Wandelen, Wandelen is een prima activiteit bij gewrichtspijn. Hardlopen juist weer niet. Wanneer je gaat rennen, belast je je knieën en enkels, omdat ze steeds een klap moeten opvangen wanneer je voeten de grond raken. Bij een wandeling is de belasting op je knie- en enkelgewrichten juist minimaal. Stevig doorwandelen mag ook. Het is prima wanneer je na een stuk lopen je spieren voelt. Overweeg ook om af en toe de gebaande paden achter je te laten. Een wandeling dwars door de natuur met kleine hoogteverschillen (hiking) is een uitstekende manier om je spieren te versterken. Zorg wel voor goede wandelschoenen en overdrijf niet: bergbeklimmen is weer wat teveel van het goede.
artikel uit gezondheidsnet
Een interessant adres?
INDIEN JE EEN WANDEL TIP HEB VOOR MIJ GEEF HET ADRES HIERBOVEN IN. NIEUWE WANDELINGEN ZIJN ALTIJD WELKOM.
Op wandel met GPS - ontvanger. Ik doe voorlopig nog steeds het liefst wandelingen met bewegwijzering. Wie weet doe ik het in de toekomst wel met GPS. Omdat veel wandelaars wel al hun wandelroutes uitstippelen met de GPS (zie hier onder):
De gps-ontvanger is een handig apparaatje voor het vinden van de weg. Het weet altijd waar u bent, hoe snel u zich verplaatst en in welke richting u moet lopen.
Een gps is een ontvanger van signalen van satellieten. Een gps kan hiermee uw positie bepalen. Dit kan zowel tweedimensionaal (waar ben ik op de kaart?) als driedimensionaal (hoe hoog sta ik?). Een gps kan ook allerlei routepunten (waypoints) in zijn geheugen opslaan en u van en naar deze routepunten brengen door middel van een eenvoudige pijl die u moet volgen. Daarnaast heeft een gps vaak vele extra's: hij rekent ook de richtingshoek uit naar uw volgende waypoint (bijvoorbeeld een berghut, een kampeerplek of bergtop). Ook bepaalt hij de snelheid waarmee u de hut of de top nadert en kan nagaan hoe lang u in (kilo-)meters en in tijd van bijvoorbeeld uw kampeerplek verwijderd bent.
Een gps heeft één belangrijke voorwaarde, en dat is dat de gps-ontvanger vrij uitzicht heeft op tenminste drie satellieten. De ontvanger moet de hemel dus goed kunnen 'zien'. Door steen, hout en dicht bladerdek heeft een gps geen ontvangst. Door glas, tentdoek e.d. is het echter wel mogelijk. Geen ontvangst dus in de berghut of in je sneeuwhol en problemen met navigatie zijn te verwachten in kloven en couloirs en in een dicht bos, zeker als het bladerdek nat is.
De gps legt punten vast door middel van coördinaten. Zo'n punt wordt een waypoint genoemd. Een waypoint kan u vanaf een (digitale) kaart handmatig (of via uw pc) in de gps invoeren, maar u kan ook in het veld waypoints markeren. In de gps kan u zo'n waypoint een naam of een nummer geven. Behalve punten kunnen ook complete routes in de gps worden geprogrammeerd. Dit is eenvoudig te doen door meerdere waypoints achter elkaar in een gps 'route' op te nemen en deze route onder een aparte naam op te slaan. Als u deze route wil volgen dan selecteert u deze en de gps leidt u langs alle routepunten. Als de gps tijdens de gehele wandel-, fiets of kanotocht aan staat, dan wordt deze gehele route vastgelegd als een 'track'. Een track is ook een route, alleen zijn de waypoints veel regelmatiger (bijvoorbeeld elke minuut) vastgelegd en daarom is een track veel preciezer. tekst uit: ANWB wandelen met GPS. website WWW.ANWB.NL
wandelnetwerk Een wandelnetwerk is, in navolging van een fietsroutenetwerk, een netvormig systeem van wandelroutes, waarbij van knooppunt naar knooppunt wordt gewandeld. Zo kan men zelf zijn wandelroute samenstellen, dit in tegenstelling tot uitgezette wandelroutes, zoals rondwandelingen, Grote Route-paden of lange-afstandswandelingen.
Aangezien het wandelen langzamer gaat en meer paden gebruikt kunnen worden is een wandelnetwerk fijnmaziger dan een fietsroutenetwerk.
Voorbeeld: Wandelnetwerk Kempense Heuvelrug:
Op deze foto genomen op de Kastelse Bergen bevindt men zich op knooppunt 74 en wordt de richting van knooppunten 75 en 82 aangegeven. Bij wegsplitsingen onderweg worden de te begeven nummers nogmaals herhaald. Hetzelfde principe zoals bij gewone wegaanduidingen maar de namen zijn vervangen door nummers.
Gmap pedometer: Mijn zelf uitgestippelde wandeling zal ik in de toekomst berekenen met de Gmap pedometer. Het gratis programma van google berekend de wandelroutes nauwkeurig tot op de meter. klik hieronder: www.Gmap-pedometer.com
wandelen en gezondheid, Het advies om iedere dag tenminste tienduizend stappen te zetten, blijft overeind. De onderzoekers willen alleen dat daar nu aan wordt toegevoegd dat rustig wandelen nauwelijks bijdraagt aan een betere gezondheid.
Om te kijken hoe gezond rustig wandelen is, vergeleken de onderzoekers de conditie van mensen die hun eigen wandeltempo bepaalden, met die van mensen die gedwongen werden om zich meer in te spannen. Het bleek dat de laatste groep met een lagere hartslag en bloeddruk en een betere zuurstofopname aanzienlijk fitter was dan de 'gewone wandelaars'
Wandel schoenen
Welke soorten wandelschoenen zijn er? Welk soort schoen is het geschiktst voor mij?
Wandelschoenen zijn er in soorten en maten, van sportsandaal tot bergwandelschoen. Welke schoen u koopt, hangt af van hoe u de schoen wilt gebruiken. - Is het voor een korte boswandeling of een meerdaagse trektocht? - Wilt u ook over onverharde paden lopen? - Heeft u extra steun nodig bij de enkels? Als u daarin een keuze heeft gemaakt, komt het erop aan een schoen te vinden die goed past.
Hieronder vindt u informatie over achtereenvolgens:
Soorten schoenen
Kopen en passen
Onderhoud
Wandelsokken
Soorten schoenen
De meeste fabrikanten en winkels verdelen wandelschoenen in vier gebruikscategorieën: van A tot en met D. De prijzen variëren van & euro 45 voor een eenvoudige A-schoen tot &euro 225 voor een robuuste C-schoen.
Kenmerken categorie A
Lichte en soepele wandelschoenen.
Bedoeld voor dagwandelingen over goede paden.
Verkrijgbaar in een lage en een halfhoge variant.
De zool is uiterst soepel.
Kenmerken categorie B
Ook bekend als de trekking- of bergwandelschoen.
Het loopcomfort van een sportschoen en de stevigheid van de bergwandelschoen.
De zool is stijver dan bij de A-schoen
Het bovenwerk is wat steviger dan bij de A-schoen.
De halfhoge schacht geeft steun aan de enkels.
Vooral geschikt voor langere en meerdaagse wandelingen met bagage, zolang er sprake is van een pad.
Kenmerken categorie C
Bedoeld voor trektochten door ruig terrein.
Aanzienlijk robuuster uitgevoerd dan de B-schoen.
De zool buigt slechts een beetje.
Kenmerken categorie D
Zware bergschoenen met een stijve zool.
Vooral gebruikt door bergbeklimmers.
Naast deze indeling in categorieën, vindt u in de winkel ook enkele buitenbeentjes:
Kinderschoenen
Ook voor kinderen is het belangrijk dat ze goede schoenen dragen. De meeste kinderschoenen hebben een sterke profielzool die makkelijk te buigen is. Daardoor zijn ze voor allerlei activiteiten te gebruiken.
Kopen en passen
Voor u een schoenenwinkel binnenstapt, moet u zich eerst afvragen waarvoor u de schoen wilt gebruiken. Als u alleen kortere dagwandelingen maakt in Nederland, zal de keuze snel gemaakt zijn. Moeilijker wordt het als u dezelfde schoenen wilt gebruiken voor langere wandelingen in Zweden of op Corsica.
Ook kan het zijn dat u bewust kiest voor een schoen in een lichtere of zwaardere categorie. Een reden kan zijn dat u zwaarder of juist lichter bent dan de gemiddelde wandelaar. Of dat u zwakke enkels hebt of vaak met zware bagage loopt.
In de gespecialiseerde winkels helpen ze u graag bij het vinden van de juiste schoen. Een overzicht van buitensportwinkels vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Welke categorie u ook kiest, het belangrijkste is dat een schoen goed past. Uitgebreid passen in de winkel is dus absoluut noodzakelijk. Hou daarbij rekening met de volgende richtlijnen:
Begin met een maat groter dan uw dagelijkse schoen. Bedenk dat uw voeten in de loop van de dag iets zwellen.
Pas de schoen met de (wandel)sokken die u straks ook draagt. In sommige winkels hebben ze daarvoor speciale passokken bij de hand.
Zet de voet stevig vast in de hak van de schoen en veter dan de schoen dicht. Controleer of u de tenen vrij kunt bewegen. Ook bij het afdalen mogen de tenen de voorkant niet of nauwelijks raken. Probeer dat uit op de schuine helling die veel buitensportzaken hiervoor hebben aangelegd.
De voet moet zo min mogelijk schuiven tijdens het wandelen. Let ook op de hiel: die mag niet op en neer gaan, anders ontstaan blaren.
Controleer of de breedte van de schoen past bij de breedte van uw voet. Zeker bij afwijkende voeten is dit belangrijk. Meldt dit ook aan de verkoper, want hij weet welke fabrikanten smalle of juist brede schoenen in het assortiment hebben.
Let op het buigpunt van de zool. Die moet samenvallen met het buigpunt van de voet.
Heeft u een passende schoen gevonden? Probeer dan nog eens een andere maat of een ander merk. Spijt achteraf is zonde. Als u eenmaal aan het wandelen bent kunt u niet meer terug!
Onderhoud
Goede wandelschoenen zijn duur, dus wees er zuinig op. Het onderhoud is niet moeilijk, maar vraagt wel wat tijd en aandacht.
Laat natte schoenen goed drogen, bijvoorbeeld door er kranten in te stoppen.
Behandel leren schoenen regelmatig met een onderhoudsmiddel.
Veeg leren binnenvoeringen van tijd tot tijd schoon met een vochtige doek om zoutvorming te voorkomen.
Droog schoenen nóóit bij de verwarming of in de volle zon!
Als u de schoenen netjes onderhoudt, gaan ze zonder problemen vele jaren mee. Kleine gebreken, zoals losse stiksels of kapotte veterhaakjes, zijn door een vakman snel te repareren.
Ook is het mogelijk om een nieuwe zool aan te brengen of de schoen te verbreden, verhogen of verlagen. De meeste buitensportzaken beschikken hiervoor over gespecialiseerde schoenmakers.
Wandelsokken
Heeft u vaak last van blaren? Misschien komt dat wel door verkeerde of oude sokken. Goede wandelsokken zijn essentieel om voetproblemen te voorkomen. Ze zorgen voor schokdemping, het opvullen van onvolkomenheden in de pasvorm van de schoen en voor het opnemen van transpiratievocht.
De belangrijkste taak van een sok is het drooghouden van de voethuid. Wol en katoen zijn daarvoor minder geschikt en kunnen zelfs blaren veroorzaken! Daarom is de moderne wandelsok vaak gemaakt van kunstvezels. Om het draagcomfort te verbeteren is de binnenzijde soms voorzien van een laagje dat geen vocht opneemt.
Tip: trek bij meerdaagse wandelingen (minimaal) één maal per dag droge sokken aan. artiekel uit: ANWB nl. meer info: www.anwb.nl
Regenkleding voor de wandelaar
Sommige buitensportjacks geven een goede bescherming tegen regen, maar u kunt ook kiezen voor een speciaal regenjack of een poncho. Zulke kleding is vaak klein op te vouwen en verkrijgbaar in verschillende prijsklasses.
Regen is voor elke wandelaar vervelend, maar u hoeft er niet voor thuis te blijven. Er zijn prima waterdichte, ademende regenjacks op de markt die voorkomen dat u kletsnat wordt van uw eigen zweet (zie Buitensportjacks). Zulke jacks kosten echter al gauw honderd euro. Dus als de buien niet lang duren is goedkope, niet-ademende regenkleding een goed alternatief.
Soorten regenkleding
In de winkel kunt u kiezen uit verschillende soorten regenkleding. Hieronder volgt een overzicht van de mogelijkheden.
Ademende regenkleding Waterdichte, ademende jacks vindt u vanaf ongeveer € 135 (zie Buitensportjacks). Een ademende regenbroek zit daar meestal niet bij, dus die zult u los moeten kopen. Soms heeft een regenbroek een lange rits aan de zijkant, zodat u de broek kunt aanritsen in plaats van aantrekken. Prijzen beginnen bij ongeveer € 70.
Niet ademend regenpak Eenvoudige regenpakken kunt u overal kopen, zelfs voor prijzen onder € 45. Zulke regenpakken zijn handig om mee te nemen voor noodgevallen, maar alleen bruikbaar bij kortdurende buien. Bij langdurige regen gaat u zo veel zweten, dat u ook in het pak kletsnat wordt.
Overigens is een regenjas belangrijker dan een regenbroek. De benen hebben namelijk minder isolatie nodig. Een regenbroek kan ook hinderlijk zijn tijdens het wandelen. Veel wandelaars kiezen daarom voor alleen een goed waterdicht jack.
Regenponcho De oude vertrouwde regenponcho doet het nog altijd prima. Hij beschermt het bovenlichaam tegen de zwaarste regenbuien. Bovendien blijft het zweten binnen de perken door de ruime ventilatiemogelijkheden. Poncho's zijn echter minder geschikt als het hard waait of als het wandelpad moeilijk wordt en u moet klimmen en klauteren.
Een poncho heeft u voor onder € 45. Voor € 10 erbij heeft u een model met een uitbouw voor de rugzak of de kinderdrager, zodat die ook droog blijven.
Gamaschen Een goed Nederlands woord is er niet voor, maar gamaschen zijn beschermhoezen voor de onderbenen en de schoenen. Ze zijn vaak gemaakt van stevig materiaal. Hierdoor beschermen ze niet alleen tegen regen, modder, nat gras etc., maar ook tegen scherpe takken en stenen.
Buitensportjacks
Bij guur of nat weer biedt een fleece-trui onvoldoende bescherming. Voor die gevallen zijn er winddichte (of waterdichte) buitensportjacks. Goede buitensportjacks zijn bovendien 'ademend', dat wil zeggen dat ze het meeste zweet naar buiten afvoeren. Nadeel is dat zulke jacks behoorlijk duur kunnen zijn.
Zolang het droog en niet de koud is, heeft u voldoende aan een shirt of een fleece-trui. Zodra het gaat waaien of regenen, wordt het tijd voor een goed jack.
Bij langere wandelingen kunt u kiezen voor een speciaal buitensportjack. Zo’n jack is gemaakt van licht, winddicht materiaal, dat soms ook waterdicht en/of ademend is. Nadeel van een goed buitensportjack is de prijs, die al snel boven de € 90 uitkomt en kan oplopen tot rond de € 450 voor een expeditiejack.
Buitensportjacks zijn er in allerlei uitvoeringen. Naast winddicht en waterdicht, zijn sommige jacks ook ademend. Dat wil zeggen dat transpiratievocht door de stof naar buiten kan ontsnappen. Zo wordt u onderweg niet kletsnat door uw eigen zweet. Verwacht echter geen wonderen, want bij forse inspanningen kan nooit al het zweet worden afgevoerd.
Globaal heeft u de keuze uit de volgende combinaties van eigenschappen:
Winddicht, ademend, niet-waterdicht Dit is vaak de beste oplossing voor guur, maar droog weer. Het ademend vermogen van zo'n jas is namelijk beter dan van een waterdichte jas. In deze catergorie vallen jacks van bijvoorbeeld: - winddicht fleece; - microvezels (licht, superdun en slijtvast); - katoen; - polyamide; - combinaties van deze stoffen.
Winddicht, ademend, waterdicht Van oudsher is Gore-Tex de bekendste producent van dit materiaal. Daarnaast zijn er inmiddels allerlei concurrenten op de markt die werken met coatings (extra laag 'verf' op het textiel) en membramen (dun vlies dat op de stof wordt geplakt). Nieuw is methode om bestaande stoffen met een laag siliconen ademend en waterdicht te maken.
Alle materialen hebben de eigenschap dat ze water als vloeistof tegenhouden en waterdamp ofwel zweet doorlaten. Dat klinkt fantastisch, maar er zijn ook enkele nadelen:
Niet al het zweet kan worden afgevoerd, dus ook als het niet regent word je gaandeweg nat;
Het ademend vermogen wordt minder als er een bui valt of als het buiten vochtig en klam is;
Ademende én waterdichte jassen zijn duur.
Winddicht, waterdicht en niet-ademend In dit geval spreken we over echte regenkleding, die alleen wordt gedragen tijdens een bui (zie Regenkleding).
Kopen en passen
Voor u een winkel instapt, moet u zich bedenken wat u met de jas wilt gaan doen. Draagt u de jas altijd tijdens een wandeling? Draagt u een vaak een rugzak? Zit het jack meestal in de rugzak en draagt u hem alleen in noodgevallen?
De antwoorden op deze vragen bepalen, natuurlijk samen met het beschikbare budget, welke jacks in aanmerking komen. Let daarbij op de volgende punten:
Capuchons zijn er in diverse uitvoeringen: los, vast en oprolbaar in de kraag. Verder zijn er capuchons met en zonder klep. Voor wandelaars komt vooral de capuchon met een stevige klep in aanmerking. Die beschermt namelijk het best tegen regen en hagel. Vaak zit er een koord in de capuchon waarmee u de opening kunt verkleinen tot een kijk- en ademgat.
Er zijn korte modellen die tot net over de broekriem vallen en langere modellen, die vaak zijn voorzien van een taillekoord.
Voor rugzakwandelaars zijn schouders en ellebogen vaak versterkt met een extra slijvaste stof.
De rits en de zakken moeten met een flap beschermd zijn tegen inregenen. Verticale openingen, zoals de rits, zijn gevoeliger voor inregenen dan horizontale openingen.
Sommige jacks hebben de mogelijkheid om een fleece-vest in te ritsen.
Buitensportjacks kunt u kopen in gespecialiseerde buitensportwinkels, maar ook in gewone sportwinkels (zoals Perry Sport) en soms zelfs bij de kampeersupermarkt. Eenvoudige, winddichte jacks zijn er al vanaf ongeveer € 70. De prijzen voor een waterdicht, ademend jack beginnen bij ongeveer € 135.
De kwalitatief betere (en dus duurdere) jacks vindt u vooral in de buitensportwinkels. Hier bent u ook verzekerd van vakkundige verkopers. Adressen vindt u in de Groene Gids voor de Buitensport op www.oppad.nl.
Onderhoud
Een buitensportjack is een dure aankoop en vraagt dus zorgvuldig onderhoud. En zelfs als u zich netjes houdt aan de onderhoudsregels, zal een jas na een aantal jaren gaan slijten en zal het ademend vermogen afnemen. Dit is natuurlijk ook afhankelijk van hoe intensief u een jack gebruikt. Bij waterdichte, ademende kleding moet u rekening houden met de volgende zaken:
Verwijder vuil en modder zo snel mogelijk, zodat het niet kan indrogen.
Was de kleding met een mild fijnwasmiddel. Daarna goed spoelen: in de wasmachine een extra spoelbeurt geven.
De ANWB verkoopt een speciaal akalivrij vloeibaar wasmiddel dat ook geschikt is voor ademende, water- en winddichte materialen. U kunt het bestellen in de ANWB Webwinkel.
Gebruik geen wasverzachter en wring de kleding nooit uit.
Lees goed de voorschriften op de waslabels, omdat sommige materialen een andere behandeling vragen dan hierboven beschreven.
Een laatste tip: rits de kleding dicht en draai de kleding binnenstebuiten.
mei 2011: werd, met de aanhoudende droogte, dikwijls gemeld dat de alarmfase voor gevaar voor bos en heidebranden opgeschaald werd naar fase rood en fase oranje. Wat betekent dit juist ? zie hieronder.
Code groen
Er is geen brandgevaar.
Code geel
Er is sprake van beginnende droogte. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens in de duinen en heide wordt af en toe bemand.
Code oranje
Er is nu sprake van droogte en een verhoogde kans op brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktoren in de heide en duinen wordt permanent bewaakt. Bij brand trekt 1 korps er op uit en krijgt steun van andere korpsen indien nodig.
Code rood
Zeer groot brandgevaar. Open vuur maken is verboden. De uitkijktorens worden langer bemand. De brandweer patrouilleert rond gevaarlijke gebieden zoals heide en duinen. Bij brand trekken 4 korpsen er op uit. Zij beschikken over een tankwagen en een boswagen. De brandweer van Essen, Kalmthout, Wuustwezel en Brecht werken samen om de brand zo snel mogelijk onder controle te krijgen.
Bron: Brandweer Essen bedankt brandweer van Essen voor de informatie
-----------------------------------------------
Nordic walking, is wandelen met aangepaste skistokken, die poles worden genoemd. Nordic walking is in Finland ontstaan als zomertraining voor langlaufers. Nordic walkers maken meer gebruik van hun schouders en bovenarmspieren. Een stok voor nordic walking moet zo lang zijn dat hij recht naar beneden wijst wanneer je hem vastpakt en in elk geval niet hoger is dan een hoek van 90 graden met de elleboog. Een stok moet ongeveer 2,5 cm korter zijn dan een skistok voor dezelfde persoon, omdat die is gemaakt om in de sneeuw te steken. Een richtlijn voor de juiste lengte van de stok is de lichaamslengte vermenigvuldigen met 0,68. De pole heeft enkele belangrijke verschillen met de wandelstok:
De voet (schoen) van de pole is schuin geplaatst (bij de wandelstok recht).
De handlussen zijn breder en worden op een bepaalde manier met klittenband om de pols bevestigd (bij de wandelstok zijn het vaak gewone smalle lussen).
De Olmense Zoo bestaat sinds 1980, heeft sinds 2019 een nieuwe naam Pakawi Park.
Het dierenpark is 12 ha groot, er zijn Europese en exotische diersoorten te zien.
Het Blotevoetenpad op de Lieteberg in Zutendaal,
Zeker eens doen indien je nog nooit op blote voeten hebt gelopen,
Zet al je zintuigen en beide voeten in om
de bijzondere prikkels van hout, stenen, boomsnippers, gras, leem en
water waar te nemen op een zorgvuldig samengesteld parcours.
Koud en
warm, vochtig en droog, aangenaam en prikkelend wisselen elkaar af
tijdens een route van bijna 3 km lang, die enkel toegankelijk is op
blote voeten.
Foto's hier onder,
Kruidentuin van Leuven
Mooie kastelen in België
De Lavendelhoeve in Stokrooie - Hasselt
is een uniek stukje Provence in Limburg.
Bezoekje aan Monschau parel in de Eifel,
Ligt op een boogscheut van de Belgische grens.
Staat bekend om zijn pittoreske vakwerkhuizen in de oude stadskern.
Ook bezoekje gebracht aan de Glasblazerij met zijn glastentoonstelling.
De foto's voor op mijn blog maakte ik tot september 2020 met de Panasonic DMC-fz7,
daarna met de Panasonic Lumix DC-FZ82 is een bridge camera met 60x optische zoom.
Mijn foto's worden bewerkt met PhotoScape, is een gratis en erg gebruiksvriendelijk fotobewerkingsprogramma en fotoviewer.
Met PhotoScape krijg je ongeveer alles dat de gemiddelde gebruiker
nodig heeft. Je kan jouw afbeeldingen bijsnijden en aanpassen, ze
groter of kleiner maken, rode ogen verwijderen, en instellingen als
helderheid, contrast, en kleurbalans aanpassen.
.
oktober 2018, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
De beroemde leeuw van Waterloo staat op een 45 meter hoge kunstmatige Heuvel.
Hij staat op de historische slagvelden waar in 1815 Napoleon zijn nederlaag leed.
Vlakbij in het koepelgebouw staat een prachtig geschilderd panorama van de veldslag.
De Bloementuin in Domein Bokrijk
Historische gebouwen in het Openluchtmuseum van Bokrijk,
de prachtig gerestaureerd historische gebouwen op de Abdijsite Herkenrode.
oktober 2019, Chrysantenfestival in de Japanse Tuin van Hasselt
winter 2016,
Ice Magic Hasselt,
het sneeuw- en ijssculpturenfestival
Molens in Vlaanderen
Haven in Oostende
Bloemstukken tentoonstelling
met mijn vriendin Carine stadswandeling gemaakt in Gent,
Paddenstoelenwandeling,
tijdens de herfst kun je altijd mooie paddenstoelen vinden in de natuur, interessant is met een encyclopedie in de hand waar al die paddenstoelen, zwammen, schimmels en boleten in staan op zoek te gaan.
zo'n boek of gids kun je kopen of waarschijnlijk ook uitlenen in de bibliotheek.
Vogels in de natuur
prachtige zonsondergang boven Schulensmeer
Begijnhof van Hasselt in winters kleedje,
WANDELTIPS / WANDELROUTES deel 1
WANDELBLOG van EASYWALK
02-01-2017
mijn wandelblog
september 2016, bedank voor de 300.000 bezoekers die mijn blog al zijn gepasseerd. sommige komen regelmatig een kijkje nemen. klein blogpauze vanaf nu.
december 2016 - vanaf 2017 ga ik terug bloggen, de bezoekers van mijn blog hadden de keuze, ofwel begon ik een nieuwe blog of behield ik het bestaande blog, ze hebben gekozen voor het behoud van mijn blog. het leven gaat verder, de foto's van mijn hondje (met pijn in het hart) dat ik wegens scheiding niet meer mag zien worden naar onder geplaatst op mijn blog.
Ligging / start: de Sint-Lambertuskerk in het dorpje Groot Overlaar (is ook straatnaam), deelgemeente van Tienen.
Parking: voor de kerk is er parking voorzien.
Afstand: rondwandeling van 7 km.
Wandelwegen: enkele straten in centrum van Oorbeek, betonnen verkavelingwegen, smal grindpad langs de Menebeek.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Orbecca wandeling op en richtingswijzer.
Wandelbord: aan de rand van de parking.
Het gerestaureerde Sint- Lambertuskerkje is een van de oudste romaanse kerkjes uit het land dat opgetrokken is uit plaatselijk gewonnen kwartsiet en in kalkzandsteen uit Gobertange.
Opvallend is de traptoren uit de 16de eeuw die naast de vierkante west- toren uit de 13de eeuw staat.
Verder bevat het een pre- romaanse rechthoekige beuk uit de 10de eeuw en een romaans koor uit de 12de eeuw.
Wij gaan ongeveer honderd meter de Groot Overlaarstraat af en slaan daarna rechts de Sint- Lambertusstraat in.
Via deze straat zitten wij even later op een betonnen verkavelingweg en winnen wij hoogte.
Op het hoogste punt hebben wij vergezichten op de omringende velden, beplant met graansoorten, aardappelen en maïs.
Opmerkelijk wij hebben geen suikerbieten zien staan, de suikerfabriek van Tienen ligt thans vlakbij.
De wandelroute gaat over Dievendaal dit is een betonnen verkavelingweg die evenwijdig langs de drukke E40 autosnelweg loopt, de geluidshinder van voorbij razende autos moeten wij erbij nemen.
Verderop staat de Kapel van OLV van Troost, de kapel is gebouwd in 1972 ter vervanging van een bouwvallige kapel uit 1855.
De kapel staat open voor passanten, even bezinnen of bidden (voor wie dat nog doet) of kaarsje branden zijn hier mogelijk.
Wij naderen het centrum van Oorbeek en zien in een bocht van de Sint-Jorisstraat het Meugens Pachthof of het gebrand hof staan.
Deze gesloten hoeve was voorheen het Pachthuis van Vlierbeek en was eigendom van de abdij van Vlierbeek.
Verderop staat de Sint-Joriskerk van Oorbeek, deze dateert uit omstreeks 1788.
De kerk in classicistische stijl gebouwd is een bescheiden bakstenengebouw met zandstenen sierelementen in.
Voorbij het dorpscentrum wandelen wij eerst terug over verkavelingwegen met links uitgestrekte velden.
Daarna volgen wij een grindpad langs de groene omgeving van de Menebeek ook wel Molenbeek genoemd.
Ons volgende bezienswaardigheid bevindt zich aan het Kasteelveld, het Kasteel van Oorbeek. Het kasteel verscholen tussen het groen is te bereiken via het kasteelpark dat 6 ha groot is en een mooie kasteelvijver heeft.
Het statige 17de -eeuwse kasteel van Oorbeek in classicistische stijl is dankzij verschillende restauraties door de eeuwen heen goed bewaard gebleven.
Voorbij het Kasteelveld staat aan de rand van het veld tussen drie linden het stenen monument van Het Lieve Heerken (kruisbeeld).
Even volgen wij de Oorbeeksesteenweg en slaan daarna rechtsaf de Driebek in (betonnen verkavelingweg).
Al een tijdje krijgen wij in de verte de monumentale Sint-Germanuskerk en de OLV ten poel Kerk van Tienen te zien, op hoogste punt in het veld hebben wij er een prachtig uitzicht op.
Daarna nemen wij terug de Sint-Lambertusstraat richting kerk, eind van de mooie wandeling.
Bewegwijzering: rode driehoekjes en bruine X van verbindingsweg.
Wandelbord: tegen gevel van het gemeentehuis, straatkant.
De wandeling heb ik samen met mijn broers Jos en Johan afgewandeld.
De fraaie gerestaureerde rood geschilderde Sint-Stephanuskerk die hier staat is een classicistische eenbeukige bakstenen zaalkerk waaraan in 1896 een nieuw koor werd gebouwd.
De kerktoren heeft een vroeg romaanse basis van silex wat een laatste stuk overblijfsel is van de pre romaanse kerk uit de 11de eeuw.
Het bovenste gedeelte van de toren dateert uit 1250 en is gebouwd met mergelsteen in overgangsstijl tussen gotisch en romaans.
Opvallend is de torenspits gebouwd in Oostenrijkse barok, dateert uit 1769.
Aan de andere kant van het Gemeentehuis op het marktplein staat een kiosk uit begin 20ste eeuw.
De kiosk bestaat uit een rieten dak dat wordt gedragen door dikke platanenstammen.
Achter de kiosk ligt het Kloostercomplex van de Zusters van Voorzienigheid.
De Zusters kochten destijds het Kasteel van Brouckmans op en verbouwde het tot klooster.
Uiterst rechts langs het kloostercomplex is de monumentale toegangspoort van het voormalige kasteel te zien.
In de boog boven de toegangspoort staat de datumsteen(1756).
Boven de poort staat een driehoekig fronton met het wapenschild van de familie Brouckmans op.
Links van de toegangspoort staat er ook nog een torentje.
Vanaf het wandelbord wandelen wij het dorpscentrum uit via Lambrechtsstraat.
Na het oversteken van het kruispunt aan de Bilzersteenweg volgen wij de Stationsstraat en steken het spoor over.
Onmiddellijk links aan het spoor ligt de oude Loonse cijnshoeve Ter Weyer in de volksmond het kasteelke aan de statie genoemd.
Wij krijgen alleen het poortgebouw te zien met boven de hoevepoort een wapenspreuk.
Ook een datumsteen is zichtbaar met 1641 als jaartal, het jaar verwijst naar de restauratiewerken in die periode, de cijnshoeve zou veel ouder zijn.
Via de rustige straten zoals Pasbrugstraat, Coolenbroekstraat en Eikaart (viaduct onder de snelweg) bereiken wij de Demervallei op het grondgebied van Bilzen.
Het natuurgebied bestaat hier uit een kwelgebied met broekbosjes, verruigd rietland en graslanden.
Een infobordje geeft meer uitleg over de Motmolen die hier aan rivier de Demer stond.
De Motmolen was een korenmolen die al in 1385 bestond en regelmatig werd verbouwd.
In de jaren 60 vorige eeuw werd de molen gesloopt, alleen de fundamenten zijn nog aanwezig (watervalletje aan de Demer is fundament).
Regelmatig stroomt er water over het wandelpad, afkomstig van de vele bronnen die het gebied rijk is.
Uit het natuurgebied volgen wij een veldweg langs beplante akkers.
Enkele gebouwen van Alden Biesen zien wij helemaal in de verte staan.
Voorbij de veldweg nemen wij de brug over de autosnelweg en slaan dan linksaf.
Verderop aan het begin van de holle weg wijken wij even van de wandelroute af.
Een bezoekje aan de Jeugdkapel gelegen op een pittoreske plaatsje mag niet ontbreken.
Om ze te bezoeken volg de veldweg tegenover het zeshoekig bordje Kapelletjes route en daarna bordje fietsknooppunt 108 richting kapel (heen- en terug 300 meter).
De Jeugdkapel staat op een heuvel aan een holle weg en is te bereiken via trappen.
De kapel is gebouwd in 1938 onder leiding door kapelaan Vliegen samen met de jeugdbewegingen van Hoeselt en gerenoveerd in 2004.
Ze is gebouwd om destijds de jeugd te beschermen tegen de dreigende oorlog.
Op de achterkant van de kapel staat een groot veldkruis ingemetseld met de namen van de jeugdbewegingen op: B.J.B., K.A.J. en K.S.A.
Onderaan het kruis staat ook een mooie in gebeiteld tekst: niemand die mijn herkomst gist of er mijn bestemming wist.
De herkomst van het ingemetselde veldkruis is geen mysterie: het was de enige overblijver van een reeks veldkruisen die langs de oude weg tussen Alden Biesen en Hoeselt stonden.
Na het bezoekje aan de kapel keren wij op ons stappen terug en vervolgen de wandelroute.
Een prachtige holle weg wordt gepasseerd, het leefgebied van de das die hier in de streek voorkomt.
Wij zien een groot gat in de steile wand van de holle wegen, dit zou een ingang van een dassenburcht kunnen zijn.
Daarna volgen wij de Buckenslindestraat tot dichtbij de Autosnelweg E313, vlakbij het viaduct draaien wij naar rechts.
Spoedig wandelen wij door natuurgebied de Demervallei, deze keer op het grondgebied van Hoeselt.
Een infobord geeft meer uitleg: het vochtige natuurgebied bestaat hier uit elzenbroeken, vochtige wilgenstruwelen, bloemrijke hooilanden en open rietland.
De Natuurvereniging Limburgs Landschap vzw liet hier in de beemden talrijke populieren kappen.
Het kappen gebeurt om plaats te maken voor inheemse natte bossen met elzen en essen, voetselrijke ruigtes en waardevolle natte hooilanden.
Na het passeren van de Demer verlaten wij de Demervallei en wandelen wij de Molenbroekstraat af.
Verderop volgen wij een betonnen verkavelingweg door het akkerland dat beplant is met allerlei gewassen.
Rechts helemaal in de verte zien wij eerst het dorpje Alt-Hoeselt liggen en daarna dichterbij het landbouwdorp Werm.
Voorbij de verkavelingweg komen wij uit op de Lindekapelstraat.
Ons volgende bezienswaardigheid is de Lindekapel, een bedevaartskapel.
Aan de kapel vereerde men al eeuwen Onze-Lieve-Vrouw Behoudenis der Kranken.
De huidige kapel werd tijdens de Franse Revolutie gedeeltelijk afgebroken.
Ze werd rond 1817 terug herstelt in zijn oorspronkelijke staat en is nu beschermd monument.
Het meest opvallend is de kleine klokkentoren van de kapel, bekleed met kunstleien en ingesnoerde naaldspits boven façade.
Daarna wandelen wij de Winterbeekstraat af.
Vervolgens nemen wij het fietspad langs het spoor.
Via de Onze-Lieve-Vrouwstraat en Zapstraat komen wij terug uit op de verbindingsweg.
Wij zetten de terugweg in richting Hoeselt centrum.
Tips / opmerkingen: wandelroute oké en bewegwijzering oké, wel enkele bewegwijzeringspaaltjes overwoekerd met netels en onkruid.
Niet gezien: achter het kloostercomplex op domein Burghof staat de Bethaniatoren, een overblijfsel van een vierkantig waterslot genaamd Bethania.
Wie een korte wandeling wil maken kan vanaf het wandelbord de Buckenslinderoute volgen (groene rechthoekjes, 3,5 km).
Opgelet na overvloedige regen kun je beter hoge waterdichte wandelschoenen aandoen.
Wandeldatum: vrijdag 10 juni 2016, zwoele dag met veel zon (26°).
Ligging / start: in de Vijverstraat aan de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Grazen, deelgemeente van Geetbets.
Parking: tegenover de kerk rondom het dorpsplein (graspark) zijn parkeerstroken aangelegd.
Afstand: rondwandeling van 5,8 km.
Wandelwegen: meestal veldwegen en graspaden, enkele rustige straten, betonnen tegelpad.
Bewegwijzering: verschillende knooppunten volgen van Wandelnetwerk Getevallei.
De door ons af gewandelde knooppunten: start op 428 naar 424 - 425 - 426 - 427 - 428.
Wandelbord: op het dorpsplein tegenover de kerk staat het wandelbord Wandelnetwerk Getevallei.
De Onze-Lieve-Vrouwekerk die enkele jaren terug is gerestaureerd dateert uit 1896 - 1898.
Het is een neogotisch zaalkerkje gebouwd in baksteen met natuursteen sierelementen.
Opvallend is de smalle spitse kerktoren in de vorm van een dakruiter.
Aan de kerk staat ook een mooi Heilig Hartbeeld, ziet er nieuw uit.
Wij steken het dorpsplein over en wandelen richting achterliggend Buurthuis.
Ter hoogte van het Buurthuis bevindt zich knooppunt 428, linksaf.
Eerst volgen wij een betonnen daltegelpad tot aan de Orsmaelstraat, rechtsaf.
Ongeveer 50 meter verder aan een driehoekig kapelletje gaan wij linksaf richting boomgaarden.
De Roosegoedweg en St-Tryenschenvoetweg zijn oude buurtwegen die ons de weg wijzen langsheen de rand van de boomgaarden tot aan de Galgestraat, rechtsaf.
De Melsterbeek die wij passeren loopt hier in noordelijk richting en mondt uit in rivier de Gete in de omgeving van Donk.
Aan de oever van de Melsterbeek ligt de voormalige abdijsite Oriënten waar omstreeks 1234 de zusters Cisterciënzers zich vestigde.
Rond 1579 hebben de troepen van Willem van Oranje de abdij verwoest en geplunderd.
Daarna is ze terug opgebouwd, maar na een woelige geschiedenis met veel godsdienstoorlogen blijft alleen nog het woonhuis van de abdij over.
De andere gebouwen in slechte staat zijn afgebroken rond 1816 en vervangen door een stokerij, momenteel is het een boerderij.
Wij nemen de populierendreef, deze bevindt zich tegenover de kasseiweg (inrit) naar de abdij.
Verderop aan knooppunt 424 gaan wij via een veldweg richting de Lutzestraat.
In een bocht van de Lutzestraat staat de monumentale vierkantshoeve Vinckenbosch uit 1650, de hoeve is nu een fruitteeltbedrijf.
Ongeveer 300 meter verder slaan wij linksaf een korte kasseiweg in die uitkomt aan de Grazenmolen.
De mooie geklasseerde watermolen hier gelegen aan de Melsterbeek dateert uit de 18de eeuw.
De molen bleef draaien tot 1970, vandaag is de inboedel nog volledig intact, het molenwiel is wel verdwenen.
De naam Bokke(n)rijders blijft verbonden aan de streek en vooral aan de Grazenmolen.
De Bokkenrijders waren een Limburgse bende van actieve dieven en genadeloze moordenaars.
Zo overviel de roversbende in 1753 de molen, de toenmalige molenaar schoot het leven er bij in.
Via een klaphekje gaan wij door de achterliggende weide met poel en hoogstamfruitbomen.
Daarna volgen wij afwisselend veld- en graspaden tot midden in het veld.
Hier staat de fraaie gerestaureerde Sint-Annakapel die in 1644 werd gebouwd in opdracht door de zusters van de Oriëntenabdij.
Oorspronkelijk werd aan de veldkapel gebeden voor goede vruchten op het veld.
De Sint-Annakapel wordt vandaag de dag in de volksmond de piskapel genoemd, hier komen nu ouders bidden voor hun kinderen die last hebben van bedwateren en andere kwalen (zie infobordje).
Ter hoogte van de kapel staat een rij gedichten langs de wandelweg.
Links van de kapel, in het veld ligt Radiobaken FLORA.
Een radiobaken dient als hulpmiddel om de luchtroute van vliegtuigen te bepalen.
Voorbij het veld volgen wij de Verdaelstraat tot aan knooppunt 427.
Aan knooppunt 427 nemen wij de Kinkenstraat, groene omgeving.
Nu in de meimaand staat hier de goed ruikende meidoorn in bloei langs de kant van de weg.
Rechts hebben wij uitzicht op de vallei van de Graasbeek met de Sint-Pauluskerk van Geetbets op de achtergrond.
De vallei van nature overstromingsgebied bestaat uit weidse graslanden.
Trouwens de naam Grazen zou van grasland komen, omwille van de uitgestrekte graslanden die vroeger het grondgebied bestreken.
Verderop volgen wij een graspad langs een privévijver en komen zo uit aan een laagstam boomgaard.
Wandelen langs de rand van boomgaarden en krijgen het kerkje van Grazen terug te zien.
Terug aan de kerk nog even melden dat op het dorpsplein een vliegtuigmotor staat als monument.
Het gaat om een Duitse Junkers duikbommenwerper die hier crashte in de buurt.
De bommenwerper beter bekend als de beruchte Stuka werd op 12 mei 1940 neergeschoten door een jachtpiloot van het Derde RAF Squadron (zie infobord).
Ligging / start: aan de Zimmertoren op het Zimmerplein in Lier.
Parking: wij parkeerde aan het Gasthuisvest, redelijk grote parking (+- 5 min. gaan tot Zimmerplein).
Afstand: rondwandeling 5 km en ommetje doorheen Begijnhof 0,5 km.
Wandelwegen: rustige asfaltwegen, deze wandelroute is ook geschikt voor buggys- en rolstoelgebruikers.
Bewegwijzering: groene pijl op witte zeshoekige plaatjes.
Wandelbord: rechts van het Zimmerpaviljoen ook Zimmer Museum genoemd.
De Zimmertoren was oorspronkelijk de Corneliustoren dateert uit de 13de eeuw en maakte deel uit van de verdedigingsgordel van de stad.
Maar sinds 1930 zijn er de Jubelklok en de Astronomische Studio van uurwerkmaker Louis Zimmer in ondergebracht, vandaar de naam Zimmertoren.
Het borstbeeld van Louis Zimmer staat in het parkje naast de toren.
Vlakbij rechts van de toren ligt het Zimmerpaviljoen opgericht door het stadsbestuur in 1960 om er de Wonderklok in onder te brengen.
De Wonderklok is door Louis Zimmer destijds gebouwd voor de wereldtentoonstelling te Brussel.
Wij hebben in het verleden de toren en museum al eens bezocht en komen nu vandaag enkel hier om te wandelen.
Het Pallieterpad wordt ook Polderwandeling genoemd omdat wij tijdens de wandeling voor een groot deel langs de polder van Lier wandelen.
Vanaf het wandelbord wandelen wij naar rechts en hebben al onmiddellijk een mooi uitzicht op rivier de Nete met zijn Sint-Jansbrug.
Deze brug wordt het eerst vermeld in de 14de eeuw, ze werd vervangen door een draaibrug in 1651.
De Sint-Jansbrug werd vernield onder de oorlog en naderhand vervangen door een natuurstenen boogbrug.
Wij passeren het Schapenkoppenmonument, een herder met zijn kudde schapen het monument verwijst naar de spotnaam van de inwoner van Lier de schappenkoppen.
Het begijnhof rechts bezoeken wij op het eind van de wandeling.
Het geasfalteerde pad langs de oever van rivier de Nete volgen wij tot aan het Sasbruggetje.
Wij bevinden ons nu aan de samenvloeiing van de Grote Nete en de afleidingsvaart(kanaal).
Het Sasbruggetje heeft drie segmentbogen tussen afgeronde bruggenhoofden, gebouwd in baksteen en arduin.
Het is een goed bewaard voorbeeld van een stuwbrug uit 1880 en is beschermd als historisch waterbouwkundig kunstwerk.
Wij steken het bruggetje over en slaan linksaf en volgen nu de kronkelende Beneden Nete stroomafwaarts.
Rechts zien wij de Polder van Lier, deze polder is 156 ha groot, maar zou een van de kleinste polders van Vlaanderen zijn.
De Lierse Polder is in 1960 opgericht na talrijke overstromingen met als doel de stad Lier te beschermen tegen overstromingen.
Door gecontroleerde overstromingsgebieden aan te leggen op het gebied van de Beneden Nete zijn de risicos op overstromingen aanzienlijk beperkt.
Het groene landschapsgebied dat wij zien vanaf de hoge Nete dijk wordt in de volksmond ook wel eens het Pallieterland genoemd.
Wij wandelen onder de brug van de Ring rond Lier door.
Daarna krijgen wij een mooi landschap te zien met in de verte de kerktoren van O.-L.-Vrouw Onbevlekt van wijk Mechelpoort.
Het overstromingsgebied dat hier ligt aan de rechterkant is ongeveer 28 ha groot en kan 1.250.000 m³ water opslaan.
Verderop staat het fraaie Hof van Ringen dat in neoclassicistische stijl is gebouwd.
Het in 1996 gerestaureerd bouwwerk is een typisch voorbeeld van een Palladiaanse villa.
Voor de villa staat een informatiebord met een foto van het zwaar beschadigd Hof van Ringen op, dit gebeurde tijdens de Slag aan de Nete.
Deze veldslag tussen het Belgisch leger en de Duitse bezetter (Eerste Wereldoorlog ) vond plaats tussen 2 en 9 oktober 1914.
Het Belgisch leger was niet opgewassen tegen de Duitser die na zijn intense bombardementen en hevige man aan man gevechten spoedig de Nete kon oversteken.
Wij verlaten de Nete dijk ter hoogte van Hof van Ringen en passeren onderaan nogmaals de villa met vijver en park.
Nu wandelen wij de Ouderijstraat af met de verhoogde grasdijk rechts.
Verderop staat een kudde schapen te grazen, ze staan in voor de begrazing van dijken.
Wij gaan terug via een kokertunnel onder de Ring rond Lier door.
Daarna ligt rechts het ongerept natuurgebied De Zakken, een gemengd loofbos dat omzoomd is met knotwilgen.
Voorbij het bos slaan wij rechtsaf en steken terug het sasbruggetje over, linksaf.
Aan het rustbankje iets verderop gaan wij rechtsaf en volgen nu een klein deel van de Stadsvesten.
De vesten volgen grotendeels de voormalige tweede omwalling van de stad uit de 15de eeuw.
Deze omwalling had een militaire functie en vormde een bescherming tegen vijanden.
Maar de stad verdiende er ook aan, men kon alleen de stad binnenkomen via stadspoorten, dus er werden in- en uitvoerrechten geïnd.
Bij het verlaten van de Stadsvesten aan het begin van de Begijnhofstraat staat het monument ter ere van de gesneuvelde uit de twee wereldoorlogen.
Het monument is in Lier bekend als den engel, maar het beeld stelt echter geen engel voor, wel de Griekse godin van de overwinning Nike.
Wij stappen door de Begijnhofstraat en de wandeling zit er bijna op, een ommetje door het prachtige begijnhof mag men niet overslaan.
Wij betreden het begijnhof via de arduinen Begijnhofpoort opgetrokken in barokstijl met boven de poort het beeld van de Heilige Begga.
Het begijnhof is ontstaan in de 13de eeuw en is een typisch voorbeeld van een straatbegijnhof.
Het straatbegijnhof bestaat uit 11 straten en 162 huisjes waarvan de meeste huisjes dateren uit de 17de of 18de eeuw, werden gerestaureerd in de jaren 90 vorige eeuw.
Meestal zijn het witgekalkte huisjes, echter aan de Grachtkant staat een opvallende huizenblok die later is toegevoegd.
Deze begijnhuisjes zijn gebouwd in regionale Brabantse stijl: baksteen en speklagen van zachte witte steen.
De driebeukige Begijnhofkerk of Sint-Margaritakerk heeft een fraai barokgevel uit de 17de eeuw.
Links op het kerkpleintje staat het beeldje van Symforosa, zij is het hoofdpersonage uit de novelle van Felix Timmermans: De zeer schone uren van Juffrouw Symforora, begijntje.
Wij zijn rond nog even houden wij halt aan de Calvarieberg, en pleintuintje met in het midden een witte hardstenen piëta onder een blauwe puntboog.
Ter hoogte van de Calvarieberg treden wij uit het begijnhof.
De wandeling sluiten wij af op het Zimmerplein, met een drankje in een van de vele horecazaken die hier liggen.
Ligging / start: aan de kerk van Romershoven, deelgemeente van Hoeselt.
De kerk ligt op de hoek van de Romershovenstraat en de Sint-Jansstraat.
Parking: parking rechts van de kerk, inrit aan de Sint-Jansstraat.
Afstand: rondwandeling van 7,5 km.
Wandelwegen: betonnen verkavelingswegen, straten en veldweg.
Bewegwijzering: rode driehoekjes.
Wandelbord: aan de parking (zijkant in- en uitrit).
De wandelroute heb ik samen met mijn broer Johan afgewandeld.
Het neoclassicistische kerkje werd gebouwd in 1845 en vergroot in 1928.
In 1950 werd er een nieuw kerkschip gebouwd en de oude kerktoren werd in het nieuwe gebouw opgenomen.
Opvallend is het fronton waar het symbool van vrede op prijkt, bevindt zich boven de toegangsdeur van de kerk.
Even volgen wij de Sint-Jansstraat en slaan de eerste straat linksaf, de Wijngaardstraat.
Verderop hebben wij de keuze rechtdoor of rechtsaf te slaan, wij kiezen rechtsaf.
Een betonnen verkaveling weg loods ons door open veld.
De velden hier en in de nabije omgeving liggen aan de noordrand van Vochtig Haspengouw waar veel aan akkerlandbouw wordt gedaan.
De meeste gronden liggen er nog braak bij, binnenkort staan hier bieten, aardappelen, graansoorten, enz.
Hier is de fruitteelt eerder beperkt, her en der staan er laagstam boomgaarden, de echte fruitstreek is rond Borgloon en Sint-Truiden.
Vroege kerselaren en perenbomen staan al in bloei, op de appelbloesem is het nog een tiental dagen wachten.
Enkele grote koepels op het eind van de verkavelingweg zijn de biogas opslagruimte van een grote varkenshouder.
De varkenshouder bewerkt zijn mest in de biogas installatie, uit het gas wordt elektriciteit geproduceerd voor onder meer het verwarmen van de varkensstallen.
Aan de varkensstallen gaan wij naar rechts en dan onmiddellijk terug naar links.
Wij wandelen nu achterom de stallen van de varkenshouder en krijgen de koepels van dichtbij te zien.
Verderop zien wij links in de verte de Coutjoul- of Koetschoeles- winning liggen.
De hoeve is een gesloten complex met ten oosten het rondboogpoortgebouw met poortvleugel.
Een woonhuis met aansluitend stal ten noorden, stallingen in het zuiden en een dwarsschuur ten westen.
De gebouwen zijn gegroepeerd rondom een deels gekasseid erf.
Vanaf de verkavelingweg zien wij verderop rechts eerst het dorpje Vliermaal in de verte liggen en daarna het kerkje van Sint-Huibrechts-Hern tussen de bloesems verschijnen.
Wij winnen langzaam hoogte richting Schalkhoven, op het hoogste punt zitten wij op ongeveer 90 meter boven de zeespiegel.
Een mooi vergezicht ligt nu achter ons, aan de horizon zien wij de koeltoren en de witrode schoorsteenpijpen van elektriciteitcentrale Langerlo (Genk).
Voorbij de verkavelingweg nemen wij de Lindenhofstraat, een mooie hoeve die zich hier bevindt is het Lindenhof.
Na enkele fotos te hebben getrokken stond de boze eigenaar van het Lindenhof voor ons neus, hij wou eerst uitdrukkelijk dat de fotos niet werden geplaatst, daarna bedacht hij zich en werd hij zelfs redelijk vriendelijk.
Voor alle zekerheid worden de fotos niet geplaatst, wil je meer informatie over het Lindenhof:
Naast het Lindenhof ligt het oude ommuurde kerkhof van Schalkhoven, hier stond voor W.O. II de oorspronkelijke kerk, is afgebroken.
Het Kasteel van Schalkhoven met achterliggende kasteelhoeve ligt tegenover het oude kerkhof.
Het was van oorsprong een waterkasteel (1588) dat rond 1770 werd verbouwd en ingericht als een compact herenhuis geflankeerd door torentjes, gebouwd in classicistische stijl, later volgende nog verbouwingen.
De achterliggende U-vormige kasteelhoeve is gebouwd in Maaslandse renaissance, is deels 16de eeuw maar werd in de 18de eeuw sterk verbouwd.
Het kasteel is privébezit, enkele de zijkant en achterkant zijn te bekijken vanaf de Schalkhovenstraat en Steenbergstraat.
Wij volgen de Schalkhovenstraat en passeren in het centrum van Schalkhoven de Sint-Brixiuskerk.
De huidige kerk uit 1929 is een neogotische éénbeukige kruiskerk, gebouwd in baksteen en afgewerkt met banden van gele natuursteen.
De ingebouwde kerktoren is gedekt met een naaldspits.
Het kerkinterieur bezit een schilderij: Vlucht naar Egypte uit de 17de eeuw, een kopie van dat van Gaspar de Crayer.
Ook twee heiligenbeelden in gepolychromeerd hout: 1 Sint-Brixitus uit de 17de eeuw en Onze-Lieve -Vrouw met Kind (eind 15de eeuw).
Wij wandelen de Schalkhovenstraat af tot aan vierkantshoeve Nollekes Winning, deze is omgebouwd tot B&B, brasserie en feestzaal.
Juist voor de winning slaan wij rechts een veldweg in.
Het uitgestrekte veld rechts is het Teugelveld, is vol aardappelen geplant.
Langs weilanden komen wij uit in de smalle Vallei van de Winterbeek.
Het valleilandschap bestaat hier uit houtkanten, loofbosje en natte ruigte.
Na het oversteken van de Winterbeek bereiken wij na het passeren van een weide de Bruggestraat.
Het kerkje van Romershoven zien wij terug liggen, nog even de Wijngaardstraat en Sint-Jansstraat volgen tot aan de kerk.
De naam van de wandelroute (stinzen)- wandeling kan verwijzen naar de stinsenplanten, maar daar zijn wij niet zeker van , wie weet waar de naam vandaan komt, laat het weten.
Aan het wandelbord vertrekt nog een andere wandeling de Winterbeekvalleiwandeling, oranje bolletjes is 6,7 km.
Wandeldatum: vrijdag 15 april, afwisselend zon en bewolking (15°).
Ligging / start: aan de Evenementenhal De Soeverein, Sportveldenstraat 10 Lommel.
Volg de N746 richting Luyksgestel vanuit het centrum van Lommel.
Parking: groot parkeerterrein aan de Soeverein.
Afstand: rondwandeling van 6,9 km.
Wandelwegen: betonnen verbindingsweg, bosweg, asfaltweg in de omgeving van het kanaal, mulle zandwegen langs de duinen.
Bewegwijzering: wandelroute: oranje bolletjes 5,9 km en bruine X als verbindingsroute heen- vijfhonderd meter en terug vijfhonderd meter.
Wandelbord: aan de Speelpleinstraat tegenover de masten van De Soeverein.
De moderne Evenementenhal De Soeverein omvat naast een multifunctionele arena ook een congrescentrum met zalencomplex.
Uniek zijn de twee schuin geplaatste masten met kabels en metalen spanten.
Aan de wandel volgen wij de betonnen (verbindingsweg) richting bosgebied.
Wij passeren de Klagloop een klein beekje dat hier links door de velden loopt.
Verderop volgen wij een bosweg, eerst langs de bosrand en daarna door het bos.
Het bos bestaat vooral uit de grove dennen, een van de meest voorkomende naaldboomsoort in de Kempen.
Aan de omheinde hondenlosloopzone zie je links al enkele waterplassen liggen.
Na het bosgebied komen wij uit aan een asfaltweg die ons over de brug van het kanaal leidt.
Wij zien hier het Kanaal van Bocholt - Herentals ook wel het Kempens Kanaal genoemd, is gegraven tussen 1843 en 1846.
De naam van het Kanaal van Bocholt - Herentals wordt zo genoemd omdat het in Herentals van het Albert Kanaal aftakt en in Bocholt in de Zuid-Willemsvaart loopt.
Hierdoor ontstaat er een Schelde - Maas verbinding, wat destijds belangrijk was voor de industrieën.
Hier aan het kanaal vestigden zich in de 19de eeuw heel wat vervuilende fabrieken zoals kruitfabrieken en lood- en zinkfabrieken, ze zijn ondertussen allemaal gesloten.
Voorbij de brug volgen wij even het jaagpad aan de rechteroever van het kanaal.
Verlaten het jaagpad en bereiken daarna de Blekerheide, een langgerekt heidegebied.
Terug door bos gaan wij richting voetgangersbrug, eerst nog omhoog via trappen.
De voetgangersbrug een combinatie uit staal en hout is een moderne S-vormige constructie opgehangen aan twee pylonen.
Aan de overkant van de brug staat een infobordje over het Domeinbos Op t Stort, een gesaneerd industrieterrein.
Het industrieterrein (1 ha) van de voormalige steenfabriek dat bestond uit betonnen vloer, werd verwijderd en terug bebost met berk en abeel.
Ook is er een paaiplaats aangelegd, de ideale plaats voor de vissen om zich voort te planten.
Na het passeren van enkele waterplassen bereiken wij de mooie uitkijktoren.
De uitkijktoren van 30 meter hoog beschikt over drie platforms die ons een wijde blik op de omgeving bieden.
De indrukwekkende constructie heeft een fraaie afwerking van zware dikke touwen die rondom de toren doorhangen.
Vanaf de platform zijn de uitgestrekte waterplassen te zien, deze zijn ontstaan door zandwinning.
Het zand dat hier tot de jaren 80 werd gewonnen diende als grondstof voor de steenfabriek waar de Lommelse grijze zandsteen werd gebakken.
Daarna gaan wij langs een vogelbroedgebied, deze plas is afgeschermd met houten hekwerk.
Wie de broedvogels wil spotten kan dat vanaf de vogelkijkwand die iets verderop staat.
Een infobord geeft meer uitleg over de vogels op de waterplassen, wij zien alleen enkele eendjes.
Aan de volgende waterplas steekt de romp van een boot omhoog, een wrak, waarom het hier ligt ?
Spoedig bereiken wij de enorme zandvlakte, genaamd de Sahara.
De Sahara had rond 1930 - 1940 alles van een echte woestijn door de uitstoot van schadelijke stoffen van de naburige metaalfabrieken die de gronden hier vervuilde.
Hier groeide toen bijna niets meer zelfs de taaie struikheide moest eraan geloven.
Nu zoveel jaren later is het gebied terug krachtig hersteld tot een groen wandelgebied.
Om van het oprukkende zand destijds af te geraken werd de vlakte met grove den beplant.
Maar de kern van de Sahara (de uitgestrekte zandvlakte) werd onaangeroerd gelaten.
Wij ploeteren door het mulle zand van de Sahara tot aan de waterplas met rietkraag.
Ter hoogte van het riet gaan wij dwars door de zandvlakte richting duinen.
Wij volgen het heuvelachtig pad door het duinengebied.
Op het eind van de duinen komen wij nog voorbij enkele gevlochten kunstwerken.
Daarna volgen wij terug de verbindingsweg richting Evenementenhal De Soeverein.
Parking: er is parkeergelegenheid op de middenstrook van de Elisabethlaan.
Afstand: korte rondwandeling van 2,8 km.
Wandelwegen: allemaal verharde weg.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes met Beelden wandelpad opgedrukt en richtingspijl.
Deze wandelroute is te downloaden met tekst en wandelplannetje:
De wandeling staat in het teken van de meer dan 20 beelden die het stadscentrum rijk is.
In het stedelijk museum kun je kennis maken met de geschiedenis van het Demerstadje Aarschot, ook wel de parel van Hageland genoemd.
Hier kun je de angst van de Eerste Wereldoorlog herbeleven of het rijke ambachtelijk- en nijverheidsverleden herontdekken.
In het museum zijn er typische Hagelandse streekproducten te koop en de Aarschotse Bruine een streekbiertje kun je proeven in het museumcafé.
In de etalage van het museum staat een eerste beeldje: Blijdschap van de Jeugd.
Wij volgen de Elisabethlaan en zien het beeld De Passant op de rotonde staan.
Het beeld brengt hulde aan de voormalige minister Gaston Geens, een Hagelander die veel heeft gedaan voor de regio.
Ongeveer honderd meter verder nemen wij links de Rumoldus Wetzstraat.
Verderop steken wij waterloop de Demer over en slaan het stadspark in.
In het stadspark staat nog slechts één vleugel van het voormalige klooster van de paters kapucijnen, de vleugel is ingericht als vergaderlokalen.
Iets verder staan twee beelden: 1 de Kantwerkster, Aarschot stond tot eind 19de eeuw bekend als centrum van kant bewerking.
Beeld 2: de Ontscheping van Onze-Lieve-Vrouw van Aarschot, dateert uit 1949.
Aan de uitgang van het park staat de monumentale Onze-Lieve-Vrouwekerk.
De imposante kerk is naast baksteen ook opgetrokken in Hagelandse ijzerzandsteen en witte kalksteen, ze vormt een typisch voorbeeld van Demer gotiek.
De kerk uit 1450 kende een bewogen verleden en is door de jaren heen regelmatig terug gerestaureerd, ze is sinds 1938 beschermd monument.
Aan de kerk (kant van het stadspark) staat het beeld van de heilige Rochus, hij werd in de 17de eeuw ingeschakeld om de pest uit Aarschot te verdrijven.
In de nabijheid van de kerk ligt de cantorij, huis van de cantor, de cantor was de kanunnik die verantwoordelijk was voor de gezangen in de kerk.
De cantorij is opgekocht in 1984 door de Belgische staat die het gebouw liet restaureren en er het Vredegerecht liet vestigen.
Links in de tuin voor het vredegerecht staat het standbeeld van de magister.
Niet veel verder in de schaduw van de kerk in Statiestraat staat het begijnhof.
Net als de vele andere monumentale bouwwerken in Aarschot bleef ook het begijnhof niet van het woelig verleden gespaard.
Alleen enkele rijwoningen uit de zeventiende eeuw staan er nog, dit is een overblijfsel van het begijnhof dat in 1259 werd gesticht.
De wit geverfde begijnhuisjes zijn gebouwd in traditionele Brabantse bak- en zandsteen en hebben allemaal een zadeldak en dakkapel, ze zijn in 1999 gerestaureerd.
Op het grasperk, voormalige Begijnhofplein (straatkant) staat het beeldje van Het Begijntje.
Uiterst rechts van de rijwoningen bevindt zich dwars over de Demer het watermolencomplex s Hertogenmolens.
In het molencomplex was vroeger een graan-,schors- en graanmolen in ondergebracht.
De activiteiten vielen stil na een brand in 1970 aan de noordkant van de molens, daarna geraakte het complex helemaal in verval.
Nu is het een beschermd monument en sinds 2010 gerestaureerd en herbestemd als hotel en brasserie.
Opvallend aan het uniek molencomplex zijn de trap- en puntgevels, overkapt met natuurleien zadeldaken.
Wij keren op ons stappen terug en wandelen terug voorbij de witte begijnhuisjes en steken de Statiestraat over.
Via een rondboogpoort bereiken wij het fraaie gereconstrueerd begijnhof, het bestaat uit een rij identieke begijnhuisjes.
Na bombardementen in 1944 werd het begijnhof zwaar getroffen, de heropbouw van het begijnhof gebeurde tussen 1950-54 en maakt nu deel uit van het woonzorgcentrum Sint-Rochus.
Op het begijnhofplein staat een beeld: Het Paar, beeldhouwer Mark Macken zocht zijn inspiratie bij de oudere echtparen die nu in de begijnhuisjes wonen.
Wij wandelen terug richting kerk en volgen er de Kardinaal Mercierstraat tot op het plein in de Martelarenstraat.
Aan de zijkant van het plein staat het kunstwerk van vier Aarschotse werklieden die dankzij een TV uitzending van Echo bekend zijn geworden.
Verderop volgen wij de Nieuwstraat met op de hoek van de Lombaardstraat het beeld van de Marktzanger.
Het bronzen beeld stelt marktzanger Henri Meulemans voor (bijnaam Rik Viool), hij trok hier in de volkse buurt van café tot café met zijn accordeon of viool.
Bij het bereiken van de drukke winkelstraat passeren wij nog een 18de - eeuwse arduinen pomp met er bovenop het beeldje van de Kasseistamper, dit is de spotnaam van de Aarschottenaars.
Via de J. Tielemansstraat bereiken wij de Grote Markt.
Hier zijn zware gevechten geweest in de Eerste Wereldoorlog en is het stadscentrum herleiden tot een ruïnestad.
Van de belangrijkste gebouwen op de markt bleef destijds niets over, zoals het stadhuis, lakenhalle, vleeshal en gildehuizen.
Op het marktplein zijn wel nog huizen met typische gevels in Vlaamse neorenaissancestijl te zien, maar deze zijn na de Eerste Wereldoorlog gebouwd.
Er staat ook nog een mooie monumentale waterpomp uit 1710.
Wij verlaten de markt ter hoogte van de C&A, hier staat de Demerwachter een beeld gemaakt door Roland Rens.
Via een klein ommetje langs de Demervallei bereiken wij de Th. De Beckerstraat.
Na het oversteken van de Demer volgen wij de Bogaardenstraat en daarna de Gasthuisstraat.
Wij passeren de neogotische kapel van het Gasthuis, gebouwd begin 20ste eeuw.
Voor de kapel staat het reusachtig naaktbeeld van Michelangelo.
Verderop komen wij aan het voormalig Gasthuis (site), nu bevindt zich op de site het Cultureel Centrum met theaterzaal, tentoonstellingsruimte, bibliotheek en Stedelijk Museum.
Voor de ingang van het Gasthuis staat het beeld van De Grauwzuster.
De Grauwzusters die zich de voorbije eeuwen over zieken en bejaarden in Aarschot hebben ontfermd, verlieten in 1977 hier de Gasthuissite om in Rillaar een woon- en zorgcentrum op te richting.
Op het binnenplein van het Cultureel Centrum staat nog een kunstwerk onder naam de Tijdloze Holocaust.
Wij volgen een wegje langs de gebouwen van de Gasthuissite en wandelen nog voorbij de stadsbrouwerij, hier wordt de Aarschotse Bruine gebrouwen.
Even later staan wij terug aan het Stedelijk Museum, einde van de wandeling.
Ligging / start: aan de kerk op het Dorpsplein in Vliermaalroot, deelgemeente van Kortessem.
Parking: pleintje tegenover de kerk.
Afstand: rondwandeling van 9 km.
Wandelwegen: veldwegen, graspad, bosweg, verkavelingswegen en enkele rustige straten.
Bewegwijzering: rode driehoekjes.
Wandelbord: schuin tegenover de kerk, aan het begin van de veldweg.
Deze wandelroute heb ik samen met mijn broer Jos en Johan afgewandeld.
Wij starten aan de parochiekerk Sint Eligius ook wel O.L.Vrouw Hemelvaart genoemd.
De parochiekerk is opgetrokken in Neo-Romaanse stijl en dateert uit 1864-67.
De kerk heeft een halfrond afgesloten koor en ingebouwde toren met ingangsportaal en een driebeukig schip.
Vliermaalroot werd pas in 1839 een autonome parochie, tussen 1647 en 1839 beschikte Vliermaalroot enkel over een gebedshuis en behoorde de gemeente op kerkelijk vlak tot de parochie Vliermaal.
Tegen de kerkgevel hangt een gedenkplaat ter herinnering aan de bemanning van de Whitley Z6569.
De Whitley - bommenwerper een toestel van de Royal Air Force werd door de Duitsers neergehaald in de nacht van 18 op 19 augustus 1941.
De bommenwerper crashte en viel in het Jongenbos met het dodelijk getroffen lichaam van Sgt. Leslie Evetts nog aan boord.
De vier andere bemanningsleden hebben zich toen kunnen redden met de parachutes.
Wij wandelen rechts voorbij de kerk het Dorpsplein over en nemen er de Eeuwfeeststraat.
Verderop nemen wij links een veldweg langs weiland en houtkant.
Rechts in de verte zien wij het vroeg 19de eeuwse Kasteel van Ridderborn staan.
Oorspronkelijke benaming was Rendelborn, de eerste vermelding gaat terug tot 1361 en was toen een Loons Leengoed.
Het is gebouwd in 18de eeuwse bouwstijl met herkenbare neoclassicistische en empire elementen.
Aan de voormalige voorzijde ligt een fraai Engels landschapspark met vijver en een bos.
Enkele zeldzame bomen waaronder een zijdeboom en een tulpenboom staan in het park, jammer genoeg is het kasteel en park in privébezit.
Wij komen uit op de Gulmerstraat en wandelen even naar rechts.
Aan het begin van de volgende straat (Leenstraat) nemen wij links een kastanjedreef.
De dreef loopt hier tussen de weilanden in en was vroeger de hoofdweg tussen de kastelen Ridderborn en Jongenbos.
Ons volgende bezienswaardigheid is het kasteel van Jongenbos, in 1844 - 45 liet Baron van der Meer het kasteel bouwen.
Het witte kasteel, veeleer een groot herenhuis in neoclassicistische stijl met als bijgebouw een koetshuis en kasteelhoeve.
Wij volgen de Kasteeldreef en wandelen langs de intussen vervallen kasteelhoeve.
Voorbij de hoeve in een korte beukendreef heb je links een kijk op de achtergevel van het kasteel met park en vijver.
Aanpalend bevindt zich het domein Jongenbos een 100 ha groot bos, aangekocht in 1995 door de Vlaamse gemeenschap als bos reservaat.
Het bosgebied ligt op de zuidelijke rand van de vallei van de Winterbeek, de beek stroomt hier door het bos.
Omdat het bos ligt op de overgang tussen droge Kempen en vochtig Haspengouw komt er een brede waaier aan bostypen voor.
Zo bevinden op de drogere gronden eiken-, beuken-, berken- bossen op de vochtige gronden staan broekbossen.
Diep in het bos op een afgelegen plaats dat onbereikbaar is voor de wandelaar staat het herdenkingskruis van Sgt. Leslie Evetts.
Het is de plaats waar de Whitley - bommenwerper crashte in de luchtoorlog van 1941.
De Heemkundige Kring Kortessem (waar mijn broer Jos voorzitters van is) hebben samen met de Planehunters Recovery Team de crashplaats onderzocht.
Het Planehunters Recovery Team bestaat uit een groep vrijwilligers die de crashplaats komen onderzoeken met metaaldetectors en dieptemeters.
Er werden heel wat brokstukken terug gevonden, zoals een vleugel inspectiepaneel, antennegewicht, motoronderdelen tot zelfs een vulpen uit die tijd.
Voorbij het Jongenbos aan het begin van de verharde Mortelstraat (betonnen verkaveling weg) staat rechts een boomkapel, niet veel groter dan een vogelnestkastje.
Het bos tegenover de boomkapel is het Spitsbos en verwijzing naar het Spissenbos, was ooit samen met het Jongenbos een groot boscomplex.
Links aan de Mortelstraat ligt het uitgestrekt weiland, genaamd de Wale Weide.
Verderop in de verte staat de watertoren van Diepenbeek.
De watertoren werd gebouwd in 1977 en heeft een waterblauw (groen) kuipmantel.
De kuip heeft een opslagcapaciteit van 1500 kubieke meter.
Stilaan krijgen wij bewoond gebied en wandelen via de Helstraat de wijk Crijt binnen.
Aan Buurthuis Terlogt nemen wij de Terherkenstraat tot voorbij de achterkant van het buurthuis.
Vervolgens slaan wij links een graspad in dat langs paardenweides loopt.
Het uitgestrekte landbouwgebied Terherkenveld ligt iets verderop.
Daarna komen wij terug uit op de Helstraat en gaan rechtsaf.
Na het oversteken van de Winterbeek slaan wij iets verder rechts terug een verkavelingweg in.
Wij passeren verderop de Wermerbosbeek met aan de Gauwerstraat 95 de voormalige Hoeve Wermerbos nu een groot landhuis, goed afgeschermd door een hoge haag.
Wermerbos was rond 1365 een voormalig leengoed waar later en donjon werd gebouwd.
Overblijfsels van de donjon zijn te zien in de achtertuin, de fundamenten van het tuinhuis zijn van silex steen en dateren uit die tijd.
Na het oversteken van de Gauwerstraat volgen wij erg modderige veldwegen langs uitgestrekte weilanden en akkerlanden.
In de verte ligt de Bombroekmolen (wit gebouw) een voormalig watermolen op de Mombeek.
Verderop wandelen wij langs populieren met opvallend veel maretakken in de kruinen.
De maretak valt in de winter het meest op vanwege zijn groene uiterlijk in de kale bomen.
Ze komen hier veel voor in Haspengouw omdat de grond hier erg kalkrijk is.
Rechts krijgen wij vanaf de houten brug nog een uitzicht op de Mombeek.
Spoedig bereiken wij terug de kerk van Vliermaalroot.
Wie kasteel van Ridderborn van dichtbij wil bezichtigen moet onderweg de Gulmerstraat even verder volgen (Leenstraat voorbij wandelen) en daarna rechts de Baron A. de Heuschstraat volgen tot aan het kasteel.
Mijn broer Jos heeft een boek geschreven over de vliegtuigcrash in Jongenbos:
Parking: aan de achterkant van het Cultuurcentrum bevindt zich een grote parking.
Afstand: rondwandeling van 5,5 km.
Wandelwegen: rustige straten, drukke winkelstraten in centrum van Hasselt, fietspaden en wandelpad door stadspark.
De brochure (boekje) Helbeek wandelroute is een prachtig samengesteld boekje van 25 bladzijde met veel tekst en uitleg.
Op de achterkant van het boekje vindt je een wandelplannetje.
De wandeling is uitgestippeld door Erfgoedcel Hasselt naar aanleiding van het project: Hasselt2O - water vroeger, nu en later.
De brochure kost 1 en is te koop bij Toerisme Hasselt, Maastrichterstraat 59 ( zonder brochure kun je de wandeling niet maken) .
Wij beginnen de wandeling met aan de achterkant van de parking de Casterstraat naar rechts te volgen.
Op het eind van de Casterstraat nemen wij de Oudstrijderslaan tot aan het Helbeekplein.
Het plein is genoemd naar de Helbeek die hier stroomt, deze beek is bijna 3 km lang.
Alleen de beek krijgen wij niet te zien, ze loopt hier al een eeuw ondergronds door dikke rioolbuizen richting centrum en door het drukke winkelcentrum.
Hier was het even zoeken om verder te wandelen, wij gaan richting eerste appartementblok en gaan via rechts naar de achterkant om er een doorgang te nemen naar de Luikersteenweg.
Het oorspronkelijk ijzeren hek dat aan de Helbeek stond is hier nog te zien.
Wij volgen de Luikersteenweg naar rechts (fietspad) en slaan verderop de Oude Luikerbaan in.
Vervolgens gaan wij door de Albrecht Rodenbachstraat tot aan het Stadspark (ommetje door het park).
In het Stadspark staat het standbeeld van Armand Preudhomme.
Hij was destijds een Vlaams componist die een tijd lang in Hasselt woonde en werkte.
Armand Preudhomme sensibiliseerde vooral de Vlaamse jeugd voor het Vlaamse lied.
Via de Toekomststraat wandelen wij richting boulevard (kleine ring) die wij oversteken richting Sint-Jozefstraat.
Deze winkelstraat hete tot 1930 de Beekstraat, een verwijzing naar de Helbeek die hier het centrum binnenstroomde.
Later kreeg de straat de naam van het vlakbij liggende Sint-Jozefcollege, is nu Virga Jessecollege.
Verderop nemen wij links de Maastrichterstraat tot op de Grote Markt.
Op de markt achter apotheek In het Zwaard liep de Sauwe of Winterbeek.
In de volksmond werd deze beek de Jodenbeeke genoemd omdat ze dwars over de Jodenstraat (huidige Havermarkt) stroomde.
Vandaag de dag is de beek aangesloten op de stadsriolering, alleen een deel van de beek is gedempt ter hoogte van de Koning Albertstraat.
Verderop aan de Maagdendries liep vroeger het Vuylbeekje of Koetelbeekje.
Na het dempen van de stadsgracht hier werd het beekje via riolen naar de Ertbeek in Runkst geleid.
Ook in de Kapelstraat liep vroeger een stinkend zijslootje van de Vuylbeek, deze is al voor 1860 gedempt.
Via de Hoogstraat wandelen wij richting Demerstraat, druk winkelcentrum.
In de Demerstraat bevindt zich het standbeeld van het Demermanneke.
Het manneke staat symbool voor de commerciële activiteiten in deze buurt, het heeft weinig te maken met het echte Demermanneke.
Vroeger was het Demermanneke een watermeester die het waterpijl controleerde van de Demer.
Ook stond hij in voor het verwijderen van het drijvend vuil en het onderhouden van de aarden dijken.
De Nieuwe Demer die hier door het centrum loopt en via het Molenpoortplein de stad uit loopt is begin 20ste eeuw overwelft.
In het midden van het Molenpoortplein stond in de 13de eeuw een banmolen die gebouwd werd in opdracht van de graaf van Loon.
Later kwam de banmolen in handen van verschillende uitbaters, na dat de banmolen eigendom werd van de stad besliste men de molen in 1895 af te breken.
Na het oversteken van de Thonissenlaan aan de verkeerslichten komen wij uit aan de Kanaalkom.
De Kanaalkom heeft vandaag nog enkel een recreatieve functie, maar was ooit in de eerste helft van de 20ste eeuw van economisch belang.
Vooral na de aanleg van het Albert kanaal kende men een belangrijke industriële bloeiperiode omdat de grondstoffen vlugger aangevoerd werden via het water.
Uitzicht vanaf de kanaalkom hebben wij met links de hoge schoorsteenpijp (toren) van de voormalige gelatinefabriek.
Ooit stond er op de plaats van de gelatinefabriek de Broekmolen, deze molen was gelegen aan de Nieuwe Demer.
De Broekmolen opgericht in de 13de eeuw was een banmolen die diende om gerst te malen voor de brouwerijen in de omgeving, werd later in 1545 een volmolen.
In 1741 werd het een molencomplex en kwam er ook een stellingmolen naast te staan om graan te malen.
Op het wandelplannetje staat vermeld dat wij de brug over moeten, gaat niet is afgebroken.
Daarom wandelen wij naar rechts, rondom de kanaal kom om de eerste straat rechts te nemen, de Vaartstraat.
Na het (voorzichtig) oversteken van de drukke steenweg nemen wij de Hovenstraat en Koekerellenpad.
Verderop in de Elfde Liniestraat volgen wij het fietspad langs de Demer met rechts het Kapermolen park.
Het park is genoemd naar de Kapermolen die hier ooit stond, deze diende in de 18de eeuw als graanmolen, werd later afgeschreven en afgebroken.
Ook van de Duivelsbrug die vlakbij de molen lag is niets meer van terug te vinden.
Het Kapermolenpark is de groene long van de stad en is ook het officiële stadspark van Hasselt.
Verderop ter hoogte van vijver is er een doorgang naar het park, wij maken een ommetje door het Kapermolenpark.
Het verlengstuk van het Kapermolenpark is de Japanse Tuin (2,5 ha).
De Japanse Tuin met prachtige waterpartijen is aangelegd met hulp van Japanse professionals.
Het is het resultaat van de vriendschapbanden tussen de Japanse stad Itami en Hasselt en is een blijvende symbolische aanwezigheid.
Hasselt schonk de Japanse stad Itami uit vriendschap een torenbeiaard.
Wij nemen de fietstunnel die onder de Koning Boudewijnlaan loopt en bereiken zo de Willekensmolenstraat.
De straat in genoemd naar de Willekensmolen een volmolen die hier ooit stond.
De fundamenten van de molen zijn terug gevonden tijdens werken aan de Oude Demer.
In de Willekensmolenstraat stond destijds een openluchtzwembad met kantine opgericht (1913) door de Hasseltse Zwemvereniging.
Het water was rechtstreeks afkomstig uit de toen nog zuivere Demer, erg koud water.
Pas in 1941 kwam er een soort pompstation dat na filtratie het water doorpompte.
Na de bouw van het Stedelijk overdekzwembad in 1963 aan de Elfde Liniestraat werd het openluchtzwembad met kantine afgebroken.
De watertoren die staat in de Willekensmolenstraat is een van de oudste watertorens van België.
Hij werd gebouwd in 1911 en is 46 meter hoog en heeft een opslaginhoud van 200 kubieke meters.
In 1992 werd de watertoren gerestaureerd en werd de toren beschilderd, de leerlingen van de Hasseltse kunstacademie zorgde voor het ontwerp.
De Intercommunale Watermaatschappij (IWM) heeft er nu zijn burelen.
Schuin tegenover de watertoren nemen wij de Muggenstraat tot aan de Maastrichtersteenweg.
Na het oversteken van de Maastrichtersteenweg wandelen wij de Casterstraat af tot aan het Cultuurcentrum.
Afsluiten doen wij met en drankje in de Theatercafé, de café ligt aan de voorkant van het Cultuurcentrum.
Tips / opmerkingen: wandeling oké.
Het prachtige stadhuis van Hasselt ligt niet langs de wandelroute, ligt op het Groenplein en is te bereiken langs de Lombaardstraat een zijstraat van de Hoogstraat.
Wandelbord: staat op het marktplein, tussen kerk en stadhuis.
Op het marktplein staat de Sint-Pietersbanden kerk die gebouwd is in laatgotische Demergotiek.
Ze dateert uit de eerste helft van de 15de eeuw, maar is enkele jaren geleden gerestaureerd.
Toen in 1839 de klokkentoren neerstortte kreeg na de heropbouw de kerk een unieke spitse toren.
Het fraaie waardevolle interieur van de kerk bestaat uit barokaltaar, communiebank en preekstoel uit de 17de eeuw.
Het stadhuis rechts van de kerk is een gebouw met historisch weinig waarde.
Het symbool van Beringen is de Beringse beer, hij staat hier midden op het marktplein , het kunstwerk is van afvalmetaal gemaakt.
De beer komt ook voor in het wapenschild van Beringen, het wapenschild prijkt op de Paalse Poort.
Via de Paalse Poort verlaten wij het marktplein en volgen wij eerst even de Paalsesteenweg.
De eerste straat links slaan wij in, de Heemstraat.
Verderop volgen wij de Torenstraat en Broekhovenstraat.
Op het eind van de Broekhovenstraat staat de Smeetskapel, hier kun je bidden tot de Sint-Genoveva en Sint-Rochus.
De kostbare Heilige beelden uit de 16de eeuw van Sint-Genoveva en Sint-Rochus die hier stonden worden tegenwoordig bewaard in de Sint-Pietersbanden kerk.
Wij volgen de Everselstraat en vervolgens de Heidebloemstraat tot aan de Hasseltsesteenweg.
Na het oversteken van de drukke steenweg volgen wij de Heusdenseweg en kiezelvoortweg.
Daarna krijgen wij eindelijk natuur te zien, het bebost gebied van Beringerheide bestaat uit loof- en naaldbos.
Spoedig slaan wij een veldweg in die uitkomt in natuurgebied de Motbemden.
De Motbemden ligt hier in de Vallei van de Helderbeek, een erg drassig gebied dat bestaat uit broekbossen.
In de tweede helft van de 19de eeuw heeft men hier in de Motbemden ijzererts ontgonnen.
Van de uitgravingen is niets meer te zien, de gaten werden tussen de jaren 1950-1960 terug opgevuld met huisvuil.
Wij wandelen over een modderig bospad dat hier loopt langs de rand van het natuurgebied.
De Helderbeek wordt gepasseerd, het beekje mondt ten oosten van Beringen uit in de Zwarte beek.
Verderop volgen wij het bospad evenwijdig met de spoorweg.
Voorbij het natuurgebied volgen wij de Motstraat tot aan het Station van Beringen.
Via de Geiteling (rustige straat) bereiken wij terug het centrum.
Nog even wandelen wij de Koolmijnlaan en de Collegestraat af.
In de Collegestraat staat het Sint Jozefscollege, het gebouw zal binnenkort grotendeels worden afgebroken om plaats te maken voor een nieuw stadhuis.
Tegen de gevel van het college hangt een bronzen herdenkingsplaat van August Cuppens.
August Cuppens was destijds een bekende Vlaamsgezinde priester en dichter, zijn woonhuis stond hier waar nu het college staat.
Het bekendst werk van hem was de tekst voor het lied "Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen".
Wij zijn rond en sluiten de wandeling af met een drankje in een brasserie op de Markt.
Ligging / start: aan Bezoekerscentrum Klein Engelandhoeve.
Adres: Klein Engeland 29 Turnhout.
Parking: links van het bezoekerscentrum ligt een parkeerterrein.
Afstand: rondwandeling van 8 km.
Wandelwegen: boswegen, veldwegen, beton weg en toeristische fietspad.
Bewegwijzering: blauwe rechthoekjes.
Bezoekerscentrum Klein Engelandhoeve is gebouwd begin 19de eeuw in eclectische stijl.
Opvallend aan de hoeve zijn de sierlijke dakkapel en de mooie traptoren met spitsboogvensters.
De fraaie gerenoveerde hoeve was in de 19de eeuw een industriële tijk- weverij en maakte deel uit van de verderop liggende blekerij Borghs (blekerij krijgen wij niet te zien).
De bijgebouwen aan de straatkant zijn een aaneenschakeling van arbeidswoningen, deze diende vroeger als verblijfplaats voor de seizoensarbeiders van de blekerij.
Daar het zuivere water uit de talrijke vennen in de omgeving uitermate geschikt was voor het bleken van linnen besloot men hier destijds een blekerij op te richten.
Daarna kwam de hoeve in handen van de adellijke familie De Vicq de Cumptich.
De adellijke familie verhuurde de hoeve aan landbouwers die de omliggende gronden pachten.
Het parkbos op domein Klein Engeland werd door de baron gebruikt als jachtbos.
Wij beginnen met de lange hoofddreef af te wandelen, deze prachtige eikendreef begint aan de achterkant van de hoeve.
Onderweg langs de dreef staan een aantal gedichten, gedrukt op grote stalenplaten.
Via een klaphekje verlaten wij het parkbos.
Het eerste ven dat wij tegenkomen is het Koeiven , een ven dat vroeger ontoegankelijk was door het verwilderde struikgewas en naaldhout.
Vandaag is het terug een open ven, men heeft hier aan natuurherstel gedaan, naaldhout gekapt en het oorspronkelijk heidelandschap hersteld.
Aan het Koeiven staat een vogel kijkwand om de watervogels te observeren, enkele eenden en waterhoentjes krijgen wij te zien.
Ongeveer een tweehonderd meter verder ligt rechts een rond vennetje, het Paul de Vicq - ven.
Het ven kreeg deze naam uit eerbetoon aan de Baron en natuurliefhebber Paul de Vicq de Cumptisch die destijds eigenaar was van domein Klein Engeland.
Vervolgens passeren wij de Zandvenheide, een gebied dat bestaat uit erg vochtige graslanden.
De graslanden zijn samen met de vele vennen in het gebied een belangrijk broed- en pleisterplaats van weidevogels.
De weidevogels die hier voorkomen zijn onder andere kievit, grutto, roodborsttapuit, tureluur en wulp.
Een brede kaarsrechte zandweg genaamd de Geheulse dijk is goed bewandelbaar, opgevuld en verhard met rode grind.
De Geheulse dijk volgen wij tot aan een kruispunt van zandwegen, hier slaan wij rechtsaf de Marckstraat in.
Wandelend langs uitgestrekte weilanden met grazende koeien en schapen bereiken wij verderop het natuurgebied het Zwarte Water.
Het 20 ha groot natuurgebied bestaat uit een oud heide relict en geniet daarom special bescherming als landschap.
Via het uitkijkplatform hebben wij een uitzicht op het heidegebied met op de achtergrond het Zwarte Ven, een ven van 5 ha ontstaan door turfontginning.
De typische veen vegetatie die hier voorkomt zijn zeldzame plantensoorten zoals moeras wolfsklauw, drijvende waterweegbree, waterlobelia, klokjesgentiaan en orchideeën.
Via de Bremstraat (veldweg) komen wij uit aan de Steenweg op Baarle-Hertog, rechtsaf.
Ongeveer 100 meter verder slaan wij linksaf en wandelen tot aan het fietspad, dat wij naar rechts volgen.
Het geasfalteerde pad heet het Bels lijntje en is een voormalige spoorweglijn dat omgevormd is tot toeristisch fietspad.
Het fietspad loopt van Turnhout tot Tilburg en doorsnijdt een gevarieerd landschap in de Kempen met afwisselend bosgebieden, beekdalen, vennen en natuurgebieden.
Verderop langs het fietspad staat een uitkijktoren die bestaat uit een stalen constructie die bekleed en bevloerd is in duurzaam eik- en cederhout.
Vanaf het hoogste punt (12,5 meter) van de uitkijktoren hebben wij een schitterend panorama op de Turnhoutse Vennen.
Het waardevolle vennengebied bestaat uit de Kleine- en grote Klotteraard en het Haverven.
Normaal vertoeven er veel watervogels op de vennen, wij zien alleen enkele eenden.
Terug aan de wandel stappen wij het Bels lijntje af tot aan de Dombergstraat, rechtsaf.
Spoedig steken wij terug Klein Engeland (straat) over en vervolgen de Dombergstraat.
Na +- 300 meter gaan wij rechtsaf, het bos in.
Via het bos wandelen wij terug naar ons vertrekpunt de Klein Engelandhoeve.
Afsluiten doen wij met een streekdrankje in het bezoekerscentrum.
Openingsuren en meer uitleg over het Bezoekerscentrum Klein Engeland:
Het Turnhoutse Vennengebied maakt deel uit van het Natura 2000-netwerk, dit is een Europees netwerk van waardevolle beschermde natuurgebieden en geniet daarom steun van het Life-fonds van de Europese Unie.
Er vertrekken ook andere kortere wandelroutes aan het bezoekerscentrum:
Ligging / start: aan het Cultureel Centrum Veltmanshuis, Kwinten 3 Sint-Martens-Voeren.
Parking: aan het Veltmanshuis is er parkeerplaats.
Afstand: rondwandeling van 8,5 km.
Wandelwegen: rustige straten, holle wegen, bosweg en veldwegen.
Bewegwijzering: verschillende knooppunten volgen van wandelnetwerk Voerstreek.
De door ons afgewandelde knooppunten: 54 - 67 - 66 - 65 - 64 - 63 - 62 - 60 - 55 - 47 - 91 - 48 - 54.
Deze wandelroute kun je ook downloaden:
De wandelroute heb ik samen met mijn broer Johan en Jos en zus Marleen afgewandeld, jaarlijkse familiedag die begon in Hoeve De Bies met een lekkere forel als middagmaal.
Wat nu het Veltmanshuis is was eerst het kapittelhuis en werd later van 1920 tot 1948 het onderdak (pastorij) van de dorpspastoor Hendrik Veltmans, een sociaalvoelende en erg Vlaamsgezinde priester.
De priester speelde een belangrijke rol in het behoud van het Nederlandstalige karakter van de Voerstreek.
In 1944 wordt de pastorij door de Duitsers in brand gestoken, maar werd later in 1950 terug heropgebouwd.
Rond 1967 is de pastorij heringericht als dekenij van de Voerstreek.
In 1971 werd het gebouw opgekocht door de staat en omgevormd als Vlaams Cultureel Centrum met als naam het Veltmanshuis, dit ter ere van pastoor Veltmans.
Op de gevel van het Veltmanshuis hangt een bronzen gedenkplaat met een afbeelding van de pastoor.
Vlakbij aan de Sint-Martenskerk staat links onder de toren het graf van pastoor Veltmans (1866 - 1954).
De huidige Sint-Martenskerk is opgetrokken in classicistische stijl en dateert uit 1728.
De kerktoren is echter romaanse stijl en uit silex steen gebouwd, is van 1650 met het onderste deel uit de dertiende eeuw.
De kerk ligt hier op een kunstmatige heuvel en is omringd door een kerkhof met oude grafkruisen.
Op het kerkhof staan ook de graven van de bemanning van een RAF - vliegtuig, dat neergestort is in gehucht De Plank tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Met de rug naar de kerk wandelen wij het dorpscentrum uit.
Rechts van de straat loopt de Veurs, een beekje dat iets verder in het centrum uitmondt in riviertje de Voer.
Aan de eerste bocht naar links verlaten wij de straat en gaan rechtsaf een holle weg in.
Aan het begin van de holle weg staat de Kolebron, deze bron voorzag de mensen uit de buurt eeuwenlang van drinkwater.
Maar er ontspringen meerdere bronnen in de omgeving, het gevolg is dat het bronwater langs het wandelpad naar beneden loopt, hoge stevige schoenen of laarzen zijn hier geen overbodige luxe.
Er zijn enkele holen te zien in de berm van de holle weg, deze zouden wel eens van de das kunnen zijn want de Voerstreek kent de grootste dassenpopulatie van Vlaanderen.
Een das heeft een opvallende zwart-witte kop en omdat het een schuw nachtdier is krijgen wij het dier niet te zien.
Verderop is de weg omzoomd door hagen, wat van oudsher typisch is voor de Voerstreek.
Na ongeveer een dikke halve km komen wij uit op een asfaltweg.
Wij hebben nu linksachter een prachtig dallandschap dat gedomineerd word door het indrukwekkende spoorwegviaduct.
De asfaltweg volgen wij maar een paar meters om voorbij een boomkapelletje rechtsaf te slaan.
Wij volgen eerst nog een holle weg en daarna een erg modderige veldweg.
De weg loopt flink bergop langs weilanden, genieten ondertussen van uitzicht op het heuvelachtig landschap.
Aan het eerste silexhuisje in gehucht Eiken slaan wij rechtsaf en gaan via een slagboom het bos in.
Wij zitten in een loofbos, men spreek hier van een hellingbos.
De bosweg loopt erg steil naar beneden en is bezaaid met dikke silexstenen of vuurstenen.
Onderaan ligt het Krindaal of Crindael, de pinot noir (blauwe druivenras) wordt hier verbouwd tegen de zuidhelling.
Niet alleen de zonnige helling maar ook de kalk- en mineraalrijke bodem zijn hier vrijwel optimaal voor de druiven waar uitstekende wijn van wordt gemaakt.
Wij volgen de Krindaal (rustige straat) naar links.
Ongeveer ter hoogte van een wijngaard gaan wij rechts een veldweg in.
Wij wandelen richting het gehucht Veurs, een van de schilderachtigste plekjes van Vlaanderen.
Het gehucht is een levend openluchtmuseum met oude vakwerkhuisjes.
De vakwerkhuisjes bestaan hier uit een combinatie van houten balken die met leem zijn dicht gestreken en silexgevels.
Voorbij het gehucht wandelen wij door een veldweg die evenwijdig loopt met het mooie Veursdal en komen zo terecht in Sint-Pieters-Voeren.
De Sint-Pieterskerk die hier staat is in Luikse barok opgetrokken, gebouwd omstreeks 1660 en is door de eeuwen heen herhaaldelijk gerenoveerd.
Zeer oude en merkwaardige grafstenen zijn te zien op het aanpalende kerkhofje.
Wij volgen de Sint-Pieterstraat tot aan Gasterij de Commanderie en houden hier een koffiepauze.
Daarna nemen wij de weg tegenover de Gasterij, de Commanderie (straat).
Wij steken de Voer over, het riviertje ontspringt hier enkele honderd meters verder.
Links liggen de vijvers (bronwater van de Voer) van de Commanderij waar nu vooral forel in wordt gekweekt, een bezoekje aan de viskwekerij is mogelijk (betalen).
Verderop hebben wij een mooi zicht op de Commanderij.
De Commanderij is een 17de eeuwse waterburcht die in 1242 werd gesticht door de Duitse Ridderorde.
Het was destijds een bijhuis van Landcommanderij Alden Biesen in Bilzen.
Wandelend langs enkele smalle asfaltwegjes genaamd Veld en Berg is het genieten van het weidelandschap.
Vanaf de Shetlandhoeve brengt ons een veldweg terug richting Sint-Martens-Voeren.
Bij het binnentreden van het dorp staat voor ons het indrukwekkende spoorwegviaduct.
Het viaduct is 250 meter lang en 23 meter hoog en overspant het dal van de Voer.
Het betonnen bouwwerk is in de Eerste Wereldoorlog door de Duitse bezetter (Russische Krijgsgevangenen deden het werk) aangelegd.
De spoorweg moest de verbinding verzekeren tussen het Ruhrgebied en Antwerpen.
In gehucht Veurs werd eveneens de langste spoorwegtunnel van België aangelegd.
Wij wandelen onder het viaduct door en bereiken terug het centrum van Sint-Martens-Voeren.
Na het oversteken van de Voer maken wij nog een ommetje rond de kerk en bereiken zo terug het Veltmanshuis.
Deze prachtige wandeling is niet voor niets verkozen door de kijkers van TV- programma Vlaanderen Vakantieland als mooiste wandeling van Vlaanderen.
Bij de voornaamste bezienswaardigheden staan infobordjes met tekst en uitleg.
In het dorpswinkeltje in Veurs zijn talrijke streekspecialiteiten te koop zoals ambachtelijke appel- en perensiroop, Woudmeester pastilles, Ricks bier of Voersdrupke (een streekjenever op basis van sleedoornpruimpjes).
Wandeldag: zondag 18 oktober 2015, droge dag met veel wolken met namiddag af en toe zon(14°).
Ligging / start: aan de kerk van de Onze- Lieve-Vrouwparochie, deelgemeente van Hoeselt.
Parking: op het Onze- Lieve-Vrouwplein.
Afstand: korte rondwandeling van 3 km en 2 x 300 meter verbindingsweg.
Wandelwegen: straten, veldwegen, gras- en bospad.
Bewegwijzering: rondwandeling is aangeduid met witte richtingspijl en blauwe achtergrond, verbindingsweg is aangeduid met witte richtingspijl en rode achtergrond.
Wandelbord: in een hoekje van het Onze- Lieve-Vrouwplein, opgelet de wandelroute staat op de achterzijde van het wandelbord Wandelen in Hoeselt.
Het Kerkje hier is gewijd aan Onze- Lieve-Vrouw- Middelares, werd in de jaren 30 vorige eeuw gebouwd en verheven in 1948 tot parochiekerk.
Aan de zijkant van de kerk staat een Mariabeeld (Onze- Lieve-Vrouwplein).
Op het beeld is een koperen plaatje bevestigd waarop staat te lezen: Onze- Lieve-Vrouw Wonderbare Medaille Middelares Aller Genaden.
Wij slaan de straat tegenover de kerk in, de Nederstraat.
Oorspronkelijk was hier een gehucht dat Neder of Neroye heette, de Nederstraat is er naar vernoemd.
De brug van de autosnelweg E 313 steken wij over en volgen de Bivelenweg (fietspad).
Vijftig meter verder hebben wij de keuze de rondwandeling links beginnen of rechtdoor gaan, wij kiezen voor rechtdoor.
Ongeveer honderd meter verder volgen wij links de Hulterhofstraat.
De eerste veldweg links slaan wij in, een weg langs uitgestrekte weilanden.
Rechts zien wij ver weg aan de horizon de Energiecentrale van Langerlo (Genk) liggen.
Ook te zien in het landschap is de betonnen watertoren van Bilzen, hij is 30 meter hoog en dateert uit 1985.
Voorbij de weilanden bereiken wij het Natuurgebied Watervalbos, gelegen in het brongebied van de Marebeek.
Het kleine natuurgebied (12,5 ha) bestaat uit jong en oud loofbos, vooral veel eiken- en haagbeuken.
Het is begin oktober en stilaan verkleuren de bladeren in het bos met een variatie van geel, oranje, rood en bruin.
In het voorjaar zijn het andere kleuren, het is hier dan genieten van een prachtig wit tapijt van bosanemonen.
Andere interessante voorjaarsflora is de bleke zegge, gevlekte aronskelk, gele dovenetel en groot heksenkruid.
Ook de zeldzame eenbes komt hier voor in het natuurgebied, het plantje bloeit van eind april tot juni.
De wandeling door het bos duurt maar eventjes want vlug ligt er voor ons een open terrein, gerooid bosperceel.
Een infobordje geeft meer uitleg over de Amerikaanse eik die hier moet wijken voor de inheemse boomsoorten.
Iets verder ligt de Marebeek, een klein beekje dat overwoekerd is met struiken en onkruid.
Daarna stappen wij door een vochtig hooiland en bereiken zo een betonweg, de Jachtstraat (linksaf).
Juist voor een perceel populieren gaan wij linksaf, een graspad.
Een poel ligt hier langs de rand van een berm.
Libellen vliegen in de omgeving van de poel, op zoek naar eten (muggen en vliegen).
Verderop volgen wij een graspad langs weilanden omzoomt met jonge knotwilgen.
Het is de tijd van de paddenstoelen, aan de rand van een weide staan enkele mooie fotogenieke vliegenzwammen.
Na het volgen van een betonweg komen wij terug uit aan de brug over de E313, nog even de verbindingsweg volgen naar het centrum.
Wandelwegen: rustige straten, veldwegen en gras- en aardepaden.
Bewegwijzering: verschillende knooppunten volgen van wandelnetwerk kaart de Merode.
De door ons afgewandelde knooppunten: 222 - 179 - 220 - 172 - 179 - 222.
Wandelbord: staat langs de picknickhut op het marktplein.
De wandeling is ook te downloaden:
Op het marktplein (waar de parking is) staat een fraaie stenen waterpomp in neobarok uit 1877, deze diende om destijds de dorpskom van drinkwater te voorzien.
De kerk Onze Lieve Vrouw in de Wijngaard is genoemd naar een houten Mariabeeld dat in de 14de eeuw werd gevonden in het Wijngaardbos.
De kerk is een drie beukige kruisbasiliek in gotische stijl aansluitend bij Kempense gotiek en Demer gotiek, terug opgebouwd na een brand in 1910.
De massieve kerktoren is opgetrokken in donkere baksteen met zware steunberen en lagen van bruine zandsteen, uit 1515 is bewaard gebleven en in 1997 gerestaureerd.
Het imposant grafmonument naast de kerk is de grafkelder van de Spaanse adellijke familie Zerezo de Tejada.
Wij wandelen naar ons vertrekpunt de picknickhut in het midden van het marktplein.
Aan de picknickhut staat een mammoetboom of reuzensequoia, het is een flink uit de kluiten gewassen soort den die behoort tot de cipresfamilie.
Deze reuzensequoia die voornamelijk in Amerika voorkomt werd hier in 1950 geplant bij het aanleggen van het huidige marktplein.
Het houten beeldje dat in de schaduw van de boom staat werd geplaatst ter ere van 10 jaar de verbroedering tussen Veerle en het Litouwse stad Jurbarkus.
Wij wandelen naar de andere kant van het marktplein.
Hier staat het oorlogsmonument met metalen kruis opgericht voor de gesneuvelde van Wereldoorlog 1 en 2, de namen van de overledenen zijn weergegeven op een steen.
Aan het oorlogsmonument steken wij de straat over en verlaten de dorpskern via de Getteken (straat) en Kabienstraat.
Op het einde van de Kabienstraat steken wij de Hulstsestraat over en gaan rechts en meteen terug links een veldweg in.
De veldweg opgevuld met puin en kiezel loopt langs een kleinschalige camping met stacaravans en weekendhuisjes en visvijver.
Daarna wandelen wij even langs de Grote Laak, met weilanden op de andere oever.
De Grote Laak is een zijrivier van de Grote Nete en is spijtig genoeg een van de sterkst vervuilde rivieren van Vlaanderen.
Wij slaan linksaf en volgen eerst een graspad dat spoedig over gaat in een nogal modderige aardeweg.
De Roost waar wij nu door uit wandelen is een erg gevarieerd moerasgebied van 13 ha, het ligt in de vallei van de Grote Laak.
Het natuurgebied bestaat uit elzenbroeken, hooilanden, wilgenstruweel, verlanden poelen en turfputten.
Sommige van deze turfputten werden later als visvijver in gebruik genomen.
De visvijvers hier onder de naam Roostvijvers werden door VZW Natuurpunt onder handen genomen.
Zo werden de oevers natuurvriendelijker heraangelegd door ze breed en zwakhellend te maken wat ideaal is voor kikkers, padden en salamanders (een infobordje geeft meer uitleg).
Op een grote vijver zitten heel wat watervogel, eenden en één reiger gezien.
Andere voorkomende vogels in het moerassig natuurgebied zijn sijs, wielewaal, ijsvogel, wintertaling, fuut, bosuil, bosrietzanger en torenvalk.
Op gebied van flora groeit er dotterbloem, pinksterbloem, veldrus en meerdere zegge-soorten.
Dankzij het ondiepe kwelwater (rijk aan mineralen) afkomstig uit de nabijgelegen heuvel met name Wijngaardbos komt er op enkele plaatsen nog waterviolier voor, een plantje dat goed gedijt in veenachtige bodem.
Terug uit het natuurgebied volgen wij de beklinkende Rooststraat (KMO -Zone) tot aan de Hulstsestraat.
Wij steken de Hulstsestraat over en bereiken na een lichte klim het hoogste punt van Veerle de Wijngaardberg, ook wel Wijngaardbos genoemd.
Het Wijngaardbos heeft zijn naam te danken aan de zuidflank waar vroeger druiven werden geteeld, is nu bebost.
Wij volgen de bosrand langsheen het Wijngaardbos met rechts een mooi vergezicht op de omgeving.
Links iets dieper in het bos staat het boskapelletje van Onze Lieve Vrouw in de Wijngaard.
Daarna volgen wij dalend de bewoonde Wijngaardbos straat.
Wij slaan verderop links de Vest in.
Wandelen voorbij het kapelletje van wijk De Hegge.
Via Getteken wandelen wij terug richting marktplein, eind van wandeling.
Ligging / start: aan feestzaal De Salamander, Jozef Smeetslaan 280 Maasmechelen.
Het natuurgebied ligt ten westen van Maasmechelen.
Parking: parkeerterrein rechts van De Salamander.
Afstand: rondwandeling van 7,2 km.
Wandelwegen: bos- en zandwegen, soms flink bergop en -af.
Bewegwijzering: rode driehoekjes.
Wandelbord: in de schuilhut, die vlakbij de parking ligt.
Het natuurgebied de Mechelse Heide is ongeveer 700 ha groot en is een onderdeel van het Nationaal Park Hoge Kempen.
De beheerders van het natuurgebied zijn het Agentschap voor Natuur en Bos.
Vanaf het wandelbord wandelen wij richting de toegangspoort Mechelse Heide, deze bestaat uit een opening tussen twee hoge muren.
De hoge muren gemaakt van schanskorven hebben een symbolische functie, namelijk de bezoeker het gevoel geven dat hij een bijzonder natuurgebied betreedt.
Aan het begin van de wandeling gaan wij over het geasfalteerde toeristisch fietspad dat hier door de Mechelse heide loopt.
Spoedig moeten wij linksaf het gevarieerd bos in.
Bij een veenachtige gebied dat Onder de Berg heet ligt een van de waardevolste vennen van Vlaanderen.
Het met uitsterven bedreigde plantje slijkzegge staat hier, dit is de enige plek in België waar het plantje voorkomt.
Maar ook andere planten groeien hier: veenbes, ronde zonnedauw, draadzegge en wollegras.
Verderop stappen wij over het korte plankenpad dat hier door het natste gedeelte loopt.
Na een klein heidelandschap gaat de wandelroute terug door bosgebied.
Wij passeren een hondenlosloopweide en steken verderop het toeristisch fietspad over.
Afwisselend krijgen wij nu bossen en heidevelden te zien, lichtjes bergop.
De heide groeit hier tegen de hellingen van het Kempens Plateau, een plateau dat ontstaan is in de ijstijden.
Zo was in de ijstijden de Maas een woeste gletsjerrivier die kilometers breed was en miljoenen tonnen puinsteen meesleurde uit de Ardennen.
Daarmee bouwde de Maas het Kempens Plateau op: de Maas schuurde valleien uit, verstopte die weer met eigen puin, zocht nieuwe beddingen en zo ontstonden er telkens nieuwe terrassen.
De volgende bezienswaardigheid zijn de grote waterplassen van de zandgroeve.
Exploitant SCR-Sibelco is hier in 2007 gestart met opdelven van het unieke kwartszand, fijn wit zand van uitstekende kwaliteit.
Dit zand is alleen hier te vinden en in de buurt van Mol en wordt gebruikt voor het vervaardigen van allerlei glassoorten (zoals zonnepanelen) en porselein.
Verderop volgen wij een smal pad steil naar beneden en bereiken de zandgroeve.
Hier liggen nog een dozijn zandbuizen, waarschijnlijk worden ze nog gebruikt op gepaste tijden.
Wij wandelen even langs de oever van de zandwinningvijver.
Daarna volgt een steile klimop naar het hoogste punt van de Mechelse Heide, hier zitten wij op 104 meter boven de zeespiegel.
Een prachtig panorama hebben wij hier, zo zien wij links een paar mijnterrils liggen, die van Waterschei of Winterslag.
Ook verbluffend is het panoramisch uitzicht op de ENCI- cementfabrieken.
Daarna wandelen wij door het paarse heidelandschap, het is begin september en de struikheide staat op dat moment op zijn mooist.
Maar er staat ook de rode dopheide, een minder voorkomende soort die al uitgebloeid is, bloeitijd valt rond eind juni - begin juli.
Op de open heide ligt een dikke zwerfkei, zo eentje uit de ijstijden.
Daarna gaat de wandelroute nog een heel tijdje door het dichte bos.
Na het passeren van een houten brug bereiken wij even verder terug de parking.
Afsluiten doen wij met een drankje in cafetaria t Salamanderke, ligt aan de achterkant van Feestzaal De Salamander.
Ligging / start: aan de kerk in de Dorpstraat te Leefdaal, deelgemeente van Bertem.
Parking: tegenover de kerk ligt een parkeerterrein.
Afstand: rondwandeling van 6,2 km.
Wandelwegen: enkele straten, dreef, kasseiweg, aarde pad langs de Voer, holle wegen, veldwegen.
Bewegwijzering: verschillende knooppunten volgen van wandelnetwerk kaart Zuid-Dijleland / Bertem en omgeving.
De door ons afgewandelde knooppunten: 5 - 57 - 56 - 55 - 52 - 51 - 50 - 5.
Wandelbord: er hangt een bord tegen de muur van het kerkhof, maar de route is ook te downloaden:
Aan de straatkant staan enkele oorlogsmonumenten, een met de namen van de inwoners op die tijdens de 1ste en 2de W.O. zijn omgekomen.
Er vlakbij staat het monument van Devriese Armand, onderwijzer en kapitein van de weerstand die voor zijn vaderland is overleden in Duitsland.
Een ander monument is dat de 30ste verjaardag van de invasie in Normandië herdenkt.
De Sint- Lambertuskerk hier omringt door een kerkhof is in de loop der tijden onderworpen aan verbouwingen en restauraties door bouwlustige pastoors.
Vooral de invloeden van romaanse en gotiek stijl is sterk aanwezig, de kerk staat sinds 1987 op de lijst van beschermde monumenten.
Wij volgen de kerkring, het wegje dat achter de kerk loopt en passeren het voormalige kapelaanhuis.
Het gerestaureerde kapelaanhuis is gebouwd in classicistische stijl en dateert uit midden 18de eeuw.
Vervolgens wandelen wij door een mooie rode beuken dreef die leidt naar het Kasteel van Leefdaal.
Uit de dreef staat links het monument dat verwijst naar een neergestorte bommenwerper.
Het monument staat er ter ere van de bemanning van een B-24 Liberator bommenwerper van de US Army Air Forces die hier in 1944 na een missie in Duitsland is gecrasht, één bemanningslid kwam om.
Voorbij de open picknickplek met infoborden over het kasteel en zijn omgeving steken wij de Boskee over.
Volgen lichtjes bergop de Slagberg (kasseiweg) met vooraan rechts de Kasteelmolen uit 1686, jammer genoeg een bouwvallige gebouw waarvan rad en interieur zijn verdwenen.
Links boven op een heuvelhelling ligt het in renaissance gebouwde Kasteel van Leefdaal met laatmiddeleeuwse resten.
Het wordt ook wel Kasteel de Liedekerke genoemd, de naam van de grafelijke familie die hier sinds 1775 het kasteel bewonen.
Op de voorgevel staat het getal 1626 een jaartal dat wijst op verbouwingen want delen van het kasteel dateren zelfs uit de 15de eeuw en nog ouder.
Vorige eeuw zijn wijzigingen aangebracht aan de achtervleugel en zijn alle de gevels zorgvuldig gerestaureerd.
Het kasteel en park zijn niet toegankelijk voor publiek, vanaf de Slagberg is er een deel van het kasteel zichtbaar, doorkijk aan de hoge haag.
De Kasteelvijver is aan de rechterkant te zien, goed verscholen tussen het groen.
De vijver destijds aangelegd door Graaf Honoré de Liedekerke is het paradijs voor verschillende soorten watervogels zoals waterhoentjes, wilde eenden, zwanen, neerkoeten en reigers.
Voorbij de vijver nemen wij het aarde pad dat langs De Voer loopt.
De Voer heeft een lengte van 15 kilometer, hij ontspringt bij een bron in het Zoniënwoud bij Tervuren en mondt uit bij Leuven in de Dijle.
Het kronkelend beekje zoekt zich hier een weg door de Voervallei, bos, hooilanden, elzenbroek en populieren vullen het dal.
Na bijna 1,5 kilometer De Voer te hebben gevolgd belanden wij in de straten van het gehucht Sint-Verona.
Via een pad omzoomd door haag bereiken wij na een korte stevige klim de top van de Vroeienberg.
Op de Vroeienberg een heuvel staat de Sint-Veronakapel, dit was vroeger de H. Kruiskerk.
Rond 1800 werd de parochie bij Leefdaal gevoegd en werd de H. Kruiskerk gedegradeerd tot Sint- Veronakapel.
De kapel kent een lange geschiedenis op gebied van afbraak en verbouwingen, ze is ook heel oud, zo zou de oost muur dateren uit begin 10de eeuw.
De huidige kapel heeft terug zijn oorspronkelijke vorm uit de 12de eeuw, een romaans uiterlijk dat werd verkregen door grondige restauratie in 1951.
Tijdens de restauratie zijn toen een grafveld blootgelegd en 2 gemetselde graven met sarcofaag aangetroffen uit de 9de of 10de eeuw.
Volgens een legende lag de volksheilige Sint-Verona hier ooit in de kapel begraven in de sarcofaag uit het Merovingische tijdperk.
In het koor staat een mooi laatgotisch muur tabernakel bewaard en beeldhouwwerk uit de 18de eeuw, spijtig genoeg was de kapel gesloten.
Via de Kapellestraat en Kerstraat bereiken wij de Poelstraat een tamelijk brede holle weg met opmerkelijk hoge flanken.
De steile holle weg leidt ons naar de Zavelberg, hier gelegen op het Leemplateau (bijna 100 m. boven de zeespiegel).
Vanaf de Zavelberg hebben wij een schitterend vergezicht op de Voervallei en ruime omgeving.
Het Leemplateau is erg vruchtbaar en bestaat hoofdzakelijk uit tarwe-, koren-, bieten-, maïs- en aardappel- velden.
Wij steken de Steenweg naar Korbeek-Dijle (betonweg in veld) over en nemen rechts een veldweg.
De veldweg loopt over het leemplateau, onderweg is het genieten in het open veld van het weids golvende landschap.
Daarna komen wij uit op een betonweg, de Bredeweg, deze ligt op de waterscheiding van Voer- en Dijlevallei.
De Bredeweg volgen wij maar eventjes om vervolgens rechts een holle weg in te slaan.
De weg loopt flink bergaf tot wij uitkomen in de Korbeekstraat een straat die uitloopt in de Dorpstraat, eind van de wandeling is in zicht.
Venusberg / Zwarte Beek - Meldert, een deelgemeente van Lummen.
Ligging / start: aan de kerk van Meldert, deze ligt op het kruispunt van de Zelemsebaan en de Medertsebaan.
Parking: op het kerkplein.
Afstand: rondwandeling van 10 km.
Wandelwegen: vooral veld-, gras- en bos- wegen en af en toe één straat.
Bewegwijzering: rode driehoekje.
Wandelbord: aan de rand van het kerkplein.
De Sint-Willibrordus kerk werd gebouwd in 1365, de aanpalende kerktoren dateert uit de 17de eeuw.
In 2006 is bij herstellingswerken aan de kerk de toren ingestort.
Bijna zeven jaar later in mei 2013 werd de gerestaureerde kerk met nieuwe toren terug in gebruik genomen.
De nieuwe toren heeft een stalen structuur, is bekleed met roestbruine Cortenstaal platen.
Een inkijk op het mooi gerestaureerde interieur heb je vanaf de opengewerkte westengevel.
Wij steken de Meldertsebaan over en volgen de Pastorijstraat doorheen gehucht Geenmeer.
Halverwege de Pastorijstraat staat de Sint- Willibrodus kapel, een gecementeerde gebouwtje wit geverfd.
De gerenoveerde kapel met jaartal 1780 op de gevel heeft een sterk gebogen zadeldak met steile leien dakhelling.
Voorbij de pastorijstraat volgen wij de Holstraat, de naam zegt het, een holle weg.
De mooie holle wegen in de omgeving van Lummen zijn ontstaan in de periode van paard en kar, toen de grond werd los gereden en de ijzerhoudende zandsteen bij zware regenval wegspoelde.
Hierdoor werden de wegen alsmaar holler en komen ze tussen twee hellingen te liggen, de flanken.
Verderop volgen wij de Bijgaerdstraat een veldweg met her en der knoteiken langs de wegkant.
In de Venusbergstraat ligt links de 61 meter hoge Venusberg, hij is te bereiken via een graspad (lichtjes bergop).
Op deze prehistorische heuvelrug wat eigenlijk een zandbank is van de Diestiaanzee een zee die 7 miljoen jaren geleden zich terug trok zijn door archeologen heel wat prehistorische voorwerpen gevonden.
Zo heeft men op de heuvel en in de omgeving talrijke silexpijlpunten gevonden uit de prehistorie.
Op de Venusberg is er een perceel naaldbos gekapt en daarna door plaggen aan heideherstel gedaan, dit dankzij de vrijwilligers van Natuurpunt (lees infobord).
Een kudde schapen (niet gezien) staan er in voor de begrazing zodat het mooie open heidelandschap in stand blijft.
Vanaf de Venusberg zien wij richting vallei van de Zwarte Beek, prachtig vergezicht.
Ongeveer 300 meter verder vanaf een platform kijken wij op het weidse akkerland.
Een infobord geeft meer uitleg over een oude methode van akkerbeheer op de Venusberg.
Daarna gaat de wandelroute langs uitgestrekte velden lichtjes bergop naar de beboste Hertenrodeberg, onderweg enkele prachtige panoramas op de omgeving.
Juist voor het oversteken van de Meldertsebaan wandelen wij nog door een holle weg.
Na een veldweg en een derde holle weg belanden wij in het gehucht Hertenrode.
In het gehucht Hertenrode gaan wij over straten, gelukkig met weinig verkeer.
Via de Lievevrouwkesbosstraat bereiken wij de Heesstraat, oversteken.
Het is daarna rustig wandelen over het geasfalteerde fiets- en wandelpad dat loopt langs de bossen van Hees.
Een bosweg linksaf loods ons door het dennenbos tot aan de Zelemsebaan.
Na het oversteken van de Zelemsebaan is het genieten van het prachtig natuurgebied De Schurfert.
De Schurfert is een veenachtig moerasgebied met broekbosjes en ruigte met daarin verscholen poelen, oude turfputten en trilvennen.
De Zwarte Beek ligt een eindje verder, omringd door weilanden.
De beek is in Vlaanderen een van de meest waardevolle beekvalleien, zeker op ecologisch gebied.
Een ideale biotoop voor weidevogels, zoals de watersnip, wulp en roodborsttapuit.
De kenmerkende flora in de vallei zijn slangenwortel, waterscheerling, gagel en meerdere zegge -soorten (siergrassen).
Wij steken de beek over aan de groene ijzeren Schurfertbrug, genoemd naar het natuurgebied.
Een tijdje lang wandelen wij langs uitgestrekte vochtige weilanden en enkele houtkanten.
Om de andere oever van de Zwarte Beek terug te bereiken steken wij een tweede brug over.
Het einde is in zicht de roestbruine stalen kerktoren van Meldert is terug te zien in het landschap.
Maar eerst moeten wij over een plankenpad door de Lange Beemden, links broekbos, rechts weilanden en vloedgracht.
Daarna komen wij uit op de Zelemsebaan, nog even rechtsaf tot aan de kerk, eind van een mooie natuurwandeling.
Tips / opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering niet oké, enkele symbooltjes waren afgeschoten door de zon, totaal onleesbaar en aan vervanging toe.
Na regenperiodes zijn zeker stevige schoenen of laarzen aangeraden.
Goed om te weten: de naam Venusberg heeft niets met liefdesheuvel te maken maar stamt uit 1665, men sprak toen van Venderberch, wat evenveel betekent als berg der vennen.
Vanaf het wandelbord vertrekken nog twee kortere wandelingen: richting Venusberg - blauwe ruitjes (6 km) en richting Zwarte Beek - oranje bolletjes (6 km).
Wandeldatum: woensdag 5 augustus 2015, mooie wandeldag met veel zon, warm (27°).
Bewegwijzering: verschillende knooppunten volgen van wandelnetwerk kaart Hagelandse Heuvels.
De door ons af gewandelde knooppunten: 42 - 4 - 41 - 42.
Wandelbord: geen, de wandelroute is te downloaden:
De korte geschiedenis van de abdij: in 1125 schonk de eerste Hertog van Brabant het domein Vlierbeek aan de Benedictijnen van de abdij van Affligem.
Er werd een priorij gevestigd die in 1163 uitgroeide tot een zelfstandige abdij.
In 1572 wordt de abdij van Vlierbeek door de vernielzuchtige troepen van Willem van Oranje geplunderd en in de as gelegd.
De monniken van de abdij vluchten naar hun refuge (toevluchtshuis) te Leuven en keren pas 70 jaar later terug.
In 1776 kreeg de bekende architect L.B. Dewez opdracht een volledig nieuwe abdij in classicistische stijl te bouwen.
Tijdens de Franse Revolutie viel het bouwen stil, alleen de kerk en een deel van het nieuwe abtskwartier zijn voltooid.
De Franse Revolutie maakte een einde aan het kloosterleven, de monniken werden verdreven in 1797 en gebouwen en inboedel werden verkocht.
Na de Franse Revolutie in 1829 werd de onafhankelijke parochie Vlierbeek opgericht met de abdijkerk als parochiekerk, tot zo ver de geschiedenis.
De wandeling starten wij met de middenweg te volgen over het kerkhof richting abdijsite.
Het kerkhof is zeker een bezoekje waard, enkele beroemde personen liggen er begraven en er staan waardevolle grafmonumenten, vooral de mooie grote grafkapellen vallen op.
De voormalige neoclassicistische abdijkerk sluit aan bij het kerkhof.
De kerk heeft een 52 meter hoge toren en bezit een achthoekig centraal deel.
Voorbij het kerkhof staat rechts het oorspronkelijk Gastenkwartier van de abdij dat gebouwd is tussen 1642 en 1727.
Begin 19de eeuw opnieuw verbouwd en onderverdeeld in kantoren, laatste grondige restauratie gebeurde in 2006.
Vlakaan de Gastenkwartier staat het Nieuwe Abtskwartier dat gedeeltelijk is ingericht voor de pastorale gemeenschap en verenigingen, een ander deel huurt de KU Leuven voor studenten huisvestiging.
De eerste verdieping was vroeger kapel en is heringericht als Doopkapel.
Aan de achterkant ligt het Oude Abtskwartier, een 18de - eeuwse poort geeft toegang tot het gebouw dat tot 1999 ingericht was als boerderij, na restauratie zijn het nu architectenkantoren.
Wij wandelen na de andere kant van het plein met links de voormalige woningen van de knechten, dateren uit de 18de eeuw en zijn verbouwd in de 19de eeuw.
Aansluitend zien wij het portiersgebouw en de Westenpoort, deze poort met smalle en brede toegangspoort behoort tot het oudste deel van de abdij (16de eeuw), grondig gerestaureerd in 2009.
De poort was vroeger de hoofdingang en is zeker langs de buitenzijde een kijkje waard.
Hier zien wij nog een deel van de oorspronkelijke versiering, de meeste aandacht trekken de twee nissen (zonder beelden) en het mooie driehoekig fronton.
Naast de Westenpoort bevindt zich een taverne, Estaminet In Den Rozenkrans dit staat met zwarte verf op de deur sinds de jaren 60 vorige eeuw, het werd geschreven tijdens een opname van de reeks Wij Heeren van Zichem.
Maar in 1830 was het al een soort herberg, een herbergier en smid huurde toen het huis.
Wij volgen verder de kasseiweg en wandelen voorbij het overgebleven tuinprieeltje dat in 1963 omgevormd werd tot kapelletje.
Ooit stonden er vier tuinprieeltjes, ze stonden op de hoeken van een weelderig siertuintje, maar van het tuintje blijft er weinig of niets over.
Verderop verlaten wij de abdijsite na het passeren van het mooie landbouwcomplex dat vroeger bestond uit abdijhoeve, brouwerij en bakkerij (dateert uit de 17de eeuw).
De landbouwcomplex werd in 1983-84 gerestaureerd en verbouwd tot woningen, de traditionele stijl bak- en zandsteen werd behouden.
Opvallend zijn de fraaie deurtjes met witstenen rondbogen en de mooie dakkapellen.
Wij volgen nog even de kasseiweg en slaan aan knooppunt 42 het Kloosterdijkpad in.
Spoedig bereiken wij de Holsbeeksesteenweg, na oversteken van de steenweg volgen wij een dolomietpad door het Provinciedomein Kessel-lo.
Het domein met visvijver was oorspronkelijk van de abdij maar werd verkocht aan de provincie.
Het is nu een recreatiepark (100 ha) dat hier ingebed ligt in de vallei van de Molenbeek en het Lovenarenbroek.
Na het passeren van een café en het minigolf terrein wandelen wij richting visvijver.
Wij volgen de oever van de visvijver, enkele hengelaars zitten in de schaduw te vissen.
Verderop bereiken wij de grotere vijver, roeivijver.
Links ligt het vochtige natuurgebied Lovenarenbroek met enkele afwateringskanaaltjes, infobord over natuurherstel in het gebied.
Op de achtergrond staat het Ecocentrum, in de tentoonstellingsruimte kom je meer te weten over water: watervervuiling, waterwinning, waterzuivering, waterflora en -fauna, enz..
De andere recreatiemogelijkheden (niet bezocht, honden waarschijnlijk niet toegelaten) liggen uiterst links openluchtzwembad, ploeter bad, vijvertje met trapbootjes, verkeerspark en verschillende speeltuinen.
Aan het begin van een mooie dreef verlaten wij de oever van de vijver en gaan richting uitgang domein.
Na het passeren van hekwerk volgen wij een smalle asfaltweg (noem het steegje) langs sport- en voetbalvelden.
De wandeling wordt minder mooi, het is wandelen langs de achterkant van rijhuizen, wel af en toe uitzicht op een mooi tuintje.
Na het steegje komen wij terug uit op de Holsbeeksesteenweg, linksaf.
Ongeveer honderd meter verder gaan wij rechtsaf de smalle Blokweg in.
De Blokweg loopt langs akkerland en maïsveld, mooi uitzicht op de omgeving.
Wij komen uit op een mooie eikendreef en gaan rechtsaf.
Na het passeren van de Molenbeek staan wij even verder terug op het grondgebied van de abdij.
Afsluiten doen wij met een drankje in taverne In Den Rozenkrans met zijn historisch en authentiek decor (buitenterras was volzet).
U kunt ook aan het Provinciedomein Kessel-lo de auto parkeren, alleen in de zomer bij mooi weer is het waarschijnlijk zoeken achter een parkeerplaats, wij opteerde voor de parking aan het kerkhof waar plaats genoeg was.
Opgelet, met de hond mag je alleen aangelijnd de wandelpaden in het Provinciedomein betreden.
Er is wel een losloopweide voor honden in het domein, zie plan:
Op een mooie site kom je alles te weten over de abdij van Vlierbeek:
Wandeldatum: op Nationale feestdag, dinsdag 21 juli 2015, een zonnige dag (25°).
Ligging / start: aan het Heemerf de Waaiberg, Waaiberg 1 in Kasterlee (zijweg van de Geelsebaan).
Parking: op 50 meter rechts van het Heemerf ligt er een groot parkeerterrein.
Afstand: rondwandeling van 5,8 km.
Wandelwegen: hoofdzakelijk zand- en bos-wegen.
Bewegwijzering: verschillende knooppunten volgen van wandelnetwerk kaart Kempense Heuvelrug.
De door ons af gewandelde knooppunten: 72, 73, 74, 152, 81, 82, 85, 86, 152, 74, 73, 72.
Wandelbord: voor de Keeses molen staat het wandelnetwerk bord Kempense Heuvelrug.
De wandeling beginnen wij met een bezoekje aan het Heemerf, een mini openluchtmuseum.
Het museum is opgericht door het gemeentebestuur van Kasterlee en de plaatselijke heemkundige kring.
Hier staan een viertal oude heropgebouwde typische Kempense gebouwen uit de streek die dateren uit het eind 19de eeuw - begin 20ste eeuw.
Onder meer een oude Kempense boerderij van het drie beukig langgeveltype, een langschuur met lemen wanden, bakhuis en een karkot.
Aan de straatkant bevindt zich nog een oud staakkapelletje.
Aanvullend staat vlakbij langs de Geelsebaan de Keeses Molen, genoemd naar de laatste eigenaar Kees Van Laer.
De Keeses Molen is een houten windmolen die is gebouwd rond 1650.
Ze stond oorspronkelijk op de Dam in Antwerpen en kende daarna enkele verhuizingen voor ze hier belandde.
De molen werd destijds gebruikt als graanmolen, gerst, tarwe, rogge, boekweit en haver werden hier gemalen.
De anders zo fotogenieke molen is jammer genoeg van zijn voetstuk gehaald en gedemonteerd voor grondige restauratie, ze zal ook terug maalvaardig worden gemaakt.
Deze typische Kempense staakmolen is beschermd als monument.
Wij steken de drukke Geelsebaan over (zebrapad) en staan voor het War Cemetery, een Brits kerkhof.
Op het kerkhof liggen er 97 Britten en 3 Canadezen begraven, militairen die gesneuveld zijn in september 1944.
De gesneuvelde vielen onder de Tweede Wereldoorlog net voor de bevrijding.
Dit gebeurde door het aanhoudend bestook van het Duitse artillerie aan het Kempens kanaal tijdens de Slag van Tenaarde (wijk van Kasterlee).
Op het kerkhof tegenover het grote kruis staat een kast met een registerboek in, hier staan alle namen in vermeldt van de gesneuvelde.
Na het kerkhofbezoek volgen wij even de bosrand aan de Venheide en gaan aan de kapel het bos in.
Wij wandelen nu door het Kabouterbos met links het kabouterhuisje.
Het speelbos met verderop de Kabouterberg is speciaal bedoelt voor de kindjes, ze kunnen hier naar hartenlust in de zandduinen spelen en klimmen op de luchtwortels van bomen.
Onder de schoolvakantie en weekends is er in het bos kinderanimatie.
De kinderen (3-7 j.) krijgen een rode kaboutermuts opgezet en er worden dan verhaaltjes verteld, liedjes gezongen en zandtaarten gemaakt.
Uit het bos volgen wij naar rechts de Pater Damiaanstraat (fietspad).
Na +- 200 meter steken wij de straat over en betreden het Provinciaal bosdomein Hoge Mouw.
Het domein 104 ha groot is in 1971 opgekocht door de provincie Antwerpen en wordt beheerd door Waters en Bossen.
Het is de hoge landduin Hoge Mouw die hier ligt en het domein de naam gaf, de duin maakt deel uit van het bebost duinengebied Kempense Heuvelrug.
Wij wandelen ongeveer een dik half uur door het domein dat voor een groot deel bestaat uit naaldbos.
Het is af en toe een hoge landduin overwinnen.
Onderweg komen wij midden in het bos een mooie beukendreef tegen.
Ook de Duivelskuil passeren wij, stelt niet zo veel voor is een langwerpige ondiepe kuil.
Meestal staat de kuil vol met regenwater, maar ze stond nu leeg door de aanhoudende droogte van de laatste maand.
De Duivelskuil is wel bekend want er zijn aardig wat legenden aan verbonden (lees infobord).
In den tijd dat men nog bijgelovig was en nog geloofde in spoken, boze geesten en duivels werd de kuil angstvallig vermeden.
Andere geruchten doen de ronde dat er aan de kuil mensen werden terechtgesteld en opgehangen.
Wat zeker is in de onmiddellijke omgeving is er urnen gevonden van voor de jaartelling, waarschijnlijk was er hier een dodenakker.
Wij betreden (2 x) een merkwaardig braakliggend terrein met vluchtuitgangen en luchtkokers met ventilatoren op.
Het gaat om de 500 meter lange tunnel van de Noord-Zuid verbinding waar wij over wandelen.
De open zandvlakte die wij tegenkomen in het bos met rustbankjes en picknicktafel en hoge duin, is dit de Hoge Mouw?
Terug uit het domein volgen wij het fietspad aan de Pater Damiaanstraat even naar links.
Ongeveer +- 50 meter verder staan de gebouwen van het MPI De Mast, een medisch pedagogisch instituut voor buitengewoon kleuter- en lageronderwijs met internaat.
Daarna keren wij terug via het Kabouterbos naar ons beginpunt de Waaiberg, eind van de wandeling.
Afsluiten doen wij met een drankje op het terras van taverne Aan De Molen (ligt vlakbij de Waaiberg).
Tips/opmerkingen: wandeling oké, bewegwijzering niet in orde, klein foutje in de markering op knooppunt 81 moet je wandelen naar 82, staat aangeduid als wandelen naar 81 wat natuurlijk niet kan.
De fout is doorgegeven aan de dienst die instaat voor markeringen.
Het was ons bedoeling om de mooie wandelroute Het Konijnenpad te volgen (wandeling die wij vroeger al eens afwandelde) maar de bewegwijzering van die wandelroute is verdwenen en het wandelbord ook.
