Hoi iedereen.

Hiermee begin ik mijn rubriek "België vandaag en morgen" en eigenlijk ook "Europa vandaag en morgen". Later volgen vele andere artikels en ook mijn eigen mening i.v.m. deze  kwesties.

Uw mening is heel belangrijk voor mij dus laat zeker uw commentaar achter.

In het begin wil ik iedereen waarschuwen dat:

- de mening die geuit is elke artikel is van de auteur van dat artikel zelf en komt niet noodzakelijk overeen met die van mij;

- de bedoeling om op mijn blog artikels te posten die ik zelf interessant vond is enkel en alleen om aan mijn lezers de verschillende visies en standpunten te laten zien van verschillende mensen;

- als er iemand door het lezen van mijn blog of artikels die hier gepubliceerd zijn zich gechoqueerd of beledigd voelt stel ik voor dat deze persoon de website gewoon verlaat om de schade te beperken. Wat mij een logische keuze lijkt.

Wij allemaal moeten de discussies NIET PERSOONLIJK opnemen - het is maar een discussie, woordenwisseling en niets meer.

Hier is de eerste deel van het artikel van de bekende Russische journaliste Darya Aslamova.

Wat leert Europa ons? Ze hebben zelf een grote... probleem.

Van onze speciale correspondente Darya Aslamova die verrast was door Brussel - de hoofdstad van de NAVO en de EU - die klaar is om te ontploffen van alle interne tegenstellingen.

Gepubliceerd door Darya Aslamova op 03.09.2008

Bron: de krant “Komsomolskaya Pravda” (http://kp.ru/)

Directe link: http://kp.ru/daily/24157/371894/

Vertaling in het Nederlands door mij zelf.

Deel 1

Terwijl de wereld de ontwikkelingen in de Kaukasus landen bespreekt in een poging om de etnische en politieke conflict tussen Georgië en Zuid-Ossetië te ontrafelen, in het hart van Europa, in een rustig ogende België brouwt vergelijkbare en even gewelddadig conflict. Twee historische gemeenschappen in het land - Wallonië (ze spreken Frans) en Vlaanderen (ze praten in het Nederlands) - klaar om het Koninkrijk in twee te breken en hun vorst, Albert II, zonder onderdanen achter te laten.

Wat deze situatie pikant maakt is dat de Belgische hoofdstad Brussel momenteel het hoofdkwartier is van de NAVO en de belangrijkste instellingen van de Europese Unie huisvest. Het is dan juist in Brussel dat op maandag in de Europese Parlement de harde uitspraken klonken tegen Rusland in verband met de gebeurtenissen in Georgië. Maar eigenlijk zou de EU zelf moeten oppassen om in de toekomst de brokstukken van een mooie vaas, die België heet, niet hoeven te verzamelen.

- Waarom zijn jullie - Russen - zulke racisten? - vroeg me onverwachts Laurent, mijn Belgische vriend en journalist. We zaten rustig bier te drinken op de Grote Markt in Brussel, een van de mooiste plaatsen in Europa. En plotseling deze aanval.

- Jullie ruziën met Georgië, Estland en Oekraïne. Jullie bombarderen Tsjetsjenië – gooide hij met beschuldigingen. - Wat slecht hebben de Tsjetsjenen jou aangedaan?

- Mij persoonlijk? - Ik heb even nagedacht. - Ze sloegen me een keer in elkaar in een studentenherberg. Ik had zelfs een verklaring bij de politie neergelegd, maar de agenten waren bang om die Tsjetsjenen te gaan arresteren of hen te verhoren.

 - Nou, dit is een voorbeeld van het huiselijk geweld - zei Laurent hooghartig. - Ik bedoelde iets anders: de Russen hebben nog geen democratische waarden die Europa zo koestert.

 - Maar de hele wereld leeft volgens de wetten van huishoudelijke ruzies en geweld - protesteerde ik. - Buurstaten - net als cottageburen met hun eeuwige gekibbel dat "het hek er niet op de juiste plaats staat". Geheel huishoudelijk. Neem jou, Laurent, je bent een Waal. Waarom haat je de Vlaamse medeburgers?

Toen flipte Laurent compleet en begon gefrustreerd met zijn beklaag.

 - Vlamingen zijn waardeloze klootzakken! - schreeuwde hij. - Wij rekenen nog af met ze allemaal! En je mag Vlamingen niet met Tsjetsjenen vergelijken! Hier is er heel andere verhaal! Gans Vlaanderen is een broeinest van extremisme!

Laurent was duidelijk opgewonden en ik lachte, en de mensen aan de naburige tafels keken naar ons met bezorgdheid.

- En wie van ons nu een echte racist? - vroeg ik nadat ik stopte met lachen. - Mensen hebben de eigenschap om te haten. Water kookt overal, alleen in België is de ketel NOG afgedekt met deksel. Het verschil tussen de rijke en de arme landen in dit opzicht is alleen in grootte van haat, dat afhankelijk is van het lokale temperament en het kunnen van de bevolking om deze afkeer een sierlijke vorm te geven. Hier is een metafoor: als een man zijn vrouw slaat in een arme wijk, dan weten alle buren het meteen. Appartementen zijn klein, de muren zijn dun. Wanneer een man zijn vrouw in een rijke villa slaat, niemand weet ervan tot de echtscheiding komt. Echtgenote verdoezelt blauwe plekken en rode van het hele nacht te huilen neus en ogen met cosmetica, springt in een luxe auto en brengt de kinderen naar school. Een idyllische plaatje verbergt het echte leven.  Net als je het hier hebt, in België.

Misverstandland

Afgelopen herfst had een grapjas op het internet schandalige veiling opgestart: "België - Koninkrijk uit drie delen. Startprijs - 1 euro. Kan worden gekocht als een geheel, maar de verkoper raadt het niet aan.»

Ja, kopen is inderdaad beter in stukken en op afbetaling. Want o zo rustige België - het hart van de Europese Unie en het symbool van de Europese eenheid - streeft langzaam maar zeker in de richting van onvermijdelijke ondergang.

"Het historische misverstand dat geen eigen waarde heeft", zo noemde België haar huidige Premier Yves Leterme. Dit relatief jonge staat werd opgericht in de postnapoleon periode (1830) als een naoorlogse buffer tussen Frankrijk en Duitsland. Een soort van tampon, zonder verenigende ideeën, zonder betekenis en doel, met een operette monarchie (de koning was in een grote haast gezocht in heel Europa) en met een ongelooflijk complexe staatsstructuur (zes regeringen en zes parlementen van de drie gemeenschappen - Vlaanderen, Wallonië en Brussel) .

"Belgische natie" – lachwekkend en bijna anekdotisch begrip. Aangezien dat lokale bevolking zelf erover grappen maakt, zijn in België enkel Vlamingen en Walen, maar geen Belgen. Twee volken bestaan in het kader van dezelfde staat als twee aparte eilanden, gescheiden door zee. De omvang van hun eeuwenoude maar beleefde vijandschap moeilijk zelfs voor te stellen! Ze spreken verschillende talen, lezen verschillende kranten, kijken alleen "hun" televisie en supporteren enkel hun voetbalteams, vereren verschillende helden en vieren veel verschillende feestdagen, hun kinderen gaan naar verschillende scholen. De twee naties hebben elkaar duidelijk niet lief en er zijn heel weinig gemengde huwelijken en gezinnen! Het is gemakkelijker om in Jeruzalem de Joods-Arabische familie te vinden dan in Brussel - Vlaams-Waalse. Ik herinner me het verbijsterde gezicht van Alan Lallemand, politieke journalist van de Waalse krant "Le Soir", toen ik hem vroeg over gemengde huwelijken. Na enige reflectie, gaf hij toe dat hij niet wist van zulke voorbeelden. "Maar hoe? - riep ik. - In de internationale Brussel worden blanken eenvoudig getrouwd met de zwarte, Aziaten of Arabieren, maar dezelfde blanken weigeren om van hun blanke medeburgers te houden alleen maar omdat ze een andere taal spreken! "

Alan zei dat persoonlijk heeft hij vrienden onder de Vlamingen, die in Brussel wonen en heeft hij zelfs "contacten aan de ANDERE kant" (in Vlaanderen dus). Hij zei letterlijk: "contacten". Alan had nog een geluk. Omdat het merendeel van de Vlamingen en Walen hebben helemaal geen contact met elkaar. De Wallen vinden dat Vlamingen onbeschaafde boeren zijn zonder manieren, hebzuchtig en gierig en spreken een vreemde "Chinese" taal, die een normaal mens niet kan aanleren. Vlamingen bekijken de Walen als arrogante en aristocratische Franse luien die het bloed van een kleine en hardwerkende Vlaanderen zuigen. Dit is een oeroude haat, historisch verantwoord en besproken tot in het kleinste detail, lijkt op een koffer die klaargemaakt is voor de lange reis. Twee volkeren zouden al lang rustig kunnen scheiden moest er geen geldkwestie tussenstaan, typisch voor alle schijnhuwelijken.

Het is een feit dat op zijn Hollands ondernemende Vlaanderen vreselijk rijk is, maar een socialistische (in de Franse geest) Wallonië is onfatsoenlijk arm. In de jaren ' 60 van de vorige eeuw had de agrarische Vlaanderen ("de moestuin van België") de tweede golf van de industriële revolutie kunnen vangen. Er werden verharde wegen gebouwd, olieraffinaderijen en autofabrieken. De haven van Antwerpen is op één na de grootste maritieme poorten van Europa. Het aandeel van de beroemde Antwerpse diamanten is goed voor 80% van alle verwerkte diamanten in de wereld. Vlaanderen kent twee maal grotere economische groei en een 2,5 maal lagere werkloosheidgraad dan Wallonië.

Elk jaar maakt Vlaanderen een gigantische geldsom aan klein Wallonië - 10 tot 12 miljard (!) Euro (ter vergelijking: de jaarlijkse steun van de EU aan Palestina - net ongeveer 300 miljoen euro). Economen schatten dat elke Vlaming eenmaal per drie jaar een nieuwe auto koopt aan de inwoner van Wallonië. Als België splitst, zou Walen als hondenteken zonder hond vallen. Niet verrassend dat de Walen niet te popelen staan om de onafhankelijkheid te wensen (wie zal ze dan voeden?) en verzetten zich sterk tegen het uiteenvallen van het land. Vlamingen, integendeel, dreigen om alle profiteurs van hun nek te schudden en de nationalistische dromen dat deze natie gedurende enkele eeuwen koesterde daadwerkelijk uit te voeren. Een ander struikelblok is Brussel, de historische hoofdstad van Vlaanderen maar voornamelijk bevolkt door Francophones (zo noemen zichzelf Franstalige Walen). Wie krijgt het hart van de EU - Brussel bij echtscheiding?

De bezette Brussel

Het was al tweeëntwintig uur, toen ik mijn kleine gezellige hotel in het historische hart van Brussel bereikte. Dat was op een steenworp van het centrale plein. Net buiten het hotel struikelde ik over een grimmige menigte Arabieren, ongeveer tweehonderd mensen, omgeven door tv-camera's en verslaggevers met microfoons in de hand. Iedereen was op een torenkraan aan het starren, die naast een oude en vervallen gebouw was geïnstalleerd. Op de top van de kraan klepperde de twee kleine figuurtjes met hun voeten. "Mensen, wat gebeurt er hier?"- Ik vroeg een filmploeg van de lokale tv-zender. "De illegalen Arabieren wonen hier in deze verlaten pand al enkele jaren, - bereidwillig verklaard doodverveelde cameraman. - Nu de eigenaars het gebouw willen renoveren, trachten ze de bezetters hier weg te drijven. Politie onderhandelt met hen, en we wachten allemaal - gaan ze springen van de kraan uit protest of niet."

"Maar kunt u de zaken niet forceren? - vroeg ik onschuldig. - Door een lokale oproerpolitie te sturen? "

"En wat zullen hun advocaten dan zeggen?"

"Advocaten? - Mijn ogen werden opeens groot. - U hebt gezegd dat ze illegalen zijn?"

Nu was de beurt van de cameraman om naar mij te starren alsof ik complete gek was.

"Alle mensen zonder papieren" (zo noemt iedereen illegale immigranten in België. - DA) hebben een advocaat. Dit is normaal..."

Het gebrul van de menigte om ons heen werd steeds luider. Toen ik mijn kleine cameraatje naar boven haalde, vloog een dronken Arabier op me af. Hij wees met zijn vinger naar me en, spugend en schreeuwend, probeerde me iets te bewijzen. "Deze lomperik verbiedt u om hem te filmen - lachte de cameraman. - Gewoon negeren."

"Meneer, dit is een openbare plaats! - Schreeuwde de cameraman in het Frans. - Wilt u niet gefilmd worden, ga dan gewoon weg". Maar het schandaal om ons heen werd steeds groter. Terwijl ik mijn handtas met twee handen vastpakte (er waren veel zakkenrollers in de menigte), zocht ik mijn weg naar het hotel. Maar het was nog niet voorbij.

Om twee uur 's nachts werd ik gewekt door lawaai van het geschreeuw en de wilde kreten. Ik keek uit het raam en zag twee struise zwarte bewakers bij de ingang van de discotheek die drie Arabieren sloegen. Dichtbij danste de Arabische "Support Group" en met het tieren en energieke gebaren protesteerde. Vanuit het venster naast de mijne stak er een verward hoofd met een sigaret in zijn mond. "Ik heb derde nacht geen slaap - klaagde mijn buurman. - Godverdomde Arabieren! Ze zouden hier nog kamelen brengen en dan kan je Brussel niet meer onderscheiden van een of andere Abu-Dhabi."

"Misschien de politie bellen?" - heb ik voorzichtig gesuggereerd.

"Oh ja! De politie kan hier niet mee bemoeien. Dit is een Arabische wijk.

"Hoe bedoelt u? - Ik snakte naar adem. - Het is het historische centrum van Brussel!"

"En dan!? Hier vindt u geen enkele blanke inwoner. Alleen Arabieren en toeristen. Alle blanke zijn al lang gevlucht naar de buitenwijken."

Vechtpartij duurde de hele nacht. De volgende ochtend keek ik met andere ogen naar de schitterende hoofdstad van de Europese Unie. Ik begon de lege oogkassen van de ramen in de oude leegstaande gebouwen in vervallen staten begrijpen. Dat waren ooit prachtige appartementen in levendige straatjes.  Ontelbare obese Arabische matrones paradeerden door de straten in hun mantels en burka's met het hele broedsel van lawaaierige kinderen. Op de Beenhouwersstraat, die beroemd is om de vele chique restaurants, prezen de "donkere" kelners de charme van de traditionele Belgische keuken. De enige maitre-d'hotel met een blank gezicht was van Tunesische oorsprong.

In een prachtige Brussel, de hoofdstad van de eurocraten en nutteloze luxe, kunt u genieten van een ononderbroken toneelstuk met de naam "Het verval van het blanke ras." Hier wordt de meest luie en hebzuchtige gepeupel geaccumuleerd, de ergste afval van emigratie, crème de la crème van de meeste schurken die als levende parasieten profiteren op de etter van decomposerende maatschappij. Onder invloed van een onverklaarbare en mysterieus instinct van zelfvernietiging die behoort aan elke stervende samenleving, heeft de EU niet alleen niets gedaan om het tegen te houden, maar zelfs politiek correct verwelkomt deze stille bezetting van Europa. Meer en meer Arabieren arriveren hier zonder enige sporen in de officiële documenten na te laten. De hartverscheurende posters op straat zoals "Geef bloed om mensen zonder papieren te helpen" en "Doneer geld voor de mensen zonder papieren" ontwaken in iedere eerlijke Europeaan een onbewuste ex-koloniale schuldgevoel.

Centrum van Brussel is volledig ingenomen door migranten. De inheemse bewoners zijn al lang verhuisd naar de rustigere wijken - zei barones Mia Doornaert, diplomatiek redacteur van de Vlaamse krant "De Standaard". - En dergelijke situatie is in heel België. Vooral de arbeiders in Antwerpen hadden geen geluk, vooral wie de enige eigendom had als huis dat gekocht is op hypothecair krediet. Wat gebeurt er dan? Moslim gezinnen bewonen een wijk en de prijs van de woningen daalt direct. Niemand heeft graag moslim migranten als buren, die hun schapen slachten tijdens de islamitische feestdagen in hun tuin, voor de ogen van de kinderen. Het is niet de Belgische manier van leven, laat ons zeggen. Diegenen die geld hebben, zoeken een andere huisvesting. En wat doen de gewone mensen? Ze kunnen hun huis niet meer verkopen en verhuizen naar een andere wijk omdat de prijs van hun huizen gedaald is. Mensen in deze wijken, die altijd stemde voor de Socialistische Partij, stemmen nu alleen voor Vlaamse nationalisten die kritisch spreken over de migratie.

"Het blijkt dat de Belgen centimeter voor centimeter hun land aan vreemden overlaten - merk ik. - De Arabieren hebben de oude Brussel, het centrum van de Europese Unie, zonder enige schot ingenomen. Wat zal er verder gebeuren?"

Dit artikel wordt vervolgd in deel 2

29-07-2010 om 00:00 geschreven door WooShoo  

Wat leert Europa ons? Ze hebben zelf een grote... probleem.

Van onze speciale correspondente Darya Aslamova die verrast was door Brussel - de hoofdstad van de NAVO en de EU - die klaar is om te ontploffen van alle interne tegenstellingen.

Gepubliceerd door Darya Aslamova op 03.09.2008

Bron: de krant “Komsomolskaya Pravda” (http://kp.ru/)

Directe link: http://kp.ru/daily/24157/371894/

Vertaling in het Nederlands door mij zelf.

Deel 2

Samenvatting van het eerste deel: in het hart van de Europese Unie - in België duiken vele ernstige problemen op. Wonende hier Vlamingen en Walen vechten met elkaar en dromen om de staat in twee te delen. Ondertussen, wordt België meer en meer bewoond door migrerende Arabieren. En dit land wacht de toekomst volgens het scenario voor Kosovo.

"De meest populaire baby naam niet alleen in Brussel maar ook in Antwerpen - Mohammed - zei mevrouw Doornaert. - Ik heb niets tegen migranten, indien zij bereid zijn om te werken en te integreren in de lokale gemeenschap. Maar dit gebeurt niet. De maatschappij is gedwongen om hen te helpen. Arabische illegalen vinden hun schuilplaats van de politie in onze kerken en de kerk kan ze niet verwijderen. Zo doen we niet. Waarom lopen zij niet in hun moskeeën? Omdat ze uit de moskee verdreven worden in een handomdraai. Maar in christelijke kerk kan men zich verbergen voor de wet. De pers kan geen woord kritiek tegen de migranten lossen. U krijgt onmiddellijk een brandmerk "racist".

"Bitter te denken dat de bevolking van België is bereid om hun oude bloed van de kruisvaarders te mixen met Arabisch bloed! - riep ik pathetisch. - En dit in een land waar de helden waren in de leiding van de eerste en de enige succesvolle kruistocht om Jeruzalem te bevrijden!" Mijn pathetische uitspraak raakt een gevoelige snaar bij mevrouw Doornaert. "Inderdaad! - reageert ze. - Europa moet de christelijke geschiedenis niet uit het oog verliezen. Ik vind dat het een onvergeeflijke fout was dat de EU alle connecties met onze christelijke wortels uit haar grondwet had verdreven. Ik heb altijd Paus Johannes Paulus gerespecteerd, hij was een goede mens, maar waarom moest hij zich verontschuldigen voor de kruistochten! Moslims waren de eersten die de christelijke heilige plaatsen veroverd hadden: ze veroverden Jeruzalem en Constantinopol - de grote centrum van het christendom in die tijd. (Stel je voor wat zouden de zonen van de islam hebben gevoeld, als de christenen het Mekka hadden ingenomen?) Echter, heeft Europa geen verontschuldiging gehoord van moslims voor de invasie in onze heilige plaatsen. Waarom moeten Christenen zich schuldig voelen? In een globale wereld, waar de grenzen tussen de volkeren en landen vervagen, is zeer belangrijk dat mensen weten wie ze zijn, waar ze vandaan komen en waar ze naar toe gaan. Eigen identiteit is belangrijk voor mensen. Ik ben een Vlaamse en ben trots over de geschiedenis van mijn volk. De Walen noemen onze nationale gevoelens een folklore! Dit is geen folklore! Dit is ons eigen "ik"!

"Is het waar dat de Waalse PS raad de Arabische migratie aan om later een beroep te doen op de stemmen van de Arabische kiezers?"

"Natuurlijk! Arabieren die komen uit Marokko en Algerije, de voormalige Franse kolonies, spreken alleen Frans, en natuurlijk stemmen ze op de Franstalige socialisten, die hen een sociaal paradijs beloven."

In België groeien als paddenstoelen in de "mest" van het algemeen kiesrecht tientallen liberale politici van twijfelachtige kwaliteit, die iedereen oproepen tot politiek correcte omgang met betrekking tot migranten. Dit zijn voornamelijk activisten van de Franstalige (Waalse) partijen. Ik herinner me nog hoe verbaasd ik was door een gesprek met een van de meest opvallende Waalse politici Olivier Mangain, de voorzitter van de partij FDF. Het ging over de mogelijke ineenstorting van België en onhandelbare tegenstellingen tussen de Walen en Vlamingen. "De essentie van het conflict is als volgt: ten eerste, de Vlamingen willen het geld niet met de Walen delen - legde heer Mangain me uit. - Het begrip van solidariteit is vreemd voor Vlamingen. Ten tweede hebben we verschillende standpunten over migratie. Vlaanderen is en gesloten maatschappijn voor elke buitenlandse cultuur, ze houden niet van vreemdelingen. Bijvoorbeeld, zij weigeren in Vlaanderen een sociale woning aan de Arabische migranten te geven als zij geen Nederlands kunnen spreken." Mijn bic valt op de grond van verbazing. "Maar waarom geven jullie die sociale woningen aan de vreemdelingen?" - "Nou, hoe dan? Ze moeten toch ergens wonen!" - "En u bent verbaasd door een zodanig klein ding als de Vlamingen, die migranten een geschenk geven in de vorm van een sociale woning, er om vragen om een basiskennis van de lokale taal aan te tonen? Dus bij u in Wallonië geven ze woningen gewoon zo maar? Misschien kunnen de Arabieren nog deelnemen aan de verkiezingen zonder de lokale taal machtig te zijn?"

"Natuurlijk! - zei heer Mangain zeer kalm. - Indien een persoon hier in het land niet minder dan drie jaar heeft gewoond, kan hij ook gaan stemmen. Het is niet afhankelijk of de persoon in kwestie de taal kent of niet. Deelname aan de verkiezingen helpt de eerste generatie van migranten om te integreren in de samenleving. En hun kinderen zullen dan compleet Belg worden.

"De Arabieren integreren u veel eerder dan u de Arabieren - pareer ik. - Wat gebeurt er als zij zullen vragen om een moskee te bouwen op uw charmante Grote Markt van Brussel?" - "Ik zie er niets verkeerd in. Wij zijn een open, beschaafde samenleving en geen nationalisten, zoals sommige.”

"U geeft uw land weg zonder er voor te vechten, zonder slag of stoot - merkte ik met spijt. - En als de Vlamingen vrijwillig afstand doen van Brussel, bent u klaar om België in twee onafhankelijke stukken te verdelen?" - "Met Brussel - ja."

Als iemand België van een val kan redden, dan zullen dat de Arabische migranten zijn. Ze willen het land behouden als garant van het gratis eten. "Ze zijn echt dol op de koning, - zegt barones Mia Doornaert. - Het idee van de monarchie spreekt de grote deel van de migranten tot verbeelding. “Misschien omdat de koning - ook een soort van een immigrant is- merk ik. - Niet de Vlaming en niet de Wal. Daarnaast krijgt hij ook een fantastische uitkering."

"Zo lijkt er, ja" - lacht Mia.

Alleen de Arabieren kunnen wij de enige echte Belgen noemen. Het is zoals in een populaire mop over het Belgische Leger. Tijdens de Parade geeft de commandant plechtig zijn bevelen: Vlamingen - naar links! Walen - naar rechts!" (Het is zo dat het leger officieel verdeeld is in twee delen - de Vlaamse en Waalse.) Op het plein blijft alleen een eenzame Arabier staan. "Sergeant Mustafa! Waarom sta je daar nog? "- roept de commandant boos. "Maar wat moet ik dan doen? - klaagt Mustafa. - Ik, de gewone simpele Belg?"

Het aantrekkelijke gezicht van het Europese nationalisme

Ze zijn respectabel, rijk, goed opgevoed en briljant opgeleid. Zij kennen de geschiedenis, spreken verschillende talen en reizen veel. Zij hebben hoge posities in banken, financiële instellingen, luchtvaartmaatschappijen en juridische firma’s. Zij zijn de kleur van de samenleving, de nieuwe Europese nationalisten in kostuums en met dassen. (Niets in vergelijking met “onze” skinheads in Rusland, bezaaid met tatoeages, die ‘s nachts in metro de arme Tadzjieken of andere weerloze vreemdelingen aanvallen.) Hun patriottisme komt nooit tot bloedlust. Ze geloven oprecht in de democratie, eerlijke contracten en wettelijke juridische methoden van conflictoplossing, al behouden ze wel betrekkingen met hun meer radicale collega's in het Baskenland en Noord-Ierland. Nationalisme is modieuze doctrine geworden in Europa. Het is gegenereerd door een soort romantische reactie van de middenklasse op de globaliserende wereld en de politiek correcte vaagheid van begrippen en opvattingen. In een wereld waar grenzen worden gewist en informatie technologie stormt elk huis binnen, wordt de irrationele menselijke behoefte om zich te onderscheiden van de massa maar sterker en sterker.

De nieuwe nationalisten - het is een ketting van politieke contacten, die zich uitstrekt over heel Europa. Het noorden van Italië, Schotland, Frankrijk (partij van Le Pen), het Oostenrijkse en Baskische radicalisten. Een soort van nationalistische International. (Ik heb de connecties tot de Vlaamse nationalisten, bijvoorbeeld, gevonden via Kroatië.)

Ik ben in Vlaanderen, "het platte land", zoals bekende dichters het zeggen. Keurige, nette en verzorgde oude steden, groene weiden met koeien, rijke boerderijen met sterke infrastructuur. Welvarend land, die de hardwerkende mens verheerlijkt. Overal een speciale netheid, die getuigt van een sterke beleidsarm en een goede organisatorische vaardigheden van de eigenaars van dit streek. Vlamingen, zoals hun dichtste "familie" en buren - de Nederlanders, zijn typische burgers, taai en volhard, maar wel verfraaid en geborduurd met de katholieke levendigheid en gratie.

Stad Brugge. In de bar "Voor den onzen", die men niet gemakkelijk zelf zou kunnen vinden in de wirwar van straatjes, hebben de heren Paul en Pieter Vandermoer mij gebracht. De vader en zoon. Familiale opvolging van het nationalisme. Ongelooflijk roodharige en schattige Pieter, ondanks zijn jonge jaren, is al vicepresident van de populaire "Beweging van het Vlaamse volk". We drinken kriek en praten over alles dat mijn nieuwe vrienden in de moderne België stoort. Over de Koning der Belgen, die Nederlands met fouten spreekt ("Dit is de duurste monarchie in de wereld voor de belastingbetaler en, hopelijk, de laatste koning van België"). Over de arrogantie van de Franstalige minderheid, waar het Nederlands al twee honderd jaar lang niet gekauwd geplakt is tussen de tanden (en wij moeten Wallonië ten laste nemen). Over de Vlaamse soldaten die dood vielen tijdens de Eerste Wereldoorlog want ze konden de bevelen van hun Franstalige bevelhebbers niet verstaan. Over de Europese Unie, die tevergeefs de VS tracht te imiteren ("we kunnen niet een smeltkroes van de verschillende naties worden zoals Amerika, we zijn te verschillend, elk met zijn eigen geschiedenis"). Over de Arabische expansie en het racisme tegen de blanken. "Ze noemen de positieve discriminatie - zegt verontwaardigde Pieter. - Wanneer in Antwerpen op de bus een aantal Arabische smeerlappen een vijftigjarige man hebben doodgeslagen die opkwam voor een jonge paar dat door die smeerlappen aangevallen werd, de krant noemde het "een incident". Zeggen dat dit een moord was zou dus niet "politiek correct" zijn.

Peter is trots op de titel van "nationalist". "Mensen trekken onterechte parallellen tussen nazisme en nationalisme. Wat is er mis om trots te zijn op uw wortels? Als ik mezelf niet respecteer, hoe kan ik anderen respecteren? Ik wil in mijn land naar liedjes luisteren in mijn eigen taal en niet alleen in het Frans of Engels, en ik wil zingen over mijn vaderland."

Paul en Pieter dromen van een "chocolade revolutie" - een vreedzame onafhankelijkheid van Vlaanderen. Vuistgevechten zijn geen manier om een conflict op te lossen. "Bent u eigenlijk klaar om te vechten voor uw onafhankelijkheid?" - vroeg ik. Lange pauze. "Voor de vijftien jaar van mijn politieke activiteiten, kan ik me niet herinneren dat we deze optie ooit besproken hebben," - zegt Pieter verbaasd.

"Waarom?" Peter denkt na. "Misschien omdat we veel te goede leven hebben. We hebben dus veel te verliezen."

"We zullen België begraven".

Frank Vanheke, Europarlementslid, is een van de meest beroemde Vlaamse nationalisten. Toen zijn partij, het Vlaams Blok in 2004 aangeklaagd werd voor vreemdelingenhaat en racisme en uiteindelijk verboden was, zei hij: "We zullen een nieuwe partij oprichten. En deze keer zal België haar niet kunnen begraven, maar wij begraven België." Het lijkt dat zijn beloftes komen uit. De nieuwe partij die "Vlaams Belang" heet, geniet van de zeer brede steun van de bevolking. Maar nu is Frank zelf die geconfronteerd wordt met het ontnemen van zijn politieke onschendbaarheid en zijn rechten.

- Het proces waar men ons van racisme beschuldigd duurt al vier jaar - zegt Frank. - En men kan moeilijk uitleggen aan ieder weldenkend mens wat voor bewijsstukken heeft men tegen ons verzameld. Een meisje, lid van onze partij en burger van België, maar de Turk van oorsprong, schreef in de lokale partijkrant een artikel over de barbaarse besnijdenissen bij vrouwen in islamitische landen. Tijdens het proces verklaarde de rechter dat vrouwelijke besnijdenis - een bewezen feit is, maar een dergelijke artikel kan islam "stigmatiseren" en anti-islamitische uitlatingen provoceren. Daarom is het racisme.

Ikzelf verwacht een proces waar ik beschuldigd wordt van racisme met enige doel om mij van de parlementaire immuniteit te beroven - als gevolg van de kleine artikel van 35 woorden. Ik schreef dat artikel niet. Het werd gepubliceerd in de partij folder en berichtte van vandalisme op de christelijke begraafplaats waarbij mensen van Noord-Afrikaanse afkomst enkele graven vernield hebben. Maar de vandalen bleken minderjarig te zijn en volgens de wet mocht de auteur hun nationaliteit niet bekend maken. Zodra het artikel verscheen, hebben de speciale politiemachten het huis van de schrijver bestormd. Hij werd gearresteerd voor 48 uur en zijn huis was doorzocht en zijn computers werden meegenomen. Ik heb onmiddellijk een andere folder verspreid met een publieke verontschuldiging: Ja, we zijn in fout gegaan door het plaatsen van dit artikel, omdat de wet de minderjarige delinquenten beschermt en wij konden de gepubliceerde feiten niet bewijzen. Vijf jaar later moet ik voor de rechter verschijnen in verband met dit feit omdat ik als voorzitter van de partij moreel verantwoordelijk is voor het gedrag van de partijlid.

Wij worden gestraft omdat wij nationalisten zijn en omdat wij deel uitmaken van de beweging die zich verspreidt over de hele wereld. Ik noem het patriottisme. In een globaliserende wereld, willen de mensen een plaats hebben dat ze als thuis kunnen beschouwen. Kijk naar ons! We hebben geen tatoeages, we dragen geen uniform, we zijn gewone mensen. We zijn pacifistische beweging en denken niet aan om het geweld te gebruiken. Onze onafhankelijkheid staat op de sterren geschreven. Het idee is zo sterk en België is zo zwak dat het allemaal automatisch zal gebeuren." "

Wat zal er gebeuren met Europa indien België zou instorten?" - vraag ik.

"Ik geloof niet in een Europese identiteit, hoewel ik zelf een lid ben van het Europees Parlement, - zei Frank. - Instorting van België zal een goed voorbeeld zijn voor de EU. We zijn allemaal onderdeel van de Europese cultuur, maar de rijkdom van Europa zit juist in de verscheidenheid".

"Een Oekraïense nationalist gaf me een grappig idee - zeg ik aan Frank. - Wanneer een bijzondere soort van een krokodil of een hamster verdwijnt, alle internationale organisaties komen in paniek. Greenpeace slaat alarm. Maar bij het verdwijnen van een natie als een zekere subsoort van de mensheid, met hun specifieke cultuur, taal en tradities, niemand beweegt zijn oor. Men vecht voor een of andere gele pinguïn, maar niet voor een mens, laat ons zeggen... Vlaming."

"Ik ben het eens - lacht Frank. - Ik was bij u in Rusland. Toen ik terugkwam in België, was ik geschokt: wat is er gebeurd met mijn land? In Rusland zag ik zoveel blanke mensen! Mensen zoals ik. Als ik zeg "blank", betekent het niet de huidskleur maar de Europese mentaliteit. In Brussel, de hoofdstad van Europa, meer dan 50% van de bevolking is niet van Europese oorsprong. Belangrijkste godsdienst in de scholen is de Islam, 60% van de kinderen - de Arabieren. Ik was in Marokko en zag daar goed opgevoed, gedisciplineerde en goed opgeleide mensen. Ze zijn niet zoals die nietsnutten dat Europa overspoelen. De socialisten gebruiken de vreemdelingen uit Arabische landen als kiezers in hun eigen belang. Als u in België drie jaar verblijft, kunt u in aanmerking komen voor de Belgische nationaliteit. Zelfs als je de taal niet eens kent en niet werkt. Wanneer u een sociale woning krijgt, hoeft u alleen maar een papier te tekenen dat u in de toekomst al het mogelijke zal doen om de taal te leren. Dat is genoeg. Ik ben bang voor de fysieke gevolgen van de islamitische migratie in Europa. Niet voor mezelf maar vooral voor mijn kinderen.

Het probleem is zo groot en de vastberadenheid van de grootste politieke partijen het op te lossen is zo klein. Zodat de volgende generatie zou tot een gewelddadige oplossing moeten komen. Ik kan de woorden van een Britse minister in de jaren zestig herhalen, die waarschuwde voor de catastrofale gevolgen van de expansie van de islamitische volkeren naar het hart van Europa: "Paar decennia later voorzie ik een rivier van bloed!"

30-07-2010 om 02:55 geschreven door WooShoo  

Twee appartementsblokken naast elkaar. Een buurman riep een ander.
- Joske, wanneer ben je jarig?
- In januari. Waarom?
- Ik zal je gordijnen presenteren. Anders ziet het hele huis wanneer uw vrouw u pijpbeurt geeft.
- En wanneer is jouw verjaardag?
- In april. Waarom?
- Ik zal je dan een verrekijker cadeau geven, zodat je goed kan zien wiens vrouw is dat...

 
- Als je een echte gentleman bent, zou je me dat niet aandoen!  
- En als je een echte dame bent, zal je dan niet praten met volle mond!  

Buren van Maria Sharapova zijn ervan overtuigd dat ze 's nachts ook hard aan het treinen is...

Maria Sharapova won de wedstrijd en een miljoen dollar extra ontvangen voor de soundtrack van de nieuwe Duitse pornofilm.

- Meisje, mag ik met je flirten?
- Waarom? Laten we gewoon gaan neuken!
- Oh, wat kan je toch goed flirten!

Man kwam naar de zee, staat op het strand te kijken naar de zee, rookt een sigaretje. Zalig!!!
Opeens ziet hij een goudvis die hem zegt:
- Dag meneer, het is al vijf jaar dat niemand mij heeft gevangen. Nou, doe jij maar dan drie wensen, want anders begin ik me flink vervelen.
 - Ja, ik wil eigenlijk niets!
 - Oh, alsjeblieft. Als ik niets doe, dan verlies ik mijn krachten!
 - Nou! Geef me dan veel geld. En geluk ... Nou ... Oh! Doe het zo dat mijn vrouw en ik altijd samen gaan klaar komen.
 - Allez, zo zal het ook zijn...
Een maand later, dezelfde man loopt naar de zee naar hetzelfde plaats en roept de goudvis: - Laten we mijn derde wens veranderen aub!
- Waarom?
- Ja, alles is goed in bed! Alleen ben ik kotsbeu om op het werk in een nat ondergoed lopen of plotseling een orgasme krijgen!

Een man komt bij de dokter en klaagt over zijn constante hoofdpijn. De arts voert een grondig onderzoek, doet controle op alles, overlegt met zij collega's en na een maand van allerlei tests zegt aan zijn patiënt:
- U zult genezen van uw hoofdpijn alleen op één manier: ik moet uw ballen amputeren.
De patiënt is in shock. Maar ja, niets aan te doen. Hij kan de pijn niet langer verdragen en stemt in met de operatie. Ballen geamputeerd en inderdaad zijn hoofdpijn is voorbij.
Enige tijd later komt deze man naar een duur atelier om een kostuum te bestellen. De klerenmaker kijkt goed naar de man en zegt:
- Wel, wel, u hebt maat 40 voor de kraag, 42 voor uw hemd, 43 voor kostuum, 44 voor de broek, en de 40 voor bijpassend ondergoed.
Man zegt bewonderend: - Wow! Bijna alles is correct, zeg! Uw enige fout is de maat van mijn ondergoed. Ik draag mijn hele leven lang maat 39 en geen 40.
- Het kan niet waar zijn! Als je een ondergoed van maat 39 draagt, dan zou het op uw ballen drukken en dan krijg je constante hoofdpijn als gevolg...

- Hey - zei gynaecoloog.
- Hey, hey, hey...- zegt echo

- Mama, mama, ik heb vandaag met een meisje gekust, op de lippen!
- Ja! En wat zei ze?
- Ik heb het niet gehoord, omdat ze mijn oren met haar knieën dicht maakte...

Twee dames gingen naar de paardenraces. Ze discussiëren op welk paard moeten ze het geld zetten
- Welk cupmaat heb je? - 3 C. - En ik - 4 B. Wij zetten op paard nummer zeven. Paard nummer zeven komt als eerste en ze winnen.
Dan komen twee mannen naar de paardenraces. Zelfde probleem.
- Hoeveel keer heb je seks met je vrouw op een nacht? - 4. - En ik - 5. We zetten alles op nummer 9. Maar als eerste kwam het paard nummer 2. Moraal van het verhaal: niet liegen, hé...

- Hou je van mij?
- Ja.
- Trouwen dan?
- Nee!
- Kom dan van me af!

Zeer intelligent gezin. 17-jarige dochter is zwanger. Iedereen is in shock. Moeder - professor in een universiteit - drinkt tabletten tegen zenuwen en huilt. Vader - ook een professor - zit een twintig jaar oude cognac te drinken. Ze wachten op de komst van de dochter haar vriendje. Op de oprit stopt een rode Ferrari, daar komt een chique geklede rijpe man uit, met een pak van de Yves Saint Laurent en schoenen uit het nijlpaardleder. Hij komt binnen in de woning en zegt: "Luister iedereen, ik ben een zeer bekende persoon, ik heb een gezin en die kan ik niet achterlaten. Maar, uw dochter zal ik ook niet alleen laten. Daarom, als uw dochter mij een zoon schenkt, zal hij twee van mijn fabrieken, 20 miljoen euro, studies in Harvard krijgen, maar uw dochter krijgt ook een permanente alimentatie van twee miljoen euro per jaar. Als ze mij een dochter schenkt, zal ze dan één fabriek, 10 miljoen euro en studies in Oxford krijgen, en uw dochter krijgt levenslang één miljoen euro per jaar. En als ze een miskraam zou hebben...  Plots staat de vader recht, klopt met zijn arm op de schouder van het rijke vriendje van zijn dochter, pakt hem goed vast en zegt: - Luister vriend, dan ga je haar opnieuw neuken... ))))

01-08-2010 om 03:10 geschreven door WooShoo  

Hoi iedereen.

Hiermee begin ik mijn rubriek "Europa vandaag en morgen". Later volgen vele andere artikels en ook mijn eigen mening i.v.m. deze  kwesties.

Uw mening is heel belangrijk voor mij dus laat zeker uw commentaar achter.

In het begin wil ik iedereen waarschuwen dat:

- de mening die geuit is elke artikel is van de auteur van dat artikel zelf en komt niet noodzakelijk overeen met die van mij;

- de bedoeling om op mijn blog artikels te posten die ik zelf interessant vond is enkel en alleen om aan mijn lezers de verschillende visies en standpunten te laten zien van verschillende mensen;

- als er iemand door het lezen van mijn blog of artikels die hier gepubliceerd zijn zich gechoqueerd of beledigd voelt stel ik voor dat deze persoon de website gewoon verlaat om de schade te beperken. Wat mij een logische keuze lijkt.

Wij allemaal moeten de discussies NIET PERSOONLIJK opnemen - het is maar een discussie, woordenwisseling en niets meer.

Hier is het eerste artikel van de bekende Russische journaliste Darya Aslamova.

Wordt er de naam van de Europese Unie naar de Verenigde Moslim Staten van Europa veranderd?

Wij nemen vaak een voorbeeld van Europa. Om beter te begrijpen waar Europa heen wil ging onze speciale correspondente Daria Aslamova naar het hart van de westerse beschaving - stad Parijs.

Tekst: Daria Aslamova,

Foto: Daria Aslamova

Datum publicatie: 24.02.2010

Bron : http://krsk.kp.ru/daily/24446/610881/

Vertaling: door mezelf.

Islamisering van Parijs.

Februari vrijdag in Parijs. Vanuit de hemel stroomde regen met sneeuw. Een paar straten van Montmartre duizenden agressieve, jonge (en oudere) mannen rolde over het trottoir hun versleten tapijten en zetten hun schoenen af. Kleine straatjes in de buurt van de boulevard Barbes zijn volledig geblokkeerd. "Ga niet naar daar, mevrouw, - raadde mij een jonge agent aan. - Ze worden niet graag bekeken. En nog belangrijker - verberg uw camera". En hij blijkt gelijk te hebben. Zodra ik mijn camera in de hand neem midden in dit mannelijk publiek, duiken een grote zwarte man op met een kreet: "Als je het niet weg doet, breek ik het!"

"Handen af, klootzak!" - Schreeuw ik en zwaai met een grote witte paraplu, volgens het advies van een van mijn vriend, een Fransman. ("Als je aangevallen wordt doe als een zwarte - legde hij me uit - gedraag zich dan op dezelfde manier als zij het doen: schreeuw, maak wilde gebaren voor zijn neus, spring en dans om agressie te uiten. Ze hebben dat niet graag als iemand volgens hun regels speelt, vooral als het een blanke vrouw is").

Een ogenblik later wordt ik gegrepen in een ring van zwaar ademende, donkere mannen. Een van hen draagt doekje "veiligheid" op zijn arm en vraagt me in het Engels: "Wat doe jij hier, mevrouw?"

"Ik wandel hier, ik ben een toerist."

"Dan gaat u beter sneller weg."

"Waarom? Ik vind hier leuk en ik wil blijven en ik zal kijken."

"Je kunt de mensen niet observeren wanneer ze aan het bidden zijn."

"Als mensen niet gezien willen worden, dan kunnen zij toch thuis bidden in plaats van op een openbare plaats. Gebed is uw privé zaak. Ik ben in het hart van Parijs, op een openbare straat. Probeer me maar eens aan te raken! "

"Ik wil u geen kwaad, maar ik kan u ook niet beschermen." - zegt bewaker voorzichtig.

"Maar ik heb uw bescherming ook niet nodig! Wie bent u eigenlijk? Ik ben in een vrij land onder de bescherming van de Franse wet!" De bewaker blaft iets in het Frans aan de menigte en de jonge "wolven" nemen een stap opzij.

"Allah Akbar! - Krachtig geschreeuw van duizend stemmen schudt de straten van Parijs en drukt me letterlijk tegen de muur een klein restaurant die "Eurokebab" noemt. Honderden mensen liggen op de grond met een religieuze koorts en natte sneeuw valt op hun ruggen. Deze mensen geloven niet matig, niet twijfelend, maar met al hun wezen! Niet in Kandahar of in Bagdad, noch in Gaza - nergens heb ik zo'n krachtige en felle geloof in God ontmoet dat ik in de katholieke Parijs zag. De meest zorgeloze, spettende en frivole stad in de wereld, in een land dat rijk is naar alle soorten van sensuele belevenissen. Het land dat God al ruim 200 jaar geleden verbannen heeft en buiten de deuren gezet! Maar de overwinning op de Heer, zoals we weten, is slechts van korte duur. God komt altijd terug - in een of andere vorm.

Terwijl de Parijse moslims hun moskeen bouwen en verzamelen op de algemene vrijdaggebeden, zodat iedereen hun eendracht en cohesie ziet, voert elegante, sierlijke, goddeloze en elitaire Frankrijk filosofische debatten over de Franse identiteit: "Wie zijn wij? Waar gaan we naartoe en hoe de Fransman verschilt van de rest van de mensheid?" Het debat is begonnen door de overheid, die geschrokt was door een vloedgolf van vreemde Arabische bloed in de maatschappij. De bedoeling van debat is de radicale ommezwaai in de samenleving te maken, dat lusteloos en slaperig is geworden, en om hem weer een bepaalde richting te geven, de doelstellingen voor het leven, de redenen voor de nationale trots of zelfs een leidend gedacht.

"Een van de Franse filosofen had de natie omschreven als een groep mensen die een gemeenschappelijk project hebben - zei de onderdirecteur van de Nationale Assemblee dhr. Thierry Mariani. - Hier proberen we te bepalen wat is ons project als wij er een hebben? De Franse bevolking is radicaal veranderd en wij plukken de vruchten van de hereniging van gezinnen 1974, toen gastarbeiders uit de Maghreb-landen het recht hebben gekregen om hun vrouwen, ouders en kinderen naar Frankrijk te brengen. Plotseling werd het ons duidelijk dat de Fransman zijn is niet de oorsprong, de religie of zelfs niet de huidskleur. Het is gewoon een mens met een Frans paspoort. Maar dit is niet genoeg om een natie te bouwen. In de hoofden van de burgers komt fundamentele vraag: wat betekent het om een Fransman te zijn?"

"Onze grootste waarde is de afwezigheid van waarden."

"Frankrijk is niet alleen wijn en kaas Camembert, - zei de beroemde Franse schrijver, auteur van "Een wereld zonder goden" Andre Grzhebin. - Frankrijk - is een open samenleving, waarin er geen religieuze of ideologische principes zijn. We hebben niets verboden. We weten dat de wetten van de samenleving en zelfs van de godsdienst - is wat wij bedacht, dat wil zeggen mensheid, niet God, niet Karl Marks en Mohammed. Het is aan ons niet uit de hemel gevallen. Dat is juist waarom Frankrijk anders is dan andere landen. Daarom ben ik een Fransman en niet omdat ik champagne drink. U kunt in Frankrijk een katholiek, protestant, moslim, jood of een communist zijn, maar de staat bekijkt en erkent u alleen als een Fransman. Er was een parlementslid tijdens de Franse Revolutie, dat zei: "Over de Joden als een natie willen we niets horen. Maar de jood als persoon en burger is belangrijk voor ons, net als iedere Fransman.”

Er was een duidelijk hoofdprincipe bekendgemaakt dat voor iedereen geldt. De overheid mag niet in discussie treden met de religieuze confessies, welke dan ook. Het idee zelf dat er sprake zou kunnen zijn van onderhandelen of overeenkomsten maken tussen moslims en Frankrijk - is een grappige en raar idee.

In het algemeen, wanneer je in het land aankomt, wordt er niets besproken tussen u en de natie. Als u niet goed vindt - verlaat dan het land. Vanaf het moment dat je het paspoort krijgt, wordt u voor de staat een Fransman en niet een buitenlander en het maakt geen verschil of u de voormalige Arabier of Pers is. U kunt voor zichzelf de rechten van een Fransman eisen, maar geen rechten van een moslim.

Foto 3

En geen toegevingen! We hoeven niets door de vingers bekijken. Eens ging ik met een van mijn vrienden - een Algerijnse schrijver (zijn grootvader was een imam in Algiers maar hij zelf was een atheïst) praten met de kinderen in een Franse school. De schooldirecteur vroeg hem: "Geef mij een advies. Islamitische studenten eisen dat een speciale ruimte voor gebed wordt gemaakt. Wat moet ik doen?" En hij antwoordde: "Je hoeft niets toegeven. Er is geen ruimte voor katholieken of voor joden apart, waarom dan voor moslims? En het onderwijs in Frankrijk is gescheiden van religie, zoals de staat zelf."

De schrijver kwam zes maanden terug in dezelfde school en daar bestond al een aparte gebedsruimte voor moslims. De directeur vroeg hem weer: "De leerlingen vragen om een boord op te hangen met "Toegang is verboden voor christenen en joden". Wat kunnen we doen?" Zes maanden later was er zo'n boord boven de deuren van gebedslokaal. En er zijn tal van andere voorbeelden. Moslims eisen aparte zwembaden voor mannen en vrouwen, en zwangere Arabische vrouwen eisen dat ze onderzocht worden door vrouwelijke artsen. Maar wanneer je naar het ziekenhuis gebracht wordt om te bevallen, kunt u niet kiezen - er is alleen een arts van dienst. Hetzelfde is dat men niet kan eisen dat hele straten en wijken afgesloten en geblokkeerd worden wanneer men bidden wilt. Wilt u bidden - ga naar de moskee. Uw religieuze gevoelens is uw zaak. Ik ben geschokt dat de politie gewoon staat te kijken terwijl de hele straten zijn afgesloten vanwege het vrijdaggebed."

"Uitgedrukt in de taal van de Bijbel, de vreemdelingen profiteren openlijk van de gastvrijheid en eisen meer en meer van die ongewone speciale behandeling - merk ik. "Dat is het toch. - ik vertel verder - Maar in Londen kon ik gisteren in een wc van een chique winkel meehoren een verschrikkelijk schandaal: twee Arabische vrouwen werden woedend op de toiletmadam. Ze eiste een kom water om zich daar proper te maken en weigerden het toiletpapier - heb ik uitgelegd.

“Ik ben zelf de getuige geweest van een conflict in een ander Engelse winkel met dezelfde reden. In de islamitische landen hebben ze in de toiletten in plaats van papier meestal een waterkraan met flexibele darm aan of een kom water. Je kunt zeggen dat dit een kleinigheid is. Waarom gewoon geen kom water geven? En ik zeg je dat elk van deze toegevingen is geen kleinigheid. Het is gevaarlijk, niet alleen voor ons maar voor de hele wereld. Als wij toegeven, wie zal dan de vrijheid en onze beschaving verdedigen? Het kwam tot het punt dat we erover zelfs niet mogen spreken. Niet omdat de overheid het ons verbiedt, maar omdat het is zogezegd onfatsoenlijk. De interne censuur zit in de hoofden van blanke mensen. Dit is angst voor hun eigen mening en angst voor reactie van je buren of je vrienden. Er zijn onderwerpen waarover je niet eens gedichten of artikels kunt schrijven - ze worden gewoon niet gepubliceerd omdat de pers overheerst is met de mening van de liberale elite. Iedereen weet wat er gebeurd maar zijn bang voor elkaar. Uit vrees dat je de bijnaam "racistische" krijgt."

(Toen herinnerde ik me een Franse professor, die me zeer energiek probeerde te bewijzen dat de superioriteit van de westerse beschaving over de moslims bestaat. "Er is een beschaving en niet-beschaving - sprak hij met passie. - De westerse beschaving is Rafael, Leonardo da Vinci en Michelangelo, Erasmus en Montaigne, Rousseau en Voltaire, Mozart, Bach, Beethoven en Rossini, dit is Copernicus, Galileo, Newton en Einstein. We staan symbool voor vooruitgang, vrijheid en welvaart ". En de volgende ochtend belde me op in het hotel en mompelde: "Weet je, ik overdreef wat gisteren met die dingen. Het is verkeerd om te zeggen dat we meer beschaafd dan zij. Schrijf gewoon dat ieder volk zijn eigen weg gaat.” De interne bewaker van politieke correctheid heeft feilloos gewerkt.)

"Meneer Grzhebin, er komen verschillende mensen bij u aan die zeer duidelijke ideeën hebben over hun eigen identiteit. Wat kunt u ze eigenlijk aanbieden als vitale waarden, dat ze de charme van een nieuw vaderland gehoorzamen?" "Wij hebben hen te tonen de kracht van vrijheid. Veel mensen zeggen dat we geen waarden meer hebben. Blinde mensen! Onze meerwaarde is juist dat we geen waarden mee hebben! We moeten hen uitleggen de schoonheid van dit idee dat ze vrij zijn en kunnen kiezen of er een God is of niet, en zo ja, waar hij op lijkt."

Toen in Parijs auto's en van vuilnisbakken verbrand werden drie jaar geleden, werd het duidelijk dat iedereen de vrijheid anders begrijpt. U, de Fransmannen, doen me denken aan Don Quichote die het moeilijk heeft om van de gevangenen af te geraken, die hij zojuist bevrijd heeft. Als er geen geestelijke krachtlijn is - religie of ideologie (en u bied het niet aan), zal de vrijheid alleen de schade betekenen. En de mensen, in feite, hebben de vrijheid niet draag en velen zijn er zelfs bang van." -  geef ik een bezwaar.

"Ja - zegt Grzhebin - Dostojevski heeft het goed beschreven. Hij geloofde dat slechts een tiende van de bevolking is in staat is om vrij te leven, en de rest heeft inquisitie nodig." Ik ben het niet met eens. En hij had het ook mis wanneer hij beweerde dat de samenleving kan niet bestaan zonder religie. Onzin! Mensen met geen enkele religie hebben onze beschaving gemaakt."

"En hier dan is uw meest kwetsbare plek. Nieuwe Franse uit de Maghreb landen - dit zijn mensen die God hebben. Je kunt een van iemand anders niet doden als je zelf er geen hebt. U hebt uw God vernield in uw Franse boeken, hij had flink te verduren. En nu kunt u op het gebied van religie niet meer concurreren.”

"Dit is de kracht van onze samenleving! Ze komen naar ons, niet wij aan hen. U zult kunnen zeggen omdat wij rijk zijn. Ja, onze economie doet het goed, want er is geen God, maar plaats daarvan is er de vrijheid van meningsuiting. Wij zullen tegen de moslim kinderen in scholen zeggen: "Onze rijkdom is afkomstig van onze beginselen en niet van die van jullie". Geen enkel islamitisch land in de wereld bloeit en bruist. Wij hebben de aardolie voor hen ontdekt en ze konden dat geld niet eens nuttig gebruiken!"

"En zij zullen u vertellen dat u slechts een instrument in de handen van de Heer is. Ze zaten op het zand in de woestijn, biedend naar Allah, en God stuurde ze een ongekende rijkdom - olie en gas. Ja? Om te begrijpen hoe ze ons, de westerse mensen zien, vertel ik u een verhaal. Op een dag in Pakistan werd ik met mijn collega, ook een journalist, uitgenodigd bij de plaatselijke familie voor een diner. Al zittend aan de tafel vroegen ze mij en wezen naar mijn kruis: "Ben jij een christen?" "Ja, - antwoordde ik met trots. Een collega van mij, een man die plots verschrikkelijk bang werd aan dacht dat hij gestraft zal worden voor het feit dat hij een christen is. En hij antwoordde: "Ik ben een atheïst." Zijn hebben hem met beledigingen van de tafel gegooid. Het feit dat ik een christen ben, hebben de mensen met eer aangenomen: Ik geloof ten minste in God en Christus in de Koran - is een vereerde profeet. Maar ze weigerde om te dineren met een atheïst. Voor de moslims zijn jullie, de Franse atheïsten, wat de morele kwaliteiten betreft, slechter dan de aap, omdat de aap ten minste is niet verantwoordelijk voor haar daden. En ze gaan nooit jullie brood en de levensstijl met jullie delen. Ik vond het heel leuk om uw minister van Immigratie, dhr. Eric Besson, te horen, die zei: "Seculiere Islam kan en moet zijn plaats vinden in onze samenleving." De uitdrukking "seculiere Islam" is op zich een absurd. Seculiere islam kan niet! Het is alleen in het christendom is dat de mogelijkheid van secularisme ingebouwd is: "Geeft God alles dat van God is en geef Caesar alles dat van Caesar is." Ja, bidden tot God, maar gehoorzaam de wetten van het land waar u woont. In de islam, in tegendeel, is de staat, de rechtbanken, de scholen, de familie relaties - alles maakt deel uit van het Goddelijke.

"Hier ben ik met u eens. Weinig hoop dat de islamitische wereld zou gaan hervormen, als de christelijke in zijn tijd. Ik was op een conferentie waar een professor gesproken uit Algerije probeerde de behoefte aan verandering in de islam aan te kaarten. Onmiddellijk stond een dame verontwaardigd op en zei: "Hoe kun je praten over de hervorming als we volgens de koran leven die gedicteerd is door God zelf. Wie durft het woord van God te veranderen?” Het is alleen in het christendom dat er een reden is tot twijfel, omdat de Bijbel is geschreven door mensen.

Mijn nieuwste boek heet "Oorlog van twijfel en zekerheid." We twijfelen, maar moslims zijn vol vertrouwen." "Wat denk je zal eindelijk winnen - twijfel of vertrouwen?" "Ik denk - twijfel. Dit is het allerbelangrijkste in het leven. Zonder twijfel is er geen sprake van wetenschap en vooruitgang." "Maar de maatschappij kan niet bestaan zonder gemeenschappelijke waarden, zonder ideologie. Wat geef je aan jonge mensen behalve twijfel? Ongeloof is zo plat en banaal geworden dat gelijk welk geloof revolutionair karakter krijgt en de opstand is altijd aantrekkelijker voor de jongeren. “Er is maar één gemeenschappelijke waarheid - dat ik zou sterven, maar mijn kinderen en de samenleving zal worden voortgezet. We hebben meer dan honderd jaar het leven van vrijheid en twijfels. Als we ze verliezen zou dat een ramp voor de mensheid en een terugkeer naar de Middeleeuwen betekenen.

Wat doen we met burka’s?

In de laatste zondag van januari hebben de Champs-Elysees in Parijs geëxplodeerd. Duizenden en duizenden jonge Arabieren met de drums en pijpen maakte lawaai, danste en zongen met Egyptische en Marokkaanse vlaggen in hun handen. Enkele heethoofden zijn in een boom geklommen om een vlag recht boven de menigte te houden en de auto's claxonneerde als de goedkeuring.

"Wat is hier aan de hand?" - Vroeg ik aan een schattig Arabische man met de naam Jusef.

"We vieren het einde van de Afrika Voetbal Cup. Egypte heeft gewonnen!"- legde hij me gelukkig uit.

"Ben je een Egyptenaar?"

"Nou, wat zeg je - hij voelde zich een beetje beledigd door mij. - Ik ben een Fransman. Maar mijn vader was afkomstig uit Marokko.

"Maar waarom hou je in je handen Egyptische vlag?"

"Maar ze zijn, nou..., onze mensen" - een beetje in de war zei Jusef.

"Wat bedoel je met "ze"?"

"Moslims. Ik ben eerst een moslim, en dan pas de Fransman."

"Wat denkt u over het feit dat Frankrijk wil verbod op dragen van burka's (een soort gesloten sluier) voor vrouwen opleggen?"

"Waarom vraag je het mij, waar kom vandaan?"

"Ik kom uit Rusland."

"Dus jullie zijn allemaal christenen!"

"Wij hebben in Rusland 20 miljoen moslims."

"Wow! - zei Jusef vol bewondering. - Groot land! Ik had nooit gedacht dat Moskou een islamitische stad is!"

Ik zweeg tactvol.

"Ik zal je wat vertellen, - zei Jusef en zijn gezicht werd donker van woede. - Deze mensen, de Fransmannen, respecteren niemand. Hun vrouwen lopen in de zomer bijna naakt, met piercings op hun buik en tatoeages. En ze kleuren hun haar in het rood!" (Ik trok mijn muts wat meer op mijn hoofd om mijn vurig rood haar te bedekken.) De gehuwde vrouwen hebben allemaal minnaars, terwijl de mannen hun families verlaten voor een hoer. Ze respecteren zelfs eigen God niet en ze willen dat we op onze God ook niet respecteren. En deze mensen zijn verontwaardigd als onze meisjes een boerka dragen! Ga eens naar het Bois de Boulogne - er zijn tientallen travestieten in jurken van vrouwen, en ze alle laten hun penissen aan iedereen zien en niemand doet er iets aan. Maar wanneer een respectabele moslimvrouw haar gezicht bedekt uit bescheidenheid, eisen de Franse dat de politie haar oppakt, stript en leidt naar het politiebureau, waar ze een boete van 750 euro moet betalen! Nou, waar is de schaamte van die mensen?"

Woede van Jusef wordt meegedeeld door vijf miljoen moslim Fransmannen. Het debat over het verbieden van boerka schudde heel het land. En voor het eerst in de tijd wisten de mondige Fransmannen niet wat ze moeten daarom antwoorden. Als Frankrijk zichzelf verklaart als atheïstisch land dat onverschillig is tegenover religieuze waarden, waarom worden de katholieke nonnen die hun hoofden bedekken wel toegestaan en de Joden mogen hun kipa dragen, maar de hoofddoek en boerka's worden aangevallen? Als alle religies gelijk zijn, waarom het verbod alleen van toepassing op de islam?

"Omdat de boerka - een religieus symbool is, dat de vrijheid van vrouwen begrenst - vertelde me dat de beroemde Franse schrijver Marek Halter.

“Een moslim zal u vertellen dat het kruis - ook een religieus symbool."

"En jij zegt dan dat het dragen van het kruis is dezelfde als het dragen van een mooi sieraad".

"Ten eerste, het zou een leugen en een belediging zijn voor mijn christelijke godsdienst, en ten tweede, kunnen de moslims ook van hun kant stellen dat burka is alleen hun etnische mode. Wat dan?"

In dit verhaal met de hoofddoeken en burka's herinneren de Franse mijn aan mensen die een bezoek kregen maar dat uitgelopen is tot na de middernacht. En de eigenars beginnen van alles te verzinnen om hun gasten de deur uit te krijgen: "We moeten morgen zeer vroeg opstaan", "We hebben ook de vorige nacht helemaal niet geslapen", enz. Zij hebben niet de moed om te zeggen: "Ga weg! We willen slapen!"

Ze kunnen burka's verbieden alleen op grond van het feit dat het in strijd is met de christelijke tradities, maar dan moet Frankrijk deze tradities erkennen. We, Russen, hebben een goed gezegde "heilige plaats is nooit leeg." En hier is de heilige plaats leeg gekomen. Wie zal het innemen?"

"Deze heilige plaats was niet zo lang geleden verlaten, - zegt Monsieur Halter. - De mens kan niet leven zonder dromen, want het leven is een tragedie, en de dag zal komen dat wij zullen sterven, maar niemand wil graag sterven. Eerst waren er de religieuze dromen, die de revolutie heeft vernield, zij werden vervangen door seculiere dromen: het socialisme, fascisme, liberalisme, communisme (hoewel ik denk dat communisme is een soort van religieus geloof is). Maar al deze ideeën flopten. Wij geven toe dat het moeilijk was om iets beter te vinden dan de democratie, maar wij hebben steeds de dromen nodig. De tragedie van de dood bestaat, maar er is geen droom als tegengewicht, en de mensen zoeken hun weg terug naar God. Een beetje geloof is goed, maar te veel religie - is een oorlog. We zijn allemaal racisten en we zijn bang van andere mensen, die verschillen van ons, die kleden zich anders aan en lopen naar de moskeen. De mensheid sinds de tijden van Voltaire droomde van het creëren van internationale universele rechten, en nu is die tijd gekomen: in Europa zijn er geen grenzen en visums meer.

Maar met de financiële en morele crisis die er is, begint iedereen te vragen: we zijn universele mannen en vrouwen, maar waarom zijn we dan Fransmannen? En dan reizen voor de samenleving twee vragen: wat betekent het om een Fransman te zijn? En kan een moslim een Fransman worden? De eerste vraag is positief, dat onze plaats in de wereld definieert, de tweede - is een racistische vraag. De Fransen willen geen moslims in Frankrijk omdat ons land van oudsher een christelijk land is."

"Wat is dan racistisch is dit? Normaal nationalistisch standpunt."

"Als de Duitsers begonnen zichzelf te vragen "wie we zijn", kwam Hitler en zei hen: "Jullie zijn de beste.” En we weten hoe het eindigde."

"Waarom hoeft het zo te eindigen als met Hitler?"

"Omdat wij, mensen, opereren met de woorden, en tussen de woorden en de daden zijn er geen grenzen. Als we zeggen dat deze mensen zijn niet als wij en we zijn beter dan hen, dus kunnen we ze ook doden. Ik ben ook racist, net als iedereen, maar ik worstel met mijn racisme. Ik ben bang van woorden en wij moeten controleren wat wij zeggen."

"Controleer wat je zegt" - is het fundamentele kenmerk van de liberale Franse elite, en de schrijver Marek Halter - is daar een voorbeeld van. "Bij ons in Frankrijk bestaat slechts één politiek correcte mening, en alle vragen over migratie worden in de media enkel rooskleurig geschetst - zegt demograaf Michel Trebala. - We hebben zelfs het Rechtse krachten niet meer want ze zijn ook politiek correct geworden. Mensen zijn bang om de waarheid te spreken, want ze weten niet wat te doen met deze waarheid. Het gevoel van patriottisme is dood in Frankrijk. We hebben de Tweede Wereldoorlog verloren, wij zijn vertrokken uit Algerije en slepen de koloniale schuldgevoel. We leven in een museum van het grootse verleden en schamen zich voor heden. Wij probeer ons zelf te straffen voor de fouten die gemaakt zijn lang geleden. En deze toestand is zeer destructief niet alleen voor de Fransen, maar ook voor de migranten die proberen een Fransman te worden. Als de Fransman zijn slecht is, waarom moeten we, migranten, ook zo worden?"

"Ik heb altijd geloofd dat wroeging en schuldgevoel is slecht voor elke natie - merk ik. - Dit is een schijnvertoning van 'zuivering' van de fouten van het verleden de illusies en dromen van de jonge generatie vernietigd en laat ze opgroeien met een gevoel van schaamte voor hun vaderland. Er komt niets goeds uit zoiets".

"Soms ben ik jaloers op de Amerikanen, die cultiveren een gevoel van nationale trots. En wij, de Fransen zijn zwak, tolerant en gewoon bang. Wij denken dat als we alle buren van ons kussen zal het ook in ons voordeel werken. We zijn niet zeker van onze waarden, maar degenen die naar ons komen, geloven in hun waarden wel. Zwakke samenleving kan niet omgaan met sterke gevoelens."

Laatste oase van democratie

Franse parlementaire commissie in verband met het dragen van burka heeft ellendig lange tijd gezeteld en kwam alleen tot zinloos besluit dat "we er voor nog steeds een oplossing moeten vinden." Wat een conclusie, zeg! "Ze hadden niet genoeg ballen aan hun lijf!" - manifesteerde de conciërge in het huis van mijn vriend, een Portugese vrouw met de naam Madlen, de vrouw die recht voor de raap is, met een katholiek kruis op haar grote boezem.

Wie heeft er wel "genoeg ballen op hun lijf" - dat zijn de Zwitsers. Afgelopen najaar heeft Zwitserland met algemeen referendum besloten dat er geen nieuwe minaretten in het land worden gebouwd. "En Franse pers is meteen begonnen te schreeuwen dat Zwitsers zijn afschuwelijk en ondemocratisch, - zegt de Franse schrijver Andre Grzhebin. - We hebben nogmaals laten zien onze eigen hypocrisie."

Op de trein naar Zürich had ik als buurman een voormalige Latvier, die de Zwitserse nationaliteit kreeg een decennium geleden. "Vertel me, als een lokale inwoner - vroeg ik hem. - Waarom in heel de wereld wordt de bevolking met stokken naar de stembureaus gedreven om de vijf jaar maar in Zwitserland houden de burgers vrijwillig het referendum vier keer per jaar?"

"Ja, ze hoeven zelfs niet ergens te gaan, alle documenten worden aan huis in een onberispelijke staat door Swiss Post gebracht. Zwitserland heeft een systeem van zogenaamde "directe democratie". Geen vraag - van de bouw van openbaar toilet tot een mondiale politieke verandering - niet kan worden opgelost zonder directe volksstemming. Er worden de vragen op drie niveaus doorgestuurd: de gemeente waar je woont, jouw kanton (regio) en van het federale niveau. Alle vragen zijn bijgevoegd met document waarin de pro's en contra's zijn uitgelegd. U kunt kalm alles lezen en stemt per post. En nu, indien u aangesloten bent op het internet, zal de stemming letterlijk paar minuten duren. Maar als we praten over het laatste referendum over de minaretten, was ik, eerlijk gezegd, tegen gestemd."

"Waarom?" Wilt u "de ganzen niet plagen?"

"Precies. In Zwitserland hebben de kantons en de gemeenten aanzienlijke macht en zijn vrij om te beslissen over de bouw van moskeeën en minaretten, stilletjes aan. En zo luid een referendum te houden - is een teken voor de hele islamitische gemeenschap."

"Dus, misschien in Europa is de tijd rijp om die teken te laten zien?"

"Misschien wel. Maar nu zijn de Zwitsers bang voor terreuraanslagen op hun ambassades en vertegenwoordigers over de hele wereld."

"De minaret is vooral een politiek symbool, het betekent dat: we zijn hier en nu, zijn we klaar om ons religie te verspreiden, en we willen de maatschappij veranderen in overeenstemming met onze waarden - zei Ulrich Shlier, Parlementsmid van de Zwitserse Volkspartij, die het idee naar voor gebracht heb voor een referendum om minaretten te verbieden. - Minaret is een symbool van de overwinning, als je wilt. Toen de moslims in 1453 de Constantinopol veroverde, het eerste wat ze deden - ze hebben de minaretten rond de Heilige Sophia gebouwd om aan te tonen: de tijd en de macht zijn veranderd. "Maar je hebt in Zwitserland slechts vier minaretten". "Slechts? Dat is al genoeg. Het probleem moet in het begin opgelost worden, maar niet wanneer het te laat is - zoals nu in de Duitsland, waar 500 minaretten werden gebouwd waarvan er ongeveer honderd - klinkende".

"En als Zwitserland wordt aangeklaagd in het Hof van Straatsburg? Wat gaat u dan doen?"

"Daar zijn al zeven klachten ingediend! Maar het Hof van Straatsburg kan zich niet bemoeien met ons. In onze Grondwet is het belangrijkste - de macht van de bevolking en de bevolking heeft besloten door middel van een rechtstreekse algemene referendum. We hebben inderdaad een speciale vorm van democratie, niet te vergelijken met alle andere landen. Toen Zwitserland de lid werd van de Raad van Europa, had het al de Grondwet. Het zijn Europeanen die moeten beslissen wat ze met ons moeten doen, als ze onze democratie niet goed vinden. Theoretisch kunnen ze ons uit de Raad van Europa zetten, maar ik ben benieuwd om te zien hoe het Hof in Straatsburg, die de christelijke kruisen heeft verboden in de Italiaanse scholen zal beslissen om de bouw van minaretten in Zwitserland toe te laten?"

" Uw moslims in principe zijn migranten uit de Balkan landen en Turkije, mensen die dicht bij de Europese cultuur zijn en niet zo agressief zijn als de Noord-Afrikaanse in Frankrijk.

“Dat klopt, maar dat betekent niet dat wij geen problemen met hen hebben. De volgende vraag die we moeten beslissen - is de tragedie van zeventienduizend moslimvrouwen die zijn uitgehuwd tegen hun wil. Zodra de Zwitserse moslim meisje de leeftijd van 18-19 jaar bereikt, beslist de familie om met haar naar Kosovo of Turkije te reizen om te trouwen, waar ze twee weken later terugkeert al getrouwd met haar man, die ze nog nooit had gezien voor de huwelijksceremonie. In feite werd het meisje met winst verkocht, omdat het een Zwitsers paspoort helpt te verschaffen en de nationaliteit voor haar echtgenoot. Gedwongen huwelijk - is een schending van onze Grondwet, het is tegen de fundamentele vrijheden en onze wetten. We moeten eisen dat het burgerlijk huwelijkceremonie plaats vindt alleen in Zwitserland, en dat alleen zo'n huwelijk erkend wordt door onze wetten."

"Wanneer jullie besloten hebben om de minaretten te verbieden, hebben de vele officiële EU-ambtenaren u veroordeeld voor ondemocratisch handelen".

"En ik ben blij dat we geen EU-lid zijn. Ons hele politieke klasse heeft hartstochtelijk gepleit voor het lidmaatschap in de EU. Moest het van onze politici afhangen, zou Zwitserland al morgen worden opgenomen in de Europese Unie. Gelukkig moeten ze dat vragen aan hun burgers en mensen zijn gekant tegen de toetreding tot EU en tegen verlies van de onafhankelijkheid van hun land. Wij zijn geen missionarissen en wij zeggen aan alle andere landen: beslis zelf. Maar alsjeblieft, respect ook onze beslissingen. Wij willen leven als wij willen denken let ons hoofd.

Alle Europese landen hebben op de resultaten van ons referendum over minaretten moeten wachten. Ik heb honderden en honderden e-mails gekregen waarin mensen zeggen: dit is een zeer belangrijk feit dat een land moed heeft om een dergelijk complex probleem te brengen op een stemming, en we hopen dat nu, in onze landen zullen de discussies ook starten.

Turkse premier Erdogan zei ooit: "Democratie is slechts een trein, die wij nemen om ons doel te bereiken, moskeeën - zijn onze kazernes, de minaretten - onze bajonetten, de koepels van moskeeën - onze helmen en de gelovigen - onze soldaten."  Is het mogelijk om nog duidelijker te spreken?"

P.S.: In 1683, tijdens de belegering van Wenen door de Turken, bakten 's nachts de Weense bakkers vers brood en hoorde de Turken een tunnel onder de grond te graven. Alerte bakkers hebben op tijd alarm geslagen en daarmee de stad werd gereed. Als een teken van overwinning op de vijand hebben ze in Wenen een nieuw halvemaanvormige broodjes gebakken - een symbool van de islam. In deze vorm kwam het broodje naar Frankrijk, waar het ook zo werd genoemd - "croissant" ("Halve Maan").

Honderd jaar later, wordt Europa veroverd door de nieuwe soldaten van de islam. En er rijst er terug een vraag voor de Europese Unie: wat zal dan een symbool van de nieuwe Rijk worden - een onschuldig croissant als broodje voor de lunch of een echte Halve maan?

01-08-2010 om 23:31 geschreven door WooShoo