Ik ben Patrick
Ik ben een man en woon in Schriek (Belgie) en mijn beroep is gepensioneerde militair..
Ik ben geboren op 21/01/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen en internet.
In mei 2012 nog 142kg, nu 85kg, en de joggingmicrobe heeft mij te pakken.
Verhaal van een 'nieuwe' jogger Ervaring van een beginnende loper geboren in 1960.
09-06-2015
Halve Marathon in Nijlen
Derde wedstrijd van het weekend en
meteen ook de zwaarste: de Halve Marathon in Nijlen. Voor mij de
allereerste keer dat ik hier deelnam.
Start om 14 uur, samen met de lopers
van de 5 en 10 km. De omloop (rondjes van iets meer dan 5 km) is
volledig vlak en verhard. Via de openbare wegen, veel in open
vlaktes wordt vanuit het centrum in Nijlen rondjes afgewerkt.
Voor de start nog een paar collega
Berglopers tegen het lijf gelopen. Ideaal dus om een groepsfotootje
te maken.
Het was warm zondag. De zon scheen
voluit en het zou een zware dobber worden. Bovendien speelde de wind
in de open vlaktes ook nog een (negatieve) rol. Gelukkig was er
onderweg meer dan voldoende bevoorrading, hetzij opgezet door de
organisatie, hetzij door lokale bewoners.
De bedoeling was om er een tempoloopje
van te maken: iets rond mijn marathontempo (5:40 min/km) om zo in
iets minder dan 2 uur de aankomst te bereiken.
Op het einde van het eerste rondje
voelde ik dat het niet voor vandaag zou worden. De benen voelden
redelijk vermoeid aan door de inspanningen van de voorbije dagen maar
vast en zeker ook door de warmte. Bovendien had ik in de loop van de
voorbije nacht een paar keer het toilet mogen opzoeken (diarhee).
Dankzij een Immodium kon ik toch de start nemen maar een positieve
invloed op mijn conditie van de dag had dit duidelijk niet gehad.
De rest van de kilometers zou ik dan
ook afmalen (met zware benen) tegen een iets trager gemiddelde om na
2 uur en bijna 3 minuten de halve marathon vol te maken. Het kan
niet iedere dag prijs zijn hé.
De drukkende hitte overdag en het
onweer 's avond hadden 's anderendaags in Geel voor een warme
zomerdag gezorgd maar toch stukken minder warm dan de dag voordien.
Een goede 20°. Nu voor een loopwedstrijd was dit al meer dan
genoeg.
Ik had lang getwijfeld tussen de
Pallieterjogging in Lier of de Kermisjogging in Geel-Punt. Gezien ik
al tweemaal in Lier gelopen had, wou ik wel eens zien wat er dus in
Geel te beleven viel.
Hier was er keuze tussen een 5 km, 10
km, 15 km of 20 km wedstrijd. Allemaal samen starten voor
respectievelijk 1, 2 , 3 of 4 rondjes. Niets speciaals: een vlak en
snelle omloop, grotendeels verhard (openbare weg) met een tweetal
stukken van een paar honderd meter die men als onverhard zou kunnen
bestempelen. Een wedstrijd die start en aankomt in de dorpskern van
Geel-Punt waar vier kermisattracties zorgen voor de kermissfeer.
Verder veel lange rechte stukken tussen de velden.
Een beperkt aantal deelnemers ook, het
merendeel voor de 5 of 10 km (122 deelnemers aan de 5 km en 81 voor
de 10 km). Slechts enkelingen die zich wagen aan meer dan 2 rondjes
(voor de 15 km kwamen er 17 deelnemers opdagen en slechts 10 waagden
zich aan 4 rondjes). Ook ik had hier gekozen voor 2 rondjes want
helemaal geen zin om helemaal alleen te lopen na 10 km.
Ik zou er een tempoloop van maken aan
iets boven mijn (hopelijk) marathontempo. Als ik in september de
marathon in minder dan vier uur wil lopen dan moet ik een tempo van
5:40 min/km kunnen aanhouden. Tijd dus om dit tempo te trainen en
hopelijk uit te kunnen bouwen tot 42 km.
In Geel-Punt was ik van plan om de 10
km af te leggen tegen 5:30 min/km.
De organisatie zou men simpel kunnen
noemen, zonder negatief te willen zijn echter, want alles was prima
geregeld: slechts één toilet, manuele tijdsopname, geen goodie-bag
(enkel een glas water en een appel bij de aankomst), wel twee
waterbevoorradingen per ronde (wat met de warmte zeker welkom was).
Na de wedstrijden wel een aanwezigheidstombola waar ik echter niets
over kan zeggen gezien ik niet gebleven ben.
Zoals ik van plan was, heb ik ook
gelopen. Elk rondje in quasi hetzelfde tempo om uiteindelijk met een
gemiddelde van 11 km/u te eindigen. Mooie tempotraining dus, zeker
gezien het warme weer.
Vrijdagavond, tweede wedstrijd in het
Herselts Joggingcriterium: de Langdonkenloop in Varenwinkel. Ik had
mij op voorhand ingeschreven voor de 10 km wedstrijd (3 grote ronden)
die om 20 uur zou starten. Het weerbericht was echter onheispellend:
door de drukkende hitte (meer dan 30°) zou er in de loop van de
avond een onweer losbreken: veel zware regen, donder, bliksem en
hagel.
Ter plaatse het zekere voor het
onzekere genomen en mij ook maar ingeschreven voor de 5 km loop (1
kleine ronde en 1 grote ronde). Het parcours zelf is volledig
onverhard, een groot deel door het bos, afwisselende ondergrond en
hier en daar heel oneffen en dus gevaarlijk om de voeten om te slaan.
Initieel van plan om de 5 km loop
rustig aan te pakken maar na de 1e kilometer toch maar blijven
doorgaan om uiteindelijk toch een gemiddelde van bijna 12 per uur te
halen. Ach, een goede intervaltraining dus. Het weer was nog altijd
droog en warm.
Een kwartier voor de start van de 10 km
wedstrijd begon het echter serieus te waaien (voorbode van wat nog
moest komen). De onweerswolken begonnen zich ook te melden. Nu,
zolang het droog bleef of niet overdreven was, zou ik toch de start
nemen.
Enkele minuten voor de start openden de
hemelssluizen echter: zware hevige regenbuien, donder en bliksem.
Terwijl ik aan de start stond, daalde de temperatuur ook
spectaculair. Ik kreeg het er zelfs koud van (ik had dan natuurlijk
ook al een 5 km wedstrijd erop zitten). Op het moment van het
startsignaal zag ik zo goed als niets meer door mijn bril. Ik liep
de startlijn over en besliste onmiddellijk ermee te stoppen. In de
eerste bocht draaide ik rechtsaf richting mijn auto. Nee, sorry,
maar in dit weer wou ik mij niet in het bos wagen. Niet alleen het
bliksemgevaar maar ook het heel slechte zicht zouden een te groot
risico zijn. Dus, geen 10 km wedstrijd meer voor mij maar snel een
droog ritje richting huiswaarts.
