een korte rondreis langs de voornaamste mayapiramides en verblijf te Mahahual
24-08-2012
vrijdag 24 augustus 2012
Het ziet er weeral een mooie dag uit. Warm en maar een klein beetje wind. Ideaal visweer! Eerst moeten we met kunstaas een vis zien te vangen die dan als aas kan dienen voor de anderen. Al vlug wordt een mooie baars gevangen die opzij wordt gehouden als aas. De JL vangt een enorme geep, wel een vuist dik, zo een dikke hebben we nog nooit gezien en met een bek vol grote tanden!Daarna omt evenwel een einde aan de vispret want een pelikaan gaat met ons aas lopen en het kunstaas blijkt niet meer te werken. Dan nog maar wat snorkelen. Het water is vrij helder en we zien toch wel wat vissen. Voor de rest niets schokkends vandaag. In de late namiddag gaan we onze was ophalen maar bij thuiskomst stellen we vast dat er minstens 2 shorts mankeren. Morgen moeten we dus terug! Na het avondeten zitten we nog wat op het terras wanneer plots Rheina ( ons madammeke dat achteraan in de tuin woont) in paniek bij ons aankomt.Haar man is al 4 uur weg naar Mahahual, zij kan hem niet bereiken en is doodongerust! We denken bij onszelf die zal wel een pint gaan drinken zijn en blijven hangen... maar we stellen toch voor dat de JL met haar in de auto naar en rijdt om hem te gaan zoeken. Ze blijven toch wel lang weg en uiteindelijk komt de JL alleen terug. Hij had op de grote baan de auto van haar man opgemerkt die met vier knipperlichten aan achter een taxi reed aan 30 km/uur. Ze draaien terug en proberen hem te stoppen wat uiteindelijk lukt. De JL dacht eerst dat hij een goede peer ophad maar later is hj er toch niet meer zo zeker van en hij vertelt dat hij overvallen was door banditos en een vriend taxi chauffeur hem gered heeft en ze op weg zijn naar huis...... De JL zet Rheina af , blijft niet langer wachten en komt naar huis. Het heeft echter nog bijna een uur geduurd voor zij ook thuis waren en wij stellen ons nog steeds de vraag waarom hij dan zo traag achter een taxi aanrijdt..... Hier op de oprit valt hij nog eens stil... wat ons eerste vermoeden toch doet toenemen. Enfin we weten het fijne er nog niet van wellicht horen we morgen meer.Het is intussen al vrij laat geworden , de wind is gaan liggen maar dit brengt wel massa's vliegende beesten mee ( kevers met heel grote vleugels)waarop de jacht wordt geopend. We kruipen in ons bed en hopen dat de ventilator het uithoudt, want het is vreselijk warm!
Om 12.30 valt deze nacht de electriciteit en dus ook de ventilator al uit.... Pff! Maar we worden gewekt met goed nieuws van het studerende thuisfront!
Als we ons aan het klaarmaken zijn om te vertrekken worden we plots opgeschrikt door een vreselijk gegil en geroep van onze Quiten.We denken dadelijk dat hij ernstig gevallen is aan het geschreeuw te horen maar dan horen we een slang een slang... We spurten naar beneden en inderdaad beneden aan de trappen op het terras zit weer dezelfde slang dan in de week. Aan het gegil te horen denken we eerst dat hij gebeten is maar dit is gelukkig niet het geval! We grijpen direct naar het fototoestel en kunnen nu toch wel betere foto's maken. Onze Quinbten had deze slang op 10 cm gepasseerd en naar verluid zat deze al in aanvalshouding!Dit is toch wel het gespreksonderwerp van het eerste uur.
We vertrekken op weg naar onze wasserij waar we weer een kleine 10 kg was afgeven.Er is blijkbaar weer een cruiseschip aangekomen en het is een komen en gaan van massa's taxi's ( het is ons een raadsel van waar deze ineens komen) om de Amerikanen op te pikken.
Het plan is om vandaag de weg ten noorden van Mahahual eens af te rijden en het daar eens te verkennen.Zo gezegd zo gedaan. Ter hoogte van Placer verlaten we de grote baan al en zoeken de kustweg op en blijven deze maar volgen en volgen en volgen. Een vreselijk slechte weg en we doen over 50 km ongeveer 4 uur!We kunnen onderweg ook nergens meer terugkeren want er is nergens een zijweg. We hopen dat we in Punta de Herrero( aan het einde van de weg) terug de goede baan opkunnen om zo terug te rijden dus we rijden maar verder. Onderweg wel prachtige natuur, ongelooflijke plantengroei. Waar we bij ons heel veel geld voor betalen overwoekert hier gewoon alles. We zitten dan ook in het Sian Kaan reservaat.Uiteindelijk komen we in Herrero! We stoppen eerst aan de vuurtoren maar daar worden we al dadelijk tegengehouden door een gewapende militair die zegt dat het militair domein is maar uiteindelijk mogen we er toch op. Mooi zicht op de baai! We rijden iets verder naar het dorp .
Ook hier geen café. Het is een klein vissersdorpje met allemaal huisjes op palen op het strand en voor de rest is hier NIETS! We zien zelfs geen winkeltje en stellen ons weerom de vraag van wat deze mensen leven . We vragen aan een van hen of er van daaruit geen goede weg terug is maar.... helaas! De weg die we hebben genomen is de enige weg die hen met de buitenwereld verbindt.
Er zit dus niets anders op dan op onze passen terug te keren. De kinderen kunnen er niet zo om lachen. Na een uur hebben we toch al een 25 km afgelegd en nog wat verder kunnen ge gelukkig de grote baan op zodat de terugweg toch iets sneller is. We hebben eigenlijk de hele dag in de auto gezeten. Terug in Mahahual doen we nog even wat inkopen in de mini mercado en zijn blij dat we terug thuis zijn.Voor de rest : eten, wat lezen en slapen!
Deze nacht is weeral de electriciteit uitgevallen, op zich geen probleem ware het niet dat de ventilators dan niet werken....
We hebben gehoord dat je een 7 km verder naar het dorp goed kan vissen omdat daar een opening is van de mangroven naar de zee en de grote vissen daar komen azen. Wij daar dus naar toe!
Er is inderdaad een grote doorstroming van de achterliggende mangroven naar de zee maar de zee ziet hier roest zelfs bijna zwart en... stinken ongelooflijk! In plaats van mangroven zou je denken dat je voor een open riool staat. Er zijn dus ook grenzen aan onze vishonger en besluiten gewsoon terug naar huis te gaan.
We doen wat alle ( de meeste mensen) doen op vakantie, dus weinig, maar er wordt wel een speurtocht naar seabeans geopend.In de namiddag is het plots spektakel voor de deur. Twee grote boten van de marine houden een klein motorbootje geblokkeerd en ook op het strand zijn een aantal gewapende mariniers geland die dit bootje in het oog houden.
Links in de verte zien we ook dat een groot cruiseschip aangemeerd is in Mahahual. Dit gebeurt hier blijkbaar wekelijks en het kleine rustige dorpje wordt dan overspoeld door duizenden Amerikaanse toeristen die op Disneycruise zijn.We merken dit ook wanneer we 's avonds in het dorp gaan eten. Alles is plots open, het is een drukte van jewelste een enorm verschil met andere dagen.We eten nogmaals in 100% Agave waar we weerom lekker eten en drinken . Op de terugweg naar huis via de beachroad ( een vreselijk slechte weg) waar er normaal niemand meer is, worden we tegengehouden door gewapende mariniers, ze schijnen eens in de auto, bezien iedereen eens en mogen doorrijden.
Vandaag weinig foto's, we zullen zorgen dat we dit morgen goed maken.....
Toch wat vroeger opgestaan...benieuwd naar het examen van de thuisblijver.
Vandaag gaan we op uitstap naar Xcalak. Dit is een klein dorpje ongeveer 50 km meer naar het Zuiden, vlak bij de grens van Belize ( het vroegere Honduras) We besluiten gewoon de beachroad tot daar te volgen. Het is vrij moeilijk rijden maar we denken dat we met een 4x4 rijden en het lukt wel. Prachtige landschappen ,veel varanen en we komen ook een aantal wilde kalkoenen tegen.Na een goed uur rijden hebben we toch al een 25 km afgelegd , we moeten iet of wat berg op gaan en dan plots..... stopt de weg en is er en rivier. ( de brug is gewoon helemaal weg)Al goed dat we traag reden en een en ander op tijd opmerkten. Er zit niets anders op dan een heel eind terug te rijden ergens een zijweg te zoeken om zo toch nog Xcalak te bereiken. Uiteindelijk komen we op een goede baan en zijn er in een mum van tijd. We dachten dat het hier zoals Mahahual ging zijn, alleen wat kleiner, maar sloeg dit tegen! Er was zelfs geen café of restaurant. Het is een piepklein dorpje dat er eigenlijk heel vervallen uitziet en waar eigenlijk niets te beleven valt. Gewoon een typisch Mexicaans klein dorpje met hutten en me af en toe hier een kleurrijk geschilderd houten huis. We rijden wat rond proberen de kustweg hier nog wat langer te volgen maar dit is hopeloos, de wereld stopt hier gewoon.We gaan een piepklein winkeltje binnen ( we moeten onze bidonnen drinkbaar water inruilen voor volle) en het is wel schrijnend wat er hier maar binnen ligt. Buiten veel snoep is hier echt maar het essentiële , de mensen hebben hier echt niets. De dichtstbijzijnde stad om deftig inkopen te doen ligt op 3 uur rijden van hier.
We keren terug via de normale weg en zijn nu op 45 minuten terug thuis. Onze uitstap wa s niet zo een succes. Dan nog maar wat snorkelen en vissen op ons strand.... eveneens zonder succes. Vandaag is er ook minder wind dan anders met als gevolg dat we 's avonds voor de eerste keer onze Deed moeten bovenhalen want we worden opgegeten door de muggen. Weinig wind heeft ook zijn voordelen want zo gaan onze speelkaarten niet vliegen... In de verte zien we bliksems, maar het is nog af te wachten of dit wel naar hier komt.
Vandaag alles op het gemakske!We staan wel vrij vroeg op want we worden wakker van de warmte.Rustig ontbijt en dan maar wat hier voor de deur in de zee gaan vissen. Deze keer met vel succes. We vangen op korte tijde toch een 14 tal vissen. Zij zwemmen allemaal terug behalve 1 grote ( een soort van baars)die ik bewaar voor het avondeten straks.Voor de rest niets schokkends, veel gelezen, wat gezwommen , gekayakt, nog wat gevist, nog wat gelezen enz Op zeker ogenbik worden we opgeschrikt door onze Quinten die tijdens het vissen als het ware bijna aangevallen wordt door een grote fregatvogel.De vis op de BBQ bereid in papilotte met limoen, look en koriander smaakt heerlijk!!!! diegenen die er niet van hebben gegeten ( alle anderen)hebben ongelijk!Tot slot nog wat marshmellows op de BBQ, maar dit duurt niet lang want allerlei stekend ongedierte is ondertussen wakker geworden en hebben ons gevonden. We liggen vrij vroeg in bed want zijn moe van niets te doen.
We worden wekker en de zon schijnt al fel en de wind is toch ook iet of wat gaan liggen.Het ziet er een mooie dag uit.De zee is ook wat blauwer kalmer en helderder dus we maken de kayaks klaar om naar het rif te varen dt iets van een 300 meter uit de kustl igt. We nemen een steen aan een touw mee ( om ginder de kayak vast te leggen) maken de roeispanen vast en wij zijn weg!
De afstand naar het rif is toch iet of wat langer dan gedacht en hoe dichter we naderen hoe woeliger de ze wordt. Geen probleem de heentocht gaat vrij vlot. We gooien ons anker uit en springen in het water. Het is hier inderdaad mooi, vele koralen en prachtig gekleurde vissen, alhoewel ze niet zo veel in aantal zijn. We verkennen wel niet zo veel want we willen in de buurt van de kayaks blijven ( we moeten nog terug geraken)
Maar dan begint het: ik moet vanuit het water terug in de kayak geraken!! Dit is toch niet zo simpel temeer daar er vrij veel hoge golven steeds aankomen. Na veel keer proberen en het tegenhouden van de kayak is het mij gelukt, maar dit geluk was van korte duur want een hoge golf keert de kayak zonder pardon terug om. Hierbij krijg ik deze tegen mijn lip ( dikke lip en gat langs de binnenkant) We proberen zo nog een aantal keren, maar steeds hetzelfde scenario. Hierbij moeten we dan nog sterk oppassen om niet op een uitstekend stuk koraal te worden gekatapulteerd, want dit doet ook geen deugd. Kortom knoeien tot en met en misschien toch niet zo geschikt voor een soepel pluimgewicht? Uiteindelijk besluit ik gewoon naar de kust te zwemmen en de kayak hierbij mee te nemen. Ik vertrek al terwijl de J.L ondertussen in zijn kayak probeert te komen, wat hem uiteindelijk wel lukt. Hij neem mijn kayak op sleeptouw en ik ga aan deze kayak hangen om mee terug te gaan. Het laatste stuk besluit ik evenwel al zwemmend ( snorkelend) af te leggen, wat eigenlijk veel vlotter gaat en een pak minder vermoeiend is. Blij dat we terug zijn. Eigenlijk is dit een beetje gevaarlijk .
Toch wel even bekomen en de schade opmeten. De rest van de dag niets schokkends meer gedaan, nog wat gevist en een strandwandeling gemaakt.Op het strand liggen hier seabeans dat zijn zaadjes en/of vruchten die ergens ter wereld in zoet water gevallen zijn en zo door allerlei waters na een zer lange zwerftoch hier aanspoelen. Zij hebben ondertussen een vrij grote rondachtige gladde structuur.
Deze aond BBQ als avondeten en na het eten spelen we kleurenwies
Het heeft de hele nacht gegoten, gegoten en nog eens gegoten. Ook enorm veel wind, we horen het terrasmeubilair zo over het terras waaien. Ondanks dit alles toch vrij goed geslapen. Als we wakker worden is het droog maar er is nog steeds enorm veel wind en er zijn toch wel dreigende wolken.De wind is zelfs zo erg dat de cornflakes uit de lepels vliegen.
Slecht weer dus vandaag.
Niet getreurd een ideale dag om onze grote inkopen te gaan doen in Chetumal, want we hebben niet zo veel zin om vegetariër te worden. Onderweg naar Chetumal hebben we weerom enorme plensbuien en in Chetumal zelf staan hele straten gewoon onder water; Op zeker ogenblik moeten we gewoon spookrijden omdat we niet door het water kunnen....We plunderen de Walmart en op de terugweg stoppen we op algemeen verzoek bij de Burger King!Op de terugweg, het wordt afgezaagd, maar weerom gieten, gieten en nog eens gieten. Veel komt hier toch wel onder water te staan.
Tegen dat we terug thuis zijn is het iet of wat opgeklaard, alleen de wind wil maar niet gaan liggen. Uitpakken, boekske lezen, eten. Na het eten willen we wat kaarten maar ook dit is onmogelijk door de wind en binnen is het toch niet zo gezellig. Hopelijk verandert het weer spoedig want we willen nu wel naar het rif gaan snorkelen.
Deze nacht geen oog toegedaan. Het is binnen enorm warm ( er is hier geen AC) het bed is veel te smal en dan is er nog eens een muskietennet ober dat eveneens veel te klein is zodat dit gewoon op je gezicht hangt. We ontbijten met koffie gezet op zijn Frans want een koffiemachine is hier om energieredenen uit den boze.We installeren ons op het terras , lezen wat en.. gaan vissen want we hebben voor vanavond geen vlees....
Tegen de middag krijgen we bezoek van de vertegenwoordigster van de eigenaar die ons doodleuk mededeelt dat we hier in Mahahual na de orkaan geen vlees zullen vinden, met wat geluk wat kip en dat we best naar Chetumal rijden waar we ineens HEEEEL veel kopen.( minstens2 uur enkele rit) Het internet probleem wordt ook opgelost. Oef!
We gaan snorkelen maar het rift is ongeveer 300 meter in zee en is wat ver om ernaar te zwemmen met de stroming, dit gaat beter met de kayak. Ondertussen zijn er al 3 vissen gevangen ( waarvan er 1 als aas dient) maar dit is toch te weinig om van te eten dus besluiten we toch maar op restaurant te gaan. Een goede 3 km terug richting dorp ( we doen er wel 15 minuten over) stappen we binnen in restaurant Travel In, waar we zo goed als de enige gasten zijn. Nadat we al herhaaldelijk wat commentaar onder elkaar in het Nederlands hadden gegeven zegt de eigenaar ons dat als we uitleg willen we dit ook wel in het Nederlands kunnen krijgen....Was toch even genant. Het eten was echt niet speciaal en er was vrij weinig keuze maar we wijn was wel lekker.
Ondertussen was het beginnen gieten en de weg die we terug moesten was in een mum van tijd omgevormd tot een half zwembad. Vervelend is wel dat we met dit weer niet meer op ons terras kunnen zitten want de regen die van zee komt waait gewoon helemaal binnen.Het regent en waait verschrikkelijk, het begint al wat meer op een storm te lijken en op korte tijd staat alles ( ook binnen) onder water....We proberen een en ander zo goed als mogelijk op te lossen, sluiten alles zeer goed af en gaan slapen, maar horen dan nog de terrasstoelen wegvliegen.
Vandaag is de dag! We slapen wat langer en nadat we zijn uitgecheckt besluiten we toch maar al eerst naar ons huisje te rijden om daar onze bagage al af te zetten en om daarna verder inkoopen te gaan doen, want ons koffer zit bomvol. Ons huis is een 11 km buiten Mahahual gelegen via de kustweg, maar deze kustwegh is momenteel nog slecht te berijden door de orkaan er zijn nog diepe putten , plassen, omgevallen bomen enz, zodat we via een omweg moeten gaan.
We gooien gewoon onze bagage af want men is nog volop bezig het huis deftig te maken.We rijden terug naar het dorp, lunchen op het strand en gaan dan inkopen doen in de grootste supermecado van het dorp, die kan vergeleken worden met een dorpswinkeltje 10 jaar geleden. We moeten zo 4 ( ja jullie lezen het goed) winkeltjes doen om alles zo wat te vinden wat we nodig hebben en dan hebben we nog nergens vlees gevonden. In 1 van de winkeltjes werd aan de kassa zelfs elk gekocht product in een boek geschreven...We passeren ook langs de wasserij en ik had het al gevreesd alles is wel proper gewassen maar strijken kennen ze totaal niet, alles is gewoon opgevouwen en sommige dingen zijn vreselijk verrimpeld. Al goed dat ze ons hier niet kennen....
Het is dan ook al voorbij half vier wanneer we terug bij ons huis aankomen. We worden verwelkomt door Didier en Rheina, een koppel dat alles hier zo wat in het oog houdt , opkuist enz en die in een hutje achterin de tuin wonen.Rondom het huis is inderdaad toch wel grote schade vast te stellen, men heeft hier al hard gewerkt maar bij de buren kunnen we zien wat voor een puinhoop het is geweest. Het huis zelf is wel iet of wat groezelig, zonder vuil te zijn, maar er is wel alles wat we moeten hebben alleen het bed in de grote slaapkamer is weer op Mayaformaat is is toch wel vrij smal. We moeten ook zuinig zijn met de energie want die wordt enkel gewonnen via en 6 tal zonnepanelen op het dak en het water voor de douche en afwas is regenwater. Het Wc-papier mag ook niet in de toilet gegooid worden. Jaja ik zei niet zomaar dat we wat gingen robinsonnen! We hebben wel een ongelooflijk prachtig terras vlak aan zee over de gehele breedte van het huis. Het strand is toch ook wel vrij vuil maar dit zou morgen opgekuisd worden.
We installeren ons gaan in de zee zwemmen en genieten van het terras. Tegenvaller is wel dat het internet niet lijkt te werken. Er is ook nog een very close encounter met een lange dunne groene slang die gelukkig even hard verschiet en op de loop gaat. Dit laatste is toch niet voor herhaling vatbaar. Deze avond eten we eens gewoon pasta met saus uit blik en het smaakt.Tegen een uur of 9 begint het in de verte te onweren , onweer dat de hele nacht duurt.We hopen dat we morgen internet hebben of deze blog is verder ten dode opgeschreven....
Om 9.30h hebben we vandaag afspraak met Becky, de vertegenwoordigster van de huiseigenaar.Best een vriendelijk madammeke en ze deelde ons mede dat wij vanaf morgen namiddag ons huisje kunnen betrekken. De waterleiding was al gemaakt maar het ganse huis moest vanbuiten nog schoon gemaakt worden, alles hing nog vol met palmbladeren, zand enz. en daarna moest het binnen nog opgekuist worden.
We schikken in ons lot en gaan eerst op zoek naar een wasserij . Na lang zoeken vinden we een klein groezelig kotje met binnen enkele wasmachines;waar we onze 7 kg vuile was afgeven. Morgen in de namiddag is hij klaar. Ik vroeg ook om te strijken maar dat begreep de mijnheer van de wasserij toch niet zo goed, dus we zijn benieuwd.
Op naar het strand. We placeren ons in de schaduw en gaan snorkelen. We zien maar enkele grote vissen, we gaan ook niet tot aan het rif maar wel prachtige en enorm grote schelpen, met de dieren nog in.
Na de lunch gaan de kinderen jet-skiën( voor de eerste keer) Ze gaan toch snel, we zien hen er wel een aantal keren van afvallen. Bij hun terugkeer aan wal kan onze jongste niet goed meer bewegen, hij heeft zich enorm bezeerd aan zijn ribben bij het vallen, en hij is echt niet goed. Ik had hen nog gewaarschuwd, maar ja, dan zaag ik.De pijn is toch wel erg en we gaan dan maar terug naar onze condo waar onze plank op bed wordt gelegd om wat te rusten. Naar een apotheker om een of ander zalf te halen en na enige tijd betert het wel wat, maar soepel bewegen gaat alleszins niet.
Deze avond hebben we schitterend gegeten in het restaurant 100% Agave We zitten boven met zicht op zee en krijgen al dadelijk een glaasje met half tequila half een rood spul. We vervolgen met een speciale margharta op basis van komkommer, heerlijk en prachtig gepresenteerd.We eten nog cocktail van pulpo, van garnalen ( op zijn mexicaans) en de kinderen kippenvleugeltjes. Vervolgens twee dikke visfilets gevuld met allerlei zeevruchten, visfilet met kokos en inktvis met look en alles wordt doorgespoeld met 2 liter bier. Voor dit alles betalen we slechts 13 EURO per persoon en krijgen op de koop toe na het eten nog een borrel van het huis. De kans is vrij groot dat ze ons daar nog eens zien!
Onderweg naar het hotel nog een ijsje en de dag is weeral voorbij. We zitten nog wat op ons terras na te genieten. We zijn benieuwd naar ons huis morgen.
We slapen wat langer dan anders en nemen het ontbijt op de oever van het Baccalar meer. Het is vrij bewolkt en toch wel wat wind, maar nog steeds heel warm. Ik besluit het Mexicaans ontbijt maar eens te proberen... heerlijk! Chilaquiles ( een soort Doritos) met kip erboven op, wat kaas en overgoten met een rode saus.
We pakken in en gaan eerst terug naar Chetumal omdat daar een grote supermarkt is en kopen toch al wel wat basisproducten voor het geval dat er in Mahahual inderdaad nog niets te vinden is. Van daaruit is het toch nog een dikke twee uurtjes rijden.Er is voor ons een condo gereserveerd door de eigenaar van ons huisje in hotel Los 40 Canones, en al bij al valt deze condo goed mee. We hebben 2 slaapkamers, 2 badkamers een keuken en.... een groot terras. En... niet onbelangrijk er is electriciteit en internet, alleen de GSM en TV werkt nog niet, maar daar kunnen we mee leven.
We gaan op verkenning. Na Ernesto heeft men hier al heel hard gewerkt, op sommige plaatsen is men nog bezig maar we merken dat alles eigenlijk terug zijn gewone gangetje begint te gaan.
Het is hier best gezellig , er hangt een aparte sfeer, sfeer die we wel mogen. Er zijn al wel wat winkeltjes open en dus morgen kunnen we op zoek naar een Laundry, want dit begint toch wel nodig te worden.We gaan schuilen voor de regen op een overdekt terras waar we bedient worden door een wel heel spraakzame ober die er verschrikkelijk stoned uitziet en die ons al direct foto's laat zien van de ravage die hier geweest is.
We eten in het restaurant van het hotel dat eigenlijk zo goed als op het strand is gelegen.
We bestellen eerst de nodige Margharitas, guacamole, uiringen, calamares en dan dan een gemixte Mexicaanse schotel met taco's, quesadillas, nacho's, guacamole enz. We bestellen er een Sol cerveza bij. Nog een borrel op ons terras met zeezicht en we kunnen er weeral tegen.
Morgen om 9.30 komt de aangestelde van de eigenaar en weten we waarschijnlijk wanneer we in ons huis kunnen? We kunnen niet wachten, het ziet er hier we HEEEEL goed uit!
Oef! Deze morgen toch een mail i.v.m. Ons huisje in Mahahual. Er is daar blijkbaar een probleem met de waterleiding vooraleer we onze intrek kunnen nemen en het is hoogtij voor de loodgieters! Ze hopen dat deze vandaag ging komen maar vrezen dat dit eerder maandag of dinsdag zal zijn. Er wordt ons voorgesteld om ofwel hier in Baccalar te blijven in afwachting dat ons huis klaar is ofwel onze intrek te nemen in een Condo in een hotel in Mahahual, dit laatste op hun kosten. Ze voegen er wel aan toe dat er in de dag in Mahahual geen electriciteit is, alleen ' s avonds en er totaal geen gsm ontvangst is.We horen hier in het hotel of we kunnen blijven doch dit kan maar voor 1 nacht al de rest is vol en langer willen we hier ook niet blijven het is hier wel mooi, maar na 2 dagen hebben we het hier wel voor bekeken. We willen gaan snorkelen en vissen! We mailen dus terug dat we hier maar 1 nacht kunnen blijven en dat ze ons morgen mogen verwachten....
We moeten vrees ik wel tot vanavond vrij laat wachten op een antwoord omdat er ook in de dag geen internet is.
Dan maar wat luieren vandaag, wat zonnen aan het meer, wat lezen, wat zwemmen.... enkel in de namiddag even naar het dorp geweest , dat eigenlijk niet zo veel voorstelt.Wel is hier de schade van Ernesto zeer duidelijk zichtbaar, er zijn straten die nog steeds half onder water staan, overal ligt het vol met afgeknakte bomen, daken van huizen en.De natuur kan wreed zijn en zeker voor mensen die al niets hebben..
We hopen alleen dat we vanaf morgen de blog toch kunnen bij houden daar we vrezen dat ook het internet in Mahahual niet fameus zal zijn, hier trouwens ook niet.
Ondertussen hebben een filmpje gevonden van de toestand in Mahahual, onderaan de link.
Tijdens het eten ontvangen we ook een email zeggende dat de condo klaar is voor ons morgen maar dat we best alle inkopen van hier meebregen want in Mahahual alles toe is er zo goed als niets meer voorradig is en ook de bancontact niet meer werkt. Ze voegen er aan toe dat onze vakantie different zal zijn. Van dit laatste zijn we zeker. Wordt alleszins vervolgd
We hebben onze wekker gezet om 6.30 uur want we willen heel vroeg naar Calakmul. Alhoewel ons hotel aan de ingang ligt is het nog 60 km verder rijden tot aan de ruines en 's morgens vroeg zijn er allerlei dieren te zien; We trekken onze tropenkledij aan, smeren ons vol met Deed 50% en om 7.15 uur zijn we vertrekkensklaar. We zitten pas in de auto en komen die man van gisteren tegen die ons doodleuk vertelt dat Calakmul tot zondag gesloten is omdat de orkaan Ernesto daar gepasseerd is en men volop bezig is op te ruimen. Inderdaad aan de ingang worden we doodleuk terug gestuurd. Sh...t dit is wel een ferme streep door onze rekening want deze site staat op nr. 1 van ons lijstje. Daar staan we dan om 7.15 's morgens in onze tropenkledij... Wat nu? Vlug de gidsen genomen en op zoek naar een alternatief.
We besluiten gewoon naar ons hotel van vanavond te rijden en onderweg te stoppen bij de belangrijkste Maysites. We stoppen eerst bij Chiccana .Dit is een vrij kleine site, en eigenlijk vrij grof.We hebben het hier vlug gezien .. op naar het volgende...
Becan. Dit is wel de moeite. Ook hier kunnen de piramides beklommen worden ( dachten we) en er hangt een touw om de klim en afdaling te vergemakkelijken. Ook van natuur is het hier mooi, midden in de brousse, we merken een slingerende aap in een boom, hebben een ontmoeting met een schorpioen en het krioelt van de papegaaien. Op de parking ontmoeten we Fransen die ons vertellen dat zij normalerwijze vanavond in Rancho Encantado in Baccalar zouden moeten slapen, maar een fax hebben gehad dat zij er niet terecht kunnen door de orkaan. Ja hoor.... dit is ook de plaats waar wij geboekt hebben.
Terug op weg. Onderweg moeten we deze keer stoppen voor een legercontrole, doch ook hier weerom geen probleem. De laatste site voor vandaag Koh.unlich. Hier zien we de gevolgen van Ernesto duidelijk, iedereen is aan het opruimen, overal omgevallen bomen. Vooral de maskers op een van de piramides zijn hier de moeite.We besluiten maar ineens door te rijden naar ons hotel want moest dit inderdaad gesloten zijn door de orkaan hebben we nog tijd om iets anders te zoeken. Wij hebben geluk. Er zijn slechts 3 kamers gespaard van de orkaan en één ervan is voor ons. We krijgen de luxe suite met klein privé zwembadje, groot terras met hangmat en ook binnen is het om U tegen te zeggen. Nu zijn we blij dat we hier zo vroeg zijn, dan kunnen we hier ten volle van genieten.
We lunchen aan de oever van het Baccalar meer, dat hemelsblauw is... prachtig! Tijd om de mails te checken , daar we toch al enkele dagen kampen met internetproblemen. Er is een mail van de eigenaars van ons huurhuis die zeggen dat vooral de tuin en omgeving vrij zwaar getroffen zijn door de orkaan, zij er alles aan doen om voor ons een oplossing te zoeken, maar we waarschijnlijk niet voor woensdag erin kunnen..... Wat nu?We mailen terug dat de tuin ons niet zo veel kan schelen en wachten op antwoord. We nemen de aperitief op ons terras en eten in het hotel aan de rand van het water. We eten en drinken heerlijk!Maar nog steeds geen mail van ons huurhuis...Indien we morgenvroeg niets hebben gehoord zullen we bellen. Het blijft wel spannend!!!
Vandaag moeten we toch wel wat rijden, we moeten een kleine 300 km doen richting Calakmul.Bij het uitrijden van Campeche worden we weer tegen gehouden door de politie met het zware geweren in de aanslag. Ze vragen naar onze nummerplaat ( wij hebben er geen, wat volgens het verhuur bedrijf normaal is) We leggen uit dat het een huurauto is en na verdere controle van alle papieren mogen we verder. Enkele km verder nog eens hetzelfde, maar ook hier mogen we zonder probleem doorrijden.
In Escarcega houden we een middagstop voor lunch en het nodige water op te slaan,we gaan nog eens tanken want in Calakmul zitten we in de brousse en is er gewoon niets.Tegen een uur of 3 bereiken we ons hotel Puerta Calakmul dat gelegen is aan de ingang van de mayaruine Calakmul. We zitten hier midden in de brousse en onze kamer heeft geen ramen, alleen maar vliegramen rondom rond zodat we precies buiten slapen. Men zegt ons dat er nog geen electriciteit is tengevolge van Ernesto en ook het internet werkt niet naar behoren.We halen dadelijk onze muggenlotion met deed 50+ boven, want het krioelt hier van de beesten, dit is ook malariagebied.We maken een korte wandeling door de brousse en lekken weeral van het zweet. Het is hier verschrikkelijk vochtig.
Nog wat rusten en tegen het uur van de aperitief begeven we ons richting restaurant. Onderweg worden we evenwel aangesproken door de vorige eigenaar van het hotel die zegt een 8 tal km verderop een grot te weten waar rond valavond miljoenen vleermuizen uitkomen, en als we zin hebben we gerust kunnen meekomen. Daar laten we onze aperitief graag voor. Onze auto in en wij op stap. Er wordt ergens een prikkeldraad losgemaakt en we volgen een pad recht door de brousse. Hier is de schade van Ernesto wel te zien, toch wel wat afgeknakte bomen. Plots komen we aan een afgrond met onderaan een grote grot. Die man gooit een steen naar beneden en dan..... Niet honderden,niet duizend, niet honderdduizenden maar miljoenen vleermuizen komen naar buiten. We weten niet wat we zien, ze blijven maar komen, draaien als een spiraal naar boven om zo in grote zwermen weg te vliegen en na enige tijd staan wij midden tussen de vleermuizen die gewoon rond onze oren vliegen. Een ongelooflijk schouwspel. Naar verluid zouden ze van National Geographic hier ook komen filmen..We blijven daar toch wel wat hangen en het wordt al donker wanneer we terug naar de auto gaan. Het oerwoud zit nu vol met vuurvliegjes die dansen tussen de bomen.We eten in het restaurant van ons hotel, en zitten ook daar precies in een volière, helemaal buiten in het woud maar afgedekt met vliegengaas. ( ondertussen is de electriciteit hersteld) We slapen midden in de jungle en horen alle geluiden, een speciale maar aangename ervaring. Er zitten ook geen beesten in de kamer en alles is vrij confortabel zodat we toch een goede nachtrust hebben.
We worden wakker bij vreselijk slecht weer, regen en vrij veel wind, echt geen weer om dadelijk door te gaan en zeker niet om de ruïnes van Edzna te gaan beklimmen.
Dan maar zeer uitgebreid gaan ontbijten .
Hierna met de auto wat door de stad gereden, waar het eigenlijk vrij stil is. Overal in de weg zijn enorme putten en we moeten goed uitkijken. Enige aansprakelijkheid als wegbeheerder zal hier wel niet bestaan
Het begint wat minder te regenen en we besluiten toch te voet het historische centrum verder te verkennen. Of we nu nat zijn van de regen of van het zweet dit is hetzelfde. Het is hier toch wel mooi, prachtig gekleurde huizen. Er is wel bijna geen volk op straat. Het begint terug wat harder te regenen en ook de wind wordt erger dus terug naar het hotel.
We volgen op de televisie even de verdere evolutie van Ernesto, die normalerwijze in de loop van de namiddag de golf van Campeche zou bereiken. Buiten de regen en wat wind ( het is nog wel vrij warm) merken we weinig van de tropische storm.We besluiten dan maar om wat cultuur op te doen en rijden naar het archeologisch museum gelegen in het Fuerte de San Miguel. Dit zou echt de moeite zijn, maar we hebben pech want het is gesloten omwille van het slechte weer!Wat nu? We hebben ergens een shoppingcentrum gezien, dus dan maar daar heen. In het hele shoppingcentrum zijn slechts 2 winkels open ( omwille van het slechte weer)
Dan maar terug naar het hotel. De kinderen willen wat zwemmen en eventueel naar de gym maar.... dit is ook allemaal dicht wegens het slechte weer.. We zien de mensen ook overal hun ramen met plakband afplakken voor Ernesto die op komst is. In de late namiddag wordt het we Iedereen heeft hier blijkbaar vrijaf gekregen om zich op Ernesto voor te bereiden.In de late namiddag wordt het nog even wat erger, met wat meer wind, maar we denken dat we het meest gemist hebben en Ernesto Campeche wat links ( in dit geval rechts) heeft laten liggen. Ernesto zou wel vlak over de ruines van Calakmul zijn gegaan , daar zou iedereen zijn geëvacueerd, is er geen electriciteit en...en daar gaan we morgen naar toe.
Het was een rare dag vandaag! Wel lekker gaan eten in een typisch Mexicaans restaurant, waar we enkele Yucataanse specialiteiten proeven, de ene al wat lekkerder dan de andere. Ondanks het feit dat we vandaag niet zo actief zijn geweest zijn we toch wel moe en gaan weer vrij vroeg slapen.
Goed geslapen vannacht. Alvorens Merida te verlaten besluiten we toch nog even de stad in te gaan op zoek naar de Mercado Municipal. Massa's kraampjes zowel met fruit, groenten, ijzerwaren, heiligenbeelden, kruiden, dieren enz. Een massa volk en veel mensen die aan de kraampjes zitten te ontbijten. Tegen een uur of 10 zijn we terug in ons hotel, we pakken in, voeren onze dagelijkse struggle with luggage en vertrekken richting Uxmal.
Onderweg stoppen we bij Hacienda Ochil, een oude agave boerderij, prachtig gelegen, er is zelfs een kleine cenote.
Verder op weg naar Uxmal waar we tegen de middag aankomen. Wat is het hier onbeschrijflijk mooi! We zijn nog maar pas binnen of we zien al een slang maar zijn te laat om deze te fotograferen. Alle gebouwen zijn in het groen gelegen, het is enorm indrukwekkend en Chichen Itza verdwijnt hiertegen in het niets! We staan gewoon paf! Enkele piramides en bouwwerken kunnen ook worden beklommen en boven hebben we een ongelooflijk zicht op de hele site en de omliggende jungle. Adembenemend! Het afdalen van de piramide is niet voor mensen met hoogtevrees , maar met verstand op nul, is het mij zelfs gelukt! We zijn er al een tijdje als het begint te regenen, maar dit doet deugd en we zijn toch al doorweekt van het zweet. Tegen we in de auto stappen regent het wel enorm fel en zetten we koers naar Campeche, wat toch nog enkele uurtjes rijden is.
We passeren alleen maar zeer kleine dorpjes maar het landschap verandert wel wat, waar we eerst eigenlijk alleen maar wildernis naast de weg zagen, zien we nu af en toe wat landbouw.
Vlak voor we Campeche binnenrijden moeten we stoppen bij een politiecontrole. We moeten onze paspoorten laten zien, en de koffer van de auto ( die we al zo moeilijk toe krijgen) openmaken. Natuurlijk .. het eerste wat ze zien en uitpakken is onze fles Tequila. Gelukkig kunnen ze hier om lachten en we mogen gewoon verder rijden.
We checken in in ons hotel,het Best Western Del Mar, waarna we nog even het oude centrum van Campeche ingaan. Het is al vrij laat maar we kunnen toch al een eerste indruk opdoen. Ook hier is het schitterend prachtig gekleurde huizen, een pracht van een kerk en we eten met zich op het plein en de kerk. Morgen kunnen we hopelijk hier verder op verkenning. Bij onze terugkomst in het hotel vinden we een bericht van waarschuwing in onze kamer voor orkaan Ernesto! Deze wordt hier morgen verwacht, we mogen niet buiten, niet bij het balkon, of naar het zwembad, we moeten allemaal naar de receptie gaan en wachten. Waarschijnlijk is de orkaan tegen dat deze hier komt al wat afgezwakt tot een tropische storm, maar de orkaan is wel in de buurt van ons huurhuis aan wal gegaan. Hopelijk is er niet al te veel schade! In ons hotel zien we nog wat tv om de evolutie van Ernesto te volgen en we hopen dat we morgen toch niet vastzitten in ons hotel ! We houden jullie op de hoogte!!
Deze nacht toch niet zo goed geslapen. De bedden waren veel te smal en te kort, slechte matras en het muskietennet was dan nog veel te klein.Deze nacht plots paniek en opgewonden gegichel vanuit het kinderbed. In een wip waren de kinderen hun bed uit, onder het licht van de iphone werd een ganse jachtpartij ingezet wat spoedig resuleerde in een enorme kakkerlak die gevangen werd in een glas. Blijkbaar waren de muskietennetten toch niet afdoende om te beletten dat een kakkerlak of het hoof van een van de kinderen was gekropen. Plots werden er allerlei dieren gefantaseerd en ook gezien, waaronder zelfs slangen... Na veel commotie iedereen toch terug in slaap gevallen.
Vroeg opgestaan want we wilden Chitchen Itza Als eersten binnengaan, wat ons ook lukte. We hadden dit wereldwonder ( toch even )voor ons helemaal alleen. Het was wel vrij indrukwekkend, niet alleen qua bouwwerken en uitgestrektheid maar vooral de gravures op de stenen konden ons wel bekoren. We waren er zeer vroeg mar omstreeks 8.30 waren onze kleren al doorweekt van het zweet. Al goed dat we dit niet gisterennamiddag gedaan hebben. Na nog de nodige ontmoetingen met varanen houden we het omstreeks 10.30 voor bekeken en gaan terug naar ons hotel om uit te checken?Na weerom een struggeling om onze bagage in de auto te krijgen op weg naar Izamal.
Izamel is gewoonweg prachtig! Alle gebouwen zijn er in het geel met als blikvanger de?Convente de San Antonio de Padua. Dit is echt prachtig en vrij indrukwekkend. We zitten juist op een terrasje als het begint te regenen, maar na een kwartiertje is daar al niets meer van te zien. We lunchen daar met 4 voor 9 euro !
Verder naar Merida, waar we inchecken in Luz en Yucatan. We krijgen een grote kamer met terras vlak bij het zwembad, we krijgen een welkomstbiertje en in de gang staat een karretje vol met typische sterke drank gratis ter beschikking....We duiken het zwembad in en trekken daarna de stad in. Het historische centrum is vrij gezellig, maar er is wel wat stank door de uitlaatgassen. We lopen wat rond en op zeker ogenblik worden de kinderen zelfs aangesproken door een Mexicaande ? schone? met de vraag of zij met haar op de foto willen, waarop uiteraard met veel gretigheid wordt ingegaan. Op terras doen we ons tegoed aan de nodig cocktails met guacamole en gaan zeer gezellig eten . We ten in een binnentuin, proeven de sopa de limon ( heerlijk) en zijn voor voorgerecht, hoodfgerecht, wijn en frisdrank voor4 persoenn slechts 60 EURO armer.Terug naar het hotel waar de kids in slaap vallen en waar wij op het terras nog iets drinken en de blog bijwerken.Het was een heerlijke dag, en wat ons opgevallen is is dat de Mexicanen helemaal niet opdringerig zijn, zeer vriendelijk , sociaal en behulpzaam.We zien al uit naar morgen!
Deze morgen toch vrij vroeg weer op zodat we om 8.30 op weg waren, nadat we alle moeite hebben gedaan om onze bagage terug in de auto te krijgen. We rijden eerst richting Valladolid. Een heel lange weg tussen het groen met af en toe een dorpje. Wat wel meteen opvalt zijn de vele topes ( verkeersdrempels) op de weg en zelfs al we deze voorzichtig oprijden kunnen we niet vermijden dat we af en toe toch een bonk onder de auto horen. Het is wel een volledig kontrast met Cancun. In de dorpjes zijn enkel kleine ( wel kleurig) huisjes en zelfs vrij veel hutten.
Aangekomen in Valladolid bezoeken we eerst cenote Zaci. Een cenote is een bovengrondse poel in het noorden vanYucatan Er zijn in Yucatán ruim 3000 cenotes waarvan er zo'n 1400 bestudeerd en geregistreerd zijn.Het woord komt van het Maya-woord tso'ono'ot, oude spelling dzonot, dat afgrond betekent. De poelen zijn gevormd door opvulling met water van de kloven die een deel zijn van de rand van de krater van Chicxulub. In de tijd van Chichen Itza werden de poelen gebruikt om mensenoffers te brengen en bij onderwaterarcheologie komen nu de slachtoffers boven water. De mensenoffers werden waarschijnlijk gebracht aan de regengod Chaac. In dit vrij karige en droge gebied was het verzekeren van regelmatige regens een belangrijke wens van een ieder.
Verder naar het centrum van Valladolid waar het broeiend heet is. Het is hier best gezellig met de mooi gekleurde huisjes.We bezoeken de kathedraal van San Gervasio, die eigenlijk enorm sober is. We rijden voorbij de Iglesia San Bernardino de Sienna en iets buiten Valladolid houden we halt bij cenote X'keken. Deze is zo goed als volledig onder de grond gelegen er is enkel een klein gat dat het daglicht doorlaat. De kinderen trekken hun zwembroek aan en nemen hier een frisse duik. De wortels van de bomen hangen tot in het water en het zit er vol meervallen. Een toch wel speciale ervaring.
We doen nog een terrasje en moeten nog een 40 km verder tot ons hotel gelegen vlak bij de ingang van Chichen Itza, Mayaland Resort. We besluiten vandaag niet meer Chichen Itza te bezoeken en dit uit te stellen tot morgenvroeg, dan is het frisser en zal er waarschijnlijk minder volk zijn. We checken in in onze hut die in een prachtige tuin is gelegen. Prachtige bloemen, vogels en we zien zelf enkele grote leguanen. Na een duik in het zwembad nemen we onze aperitief op het terras van ons optrekje en eten in het hotel. Weerom vroeg in bed, we zijn moe.
Deze nacht geen oog toegedaan. Het is binnen enorm warm ( er is hier geen AC) het bed is veel te smal en dan is er nog eens een muskietennet ober dat eveneens veel te klein is zodat dit gewoon op je gezicht hangt. We ontbijten met koffie gezet op zijn Frans want een koffiemachine is hier om energieredenen uit den boze.We installeren ons op het terras , lezen wat en.. gaan vissen want we hebben voor vanavond geen vlees....
