Wat een boost. Alweer.

Lieve Portasvrienden en nieuwe Portasvrienden J

Nu al kijk ik met een zalig gevoel terug naar het zoveelste Portasweekend. En ook al was ik mede-organisator; Chrisken heeft mij onder lichte dwang met wat verslaggeving opgezadeld.

Over de voorbereiding kan ik dit kwijt; we hebben veel vergaderd tussen onze drukke agenda’s door, met heerlijke culinaire ondersteuning. We zijn een aantal keer op stap geweest met evenveel lekkere ondersteuning. En tot op de laatste dag veranderden we noodgedwongen van locatie; activiteit; verdeling van slaapplaatsen en meer van dat.   Dat heb je als het op wieltjes moet lopen.

Het was een mooi proces. Dank Dirk, Nathalie en Joris voor de inspiratie, vriendschap en gedrevenheid.

Om startensklaar te geraken hadden we de tijd niet om nog snel te noteren welk materiaal in welke motorhome werd gedrumd. Temeer omdat we die onverwacht moesten verplaatsen en onze oriëntatie was verstoord. Wie stond waar.. en wat zat erin..  En toen propten jullie er alles bovenop. Ryanairvaliezen, laarzen in alle maten en drank, heel veel drank zo leek het.

Het was een mooi weerzien. De gezichten van euforie tot ‘what the fuck .. oooh neeeee’ waren proportioneel goed verdeeld.

Bij aankomst op de Bosuil waren we even hulpeloos maar de samenhorigheid van Portas kennende bracht snel rust, sfeer en gezelligheid. De lieve Turkse vrienden stonden er zowaar met graagte de tafel voor af (ook een beetje omdat ze er al van 14u zaten..).  Ondertussen kon iedereen op zoek naar de ideale partner/ match. En Dirk matchte en zag dat het goed was. Opstekertje voor Caroline en Eric.

Wie o wie zal ooit kunnen zeggen dat hij in ‘den bosuil’ naar openluchtcinema heeft kunnen kijken. Het hoeft niet altijd voetbal te zijn. Na een verslaggeving van de voorbereiding en tips begon wat moest beginnen en herbeginnen en nog en nog. Alles komt terug. Nog voor de film een 18^de keer kon heropstarten waren de weergoden zo trouw aan hun aangekondigde onverantwoord pijnlijke daling van de temperatuur dat iedereen er de brui aan gaf. Little miss Sunshine zal een eeuwig mysterie en eeuwig on the road blijven.  Keep her smile for ever in your mind J

Op zaterdag was het snel duidelijk dat de een al beter slaapt dan de ander in een motorhome en ook dat we dit niet aan ons hart laten komen. Lekker stokbrood, goed sfeertje. Oesterij: here we come. Ook de oud-leden Jan en Guido zijn te gast. We krijgen een boeiende rondleiding over zwevende bevruchte eitjes en drie en een half jaar werk vooraleer je die zouterige, korrelige schelp aan je lippen kan zetten en fffssssluuurp… weg is ie. Slavendrijvers, zij die ze eten. Onbegrijpelijk, zij die ze niet eten.

Dobberend en gierend van het lachen gillen we luidkeels ‘laat de zon in je hart’ compleet naast de tonen van de Nederlandse versie. Zelfs de gastvrouw kon het niet laten om enkele marjorettenpasjes te showen en Dany in goede geulen te leiden. Een boottocht om nooit te vergeten.

We bollen richting Veere om gezellig samen een openluchtpitta te pitten. Jan en Guido mogen terug komen. Lekker, echt lekker. Het was nodig om hier nog een wandeling aan te breien. Net zoals het nodig was voor Joris om te gaan liggen.

Ondertussen waren de kaarten geschud om per drie een menu samen te stellen om het scenario ‘komen eten’ ten berde te brengen. Er werd gezwoegd, gevloekt en lekker gekookt. Ik stond versteld over de slurpende oestereters bij het aperitief, de heerlijke, eerlijke voor- en hoofdgerechten en de eeuwig veel te gesuikerde desserts wat mij betreft. Voor sfeer en gezelligheid zat er uiteraard een dikke 10 in.

We gaan de tweede nacht in. Het aantal slaappillen op deze aardbol is bij deze gereduceerd.

Hoe zou het nog zijn met little miss Sunshine..? Eet ze nog ijs..? Zijn ze aangekomen? Of is opa gestorven onderweg. Spreekt haar broer ondertussen terug? En raakt het geschil opgelost tussen beide ouders omdat lieve dady het maar niet kan waarmaken een groot zakenman te worden.

Rap rap , haast je, allé we moeten door. Komaan ! en hupper de pup met zijn allen de tram op. Op tijd. Nee voor tijd.  Zoals het Portas betaamt. Een tweede ontzettend boeiende uiteenzetting wordt ons gepresenteerd in de Jodenwijk van ’t STAD. Gevolgd door een heerlijke koosjer maaltijd zonder bloed. Net zoals wij koosjer zijn, zonder te moeten streven weliswaar.

Nog knabbelend op het dessert spoeden we ons richting tram – motorhome – Saefthinge. Het was toch wel verdronken zeker dat land. Blubberend genieten van zoveel natuur en kennis van de gids van wie we stiekem de familienaam hebben ontfutseld al is hij mij nu al ontsnapt.. Moederkoren daarentegen…hoe zou Portas er met grote pupillen uitzien? Richting Kallo beginnen we reeds te knabbelen om speeksel aan te maken zodat onze broodjes in een snel tempo verorberd worden om tijdig op de voorstelling ‘ik ga mij ne motorhome kopen’ aanwezig te zijn. Mooier kunnen de toevalligheden in het leven niet zijn. En nu weten we dat een puntje er snel uit moet en dat dit ook al eens in het toilet van een motorhome kan gebeuren.  En dat nutella nooit meer hetzelfde zal smaken.

Aangezien de tent van wat een idyllisch plekje moest worden maar bij nader inzien een stiekem gedwongen ‘nu hoor je bij het motorhomeclubje 4ever’ was met ronkende motoren en boten, sloot iedereen gezellig af in zijn huis op wielen. De een al wat langer, luider dan de ander. Gezelligheid troef net als in te halen slaap.

Wat de grootste klus van het weekend moest worden… den opkuis.. werd na een bijzonder lekker ontbijt (dan toch in de tent van de motorhomerclub) in een mum van tijd en met de eeuwige glimlach geklaard. Er werd met pis en kak gesold alsof het een lieve lust was. Alles komt terug.

De laatste rit. Uitladen en wegwezen. Of toch niet. Nog even biertjes drinken van ‘les Ch’tis’ omdat we er misschien heen gingen maar toch niet. Een mens zou er serieus over nadenken om toch maar een motorhome aan te schaffen. Of samen eentje, met Portas, om te delen. Net zoals er nu een Portaspicknickbox beschikbaar staat bij de voorzitter.

Bedankt allen. Fijn… heel fijn dit weekend met jullie te zijn. Toppers !

Laat alles maar…  terugkomen

terugkomen werkw.Uitspraak:   [təˈrʏxkomə(n)] Verbuigingen:   kwam terug (verl.tijd enkelv.) Verbuigingen:   is teruggekomen (volt.deelw.) Toon alle vervoegingen 1) weer komen op de plek waar je vandaan bent gekomen Voorbeeld:   `We gaan...

Gevonden op http://www.woorden.org/woord/terugkomen

En Little miss Sunshine mag dan ook nog eens komen met haar deus ex machina.

Met nog een bijzondere dank aan Patrick Decuyper voor de warme Bosuil en Pieter Vandecasteele voor het vele uitgeleende materiaal.

Love you all !

Fabien x