Net eerste dagen op interne geneeskunde gehad. Sinds woensdag ben ik daar in een nieuwe groep beland. Leuke medestudenten, en leuke registrars en proffen. 's Morgens moet ik mee de zaal toeren en mijn eigen patiënten ( die ik nog niet heb) zien. Ik vroeg me op voorhand een beetje af in welke tak van de interne ik zou terecht komen, maar blijkbaar maken ze hier geen onderscheid. Dus alle patiënten, long, hart, nier, rheumato,... en zelfs neuro liggen hier allemaal dooreen in grote zalen. Maar de ziektebeelden die je hier te zien krijgt zijn echt wel indrukwekkend. Meeste patiënten wachten hier zolang voor ze naar de dokter gaan, dat ze hier pas presenteren met vergevordere ziekte. Een punt dat het nog wat extra moeilijk maakt is dat ze meestal nog 10 andere problemen hebben ( wacht nog steeds op een patiënt zonder tbc of hiv.), aan de alcohol en drugs zitten. Elke patiënt is hier telkens opnieuw een interne uitdaging om volledig uit te pluizen. De kennis van de registrars en de proffen is hier ook wel indrukwekkend,... maar de behandeling laat wel te wensen over. Of ze sturen de patiënten vroeg naar huis, waar ze dan hun pillen niet pakken, en na een paar dagen er terug staan. Of ze geven de patiënt geen uitleg over wat ze van plan zijn, en de patiënt niet begrijpt wat er aan de hand is en zo behandeling weigert, of ze knoeien er wat op los. Zo was er donderdag een oudere vrouw met enorme buikpijn in de maagstreek, en waren ze vooral op haar aan het roepen dat ze stil moest liggen. Ze hadden geen idee wat er met haar aan de hand was. En aangezien dat meer dan een jaar geleden al een ct-scan had gekregen vonden ze het maar te zotte kosten er nog ene te doen. Na enige tijd kwamen ze dan tot het besluit de dame iets van pijnstillers te geven. Hiervoor moest ze een infuus krijgen. De meest bazige verpleegster wou deze per se zelf aanleggen. Ik heb nog nooit iemand zo zien prutsen. Na zeker 10 keer proberen waren haar armen volledig blauw geprikt en begon de verpleegster het op de patiënt af te reageren dat ze niet stil genoeg lag. Dan mochten alle studenten ook nog is proberen. Khad spijt dat ik mijn fotocamera niet bijhad op die moment om een te laten zien wat een drukte het was rond dat bed met alle naalden en bloedbuisjes en IV-lijnen die in het rondvlogen. Aangezien mij dit het perfecte moment leek om een prikaccident op te lopen ben ik maar naar een andere patiënt gaan zien. Ik ben in de namiddag nog eens langs gelopen om te kijken hoe het met de vrouw was in tussentijd. Ze was overleden...
Ik ben terug in de donderdag wacht groep terecht gekomen. Aangezien we op deze moment al met 8 studenten van wacht zijn, ben ik in de plaats mee gaan helpen op de wacht van verloskunde. Daar vonden ze mijn komst zo goed, dat ze er niet beter op hadden gevonden dan er zelf van door te gaan omdat ze de volgende dag test hadden en mij alleen te laten op de arbeidskamers. Ik moet toegeven dat het een hectische avond was van lopen van de ene patiënt naar de andere. Maar het was wel heel gezellig voor de rest. De anders wat norsere registrars, waren opeens allemaal super vriendelijk en vanalles aan het vertellen over hun kinderen en vrouw, over hun hobby's,... zo vloog de avond voorbij. Aan de lopende band keizersnedes doen ( om de een of andere reden zijn al mijn patiënten weer op de operatietafel beland ipv een normale bevalling te hebben). Dat was mijn laatse dag in OBGYN.
Vrijdagmorgen nog een korte ronde, en in de namiddag was ik vrij. En aangezien dit nog eens een warme dag was hebben we een hoop mensen ervan geprofiteerd om te gaan surfen. Emke heeft ook haar eerste surfpogingen ondernomen. Voor mij was het nu de tweede keer. Nog wat oefening is wel nodig maar het begint al beter te lukken...
Ik ben ondertussen weer terug op de lodge aangekomen, Lien is me op mn kot komen halen. Omdat het weekend is: een extra lang verhaal, want ik heb veel te vertellen. Dit is mn dagboek van de laatste dagen:
Dinsdag 31 maart.
Ik had vandaag mn laatste dag op de afdeling infeksiesiektes, en heb afscheid genomen van de dokters. Ik heb ze op Belgische Côte d’Or mignonettes getrakteerd, en ze konden het zeer appreciëren. Ze vertelden me dat ik altijd in Zuid Afrika mocht komen werken, een aanbod dat ik toch nog eens moet overwegen. Lien vermeldde dat ik misschien tropisch anesthesist kon worden. Ik vind dat geen slecht idee, mijn anesthesiegassen ruiken dan naar bloemen, de beademing wordt gedaan door wapperende palmbladen en de groene OK (operatiekwartier) pakjes worden vervangen door uniformen met tijger- zebraprints.
Ik heb een lijstje gemaakt, naar analogie van ‘the rules of The House of God’, (http://www.amazon.com/House-God-Classic-American-Hospital/dp/0385337388/ref=pd_bbs_sr_1?ie=UTF8&s=books&qid=1238779498&sr=8-1), van de 10 regels van de infectieziekten kliniek in Tygerberg.
Never work too hard.
If the patient doesn’t have HIV or TB, check again
Birds are cool
Night sweat + weight loss = TB
Sleepy patient? Check TIK (chrystal meth)
CRP is for loosers, we evaluate on clinical grounds
The microbiology is more fascinating than the patient
We like chocolates, certainly when they’re free
Thank you US AID for donating funiture and computers
You can’t win the battle against HIV if the patient is not cooperating
Het leven in Somerset West.
Ik heb een fiets gekocht, hij kostte 1099 Rand, en met een slot en een fietspomp erbij komt het op 1245 Rand, zo’n 100 euro. Ik heb er vandaag een fietstochtje mee gedaan naar de winkel in het centrum. Heen was zo’n 3 minuten fietsen, terug zo’n 15 minuten, waarvan de laatste 5 te voet. Het kan hiet al eens wat heuvelachtig zijn, maar dat geeft een prachtig uitzicht over de baai van Kaapstad / Somerset West. Ik ben even gestopt om van het uitzicht te genieten, ik beloof een foto op de blog te zetten.
Morgen start ik in het ziekenhuisje enkele kilometers verder.
Dag 1 @ Hottentot Holland Hospital
Op tijd vertrokken met mn fiets, maar na 3 straten zat mn pedaal los. Geprobeerd te repareren, maar ik had niet de juiste sleutel. Verder gewandeld met het plan het deze avond te repareren na een sleutel te kopen in de Brico. Wanneer ik bijna aan het ziekenhuis was, bleek de pedaal (+arrm) er volledig afgevallen te zijn. Ik had geen zin om het volledige traject terug te stappen, en hoopte dat ik het verloren onderdeel ’s avonds wel terug zou vinden. Dat was dus niet het geval, ik ben langs een fietsenmaker gereden en heb voor 125 rand een nieuwe trapper gekocht. En ook lampjes met een hoog gadgetgehalte.
Het ziekenhuis (zie ook foto’s): het is zoals reeds vermeld een erg klein ziekenhuis, en ze plaatsen zichzelf ergens tussen een rural hospital en een secondary hospital, iedereen mag er komen, maar ze hebben bijvoorbeeld wel een Rx toestel. Ze hebben 2 OK’s, en vooral veel baby’s met diarrhee, vandaag lagen er 45 baby’s met diarrhee. Waar liggen dan al de andere patiënten? Op spoed. (Casualties – Ongevalle) Het ziekenhuis is redelijk rustig, maar op spoed is het een hel. Daar is een zaal, 5 x 10 meter of zo, met op piekmomenten zo’n 70 patiënten. Ik beloof foto’s :). Er is een reanimatiekotje, en de assistent heeft mij getoond waar het intubatiemateriaal en de defibrillator staat, want ik zou ze zeker moeten gebruiken. Hij heeft ook getoond waar de nietjesmasjientjes liggen, want hechten met naald en draad duurt te lang als de mensen wonden langer dan een halve meter hebben. Ik was meer dan welkom om wanneer dan ook een wacht spoed te doen, ik ga zeker op het verzoek ingaan, vanaf volgende week, ik geef mezelf 3 dagen de tijd om de boel een beetje te verkennen.
De dag zelf: de dokter bij wie ik me moest aanmelden was er uiteraard niet, ik heb me dan maar in de wachtzaal gezet, en 2 uurtjes gewacht tot hij er wel was. Een hele vriendelijke kerel trouwens, die vroeg wat ik graag wou doen. Ik mocht kiezen, maar heb verteld dat de unief toch graag wou dat ik in mn maand gynaeco en verloskunde wat gynaeco en verloskunde doe. Tijdens de wacht is heel het systeem niet zo gescheiden, er zijn telkens (in Vlaamse benamingen): 1 senior resident arts, 1 junior resident arts, 1 ouderejaars assistent en 1 jonge co-assistent van wacht en die doen alles: interne, pediatrie, psychiatrie, verloskunde, heelkunde, orthopedie en anesthesie (!). Er is dus geen anesthesist van wacht, want die kunnen alleen maar anesthesie en niet al de andere dingen, en daar valt dus niets mee aan te vangen, de sukkelaars :) Op de gynaeco hebben ze trouwens nog nooit een stagiair gehad, ik ben daar de eerste, en dus weten ze nog niet zo goed hoe ze met mij moeten omspringen, ik zal mezelf wat moeten bewijzen.
Over de assistenten anesthesie van hier gesproken: dat zijn er geen goeie. Er is ook geen supervisie, ze doen alles zelf. Vandaag lukte de epidurale verdoving niet goed (madam te dik), en dus besloot de chirurg het over te nemen, want haar geduld was op. Zij deed het van de eerste keer uitstekend, maar wat wil je als je tijdens je wacht alle epidurale verdovingen zelf moet doen...
Met vele groeten uit Chateau Saint Hottentot,
Tom
Dag 2 @ HHH
Vanochtend de tour van de neonaten en pediatrie gedaan, gynaeco en pediatrie liggen hier nog erg dicht bij elkaar. Het was een ‘acedemical’ versie, dus met veel vragen in mijn richting. Ik moest het opgeven bij de biological markers van rickets (osteomalacie bij de neonaat door vitD tekort) en bij de radiologische tracers voor het opsporen van protein loosing enteropathy. Daarna een beetje naar echo’s gekeken, en daarna een bevalling gevolgd. Het was voor een eerste keer een beetje onwennig, en het stonk nogal. De vroedvrouw knielde naast de mama op het hoofdeinde, en duwde met de 2 handen op de buik van de mama, wat erg pijnlijk leek. De mama vond het ook erg pijnlijk want ze riep nogal luid. Daarna scheurde er nog vanalles, maar als ik die vetzakkerij op onze blog zet kunnen ze hem in China niet meer lezen.
Een epidurale verdoving heb ik trouwens nog niet gezien, enkel bij een keizersnede krijg je verdoving. Daarna nog 2 spoed keizersnedes gedaan. Wanneer ik wat later op de middag langs de kraamzaal liep, hoorde ik DOOOOOOOCTEEEEEEEERRRRRRR !!!!!!!!, en ik besloot mn hoofd maar even binnen te steken. Ik zag een mama met tussen haar benen een half kinderhoofd. Er was niemand bij, ze lag daar gewoon op een bedje zonder iets van doeken of zo. DOOOOOOOOO SOMETHIIIIIIIIING !!!!!!!!!!! Riep de mama naar mij. Ik steek dus mijn kop even buiten de deur en roep SIIIIIIIIISTEEEEEERRRRRRR !!!!!!!!!!! Want geloof me, zonder een verpleegster kan een dokter dus niets. Ik doe rap wat steriele handschoenen aan, en trek zo’n plastieken slagerschort aan (in omgekeerde volgorde), en duw wat tegen de madam haar gat (damsteun noemen ze dat). Ik zeg wat random push en andere nonsens, en hoop dat de echte dokter of de zuster snel binnenkomt. Juist als het hoofdje er helemaal uitfloept is de dokter er om het kindje op te vangen. Het was zo’n bevallingsvariant die in 1 seconde gebeurt, niets met draaien en voorste en achterste schouder en zo, gewoon AAAAAAAAAAH- KLOTSJ, en het kindje is er uit. Ondertussen was er ook een verpleegster, en we hebben dan een doekje en zo gepakt, en ik heb de navelstreng doorgeknipt. Een fotootje, hij heet Dion.
Ik heb lang van zo’n scenario gedroomd, dat er iemand DOOOOOOOCTEEEEEEEERRRRRRR !!!!!!!! DOOOOOOOOO SOMETHIIIIIIIIING !!!!!!!!!!! roept en dat ik de enige ben die er is, maar als dat moment er dan effectief is, is het toch even slikken. Ik denk dat ik goed gehandeld heb, namelijk iemand erbij gehaald ipv enkel bij de mama te blijven staan. Een vlotte bevalling zou prima gaan (ook zonder iets van materiaal – hoe moeilijk kan het zijn – vangen en navelstreng vastpakken) maar als het een schouderdystocie of navelstreng rond de nek of een reanimatie zou geweest zijn, had ik het mezelf nooit vergeven van er niet direct iemand bijgehaald te hebben.
De volgende bevalling is voor mij, morgen of zo, hopelijk met een beetje assistentie.
Volgende dag (vandaag dus:)
Ik heb nog geen bevalling gedaan, want de mensen waren juist aant bevallen als ik echo's aan het doen was.
in bijlage wat foto's van achtereenvolgens de baby die er rap uitfloepte, de drukke spoed, een gang naast het ziekenhuis, de hoofdingang, en de helft van het ziekenhuis.
Ik kan het niet geloven dat het al april is! We zijn al over de helft, en nog zo veel te zien en doen. Tom is intussen verhuist naar Somerset West dus hij kon ook geen foto’s meer verkleinen, vandaar het gebrek aan… Maar hij is hier voor het weekend denk ik, dus misschien zet ik er zondag wat op.
Ondertussen ben ik op pediatrie begonnen, meer bepaald op de afdeling infectieziekten. Al de kinderen hebben HIV en/of TBC. Het zijn schatjes van kinderen maar wel heel ziek. Ze hebben vaak al een dozijn infecties achter de rug en zien er zeer ondervoed uit. Ik heb wel wat moeten bijlezen, want uiteraard zie je dat niet zoveel in België dus ik ken niet alle details. Maar intussen begin ik mijn draai wel te vinden. Ik moet nu elke dag tot 16.00h werken, wat ik niet meer gewoon ben. Het is niet hard werken, veel wachten en dat maakt het nog stommer. Maar ik hoef geen wachten te doen dus dat maakt veel goed.
Vandaag heb ik voor de eerste maal gesurft. Het is niet makkelijk maar op het einde kon ik toch al een tijd op mijn bord staan dus ik was al tevreden.
Vanavond gaan we uit in Cape Town, das altij leuk. Morgen wel vroeg opstaan want we gaan op uitstap naar de Crystal Pools. Dat is een soort rivier op een berg in de zee. Ja, dat hebben ze mij verteld. Ik heb het expres niet gegoogled want ik wil verrast worden.
Het was vandaag 40°C, aan de kust gelukkig wat frisser. Morgen zou het gaan regenen maar ik hoop dat ze ongelijk hebben.
Vandaag is Toms laatste dag in Tygerberg ( is eigenlijk een campus vd univ van Stellenbosch maar ligt midden tussen Stellenbosch en Kaapstad). We zitten dus niet in Stellenbosch zelf, dat hadden we nog niet helemaal duidelijk gemaakt denk ik.
We zijn gisteren in Somerset West geweest, wwar Tom volgende maand zal verblijven, om al eens naar z`n appartementje te gaan kijken. Dat was zeker in orde. Het was in een huis in een gated community, dus veilig en op fiets afstand van het ziekenhuis. Er is een grote zetel, iets wat wij op de lodge wel missen, een propere keuken, een badkamer met bad met bubbelfunctie, een zwembadje buiten,...
Onze gehuurde auto had het er wel wat moeilijk mee want de hellingen zijn er nogal steil.
Het ziekenhuis hebben we ook al van buiten gezien en het was grappig, enkel gelijkvloers en het lijkt een beetje op een vertakte bungalow. Benieuwd hoe het er vanbinnen uitziet?
Deze namiddag ga ik Tom met al z`n gerief wegbrengen en dan gaan we ook een fiets kopen voor hem, om naar het zieknhuis te fietsen. Het is blijkbaar voordeliger om een fiets te kopen en deze dan door te verkopen op het einde van de maand dan om er een voor een maand te huren.
Morgen doe ik m`n laatste wacht op de labour ward en donderdag begin ik dan op pediatrie, welke afdeling dat weet ik nog niet. Dat zullen we donderdag regelen.
Veel groetjes aan iedereen
en aan de oudertjes: we kijken uit naar jullie bezoek! Tot binnen 10 dagen!
- Tom S. Als enige in de atlantische oceaan is gesprongen? (vide infra voor mijn goddelijk lijf alvorens ik in het water ga duiken)
- Lien ook een goddelijk lijf heeft?
- Dit geheel terzijde is?
- De enige die een band kapot gereden heeft een vrouw is?
- Dit geen toeval kan zijn? (p<0,05)
- We goed afrikaans kunnen praten, en bij de sossusvlei een korting voor zuid afrikaners bekomen hebben (R90).
- Top Gear een episode in Namibië moet komen maken, omdat ge er enorm hard kunt rijden wegens geen volk op de baan, en wegens gravel wegen in overvloed?
- Fransen geen Engels kunnen? Zeeeee votter izzzzzzz not cooooold ieneuf, in Fraaanze vie oooolveeeiz heive cooold votter.
- Italianen geen Engels en geen Frans kunnen?
- We eigenlijk wel wat chance hebben gehad dat we maar 1 band hebben stuk gereden? Dit door een vrouw gedaan is? Ik dit al eens vermeld heb?
- Tom S. pas na en half uur door had dat we niet meer volgden en de band natuurlijk al vervangen was toen hij aankwam?
- Tom D. z’n zwembroek vergeten was mee te nemen naar het zonnige en warme Namibië en dat wel spijtig was want dat er veel verfrissende zwembadjes waren?
- De Belgische diëtisten eigenlijk niet op vakantie mochten van hun hogeschool maar de Zuid - Afrikaners dit geen probleem vonden?
- Er veel dieren rondlopen in Namibië? Wij een lijstje hebben bijgehouden van alle beesten die we zijn tegengekomen? De spectaculairste zeker de struisvogels, apen, springbokken, spiesbokken, zebras, gevangen cheeta, gevangen zwijn, Emke, kudu, jakhalzen, dode pofadder en enorme insecten zijn?
- Lien graag iets wil schrijven over de prachtige landschappen?
- Je daarvoor gewoon naar de foto’s moet kijken?
- We in een woestijn, in de savanne en in de steppe hebben gezeten?
- Ik (Tom S.) vergeten ben wat nu weer juist de verschillen zijn?
- Ik over het algemeen zeer weinig van dieren en planten afwist?
- Tom D. veel beter geïnformeerd was?
- Babs veel van auto’s (poetsen) weet? Dit geen toeval kan zijn?
- We ook heel mooie vogels hebben gezien, maar onze kennis van Afrikaanse vogels beperkt is en we daarom vake z’n vogelgidsje nodig hebben?
- Dit vogelgidsje volgens Tom S. enkel over Europese vogels gaat?
- Er discussies gevoerd zijn over extreem onnozele zaken, maar dat dit volgens ons normaal is als je belachelijk lang in de auto moet zitten?
- Die discussies niet zelden gingen over de classificatie van planten en dieren? We graag Stijn Tant in onze auto hadden gehad, om ons uit onze onwetendheid te halen?
- En om liedjes te zingen voor ons omdat de Namibische radiogolf een zwakke golf is? We wel tot bijna in Namibië de Kaapse radio konden ontvangen?
- Deze 94.5 KFM heet? De Kaapse nummer 1 musiekstatie?
- Het ook wel eens over fysica ging in de auto? Tom S. de enige was die Tom S. interessant vond? Lien en Nele toch aandachtig hebben geluisterd?
- Corned meat echt niet te eten is? Rauw of opgewarmd?
- Babs al haar foto’s gewist heeft?
- We dit erg jammer vinden, en Babs ook?
- We nog foto’s genoeg over hebben en dat we nog meer foto’s op de blog gaan plaatsen, in de komende uren of dagen?
Hier een
uitvoerig verslag over de reis naar Namibië.
Om op te
warmen enkele wist-je-datjes:
Wist je
dat:
-een
Honda Civic niet gemaakt is om op gravel road te rijden?
-Er
in Namibië maar een stuk of 4 geasfalteerde wegen zijn?
-We
er toch in geslaagd zijn maar 1 lekke band te hebben terwijl onze Nederlandse
collegas er 6 hebben moeten vervangen?
-We
in totaal ongeveer 3600 km
gereden hebben?
-Er
gigantisch veel stof en zand uit de airco kwam elke keer we hem op vollen bak
zetten?
-Zelfs
de Namibische mannen aan het tankstation verschoten elke keer er een kilo zand
uit ons tankgat kwam? (weet iemand het goede woord voor tankgat?)
-Op
vele plaatsen de dichtstbijzijnde huisarts 250 km verder is?
-Je
voor een knieprothese helemaal naar Kaapstad moet?
-Je
voor de ingreep alleen 200 000 Namibian dollar (gedeeld door 12.8) betaalt?
-Dit
helemaal niet terugbetaald wordt?
-De
mensen daar echt wel arm zijn?
-De
hoofdstad van het zuiden Keetmanshoop is?
-Dit
een hoop krotten met 1 supermarkt en een tankstation is?
-De
stadjes in Zuid Afrika veel aangenamer, groter en mooier zijn?
-Er
pollen zijn in Namibië hoewel het daar herfst is?
-Ik
daar allergisch voor ben?
-Er
heel veel vriendelijke lodge-houders zijn?
-Zij
vooral houden van meisjes met lang haar zonder piercings?
-Babs
en ik aan die criteria voldoen?
-Je
blijkbaar niet kan tanken als het te koud is?
-Ze
hiermee bedoelen s morgens als het 25°C is?
-5 km in de woestijn aangenamer is te
voet dan met een 4x4 die je bijna uit je zitje zwiert?
-Wij
toch blij zijn dat we niet in de woestijn wonen?
-Dit
toch net iets te warm is voor ons?
-Dit
wel heel mooi is?
-Namibië
een ongelooflijke sterrenhemel heeft? Ik niet eens wist dat er zoveel waren? Ik
jullie dit echt niet goed kan beschrijven?
-Ik
nu maar eens een deftig verslag moet schrijven?
Chronologisch
verslag:
Zondag: om
half 12 s middags vertrokken richting Fish River Canyon. Gebeld naar een lodge
in Ai Ais. Die zeiden dat we 3 bungalows voor 2 personen konden hebben voor
300N$ pp. Toen we er aankwamen waren er enkel tenten voor 350N$ pp. De personen
die voor de reservaties zorgen communiceren blijkbaar niet met de lodge. This
is Africa Wel zeer vriendelijk mensen.
Maandag:
Bezoek aan Fish
River Canyon. Tot mijn teleurstelling kon je alleen in de canyon wandelen als
je een ervaren hiker was en je van plan was er een week in te blijven. Toffe mensen
uit Kaapstad tegengekomen die een circus hebben dat werkt met kinderen uit de
Townships. We gaan er morgen naartoe.
Doorgereden
naar Keetmanshoop en Kokerboomwoud. Dit is een bos met kokerbomen (een soort
Aloës). Dat leverde zeer mooie zonsondergangfotos op.
Daar
overnacht in een vreemdsoortige bungalow-bol.
Dinsdag:
een bezoekje aan Giants Playground, wat eigenlijk gewoon gigantisch veel
stenen bijeen waren, en aan de Spar in Keetmanshoop.
Lange rit
naar Sossusvlei. Overnacht in een hele mooie lodge met lekker eten (soep,
slaatje, kip en chocomousse)
Woensdag:
bezoek aan Sossusvlei: prachtig stuk van de knaloranje Namib Desert. Zeer
warm!. De laatste 5 km
moest je met een 4x4 of te voet doen. Babs en ik vonden 110N$ te veel voor een
rit met de 4x4 dus we hebben het te voet gedaan. De weg terug hebben we gratis
met een 4x4 gedaan maar dat beviel ons iets minder, cfr supra.
Nadien
afgekoeld in de Sesriem canyon. Een canyon van 30m diep en 1km lang. Een kleine
oase in de hitte waar ik als enige in de rivier ben ingesprongen, nadien is
Nele nog gevolgd.
Alle lodges
in de buurt van de Sossusvlei zijn zeer duur dus zijn we maar gewoon beginnen
rijden tot we eindelijk iets tegenkwamen: Toulous lodge. Supergoed ontvangen,
lekker eten.
Donderdag:
Rit naar
Lüderitz. Tussenstop aan de wilde paarden (ze hadden wel een drinkbak en
konden gestreeld worden).
Lüderitz is een stadje aan de zee waar niet zo veel
te beleven valt. Ik vond het wel iets hebben, die oude gebouwen en de rare,
niet te beschrijven sfeer. De rest vond van niet. Het strand trok wel echt op
niets. Je zou er zogezegd agaten kunnen vinden maar Babs en ik hebben lang
gezocht zonder resultaat.
Overnacht
in de Backpackers Lodge. Iets minder luxueus maar wel maar 80N$ pp.
Vrijdag:
Bezoek aan
Kolmanskop aka Ghost Town. Oud diamantmijnsdorp dat nu helemaal verlaten is.
Zeer interessante rondleiding met gids over hoe de mensen daar leefden. En ze
verkochten mooie oorbellen in de Curios Shop ;-)
Doorgereden
naar Cederbergen in Zuid Afrika! (zoek maar op, is heel ver, zeker als je maar
om 11.15h vertrekt). Aankomst in Clanwilliam om 23.00h. Weer zeer goed
ontvangen, mooie kamers, zeer goed ontbijt.
Zaterdag:
Wandeling
in Cederbergen met bezichtiging rotsschilderingen van de San (oorspronkelijke
bewoners van Zuid Afrika, bosjesmensen), 2000-8000j oud.
Nadien
lunch in Clanwilliam en bezoek aan de Car Wash! Was zeer dringend nodig!
Rit naar
Tygerberg, aankomst: weet ik niet exact, rond 18.30h
Voilà,
genoeg leesvoer voor 1 dag zou ik zeggen. Groetjes,
Nog een
laatste berichtje voor we naar Namibië vertrekken.
Zonder
fotos helaas want het is laat en Tom moet ze verkleinen.
Ik wou dat
alle dagen van mijn leven zoals vandaag waren. Babs en ik zijn samen met Kai,
een van de Duitsers, het schiereiland gaan verkennen in zijn oude Mercedes met
kei goede muziek. Onze eerste stop was in Muizenberg omdat Kai nog even wou
gaan surfen. Maar hij had zijn wetsuit vergeten (geen verrassing als je hem
kent). 2e halte: Kalks bay voor een koffie in Cape to Cuba, waar
ik een pina colada heb gedronken en waar we tapas hebben gegeten.
Supergezellig plekje naast de oceaan en ideale start van wat een mooie dag zou
worden.
Toen zijn
we verder gereden naar Boulders beach waar we tussen de pinguins hebben
gewandeld. Die dingen zijn zo grappig! Wel spijtig dat het zo toeristisch was.
Op naar het
volgende hoogtepunt: Cape Point National Park. Wat hebben we hier gezien: Cape
Point, bavianen die op ons dak kropen, Kaap de Goede Hoop, prachtige stranden,
struisvogels die de weg blokkeerden en een soort antilopes.
In
Kommetjie zijn we nog even op het strand gaan zitten om naar de zonsondergang
te kijken.
Door
verkeerd te rijden zijn we dan uiteindelijk in Long Street beland, waar we een
heerlijke pizza hebben gegeten. En voilà, nu zijn we juist thuis.
Morgenvroeg
vertrekken we naar Namibië. De eerste rit zal zon 700km zijn en voert ons naar
Fish River Canyon, de tweede grootste canyon ter wereld. En het vervolg zullen
jullie over een week maar moeten lezen op de blog. Ga er maar van uit dat we
een week lang niet meer bereikbaar zijn.
Hallo allemaal,
Er is weeral een week voorbij...
Ik sta nu op verloskunde, echt een verademing na de gynaecologie. Maandag en dinsdag hadden we enkel zaaltoer, dus waren we vroeg klaar. Maandag was het wat later ( lees 10u) want het was ronde met de prof. Een hele lieve meneer die heel veel weet en iedereen iets wil bijleren en daarom dus heel veel praat :o)
De namiddagen heb ik dan maar gebruikt om onze boek verloskunde in een sneltempo nog eens door te lezen om goed voorbereid aan m'n wacht te kunnen beginnen (350pagina's op 2 dagen tijd, jaja) Het weer was hier toch omgeslagen en aan het zwembad liggen was nogal fris. Ondertussen is het wel terug beter maar we merken toch dat het s avonds kouder is en sneller donker wordt.
De wacht was echt heel leuk, de vrouwen in arbeid opvolgen, helpen bij de bevalling, assisteren bij een keizersnede,... heel tof maar wel super vermoeiend.
Zondag vertrekken we voor en weekje samen met de twee belgische dietisten naar namibië. Vanmiddag hebben we ons voorrraadje eten en drinken al ingeslaan en ik heb m'n koffertje al gepakt. Morgen ben ik weer 'on call' dus zal ik er geen tijd voor hebben. Jullie zullen dus ook waarschijnlijk een weekje geen berichten van ons op de blog zien verschijnen.
Als antwoord op jullie vraag over het huishouden hier: de lodge is verdeeld in verschillende gangen waar 8-12 mensen zitten en per gang is er een keuken en 3 badkamers ( 2 met douche en 1 met bad). We hebben hier al dikwijls lekker gekookt. Onze was doen we ofwel zelf in de pompsteen, ofwel geven we hem aan de cleaning ladies die hem tegen een vergoeding van R25 (2,5euro) doen, ofwel kunnen we hem naar de laundry op de campus brengen. Daar zijn ze echter niet zo goed in de was doen, er komen veel dingen gekrompen terug... Strijken dat doen we hier niet, als je je kleren goed ophangt is dat ook niet nodig.
Ik moet ook nog even een correctie toevoegen aan babs haar tafelberg verhaal. Ik zag het nog volledig zitten om verder naar boven te gaan, maar Nele alleen naar beneden laten gaan, vond ik absoluut geen goed idee. We hebben wel genoten van ons namiddagje wandelen en zonnen in de kirstenbosch botanical gardens.
Ik ga nu in mn bedje kruipen want ik moet er morgen weeral om 6.30 uit voor mn wacht.
Groetjes allemaal!
X Lien
Dixit Tom: Gisteravond zijn we met een redelijke groep mensen uitgegaan in Stellenbosch. Babs en ik waren er ook bij. Dat ging als volgt: er komt een kerel genaamd Shorty met een busje naar onze campus, en zijn busje heet the partybus. Er passen volgens de wet 8 mensen in (+ chauffeur en copiloot). Volgens ons pasten er gisteren 19 mensen in. We reden dan met de muziek belachelijk luid naar Stellenbosch, en we betraden een uitgestorven zaal, waarna we naar het café eronder verhuisden. We hebben dan gedanst totdat de tent sloot, dat was rond half 3. Daarna zijn we naar een andere parochiezaal gegaan, genaamd springbok denk ik. Daar was het iets minder gezellig want de mensen waren meer dronken. Soms gaan er dan wat jongens vechten, en dan komt de politie. Die zijn trouwens redelijk snel, en ze rijden niet met combi's maar met een gevangenisje op wielen. Wel grappig om te zien, ik ga der eens een foto van maken. We zijn rond kwart na 4 doorgegaan, zodat ik toch rond kwart voor 5 in mn bed lag om rond half 8 op te staan. Studeren is redelijk zwaar. Wat ook zwaar is, is op consultatie komen in het ziekenhuis (let ook even op mijn naadloze overgang tussen mijn tekstje over uitgaan en mijn tekstje over het ziekenhuis) :). De mensen krijgen geen afspraak om 10u of om 11u of om 12.15u, ze moeten allemaal 's ochtend's komen. Ze hebben wel eens geprobeerd iedereen afzonderlijk te laten komen, maar de mensen die om 8u aanwezig waren voor hun afspraak om 10u begrepen niet waarom een patiënt die om 8.45u kwam voor zijn afspraak van 9u eerst aan de beurt kwam. En dus komt iedereen vroeg. Dat heeft als gevolg dat je altijd lang moet wachten. En om het wachten te verzachten komt er een meneer rond die koekjes en koffie en zo verkoopt, in de wachtzaal. Wachten moet je ook als je op een golf wacht. Ik ben vorige week zondag gaan surfen, en ik hoop morgen of overmorgen weer te kunnen gaan, ik heb er van genoten want het was lang geleden. @mijn broertje: Ik heb ook een pepsi gedronken, you know why bro. Volgende week gaan we dus naar Namibië, en daarna ga ik naar Somerset west, en ik verblif hier: http://www.holidaylettings.co.uk/photodisplay.aspx?home_id=5679 men heeft dat voor mij geregeld, ik moet nog een fiets zien te vinden, want het is 4k tot aan het ziekenhuis. Het gaat wel wennen zijn, ikke alleen op mn appartementje ipv op de lodge. We zien wel, nu is het tijd om te gaan slapen. All the best, Tom.
Hey allemaal! Babs heeft jullie al wat vertelt over de Tafelberg tot ongeveer aan de pomp met geel water. Tot daar was de top redelijk vlak geweest. Hij ziet er ook heel vlak uit van ver. Maar dat is dik mis! Het was nog veel geklim en geen schaduw daar boven. Maar wat een zicht! Enfin, na 4u en een paar voorsprongen van de berg, hebben we hem uiteindelijk toch dik ingemaakt, ha!
Hieronder wat foto's:
Het was een zware klim, met sommige stukken over een rotsige rivierbedding, toen dachten we even dat we fout zaten.
Bovengekomen een raar maar prachtig landschap
Enkele mooie vergezichten
waterboy en flying banana, ze zien er helemaal niet homo uit hoor
yes, den berg is er aan!
's Avonds zijn we sjiek gaan eten met Christophe en Jorien. Jaja, die waren op bezoek vanuit Pretoria. Ik heb krokodil en scampi's gegeten, jammie!
Gisteren ben ik alleen op pad geweest met Jorien en Christophe, terwijl de rest gaan surfen is. We hebben Kaapstad eens overdag gezien. Eerst een gezellig marktje op Green Market Square, dan gewoon wat straatjes. Vervolgens hebben we het oudste gebouw in heel Zuid Afrika bezocht: de Castle of Good Hope, opgericht door de Oost Indische Companie. Daarna naar de Company Gardens, waar ik het walgelijkste aardbeienijsje ooit heb gegeten! En ten slotte de Bo-Kaap, waar de Maleiers wonen in kleurige, kleine huisjes. En om de dag compleet te maken hebben we nog een concertje in Kirstenbosch meegepikt: The Dirty Skirts, blijkbaar nogal populair bij de ZA jongeren.
Straks nog bij Mama Africa gaan eten met Christophe en Jorien. Kan je geloven dat het hier ineens slecht weer is?
Vandaag een verslagje van onze vermoeiende dag gisteren. Na lang uitslapen, zagen we op de middag dat er geen wolkje in de lucht hing en er was eveneens niet te veel wind. Een uitstekende kans om nog eens de tafelberg te beklimmen. Eerst een tussenstopje aan de kabellift voor een stafkaart van den berg, want verloren lopen was het laatste dat we wilden. En vervolgens naar ons startpunt in Kirstenbosch gardens. Daar begon onze lange tocht volgens de "skeleton george"-route. Het was meteen een straffe start. Sterk bergop, klimmen en glibberige rotsen en takken... Het was dan nog zeer warm en vochtig, mat als resultaat dat we er binnen de kortste keren volledig bezweet stonden te hijgen. Na een 20tal minuten zagen Nele en Lien het al niet meer zitten, vooral Nele was er al volledig onderdoor. Zij zijn dan teruggedraaid om wat in Kirstenbosch zelf verder te genieten van de mooie natuur. Toen bleven we nog met vier over, Emke, Tom 1, Tom 2 en ik. Het werd er een stukje alleen maar zwaarder op, en we waren nog geen uur bezig of ik zat al door de helft van mijn water heen. Al goed dat Tom een grote bus water mee naar boven aan het sleuren was. ( De bijnaam waterboy heeft hij dan ook dik verdiend.) Het werd moeilijk, zeker toen we na de zwaarste beklimming, met een rood gezicht en doornat van het zweet een groepje zuidafrikaanse vrouwen tegenkwamen die ons probeerden te overtuigen om terug te gaan. Maar koppig als we zijn, zijn we toch doorgegaan en gaven de vrouwen ons nog de tip om dan een tussenstopje te maken aan het watermuseum om ons drinkwater aan te vullen want we zouden het nodig hebben. We hebben uren gewandeld en geklommen, zonder ook maar iemand tegen te komen. Dit leverde wel vele mooie foto's op. ( Die volgen eens dat we ze verkleind hebben.) Tegen dat we aan het museum aankwamen zaten we zo goed als door ons water heen, en vulden we daar onze flessen. Wel spijtig dat het water nogal geel zag en dat we dan maar besloten hebben om er niet van te drinken... Dan klaar voor de tweede helft van de tocht, geladen met geel water, enkele bananen en wat appels... Wordt vervolgd...
Ik kan niet
geloven dat er alweer 2 weken om zijn! Mijn stage verloskunde is al voorbij,
maandag begin ik op gynaecologie.
Hier nog wat foto's van het ziekenhuis:
Babs en ik voor het ziekenhuis
de verloskamer
de gang
Maandag
zijn we de universiteit van Stellenbosch gaan bezoeken. Het is daar mooi! En ze
hebben een shopping center op de campus.
Woensdag
heb ik weer een 24h wacht gedaan. Ik denk dat ik nog nooit zo hard gewerkt heb,
ik was echt kapot de volgende morgen (weer niet geslapen), en dan moesten we
nog een zeeeeer langdradige toer doen.
Maar ik heb
zelf 2 bevallingen gedaan! Jaja, ik was degene die zei: push, push! En ik moest
de vagina open houden en het hoofdje ondersteunen en uiteindelijk de baby
opvangen. Ik heb ook de navelstreng afgeklemd en doorgesneden. Daarna ook nog
actief (voor de kenners fundusdruk en tractie op de navelstreng) de placenta
laten bevallen. Het is een gezonde jongen van 2830g en hij heet Nikanye.:
Het was
trouwens een HIV positieve patiënt en de sister, geloof het of niet, heeft de
cervix gehecht zonder een pincet te gebruiken. Met andere woorden: ze nam de
punt van de naald gewoon met haar vingers vast.
Ik begin me
nu ook wel aan een paar dingen te ergeren. De studenten doen hier al het werk
van de verpleegsters omdat die zelf geen poot uitsteken. Ze verwachten dat we
het bloed van de vloer vegen, bedpannen brengen, Ook voor de medicatie moeten
we zelf zorgen. En alles is altijd op! Geen infusen meer, geen pleisters meer
En er is niet voor elke patiënt een glas water dus drinken ze allemaal maar uit
hetzelfde.
Gisteren
ben ik met 3 Duitsers (Felix, Eva en Kolya) en 2 Belgische diëtisten (Nele en
Tom) gaan wijnproeven bij Stellenbosch. Heb 2 flessen Pinotage gekocht. Ik wou
niet overdrijven want ik ben van plan om nog meer wijnlanden te gaan bezoeken.
vlnr Tom, ik, Eva
Daarna zijn
we heerlijk gaan eten in een restaurant in Stellenbosch op een gezellige
binnenkoer. Ik heb Ravioli met bobotie gegeten en daarna baked chocolate
pudding. Dat samen met een groot glas wijn en een porto en 10% fooi kwam op
135 rand, wat ongeveer 12 euro is of zo.
Vanavond
gaan we weer eten en gaan we uit.
Allez,
amuseer jullie nog en tot de volgende keer dat ik achter mijn rekenaar
(computer) kruip.
Tom:
Gegroet, we zullen nog maar even starten met de medische rubriek, want in tegenstelling tot veel van mijn collega-elective-students verblijf ik regelmatig in het ziekenhuis. Emke heeft ook wat foto's van het ziekenhuis vanbinnen getrokken, we zullen die op de blog zwieren. Goed, terug bij de les. Donderdag namiddag is het voor de dienst infectieziekten 'ward round', een soort zaaltoer. Klein detail: wij hebben geen zaal. Of beter gezegd: er zijn geen bedden voorzien voor personen met zware infectieziektes, en we nemen dus zelf niemand op in het ziekenhuis. Iemand met een lelijke huidinfectie door HIV, zal bijvoorbeeld op dermatologie komen te liggen. Al wat wij dan doen is langs de patiënten gaan die een lastige infectie hebben, en we geven dan ons advies (meestal qua uit te voeren onderzoeken en antibioticaschemas). Zo passeerden we (dat is dan een horde van zo'n 10 dokters, microbiologen en infectiologen, en ikke de stagiair) bij een patiënt met een schimmeltje in zijn neus. Nu was die schimmel al flink aan het groeien gegaan (nogmaals, stop met lezen als ge aan het eten zijt), en de schimmel was naar de sinussen gegroeid, naar de oogkas en naar de hersenvliezen. Maak u geen illusies: die schimmel groeit door bot. Het was een mucormycose (http://en.wikipedia.org/wiki/Mucorales) welk type doet er niet echt toe. Ze hadden de schimmel gekweekt, en we mochten dan allemaal eens even door de microscoop zien. Je hoorde veel "oooooh" en "aaaaaaah", "b-e-a-utiful!", ze worden hier altijd licht ecstatisch van een exotische ziekte. Ze noemden die schimmel trouwens een lidlifter, omdat hij het dekseltje van het potje waarin ze hem kweken omhoog duwt. Ze hadden het potje toegeplakt, gelukkig. Ik vond dat die man er niet zo beautiful uitzag, hij had een heel gezollen en ontstoken oogkas, en het zicht in dat oog was hij ook al kwijt. Als ge u zou afvragen: kan ik dat ook krijgen: ja. Bad luck is all you need, samen met een ontregelde suikerziekte, of zo. Behandeling is Amfotericine B. Over infecties gesproken: voor de collega geneeskunde studenten die deze blog lezen: ik hou een hotlist bij van hoogste CRP's, het record staat momenteel op een CRP van 412, HIV+pulmTB+spondylodiscitisL2L3 met ESBL Klebsiella en E.Coli. Nice. Genoeg ziektes, straks gaan we misschien nog naar een wijnboer, en daarna iets eten in Stellenbosch denk ik. Morgen hoop ik te kunnen gaan surfen, als de golven hoog genoeg zijn, en ook niet te hoog want zo'n goede surfer ben ik ook niet. We gaan dit weekend ook nogmaals de tafelberg proberen te beklimmen, daarvoor mag het dan weer niet te hard waaien. I'll keep you posted. Take care, Tom
Ik ben weer van wacht geweest op de gynaecologiespoed van gisterenmorgen tot vanmorgen dus vandaag een dagje vrij en tijd om alle berichtjes op de blog te lezen en jullie nog eens iets te laten weten.
Onze avonturen van dit weekend hebben jullie al kunnen lezen en de foto`s hebben jullie ook kunnen bewonderen. Vooral de zondag was een erg zuid-afrikaanse dag. De weg was overal afgesloten en als we de omleiding namen bleek die ook afgesloten te zijn. Emke en Babs zagen het niet meer zitten en zijn terruggereden met Nele en Tom ( twee andere belgen die voedings en dieetleer studeren en hier ook een deel van hun stage doen). Tom en ik werden wel voor ons geduld beloond want na een prachtige rit over het schiereiland kwamen we bij de pinguins. Foto`s hebben we jammer genoeg enkel op onze gsm aangezien we geen fototoestel bijhadden maar Emke en Babs zullen zeker nog een sgaan en jullie nadien laten meegenieten.
Dinsdag waren we allemaal vroeg klaar en zijn we naar Stellenbosch gereden. Daar hebben we eerst de universiteit bezocht, echt heel mooi, amai ( foto`s volgen). Stellenbosch zelf heeft ook een klein, koloniaal uitziend centrum. het was er gezellig kuieren en ze hadden er heerlijke ijsjes en milkshakes
Florian, bedankt voor je leuke en uitgebreide verslag van de 100-dagen! De foto`s heb ik nog niet bekeken maar ik ben heel blij dat alles zo goed is verlopen en dat jullie een superdag hebben gehad! Proficiat voor de goede organisatie!
Moekie, we willen heel graag naar de townships, dus je kan dat dan vastleggen he!
Voor het weekend zijn we ook al plannen aan het maken. Zaterdag gaat Tom surfen en wij gaan mee naar het strand!
Maandag beginnen we dan een beetje aan iets nieuws. Babs en ik gaan naar verloskunde en Emke naar gynaecologie. We blijven wel met dezelfde leuke studenten samenwerken. Ik ben wel blij dat we wisselen want er is niet zo veel te doen en das niet altijd interressant...Ik kijk al uit naar de bevallingen!
Tom:
Gegroet,
de duifjes die op de vensterbank zaten zijn ondertussen verdwenen, iemand had aan de directie gemeld was dat het ongepast was dat de dokters duiven als huisdieren hadden in een gang van een ziekenhuis, en de ziekenhuishygiënist heeft (vermoedelijk om niet ontslagen te worden) de duiven verwijderd. Dokter Michelle was erg triest, want ze gaf de diertjes elke dag wat eten, en nu staat haar potje duivenvoer nog halfvol op de kast.
Waar ik vandaag iets over wou schrijven is TIK, spreek uit 'teuk', of beter gezegd de zuidafrikaanse straatnaam voor crystal meth (methamfetamine). Dat is een hallucinogene/opwekkende drug (alle info: zoek maar methamfetamine op wiki), en dat is hier veruit de meest populaire drug. Om volgende redenen: je wordt er actief van (toch tijdens gebruik), je krijgt leuke gedachten en je libido verhoogt (pooiers delen het gratis uit aan hun prostituees). Overigens kan je nog redelijk goed in de maatschappij functioneren, itt iemand die heroine gebruikt of zo. Het is relatief goedkoop, maar je wordt er ook wel redelijk verslaafd aan, en dan wordt het toch een dure zaak (tenzij je het van je pooier krijgt toegestopt natuurlijk). En wat doen de jongeren om aan geld te geraken? 1) Ze stelen wat 2) ze verkopen de huisraad. De ouders smijten hun kinderen hier niet uit het huis, want ze beseffen dat hun kinderen dan slechter af zullen zijn. Dus de kinderen verkopen de TV, de microgolf, de broodrooster, de stoelen, en vorige week was er een papa op consultatie die op de grond moest slapen omdat zijn zoon zijn bed verkocht had.
Je herkent de drugverslaafden die op consultatie komen trouwens redelijk gemakkelijk: ze liggen doorgaans op de grond te slapen (why not?), want ze zijn erg moe na een nacht niet slapen.
De trip naar de rurale kliniek (Woercester) is voor volgende week gepland, dus ik moet nog even geduld oefenen. Ik hoop stiekem dat de prof met een Land Rover Discovery 3 rijdt :) Of met een Toyota Land Cruiser V8. Of met een Porsche Cayenne GTS. Ik mis ook de Top Gear afleveringen op maandag, en Lewis op zaterdag. Dank u oma voor dat voor mij op een tape op te pakken.
Vanavond weer BBQ, maar misschien ga ik eerst nog naar de rugbymatch van Stellenbosch zien.
Veel zonnige goeten uit Kaapstad,
Tom
Hier eindelijk wat fotos van het weekend: dinner at moyo's en the waterfront in kaapstad. En om te eindigen de openluchtconcerten in Kirstenbosch gardens.
ook een kort berichtje tussendoor. Ter info: ik ben niet berijkbaar op mijn Belgisch nummer, wel op +27 794 48 47 35.
Het was wel een beetje een pechweekend. Vrijdagavond wilden we dus gaan wijnproeven in Spier en daar daarna eten. Maar onze afrit was afgesloten en dan vonden we de weg niet meer. We hebben er dus 2u overgedaan ipv 3 kwartier en de wijnproeverij was al gesloten. Het eten nadien was wel geweldig in een prachtige omgeving (foto's volgen later als Tom ze verkleind heeft)
Gisteren zijn we naar Kaapstad geweest. Eerst naar de V&A Waterfront waar het heel mooi was en waar we een bolleke hebben gedronken in een Belgisch restaurant! In het centrum zelf valt echter niet veel te beleven overdag. Maar we zijn 's avonds teruggekeerd naar Long street, waar een aantal mensen van de lodge een concertje gaven (piano, cello en prachtige vocals) in een echte locale bar, supergezellig!
Maar vandaag hadden we weer alle pech. Volle moed vertrokken we deze morgen naar de Tafelberg voor een stevige klim. Voor de eerste keer sinds we hier zijn was het echter bewolkt en winderig. Onmogelijk om naar boven te gaan. Toen besloten we om naar Cape Point te rijden en ondertussen wat pinguins te zien. We waren al een uur of 2 onderweg toen de weg onderbroken was. Er is hier vandaag een wielerwedstrijd... Om een lang verhaal kort te maken: het was onmogelijk om nog naar Cape Point te geraken, dus hier zitten Babs en ik terug op de lodge... (Lien en Tom hebben toch nog een poging gedaan om pinguins te gaan zien)
Straks gaan we naar de concerten in Kirstenbosch, hopelijk geraken we daar!
Tom:
Klein berichtje tussendoor: op de gang infectieziekten hebben ze huisdieren: 4. Een mama duif en 3 kindjes. Die kindjes zitten in een bloempot op de vensterbak, en de duif zit op een metalen frame van het raam dat altijd open staat. De dokters voeren elke dag wat zaadjes aan de duiven. Hygiëne?
Gisteren een Strongyloideus Stercoralis zien zwemmen onder de microscoop. (noot van de auteur: dat is een worm, en ge kunt er stevig ziek van zijn. Voor iedereen met weinig interesse in tropische pathlogie: stop met lezen.
Ze hadden de worm gevonden in een cyste in de long van een patiënt. Dat gaat meestal als volgt: iemand loopt in een poeltje besmet water en heeft een wondje: de worm kruipt in de huid binnen en zwemt in de bloedbaan tot in de bloedvaten van de long en gaat wat in de long zitten, daarna hoest je dat op en slik je je slijmen in en dan zit de worm dus in de darm, waar het in de darmwand kruipt en dan kindjes maakt die dan door de mens weer uitgedingest worden, en de cirkel is rond. Meer info op http://en.wikipedia.org/wiki/Strongyloides voor zij die geïnteresseerd zouden zijn. Nota bene: de behandeling is eenvoudig (albendazole), en de mensen genezen meestal goed.
Parasitologie, I love it.
Tom
eindelijk ben ik ook eens op internet geraakt. Je moet hier een soort pay-en-go laden om op het internet te kunnen en dat liep niet van een leien dakje. De ene dag werkt het computersysteem niet, de andere dag doen ze gewoon de kassa toe,... Heel Zuid-Afrikaans allemaal
Toen we zaterdag na een slapeloze nacht op het vliegtuig aankwamen, waren ze blijkbaar al vergeten dat ik ook kwam. We moesten dus voorlopig met drie op de kamer want voor mij was er geen bed meer. Ondertussen ben ik wel verhuisd en lig ik samen met Julianne, een Engels meisje.
Maandag moesten we eerst nog wat praktische dingetjes regelen voor we naar het ziekemnhuis gingen en kregen we eindelijk de beroemde Mariska te zien (voor degenen die niet kunnen volgen, mariska is de dame die alles hier regelt voor de buitenlandse studenten). Na een kleine rondleiding over de campus, brachten ze ons naar het ziekenhuis. Van buiten ziet het er redelijk ok uit, maar vanbinnen is het oud en slecht onderhouden. `t Is wel enorm groot, je kan hier makkelijk verloren lopen. Babs, Emke en ik moesten dan nog op zoek naar de juiste dokters maar die hebben we de eerste dag niet gevonden. We hebben dan wat patienten gezien op de consultatie en na de tutorial van 12u zijn we terug gegaan naar de Lodge om nog wat dingen in orde te brengen.
Dinsdag konden we dan eindelijk starten met de juiste mensen, want de studenten waren allemaal op de tutorial van 7.30. Ik mocht dan meteen naar de operatiekamer voor wat een behoorlijk saaie dag zou worden. We konden daar eigenlijk niks doen. Ze staan daar met 10 mensen in het OK en er gebeurt eigenlijk niet veel. Iedereen staat er ook gewoon wat te bellen met z`n GSM, je zou dat bij ons nooit kunnen voorstellen.
Woensdag was ik `on call`, 24u wacht zeg maar, in wat je bij ons een spoedgevallendienst voor gynaecologie en verloskunde zou noemen. we mochten zelf de patienten zien en dan komt de dokter voor het gynaecologisch onderzoek en eventueel nog een echo ofzo en het verdere beleid. Een computer is er niet, dus moeten we alles opschrijven. We hebben op die 24u 17 patienten gezien en ze vinden dan toch wel dat we hard hebben gewerkt. We hebben de hele nacht kunnen slapen, dus dat viel allemaal wel mee.
Donderdag mochten we dan na onze zaalronde naar huis en kon ik de hele dag relaxen aan het zwembad. Dat deed deugd want het was 38 graden.
Vandaag hadden we consultatie en we zijn bij de gelukkigen want op vrijdag stoppen ze al om 12u, dus na de middagles konden we terug naar de Lodge. Das wel leuk die kleine lesjes `s morgens en `s middags. Ze praten zo wat over de interessante patienten die op de wacht zijn geweest of over iets wat hun te binnen schiet. Aangezien het vandaag nog warmer is dan gisteren heb ik uiteraard al een plonsje gedaan in ons zwembad!
groetjes aan iedereen en tot snel
dikke kus Lien
P.S. mijn Zuid-Afrikaans nummer is 0760351235, de landnummer weet ik niet vanbuiten, dat moet ik nog een nakijken
