Deze wedstrijd tegen de ploeg van Pascal Deridder op zaterdag 22 oktober was een droomscenario voor een Portas-ploeg die steeds op zoek is naar een EVENWAARDIGE tegenstander.
Wat niet evident is gezien onze gevorderde leeftijd (gemiddeld +50) en dito conditie.
Nu, die kerels waren wel iets jonger maar minder technish aangelegd of onze spelers. Ons spelinzicht was beter en conditioneel waren we de evenknie. Kortom technisch en tacktisch waren we heer en meester!
Wat zich vlug duidelijk maakte in doelpunten voor Portas. Eerst in 8' minuut een " beauty" van Eric, assist Joris en in de 2O' éentje van Dirk. Rust 2-0.
Keeper Dany had niet al te veel werk en liet zich opvallen door enkele slordigheden. Dirk ontbond zijn voetbalduivels en scoorde tweemaal in twee minuten. 37' en 38' minuut. Hendrik in de '39 minuut.Het eerste tegendoelpunt in minuut 40. Score toen 5-1. Zou het nog eens een ouderwetse score worden? Doelpunten volgden elkaar op. Hendrik en tegendoelpunt, beide in de 41' minuut. Wim Vandenhoucke (twintig minuten te laat op het terrein)!, pikte ook zijn goaltje mee op aangeven van Jean-Marc. ( 48' minuut ) en 7-2. Dirk beoogt de topscoretrofee en scoorde zijn vierde en vijfde in minuut '49 en mooie lob '55. Eric had veel gegeven en vroeg om vervanging. Wim Verhellen verdedigde als vanouds. Secuur en met veel inzet. Met nog een tegendoelpunt in de '58 minuut eindigde deze leuke en faire wedstrijd op 10-3. En of dat heeft DEUGD gedaan!
Met dank ook aan voorzitter Chris die alle mooie akties netjes op papier neerpende.
Portas op wieltjes. 13-16 mei 2016 Alles komt terugâ¦
Wat een boost. Alweer.
Lieve Portasvrienden en nieuwe Portasvrienden J
Nu al kijk ik met een zalig gevoel terug naar
het zoveelste Portasweekend. En ook al was ik mede-organisator; Chrisken heeft
mij onder lichte dwang met wat verslaggeving opgezadeld.
Over de voorbereiding kan ik dit kwijt; we
hebben veel vergaderd tussen onze drukke agendas door, met heerlijke culinaire
ondersteuning. We zijn een aantal keer op stap geweest met evenveel lekkere
ondersteuning. En tot op de laatste dag veranderden we noodgedwongen van
locatie; activiteit; verdeling van slaapplaatsen en meer van dat. Dat heb je als het op wieltjes moet lopen.
Het was een mooi proces. Dank Dirk, Nathalie
en Joris voor de inspiratie, vriendschap en gedrevenheid.
Om startensklaar te geraken hadden we de tijd
niet om nog snel te noteren welk materiaal in welke motorhome werd gedrumd. Temeer omdat we die onverwacht moesten
verplaatsen en onze oriëntatie was verstoord. Wie stond waar.. en wat zat
erin.. En toen propten jullie er alles
bovenop. Ryanairvaliezen, laarzen in alle maten en drank, heel veel drank zo
leek het.
Het was een mooi weerzien. De gezichten van
euforie tot what the fuck .. oooh neeeee waren proportioneel goed verdeeld.
Bij aankomst op de Bosuil waren we even
hulpeloos maar de samenhorigheid van Portas kennende bracht snel rust, sfeer en
gezelligheid. De lieve Turkse vrienden stonden er zowaar met graagte de tafel
voor af (ook een beetje omdat ze er al van 14u zaten..). Ondertussen kon iedereen op zoek naar de ideale
partner/ match. En Dirk matchte en zag dat het goed was. Opstekertje voor
Caroline en Eric.
Wie o wie zal ooit kunnen zeggen dat hij in
den bosuil naar openluchtcinema heeft kunnen kijken. Het hoeft niet altijd
voetbal te zijn. Na een verslaggeving van de voorbereiding en tips begon wat
moest beginnen en herbeginnen en nog en nog. Alles komt terug. Nog voor de film
een 18de keer kon heropstarten waren de weergoden zo trouw aan hun
aangekondigde onverantwoord pijnlijke daling van de temperatuur dat iedereen er
de brui aan gaf. Little miss Sunshine zal een eeuwig mysterie en eeuwig on the
road blijven. Keep her smile for ever in
your mind J
Op zaterdag was het snel duidelijk dat de een
al beter slaapt dan de ander in een motorhome
en ook dat we dit niet aan ons hart laten komen. Lekker stokbrood, goed
sfeertje. Oesterij: here we come. Ook de oud-leden Jan en Guido zijn te gast.
We krijgen een boeiende rondleiding over zwevende bevruchte eitjes en drie en
een half jaar werk vooraleer je die zouterige, korrelige schelp aan je lippen
kan zetten en fffssssluuurp weg is ie. Slavendrijvers, zij die ze eten.
Onbegrijpelijk, zij die ze niet eten.
Dobberend en gierend van het lachen gillen we
luidkeels laat de zon in je hart compleet naast de tonen van de Nederlandse
versie. Zelfs de gastvrouw kon het niet laten om enkele marjorettenpasjes te
showen en Dany in goede geulen te leiden. Een boottocht om nooit te vergeten.
We bollen richting Veere om gezellig samen een
openluchtpitta te pitten. Jan en Guido mogen terug komen. Lekker, echt lekker.
Het was nodig om hier nog een wandeling aan te breien. Net zoals het nodig was
voor Joris om te gaan liggen.
Ondertussen waren de kaarten geschud om per drie
een menu samen te stellen om het scenario komen eten ten berde te brengen. Er
werd gezwoegd, gevloekt en lekker gekookt. Ik stond versteld over de slurpende
oestereters bij het aperitief, de heerlijke, eerlijke voor- en hoofdgerechten
en de eeuwig veel te gesuikerde desserts wat mij betreft. Voor sfeer en
gezelligheid zat er uiteraard een dikke 10 in.
We gaan de tweede nacht in. Het aantal
slaappillen op deze aardbol is bij deze gereduceerd.
Hoe zou het nog zijn met little miss
Sunshine..? Eet ze nog ijs..? Zijn ze aangekomen? Of is opa gestorven onderweg.
Spreekt haar broer ondertussen terug? En raakt het geschil opgelost tussen
beide ouders omdat lieve dady het maar niet kan waarmaken een groot zakenman te
worden.
Rap rap , haast je, allé we moeten door.
Komaan ! en hupper de pup met zijn allen de tram op. Op tijd. Nee voor tijd. Zoals het Portas betaamt. Een tweede
ontzettend boeiende uiteenzetting wordt ons gepresenteerd in de Jodenwijk van
t STAD. Gevolgd door een heerlijke koosjer maaltijd zonder bloed. Net zoals
wij koosjer zijn, zonder te moeten streven weliswaar.
Nog knabbelend op het dessert spoeden we ons
richting tram motorhome
Saefthinge. Het was toch wel verdronken zeker dat land. Blubberend genieten van
zoveel natuur en kennis van de gids van wie we stiekem de familienaam hebben
ontfutseld al is hij mij nu al ontsnapt.. Moederkoren daarentegen hoe zou
Portas er met grote pupillen uitzien? Richting Kallo beginnen we reeds te
knabbelen om speeksel aan te maken zodat onze broodjes in een snel tempo verorberd
worden om tijdig op de voorstelling ik ga mij ne motorhome kopen aanwezig te
zijn. Mooier kunnen de toevalligheden in het leven niet zijn. En nu weten we
dat een puntje er snel uit moet en dat dit ook al eens in het toilet van een motorhome kan gebeuren. En dat nutella nooit meer hetzelfde zal smaken.
Aangezien de tent van wat een idyllisch plekje
moest worden maar bij nader inzien een stiekem gedwongen nu hoor je bij het motorhomeclubje 4ever was met ronkende
motoren en boten, sloot iedereen gezellig af in zijn huis op wielen. De een al
wat langer, luider dan de ander. Gezelligheid troef net als in te halen slaap.
Wat de grootste klus van het weekend moest
worden den opkuis.. werd na een bijzonder lekker ontbijt (dan toch in de tent
van de motorhomerclub) in een mum van
tijd en met de eeuwige glimlach geklaard. Er werd met pis en kak gesold alsof
het een lieve lust was. Alles komt terug.
De laatste rit. Uitladen en wegwezen. Of toch
niet. Nog even biertjes drinken van les Chtis omdat we er misschien heen
gingen maar toch niet. Een mens zou er serieus over nadenken om toch maar een motorhome aan te schaffen. Of samen
eentje, met Portas, om te delen. Net zoals er nu een Portaspicknickbox
beschikbaar staat bij de voorzitter.
Bedankt allen. Fijn heel fijn dit weekend met
jullie te zijn. Toppers !
terugkomen werkw.Uitspraak:
[təˈrʏxkomə(n)] Verbuigingen: kwam terug (verl.tijd enkelv.)
Verbuigingen: is teruggekomen (volt.deelw.) Toon alle vervoegingen
1) weer komen op de plek waar je vandaan bent gekomen Voorbeeld:
`We gaan...
Op zaterdag 7 mei speelden we onze voorlaatste wedstrijd van het
seizoen. De vele afwezigen of gekwetsten noopten ons van jong talent aan
te spreken en te laten spelen. Met Succes! Jean-marc, Dirk, Wim
Verhellen en keeper Dany speelden met
veel vertrouwen want ze moesten niet veel forceren. De jeugd , Kenneth,
Aaron en Hein waren de tweede helft in overdrive gegaan met positief
gevolg. Onze voorzitter maakte volgende notities.
2' Redding Dany
6' Doelpunt Hein 1-0 Portas
9' open kans Kenneth alleen voor doel: gemist
11' 1-1 flater Wim en Aaron: beiden vd bal gezet
14' 1-2 voor brandweer
21' 2-2 Doelpunt Kenneth na 1-2 met Jean-Marc
24' 3-2 Doelpunt Aaron: individuele aktie
25' 4-2 Doelpunt Kenneth, mooi vrijgespeeld door Aaron
26' Kenneth alleen voor doel, maar mist.
juist voor rust zet Keeper Dany een eerste aktie op.
TWEEDE HELFT
36' 5-2 recuperatie Aaron en tussen 3 tegenstrevers lukt hij een doelpunt
37' open kans Dirk gemist ( moeilijker om ernaast te schieten dan erin )...
38' 6-2 fantastisch samenspel Jean-Marc en Kenneth en laatste maakt af
40' 6-3 Snelle tegenaanval
42' 7-3 Doelpunt Kenneth
43' open kans...gemist
47' 8-3 Kenneth
49' wissel van keeper (spelers alles aan gedaan om Dany te laten scoren maar ...helaas)
51' 9-3 voorzet DANY !, doelpunt Dirk
52' 9-4 Aaron blundert
53' 10-4 weer assist Dany: Doelpunt Hein, tevens eindstand
Na de wanprestatie van Portas enkele weken terug hebben onze mannen zich goed herpakt. En hoe!
Eerst was er twee zaterdagen terug een schitterende prestatie van onze Portas-ploeg met een klinkende 4-0 uitslag. Jammer genoeg heeft onze keeper en voorzitter zich ernstig gekwetst en zijn ze out tot het einde van het seizoen. We wensen hen een spoedig herstel toe.
Vorige zaterdag 26 maart speelden we tegen de troepen van Christian Dejonghe ons wel bekend. Verdedigde vroeger af en toe het Portas-doel. Nu moest hij het spel ondergaan en zag met spijt dat onze ploeg mooi voetbal op de mat legde. Met doelpunten van ondermeer Dirk en Joris stonden we aan rust 3-1 voor. Bij Portas in doel, gelegenheidskeeper Jean-Marc en als spelersgast Jeremy, stagiair bij Wim Verhellen die met Wim Vandenhoucke en Dirk onze verdediging uitmaakte. In de aanval Joris, Jeremy en debuterende spits bij Portas, Hendrik Vandermerliere. De cruciale 10 minuten na rust liepen bijna faliekant af voor ons. Ze kwamen 3-4 voor na die 10 minuten. Maar knokten terug tot 5-5 met goals van ondermeer Hendrik en Jeremy. Weer kwamen we achter met een beauty van enen Vallez, tevens een generatiegenoot. Door een blunder van hun keeper kwamen we weer voor. De spanning was te snijden met nog vijf minuten te gaan. Jean-Marc kwam ook mee uitvoetballen en dat loonde. Ondanks dat ze nog terugkwamen tot 6-6. ( goede ploeg hoor)! kon Wim VDH in extremis het winning-doelpunt maken! Wat een wedstrijd en wat een suspens! Niet voor hartlijders!
Proficiat aan de hele ploeg voor die puike prestatie!
Met borst vooruit stapten onze Portas-spelers op het terrein. Ze hadden nieuwe truitjes gekregen waarmee ze af en toe zullen aantreden. Maar is dat wel een goed idee? Gezien de prestatie en dito uitslag zou ik mijn twijfels hebben. Of zijn er andere redenen die meespeelden. Afwezigheid van scorend vermogen? Zou het voor sommigen toch niet beter geweest zijn om donderdag bij te trainen op " Parc Lagache" ? Of waren het de Outsiders- " deernen "die zand " of "schoonheid in de ogen strooiden van sommige spelers?
Feit is ondanks een 0 - 1 bij rust, mooi doelpunt trouwens van Joris, we véééél te traag acties op het terrein neerlegden. We vonden elkaar niet en de meeste jonge tegenstrevers waren supersnel maar gelukkig die eerste helft slecht bij schot zoals wij ook trouwens. . Gelegenheidskeeper Jan " durfde" de tweede helft niet meevoetballen. Gebroeders Vandermeulen zaten op hun tandvlees. Wim Verhellen en Dirk hadden ook last van de algemene malaise van de ploeg. Vlug kwamen we 1-3 achter. Met toch wat inzet, ( beste 10 minuten van Portas) 4-3 voor, met hulp van Hendrik Vandermerliere weliswaar. Om dan weer gelijk een pudding uit elkaar te vallen bij de eindfase. Een zevende speler was meer dan welkom geweest. Eindstand 4 -6. Met het "schaamrood" tegen een " gelegenheidsploeg" dropen de onzen af. Maar DEELNEMEN is belangrijker dan WINNEN zekers !!??
P.S. Hendrik, steeds welkom om met ONS eens een "Matchke" mee te spelen.
Voorzitter Chris heeft me gevraagd om een verslagje te maken van de nieuwjaarsreceptie. Bij deze...
Het was verzamelen geblazen den 23ste januari voor alle Portas-leden om 16u30 aan de " BOSTERIJ" te Schorisse. Een gezellig hoevetje waar het bestuur ons weliswaar met ontstoken neuzen ontving. Inderdaad, een weekend- gevoel was niet ver weg!
Na een korte rondleiding van onze accomodatie deden we onze stapschoenen of laarzen aan voor een TOCHTJE dat ons naar het Bos ter Rijst bracht. Na een opwarmertje lees jenever bereikten we weliswaar met vuil schoeisel ons gelegenheidsverblijf opnieuw. De jeugd onder toezicht van Christine had zich ondertussen nuttig gemaakt en verrasten ons met eigengemaakte wafeltjes. Het weekend-comiteetje min een zieke Joris met een BEAMER-VOORSTELLING waar het pinksterweekend van Portas al dan niet zal doorgaan. De "bescheiden" striptease van Nathalie en Fabien bracht ons geen extra tips maar wel voor de mannen een nieuwe ( reserve-voetbaluitrusting ). En toen kwam de receptie...nog niet. Het bestuur vond dat ons lachbatterijen dringend opgeladen moesten worden en strikte een lach-goeroe ergens uit het Gentse voor een LACH-YOGA. Na het losmaken van onze ledematen wrongen we ons in allerlei bochten. Trokken we de gekste bekken en lachtten ons kriek met elkaar en met onszelf. Heel speciale ervaring en voor velen een ontlading van het brein na een drukke werkweek! Na het heerlijk aperitief, voor mij twee picon-vin blancs, begaven we ons naar de eetruimte om te genieten van een overheerlijke " COTE- a-L'OS" met garnituur. Na de verwelkoming van onze nieuwe leden Hilde en Hendrik door onze voorzitter Chris en een heerlijke " IRISCH-KOFFIE" begaven we ons opnieuw naar de " speelruimte" waar er tot stukken in de nacht gekletst, gebiljart, getafelvoetbald en gedronken werd. Kortom, een SUPER aanzet tot een hopelijk even aangenaam en sportief PORTAS-jaar!! Grote MERCI voor de puike organisatie van het Portas-Bestuur met name Helga, Brenda, Chris en Dany.
Dit tegen "Homeless", het ploegje van begeleider Philippe, ons een welbekende tegenstander.
Een tegenslag voor onze groen- zwarten. Wim Vandenhoucke en Jan Foulon zegden af wegens ziekte. Hendrik Vandermerliere wegens werkomstandigheden. Gelukkig werd Melvin (zoon van) opgetrommeld zodanig dat we toch over zes valabele spelers konden beschikken. Deze waren Dany (doel), Dirk, Eric en Wim Verhellen in verdediging. Joris en Melvin in de aanval. Wat de tegenstander "Homeless" zo typeert is het feit dat ze zeer vaardige technische spelers hebben die individueel meerdere mannetjes kunnen uitschakelen maar waarbij het samenspel niet zo vlot verloopt. Wij Portas-mannen kregen soms een zee van ruimte waar we handig gebruik van maakten. In de tegenaanval konden wij telkens lange passen geven waar ondermeer Dirk toch een specialist ter zake is. Leuk om naar te kijken.! Als je dan een sluitstuk hebt zoals Dany die zeer geconcentreerd stond te keepen was het niet verwonderlijk dat we bij rust 5-3 voorstonden.
Na rust begon de tegenstrever meer agressief te spelen en nam ons een paar keer in snelheid. Maar plooien deden we niet. We bleven rustig voetballen en panikeerden nooit. Het was gelijkopgaand. Verder dan de aansluitingstreffer kwamen ze niet. Melvin lukte mede door zijn snelheid en vele assists van zijn medemaats zijn vijfde doelpunt. Eric liep als vanouds zijn flank af en was steeds aanspeelbaar. Wim was een blok in verdediging en Joris had een goed overzicht en was fysiek tip-top. Hij maakte ook twee goals net zoals Dirk met als eindresultaat 9-7 voor onze boys. Een DIKKE PROFICIAT!! We want more !!
Meteen de laatste wedstrijd van het jaar tegen een voor mij onbekende tegenstander. Wel stond in hun doel een boom van een kerel die voor de Portas-spelers een nachtmerrie zou worden.
Het zou het debuut worden bij Portas van Hendrik Vandermarliere als effectief lid. De omstandigheden hebben er anders over beslist.
De tegenstrever kwam maar opdagen met vier spelers en bedenkelijk laat. Hendrik offerde zich op zodat de wedstrijd maar aanving om 17u12 ! Door de afwezigheid van de broeders Vandenhoucke dropten we Dirk in de aanval. Was daar zeer nuttig maar soms onbereikbaar. Philippe, de verantwoordelijke van " Homeless " was onze gastspeler. Chris, Eric, Wim VERH., Jean-Marc onze abbitués. We mochten ook Yves verwelkomen als supporter. Het eerste kwartier waren we heer en meester. We kwamen dan ook 2-0 voor met goals van Dirk en Eric. Naar mijn mening moest de score hoger zijn, aangezien onze vele kansen.
Dat brak ons weeral zuur op . Na een "DANYTJE" van Chris en twee tegenaanvallen kwam de tegenstrever bij rust 2-3 voor. Ondertussen was er een speler van de andere partij bijgekomen. Onze voorzitter Chris probeerde nog Hendrik aan onze kant te laten meespelen na rust maar die deed alsof zijn neus bloedde...
En dan kwam die nachtmerrie...wat Dirk en medemaats ook probeerden. Hun keeper stond pal. De paal en deklat deden de rest. Bij al die tegenslag liepen zij verder uit tot 2-5 met nog drie minuten te gaan. In die laatste minuten konden opnieuw Dirk en in laatste instantie Eric nog tegenscoren maar HELAAS te laat. Uitslag 4-5. Dus geen kerstgeschenk voor onze Groen-Zwarten. JAMMER!!
Deze wedstrijd tegen de tweede ploeg van Patrick Devisch, met spelers uit Frasnes werd gespeeld op de dag voor Sinterklaas. Onze ploeg startte met Chris in het doel. Wim Verhellen en Jean-Marc in verdediging en vooraan gastspeler Hendrik VDM en Wim VDH. Op de bank, Eric en Joris. In die eerste helft werden er kwistig kadootjes uitgedeeld door spelers van Portas. Bij rust wezen de bordjes al 1-4 in het voordeel van de bezoekers. Toen kwam de wederopstanding van onze "groenen". Mede door frissere spelers zoals Eric en Joris. De organisatie stond er. We vingen ze op van aan de middenlijn. Bij hun balverlies vielen we in blok aan en dat rendeerde. We kwamen tot 4-5 terug dankzij goals van Wim VDH, Hendrik en Joris maar de gelijkmaker luktte maar niet ondanks het samenspel en de discipline. 5-6 werd het nog met een doelpunt van Jean-Marc die zich daarbij kwetste aan zijn lies. Hopelijk niet te erg. De hoop op een gelijkspel werd in de kiem gesmoord in de 58ste minuut met nog een tegendoelpunt. Eindstand 5-7. Toch proficiat aan onze Portas-mannen voor die mooie tweede helft. Volgende keer meer concentratie bij het begin en dan zullen we opnieuw winnen!
Deze wedstrijd tegen een "samenraapsel" van veldspelers Etikhove o.l.v.Meester Jan was een gelijkopgaande wedstrijd. Tot meester Jan zijn duivels ontbond en met een kanonskogel onzen Dany vloerde. Behalve de valabele spelers Stefaan en Dirk was elke Portas-speler beschikbaar. Aaron was de super-sub. Laat mij eerlijkheidshalve melden dat de fysieke paraatheid bij sommige spelers te wensen overliet. Spelers vroegen zelf om vervanging. De organisatie verliep ook stroef. Bij een tegenaanval kwamen we bij rust 0-2 achter. De tegenstrever verdedigde in blok en was zeer allert bij de tegenaanval. Dany was nochtans prima aan het keepen en was zeer allert!
Na rust en enkele raadgevingen door ondergetekende en onze voorzitter Chris (wat niet door iedereen begrepen werd) startten we vol moed de tweede speelhelft. Door de vluggere combinaties van onzentwege kon Wim Vdh de aansluitingstreffer scoren. Maar door ons laks verdedigen namen zij weer voorsprong. 1-3. Het moet gezegd dat ze in de aanval een beresterke target-man hadden (een politieagent trouwens) waar Jean-Marc en Wim Verhellen meer dan hun werk mee hadden. Een soort Jan Koller in miniatuur maar volgens Wim Verhellen de beste voorspeler waartegen hij met Portas ooit tegenspeelde. Joris kon opnieuw de aansluitingstreffer maken. 2-3.
Maar den "flik"maakte vlug 2-4 zodat we opnieuw op achtervolgen aangewezen waren. Dany onderscheidde zich opnieuw en kon zwaardere averij voorkomen. Onze uitblinker van de wedstrijd trouwens! Beide partijen( éentje van Aaron) scoorden nog éénmaal. Eindstand 3-5
De match tegen de ploeg van Pascal Deridder was top voor onze Portas-spelers. De secure verdediging van Eric, Wim Verhellen en Dirk, de splijtende aanvallen van Jean-Marc en gebroeders Vandenhoucke zorgden ervoor dat we vlug 2-5 voorkwamen. Bij rust zat de sfeer er goed in dus gingen we op ons elan door. Dirk en Wim Vandenhoucke waren in hun goede doen en scoorden respectievelijk vier en drie doelpunten. Dit mede door het goed voorbereidend werk van hun medemaats. Ook Eric en Jean-Marc konden scoren zodat de eindstand mooi oogde. 4-11.
Deze tweede wedstrijd van het seizoen was ook geen hoogstaande wat betreft het spel van Portas. Het moet gezegd dat er maar vier officiele spelers van Portas deelnamen. Chris had voor zekerheid gezocht door de vele twijfelgevallen. Ik kon als coach beschikken over maar liefst 9 spelers. Wat een weelde! Chris startte in het doel. Jean-Marc en Wim Verhellen deelden de verdediging, junior Arno en senior Joris Vandenhoucke de aanval. Aaron, Philippe ( zaalwachter) , Eric Vanderhauwaert en Jan Foulon deelden de bank. De Wielemans startten furieus!! Na 5 minuten stond het al 0-3! Zelfs Jean-Marc was het noorden kwijt en dat is vrij zeldzaam. Ze kwamen van overal! Wissels met Aaron en Jan na enkele minuten hielpen niet. Jan scoorde wel de éen-drie. Maar De Wielemans scoorden maar liefst nog viermaal die eerste helft. De vele wissels van mijnentwege ( iedereen moet spelen) deden onze automatismen geen deugd. Ook hun keeper Yves was de eerste helft in goede doen. Hun meeste goals kwamen er via afstandsschoten. Bij rust wees ik de spelers erop hen niet te laten schieten naar doel. Tweede helft toen onze supporter Wim Vandenhoucke van kamp wisselde ( Foei ) ! , speelden we eindelijk beter en scoorde tweemaal via Arno en Eric V.D.H. 3-7. Toch via een splijtende tegenaanval konden zij weer tegenscoren. Jan lukte nog zijn tweede van de namiddag. 4-8. Jean-Marc was al lang uitgevallen en Arno deed het goed in verdediging en bracht tempo bij. Iets wat we soms ontbeerden. Al deed Aaron ook zijn best om de bakens te verzetten. Maar De Wielemans konden ook goed verdedigen. Hun splijtende acties deden ons pijn. Het werd 5-10 eindstand. En Portas? Was tevreden dat de lijdensweg ten einde was! Dank nog aan onze 2 supporters Eric Vandermeulen en Wim Vandenhoucke ( alhoewel ) De Wielemans-supporters waren met een twintigtal...
Opener: Highland games in Essene, 6 september 2015
Highland Games
Highland Games. Losweg werd het me meegedeeld aan de ontbijttafel door mijn lieftallige echtgenote die er in één adem aan toevoegde dat zij er niet bij kon zijn maar ik ingeschreven was voor de opener van het nieuwe seizoen van ons dierbare ZVC - Portas met als thema Highland Games. Dat wist ik dan ook weer. Twee korte maar krachtige woorden die me onmiddellijk schrik aanjoegen, een helse dag leken aan te kondigen. Ik ken mijn pappenheimers en herinnerde mij de bergen die we reeds beklommen, de zeeën die we dwarsten, het krijgerschap en de heldhaftigheid je hiervoor moet bovenhalen, het lijfelijk leed dit alles kan brengen . Ik zuchtte diep. Waarom niet eens museumpje? Een namiddagje ligweide? Highland Games herhaalde ik smekend met de blik van een hond waarop mijn nog altijd lieftallige echtgenote maar net iets minder geliefd het uitbarstte in een lachen. En het nieuwe bestuur dat chaos predikt de koffie stuiterde over mijn tasrand bij een opkomende rilling. Het werd er niet beter op toen ik het dreigende gebeuren googelde en ontdekte dat het een 19de eeuwse voortzetting is van traditionele clanspelen uit de hooglanden van Schotland. De spelen omvatten zware atletische wedstrijdonderdelen. Die laatste zin verontrustte mij in hoge mate. Maar het devies van een echte Portas man / vrouw is U niet laten kennen dus trok ik gewapend met mijn twee kleinste spruiten (maar met een klein hartje) in rurale doe - kledij richting Ronse om na een eerste verbroedering in colonne richting Ninove te rijden waar we prompt in Schotse rok gestopt werden. Den Danny alias Crocodile Dundee en almighty Chris, evenzeer hun charmante gemalinnen, stonden te glunderen in hun schotse pakjes al genietend van wat nog komen zou. De defender van Crocodile vervoerde zowat een gans legerkamp wat er mij niet rustiger op maakte. Maar eens in het charmante dorpje Esse beland, vatten we een licht oplopend wandelingetje aan van toch wel 200 meter wat meteen de zwaarste inspanning van de dag zou zijn. Ik zat echter nog met die zware atletische wedstrijdonderdelen in mijn hoofd. Maar spoedig zou er iets anders in mijn hoofd zitten. Na de vermoeiende trektocht kwamen we aan het Whisky House van gezellige beer Geert De Bolle, wandelend kenniscentrum van het beruchte nat, invoerder van Schotse Whisky, en zo zijn naam en postuur verraadt zelf regelmatig lekkerbekkend aan het spul. Een proeverij in zijn magische kelder waar een voorraad kleurige flesjes uitgestald stond die het zwembad van Ronse ettelijke malen kan vullen (het is daar dan ook maar een klein zwembadje). De vrouwen natuurlijk onmiddellijk collectief zat en zinspelend op een orgie, een kennerswoord van Yves met een schoen op zijn hoofd gebonden, Wim Verh die alle klikjes uitdronk, een glunderende Danny lege glazen in zijn oren verbergend, onze meegereisde cafébaas onder tafel zoekend achter teentjes, schermutselingen en halve vechtpartijen in de wandelgangen, Chris zingend bovenop een kast, Stefaan aan het vliegeren, Eric tampons uit handtassen aan het vissen, Sylvie de wc bril omarmend, Katia broeds, Caroline plots zoek doch in de dakgoten wandelend, Cinda de brabanconne gorgelend, Conny kikvorsend door de gang aan het huppelen, bij het slapen gaan s avonds bleek ik een mij niet gekende onderbroek aan te hebben en stond in roze lippenstift horse op mijn rug geschreven ik verdenk Helga en Caroline enfin, ik weet het eigenlijk allemaal zo goed niet meer, om maar te zeggen dat er sfeer getapt werd en de dag rustig verder meanderde. Gelukkig wist mijn lieftallige echtgenote me in goede handen die dag. Best dat er beheerst en met verstand gedronken werd. Onderwijl de kennis en toelichting van Geertie treffens onze proefsels met een Schots zalmpje (de restjes gedrapeerd op Brendas oren) tussendoor en een overheerlijk kippensoepje met pruimen, blijkbaar het Schots gerecht bij uitstek waar ik de naam ogenblikkelijk van vergeten ben al een whiskytje te ver. Jaja, Geert De Bolle, en ik Wim De Volle kriskras door de tuin van het Whisky House waar we een frisse neus konden halen bij een heerlijke piknik, o Brenda en Helga, Schotse oervrouwen, wat hebben jullie dat heerlijk bereid. Hier met die Highland Games! Voor ons uit, Schotse velden, schaapjes, hondjes, een clubhuis voor schapendrijvers. Crocidile wierp een halve boomstam van zijn torso waarop we lustig nagelden. We genoten van een demonstratie schapendrijven waarbij het ene beest de andere beesten moest leiden doorheen een parkoers aangevuurd door Engelse bevelen. Lay Down vond onze cafébaas geweldig en naast vrouwonvriendelijke bijgedachten wierp hij zich spontaan in de schapenstront. Na de demonstratie van de professionelen mochten we zelf voor hond spelen. Het wil nu zo zijn dat de gebruikte honden, Border Collies, geroemd worden voor hun intelligentie en gehoorzaamheid, en bovenal bijzonder aangenaam zijn in de omgang. U ziet de gelijkenis met het profiel van de echte Portasman. Geen toeval dus dat wij de hond mochten spelen. De schapen daarentegen bleken bijzonder dwaas te zijn nee nee, U hebt het verkeerd voor, de aanwezige dames de enige echte Portasmeiden - mochten ook voor hond spelen. Hebben die schapen daar met ons voeten gespeeld Stephan zat al in een ander dorp in bosgebied, het zal aan zijn Engels gelegen hebben, bekt niet goed in het Ronsisch. Een plaatselijke vrouwelijke schapendrijfster vertrouwde mij languit leuning tegen het hek toe dat haar speekselklieren overmatig werken en bijgevolg het fluitje niet kan hanteren ??? Verrassende informatie bekom je op zon dagen. En dan konden de spelen beginnen, portalenloop met balken, touwtje - trek, eieren - smijt, petanquebal - werpen, hoepel doorgeven, aangepast dus op ons iets ouder wordend profiel, vooral dat van Wim Verh natuurlijk. Zoals gewoonlijk moest deze laatste zo stilaan met lijmresten aan elkaar hangend - weer boven zichzelf uitstijgen en zijn schouder uit de kom werpen. Lap. Alweer ziekenhuis dacht ondergetekende maar zo ver kwam het gelukkig deze maal niet. Sinda en Caroline hadden een bevredigend balgevoel maar een beetje ruw. Katia bleek meer het strelende type en bij Brenda overleeft geen bal. Jean Marc vertrouwde me dan ook toe met piepstem dat hij niet veel thuis is. Waar is die wuivende krullenbos van op zijn trouwfoto gebleven? Yves bleek de sterkste touwtrekker en veranderde in een omelet na de eierenworp. Ook onze cafébaas kreeg zijn portie eieren over zich heen die zich spontaan vermengden met de schapenstront waarop hij Schots begon te geuren, het typische aroma van onder de al even typische rokjes. Dit alles werd in goede banen geleid door megamaster Chris met Crocidile aan zijn zijde, wat een duo! Jean Marc bleek in alles goed te zijn, wat ballen - Brenda beaamde. Lay down hoorden we de cafébaas tegen zichzelf brullen in de verte. Yes, sfeer alom! Een paar kartonnetjes eieren kapot smijten op elkaars hoofd en door een hoepeltje stappen, feitelijk viel dat te ontwikkelen atletisme nog goed mee. Ik had mezelf weer eens onderschat. Een stilaan wijkend namiddagzonnetje, een aperitiefje klein en fijn, een pot Irish stuw die staat te pruttelen op de allesbrander in de kantine van de schapendrijvers - club, een filosofische noot van Stephan, toelichting over bewegingsklassen voor ouden van - dagen door onze reus op lemen voeten, meer moet dat niet zijn. Uw zijdelingse disgenoot die vraagt of je wist dat er winterpenen in de stuw moeten zitten om goed te zijn, dat overkomt je alleen maar op de opener van Portas. Er zaten alvast veel ajuinen in het koninginnenmaal die samen met de pruimen in de kippensoep ervoor zorgden dat ik die avond meer lucht verplaatst heb dan het verzameld windmolenpark van Avelgem. Zo kon mijn lieftallige echtgenote des avonds nog meegenieten bij het roemrijk vertellen over de voorbije games voor kampioenen, want dat zijn jullie allemaal, mijn lieve groene sekte leden. Dat zijn zo van die dagen waar je genoegzaam aan terugdenkt, waarvan je blij bent dat je er bij was. Bedankt allemaal om dit te mogen meemaken. De afwezigen hadden weer eens ongelijk. And remember: lay downals het kan.
Naar aanleiding van de Vlaamse feestdag heeft het stadsbestuur onder leiding van Schepen van cultuur en sport, onze eigenste Joris Vandenhoucke voor de negende keer de go-cart race georganiseerd. Portas zal één van de weinige groeperingen zijn die aan ALLE edities deelnam. Bij den speech van onze schepen achteraf werd dat terecht nog eens verduidelijkt!
We starten met 8 eigenste PORTAS-LEDEN waaronder TWEE VROUWEN!! SINDA en BRENDA , die stonden meer dan hun mannetje! Verder good old CAPTAIN NICOLAS, YVES, ERIC, JEAN-MARC, WIM VDH en STEFAN. Dus ditmaal geen jeugd die ons bijstond! We startten met go-cart nr 5 !! We eindigden laatste in onze reeks... net als vorig jaar! Ondanks dat we het beste gegeven hadden. We lieten het niet aan ons hart komen en zochtten een terrasje op. Veel colaatjes werden er dan besteld! En toen... de KLEINE finale! Met go-cart nr 6! EN veel wilskracht!! Een meer dan verdiende tweede plaats ( als vorig jaar ) was onze beloning. PROFICIAT AAN ALLEN!! EXTRA pluim voor Yves en Sinda die in extremis onze tweede plaats veilig stelden Dit na den ploeg van den Squash die eigenlijk in de GROTE finale moest gezeten hebben. ( FOEI, JURYLEDEN )! Ook bedankt aan onze vele supporters! CONCLUSIE: We deden het even goed als vorig jaar! EN...go-cart nr 5 werd in kleine finale ook laatste en in grote finale voorlaatste!! Dus... Proficiat aan WIT-WIT aan hun jeugd met de overwinning! Daarna, de apotheose bij SEBA , waarvoor we toch ook deelnamen...de gins en biertjes en escargots smaakten. Sommigen PORTASCI gingen nog uit de bol bij het Nederlandse repetoir van de band " De KEMELS", tot in de vroege uurtjes!! OP NAAR DE TIENDE EDITIE!
Deze laatste wedstrijd van het seizoen op zaterdag 23 mei tegen Wit-Wit was best spannend. Het leek een makkie voor ondergetekende. Maar schijn bedriegt!
Dany in doel, Dirk en Jean-Marc in verdediging. Jan en Melvin in aanval. Op de bank, twee supersubs, Wim vdh en Aaron. Eerste enorm gefrustreerd wegens niet te mogen starten. Laatste had daar geen problemen mee. In de eerste helft kwamen we driemaal achter maar telkens kwamen we terug,van weerbaarheid gesproken. Doelpunten waren van Wim( tweemaal) Jean-Marc en Dirk. ruststand 4-4.
Maar van een kentering gesproken die tweede speelhelft, we scoorden liefst driemaal in twee minuten, met doelpunten van Wim, Aaron en Melvin. 7-4. Het werd zelfs 8-4 met een prachtige assist van Dirk op Jan. Wedstrijd gespeeld zou je denken. Maar toen begon de miserie bij onze keeper Dany. Was het de stress bij het in de kleedkamer opgelegde taken voor het toekomende bestuurslid. Of had hij nog steeds een jetlag van het voorbije weekend? Het moet gezegd dat de onzen niet meer in organisatie speelden en zodus kwamen ze terug tot 8-7. Toen was het afwisselend scoren. 9-7, 9-8, 10-8 en in extremis 10-9 voor onze groenen. OEF!!!!!! Eind goed al goed. En of Dany tevreden was na deze nipte overwinning al ging hij al vloekend het terrein af na zijn minst goede prestatie van het seizoen.
Tot het volgende seizoen dan zekers!!
Bedankt aan alle spelers en invallers en supporters voor jullie inzet!
Een jubileumfeestje aan de voet van de Taaienberg zorgde voor onze eerste minuten afwezigheid in 15 jaar Portasweekends. Doch we werden via digitale weg op de hoogte gehouden. Zijn jullie al vertrokken? Kan je een olifant meebrengen? Euuuhhhh Je zit in mijn team We moeten zaterdag een circusact doen. Even speelden we met de gedachte om terug huiswaarts te keren. Een circusact. Moet dat echt? Even later Chris zit ook in ons team. Ach dan wordt het een makkie.
Blijkbaar hebben we de Bokma gemist. Gevaarlijk goedje, te merken aan de losse sfeer die er al heerste, toen we aankwamen. De oeroude Hollandse hapjes en gerechten openden het feest. De organisatie vergat om aan Helga te vragen nog eens haar Mora-plunje aan te trekken. De teams, Portosa schatjes van patatjes, Groep II en Een schelle van de zeuge begonnen aan een aartsmoeilijke kwis. Dat de sportvragen voor onze aankomst al gesteld waren, zal uiteindelijk de doorslag geven in het eindklassement.
Waar 15 jaar geleden gedanst, gedropt en gefeest werd tot in de late uurtjes, begonnen onze oudjes nu opnieuw te manillen. De gelegenheid voor de niet-kaarters om wat extra uurtjes bij te slapen. Blijkbaar heb ik daardoor een Gregoriaanse mis om 2 uur s nachts aan mij laten voorbijgaan.
De vrijdag werd een rustige dag, wellicht stilte voor de storm. Het is altijd gevaarlijk om daags voor een grote prestatie nog diep te gaan. Het blotevoetenpad was een kolfje naar de hand van onze speelvogels Dany en Helga. Het verschil: Nivea. Gelukkig niet het enige verschil. Al vrij vlug werd het terrasje opgezocht voor vooral La Trappe en keerden we huiswaarts voor de lunch.
Huzarensalade, tomatensoep en verse en minder verse vleeswaren. We konden er weer tegen. Maar niet zonder eerst nog een zevende stuk vlaai achter de kiezen te duwen, nietwaar Chris!
In de namiddag een fantastische déjà-vu. 2 jaar geleden Thailand, vorige week nog Lissabon. Tuktuk-rijden. Heerlijk. Blijkbaar verbleven we dit jaar in één van de mooiste natuurgebieden, die we ooit bezochten. De turfstreek. Enig mooi. Niet eenvoudig om zon Tuktuk te rijden, maar toch eens gaan kijken naar de aankoopprijs. Misschien een businessplan voor Portas als alternatief voor de ontbijten: zomerse ritjes aanbieden aan de kust. Met de kusttuktuk? De nostalgen (nieuw woord van het jaar) onder ons kozen voor en genoten van de Trabantjes. Sehnsucht.
Rust en ontspanning, dus op vrijdag. Ook s avonds. Gintonic en frietjes met stoverij, heerlijk ter voorbereiding van Daarna oei een leegte. Wim probeerde in allerijl nog wat competitiegeest in te brengen door de wisseltrofee in te zetten. De enige die stekezot bleek van het borststuk van de zus van Joris en Wim, was Jean-Marc. We spraken dan ook af dat hij mocht winnen en het pronkstuk naar huis mocht meenemen. De kuisvrouw zal wel afstoffen. Rond één uur gingen de laatsten slapen. Stille Stef bleef in de buurt om een oogje in het zeil te houden. Werden er geen scores vervalst?
Kulelukuuk. De haan kraaide. Nadat de klok van de kerktoren en het gedruis van enkele kamergenoten (bewijzen hiervan ten overvloede op iPad en iPhone) mij de hele nacht wakker gehouden hadden. Hopelijk wordt de zaterdag even rustig als de vrijdag, geen oog dicht gedaan. Revanche van de kamergenoten voor mijn gedruis de nacht voordien? Een stevig ontbijt. Oei. We moesten ook nog eens een stevige picknick voorbereiden. En dan kwam het. In de namiddag stond de eerste interland uit de geschiedenis van zvc Portas geprogrammeerd. Vandaar wellicht het rustige programma. Maar . we zouden eerst nog een 40tal km fietsen op nederlandse zware herenfietsen en op natuurpaden. Ideaal als preparatie. De tocht was prachtig. Na haar eerste moeilijke meter fietsten de kids onverbiddellijk in de kop van het peloton. Stefan gooide plots zijn fiets langs de kant, keerde 200 meter terug om te gaan plassen en moest dan natuurlijk 200 meter teruglopen. Of ging het verhaal toch helemaal anders. Goede les, Stef, nooit je fiets onbewaakt achterlaten in het bijzijn van Portasci. Daar was het dat Wim D en Christine een complot gesmeed hadden. Christine zou zich laten vallen in de buurt van Stefan. Ze zou een diepe vleeswonde veinzen en de ambulance zou moeten aanrukken. Wim kon dan verder op de electrische fiets van Christine en kon ons zo bijbenen. Perfect geslaagd maneuver , ware het niet dat hij de verkeerde fiets nam toen we weer vertrokken. Ondertussen hadden Wim Vdh, ikzelf, Barbara en Helga de kids geamuseerd met un, deux, trois, piano en schipper mag ik overvaren. Ik had ook nog slaag gekregen van Barbara. Iets met squads, dacht ik. Barbara slaat blijkbaar graag op de mensen die ze graag ziet. We bleven maar duwen, in weer en wind, tot aan het terrasje van Nostalgie. Ondertussen bericht van Christine: ze was 8 keer genaaid. Wat een inlevingsvermogen als actrice! Ook na de soep- en lunchpauze bleven Wim Vdh en ikzelf vooral acher het spaarvarkentje van Barbara fietsen, voor één keer niet Wim D. (foto haalde de censuur niet)
Moe maar voldaan bereikten we opnieuw Parties. We hadden nog een uurtje om uit te rusten, wat meer dan nodig bleek.
In stoet bereikten we de sporthal van Meijel. De ene na de andere speler en vooral coach haastte zich nog naar het toilet. Stress. Onze coach werkte voor deze topinterland met een spokesman, Wim. Of die spokesman altijd riep wat Stefan dacht, laat ik hier graag in het midden. 5 minuten voor de match. Dit zal altijd mijn moment van het weekend blijven: de brabançonne. Letterlijk kippevlees. Of mierentieten. Op de tribune massaal opgekomen supporters. Het doet wat met een mens! Voor vorst, voor vrijheid en voor recht. Voor vorst, voor vrijheid en voor recht!
De match begon en de Hollanders lieten onmiddellijk zien dat dit geen vriendenmatchke was. Gemiddeld 20 jaar jonger en 20 centimeter groter, zetten ze druk. Mijn eerste pass werd gestopt door een uitschuifbeen van een boomlange Nederlandse verdediger. Oei, wat gaat dat hier worden. Ze hadden thuisvoordeel, een te kleine zaal, parket en dan nog uitschuifbenen. Na een paar minuten bleek dat dit ook niet de Van Bastens en Bergkampen waren waarvoor we schrik moesten hebben. 2 spelers uit de match houden en we konden dit klaren. Doch hun nummer 4 dacht er anders over en liep ons af en toe gewoon omver. Als dat niet lukte, dan maar hard shotten. Ik was letterlijk kop van jut. Blij met de bezorgdheid van op de tribune. Terwijl iedereen dacht dat ik even buiten westen was, genoot ik heerlijk van de kreetjes op de tribune. Oei, Aie, Gaat het?...Aan de rust hadden we de 2-2 moeten kunnen houden en dan zat alles er nog in. Spijtig. We moesten onze comfortzone verlaten en risicos nemen. Ook spijtig dat onze coach zijn tactische plannetjes niet kon uitvoeren. t was al een succes om permanent 5 spelers op het plein te hebben die nog konden ademen. Dat laatste hadden ook onze supporters niet begrepen. t Was nu eenmaal 35°C in de zaal en we waren niet op hoogtestage gegaan, integendeel. Het bewijs van de Nederlandse inzet: een paar minuten voor tijd omspeelden onze grijze ervaringsdeskundigen hun verdedigingsgordel. Man, man, wat een gezaag onder elkaar. En dan zeggen, dat ik niet mag coachen op het plein
We verloren, maar wij maakten de 4 mooiste goals van de match, hadden verdedigend pech, hadden geen adem, een slechte voorbereiding . Excuses genoeg. Laat ze maar eens om een revanche in Ronse vragen!
Met minder lawaai dan op de heenweg, keerden we richting Parties. Gelukkig hadden we weinig tijd om na te praten over de match. Hier en daar werden diepgaande psychologische gesprekken gevoerd en een aantal teams dienden hun improvisatie nog om te zetten in actie. Vlak voor het avondmaal nog een oefening. Herken attributen die doen denken aan 15 jaren Portasweekends. Schitterend gevonden. Tof gedaan. We wisten nog wel wat zich in die 15 weekends afspeelde. We konden alleen niet altijd het verband zien dat de hersenkronkels van Stefan gelegd hadden ;-) Het avondeten was AF! Huzarensalade met koude waren als voorgerecht. Pikante balletjes (of was het "hete balletjes) of varkenshaasje als hoofdgerecht. Een verjaardagsijstaart kon er nog bij. Sommige Portasleden zonderden zich af, om zo een paar keer ongezien te kunnen aanschuiven. Gelukkig gaan we volgend jaar weer voor een streng, actief en superdynamisch weekend en kunnen jullie zich op de afsluiter al aan de weging verwachten.
De zaterdagavond bewees nog maar eens dat een Portascus (lid van Portas) weinig nodig heeft om uit de bol te gaan. De schaamte voorbij. Heel originele klompendansers , akrobaten, dansers en goochelaars uit het circus en acteurs uit Wat Als, zorgden voor een avondje topspektakel. Kapper Johnny , of was het Jeanke, en fitness-trainer Willem konden daarbij eindelijk zichzelf eens zijn. Chris en ik speelden uiteraard maar een opgelegd rolletje. Wat een Portasspeler al niet moet doen voor zijn vrienden! Voor zo ongeveer het tiende jaar op rij was de uiteindelijke uitslag van de wedstrijd een gelijkspel. Elk team 100 punten. En toch blijft elke organisatie de Portasci zo zot krijgen dat ze zich elke keer weer smijten!
Er was weinig energie over om nog te dansen en te feesten, en alras zocht iedereen zijn bedstede op. Om 4 uur werd ikzelf op band vastgelegd. Om 5 uur legde ik mijn buur Wim voor de eeuwigheid vast. Altijd handig om discussies bij het ontbijt te vermijden . De opkuis was weeral veel vroeger gedaan dan voorzien. Thanks Portasci. En degenen zonder (kinder)verplichtingen onder ons, konden nog wat gaan napraten in Nostalgie.
Stefan, Stefaan, Sylvie, Christine en Wim, hartelijk dank voor dit overheerlijke weekend. Weeral een driedaagse die voor immer in ons geheugen gegrift blijft. Merci en bravo!
Fabien, Joris, Nathalie en ikke, aan jullie de aartsmoeilijke opdracht om volgend jaar voor de 16de keer anders te doen. We durven het woord beter niet meer uitspreken...
Uw verslaggever, nu al voor de vijftiende keer, Dirk
Daar stonden ze dan, de acht PORTASSPELERS op zaterdag 16 mei 2015 in Meijel, 17u stipt, Nederland. Zo fier als een gieter het Belgisch Volksslied of de Brabançonne mee te mompelen. Naast hun, de elite-ploeg zeg maar de reuzenjonkies uit Meijel. Op de eretribune onze supporters, de vrouwen en kids , uitgedost op zijn Belgisch zoals gebruikelijk bij een interland. Beide ploegen startten voorzichtig en observeerden hun tegenstander. Tot onzen Wim vdh de bal onderschepte en doorstak naar Yves. Als vanouds nam hij die kans gretig aan en zowaar, de eerste Portas-goal ooit op internationaal terrein! Lang konden we niet genieten. Tegenaanval en het stond 1-1 na 6 minuten. 5 minuten later, een één twee Jean-marc-Yves en die laatste nette zijn tweede van de prille avond.Helaas, de hollanders kwamen op stoom en 10 minuten later stond het 3-2 voor de thuisploeg. Ondanks een redding op de lijn door het allesziende oog van Dirk en een bijna gepakte penalty van Chris stond het bij rust 4-2. De tweede helft was er één van afzien voor Portas en niet alleen voor Yves en de gebroeders Vandermeulen. Fysiek waren we niet paraat. 6-2 werd het, ondanks een mooie save van Dany. 44e minuut, een derde POrtas-goal op aangeven van Dirk en Stefaan stak triomfantelijk zijn arm in de lucht. (of zoiets). 7-3 en nog 7 minuten afzien! Na een afgeweken bal waarbij Dany geen schuld treft klonk een kreet uit de tribune. (Maar bolleke toch)! 8-3. 57 minuut, vierde goal van Portas na een solootje van Wim VDH. Maar na balverlies van dezen Wim werd het nog 8-4 ( maar zoeteke toch )! Ondanks een ultiem schot in de laatste minuut op de paal van diezelfde Wim floot de scheidsrechter het einde van de interland. Eindstand 9-4 . Moe maar voldaan en na een vanzelfsprekende truitjeswissel en handjesschudden (gebeurt bij alle grote ploegen) strompelden onze spelers naar de bank. Gelegenheidscoach Wim Verhellen en supervisor Stefan waren fiere Portasleden. Proficiat aan alle spelers en bedankt supporters. Jullie waren top!
Deze wedstrijd tegen de ploeg van pitta Anatole was een pikante bedoening. Vooral het feit dat onze voorzitter nog niet terug was uit skivakantie en Jean-Marc de klodden ( spelers zoeken) moest oplossen. Hij heeft zich prima van zijn opgelegde taak gekweten. Om maar te zeggen; slechts twee portasspelers Jean-Marc en Wim VDH namen deel aan de wedstrijd. Gelukkig waren Quentin en Melvin daar om het Portas gevoel wat aan te wakkeren. Gastkeeper Kristof Dujardin en spelers Rob Wieleman en Wim.. waren de andere gegadigden. Het was natuurlijk weer zoeken want er waren geen automatismen. Wim VDH nette het eerste doelpunt en dacht...dit wordt een makkie. Maar helaas...onderschatting heeft ons al meerdere punten gekost! Na 30 sec stond het 1-1 en na de eerste speelhelft stond het 6-3 nadat ze ons HOORNDOL hadden gespeeld!! WimVDH en Quentin hielden de schade beperkt die eerste helft.
Zelfs met een keeperswissel Kristof, Rob kregen we geen voetbal aan de grond of onder controle. De tegenspelers met uitheemse 'roets' des te meer. We stonden erbij...en keken erna. Wonder bij wonder werd de kloof niet al te groot mede dat ze wat terughoudend speelden die tweede helft. Met nog twee goals van Quentin (assist van WimVDH) en énen van gastspeler Wim werd de eindstand 10-6 in het voordeel van de ANATOLE-boys. Goed verweer maar geen spek voor onze bek! ( dixit JEAN-MARC).
De afgelopen wedstrijd van onze Portas-Boys tegen de ploeg van Christian Dejonghe zaterdag 28 maart laatstleden was er één van inzet en doorzettingsvermogen.
Een weelde in de ploeg, twee keepers , Dany en Chris. Twee jonge veulens in de wei, pardon op het terrein, Quentin en Bram. Twee trekpaarden, Joris en Stefaan, en twee racepaarden, Jean-Marc ( terug na lange revalidatie) en Dirk. Ondanks die diversiteiten aan talent kwamen de Christian's Boys tweemaal op voorsprong die eerste helft maar tweemaal maakten we gelijk. Het geluk zat ons niet mee want tweemaal troffen we de lat. Ruststand 2-2.
Op die bank bij rust de supporters zeg maar de ziekenboeg of beter de oud-strijders van Portas , gretig gedecoreerd met blinkend metaal. Maar afgeschreven zijn ze nog lang niet!!
De tweede helft een ietwat kopie van de eerste helft. Keeper Chris (als veldspeler) en Keeper Dany brachtten wat animo. Laatstgenoemde deelde een kadootje met een strikje uit aan een tegenspeler maar die was zo verrast dat hij vergat te scoren. Pasen is wel volgende week Dany!
Weer kwamen we tweemaal achter en opnieuw kwamen we gelijk. Van doorzetting gesproken! Eindstand 4-4 met dank aan alle spelers en aan doelpuntenmakers Dirk (tweemaal) , Bram en Quentin. Nu hebben we al vier tandems vader en zoon in onze rangen. Leuk zo!!
