Voorzitter Chris heeft me gevraagd om een verslagje te maken van de nieuwjaarsreceptie. Bij deze...
Het was verzamelen geblazen den 23ste januari voor alle Portas-leden om 16u30 aan de " BOSTERIJ" te Schorisse. Een gezellig hoevetje waar het bestuur ons weliswaar met ontstoken neuzen ontving. Inderdaad, een weekend- gevoel was niet ver weg!
Na een korte rondleiding van onze accomodatie deden we onze stapschoenen of laarzen aan voor een TOCHTJE dat ons naar het Bos ter Rijst bracht. Na een opwarmertje lees jenever bereikten we weliswaar met vuil schoeisel ons gelegenheidsverblijf opnieuw. De jeugd onder toezicht van Christine had zich ondertussen nuttig gemaakt en verrasten ons met eigengemaakte wafeltjes. Het weekend-comiteetje min een zieke Joris met een BEAMER-VOORSTELLING waar het pinksterweekend van Portas al dan niet zal doorgaan. De "bescheiden" striptease van Nathalie en Fabien bracht ons geen extra tips maar wel voor de mannen een nieuwe ( reserve-voetbaluitrusting ). En toen kwam de receptie...nog niet. Het bestuur vond dat ons lachbatterijen dringend opgeladen moesten worden en strikte een lach-goeroe ergens uit het Gentse voor een LACH-YOGA. Na het losmaken van onze ledematen wrongen we ons in allerlei bochten. Trokken we de gekste bekken en lachtten ons kriek met elkaar en met onszelf. Heel speciale ervaring en voor velen een ontlading van het brein na een drukke werkweek! Na het heerlijk aperitief, voor mij twee picon-vin blancs, begaven we ons naar de eetruimte om te genieten van een overheerlijke " COTE- a-L'OS" met garnituur. Na de verwelkoming van onze nieuwe leden Hilde en Hendrik door onze voorzitter Chris en een heerlijke " IRISCH-KOFFIE" begaven we ons opnieuw naar de " speelruimte" waar er tot stukken in de nacht gekletst, gebiljart, getafelvoetbald en gedronken werd. Kortom, een SUPER aanzet tot een hopelijk even aangenaam en sportief PORTAS-jaar!! Grote MERCI voor de puike organisatie van het Portas-Bestuur met name Helga, Brenda, Chris en Dany.
Dit tegen "Homeless", het ploegje van begeleider Philippe, ons een welbekende tegenstander.
Een tegenslag voor onze groen- zwarten. Wim Vandenhoucke en Jan Foulon zegden af wegens ziekte. Hendrik Vandermerliere wegens werkomstandigheden. Gelukkig werd Melvin (zoon van) opgetrommeld zodanig dat we toch over zes valabele spelers konden beschikken. Deze waren Dany (doel), Dirk, Eric en Wim Verhellen in verdediging. Joris en Melvin in de aanval. Wat de tegenstander "Homeless" zo typeert is het feit dat ze zeer vaardige technische spelers hebben die individueel meerdere mannetjes kunnen uitschakelen maar waarbij het samenspel niet zo vlot verloopt. Wij Portas-mannen kregen soms een zee van ruimte waar we handig gebruik van maakten. In de tegenaanval konden wij telkens lange passen geven waar ondermeer Dirk toch een specialist ter zake is. Leuk om naar te kijken.! Als je dan een sluitstuk hebt zoals Dany die zeer geconcentreerd stond te keepen was het niet verwonderlijk dat we bij rust 5-3 voorstonden.
Na rust begon de tegenstrever meer agressief te spelen en nam ons een paar keer in snelheid. Maar plooien deden we niet. We bleven rustig voetballen en panikeerden nooit. Het was gelijkopgaand. Verder dan de aansluitingstreffer kwamen ze niet. Melvin lukte mede door zijn snelheid en vele assists van zijn medemaats zijn vijfde doelpunt. Eric liep als vanouds zijn flank af en was steeds aanspeelbaar. Wim was een blok in verdediging en Joris had een goed overzicht en was fysiek tip-top. Hij maakte ook twee goals net zoals Dirk met als eindresultaat 9-7 voor onze boys. Een DIKKE PROFICIAT!! We want more !!
Meteen de laatste wedstrijd van het jaar tegen een voor mij onbekende tegenstander. Wel stond in hun doel een boom van een kerel die voor de Portas-spelers een nachtmerrie zou worden.
Het zou het debuut worden bij Portas van Hendrik Vandermarliere als effectief lid. De omstandigheden hebben er anders over beslist.
De tegenstrever kwam maar opdagen met vier spelers en bedenkelijk laat. Hendrik offerde zich op zodat de wedstrijd maar aanving om 17u12 ! Door de afwezigheid van de broeders Vandenhoucke dropten we Dirk in de aanval. Was daar zeer nuttig maar soms onbereikbaar. Philippe, de verantwoordelijke van " Homeless " was onze gastspeler. Chris, Eric, Wim VERH., Jean-Marc onze abbitués. We mochten ook Yves verwelkomen als supporter. Het eerste kwartier waren we heer en meester. We kwamen dan ook 2-0 voor met goals van Dirk en Eric. Naar mijn mening moest de score hoger zijn, aangezien onze vele kansen.
Dat brak ons weeral zuur op . Na een "DANYTJE" van Chris en twee tegenaanvallen kwam de tegenstrever bij rust 2-3 voor. Ondertussen was er een speler van de andere partij bijgekomen. Onze voorzitter Chris probeerde nog Hendrik aan onze kant te laten meespelen na rust maar die deed alsof zijn neus bloedde...
En dan kwam die nachtmerrie...wat Dirk en medemaats ook probeerden. Hun keeper stond pal. De paal en deklat deden de rest. Bij al die tegenslag liepen zij verder uit tot 2-5 met nog drie minuten te gaan. In die laatste minuten konden opnieuw Dirk en in laatste instantie Eric nog tegenscoren maar HELAAS te laat. Uitslag 4-5. Dus geen kerstgeschenk voor onze Groen-Zwarten. JAMMER!!
Deze wedstrijd tegen de tweede ploeg van Patrick Devisch, met spelers uit Frasnes werd gespeeld op de dag voor Sinterklaas. Onze ploeg startte met Chris in het doel. Wim Verhellen en Jean-Marc in verdediging en vooraan gastspeler Hendrik VDM en Wim VDH. Op de bank, Eric en Joris. In die eerste helft werden er kwistig kadootjes uitgedeeld door spelers van Portas. Bij rust wezen de bordjes al 1-4 in het voordeel van de bezoekers. Toen kwam de wederopstanding van onze "groenen". Mede door frissere spelers zoals Eric en Joris. De organisatie stond er. We vingen ze op van aan de middenlijn. Bij hun balverlies vielen we in blok aan en dat rendeerde. We kwamen tot 4-5 terug dankzij goals van Wim VDH, Hendrik en Joris maar de gelijkmaker luktte maar niet ondanks het samenspel en de discipline. 5-6 werd het nog met een doelpunt van Jean-Marc die zich daarbij kwetste aan zijn lies. Hopelijk niet te erg. De hoop op een gelijkspel werd in de kiem gesmoord in de 58ste minuut met nog een tegendoelpunt. Eindstand 5-7. Toch proficiat aan onze Portas-mannen voor die mooie tweede helft. Volgende keer meer concentratie bij het begin en dan zullen we opnieuw winnen!
Deze wedstrijd tegen een "samenraapsel" van veldspelers Etikhove o.l.v.Meester Jan was een gelijkopgaande wedstrijd. Tot meester Jan zijn duivels ontbond en met een kanonskogel onzen Dany vloerde. Behalve de valabele spelers Stefaan en Dirk was elke Portas-speler beschikbaar. Aaron was de super-sub. Laat mij eerlijkheidshalve melden dat de fysieke paraatheid bij sommige spelers te wensen overliet. Spelers vroegen zelf om vervanging. De organisatie verliep ook stroef. Bij een tegenaanval kwamen we bij rust 0-2 achter. De tegenstrever verdedigde in blok en was zeer allert bij de tegenaanval. Dany was nochtans prima aan het keepen en was zeer allert!
Na rust en enkele raadgevingen door ondergetekende en onze voorzitter Chris (wat niet door iedereen begrepen werd) startten we vol moed de tweede speelhelft. Door de vluggere combinaties van onzentwege kon Wim Vdh de aansluitingstreffer scoren. Maar door ons laks verdedigen namen zij weer voorsprong. 1-3. Het moet gezegd dat ze in de aanval een beresterke target-man hadden (een politieagent trouwens) waar Jean-Marc en Wim Verhellen meer dan hun werk mee hadden. Een soort Jan Koller in miniatuur maar volgens Wim Verhellen de beste voorspeler waartegen hij met Portas ooit tegenspeelde. Joris kon opnieuw de aansluitingstreffer maken. 2-3.
Maar den "flik"maakte vlug 2-4 zodat we opnieuw op achtervolgen aangewezen waren. Dany onderscheidde zich opnieuw en kon zwaardere averij voorkomen. Onze uitblinker van de wedstrijd trouwens! Beide partijen( éentje van Aaron) scoorden nog éénmaal. Eindstand 3-5
De match tegen de ploeg van Pascal Deridder was top voor onze Portas-spelers. De secure verdediging van Eric, Wim Verhellen en Dirk, de splijtende aanvallen van Jean-Marc en gebroeders Vandenhoucke zorgden ervoor dat we vlug 2-5 voorkwamen. Bij rust zat de sfeer er goed in dus gingen we op ons elan door. Dirk en Wim Vandenhoucke waren in hun goede doen en scoorden respectievelijk vier en drie doelpunten. Dit mede door het goed voorbereidend werk van hun medemaats. Ook Eric en Jean-Marc konden scoren zodat de eindstand mooi oogde. 4-11.
Deze tweede wedstrijd van het seizoen was ook geen hoogstaande wat betreft het spel van Portas. Het moet gezegd dat er maar vier officiele spelers van Portas deelnamen. Chris had voor zekerheid gezocht door de vele twijfelgevallen. Ik kon als coach beschikken over maar liefst 9 spelers. Wat een weelde! Chris startte in het doel. Jean-Marc en Wim Verhellen deelden de verdediging, junior Arno en senior Joris Vandenhoucke de aanval. Aaron, Philippe ( zaalwachter) , Eric Vanderhauwaert en Jan Foulon deelden de bank. De Wielemans startten furieus!! Na 5 minuten stond het al 0-3! Zelfs Jean-Marc was het noorden kwijt en dat is vrij zeldzaam. Ze kwamen van overal! Wissels met Aaron en Jan na enkele minuten hielpen niet. Jan scoorde wel de éen-drie. Maar De Wielemans scoorden maar liefst nog viermaal die eerste helft. De vele wissels van mijnentwege ( iedereen moet spelen) deden onze automatismen geen deugd. Ook hun keeper Yves was de eerste helft in goede doen. Hun meeste goals kwamen er via afstandsschoten. Bij rust wees ik de spelers erop hen niet te laten schieten naar doel. Tweede helft toen onze supporter Wim Vandenhoucke van kamp wisselde ( Foei ) ! , speelden we eindelijk beter en scoorde tweemaal via Arno en Eric V.D.H. 3-7. Toch via een splijtende tegenaanval konden zij weer tegenscoren. Jan lukte nog zijn tweede van de namiddag. 4-8. Jean-Marc was al lang uitgevallen en Arno deed het goed in verdediging en bracht tempo bij. Iets wat we soms ontbeerden. Al deed Aaron ook zijn best om de bakens te verzetten. Maar De Wielemans konden ook goed verdedigen. Hun splijtende acties deden ons pijn. Het werd 5-10 eindstand. En Portas? Was tevreden dat de lijdensweg ten einde was! Dank nog aan onze 2 supporters Eric Vandermeulen en Wim Vandenhoucke ( alhoewel ) De Wielemans-supporters waren met een twintigtal...
Opener: Highland games in Essene, 6 september 2015
Highland Games
Highland Games. Losweg werd het me meegedeeld aan de ontbijttafel door mijn lieftallige echtgenote die er in één adem aan toevoegde dat zij er niet bij kon zijn maar ik ingeschreven was voor de opener van het nieuwe seizoen van ons dierbare ZVC - Portas met als thema Highland Games. Dat wist ik dan ook weer. Twee korte maar krachtige woorden die me onmiddellijk schrik aanjoegen, een helse dag leken aan te kondigen. Ik ken mijn pappenheimers en herinnerde mij de bergen die we reeds beklommen, de zeeën die we dwarsten, het krijgerschap en de heldhaftigheid je hiervoor moet bovenhalen, het lijfelijk leed dit alles kan brengen . Ik zuchtte diep. Waarom niet eens museumpje? Een namiddagje ligweide? Highland Games herhaalde ik smekend met de blik van een hond waarop mijn nog altijd lieftallige echtgenote maar net iets minder geliefd het uitbarstte in een lachen. En het nieuwe bestuur dat chaos predikt de koffie stuiterde over mijn tasrand bij een opkomende rilling. Het werd er niet beter op toen ik het dreigende gebeuren googelde en ontdekte dat het een 19de eeuwse voortzetting is van traditionele clanspelen uit de hooglanden van Schotland. De spelen omvatten zware atletische wedstrijdonderdelen. Die laatste zin verontrustte mij in hoge mate. Maar het devies van een echte Portas man / vrouw is U niet laten kennen dus trok ik gewapend met mijn twee kleinste spruiten (maar met een klein hartje) in rurale doe - kledij richting Ronse om na een eerste verbroedering in colonne richting Ninove te rijden waar we prompt in Schotse rok gestopt werden. Den Danny alias Crocodile Dundee en almighty Chris, evenzeer hun charmante gemalinnen, stonden te glunderen in hun schotse pakjes al genietend van wat nog komen zou. De defender van Crocodile vervoerde zowat een gans legerkamp wat er mij niet rustiger op maakte. Maar eens in het charmante dorpje Esse beland, vatten we een licht oplopend wandelingetje aan van toch wel 200 meter wat meteen de zwaarste inspanning van de dag zou zijn. Ik zat echter nog met die zware atletische wedstrijdonderdelen in mijn hoofd. Maar spoedig zou er iets anders in mijn hoofd zitten. Na de vermoeiende trektocht kwamen we aan het Whisky House van gezellige beer Geert De Bolle, wandelend kenniscentrum van het beruchte nat, invoerder van Schotse Whisky, en zo zijn naam en postuur verraadt zelf regelmatig lekkerbekkend aan het spul. Een proeverij in zijn magische kelder waar een voorraad kleurige flesjes uitgestald stond die het zwembad van Ronse ettelijke malen kan vullen (het is daar dan ook maar een klein zwembadje). De vrouwen natuurlijk onmiddellijk collectief zat en zinspelend op een orgie, een kennerswoord van Yves met een schoen op zijn hoofd gebonden, Wim Verh die alle klikjes uitdronk, een glunderende Danny lege glazen in zijn oren verbergend, onze meegereisde cafébaas onder tafel zoekend achter teentjes, schermutselingen en halve vechtpartijen in de wandelgangen, Chris zingend bovenop een kast, Stefaan aan het vliegeren, Eric tampons uit handtassen aan het vissen, Sylvie de wc bril omarmend, Katia broeds, Caroline plots zoek doch in de dakgoten wandelend, Cinda de brabanconne gorgelend, Conny kikvorsend door de gang aan het huppelen, bij het slapen gaan s avonds bleek ik een mij niet gekende onderbroek aan te hebben en stond in roze lippenstift horse op mijn rug geschreven ik verdenk Helga en Caroline enfin, ik weet het eigenlijk allemaal zo goed niet meer, om maar te zeggen dat er sfeer getapt werd en de dag rustig verder meanderde. Gelukkig wist mijn lieftallige echtgenote me in goede handen die dag. Best dat er beheerst en met verstand gedronken werd. Onderwijl de kennis en toelichting van Geertie treffens onze proefsels met een Schots zalmpje (de restjes gedrapeerd op Brendas oren) tussendoor en een overheerlijk kippensoepje met pruimen, blijkbaar het Schots gerecht bij uitstek waar ik de naam ogenblikkelijk van vergeten ben al een whiskytje te ver. Jaja, Geert De Bolle, en ik Wim De Volle kriskras door de tuin van het Whisky House waar we een frisse neus konden halen bij een heerlijke piknik, o Brenda en Helga, Schotse oervrouwen, wat hebben jullie dat heerlijk bereid. Hier met die Highland Games! Voor ons uit, Schotse velden, schaapjes, hondjes, een clubhuis voor schapendrijvers. Crocidile wierp een halve boomstam van zijn torso waarop we lustig nagelden. We genoten van een demonstratie schapendrijven waarbij het ene beest de andere beesten moest leiden doorheen een parkoers aangevuurd door Engelse bevelen. Lay Down vond onze cafébaas geweldig en naast vrouwonvriendelijke bijgedachten wierp hij zich spontaan in de schapenstront. Na de demonstratie van de professionelen mochten we zelf voor hond spelen. Het wil nu zo zijn dat de gebruikte honden, Border Collies, geroemd worden voor hun intelligentie en gehoorzaamheid, en bovenal bijzonder aangenaam zijn in de omgang. U ziet de gelijkenis met het profiel van de echte Portasman. Geen toeval dus dat wij de hond mochten spelen. De schapen daarentegen bleken bijzonder dwaas te zijn nee nee, U hebt het verkeerd voor, de aanwezige dames de enige echte Portasmeiden - mochten ook voor hond spelen. Hebben die schapen daar met ons voeten gespeeld Stephan zat al in een ander dorp in bosgebied, het zal aan zijn Engels gelegen hebben, bekt niet goed in het Ronsisch. Een plaatselijke vrouwelijke schapendrijfster vertrouwde mij languit leuning tegen het hek toe dat haar speekselklieren overmatig werken en bijgevolg het fluitje niet kan hanteren ??? Verrassende informatie bekom je op zon dagen. En dan konden de spelen beginnen, portalenloop met balken, touwtje - trek, eieren - smijt, petanquebal - werpen, hoepel doorgeven, aangepast dus op ons iets ouder wordend profiel, vooral dat van Wim Verh natuurlijk. Zoals gewoonlijk moest deze laatste zo stilaan met lijmresten aan elkaar hangend - weer boven zichzelf uitstijgen en zijn schouder uit de kom werpen. Lap. Alweer ziekenhuis dacht ondergetekende maar zo ver kwam het gelukkig deze maal niet. Sinda en Caroline hadden een bevredigend balgevoel maar een beetje ruw. Katia bleek meer het strelende type en bij Brenda overleeft geen bal. Jean Marc vertrouwde me dan ook toe met piepstem dat hij niet veel thuis is. Waar is die wuivende krullenbos van op zijn trouwfoto gebleven? Yves bleek de sterkste touwtrekker en veranderde in een omelet na de eierenworp. Ook onze cafébaas kreeg zijn portie eieren over zich heen die zich spontaan vermengden met de schapenstront waarop hij Schots begon te geuren, het typische aroma van onder de al even typische rokjes. Dit alles werd in goede banen geleid door megamaster Chris met Crocidile aan zijn zijde, wat een duo! Jean Marc bleek in alles goed te zijn, wat ballen - Brenda beaamde. Lay down hoorden we de cafébaas tegen zichzelf brullen in de verte. Yes, sfeer alom! Een paar kartonnetjes eieren kapot smijten op elkaars hoofd en door een hoepeltje stappen, feitelijk viel dat te ontwikkelen atletisme nog goed mee. Ik had mezelf weer eens onderschat. Een stilaan wijkend namiddagzonnetje, een aperitiefje klein en fijn, een pot Irish stuw die staat te pruttelen op de allesbrander in de kantine van de schapendrijvers - club, een filosofische noot van Stephan, toelichting over bewegingsklassen voor ouden van - dagen door onze reus op lemen voeten, meer moet dat niet zijn. Uw zijdelingse disgenoot die vraagt of je wist dat er winterpenen in de stuw moeten zitten om goed te zijn, dat overkomt je alleen maar op de opener van Portas. Er zaten alvast veel ajuinen in het koninginnenmaal die samen met de pruimen in de kippensoep ervoor zorgden dat ik die avond meer lucht verplaatst heb dan het verzameld windmolenpark van Avelgem. Zo kon mijn lieftallige echtgenote des avonds nog meegenieten bij het roemrijk vertellen over de voorbije games voor kampioenen, want dat zijn jullie allemaal, mijn lieve groene sekte leden. Dat zijn zo van die dagen waar je genoegzaam aan terugdenkt, waarvan je blij bent dat je er bij was. Bedankt allemaal om dit te mogen meemaken. De afwezigen hadden weer eens ongelijk. And remember: lay downals het kan.
Naar aanleiding van de Vlaamse feestdag heeft het stadsbestuur onder leiding van Schepen van cultuur en sport, onze eigenste Joris Vandenhoucke voor de negende keer de go-cart race georganiseerd. Portas zal één van de weinige groeperingen zijn die aan ALLE edities deelnam. Bij den speech van onze schepen achteraf werd dat terecht nog eens verduidelijkt!
We starten met 8 eigenste PORTAS-LEDEN waaronder TWEE VROUWEN!! SINDA en BRENDA , die stonden meer dan hun mannetje! Verder good old CAPTAIN NICOLAS, YVES, ERIC, JEAN-MARC, WIM VDH en STEFAN. Dus ditmaal geen jeugd die ons bijstond! We startten met go-cart nr 5 !! We eindigden laatste in onze reeks... net als vorig jaar! Ondanks dat we het beste gegeven hadden. We lieten het niet aan ons hart komen en zochtten een terrasje op. Veel colaatjes werden er dan besteld! En toen... de KLEINE finale! Met go-cart nr 6! EN veel wilskracht!! Een meer dan verdiende tweede plaats ( als vorig jaar ) was onze beloning. PROFICIAT AAN ALLEN!! EXTRA pluim voor Yves en Sinda die in extremis onze tweede plaats veilig stelden Dit na den ploeg van den Squash die eigenlijk in de GROTE finale moest gezeten hebben. ( FOEI, JURYLEDEN )! Ook bedankt aan onze vele supporters! CONCLUSIE: We deden het even goed als vorig jaar! EN...go-cart nr 5 werd in kleine finale ook laatste en in grote finale voorlaatste!! Dus... Proficiat aan WIT-WIT aan hun jeugd met de overwinning! Daarna, de apotheose bij SEBA , waarvoor we toch ook deelnamen...de gins en biertjes en escargots smaakten. Sommigen PORTASCI gingen nog uit de bol bij het Nederlandse repetoir van de band " De KEMELS", tot in de vroege uurtjes!! OP NAAR DE TIENDE EDITIE!
Deze laatste wedstrijd van het seizoen op zaterdag 23 mei tegen Wit-Wit was best spannend. Het leek een makkie voor ondergetekende. Maar schijn bedriegt!
Dany in doel, Dirk en Jean-Marc in verdediging. Jan en Melvin in aanval. Op de bank, twee supersubs, Wim vdh en Aaron. Eerste enorm gefrustreerd wegens niet te mogen starten. Laatste had daar geen problemen mee. In de eerste helft kwamen we driemaal achter maar telkens kwamen we terug,van weerbaarheid gesproken. Doelpunten waren van Wim( tweemaal) Jean-Marc en Dirk. ruststand 4-4.
Maar van een kentering gesproken die tweede speelhelft, we scoorden liefst driemaal in twee minuten, met doelpunten van Wim, Aaron en Melvin. 7-4. Het werd zelfs 8-4 met een prachtige assist van Dirk op Jan. Wedstrijd gespeeld zou je denken. Maar toen begon de miserie bij onze keeper Dany. Was het de stress bij het in de kleedkamer opgelegde taken voor het toekomende bestuurslid. Of had hij nog steeds een jetlag van het voorbije weekend? Het moet gezegd dat de onzen niet meer in organisatie speelden en zodus kwamen ze terug tot 8-7. Toen was het afwisselend scoren. 9-7, 9-8, 10-8 en in extremis 10-9 voor onze groenen. OEF!!!!!! Eind goed al goed. En of Dany tevreden was na deze nipte overwinning al ging hij al vloekend het terrein af na zijn minst goede prestatie van het seizoen.
Tot het volgende seizoen dan zekers!!
Bedankt aan alle spelers en invallers en supporters voor jullie inzet!
Een jubileumfeestje aan de voet van de Taaienberg zorgde voor onze eerste minuten afwezigheid in 15 jaar Portasweekends. Doch we werden via digitale weg op de hoogte gehouden. Zijn jullie al vertrokken? Kan je een olifant meebrengen? Euuuhhhh Je zit in mijn team We moeten zaterdag een circusact doen. Even speelden we met de gedachte om terug huiswaarts te keren. Een circusact. Moet dat echt? Even later Chris zit ook in ons team. Ach dan wordt het een makkie.
Blijkbaar hebben we de Bokma gemist. Gevaarlijk goedje, te merken aan de losse sfeer die er al heerste, toen we aankwamen. De oeroude Hollandse hapjes en gerechten openden het feest. De organisatie vergat om aan Helga te vragen nog eens haar Mora-plunje aan te trekken. De teams, Portosa schatjes van patatjes, Groep II en Een schelle van de zeuge begonnen aan een aartsmoeilijke kwis. Dat de sportvragen voor onze aankomst al gesteld waren, zal uiteindelijk de doorslag geven in het eindklassement.
Waar 15 jaar geleden gedanst, gedropt en gefeest werd tot in de late uurtjes, begonnen onze oudjes nu opnieuw te manillen. De gelegenheid voor de niet-kaarters om wat extra uurtjes bij te slapen. Blijkbaar heb ik daardoor een Gregoriaanse mis om 2 uur s nachts aan mij laten voorbijgaan.
De vrijdag werd een rustige dag, wellicht stilte voor de storm. Het is altijd gevaarlijk om daags voor een grote prestatie nog diep te gaan. Het blotevoetenpad was een kolfje naar de hand van onze speelvogels Dany en Helga. Het verschil: Nivea. Gelukkig niet het enige verschil. Al vrij vlug werd het terrasje opgezocht voor vooral La Trappe en keerden we huiswaarts voor de lunch.
Huzarensalade, tomatensoep en verse en minder verse vleeswaren. We konden er weer tegen. Maar niet zonder eerst nog een zevende stuk vlaai achter de kiezen te duwen, nietwaar Chris!
In de namiddag een fantastische déjà-vu. 2 jaar geleden Thailand, vorige week nog Lissabon. Tuktuk-rijden. Heerlijk. Blijkbaar verbleven we dit jaar in één van de mooiste natuurgebieden, die we ooit bezochten. De turfstreek. Enig mooi. Niet eenvoudig om zon Tuktuk te rijden, maar toch eens gaan kijken naar de aankoopprijs. Misschien een businessplan voor Portas als alternatief voor de ontbijten: zomerse ritjes aanbieden aan de kust. Met de kusttuktuk? De nostalgen (nieuw woord van het jaar) onder ons kozen voor en genoten van de Trabantjes. Sehnsucht.
Rust en ontspanning, dus op vrijdag. Ook s avonds. Gintonic en frietjes met stoverij, heerlijk ter voorbereiding van Daarna oei een leegte. Wim probeerde in allerijl nog wat competitiegeest in te brengen door de wisseltrofee in te zetten. De enige die stekezot bleek van het borststuk van de zus van Joris en Wim, was Jean-Marc. We spraken dan ook af dat hij mocht winnen en het pronkstuk naar huis mocht meenemen. De kuisvrouw zal wel afstoffen. Rond één uur gingen de laatsten slapen. Stille Stef bleef in de buurt om een oogje in het zeil te houden. Werden er geen scores vervalst?
Kulelukuuk. De haan kraaide. Nadat de klok van de kerktoren en het gedruis van enkele kamergenoten (bewijzen hiervan ten overvloede op iPad en iPhone) mij de hele nacht wakker gehouden hadden. Hopelijk wordt de zaterdag even rustig als de vrijdag, geen oog dicht gedaan. Revanche van de kamergenoten voor mijn gedruis de nacht voordien? Een stevig ontbijt. Oei. We moesten ook nog eens een stevige picknick voorbereiden. En dan kwam het. In de namiddag stond de eerste interland uit de geschiedenis van zvc Portas geprogrammeerd. Vandaar wellicht het rustige programma. Maar . we zouden eerst nog een 40tal km fietsen op nederlandse zware herenfietsen en op natuurpaden. Ideaal als preparatie. De tocht was prachtig. Na haar eerste moeilijke meter fietsten de kids onverbiddellijk in de kop van het peloton. Stefan gooide plots zijn fiets langs de kant, keerde 200 meter terug om te gaan plassen en moest dan natuurlijk 200 meter teruglopen. Of ging het verhaal toch helemaal anders. Goede les, Stef, nooit je fiets onbewaakt achterlaten in het bijzijn van Portasci. Daar was het dat Wim D en Christine een complot gesmeed hadden. Christine zou zich laten vallen in de buurt van Stefan. Ze zou een diepe vleeswonde veinzen en de ambulance zou moeten aanrukken. Wim kon dan verder op de electrische fiets van Christine en kon ons zo bijbenen. Perfect geslaagd maneuver , ware het niet dat hij de verkeerde fiets nam toen we weer vertrokken. Ondertussen hadden Wim Vdh, ikzelf, Barbara en Helga de kids geamuseerd met un, deux, trois, piano en schipper mag ik overvaren. Ik had ook nog slaag gekregen van Barbara. Iets met squads, dacht ik. Barbara slaat blijkbaar graag op de mensen die ze graag ziet. We bleven maar duwen, in weer en wind, tot aan het terrasje van Nostalgie. Ondertussen bericht van Christine: ze was 8 keer genaaid. Wat een inlevingsvermogen als actrice! Ook na de soep- en lunchpauze bleven Wim Vdh en ikzelf vooral acher het spaarvarkentje van Barbara fietsen, voor één keer niet Wim D. (foto haalde de censuur niet)
Moe maar voldaan bereikten we opnieuw Parties. We hadden nog een uurtje om uit te rusten, wat meer dan nodig bleek.
In stoet bereikten we de sporthal van Meijel. De ene na de andere speler en vooral coach haastte zich nog naar het toilet. Stress. Onze coach werkte voor deze topinterland met een spokesman, Wim. Of die spokesman altijd riep wat Stefan dacht, laat ik hier graag in het midden. 5 minuten voor de match. Dit zal altijd mijn moment van het weekend blijven: de brabançonne. Letterlijk kippevlees. Of mierentieten. Op de tribune massaal opgekomen supporters. Het doet wat met een mens! Voor vorst, voor vrijheid en voor recht. Voor vorst, voor vrijheid en voor recht!
De match begon en de Hollanders lieten onmiddellijk zien dat dit geen vriendenmatchke was. Gemiddeld 20 jaar jonger en 20 centimeter groter, zetten ze druk. Mijn eerste pass werd gestopt door een uitschuifbeen van een boomlange Nederlandse verdediger. Oei, wat gaat dat hier worden. Ze hadden thuisvoordeel, een te kleine zaal, parket en dan nog uitschuifbenen. Na een paar minuten bleek dat dit ook niet de Van Bastens en Bergkampen waren waarvoor we schrik moesten hebben. 2 spelers uit de match houden en we konden dit klaren. Doch hun nummer 4 dacht er anders over en liep ons af en toe gewoon omver. Als dat niet lukte, dan maar hard shotten. Ik was letterlijk kop van jut. Blij met de bezorgdheid van op de tribune. Terwijl iedereen dacht dat ik even buiten westen was, genoot ik heerlijk van de kreetjes op de tribune. Oei, Aie, Gaat het?...Aan de rust hadden we de 2-2 moeten kunnen houden en dan zat alles er nog in. Spijtig. We moesten onze comfortzone verlaten en risicos nemen. Ook spijtig dat onze coach zijn tactische plannetjes niet kon uitvoeren. t was al een succes om permanent 5 spelers op het plein te hebben die nog konden ademen. Dat laatste hadden ook onze supporters niet begrepen. t Was nu eenmaal 35°C in de zaal en we waren niet op hoogtestage gegaan, integendeel. Het bewijs van de Nederlandse inzet: een paar minuten voor tijd omspeelden onze grijze ervaringsdeskundigen hun verdedigingsgordel. Man, man, wat een gezaag onder elkaar. En dan zeggen, dat ik niet mag coachen op het plein
We verloren, maar wij maakten de 4 mooiste goals van de match, hadden verdedigend pech, hadden geen adem, een slechte voorbereiding . Excuses genoeg. Laat ze maar eens om een revanche in Ronse vragen!
Met minder lawaai dan op de heenweg, keerden we richting Parties. Gelukkig hadden we weinig tijd om na te praten over de match. Hier en daar werden diepgaande psychologische gesprekken gevoerd en een aantal teams dienden hun improvisatie nog om te zetten in actie. Vlak voor het avondmaal nog een oefening. Herken attributen die doen denken aan 15 jaren Portasweekends. Schitterend gevonden. Tof gedaan. We wisten nog wel wat zich in die 15 weekends afspeelde. We konden alleen niet altijd het verband zien dat de hersenkronkels van Stefan gelegd hadden ;-) Het avondeten was AF! Huzarensalade met koude waren als voorgerecht. Pikante balletjes (of was het "hete balletjes) of varkenshaasje als hoofdgerecht. Een verjaardagsijstaart kon er nog bij. Sommige Portasleden zonderden zich af, om zo een paar keer ongezien te kunnen aanschuiven. Gelukkig gaan we volgend jaar weer voor een streng, actief en superdynamisch weekend en kunnen jullie zich op de afsluiter al aan de weging verwachten.
De zaterdagavond bewees nog maar eens dat een Portascus (lid van Portas) weinig nodig heeft om uit de bol te gaan. De schaamte voorbij. Heel originele klompendansers , akrobaten, dansers en goochelaars uit het circus en acteurs uit Wat Als, zorgden voor een avondje topspektakel. Kapper Johnny , of was het Jeanke, en fitness-trainer Willem konden daarbij eindelijk zichzelf eens zijn. Chris en ik speelden uiteraard maar een opgelegd rolletje. Wat een Portasspeler al niet moet doen voor zijn vrienden! Voor zo ongeveer het tiende jaar op rij was de uiteindelijke uitslag van de wedstrijd een gelijkspel. Elk team 100 punten. En toch blijft elke organisatie de Portasci zo zot krijgen dat ze zich elke keer weer smijten!
Er was weinig energie over om nog te dansen en te feesten, en alras zocht iedereen zijn bedstede op. Om 4 uur werd ikzelf op band vastgelegd. Om 5 uur legde ik mijn buur Wim voor de eeuwigheid vast. Altijd handig om discussies bij het ontbijt te vermijden . De opkuis was weeral veel vroeger gedaan dan voorzien. Thanks Portasci. En degenen zonder (kinder)verplichtingen onder ons, konden nog wat gaan napraten in Nostalgie.
Stefan, Stefaan, Sylvie, Christine en Wim, hartelijk dank voor dit overheerlijke weekend. Weeral een driedaagse die voor immer in ons geheugen gegrift blijft. Merci en bravo!
Fabien, Joris, Nathalie en ikke, aan jullie de aartsmoeilijke opdracht om volgend jaar voor de 16de keer anders te doen. We durven het woord beter niet meer uitspreken...
Uw verslaggever, nu al voor de vijftiende keer, Dirk
Daar stonden ze dan, de acht PORTASSPELERS op zaterdag 16 mei 2015 in Meijel, 17u stipt, Nederland. Zo fier als een gieter het Belgisch Volksslied of de Brabançonne mee te mompelen. Naast hun, de elite-ploeg zeg maar de reuzenjonkies uit Meijel. Op de eretribune onze supporters, de vrouwen en kids , uitgedost op zijn Belgisch zoals gebruikelijk bij een interland. Beide ploegen startten voorzichtig en observeerden hun tegenstander. Tot onzen Wim vdh de bal onderschepte en doorstak naar Yves. Als vanouds nam hij die kans gretig aan en zowaar, de eerste Portas-goal ooit op internationaal terrein! Lang konden we niet genieten. Tegenaanval en het stond 1-1 na 6 minuten. 5 minuten later, een één twee Jean-marc-Yves en die laatste nette zijn tweede van de prille avond.Helaas, de hollanders kwamen op stoom en 10 minuten later stond het 3-2 voor de thuisploeg. Ondanks een redding op de lijn door het allesziende oog van Dirk en een bijna gepakte penalty van Chris stond het bij rust 4-2. De tweede helft was er één van afzien voor Portas en niet alleen voor Yves en de gebroeders Vandermeulen. Fysiek waren we niet paraat. 6-2 werd het, ondanks een mooie save van Dany. 44e minuut, een derde POrtas-goal op aangeven van Dirk en Stefaan stak triomfantelijk zijn arm in de lucht. (of zoiets). 7-3 en nog 7 minuten afzien! Na een afgeweken bal waarbij Dany geen schuld treft klonk een kreet uit de tribune. (Maar bolleke toch)! 8-3. 57 minuut, vierde goal van Portas na een solootje van Wim VDH. Maar na balverlies van dezen Wim werd het nog 8-4 ( maar zoeteke toch )! Ondanks een ultiem schot in de laatste minuut op de paal van diezelfde Wim floot de scheidsrechter het einde van de interland. Eindstand 9-4 . Moe maar voldaan en na een vanzelfsprekende truitjeswissel en handjesschudden (gebeurt bij alle grote ploegen) strompelden onze spelers naar de bank. Gelegenheidscoach Wim Verhellen en supervisor Stefan waren fiere Portasleden. Proficiat aan alle spelers en bedankt supporters. Jullie waren top!
Deze wedstrijd tegen de ploeg van pitta Anatole was een pikante bedoening. Vooral het feit dat onze voorzitter nog niet terug was uit skivakantie en Jean-Marc de klodden ( spelers zoeken) moest oplossen. Hij heeft zich prima van zijn opgelegde taak gekweten. Om maar te zeggen; slechts twee portasspelers Jean-Marc en Wim VDH namen deel aan de wedstrijd. Gelukkig waren Quentin en Melvin daar om het Portas gevoel wat aan te wakkeren. Gastkeeper Kristof Dujardin en spelers Rob Wieleman en Wim.. waren de andere gegadigden. Het was natuurlijk weer zoeken want er waren geen automatismen. Wim VDH nette het eerste doelpunt en dacht...dit wordt een makkie. Maar helaas...onderschatting heeft ons al meerdere punten gekost! Na 30 sec stond het 1-1 en na de eerste speelhelft stond het 6-3 nadat ze ons HOORNDOL hadden gespeeld!! WimVDH en Quentin hielden de schade beperkt die eerste helft.
Zelfs met een keeperswissel Kristof, Rob kregen we geen voetbal aan de grond of onder controle. De tegenspelers met uitheemse 'roets' des te meer. We stonden erbij...en keken erna. Wonder bij wonder werd de kloof niet al te groot mede dat ze wat terughoudend speelden die tweede helft. Met nog twee goals van Quentin (assist van WimVDH) en énen van gastspeler Wim werd de eindstand 10-6 in het voordeel van de ANATOLE-boys. Goed verweer maar geen spek voor onze bek! ( dixit JEAN-MARC).
De afgelopen wedstrijd van onze Portas-Boys tegen de ploeg van Christian Dejonghe zaterdag 28 maart laatstleden was er één van inzet en doorzettingsvermogen.
Een weelde in de ploeg, twee keepers , Dany en Chris. Twee jonge veulens in de wei, pardon op het terrein, Quentin en Bram. Twee trekpaarden, Joris en Stefaan, en twee racepaarden, Jean-Marc ( terug na lange revalidatie) en Dirk. Ondanks die diversiteiten aan talent kwamen de Christian's Boys tweemaal op voorsprong die eerste helft maar tweemaal maakten we gelijk. Het geluk zat ons niet mee want tweemaal troffen we de lat. Ruststand 2-2.
Op die bank bij rust de supporters zeg maar de ziekenboeg of beter de oud-strijders van Portas , gretig gedecoreerd met blinkend metaal. Maar afgeschreven zijn ze nog lang niet!!
De tweede helft een ietwat kopie van de eerste helft. Keeper Chris (als veldspeler) en Keeper Dany brachtten wat animo. Laatstgenoemde deelde een kadootje met een strikje uit aan een tegenspeler maar die was zo verrast dat hij vergat te scoren. Pasen is wel volgende week Dany!
Weer kwamen we tweemaal achter en opnieuw kwamen we gelijk. Van doorzetting gesproken! Eindstand 4-4 met dank aan alle spelers en aan doelpuntenmakers Dirk (tweemaal) , Bram en Quentin. Nu hebben we al vier tandems vader en zoon in onze rangen. Leuk zo!!
Sommigen herinneren zich vast onze allereerste wedstrijd. Dit 16 seizoenen terug! Dit tegen Associated Weavers, de ploeg van Patrick Devisch.
Wel, vandaag was het ook de allereerste wedstrijd van onze tegenstander, Het Team VDV.
Het eerste kwartier viel niet veel te beleven. Onze gelegenheidskeeper Jan moest niet veel werk opknappen. Aan de overkant liet de bezoekende keeper zich niet verrassen door pogingen van Joris en Bram.
Toch kwam het Team VDV voor. Maar vlug kon onze gastspeler Wim fraai tegenscoren. Weer kwamen ze voor na een mooi afstandsschot. Maar Dirk kon tegenscoren. Rust 2-2. Nu kwamen wij voor in de tweede speelhelft met een doelpunt van onzen back Wim Verhellen. Maar toen mede door wissels viel onze organisatie achterin compleet weg. Dat werd afgestraft met drie doelpunten in vijf minuten!!
Met nog tien minuten te gaan werd het 3-5. Even later 3-6!.
Wedstrijd gespeeld zou je denken. Niet zonder het tactisch plan van keeper Jan en veldspeler Dirk gerekend.
Ze verwisselden gewoon van truitje en van plaats. EN dat rendeerde. We drukten de tegenstander op hun doel en scoorden via gastspeler Wim en Jan( tweemaal) ook al in 6 minuten. Tot groot jolijt van Supporters Yves en Eric die waarempel een vreugdedansje uitvoerden.
Toen iedereen zich tevreden stelde met een gelijkspel scoorde "sterke Jan" het winningsdoelpunt. Van een ommekeer gesproken. 7-6 !
Proficiat aan ALLE spelers. Ook aan YOUNSTERS Ben en Bram die het ook schitterend deden!
Eerste wedstrijd van 2015 : Zvc Portas - Squash Club Ronse.
DANY's eerste CLEAN-SHEET is een feit!!
Eerste wedstrijd van 2015 voor onze groen-zwarten.
Dit tegen onze vrienden van den Squash.
Zouden de onzen de bommels goed verteerd hebben?
We startten met Dany, Dirk, Hendrik, Wim en Jan. Aaron en Joris startten op de bank.
Na drie minuten, een sublieme voorzet van Dirk, een even sublieme kopstoot van Jan en meteen 1-0. En het hield niet op. 3 minuten verder, pass van Jan en Hendrik als afwerker. In de zeventiende minuut, schot van Wim en 3-0.
Het moet gezegd dat de Portas-spelers zeer gretig waren. Nochtans waren er geen winstpremies beloofd!
Ook keeper Dany was in de mood. Heer en meester in zijn doel. Zijn rol als JACK SPARROW afgelopen maandag had hem duidelijk geïnspireerd.
Supporters Yves en Eric glunderden.
We rustten immers met 8-0.
En het ging maar door de tweede helft.
Nochtans probeerden Bart en zijn manschappen de bakens te verzetten maar geluk ontbrak hem om er ééntje te scoren. Wat verdiend zou geweest zijn... Het waren daarentegen Aaron ( eens niet op zijn sloffen ), Dirk, Wim en Joris die het eindresultaat vastlegden.
12 tegen o. Met andere woorden. Zvc Portas had een superdag en Den SQUASH een totale off-day.
Dany (doel), Dirk,Jan en Wim Verh.verdediging. Joris, Aaron en Bram aanval.
Terwijl onze vrouwen kerstaankopen deden zwoegden onze PORTAS-mannen zich in het zweet in deze laatste wedstrijd van het jaar. Onze voorzitter Eric bracht verontrustend nieuws mee. Hij zit met een discus-hernia en mag van de "specialist" NOOIT meer voetballen. Maar Eric kennende... Nu, hun zoon Bram is meer dan een valabele versterking. DE wedstrijd tegen het team Patrick Devisch begon niet goed voor ons. Amper twee minuten gespeeld en we stonden al op achterstand. We kregen minstens twee uitgesproken kansen voor de aansluitingstreffer. Het moet gezegd dat onzen Aaron op zijn sloffen speelde. Hij had immers zijn huissleutel aan een "kerstvrouw" gegeven. (dacht hij toch, dus zijn shoes waren onbereikbaar)! Een "ongrijpbare" bal voor Dany luidde de 0-2 in. Toen ook onze verdediging op het verkeerde been stond werd het zowaar in de 23 ste minuut 0-3. HALLO PORTAS??? En toen schoten de groenhemden wakker en schoot BRAM ze in doel. Dit op aangeven van Dirk en Joris. 2-3 bij rust. Alles kon nog! De rust had Portas deugd gedaan. Vooral Joris en Jan die nog even op de bank verpoosden. Dany beloofde om er geen meer binnen te laten! Via Bram (hattrick) kwamen we vlug langszij. We speelden toen één van de betere kwarts van het seizoen. Lange juiste passes vanuit de verdediging, oordeelkundig verstuurd door Dirk, en Wim blokte goed af. Ondanks een sterke bezoekende keeper scoorde Joris de vierde en Aaron deed er nog éentje bij. 5-3. Van een omwenteling gesproken. Door een misverstand met Aaron luktte de "de Visscher" boys nog de aansluitingstreffer. Verder kwamen ze niet meer. Een deugddoende overwinning! Voor allen nog een aangenaam Kerst en oudejaar gewenst!!
We verloren onze eerste wedstrijd van het seizoen met 4-11 tegen Chape Valcke. Raar maar waar, ze hadden schrik van ons. Ze vulden hun al jonge en goed voetballende ploeg nog aan met Daan Ronse. Deze kreeg zijn opleiding bij Moeskroen, Zulte Waregem en Club Brugge en speelde ook bij de jeugd rode duivels. Wij wilden er voor gaan en Aaron voorspelde een overwinning voor ons.Wishful thinking. Na 10 minuten keken we tegen een achterstand aan van 0-2 maar even later scoorde Aaron de aansluitingstreffer. We voetbalden enkele verdienstelijke pogingen bij elkaar maar zij vonden de weg naar het doel gemakkelijker. Dit ondanks een terug sterke prestatie van onze keeper Chris. Bij 1-6 kon Wim Verhellen na een mooie collectieve aanval en na een dito beweging de 6-2 binnen duwen. We kregen daarna zelf nog wat knullige goals tegen en morsten zelf met de kansen en zo kwamen we aan een eindstand van 2-9.
We hebben meer dan ons best gedaan maar we moesten opnieuw onze meerdere erkennen in deze ploeg. Goed gespeeld Chris, Wim Verh, Dirk, Wim VDH, Joris, Stefaan en Aaron.
Zaterdag 22 november: Zvc Portas versus drukkerij Mastin.
Op deze heerlijke herfstdag kozen de Portas-boys en tegenstrevers ervoor te sjotten ipl. van een mooie herfstwandeling of andere verplichtingen.
Ondergetekende en onze voorzitter zagen een boeiende wedstrijd.
Met een gereputeerd team als tegenstrever: ex-tweede klassers Pascal Flamant, Fabrice Frique en Piet Verswijver, aangevuld met ons aller bekende Jan Foulon waren ons opponenten.
Onze ploeg bestond uit sponsor Wim Duran, Aaron Demeulemeester, Dirk Decuyper, Robbe Vandenhoucke, Nonkel Wim Vandenhoucke, Wim Verhellen en onze keeper Chris Duvivier. Onze voorzitter Eric Vandermeulen had ook zijn plunje aangetrokken maar kwam op eigen verzoek niet in actie (uit blessure).
Beide partijen begonnen voorzichtig aan de wedstrijd.
Na vijf minuten vond Aaron het welletjes en speelde een versnelling hoger. De rest volgde. Met een 1-0 voorsprong tot gevolg. Een tactische tegenstrever lukte op tegenaanval een doelpunt.
Weer kwamen we 2-1 voor via Dirk op aangeven van Aaron die de richtlijnen (niet te persoonlijk) goed opvolgde.
Door het enthousiasme van onze youngsters Robbe en Aaron en een gretige verdediging liepen we al eens uit organisatie met een 3-2 achterstand bij rust. Ook de coach beging een flater door een ongeoorloofde wissel!
Het moet gezegd dat de score hoger kon oplopen: een superieure keeper Chris belette een grotere voorsprong voor de Mastin-boys.
De tweede helft bouwden we meer zekerheid in achteraan.
Vooraan probeerden Wim Duran en Wim Vandenhoucke de bakens te verzetten met wisselend succes. Desondanks hadden we overwicht die tweede helft. De vlugge counters van Aaron en Robbe deden hun pijn.
We kwamen terug tot 4-4.
Chris had ondertussen weer enkele supersaves en voetreflexen in petto (beste wedstrijd van het seizoen) !
De Mastin-keeper speelde gretig mee en dat hebben we gevoeld. Bijna lukte het hem te scoren maar weer stond Chris in de weg.
Uiteindelijk in extremis na een ware veldslag scoorden ze nog tweemaal.
't Zal voor onze dierbare voorzitter Eric zuchten en vloeken geweest zijn toen hij op datum van de wedstrijd van 8 november een forfait van de tegenstrever zijnde MONICO te verwerken kreeg. Vindingrijk als hij is contacteerde hij onze jeugd. Meteen vond hij zeven enthousiastellingen bereid om te sjotten. Met de memorabele wedstrijd 2 weken terug PORTAS-PORTAS-jeugd in gedachten (5-5) beloofde het een boeiende match te worden. Onze heren waren versterkt met Aaron. Chris was onze doelman. Dirk, Wimvdh, Wim VERH., Wim D.,Hendrik VDM onze zaalspelers. Vermits onze voorzitter gekwetst toekeek en Wim Verhellen zich warmliep naast de zijlijn was onze verdediging niet in zijn gewone doen. Dat resulteerde zich in dat Robbe ( VDH junior), leep als zijn vader tweemaal de netten bol zette van onze Chris. 0-2 na 10 minuten.
Bij ons lukte niets en iedereen wou bewijzen dat hij nog niet versleten is.. Tot good old Wim VERH. op het plein kwam en orde zette in de verdediging en Dirk vertrouwen kreeg in super-sub WIm DURAN en hem het eerste WANDELVOETBALdoelpunt aanreikte!!
Zijn selectie is nu al verzekerd voor de interland BELGIE-NEDERLAND!! Toen ook Hendrik VDM en Aaron ééntje binnenprikten wezen de bordjes 2-5 in ons voordeel. Van een ommekeer gesproken! De tweede helft gingen onze "veteranen" op hun elan door. Met nog twee goals van Hendrik, Van WIm Duran(!!) die zich uit als toekomstig topscoorder van Portas! Ook nog ééntje van Wim Verhellen, Dirk en Aaron. Dat ons totaal op 12 bracht.
De youngsters hadden nog een sterke laatste 10 minuten en scoorden nog driemaal via mooie combinaties van onder meer Bram Vandermeulen (zoon van onze voorzitter) Eindstand 5-12. Leuke wedstrijd voor herhaling vatbaar!
