Vandaag een verslagje van onze vermoeiende dag gisteren. Na lang uitslapen, zagen we op de middag dat er geen wolkje in de lucht hing en er was eveneens niet te veel wind. Een uitstekende kans om nog eens de tafelberg te beklimmen. Eerst een tussenstopje aan de kabellift voor een stafkaart van den berg, want verloren lopen was het laatste dat we wilden. En vervolgens naar ons startpunt in Kirstenbosch gardens. Daar begon onze lange tocht volgens de "skeleton george"-route. Het was meteen een straffe start. Sterk bergop, klimmen en glibberige rotsen en takken... Het was dan nog zeer warm en vochtig, mat als resultaat dat we er binnen de kortste keren volledig bezweet stonden te hijgen. Na een 20tal minuten zagen Nele en Lien het al niet meer zitten, vooral Nele was er al volledig onderdoor. Zij zijn dan teruggedraaid om wat in Kirstenbosch zelf verder te genieten van de mooie natuur. Toen bleven we nog met vier over, Emke, Tom 1, Tom 2 en ik. Het werd er een stukje alleen maar zwaarder op, en we waren nog geen uur bezig of ik zat al door de helft van mijn water heen. Al goed dat Tom een grote bus water mee naar boven aan het sleuren was. ( De bijnaam waterboy heeft hij dan ook dik verdiend.) Het werd moeilijk, zeker toen we na de zwaarste beklimming, met een rood gezicht en doornat van het zweet een groepje zuidafrikaanse vrouwen tegenkwamen die ons probeerden te overtuigen om terug te gaan. Maar koppig als we zijn, zijn we toch doorgegaan en gaven de vrouwen ons nog de tip om dan een tussenstopje te maken aan het watermuseum om ons drinkwater aan te vullen want we zouden het nodig hebben. We hebben uren gewandeld en geklommen, zonder ook maar iemand tegen te komen. Dit leverde wel vele mooie foto's op. ( Die volgen eens dat we ze verkleind hebben.) Tegen dat we aan het museum aankwamen zaten we zo goed als door ons water heen, en vulden we daar onze flessen. Wel spijtig dat het water nogal geel zag en dat we dan maar besloten hebben om er niet van te drinken... Dan klaar voor de tweede helft van de tocht, geladen met geel water, enkele bananen en wat appels... Wordt vervolgd...
Ik kan niet
geloven dat er alweer 2 weken om zijn! Mijn stage verloskunde is al voorbij,
maandag begin ik op gynaecologie.
Hier nog wat foto's van het ziekenhuis:
Babs en ik voor het ziekenhuis
de verloskamer
de gang
Maandag
zijn we de universiteit van Stellenbosch gaan bezoeken. Het is daar mooi! En ze
hebben een shopping center op de campus.
Woensdag
heb ik weer een 24h wacht gedaan. Ik denk dat ik nog nooit zo hard gewerkt heb,
ik was echt kapot de volgende morgen (weer niet geslapen), en dan moesten we
nog een zeeeeer langdradige toer doen.
Maar ik heb
zelf 2 bevallingen gedaan! Jaja, ik was degene die zei: push, push! En ik moest
de vagina open houden en het hoofdje ondersteunen en uiteindelijk de baby
opvangen. Ik heb ook de navelstreng afgeklemd en doorgesneden. Daarna ook nog
actief (voor de kenners fundusdruk en tractie op de navelstreng) de placenta
laten bevallen. Het is een gezonde jongen van 2830g en hij heet Nikanye.:
Het was
trouwens een HIV positieve patiënt en de sister, geloof het of niet, heeft de
cervix gehecht zonder een pincet te gebruiken. Met andere woorden: ze nam de
punt van de naald gewoon met haar vingers vast.
Ik begin me
nu ook wel aan een paar dingen te ergeren. De studenten doen hier al het werk
van de verpleegsters omdat die zelf geen poot uitsteken. Ze verwachten dat we
het bloed van de vloer vegen, bedpannen brengen, Ook voor de medicatie moeten
we zelf zorgen. En alles is altijd op! Geen infusen meer, geen pleisters meer
En er is niet voor elke patiënt een glas water dus drinken ze allemaal maar uit
hetzelfde.
Gisteren
ben ik met 3 Duitsers (Felix, Eva en Kolya) en 2 Belgische diëtisten (Nele en
Tom) gaan wijnproeven bij Stellenbosch. Heb 2 flessen Pinotage gekocht. Ik wou
niet overdrijven want ik ben van plan om nog meer wijnlanden te gaan bezoeken.
vlnr Tom, ik, Eva
Daarna zijn
we heerlijk gaan eten in een restaurant in Stellenbosch op een gezellige
binnenkoer. Ik heb Ravioli met bobotie gegeten en daarna baked chocolate
pudding. Dat samen met een groot glas wijn en een porto en 10% fooi kwam op
135 rand, wat ongeveer 12 euro is of zo.
Vanavond
gaan we weer eten en gaan we uit.
Allez,
amuseer jullie nog en tot de volgende keer dat ik achter mijn rekenaar
(computer) kruip.
Tom:
Gegroet, we zullen nog maar even starten met de medische rubriek, want in tegenstelling tot veel van mijn collega-elective-students verblijf ik regelmatig in het ziekenhuis. Emke heeft ook wat foto's van het ziekenhuis vanbinnen getrokken, we zullen die op de blog zwieren. Goed, terug bij de les. Donderdag namiddag is het voor de dienst infectieziekten 'ward round', een soort zaaltoer. Klein detail: wij hebben geen zaal. Of beter gezegd: er zijn geen bedden voorzien voor personen met zware infectieziektes, en we nemen dus zelf niemand op in het ziekenhuis. Iemand met een lelijke huidinfectie door HIV, zal bijvoorbeeld op dermatologie komen te liggen. Al wat wij dan doen is langs de patiënten gaan die een lastige infectie hebben, en we geven dan ons advies (meestal qua uit te voeren onderzoeken en antibioticaschemas). Zo passeerden we (dat is dan een horde van zo'n 10 dokters, microbiologen en infectiologen, en ikke de stagiair) bij een patiënt met een schimmeltje in zijn neus. Nu was die schimmel al flink aan het groeien gegaan (nogmaals, stop met lezen als ge aan het eten zijt), en de schimmel was naar de sinussen gegroeid, naar de oogkas en naar de hersenvliezen. Maak u geen illusies: die schimmel groeit door bot. Het was een mucormycose (http://en.wikipedia.org/wiki/Mucorales) welk type doet er niet echt toe. Ze hadden de schimmel gekweekt, en we mochten dan allemaal eens even door de microscoop zien. Je hoorde veel "oooooh" en "aaaaaaah", "b-e-a-utiful!", ze worden hier altijd licht ecstatisch van een exotische ziekte. Ze noemden die schimmel trouwens een lidlifter, omdat hij het dekseltje van het potje waarin ze hem kweken omhoog duwt. Ze hadden het potje toegeplakt, gelukkig. Ik vond dat die man er niet zo beautiful uitzag, hij had een heel gezollen en ontstoken oogkas, en het zicht in dat oog was hij ook al kwijt. Als ge u zou afvragen: kan ik dat ook krijgen: ja. Bad luck is all you need, samen met een ontregelde suikerziekte, of zo. Behandeling is Amfotericine B. Over infecties gesproken: voor de collega geneeskunde studenten die deze blog lezen: ik hou een hotlist bij van hoogste CRP's, het record staat momenteel op een CRP van 412, HIV+pulmTB+spondylodiscitisL2L3 met ESBL Klebsiella en E.Coli. Nice. Genoeg ziektes, straks gaan we misschien nog naar een wijnboer, en daarna iets eten in Stellenbosch denk ik. Morgen hoop ik te kunnen gaan surfen, als de golven hoog genoeg zijn, en ook niet te hoog want zo'n goede surfer ben ik ook niet. We gaan dit weekend ook nogmaals de tafelberg proberen te beklimmen, daarvoor mag het dan weer niet te hard waaien. I'll keep you posted. Take care, Tom
Ik ben weer van wacht geweest op de gynaecologiespoed van gisterenmorgen tot vanmorgen dus vandaag een dagje vrij en tijd om alle berichtjes op de blog te lezen en jullie nog eens iets te laten weten.
Onze avonturen van dit weekend hebben jullie al kunnen lezen en de foto`s hebben jullie ook kunnen bewonderen. Vooral de zondag was een erg zuid-afrikaanse dag. De weg was overal afgesloten en als we de omleiding namen bleek die ook afgesloten te zijn. Emke en Babs zagen het niet meer zitten en zijn terruggereden met Nele en Tom ( twee andere belgen die voedings en dieetleer studeren en hier ook een deel van hun stage doen). Tom en ik werden wel voor ons geduld beloond want na een prachtige rit over het schiereiland kwamen we bij de pinguins. Foto`s hebben we jammer genoeg enkel op onze gsm aangezien we geen fototoestel bijhadden maar Emke en Babs zullen zeker nog een sgaan en jullie nadien laten meegenieten.
Dinsdag waren we allemaal vroeg klaar en zijn we naar Stellenbosch gereden. Daar hebben we eerst de universiteit bezocht, echt heel mooi, amai ( foto`s volgen). Stellenbosch zelf heeft ook een klein, koloniaal uitziend centrum. het was er gezellig kuieren en ze hadden er heerlijke ijsjes en milkshakes
Florian, bedankt voor je leuke en uitgebreide verslag van de 100-dagen! De foto`s heb ik nog niet bekeken maar ik ben heel blij dat alles zo goed is verlopen en dat jullie een superdag hebben gehad! Proficiat voor de goede organisatie!
Moekie, we willen heel graag naar de townships, dus je kan dat dan vastleggen he!
Voor het weekend zijn we ook al plannen aan het maken. Zaterdag gaat Tom surfen en wij gaan mee naar het strand!
Maandag beginnen we dan een beetje aan iets nieuws. Babs en ik gaan naar verloskunde en Emke naar gynaecologie. We blijven wel met dezelfde leuke studenten samenwerken. Ik ben wel blij dat we wisselen want er is niet zo veel te doen en das niet altijd interressant...Ik kijk al uit naar de bevallingen!
Tom:
Gegroet,
de duifjes die op de vensterbank zaten zijn ondertussen verdwenen, iemand had aan de directie gemeld was dat het ongepast was dat de dokters duiven als huisdieren hadden in een gang van een ziekenhuis, en de ziekenhuishygiënist heeft (vermoedelijk om niet ontslagen te worden) de duiven verwijderd. Dokter Michelle was erg triest, want ze gaf de diertjes elke dag wat eten, en nu staat haar potje duivenvoer nog halfvol op de kast.
Waar ik vandaag iets over wou schrijven is TIK, spreek uit 'teuk', of beter gezegd de zuidafrikaanse straatnaam voor crystal meth (methamfetamine). Dat is een hallucinogene/opwekkende drug (alle info: zoek maar methamfetamine op wiki), en dat is hier veruit de meest populaire drug. Om volgende redenen: je wordt er actief van (toch tijdens gebruik), je krijgt leuke gedachten en je libido verhoogt (pooiers delen het gratis uit aan hun prostituees). Overigens kan je nog redelijk goed in de maatschappij functioneren, itt iemand die heroine gebruikt of zo. Het is relatief goedkoop, maar je wordt er ook wel redelijk verslaafd aan, en dan wordt het toch een dure zaak (tenzij je het van je pooier krijgt toegestopt natuurlijk). En wat doen de jongeren om aan geld te geraken? 1) Ze stelen wat 2) ze verkopen de huisraad. De ouders smijten hun kinderen hier niet uit het huis, want ze beseffen dat hun kinderen dan slechter af zullen zijn. Dus de kinderen verkopen de TV, de microgolf, de broodrooster, de stoelen, en vorige week was er een papa op consultatie die op de grond moest slapen omdat zijn zoon zijn bed verkocht had.
Je herkent de drugverslaafden die op consultatie komen trouwens redelijk gemakkelijk: ze liggen doorgaans op de grond te slapen (why not?), want ze zijn erg moe na een nacht niet slapen.
De trip naar de rurale kliniek (Woercester) is voor volgende week gepland, dus ik moet nog even geduld oefenen. Ik hoop stiekem dat de prof met een Land Rover Discovery 3 rijdt :) Of met een Toyota Land Cruiser V8. Of met een Porsche Cayenne GTS. Ik mis ook de Top Gear afleveringen op maandag, en Lewis op zaterdag. Dank u oma voor dat voor mij op een tape op te pakken.
Vanavond weer BBQ, maar misschien ga ik eerst nog naar de rugbymatch van Stellenbosch zien.
Veel zonnige goeten uit Kaapstad,
Tom
Hier eindelijk wat fotos van het weekend: dinner at moyo's en the waterfront in kaapstad. En om te eindigen de openluchtconcerten in Kirstenbosch gardens.
