Een dertienjarig meisje pleegt zelfmoord omdat haar vriendje (van veertien) het uitgemaakt heeft. Een zeer mooi meisje,met nog zo veel mooie jaren in het verschiet. Zoveel andere jongens die nog verliefd moesten worden op haar. Zoveel andere harten die nog moesten gebroken en/of gelijmd worden. En dan plots neemt ze een beslissing en is ze er niet meer. De moeder van dit meisje vraagt zich nu af of ze niet genoeg met haar hierover gepraat heeft. Er waren toch nog zoveel vissen in de oceaan? Zelfdoding (om een mooier woord te gebruiken,hoewel...) is een delicaat onderwerp. Ik kreeg zelfs een hint om hierover niet te schrijven. Ik was en ben ook niet van plan iemand die deze keuze neemt te beoordelen of te veroordelen,integendeel. Het verhaal deed me gewoon weer denken aan hoe ik vroeger was na mijn eerste echte liefdesbreuk. Ik was wel een aantal jaren ouder (18 om precies te zijn) en zou dan veel slimmer en realistischer moeten geweest zijn dan een dertienjarig meisje dat volop aan het dromen was over haar prins op het witte paard. Niet dus... Ik begreep niet dat een vrouw (want dat was ze toen al) geen gevoelens kon hebben voor iemand die alles deed voor haar,romantisch was,lief en trouw kon zijn, kortom een echte prins zijn. Neen,ze verkeerde liever met een man die het tegenovergestelde was van mijn 'eigenschappen' en deze relatie liep dan ook vrij snel spaak. Ik ging door haar keuze door een echte hel,ik sleurde mijn moeder mee in mijn hel en waarschijnlijk ook mijn vrienden. Ik vond alles aan mij slecht,lelijk en wilde ook niet meer leven. Als dit liefde was,dan moest het voor mij niet meer. En neen ik wilde ook geen andere visjes vangen of zoeken in de grote oceaan. Ik was voorbestemd om bij die ene echte ware te zijn. Ik bleef pathetisch geloven in een relatie en bleef zelfs jaren wachten...Gedurende die jaren (zes om exact te zijn) zei ik vaak tegen mijn moeder dat ik er beter een einde aan zou maken,dat niemand mij begrijpt,dat ik een rare ben. En telkens maakte ik mijn moeder verdrietig en ik wist dit ook en toch bleef ik dit maar herhalen en herhalen,maar en hier komt het grote verschil tussen mij en het dertienjarig meisje,ik had de moed (of lafheid?) niet. Een moeder kan niet veel anders dan te zeggen dat alles wel in orde komt of dat hij/zij niet de enige op deze aardkloot is. Het is aan het kind,de man,de vrouw om in te zien dat dit inderdaad klopt,maar het is o zo makkelijk gezegd. Ik denk te zeggen dat ik er doorgeraakt ben zonder al te veel kleerscheuren en dit dankzij mijn moeder en vrienden maar toch heb ik de pretentie te weten hoe iemand zich voelt die deze stap wil ondernemen. Die ene seconde waarin je plots zegt 'NU'. Mijn 'NU'-moment was er bijna tot ik op die dag de ware ontmoette... Toeval? Of niet........
Er zou een hotlist van de knapste staats-en regeringsleiders uitgebracht zijn en groot was mijn verbazing dan ook niet dat onze Herman Van Rompuy maar op de 118de plaats prijkt. Nummer 1 blijkt één of andere seut uit Oekraïne te zijn die blijkbaar twee koffiekoeken op haar hoofd heeft staan. Was ooit in de mode in het jaar 1981-1982 denk ik... De allerlaatste plaats was voor onze huidige Paus weggelegd. De maker van deze hotlist is dan ook rijp voor het gesticht. Plaats genoeg daar denk ik. Sigaretje roken? Eerst langs de prikklok lees ik een beetje verder... Geen sigaretklok maar een 'ik ben even weg voor whatever'klok is nodig op de werkvloer en dan zullen de profiteurs wel snel door de mand vallen me dunkt. De affaire VDB? Triest,erg maar vooral pathetisch. Je had de looks,het talent,het geld en dan moet je sterven in een achterbuurt en nog beroofd worden door een illegale prostituee en een valse taxichauffeur. Erg ook voor de kindjes die papa als een held voorstelden en nu als een ordinaire junk en hoerenloper bekend staat. Hopelijk vind je nu wel je rust daar waar je bent. Het ga je beter. RIP VDB. Ah een positief berichtje vanuit het Kortrijkse. Onze Spaanse brombeer Claudio van Mijn Restaurant kan zijn Dell'Anno weer openen vanaf 24 Oktober. Like I care... Geen Armageddon dus in Nederland,Duitsland en ons Belgenland. De meteoriet die ging inslaan als een bom (we hadden al onze Bruce Willissen en Ben Afflecks paraat) blijkt een keitje te zijn van 10cm. Wordt vervolgd? 2012? Een lesbische tiener werd levend verbrand in het Antwerpse. Het zou gaan om een rituele moord. Schandalig en hopelijk vinden ze de daders snel (waarschijnlijk te vinden in de familie) opdat deze berecht kunnen worden. Maar ja,we kennen het Belgische gerecht een beetje en de daders zullen om religieuze redenen wel een gewiekste advocaat krijgen die dit alles kan minimaliseren. RIP Layla Hachichi. Medisch onderzoek van kinderen vernederend. En hoe! Ik had deze trauma's eindelijk verwerkt tot ik dat kleine mannetje in zijn onderbroekje (wel modieus) in de krant zag. Wij (ik) moesten daar de hele ochtend zitten bibberen in totaal on-modieuze onderbroekjes (te groot,te klein,te belachelijk gekleurd of nog erger een onderbroekje met een Mickey Mouse) terwijl de meisjes ons keurden. Mama,waarom liet je mij steeds van die belachelijke onderbroekjes dragen wanneer we medisch onderzoek hadden? Ben ik daardoor een laatbloeier geworden? Enfin,de schade is ruimschoots ingehaald Een brokje cultuur dan maar? Sandy Tura schreef de biografie van haar papa Will. Blijkbaar kan iedereen een boek schrijven de laatste tijd en ik heb daar niets tegen maar als je een biografie schrijft (zie ook ons Wendy van Wanten) schrijf dan alles,ook datgene waardoor je niet de held bent maar een gewoon mens. Ik denk niet dat Sandy over alle scharrels en schandaaltjes van papalief zal praten en dat willen wij,stervelingen,juist wel...Een gemiste kans. Al Martino,zanger van klassiekers als Volare en Spanish Eyes is niet meer. RIP. En onze Vuitton-boys staan weer waar ze horen,met hun poten op de grond. 2-0 verlies in Estland. Vroeger (ik word oud,ik weet het) speelden we ook slechte wedstrijden in die verre afgelegen trieste landen waar de stadions klein,kapot en vol militairen zaten maar we wonnen bijna altijd. Guy Thys come back! Wait a minute....neen kan niet meer. RIP Guy. Trek het je niet aan,ik geloofde nooit in je konijnepoot maar wel in je mens zijn en je kunde....
Ik geef het toe,mijn kameraad Wim heeft me eigenlijk onrechtstreeks aangezet om te 'bloggen'. Maar ik vind het wel een zeer leuke manier om enkele frustraties te kunnen verwerken door te schrijven. Niet dat er een schrijver in mij verborgen zit hoor,maar soms wil je dingen kwijt over bepaalde zaken maar zijn er te weinig oren die echt willen luisteren. Nu zullen er misschien te weinig ogen zijn om te lezen maar ik doe het vooral voor mezelf en misschien later voor de roem (ahum). Dus bij deze heet ik iedereen van harte welkom en reacties mogen altijd op mij afgevuurd worden. Ik hoop dat ik het een beetje kan volhouden en dat dit op een regelmatige basis kan gebeuren. Verwacht nu geen antwoorden op de vragen waarom we leven of wie de perfecte vrouw is maar eerder mijn mening over de actualiteit van de dag,films,sport,mensen,dagelijkse dingen enz...
