Fantastisch weekend achter de rug. Zaterdag met mijn liefste schatten iets gaan eten. Het eten was keilekker, de sfeer was mega. Achteraf nog langs de karaoke geweest. Voor de rest ni veel gedaan, kzou dringend nog wat moeten inpakken want nu begint het écht wel te korten.
Volgende week maandag krijgen we de sleutel van ons nieuw appartement We kijken er naar uit. Jammer dat de zonen moeten werken. Het vinden van een appartement is heel goed meegevallen, op verschillende internetforums zei men dat het moeilijk is om een woonst te vinden omdat je indien je interesse hebt in een appartement je een document moet invullen en de eigenaar zelf beslist wie er mag komen wonen. Er stond ook dat je best deftige kleding aantrekt en laat merken dat je genoeg geld hebt om de huur te betalen Ze vragen trouwens ook hoeveel je gaat verdienen. Maar overal waar we gingen kijken vonden ze ons sympathiek en net en was het geen probleem om te huren. Het was wel hectisch omdat we op voorhand vanuit België verschillende afspraken hadden gemaakt en maar 2 dagen in Zürich waren om deze te bekijken. Dikwijls was het ook zoeken, verkeerd rijden en net op het laatste nippertje ter plaatse aankomen. Hieronder laat ik je alvast enkele appartementen zien die we niet hebben genomen: Deze foto's zijn genomen in gardencity. Van dit appartement waren we dadelijk in de wolken. Enig minpunt was dat het zo dicht bij de luchthaven ligt.
Naar het volgende appartement hebben we heel lang moeten zoeken. In Zürich kan je namelijk meerdere plaatsen hebben die de zelfde naam hebben. Het was in ieder geval een plaats met stringen in.
Daarna gingen we richting Cham. Van dit appartement hadden we heel veel verwacht. Fred zijn nieuwe baas woont ook in Cham en zei dat het hier heel goed wonen is. Het uitzicht was in ieder geval geweldig. Besneeuwde bergtoppen en een groot meer. Maar er was enkel nog een appartement op de 2 de verdieping en daar keek je enkel naar bomen die voor het meer staan.
Het volgende appartement was totaal iets anders. Ergens op de boerenbuiten een huis met 3 verdiepingen. Een heel sympatieke man heeft het ons laten zien. Het appartement was pure luxe. Een mega totaal ingerichte keuken. Een bad waar je met 3 personen in kon. Een open haard. De man die ons het huis liet zien was trouwens de buurman. Hij nodigde ons uit om bij hem thuis koffie te drinken. Hij stelde ons voor aan zijn vrouw, zoon en kleinkinderen. Liet ons zijn oldtimers zien. Het leek alsof we mekaar al jaren kenden. Maar omdat we al in Frankrijk op de boerenbuiten zitten wou ik toch liever dichter bij de stad wonen.
Enkele maanden geleden kreeg Fred dus het voorstel om in Zwitserland te komen werken. Eerst opwinding dan paniek. We moeten er niet over nadenken. We kunnen onze jongens toch moeilijk hier weghalen, ze hebben hun vrienden en leven hier. En ons huis verkopen? En wat met Bor (onze hond) en ons vier poezen? Maar langs de andere kant is het wel een toffe aanbieding, misschien krijg je er zo maar één in je leven. En wauw dat ze Fred in Zwitserland willen! (ik heb het natuurlijk altijd geweten dat hij de max is maar voor hem is dit natuurlijk de bevestiging dat het echt wel zo is). Na wat gepieker en enkele gesprekken met de zonen en verschillende telefonische sollicitatiegesprekken beslissen we dat we het toch wel een kans willen geven en maakt Frederik een afspraak met zijn toekomstige (?) werkgever. Dus wij richting Zürich. De eerste nacht mochten we op kosten van het bedrijf overnachten in een keisjiek hotel. 's ochtends vroeg om 9 uur vond het gesprek plaats. Ik ging ondertussen de stad verkennen, veel winkels, leuke restaurants en er bovenop nog een tof marktje met streekgerechten en bloemen. In een lekker zonnetje zat ik op mijn lief te wachten terwijl ik naar het water en de besneeuwde bergen keek. Fred was volledig weg van het gesprek, het was keigoed meegevallen, hij zag het volledig zitten. De rest van het weekend was zalig, Zürich is echt een levende, toffe stad.
Nog even en het is zover. Het begint nu wel spannend te worden.
Omdat we binnenkort naar Zurich vertrekken en onze 3 jongens hier in België blijven.. Het emotionele komt nu toch naar boven. De laatste dagen op het werk. De vele toffe collega's die ik achter ga laten. De lieve vrienden. De broers, schoonbroers en schoonzussen. Neefjes en nichtjes. Familie en zeker ook onze ouders. Ik weet dat ik hen allen heel hard zal missen.
Maar langs de andere kant is het ook een uitdaging. Voor de eerste keer in lange tijden zonder mijn lieve kindjes. Alleen met mijn lief. Wittebroodsweken.
Nog 5 dagen werken. Het lijkt nu wel heel snel te gaan ...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
