rapen. We zijn door ’t centrum gereden en moeten een zeer smal brugske over. Aan de sportvelden is er een zeer ruime parking maar ze ligt wel ver van ’t centrum.

Richting Gonfaron via de Col de Fourchuvette. We rijden nog steeds tussen kastanjelaars maar komen meer en meer kurkeiken tegen. Had er geen idee van die hier te vinden. Het wegdek is hier nog niet vernieuwd en dus iets breder met  een vaste berm.

Heel dit gebied zit vol fietsroutes die zeer goed aangegeven zijn.

Gonfaron, Flassans en Isola. We rijden tussen de wijngaarden en op verschillende plaatsen zijn ze aan ’t oogsten. Er zijn verschillende chateau’s die aan particulieren verkopen. We verwonderen er nog steeds over dat een land dat stikt van de wijngaarden in de warenhuizen en op de markten de franse druiven verkocht worden aan 3,50€/kg en de italiaanse aan 1,50€.

In Flassans vertrekt aan de parking een klein, zeer mooi wandelwegske.

Via D13  langs Lac de Carcès. In Cabasse en Carcès goede parkings aan de sportvelden.

Cotignac, Sillans la Cascade naar Aups waar in ’t centrum mooie parkings zijn. We blijven tussen de wijngaarden rijden.

In de namiddag vinden we een mooi plaatsje aan ’t meer in Les Salles de Verdon. Het is nog warm genoeg om buiten te zitten. We genieten er van een mooie zonsondergang voor we in ’t centrum naar de voorziene MH parking gaan.

Het was weer een prachtige dag, mooi weer, mooie rustige routes.

Dinsdag

 Nog maar eens gewekt door ’t zonneke. Het is al 10u voor we weer weggeraken. We willen de rive Gauche doen van de gorges du Verdon. We nemen een heel mooie route met uitzichten op het meer. Aiguines is een toeristisch stadje. Wat verder ontdekken we dat de route op weekdagen gesloten is van 7 tot 19u Ergeren ons dat ze daarvoor geen verwittiging gezet hebben bij het begin van de route, maar ja, ze leven hier van ’t toerisme en als die plaat er staat zal Aiguines niet veel volk zien. We zijn dus verplicht terug te rijden om de rechter oever te nemen. We deden deze route reeds een 25tal jaren geleden.

Het is adembenemend mooi en we genieten met volle tuigen… onze borstkas is precies een paar maatjes te klein. Hebben genoten van ons verblijf aan zee, maar dit is toch echt onze dada.

We nemen de route des crêtes erbij. In een kloof. Adembenemend hoe een koppel arenden hun jongen meenemen op de vlucht en  ze ondersteunen om in de goede thermiek te blijven. Belgische alpinisten oefenen op de 750m steile rotswand.

Castellane is fel veranderd  en kan ons niet meer zo bekoren.

Aangezien het prachtig weer is willen we de Col d’Allos nog doen. De aanlooproute is gewoon mooi en aangenaam rijden via stuwmeer en door een brede vallei. Onderweg staat een plaat “troupeaux” We denken eerst dat er vee vrij rondloopt maar ineens zien we een hele troep schapen en geiten. Een paar km’s verder komen er nog een massa via de baan de berg af. Het vee wordt voor de winter binnengehaald.

Vanaf La Foux wordt de baan zeer smal en gemiddeld 15%, de bochten kort en zelfs met onze Fiat korte basis moeilijk ineens te nemen en, er is geen borstwering. We hebben wel redelijk uitzicht op dalend verkeer. Hopelijk komen we niet teveel zondagschauffeurs tegen….De afdaling naar Barcelonnette is wat breder maar er is veel minder uitzicht door de vele kleine bochten en de bomen. De natuur is overweldigend en we stoppen herhaaldelijk midden op de baan om er te kunnen van genieten.

Ter hoogte van de afslag naar Pra Loup komt ons een grote motorhome tegen die aan de beklimming gaat beginnen. Hoe gaat die daar ooit over geraken? Zelfs hier waar de baan breder is durft hij niet naar de kant om mekaar te kruisen.

In Barcelonnette zien we verschillende MH gewoon langs de baan staan. De sanizuil nabij de aerodrome is buiten gebruik en de parking boven alles behalve gezellig.

Wij rijden door tot Le Lauzet Ubaye waar een mooie parking is aan het meertje in ’t centrum.

We hebben veel gereden vandaag maar ook heel veel mooie dingen gezien. Willen hier zeker nog eens terug komen.

Woensdag

 Wakker geworden met gedruppel op ’t dak. Tegen de voorruit kleven gekleurde herfstbladeren.

Vlug water opgezet voor koffie om de kilte uit de auto te verdrijven. Het is niet echt koud maar het uitzicht geeft ons echt een herfstgevoel.

Tegen dat we in Gap zijn is het opgehouden met regenen. De beschermingsnetten van de fruitbomen zijn opgehaald. Hier en daar zien we nog een vergeten peer of appel hangen of op grond liggen. De houten kistjes liggen er troosteloos bij.  We kijken uit naar een bakker maar zien slechts uithangborden voor escargots. Lust ik wel graag maar dan liefst op een berekoude dag in de Brusselse Nieuwstraat bij madame carracollle.

De zon breekt door en we hebben een mooi uitzicht op l’Obiou waar wat verse sneeuw ligt. In La Mure beslissen we toch maar naar Vizille te rijden. Rechts van ons ligt ons geliefde Alpe du grand Serre, maar we moeten naar huis.

Rond Grenoble zijn er veel wegenwerken op de autostrades en in Voiron is het markt, middag en dus héél druk.

We rijden weer met de vensters wagewijd open. Rond de middag zijn we in Morestel en stoppen op de parking in ’t centrum en kunnen zelfs de schuifdeur openzetten.

Bourg en Bresse, Lons le Saulnier, Besançon, Vesoul

Waar gaan we slapen? In Saulx met klokkengelui? In Thaon  maar daar geraken we niet voor ’t donker? In Luxeuil Les Bains aan ’t meertje? Dit laatste is het dan geworden.

’s Avonds komen een 5tal jongeren voetballen naast de auto al is de parking heel groot… een beetje pesten? Pa en de Kaya vallen direct in slaap, ik ga nog een tijdje lezen en tegen dat ik ’t licht uit doe is ook op de parking alles stilletjes geworden.

Donderdag

 We gaan de autostrade op.  Hadden beter direct langs Longwy gereden want rond Luxemburg stad zijn er omleidingen voor wegenwerken. We tanken nog eens in Martelange en pa haalt frietjes met een goei klodder mayonnaise. ….We zijn thuis…….

01-12-2005 om 00:00 geschreven door ribbe