Wat kan een mens zoal doen tijdens het Valentijnweekend ? Deelnemen aan de Trail de z'Amoureux in Hoei natuurlijk (volgend jaar misschien toch maar een beetje langer nadenken).

Samen met Johan, Rudy en Karen van het KC-Team zakten we zondagmorgen dus maar af naar Hoei voor de trail aldaar. Rudy (de slimste van ons) had gekozen voor de 19 km. Johan, Karen en mezelf hadden geopteerd voor de langste afstand (29 km).

Bij aankomst bleek de organisatie eventjes amateuristisch. Bij de vraag waar de toiletten waren, vielen ze bijna letterlijk uit de lucht. Les WC ? Quelqu'un sait ou sont les WC ? Niemand dus. Bizar.

Gelukkig was de plaatselijke Panos (op 10 m van de tent van de organisatie) open en konden we daar wel gebruik maken van de toiletten (mits een koffietje te nuttigen en voor de Rudy een broodje met bouletten of zoiets).

Aan de start van de 29 km stonden zo'n kleine 100 deelnemers. Oei, oei, oei, wat zagen die er allemaal heel professioneel uit. Het zou een helse opgave worden om hier de laatste plaats te vermijden ...

Al onmiddellijk na de start kregen we een voorproefje wat ons gedurende de ganse trail te wachten zou staan: een lange, uiterst steile beklimming gevolgd door een al even steile afdaling. Bij de volgende beklimmingen en afdalingen zou daar bovendien nog modder bijkomen zodat het regelmatig naar boven klauteren was op handen en voeten en afdalen op de poep.

Na amper 10 km zat ik er al duidelijk door ... misschien toch maar de afslag naar de 19 km nemen ?

Na ongeveer 14 km kwam ik Karen tegen (Johan was dan al lang gaan vliegen en zou één uur voor ons aankomen). Karen vloekte al even hard als ik op de vele aartsmoeilijke beklimmingen en afdalingen. Bij het naderen van de splitsing op km 16 tussen 19 (rechts) en 29 km (links) vroeg ik haar: “Links of rechts” hopend op een antwoord rechts. Helaas links hoorde ik haar roepen. Shit ...

In onze buurt liepen nog een paar 29 km deelnemers maar toen wij links gingen waren we wel plots helemaal alleen op de wereld ... en dit zou zo blijven voor de rest van de trail. Gelukkig hadden we mekaar om op te peppen ... en nodig was het. Het werden nog 13 aartsmoeilijke en heel heel zware kilometers tot de aankomst. Bewijs ervan vind je in onze kilometertijden hieronder.

Bovendien kregen we op een bepaald moment zelfs rare blikken van een wandelaarster en een autobestuurster toen ze Karen het bos zagen inlopen kort gevolgd door mezelf. Ai, dacht ik nog, subiet stuurt die nog de politie op mijn kap ...

Toen we uiteindelijk in het dal het kasteel van Ben-Ahin zagen opdagen, wisten we dat we aan de laatste twee kilometers konden beginnen. De aankomst was naderbij. Johan en Rudy stonden ons zo'n goede 500m voor de aankomst al op te wachten. De vorige deelnemer aan de 29 km was ondertussen al een kwartier geleden gepasseerd ... ja, die laatste plaats hé.

Uiteindelijk na iets meer dan vier en een half uur bereikten we doodmoe de aankomst. De organisatie was juist van plan om de douchetent dicht te doen. Gelukkig waren we dus hiervoor nog juist op tijd binnen. Het moet gezegd de douches waren prima ... lekker warm water en een gloeiende kachel in de tent ... en helemaal alleen voor mij. Tot plots de Rudy binnenkwam en mij aanmaande om mij te haasten want Karen stond te wachten ... De tent van de vrouwen bleek wel al afgesloten te zijn ... Met toch een beetje pijn in het hart haastte ik mij dan maar zodat Karen ook nog van een aangename douche zou kunnen genieten.

Juist toen zij de douchetent terug buitenkwam, liepen er nog een paar deelnemers over de aankomstlijn ... ha, de laatste plaatsen zouden dan toch niet voor ons zijn :)

In de tent van de organisatie dan nog een lekkere spaghetti bolognèse gegeten om daarna terug naar huis te keren.

Besluit: een heel heel zware trail. Geen toiletten maar wel een heel goede douche en de afpijling was al bij al goed (want niet verloren gelopen) al moesten we toch wel goed opletten ... maar met twee was dit ook gemakkelijker dan alleen.

Bedankt Karen om die laatste 13 km samen met mij af te leggen want anders had ik waarschijnlijk heel de tijd gewandeld ... en om op twee kilometer van het einde nog de luciditeit te hebben om te stoppen voor een prachtig foto van de Maasvallei.

Bijlagen:
https://connect.garmin.com/modern/activity/698172721   

Net als vorig jaar stond de Winterjogging in het BLOSO-domein van Hofstade ook dit jaar weer op mijn programma. Dichtbij huis, een mooie volledig onverharde omloop, ruime parking in de nabijheid ... meer moet het niet zijn.

De recreatieve kilometers van de voormiddag waren tegen de start van de 10 km in Hofstade (twee ronden van 5 km) al volledig verteerd. Vorig jaar had ik hier nog voluit gelopen om aan te komen na 51:24 min (voor 9,82 km).

Dit jaar was de omloop iets anders uitgetekend en zouden we bij aankomst 10,02 km afgelegd hebben (200 m meer dus). De bedoeling is om pas vanaf eind april voluit te gaan en ondertussen de conditie en de snelheid rustig op te bouwen ... dit jaar zou ik het hier dus houden op een (doorgedreven) tempoloop van ongeveer 5:20 min/km. Het was ook de bedoeling om pas na elke kilometer mijn klok te bekijken en ondertussen op het gevoel te lopen.

De omloop zelf lag er mooi beloopbaar bij en het blijft natuurlijk een prachtig domein in Hofstade. Ideaal voor joggers.

Al na de eerste kilometers had ik door dat mijn benen super waren. Zonder voluit te moeten gaan bleef ik de kilometers ruim onder mijn vooropgesteld schema afmalen. Op geen enkel moment kreeg ik het zwaar of had ik moeite met het tempo ... uiteindelijk na 51:43 min aan de aankomst (gemiddelde van 5:09 min/km). Een sneller tempo dus dan vorig jaar toen ik wel voluit was gegaan. Toch wel heel onverwacht voor mij dat ik zo vroeg op het jaar al zo'n tempo kan aanhouden zonder te moeten forceren. Natuurlijk heb ik wel aan een heleboel kilometers gelopen dit jaar en ook de verschillende trails zullen ook wel hun rol hierbij spelen.

Hopelijk blijft de conditie zo evolueren en kunnen we eind april een top tijd neerzetten op de 10 Miles in Antwerpen.

Ach ja, bijna vergeten ... in de loop van de week heb ik mij ook lid gemaakt van de Heistse Berglopers. Volgende dinsdagavond eens afzakken naar de groepstraining en binnen een paar weken dan mijn eerste wedstrijd in het truitje van de Berglopers afwerken. Zo blijven we voor primeurs zorgen hé ... :)

Bijlagen:
http://connect.garmin.com/modern/activity/692797356   
https://picasaweb.google.com/bert.rombouts.elewijt/WINTERJOGGING2015?authkey=Gv1sRgCMK_n838jJ2VWg&feat=directlink   

Om mijn kilometeraantal deze week te halen moest ik op zondag er nog ongeveer 20 op de teller zien te krijgen. Tijd dus om zich in te schrijven voor twee 'wedstrijden'.

In de voormiddag naar het Rivierenhof in Deurne alweer de Valentijnsrun plaatsvond. In feite is dit geen wedstrijd maar een recreatieve jogging. Bovendien gratis en op de aanwezigheidstombola nadien nog kans op een paar mooie prijzen (die helaas niet voor mij bestemd waren).

Er worden geen borstnummers uitgedeeld en dus ook geen uitslag opgemaakt. De omloop in het Rivierenhof is volledig onverhard en bijna 10 km lang. Onderweg heb je wel twee verkortingen naar de aankomst: één zodat je aan 3 km komt en een andere om er een 5-tal rond te maken.

Mijn bedoeling was om er een rustig tempoloopje van te maken (zoiets van rond de 5:40 min/km).

Voor de start had ik kennis kunnen maken met Manu Verbinnen, die ik tot nu toe enkel via FB kende. We zouden de loop samen doen en zo konden we rustig verder blijven praten.

Heel veel deelnemers waren verkleed volgens het Valentijnsthema. Er waren dan ook mooie prijzen voor de ludiekste, mooist verklede vrouw, man, koppel en groep.

Gezien we achteraan vertrokken waren (800 deelnemers) en het duidelijk om een recreatieve bedoening ging, was het niet zo eenvoudig om mijn vooropgesteld tempo te halen. Het continue praten was hier ook niet bevorderlijk voor (maar wel heel aangenaam). Continu inhalen van, het moet gezegd, mooi verklede Valentijntjes en het kronkelende, het moet ook gezegd, mooie parcours in het Rivierenhof deed ons tenslotte afklokken op een gemiddelde van 10 km/uur.  Juist achter ons plaatste Bart De Wever nog een spurtje om ons in te halen ... maar helaas

Misschien niet wat ik verwacht had maar het gevoel zat goed. Na een warme douche, het middagmaal en de aanwezigheidstombola was het tijd om naar Hofstade te trekken voor de Winterjogging in de namiddag.

Bijlagen:
http://connect.garmin.com/modern/activity/692800424