Een paar
punten om vanavond eens bij stil te staan: - Want vind ik waardevol in mijn
leven? Wat zijn mijn verwachtingen van de andere in een relatie en waarom
verwacht ik zoveel? Waarom doe ik soms tot het uiterste mijn best om goed te
willen doen voor de andere?
Wat vind ik waardevol in mijn leven?
-Loena,
opdat ik haar een goed voorbeeld kan doorgeven om ook een waardig mens te
worden en zij ook haar bestaan zinvol kan beleven.
-Liefde,
met de persoon die in je hart zit, samen oud kunnen worden en elkaar kunnen
nemen zoals ze zijn. Daarvoor wil ik wel de verwachtingen in mezelf gaan
minderen opdat ik deze waarde tot een goed einde kan brengen.
-Een
eigen huis en financieel gezond kunnen zijn, opdat ik ook Loena wat kan meegeven
als zij als volwassen persoon in haar leven stapt.
-Vriendschap,
er kunnen zijn voor je partner en je vrienden en daar een gezond evenwicht
tussen vinden. Ik focus me tegenwoordig nog iets te hard op mijn werk en mijn
partner, ik zou beter wat meer tijd maken voor vrienden.
-Goed
kunnen praten met je partner en zowel je eigen mening kunnen zeggen alsook
toegevingen kunnen doen aan de ander.
-Samen
dingen kunnen doen om te ontspannen, dat mag eender wat zijn,met of tegen mijn zin, als het maar samen met
de personen is, die ik graag heb en zie.
-Mijn
eigen zaak kunnen verwezenlijken en er hopelijk ook kunnen van gaan leven, lukt
deze niet, probeer ik nadien wel opnieuw.
-Kunnen
genieten van het moment, en nog zoveel meer eigenlijk
Opmerkelijk
toch dat het professionele wel in zijn plooien valt bij me, maar het
relationele lukt nog niet zo denderend, ik zal mezelf wat meer inspannen om
hier verder aan te werken opdat ik mijn eigen waardevolle dingen kan
verwezenlijken.
Waarom doe ik soms tot het uiterste mijn best
om goed te willen doen voor de andere?
Door dit
gedrag laat ik teveel en te snel over mijn grenzen gaan wat veel frustratie
opwekt. Ik ben natuurlijk zelf verantwoordelijk voor dit gedrag: te goed willen
doen à teveel verwachtingen à te snel gefrustreerd. K ga eens een
paar voorbeelden bekijken hierbij in mn relatie met Petra:
Ik sta s
morgens op, er ligt een briefje op tafel om vanalles te doen en eigenlijk heb
ik daar helemaal geen zin in. Ik overweeg het in mezelf en overtuig me ergens
om dit toch maar te gaan doen om Petra tevreden te stellen want zij is ook een
ganse dag aan het werk, dus kan ik haar hiermee wat helpen. Als ik aan iets
begin tegen mijn zin, kan ik dat niet altijd met evenveel enthousiasme
aanvatten ook al is het de bedoeling dat met liefde voor haar te doen. Petra
zag me dan een beetje mokken en ik verwachtte van haar dat ze het zou waarderen
wat ik voor haar doe, maar in tegenstelling raakte zij ook gefrustreerd op mij
omdat ik daar op die manier rondliep. Mocht ik nu bij mijn oorspronkelijk
gevoel gebleven zijn om het uit liefde te geven, dan had het allemaal niet
hoeven te lopen zoals het nu liep. We zouden niet hoeven kwaad te worden op
elkaar en zouden onze liefde voor elkaar kunnen warm houden.
Petra zegt
me dat het gedaan is tussen ons, ondanks ik wist dat het inderdaad op die
manier niet verder kon tussen ons, wist ik ergens wel dat er nog een kans was
als we de situaties die we creëerden op een andere manier konden gaan
aanpakken. Ik doe mijn best om haar te bewijzen dat liefde dit kan overwinnen
en begin te leren dat ik ook op een andere manier kan reageren zonder mijn
karakter en mijn instellingen te veranderen, gewoon door bij mn oorspronkelijk
gevoel te blijven. Petra zegt me: het is niet fair dat je me terug verliefd op
jou laat worden, ik ga dit niet toelaten in mezelf. Het deed me verdriet, maar
het gaf me ook nog hoop, dat die verliefdheid er wel was, maar dat ze ze gewoon
verdrong. Een week later geeft ze me als reden dat we niet bij elkaar passen:
de verliefdheid is niet groot genoeg. Hierbij geraak ik alweer gefrustreerd,
ze laat haar verliefdheid niet toe en dan gebruikt ze dat als argument om de
afstand te blijven bewaren. Ik begin natuurlijk daarop te reageren met
allerhande argumenten die haar op dat moment toch niet interesseren wat me
alleen maar nog gefrustreerder maakt. Ik kon ook gewoon bij mijn oorspronkelijk
gevoel gebleven zijn en haar te tonen dat liefde dit wel kan overwinnen. We
zouden niet hoeven kwaad te worden op elkaar en zouden onze liefde voor elkaar
kunnen warm houden.
Wat zijn mijn verwachtingen van de andere in
een relatie en waarom verwacht ik zoveel?
Als ik de
situaties hierboven op een goeie manier kan aanpakken, hoef ik hier ook niet
bij stil te staan en laat ik de ander vrij. Ik laat Petra nu vrij, ze doet maar
wat ze niet laten kan. Ik wil niet bij iemand zijn voor de rest van mijn leven,
die bij me is omdat alleen ik het wil. Ik hoop ergens nog dat ze de liefde
terugvindt die er tussen ons was en dat ze het terug toelaat om verliefd op me
te worden zodat we beide kunnen leren uit onze fouten. Vindt ze dit niet terug
dan zal ik ook aanvaarden dat het zo is.
Ik mag wel
niet verwachten dat dit er direct terug gaat zijn, daarom zal ik je ook de tijd
geven om ermee om te gaan. Petra, je bent vrij, ik verwacht niet veel meer van
jou en ik laat je niet over mijn grenzen gaan, maar deze grenzen ga ik niet
leggen zoals voorheen omdat ik toen teveel goed wou doen, ik teveel verwachtte
en te snel over mn grens liet gaan waardoor ik gefrustreerd geraakte.
Ik ben je dankbaar dat je me hiermee wilt
helpen, maar ik denk dat ik je er beter niet volledig in betrek, ik wil je
zeker niet het gedacht geven dat ik enkel steun op jou en zo terug mijn zin zou
krijgen. Ik wil helemaal niet dat jij me mijn zin geeft, maar ik zou enkel
willen dat jij jouw gevoel bij de hele situatie op de eerste plaats laat komen
en dat ik zeker niet over jouw grenzen ga.
Het is natuurlijk allemaal gemakkelijk
opgeschreven, maar ons gevoel gaat beide nogal tamelijk snel op en neer door
o.a. mijn verwerkingsproces. Daarom zou het misschien beter zijn om je er toch
niet volledig in te betrekken, tenzij je dat zelf wilt en je er volledig achter
staat om me erbij te helpen? Ik ga je alleszins deze brief niet vandaag
opsturen, maar ik ga dit morgen eerst bespreken met nadine, en daarna kan ik
nog zien .
Ik heb vandaag op internet wat zitten
rondzoeken over mensen die hun zin doordrijven, het ging over emotionele
chantage en over grenzen die daarbij moeten gezet worden. Cindy heeft een
dergelijke situatie in haar relatie en gaf jou gelijk dat je het niet toelaat
om je op een kinderlijke manier te laten bespelen om mijn zin te krijgen, ook
al gebeurt dat vrij onbewust. Ik ga je dan ook steeds vragen of je er wel volledig
mee akkoord gaat als ik je een voorstel doe, zodat jij vrijheid hebt om ook
volledig achter jouw beslissing te staan.
Er stond ook in het artikel dat emotionele
chantage door kinderen snel overgenomen wordt van hun ouders. Toen ik dat las,
kan ik niets anders meer denken dat deze gedragsstoornis van mijn ma is
overgenomen, en ik zal er heel goed op letten dat ik dit niet gebruik bij loena
opdat ook zij dit verkeerde gedrag niet overneemt. Er stond ook bij dat het
geleerd gedrag is, zoals ik al dacht, dus met wat werk is het ook mogelijk om
dit gedrag af te leren en om te schakelen naar verantwoordelijk gedrag i.p.v.
op een achterbakse manier jouw zin te krijgen. Ik mag het ook niet toelaten dat
Loena dit gedrag vertoont en haar daar direct op wijzen.
Door me beter in de groep te voegen op het
werk en door meer te gaan luisteren naar wat anderen vinden, en zo ook te
aanvaarden dat het niet altijd mijn zin hoeft te zijn, ga ik hopelijk ook
minder snel daar koppig over doen en dwaas rondlopen. Ik kan niet blijven
vechten in een relatie en laat beter de dingen evolueren zoals ze zijn, zolang
ze daarbij niet over mijn grenzen gaan ook. Zo kan ik wellicht het goede in
mensen en ook in mezelf meer naar bovenhalen en ook tonen. Het zal wat inzet
vragen, maar als ik dat wil, gaan we daar zeker voor gaan.
