Moederdag waaide rond 1930 over naar België en Nederland.
Ondertussen is Moederdag wereldwijd een speciale dag geworden. In Amerika, Japan, Australië en in de meeste landen van Europa gaat deze dag nog steeds door op de tweede zondag van de maand mei. In het Midden-Oosten en vele landen van Azië ligt de feestdag voor de moeders vast op 10 mei.
In Portugal, Spanje, Hongarije, Oostenrijk, Hongkong en Taiwan ligt deze feestdag vast op de eerste zondag van mei. In Zweden is dat zelfs de laatste zondag van de maand mei.
Nog andere landen zoals Mexico, Pakistan, Oman en Qatar vieren moeder de tweede zaterdag van mei. Ook al viert men moeder niet overal op dezelfde dag, toch is de gedachte en de gevoelens die erachter zitten dezelfde.
Overal in de wereld vieren mensen Moederdag als dank en liefde voor hun moeder en dat ze zich speciaal mag voelen.
Wist je dat:
Grootmoederdag: eerste zondag van maart Schoonmoederdag. In Amerika vieren ze ook al "schoonmoederdag" en dat op de vierde zondag van oktober. (Vanaf heden dus zeker niet meer vergeten).
Op ontdekking door de Zwinstreek. De streek aan weerszijden van de Damse Vaart is in alle seizoenen en bij alle weer een lust voor het oog. In dit vlakke land zijn landschap, natuur en historie van tapformaat. De stilte is er hoorbaar. De rust is alom.
Van zeehaven tot vestingstad rond het begin van onze tijdrekening stijgt de zeespiegel. Het zeewater breekt door de duinenrij en overspoelt het veenmoeras. Op het veen wordt geduldig klei afgezet en die is nu vruchtbare polderbodem. Voor men echt aan landbouw kan doen moeten eerst dijken worden opgeworpen en afwateringskanalen gegraven. Zo houden de Romboutswerve- en Krinkeldijk sedert bijna negen eeuwen de Oudlandpolders droog.
In oktober1134 schuurt de zee een vertakte geul uit, het Zwin. Op het einde van die zee-inham wordt een dam gebouwd en ontstaat Honds-damme of Damme. Tussen Brugge en Damme graaft men de Reie. Damme wordt de voorhaven van Brugge en gonst weldra van de bedrijvigheid, met haring- en wijnhandel als toppers. Helaas verzandt het Zwin en komen de zeeschepen maar tot Hoeke, later tot Sluis. Het wordt stil in Damme. Intussen hebben de Spaanse Nederlanden zich gedeeld. Onder andere tussen Damme en Sluis worden forten gebouwd en steden versterkt. In 1616 krijgt Damme zijn zevenster met wallen en grachten.
Drie kanalen In 1648 is de Tachtigjarige Oorlog voorbij en dommelt Damme weer in. Tot Napoleon in 1810 Duinkerke via een reeks bestaande en nieuw te graven kanalen met de Westerschelde en Antwerpen wil verbinden. Onder andere Spaanse krijgsgevangenen graven in de beddingen van de Reie en het Zwin een kanaal dat dwars door Damme snijdt. In 1815 is Napoleons lied uitgezongen en zijn de gravers tot in Hoeke.
Drie jaar later gaan de Nederlanders door tot Sluis en dan is het uit. In het midden van de 19de eeuw worden het Leopold- en Schip-donkkanaal gegraven. Het eerste kanaal voert water uit de polders rond Assenede naar de afwateringssluizen in Heist. Het tweede voert Leiewater zeewaarts en behoedt aldus Gent voor overstromingen. Aan de Sifon doken beide kanalen tot 1940 onder de Damse vaart. Nu is de Damse vaart er door twee dammen afgesloten.
Blinden en slechtzienden - Op het gevoel door het verkeer
Drie op honderd Belgen zijn slechtziend, één op duizend is blind. In het verkeer verdienen ze extra aandacht.
Mensen met een gezichtsbeperking zoeken hun weg grotendeels op het gehoor en op het gevoel. Op de openbare weg kunnen ze gebruikmaken van een witte stok, waarmee ze op het wegdek tikken of schrapen. Zo detecteren ze niveauverschillen (een trap, een stoeprand, ...) en obstakels. Tegelijk maakt de stok andere weggebruikers erop attent dat iemand een visuele handicap heeft.
Geleiding Blinden en slechtzienden laten zich ook leiden door elementen in het straatbeeld die zij kunnen volgen als gidslijn, zoals gevels en boordstenen. Andere voelbare elementen, zoals een bloembak, een telefooncel of een brievenbus, gebruiken ze als oriëntatiepunt. Op plaatsen zonder natuurlijke geleidingslijnen of -punten - zoals op brede voetpaden of pleinen - is kunstmatige geleiding nodig in de vorm van speciale, voelbare tegels in het wegdek. Er zijn drie soorten: noppen, ribbels en verende tegels. Ze hebben elk een andere boodschap, die aan blinden en slechtzienden aangeleerd wordt.
Noppen Noppen waarschuwen voor een gevaarlijke situatie. Je vindt ze aan oversteekplaatsen, bovenaan aan trapgaten en op perrons. Ze vertellen blinden en slechtzienden dat ze extra voorzichtig moeten zijn als ze verder stappen.
Ribbels Ribbels worden gebruikt om blinden en slechtzienden in een bepaalde richting te leiden. De richting van de ribbels komt overeen met de gewenste looprichting, bijvoorbeeld in de richting van een oversteekplaats. Een ribbelstrook vertrekt vanaf een natuurlijke gidslijn en eindigt bij een andere natuurlijke gidslijn, een noppenstrook of een verende tegel. Zo zijn er bij oversteekplaatsen op het einde van de ribbels noppen aangebracht om aan te geven dat de blinde of slechtziende bijna aan de rijbaan gekomen is.
Verende tegels Verende tegels zijn informatie- of oriëntatietegels. Meestal zijn ze uit rubber gemaakt. Ze wijzen op een kruising van geleidelijnen (ribbels) of geven een belangrijke plaats aan, bijv. een bushalte, de ingang van het gemeentehuis of een station.
Rateltikkers In voetgangerslichten zijn soms rateltikkers ingebouwd. Die maken een ratelend geluid wanneer het licht voor de voetgangers op groen staat.
Drie Belgen en 3 Hollanders gaan samen met de trein op stap. De drie Hollanders kopen elk een ticket aan het loket, de drie Belgen kopen er samen maar één. De Hollanders zijn verwonderd: "Hoe gaan jullie dat doen?
"Zulde wel zien !" antwoorden de Belgen.
Op de trein komt de conducteur af. De drie Belgen gaan samen op één toilet. De conducteur controleert de kaartjes van de Hollanders en alles is ok, hij komt bij het toilet, klopt op de deur en de Belgen schuiven hun ticket onder de deur. De conducteur controleert het en schuift het terug onder de deur. De volgende dag nemen ze terug samen de trein. De Hollanders kopen samen één ticket - de Belgen kopen er geen. De Hollanders terug verwonderd: "Hoe gaan jullie dat doen?
"Zulde wel zien !" antwoorden de Belgen.
Op de trein komt de conducteur af. De drie Hollanders gaan samen op één toilet. De drie Belgen gaan ook samen op één toilet, maar de laatste Belg klopt eerst op de deur van de Hollanders. De Hollanders schuiven hun ticket onder de deur ...........
Heel wat mensen gebruiken producten waarmee ze denken een wonde te ontsmetten zonder dat ze dat eigenlijk ook werkelijk doen. Het best gebruikt u een niet- of lichtkleurend, niet-prikkelend ontsmettingsmiddel (vb. op basis van chloorhexidine). Er bestaan verschillende producten in handige verpakkingen voor eenmalig gebruik.
Vraag advies aan uw apotheker. Wat niet als ontsmettingsmiddel mag gebruikt worden: 1. mercurochroom heeft geen reinigende en slechts een licht ontsmettende werking. Het is bovendien sterk kleurend en lokt gemakkelijk allergische reacties uit.
2. ontsmettingsalcohol is sterk prikkelend en mag enkel gebruikt worden voor het ontsmetten van instrumenten en van een gave huid vb. ter voorbereiding van een inspuiting. Instrumenten (vb. een pincet om splinters te verwijderen) kan u ontsmetten door het 2 minuten in ontsmettingsalcohol te leggen en vervolgens met een steriel kompres af te drogen.
3. eosine is niet doeltreffend als ontsmettingsmiddel. Door zijn uitdrogende werking wordt het bv. wel gebruikt voor de verzorging van rode babybilletjes of doorligwonden bij bedlegerige personen.
4. ether kan enkel gebruikt worden om vetten en restanten van kleefpleister te verwijderen. Het is bovendien zeer ontvlambaar! zuurstofwater heeft slechts een beperkte ontsmettende werking.
5. jodiumtinctuur is af te raden omdat het irriterend kan zijn en allergische reacties kan uitlokken. Aangezien de jodium gemakkelijk door de bloedbaan wordt opgenomen, mag dit product niet gebruikt worden bij kinderen van minder dan 1,5 jaar en bij personen met schildklierproblemen. Jodiumtinctuur heeft bovendien het nadeel de huid geel-bruin te kleuren.
Ingrediënten 6 gefileerde konijnenruggen , 2 limoenen , 2 eetlepels mosterd , 1/2 koffielepel honing , 3 eetlepels sesamzaad , boter , 2 sjalotten, in ringen gesneden, 30 ml sojasaus , sap van 1 limoen , kruidenmengeling voor stoverij, preischeuten,peper en zout
Bereiding Snijd de konijnenfilets 'enveloppegewijs' door (net niet helemaal doormidden) en plooi ze open. Wrijf de binnenkant in met de gehalveerde limoenen en kruid met de kruidenmix. Strijk ze in met de mosterd en en met de honing.
Rol de filets op, paneer de buitenkant met sesamzaadjes en prik de rolletjes eventueel vast. Bak de rolletjes. Houd warm. Verhit wat boter in een pannetje en stoof hierin de sjalotten glazig. Blus met water, de sojasaus en het limoensap.
Laat even sudderen en indikken. Serveer de konijnenrolletjes met de gestoofde ui, garneer met de preischeuten en dien op met wortelpuree.
Probeer het uit! een zintuiglijke ervaring rond kaas en kaasmaken. Na een bezoek aan de Oude Kaasmakerij, eet u nooit meer kaas als vroeger.
Vandaag is Passendale niet alleen geassocieerd met de Eerste Wereldoorlog, maar ook met de gelijknamige kaas die hier sinds 1932 vervaardigd wordt en internatioaal gesmaakt is.
De Oude Kaasmakerij werd in 2002 volledig gerenoveerd en ingericht voor een unieke kennis-making met het productieproces van melk tot kaas. De Oude Kaasmakerij is echter meer dan een museum, maar een interactieve en experimentele kennismaking met kaas in al zijn facetten. Hier ruik en voel je niet alleen kaas, je proeft het ook...
De prachtige ligging en ruime cafetaria met eetgelegenheid maken de Kaasmakerij tot ideale uitvalsbasis voor een bezoek aan de streek en een niet te missen halte wandel- of fietstocht.
Filmmaker Raoul Servais viert 80ste verjaardag met boek
In het Filmmuseum in Brussel is vandaag het boek 'Raoul Servais. De Tovenaar van Oostende.
Engagement, uitdaging, erkenning' voorgesteld.
Het drietalige boek over het leven en het werk van de peetvader van de animatiefilm is van de hand van filmwetenschappers Johan Swinnen en Luc Deneulin. Servais is op 1 mei 2008 80 jaar geworden.
Humanistisch geïnspireerd "De Tovenaar van Oostende is een rijk gedocumenteerd en geïllustreerd interviewboek dat de lezers moet aanzetten om te reflecteren over wat we vandaag nog kunnen leren van het humanistisch geïnspireerde oeuvre van Servais", zegt auteur Johan Swinnen. In het boek staan persoonlijk getinte verhalen, anekdotes, historische bijdragen en objectiverende beschouwingen. Er staat ook een filmografie in en een reeks stills van Servais' films, evenals een portfolio met een dertigtal recente (portret)foto's van Servais.
Nuchtere doorzetter Jacques Dubrulle, gedelegeerd bestuurder van het Internationaal Filmfestival Gent en voorzitter van het Fonds Raoul Servais, schreef het voorwoord. Hierin prijst hij onder meer de nuchterheid en het doorzettingsvermogen van Servais, die vaak onder erg moeilijke omstandigheden toch films bleef maken.
Animatiepionier Servais heeft tussen 1960 en 2003 vijftien films gemaakt en wordt algemeen beschouwd als de pionier van de animatiefilm in België. In 1963 sticht hij in Gent de eerste animatiefilmschool op het Europese vasteland. Hij was ook lesgever aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent en doceerde onder meer in kunstscholen in Brussel, Annecy, Chicago en Los Angeles.
Tot vandaag behaalde Servais meer dan vijftig filmprijzen en onderscheidingen, onder meer meer de San-Marco Leeuw in Venetië ('Chromofobia', 1965), de Gouden Palm ('Harpya', 1979) en de grote prijs van de jury ('Operation X-70') in Cannes. Over de hele wereld werden al retrospectieven van zijn werk getoond.
Het boek is uitgegeven bij ASP (Academic and Scientific Publishers nv), telt 280 pagina's en kost 40 euro. (belga/lb)
Frans Bauer is in alle spanning vergeten te antwoorden toen hem vanochtend om zijn jawoord werd gevraagd. "Door alle spanning herhaalde hij de vraag 'en wat is daarop uw antwoord'", vertelt de ambtenaar van de burgerlijke stand die het huwelijk sloot. De uitspraak zorgde voor hilariteit in de zaal.
Supergezelluch De 34-jarige volkszanger noemde het burgerlijk huwelijk in het gemeentehuis van Willemstad na afloop "emotioneel, maar vooral supergezellig".
De zanger, die zijn Mariska er "prachtig" uit vond zien in haar roomwitte japon, werd weggegeven door zijn moeder, terwijl de bruid werd weggegeven door haar vader. De familie stond tijdens de ceremonie stil bij de broer van Mariska, die in 1997 om het leven kwam. "Dat was een emotioneel moment", vertelt de ambtenaar van de burgerlijke stand.
Zoons bij huwelijk betrokken De drie zoons van het koppel, Christiaan (6), Jan (5) en Frans junior (3), werden actief betrokken bij de voltrekking van het huwelijk. Zo droeg Christiaan een gedichtje voor en schoof het drietal een ring om de vinger van hun moeder. De trouwringen werden nog niet uitgewisseld; dat gebeurt vannamiddag in de basiliek van Oudenbosch, waar het kerkelijk huwelijk wordt gesloten. (novum/lb)
Een boek om vrede te sluiten met jezelf. Vijftien jaar deed Joost Vanhove erover om de nieuwe methodiek 'Zelf-Integratie' te ontwikkelen. Drie jaar lang schreef de coach aan zijn boek over dit onderwerp. Het is een 'Gouden Geschenk' voor ieder mens die zichzelf beter wil leren kennen, vrede wil sluiten met zichzelf en gewoon gelukkig wil zijn.
Na zijn studies Germaanse talen specialiseerde Joost Vanhove zich in psycho- en neurolinguïstiek.
Hij volgde meerdere opleidingen in persoon-lijke ontwikkeling en coaching. Sinds 1995 geeft hij internationaal gecertificeerde NLP-opleidingen. In 1991 richtte Joost Vanhove samen met zijn vrouw, Centrum GEA op. Zij geven er individuele begeleiding, cursussen en opleidingen.
Recent geleden maakte de coach zijn debuut met het boek 'Het Gouden Geschenk' dat is opgebouwd rond 'Zelf¬Integratie'. Joost Vanhove: "Als een zekere onrust, irritatie, boosheid, verdriet of angst voelt over een bepaalde periode, project of relatie in je leven, dan mag je zeker zijn dat je dat stukje van jezelf nog niet helemaal verwerkt of 'geïntegreerd' hebt. Het zijn gevoelens van onvrede die mensen vaak jaren met zich mee slepen. Met de methodiek 'Zelf-Integratie' laten we de mensen in het reine komen met die zaken waar ze schuld, spijt of zelfverwijt over hebben. Het is een vorm van persoonlijke ontwikkeling."
U hebt het boek chronologisch geschreven, volgens de achtereenvolgende stappen in het coachingproces. Kunt u die even kort schetsen?
Joost Vanhove: "In het eerste deel van 'Zelf-Integratie' leer je drie belangrijke kracht-bronnen in jezelf opnemen. Stel dat iemand al twintig jaar lang zeer toegewijd zijn job uitvoert, maar plots wordt ontslagen. Dan kan ik die persoon begeleiden om alle energie die hij of zij in de job heeft geïnvesteerd, door middel van bepaalde oefeningen, terug te nemen. Vervolgens laat ik die persoon ook de tweede krachtbron, de kracht van alle mooie ervaringen uit die periode, en de derde krachtbron, de lessen die hij of zij toen geleerd heeft, helemaal in zich opnemen.
Het tweede deel gaat over het transformeren en integreren van het zelfbeeld. Hier gaat het vooral over het herstel van het zelfbeeld, over aan-vaarding en zelf-waardering. Een laatste deel noemen we 'het opnemen van eenheidservaringen'. De laatste tien jaar zijn er steeds meer mensen die plots een intens gevoel krijgen, in welke situatie dan ook, dat ze totaal verbonden zijn met de mensen, meubels, gebouwen of dieren rondom hen. Hierin zit volgens mij de krachtigste energiebron van de mens verscholen. Zo'n 'eenheidservaring' maakt vele mensen verward of ongerust, terwijl het eigenlijk zeer normaal is. In deze fase van het proces word je begeleid in het ontwikkelen van dergelijke kernervaring.
Het is de bedoeling dat je de eigen ketting van verlangens één voor één verwoordt, zoals bijvoorbeeld het willen oplossen van een familievete of het krijgen van promotie op het werk, waarbij je jezelf telkens de vraag stelt wat nog belangrijker is dan de wens die je zonet formuleerde.
Wanneer je op die manier steeds hogere wensen en verlangens beschrijft, kom je als vanzelf terecht bij je hoogste prioriteit. De allerhoogste wens, waar iedereen uiteindelijk bij uitkomt, is altijd wel iets in de aard van innerlijke vrede, verbondenheid en liefde. De enorme kracht van die hoogste wens laat je tenslotte via een symbool in alle lagen van je bewustzijn komen."
Op 10 mei 1871 wordt de Vrede van Frankfurt gesloten.
De Vrede van Frankfurt is een verdrag waarmee een officieel einde kwam aan de Frans-Pruisische oorlog (19 juli 1870 - 10 mei 1871). De oorlog was voor Frankrijk militair gezien desastreus verlopen en nadat Parijs enkele maanden door Duitse troepen was belegerd werden op 28 januari 1871 vredesonderhandelingen geopend.
Het duurde echter tot 10 mei 1871 voordat het vredesverdrag kon worden getekend. Bij dit verdrag verplichtte Frankrijk zich niet alleen tot het betalen van een forse schadevergoeding, ook verloor het territorium in de vorm van het industrieel belangrijke Elzas-Lotharingen.
In Frankrijk bestond zeer veel weerzin tegen dit verdrag, weerzin die voeding gaf aan decennialange revanchegedachten, die op hun beurt weer bijdroegen aan het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog.
Marnix De Sainte Aldegonde van Bornem. Gravin Amélie de Marnix (46), geboren als Gravin Amélie D'Arschot.
Ik heb maar één persoon om me te helpen. Meer is niet betaalbaar, een kasteel kost ontzettend veel geld. Hier in dit prachtige kasteel wonen voelt als een absoluut voorrecht. Ik heb soms wel het gevoel dat ik de conservator van een museum ben, maar ik geniet er enorm van. Ik heb een passie voor geschiedenis. Ik heb het gestudeerd en werkte jarenlang als antiquair.
Hier woon ik er middenin. 80 procent van het kasteel is namelijk een museum. Wij leven in een klein deel ervan, eigenlijk een huis in het kasteel. Ik ben 23 jaar jonger dan mijn man en heb hier een nieuwe wind laten waaien. Voor mij moet een kasteel leven, het centrum zijn van de hele familie en niet van één gezin. Mijn dochters uit mijn eerste huwelijk komen hier vaak in het weekend. Als ze ooit trouwen, kunnen ze hier wonen. En ook de neef van de graaf, die hem zal opvolgen, zal hier na zijn huwelijk intrekken. Jonge mensen zijn de toekomst van dit kasteel.
Mijn man verzorgt het beheer van het kasteel, zelf ben ik vooral tijdens de wintermaanden bijna altijd in het kasteelarchief te vinden. Zo zit ik regelmatig samen met de twee archivarissen die aan een tweede boek over het kasteel en de archieven bezig zijn. En ik werk aan een boek over de familie de Marnix. Verder heb ik een nieuwe website gemaakt over het kasteel. Jaarlijks voeren we ook een grote restauratie uit en daar houd ik me eveneens rnee bezig. De zomermaanden zien er helemaal anders uit. Dan leid ik samen rnet de gidsen mensen rond. Zo kan ik de bezoekers ontmoeten, zien hoe ze reageren ...
En ook het kasteel onderhouden vergt tijd. lk heb maar één persoon om me te helpen. ln de weekends ga ik dus zelf met mijn plumeau rond als ik een groep heb. En we hebben twee mensen in dienst om het 400 hectaren grote bos te onderhouden. Erg weinig, maar meer is niet betaalbaar. Een kasteel kost ontzettend veel geld. Gelukkig hebben we verschillende inkomstenbronnen die ons helpen om het te bewaren en restaureren, zoals de visserij, de jacht, de rondleidingen ... Voor grote werken aan de buitenkant krijgen we 40% subsidies, maar die volstaan bijlange niet.
Met de mensen hier in de streek hebben we een prima verstandhouding. Ze appreciëren het dat ik al mijn boodschappen hier doe, en dat ik Nederlands heb geleerd en praat. Het verbaast me wel altijd dat veel mensen het kasteel nog niet kennen. Ik neem dus altijd en overal mijn folders mee (lacht). Waarom ik die contacten zo belangrijk vind? Ik wil geen gravin in een toren zijn. De vijf mooiste dagen van het jaar zijn voor mij dan ook de opendeurdagen. Er komt dan heel veel volk over de vloer, zo plezant. www.kasteelmaxide-saintealdegonde.be
Kuurne: Sarah Verrue wint ook de prijs Belgische Artistieke Promotie nadat ze eerst van een internationale jury tot harpiste van het jaar verkozen werd. De prijs van de werdt uitgereikt door Sabam, voor de beste vertolking van het verplichte stuk. lees ook: Sarah Harpiste van het jaar
Werkwijze: Schil de citroenen en doe ze in een hittebestendige kan. Doe de suiker erbij. Giet er juist zoveel kokend water bij dat de suiker kan oplossen. Doe er de helft van de citroenmelisse bij. Laat trekken tot het water afgekoeld is. Pers de citroenen uit en doe die bij het afgekoelde water. Doe er de rest van het koude water bij; je kan altijd wat meer of minder van de aangegeven ingrediënten gebruiken naar eigen smaak.
Laat de limonade twee uur in de koelkast staan. Doe de citroenmelisse eruit net voor het serveren. Doe er enkele verse takjes citroenmelisse bij, een schijfje citroen en ijsblokjes.
Citroenmelisse houdt van volle zon of lichte schaduw. De plant staat niet graag in natte grond. De vriezeman mag zelfs tot 20°C gaan, het kruid overleeft het wel. In drie jaar tijd kan citroenmelisse 75 tot 100 cm hoog en 50 cm breed worden.
In de herfst snij je best de stengels af. Dat kan je in de zomer nog eens doen. Dan blijft de plant mooier en kan je langer van de verse blaadjes genieten. Je kan het kruid scheuren of stekken in de zomer.
Borstkanker binnenkort misschien op te sporen via haar
Misschien is het straks mogelijk om borstkanker op te sporen via het haar of via speeksel.
Dat schrijft het Franstalige medische weekblad le Généraliste. Bepaalde moleculen die talrijk aanwezig zijn in borstkankertumoren zijn ook talrijker aanwezig in de huid van deze patiënten. Daardoor ontstaan veranderingen in de huid, maar ook in het haar. Het precieze effect van borstkanker op het haar is evenwel nog niet goed gekend.
Drie centimeter haar Om borstkanker via het haar op te sporen, zou het volstaan om enkele haren bij de patiënte weg te nemen. Die moeten minstens drie centimeter lang zijn. Het is belangrijk dat de test niet wordt uitgevoerd op de haarpunten, maar wel op het nieuwste stukje haar, omdat daar de meest recente oncologische gegevens uit afgeleid kunnen worden.
Speeksel De techniek kan wel niet toegepast worden op haar dat is behandeld, gekleurd bijvoorbeeld. De eerste resultaten van een onderzoek bij 800 vrouwen in Australië zijn bemoedigend. Ook via speeksel zou borstkanker opgespoord kunnen worden. Onderzoekers hebben liefst 49 speekseleiwitten ontdekt die zouden kunnen wijzen op borstkanker. (belga/gb)
Als we honger hebben, maakt ons lichaam een hormoon aan waardoor we vinden dat eten er lekkerder uit ziet. Dit hormoon zorgt er ook voor dat je eten beter onthoudt en beter ziet, blijkt uit Canadees onderzoek.
Sterkere reactie De onderzoekers toonden 20 deelnemers foto's van eten, ondertussen werd een scan van hun hersenen gemaakt. Twaalf deelnemers kregen een injectie van het hormoon ghrelin, de overige acht kregen een placebo. Door het hormoon reageerden de deelnemers veel sterker op de foto's, meldt nu.nl. Afvallen Ghrelin wordt door de maag bij honger en tijdens het eten geproduceerd. Mensen hebben door het hormoon wel de neiging om te veel te eten. De onderzoekers kijken nu of het hormoon mogelijk kan geblokkeerd worden, om het dan als afslankingsmiddel te gebruiken. Dit kan dan weer tot een depressie lijden, omdat het hormoon ook het humeur positief beïnvloedt. Ondervoeding Deze lichamelijke reactie is waarschijnlijk ontstaan zodat wanneer we ondervoed zijn, we ook minder smakelijk ogende dingen zullen eten om te overleven. (ep)
