In deze periode, en zeker nu in dit mooie weer deed papa niets liever dan asperges eten. Ik heb er als kind wel wat van gegeten, maar eigenlijk was ik er toen niet zo gek van zoals ik nu ben.
Met ouder worden komen de goeie dingen bovendrijven denk ik.
Als ik me goed herinner (herinneringen zijn niet betrouwbaar maar smaak des te meer denk ik) aten we de asperges eenvoudig:
- eerst goed geschild natuurlijk,
- dan in de pot: alle maten door elkaar, maar toch wel wat variatie in kooktijd - eerst de dikke, dan de dunne.
- goed uitgelekt en dan boter bij, een eitje en wat peterselie.
een lekker glaasje wijn
en meer moest dat niet zijn.
Werd hij op bezoek gevraagd in deze periode, of gingen we langs dan kregen we er altijd een zakje van mee. Niet te veel, eigen genot eerst. Dan dat van de kinders
De rest ging in de diepvries. Wat hij er dan verder mee deed is me een raadsel.....
Op een moment in een mensenleven zijn er andere dingen dan koken, en zelfs zoetigheden.
Dit jaar - 2011 - was daar een voorbeeld van. Dit was immers het jaar dat mijn papa gestorven is. Op reis ging hij naar Sri Lanka. Voor de 10de keer weg. Een verre reis, heel mooi denk ik. Maar hij had al een weg afgelegd ervoor. Last van longen en andere dingen, veel te mager om goed te zijn.
Ziek geworden daar, net thuis geraakt om te sterven op kerstdag.
Het pakte op mijn adem, en nog.
Deze volgende recepten die komen zijn een eerbetoon aan papa. Hij at heel graag en altijd met veel smaak.
Ik doe mijn best om in de volgende periode te zoeken en te delen wat hem lief was.
De rest ging in de diepvries. Wat hij er dan verder mee deed is me een raadsel.....
