Woensdag, 9 juni.
Elzas, Ecomusée.

5. Over ooievaars en hun bagage.

Glansrijk overslapen want ik rekende op de dakwerkers om me te wekken en vandaag bleek er geluidloos geschilderd te worden. Van een misrekening gesproken. Er bestaan geen zekerheden meer. Desalniettemin was het een korte nacht want ik kreeg gisterenavond maar niet genoeg van ’t ronddwalen in mijn kleine versteende boomstukjes… Uren liggen turen. Elk klein steentje heeft in gedachten al een naam gekregen. “De Geboorte van een Sterrennevel”, “De Inca Koning”, “Waterwereld”, “Regenboog over de Eerste Dageraad”, “De Betoverde Waterlelie”, “De Moeder van de Zon”, “Exodus”, “Maan IJs”, “Verboden Landkaart”,…



Irma : "Tja,... 'Regenboog bij de eerste dageraad'... Ik zie het er niet direct in... Maar als zij 't zegt zal 't wel zijn zeker?..."



Irma : "Oh pardon! Wilt gij misschien nog wat met uw steentjes spelen ma?"



Irma : "Ja ma. Ja. Tuurlijk. Inderdaad! Dit is óverduidelijk 'De Toegang van de Hel'. Of anders 'Kameel in een Oosterse Weide' natuurlijk... Ik zie er zelfs 'Het Vijgenblad van Eva' in..."

Mijn fascinatie voor de mini-steentjes was zo groot dat we na ’t ontbijt terug naar Mireille en Philippe reden om er nog wat bij te kopen. Ze waren heel blij ons reeds terug te zien en wilden alweer onmiddellijk een lunch laten aanrukken. We hebben die wijselijk afgeslagen want ons ontbijt had amper zijn weg naar onze maag gevonden, en we hadden voor deze dag ook nog andere plannen.

Desalniettemin zijn we er toch weer een uur blijven rondhangen. Danièle vind het heerlijk om mee foto’s te arrangeren voor Irma-verhalen en de keuze uit de kleine steentjes-manden was natuurlijk ook weer niet gemakkelijk. De kleine brokjes boom, van ongeveer 3 tot 5 cm doorsnede, worden aan 5 of 10 euro verkocht, ten bate van het mangrovebos dat ze aanleggen in Indonesië. Voor elke gespendeerde euro wordt 1 nieuwe mangrove-boom aangekocht en geplant in Medan. Plezant : mooie dingen kopen en ondertussen nog aan liefdadigheid doen ook. Ik heb me dan maar eens goed laten gaan en zelf voor de financiën voor de aanplanting van een klein bosje gezorgd.



Irma : "Gaat dat hier nog lang duren? Ik zou wel eens een mals sappig levend boomke willen zien eigenlijk. Liefst eentje met wat boterbloemen eronder... En ge moet niet altijd aan onze pa vragen of hij deze een schoontje vindt want hij ziet  'Apocalyps na de Noen' en 'Zonnedauw op de Buitenste Planeet' toch niet..."



Irma : "Ma alstublieft! Waarom koopt ge niet ineens de hele mand seg!..."

Philippe, een bedeesd man door zijn gehoorproblemen, is zo begeesterd geraakt door mijn enthousiasme voor zijn stenen dat hij me nog twee prachtige exemplaartjes uit zijn privé-collectie kado gaf. Mijn geluk kon niet op. Ook hij begon nu te vertellen wat hij allemaal in zijn stenen zag... Dat hij maar oppast, of hij wil binnenkort zijn koopwaar niet meer verhandelen.



Een zeer zeldzaam groen steentje uit de privé-verzameling van Philippe.

We besloten de medium-size stenen plaat die we gisteren gekocht hadden toch ook alvast mee te nemen in plaats van haar over twee maand mee te laten verzenden samen met onze keukentafel. Zo kan ze deze zomer al lekker thuis aan de muur hangen. Al de bagage, en de plaat die we gisteren ingeladen hadden, terug uit de koffer genomen en daarna beide platen voorzichtig boven mekaar gelegd. Alles door Philippe zorgvuldig afgedekt, en dan al onze bagage daar terug bovenop gestapeld. De koffer ging nog net dicht.



Irma : "Allez komaan, kust nu voor de zevende keer iedereen nog eens, en vergeet de hond vooral niet, en laat ons dan vertrekken!"



Irma : "En nu naar iets met échte bomen of ik neem de eerste trein terug naar huis."



Irma : "Dáár pa! Daar moeten we naartoe! Dat ziet er tenminste op de kaart al groen uit! Allez! Pak uw autosleutel. Ah nee, die hebt ge voor deze auto niet meer nodig..."

Na een meer dan hartelijk afscheid togen we op weg naar ons volgende doel : het Ecopark van de Elzas. Een soort Bokrijk. Het ligt slechts op 15 km van het atelier van de Goldsteins dus we waren er op een kwartiertje. We wisten niet goed wat te verwachten, maar het werd een reuze meevaller! Het bleek een enorm domein en er was amper volk. Buiten het klepperen van de ooievaars, die haast op elk dak een nest hadden, en de geluiden van de neerhofdieren en vogels was er niets te horen.



Het marktplein in het Ecomusée.

Op de grote marktplaats, omringd door oude Elzasser-huizen werd een voorstelling gehouden van hoe het vervoer vroeger gebeurde. Met ezels en paarden en karren. Boeiend. Tot er plots achter me een pauw opdook en ik omhoog vloog door zijn schrille kreet. Doppen in dus, en niks meer van de uitleg kunnen volgen.

Als bonusmeevaller was het vandaag het moment dat er iets met de ooievaars ging gebeuren. Ik had door mijn doppen heen iets verstaan van “aujourd’hui c’est le moment quand on fait le bagage des cigognes…” Pardon? Gingen ze nu een show houden met ooievaars die als bagage een baby in hun bek dragen?!! Dat kon toch niet waar zijn?! Dat zou toch pure dierenmishandeling zijn! En dat in een eco-park!



In de volgende aflevering de "bagage" van de ooievaars!

Meer info over Planète Urgence en de nieuwe mangrove aanplanting in Indonesië vinden jullie hier :
http://www.urgenceclimat.org/restauration-mangroves-indonesie.php?L=FR

Hier zien jullie het domein van de Goldsteins :
http://www.urgenceclimat.org/geolocalisation.php?L=FR#RECH