Vrijdag  11 maart – exploratie masterthesis ‘system design’

Vandaag ga ik me verdiepen in het werk van Didier Dufresne. In 2014 studeerde hij af met zijn masterproef ‘Brease’. Dit is een project voor optimale zuurstoftoediening in ziekenhuizen. Het sluit sterk aan bij de afstudeerrichting ‘system design’.

Zijn ontwerptraject is in te delen in een onderzoeksfase rond de zuurstofvoorziening in ziekenhuizen en een ontwikkelingsfase met een productconcept als resultaat. Binnen zijn productconcept legt hij de aandacht op de vulinstallatie en de mobiele zuurstofcilinder met een zelf ontworpen zuurstofventiel. In de latere ontwikkelingsfase legt hij de focus op het geïntegreerd bespaarventiel.

In de analysefase gaat hij eerst na wat ‘zuurstof’ juist is, hoe het wordt ingewonnen, getransporteerd, wat de eigenschappen zijn van zuurstof en voor wat het wordt toegepast. Vervolgens gaat hij na wat zuurstoftherapie juist betekend voor de patiënt en de fysiologie van het ademen. Hierna gaat hij de bestaande toedieningsmethodes na. Hij zal in zijn werk gebruik maken van bestaande methodes. Nadat hij al deze informatie heeft verzameld, heeft hij een duidelijk beeld van het zuurstofnetwerk in een ziekenhuis. Hij gaat na wat welke zuurstofbronnen er zijn, hoe deze werken en wat hun voor- en nadelen zijn ten opzichte van elkaar. Hiernaast is mobiliteit van groot belang in een ziekenhuis. Patiënten moeten zich frequent verplaatsen waardoor hij of zij verplicht is zich te ontkoppelen van het vaste zuurstofnetwerk. Om deze reden voorziet het ziekenhuis als aanvulling op het vaste zuurstofnetwerk, een mobiel zuurstofnetwerk. De volledige cyclus, van de transport tot het vullen tot het afhalen, wordt besproken. Op foto’s is te zien dat Didier deze verschillende fases zelf ook is gaan observeren in een ziekenhuis. Hieruit strekt hij conclusies.

Snel wordt duidelijk dat er veel dingen wettelijk bepaald zijn. Zo zijn er rond gassen verschillende normen en regels. Tot hier toe lijkt alles zeer theoretisch, er is weinig of niks voor interpretatie vatbaar. Alle informatie die relevant is wordt uitgeklaard. Er wordt ook veel gewerkt met tekeningen en doorsnedes om duidelijkheid te scheppen. Veel technieken worden overgenomen uit bestaande producten. Er wordt veel gewerkt met tabellen om gemakkelijk vergelijkingen te kunnen maken tussen bestaande principes. Doorheen de analyse wordt er meer en meer informatie verzameld waardoor er telkens meer en meer conclusies worden gevormd die worden omgezet naar specificaties.

Na een uitgebreide analyse, zal deze informatie worden omgevormd tot een nieuw productconcept.  Ten eerste zal afgewogen worden welke mobiele zuurstofbron het nieuwe concept zal bevatten. Door de uitgebreide analyse kon deze keuze snel en verantwoord worden gemaakt, namelijk de zuurstoffles. Ook werd er een afweging gemaakt tussen het ontwikkelen van een eigen zuurstoffles het koppelen van een discontinue flowmeter op een bestaande drukregelaar van een zuurstoffles. Er werd gekozen om zelf een zuurstoffles te ontwikkelen. Ten tweede wordt er gekeken naar andere optimalisaties, zoals het logistieke probleem achter het mobiele zuurstofnetwerk.

Wanneer het productidee volledig is gedefinieerd, zal het worden uitgewerkt. In de lijst van specificaties kan door middel van de correct uitgevoerde analyses zeer specifieke verwachtingen worden gedefinieerd. Bijna alles kan worden omgezet in cijfers bv. 7bar, 5l/min.,… Er zijn twee systemen die ontworpen moeten worden: de vulinstallatie en een geïntegreerd hoge druk bespaarventiel. Het is opvallend dat er wordt gezocht naar gelijkaardige principes en deze worden overgenomen in de mate van het mogelijke. Didier brengt ook behoorlijk wat tijd door in het ziekenhuis om een correct beeld te krijgen wat de situatie. Zo gaat hij één week observeren in het UZA op 23 verschillende afdelingen om de interne beweging van de zuurstofcilinders op te volgen. De verkregen informatie wordt telkens samengevat in overzichtelijke illustraties en schema’s. De specificaties die vooraf al werden opgesteld worden door de observatie nog bij aangevuld.

In het conceptontwerp wordt elk systeem apart uitgewerkt. Om bijvoorbeeld te bediening te optimaliseren maakte hij gebruik van gebruikerstesten. Met de gebruiker in het achterhoofd werden de technische componenten zo goed mogelijk op mekaar afgestemd. Wanneer hij uiteindelijk in CAD gaat tekenen, vallen alle systemen in mekaar waardoor er één product wordt verkregen. 

Bron:

Dufrasne, D. (2014). Brease [masterproef]. Universiteit Antwerpen, Faculteit ontwerpwetenschappen.

11-03-2016 om 12:08 geschreven door Zoë Polus