OP-ART

Op-art is een richting in de schilderkunst van de 20e eeuw die bekend werd in de jaren 1963-1966.
De term is een afkorting van het Engelse begrip optical art. Op-art speelt een spel met verschillende optische illusies.
en in heel wat op-art werken zorgt het contrast van witte en zwarte lijnen en vlakken voor een mooi effect.

       
  

Werk van Bridget Riley (Londen, 24 april 1931) is een Engelse schilderes,
die wordt gezien als een belangrijke vertegenwoordiger van de op-art.
Bron: http://www.op-art.co.uk/op-art-gallery/bridget-riley/

De Ouchi illusie
is genoemd naar de Japanse op-art kunstenaar Hajime Ouchi
die ze in 1977 heeft ontworpen en gepresenteerd.
Het centrale schijfje lijkt te zweven boven het vierkant
en er onstaat zelfs een beweging
als we ons hoofd traag van links naar rechts bewegen.




De driehoek van Kanisza
werd voor het eerst beschreven de Italiaanse psycholoog Gaetano Kanisza in 1955.
Drie uitgesneden taartpunten uit de zwarte schijfjes
zorgen voor de visuele waarneming van een driehoek die er niet is.

      

In het kader hiervan verwijzen we graag ook even naar de 'barberpole illusie'.
Een 'barberpole' is een draaiende figuur die vroeger aan de gevel van kapsalons te zien was.

Een diagonaal lijnenpatroon schuift onder een hoek van 45°
van links naar rechts (zoals duidelijk te zien is door het ronde gat links).
Wanneer we dat echter gaan bekijken door een verticale gleuf
krijgen we de indruk dat het patroon gewoon verticaal naar beneden schuift.



En zelfs het duo Sonny & Cher was in de jaren '60 in de ban van de pop-art.
Geniet nog even mee van hun wereldhit Little Man (1966).