Wat is uw ervaring met Russen die in Belgie wonen/werken?
Kijk op het leven...
Ongecensureerde mening van een intelligente Rus die ook van Belgie houdt...
04-08-2010
Elke dag iets nieuw toevoegen lukt me precies niet altijd...
Dag beste vrienden,
aanvankelijk was ik van plan om elke dag
hier een of andere interessante artikel toevoegen, maar wegens vertaling dat
veel tijd en concentratie vergt, lukt het niet altijd.
Vandaag iets later zal ik hier alvast de eerste deel van een groot artikel over
Griekenland en EU publiceren, die geschreven is door Darya Aslamova. Er zijn
ook tal van goede journalisten in Rusland, maar voorlopig zal ik me beperken
tot Darya...
Ik ben ook niet gewoon om een blog te hebben dus aanpassen en wat leren vraagt
tijd. Mijn eigenlijke doel is de Vlamingen te laten zien hoe de Russen
gebeurtenissen binnen de EU en België interpreteren en verstaan. Ik wil die
enorme blinde haat en onbegrip van Vlamingen ten opzichte van Russen en
Russisch sprekende andere mensen te lijf gaan zodat de Vlamingen kunnen zien
dat onze wereldvisie en waardesysteem eigenlijk niet veel verschillen van die
van Belgen (Vlamingen en Wallen) of Europeanen in het algemeen... En
verschillende smeerlappen en schurken bestaan in elk land.
In de zonnige
Griekenland zijn er non-stop stakingen. Hun land is op de rand van het
faillissement, maar de Grieken zijn niet van plan om hun levensstijl te
veranderen en de broekriem aan te halen. "We gaan eerder de EU van binnen
uit slopen dan workaholics worden, zoals de Duitsers" - zeggen ze. Gewoon
zijn om royaal te leven zonder moeite te doen om hard te werken, staken de
burgers van zonnige Griekenland nu volcontinu.
Speciale
correspondente van "Komsomolskaya Pravda" Darya Aslamova is ervan
overtuigd dat de dreiging van de Grieken niet zo onschuldig is.
De USSR is
dood, maar de Griekse communisten zijn springlevend
"Russische perestrojka - een
overwinning voor de contrarevolutie, maar is niet definitief. Wij zijn ervan
overtuigd dat XXI eeuw zal een tijdperk zijn van de nieuwe wereldwijde
revolutionaire beweging en de nieuwe sociale revoluties."
Voor mij zit een mooie man met een
bril en met een fantastische naam - Eliseos Vagenas. Hij heeft zo'n eerlijke en
oprechte ogen, die ik zelf had in de tijden van mijn jeugd bij Komsomol (Nota
vertaler: Komsomol - één van de drie communistische jeugdbewegingen die werden ingedeeld
volgens de leeftijd). Eliseos is een lid van het Centraal Comité van de
Communistische Partij van Griekenland. En het is echt leuk om naar hem te
luisteren. "Dictatuur van het proletariaat", "uitbuiting van de
mens door de mens", "klassenstrijd", "massale
mobilisatie", "de machinaties van het internationale
imperialisme." Heel de set van clichés, dat ik met de moedermelk kreeg,
klinkt als de soundtrack voor mijn Sovjetse jeugdjaren en wiegt me beter in
slaap dan een slaapliedje.
Griekse communisten zijn ernstige
jongens, die goed georganiseerd zijn en sterk gedisciplineerd zijn en is
toegewijd aan de wereldwijde revolutie. Elke inwoner van Athene zal u met
plezier de weg naar het beroemde gebouw "CuCu" (Communistische Partij
van Griekenland), omgeven door de machtige buitenmuren als een fort, aanwijzen.
En bij afscheid zal ook zeggen: "Vaarwel, kameraad!"
"Nou jullie zijn dus hier zo
gebarricadeerd, kameraden? - vraag ik lachend aan Eliseos. - Hier kan niet
alleen een vijand maar geen muis kan hier nog binnen."
" De conspiratie mag niet
vergeten worden - verklaart kameraad Vagenas. - Onze partij werd opgericht in
1918 en meer dan de helft van haar leven waren wij ondergronds. Er zullen
altijd mensen zijn die zich er niet bij kunnen neerleggen bij het feit dat de
communisten hier legaal handelen. Onze partij is erom bekend dat tijdens de
Tweede Wereldoorlog hebben wij de antifascistische verzet opgericht en naar de
overwinning geleid. Maar daarna kwamen de Britten en de Amerikanen en hebben overal
hun mensen aan de macht gezet en de communisten werden uitgeroeid. Er was hier
alles: gevangenissen, vernietigingskampen, arrestaties en deportaties. Over
deze misdaden van de Amerikaanse en Britse imperialisme wil men in Europa
liever niet herinneren, maar ze praten wel graag over Stalin."
"Maar u erkent de misdaden van
het stalinisme?"
"Welke misdaden? Er was een
felle strijd tussen klassen met als doel de fundamenten van een nieuw
socialistisch systeem op te bouwen."
"Is het niet te duur om met
bloed van miljoenen mensen voor dergelijke stichtingen te betalen?"
"Waar haal je deze cijfers?
Miljoenen! Er zijn aanwijzingen van onrecht veroordeelde mensen door
Solzjenitsyn. Ja, er zijn fouten gemaakt, maar men kan ze geen misdaad noemen
omdat het verkeerd is. Denk aan de situatie van de Sovjet Unie. Denk eraan hoe
Hitler verschillende landen gebruikte tegen de jonge socialistische staat. De
Tataren van Krym, Tsjetsjenen, West-Oekraïners zoals Bandera, kleine volkeren
van de Kaukasus - allemaal zijn ze uitgezet en gestraft voor de ECHTE verraad
en samenwerking met de Duitse Fascisten. Nu probeert men in Europa het
communisme en fascisme gelijk maken alsof ze de synoniemen zijn. Maar zeggen
dat communisten en fascisten hetzelfde zijn - dat is de vervalsing van de
geschiedenis. In de Europese schoolboeken heeft men consequent de rol van de
Sovjet leger in de overwinning op het fascisme onderschat. En de rol van de
Verenigde Staten wordt overdreven geprezen. We hadden het moeilijk na de val
van de Sovjet Unie. Velen van de Communistische Partijen in de wereld hebben
hun moeilijke tijden meegemaakt, sommige zijn gesplitst of zijn van naam veranderd.
Maar de communistische beweging heeft zichzelf nog niet uitgeput en wij, de
Griekse communisten, weigeren ons ideaal - het socialisme - niet".
De idealen van socialisme worden
niet geweigerd niet alleen door de communisten, maar ook door alle bevolking
van Griekenland. "Verdomd kapitalist" en "medeplichtige van het
imperialisme" - zijn nog steeds serieuze beledigingen in het arbeidersmilieu
van Griekenland. Lokale intellectuelen, studenten of
werknemers kunnen alleen een
"linkse" zijn in hun overtuigingen - een anarchist, een communist,
een socialist of sociaaldemocraat, keuze hangt af van persoonlijke smaak. De
Griekse Communistische Partij heeft inderdaad geen reële politieke macht maar
behaalt steeds van 7 tot 8 procent bij alle verkiezingen en stuurt haar
afgevaardigden naar het Europees Parlement en geniet van het grote gezag en
moreel autoriteit bij de werknemers ten gevolge van de echt heroïsche
prestaties in het verleden. Geld voor "communisme" offeren niet
alleen haar eigen partijleden en de werkende klasse, maar zelfs de mensen met
rechtse overtuiging. (Echter, het Griekse recht is dezelfde als Griekse links,
met een zeer kleine afwijking naar rechts.)
Om te begrijpen wat het geheim is
van vredige en minder vredige Griekse revoluties, laten we naar de geschiedenis
kijken. Griekenland wordt vaak als omgekeerde Oost-Europa genoemd. Terwijl
Polen, Tsjechië, Bulgarije en Hongarije zijn geholpen met "het licht van
het communisme" die door het Rode Leger gebracht was, bleef Griekenland,
de heroïsche strijder tegen fascisme, steeds buiten het bereik van de Russische
helpende hand. Griekenland is gestopt (of, nauwkeuriger gezegd: werd gestopt)
op één stap van communisme. Na de oorlog hebben de Britse en Amerikaanse
"imperialistische kwaaddoeners" niet alleen een illegale rechtse
regering opgezet, maar zijn effectief met de represailles begonnen om de helden
van de communisten uit te roeien (hier heeft kameraad Vagenas groot gelijk). Toen
in 1967 bij een opstand de junta van de "zwarte kolonels" de macht in
het land greep, gesteund door de Amerikanen, zijn de communisten en heel de
linker vleugel van de politiekers moest ondergedoken leven. In de strijd tegen
het communistisch-anarchistisch gevaar heeft junta alle afschuwelijke methodes
gebruikt, waaronder marteling, verbanning en politieke moord. In die
verschrikkelijke tijden hebben alle linkse - dat moeten we toegeven - veel
moeten verduren en dat heeft de publieke opinie tot ondenkbare hoogte
gekatapulteerd. Klassieke revolutionaire blik van de ogen van martelaar heeft
Griekenland eens en voor altijd verleid.
Hoe kan men
zorgeloos leven zonder op de centen te letten.
Wanneer in 1981 Andreas Papandreou
aan de macht kwam in Griekenland - een socialist en een strijder voor de waarheid,
de oprichter van de partij "PASOK" (Algemene Griekse Socialistische
Beweging) en een grote vriend van de Sovjet Unie - de werkende massa juichte
van geluk. En niet voor niets. "In de jaren 80 Papandreou was in staat om
een enorme kloof tussen de zeer rijke en zeer arme te dichten en de
middenklasse te creëren. Dat was een groot succes - zegt politiek analist
Constantinos Phillis. - Maar in de jaren 90 had dezelfde middenklasse al
microbe om graag het geld uitgeven, de eisen werden alsmaar groter en dat
hebben de politici zeer snel voldaan. Sinds het einde van de junta is er in
Griekenland een "klanten" systeem tussen politici en mensen
ingesteld. Politici willen om verkozen te worden en de Griekse gezinnen willen
hun kinderen ergens op de openbare diensten tewerkstellen. Waarom? Omdat men
kan niet ontslagen worden van de baan bij de overheid. De specialiteiten van de
lokale mentaliteit zij zo dat papa en mama hun kinderen niet voor een gezonde
concurrentie voorbereiden of voor een succesvol carrière. In plaats daarvan
zijn ze druk bezig alleen over de connecties te vinden om hun kinderen ergens
een warm plaatsje te geven".
Ambtenaren in Griekenland zij even
goed beschermd als een of andere soort zeehonden, waarvoor Greenpeace iedere
keel doodbijt. "Als je de baan bij de overheid wist te bemachtigen, dan
weet je precies wat er met je zal gebeuren in de komende dertig jaar - zegt
economische commentator voor televisiezender "Sky" Ilias Siyakandari.
- Het grootste taboe in Griekenland - de permanente benoeming van de
ambtenaren. En ook nog goede salaris van meer dan 1000 euro, vele bonussen en
beloningen, vervroegde pensioenen en veilige oude dag. Mensen werken slechts
enkele uren per dag. Als je naar hetzelfde kantoor al 20 jaar komt, weet je al
hoe je minder en minder kan werken, beginnen om negen uur en weggaan om een uur
of twee. U kunt altijd uw vrienden vragen om uw kaart te registreren, als je te
lui bent om 's ochtends op te staan of om af te spreken: vandaag ga ik vroeger
vertrekken en jij dekt mij en morgen dek ik je ook.
Griekenland is niet veeleisend land.
De schuld van Griekse politici is dat ze de stemmen hebben gekregen voor een beloftes
van meer jobs bij de overheid. Alle partijen hebben dit gedaan al tientallen
jaren! En zelfs die partijen die niet aan de macht waren, hadden de gelegenheid
gehad om de neven, nichten en alle andere familieleden bij de overheid baan te
geven. Wanneer de meerderheid van bevolking zich ontspannen heeft, moest de
minderheid deze te zware last op hun schouders nemen, die de meerderheid
normaal diende te dragen. " We weten nog steeds niet hoeveel mensen zijn
tewerkgesteld in de openbare sector, - zegt Pandelis Iconomu, parlementslid van
de partij "PASOK". - Wanneer het aantal ambtenaren in de buurt van
een miljoen kwam (en dat is een kwart van de werkende bevolking en 40% van het
BBP), moesten de beleidsmakers iets anders uitvinden en de nieuwe banen
creëren: mensen in tijdelijk verband, speciale doeleinden, deeltijds werken,
etc. Deze mensen zijn niet ingeschreven maar de uitgaven voor sociale behoeften
groeide meer en meer."
Tussen een populistische politieke
klasse en het Griekse volk vormde een uitstekende relatie. Wil je de salarissen
verhogen? Geen probleem. Vervroegd pensioen? Ook geen probleem. Gratis onderwijs?
Natuurlijk. En de menigte van nietsnutten vloeide naar de universiteiten,
studeerde decennia lang(!), aten drie keer per dag gratis in kantines en
leverden nieuwe rekruten naar de rebellerende rijen van anarchisten.
En wat is een socialistische staat
zonder gratis gezondheidszorg? Weliswaar was hier ook niet zonder trucs
gebleven. "De operatie dat, bijvoorbeeld, in Cyprus in een privé kliniek
5000 euro kost, zal in Griekenland in het openbaar ziekenhuis 25 000 euro
kosten, - zegt economisch commentator Elias Siyakandari. - Waarom? Mensen
hebben geen baat wat het allemaal kost want alles wordt door de sociale
zekerheid betaald. Ziekenhuizen sturen schaamteloos de krankzinnige facturen
naar de overheid. Tegelijkertijd leeft in Griekenland soort van Midden-Oosten
mentaliteit. Patiënten moeten aan de behandelende arts een "lammetje in
een enveloppe" geven - een klein maar leuk bedrag om op te kopen.
Eigenlijk was iedereen zeer gelukkig wanneer de kans was om de staat te kunnen
melken en niemand klaagde iets."
De Grieken leefde zorgeloos leven en
gingen failliet op een meest aangename manier. Lokale corruptiehelden waren
geen kleine afschuwelijke dieven. Deze waren vrijgevige en elegante budgettaire
rovers die in staat waren om te delen. Het leven rondom hen was warm en
vrolijk. Heel saai leven lijden alleen eerlijke mensen zoals gierige Duitsers
en Scandinavische nerds. Zuiderse fraudeurs die levendige verbeelding en
creatieve talenten hebben, zijn in staat om van het leven te genieten met alles
daarop en daaraan.
Probeer dan
niet te staken!
Soms baarden de politici zich zorgen
over geld, maar het EU-lidmaatschap heeft de spannende vooruitzichten voor
Griekenland opengemaakt. Nu kun je lenen in onbeperkte hoeveelheden, snel en
goedkoop. Want nu waren de kredieten niet voor Griekenland als een derde klasse
Balkan-land, maar gaven ze geld voor een respectabel lid van de Europese Unie
die deel uitmaakt van een stabiele eurozone. "Alles ging goed zolang het
geld goedkoop was en kredietverstrekkers beleefd - zei economische commentator
Elias Siyakandari. - Maar wij hebben een zeer sterke linkse cultuur. Voor de
Grieken is typisch anti-Amerikaans denken is een gewoonte. Zelfs de rechtse
zijn hier voorzichtig tegen de "imperialisten". De combinatie van
gemakkelijk geld en links socialistisch cultuur leidde tot deze ramp.
Land die geen resources bezit en
niets produceert, was gewoon om te leven in een sociaal paradijs. Maar als je
lid bent van de EU, moet u voldoen aan bepaalde criteria zoals het
begrotingstekort dat lager is dan 3 procent van BBP. Hoe? Toen kwamen de
Amerikaanse banken ter hulp, zoals Goldman Sachs. Zij hebben zo goed als legale
en zeer ingenieuze schema's voorgesteld om te helpen met het dekken van de budgettaire
tekorten en de officiële rapportering in orde te brengen. Onder de garantie van
de toekomstige opbrengsten, heeft Griekenland "heet en vers" geld
kunnen ontvangen en zo kon ze de hersenen van de Europese toezichthouders lang
kunnen spoelen."
In de taal van gewone mensen hebben
de Grieken gedurende paar jaar hun jaarrekeningen vervalst in overeenstemming
met hun eigen rekenkundige regels. "Wij dachten dat wij de meest sluwe,
intelligente en vindingrijke zijn en dat we de statistieken kunnen verdoezelen
om nog meer geld te zuigen uit de Europese Unie - zegt politiek analist
Constantinos Phillis. - We dachten dat we iedereen kunnen bedriegen. Voor 2009,
vóór de financiële crisis, zijn wij in staat geweest om onze Europese partners
te bedriegen. Maar de dag kwam, waarop wij moesten betalen maar er was geen
geld. We hebben het vertrouwen verloren en onze partners hebben ons bekeken als
leugenaars en misleiders."
Toen Griekenland besefte hoe dun
haar laagje van welzijn is, toen alle Europese kranten de Grieken hebben
kletsen gegeven op het gezicht met de woorden als "schurken",
"bedriegers" en "oplichters", toen duidelijk werd dat de
jonge generaties de prijs zullen moeten betalen voor een hogere levensstandaard
van vroegere generaties (ongeveer 300 miljard euro), kwam de merendeel van de
bevolking op straten, bewapend met de socialistische doctrine. Door
demonstraties eiste de bevolking dat hun regering kan alsnog garanderen dat het
zorgeloze leventje nog steeds mogelijk is. De meest bewuste deel van de
Grieken, moreel tegen de muur geduwd, in volledige overeenstemming met de
orthodoxe mentaliteit, sloeg in zelfkastijding. Zoals een taxichauffeur George,
met wie ik vast zat in een verkeersopstopping vanwege de demonstratie van de
rechters en advocaten.
"Nou, wat staken zij voor, hè?
- zei hij woedend. - Heb je ooit een arme advocaat aan het bedelen gezien? Ik
niet dus. Welke demonstraties nog? Wij, de Grieken, zijn altijd oplichters en
zwendelaars geweest."
"Waarom bent u zo hard ze tegen
jouw moederland?" - ik greep mijn hart.
"Luister, ik ben een econoom.
Ik heb afgestudeerd in de universiteit van Grenoble. Ik spreek twee talen -
Engels en Frans. Wanneer ik terugkwam naar huis, kreeg ik een salaris
aangeboden van 800 euro als econoom (!), hoewel de jongen koerier alleen op de tips
tot 50 euro per dag kan verdienen. En ik ging als taxichauffeur aan de slag.
Ja, wat kan de economie in Griekenland zijn? Wij hebben de enige stabiele bron
van inkomsten - het toerisme. Maar deze is een spuug in eigen beker. Wij
bedriegen alle toeristen op alle vlakken. U bent nu in mijn taxi gestapt en
niet gezien welk tarief op de teller stond. Cijfer 1 is dagtarief, cijfer 2 is
nachttarief dat twee keer zo duur is. Iedere taxichauffeur, als hij je een
buitenlander ziet, schakelt dan meteen naar het nachttarief. Als ik op een
Grieks eiland op vakantie ga, betaal ik voor een kopje koffie twee euro,
terwijl een toerist zal vijf euro betalen. Lunch kost me rond 10 euro en voor
een vreemdeling kost het 30 euro. In elke kroeg zijn twee prijzen - voor buitenlanders
en voor lokale mensen. Iedereen verachten ons als fraudeurs, maar we staken
steeds "
"Wel, hebt u zelf deelgenomen
aan de staking van de taxichauffeurs?"
"Natuurlijk, dat deed ik. Waar
kan ik heen? Mijn vriend is niet komen opdagen op de staking. Volgende dag was
zijn auto volledig afgebrand."
In de
zonnige Griekenland zijn er non-stop stakingen. Hun land is op de rand van het
faillissement, maar de Grieken zijn niet van plan om hun levensstijl te
veranderen en de broekriem aan te halen. "We gaan eerder de EU van binnen
uit slopen dan workaholics worden, zoals de Duitsers" - zeggen ze. Gewoon
zijn om royaal te leven zonder moeite te doen om hard te werken, staken de
burgers van zonnige Griekenland nu volcontinu.
Speciale
correspondente van "Komsomolskaya Pravda" Darya Aslamova is ervan
overtuigd dat de dreiging van de Grieken niet zo onschuldig is. (Vervolg van deel 1)
Is het
mogelijk om van een Griek en Duitser te maken?
Enkele weken geleden heeft het
beroemde Duitse magazine "Focus" op de cover een schandalige karikatuur
gepubliceerd: de Venus van Milo met de Griekse vlag als een lendendoek toont
aan iedereen haar middelvinger. En het onderschrift luidt: "Bedriegers in
eurofamilie". De Duitse pers heeft op de inwoners van Duitsland een
waterval van onaangename feiten over het leven van "gewetenloze"
Grieken losgelaten: in 2004 - 2008 heeft EU aan Griekenland zowat 35 miljard
euro overgemaakt, waarvan 7 miljard - geld van de Duitse belastingbetaler.
Achterstand in betaling van belastingen in Griekenland komt elk jaar neer op
ongeveer 30 miljard euro. De Grieken besteden alleen voor omkopingen zowat 3,5 miljard
euro per jaar. De pensioengerechtigde leeftijd in de gezegende Ellade begint
zowat 6 jaar eerder dan in Duitsland. Wanneer de Duitsers hebben beseft dat
voor de schulden van Griekenland zouden ze zelf mogelijk moeten betalen, zijn
ze begonnen met adviezen te geven van hoogmorele waarde in de zin van dat de
Grieken moeten vroeg opstaan en hard werken of dat ze de eilanden te koop
stellen.
In het kamp van de landen - overtreders,
dat ervan houden om rijk te leven en daarom de minachting van de brave burgers
verdiend hebben, zijn er niet alleen orthodoxe Griekenland maar ook de
katholieke Portugal (het begrotingstekort is 9,3%), Spanje (11,4%) en Ierland
(12,5 %). De meest cynische economen hebben zelfs een afkorting PIGS
uitgevonden en gelanceerd (hoofdletters van de namen van deze landen). Er zijn
dan ineens de discussies losgebarsten over het feit of men daar Italië ook zou moeten
toevoegen en dus de schrijfwijze veranderen naar PIIGS. Economisch schandaal
onthulde onverzoenlijke verschillen tussen het protestantse, pragmatische
Noorden en het katholieke, vurige Zuiden van de EU. En niet alleen in de
rationele sfeer van gelden, maar ook in het gevoelige gebied van emotionele
compatibiliteit.
Zuinige, knorrige Duitsland met haar
beledigende liefdadigheid, het burgerlijk gevoel van de zakelijke integriteit
en oprechtheid en met vertrouwen in haar eigen onfeilbaarheid - is een levend
verwijt aan de briljante maar frivole Zuiderlingen. Iedereen die in het zuiden
heeft geleefd, weet uit ervaring hoe moeilijk het is om daar hard te werken en
hoe ons lichaam moet een verloren strijd aangaan tegen het relaxerend klimaat.
"Hoe kan men nodige werken gedaan krijgen met mensen die doodsbang zijn van
gelijk welke vorm van werk?" - schreef Byron over Grieken.
"Toen de twee helften van
Duitsland werden verenigd, zei de Franse president Mitterrand:"Ik hoop dat
we daar geen spijt van krijgen op een dag" - zegt me de voorzitter van het
Griekse Confederatie van Arbeiders dhr. Statis Anestis. - Het verlangen van
huidige Duitsland om alle landen door dezelfde kam te kammen doet me denken aan
Hitler, die wilde ook dat alle jongens de scouts waren en alle meisjes zouden
nette rokjes dragen en zo moesten ze "mooi zijn". De Duitsers zeggen
altijd: "Wordt net zoals wij, en dan denken wij of wij u helpen of
niet." Maar kun je van een Grieks een Duitser maken? Natuurlijk niet.
Duitsland gedraagt zich als de eigenaar van Europa. De Duitsers hebben de meeste
heilige en tijdloze waarden van de Grieken bespotten. Geen enkele Griekse zou
zich dergelijk gebaar permitteren dat de Venus van Milo in het Duitse blad
"Focus" deed. De Duitsers aarzelen niet om Griekenland te beledigen,
die het meest leed onder fascisme, meer dan andere Europese landen. In elke
Griekse familie is tenminste één persoon vermoord, één vrouw is verkracht, het
huis was beroofd of afgebrand. Honderdduizenden Grieken waren gestuurd naar
gedwongen arbeid in Duitsland. En in 1942 hebben de Duitsers al het goud
gestolen dat opgeslagen was in de Griekse banken. Ze kunnen ons niet uitstaan
omdat wij tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met de Russen waren. Al die woede
dat ze zolang koesterden, hebben de Duitsers nu op ons losgelaten. Juist in de
tijd wanneer we het moeilijk hebben. De Grieken zullen Duitse manier van leven
nooit aanleren. Het enige wat we vragen is respect en leningen aan het normale
percentage. Waarom leent Duitsland, die de industrie bezit, aan 1,5% en wij,
die niets hebben, moeten lenen aan 6,5%?"
"Misschien omdat jullie niets
hebben? "- vraag ik.
"Toen Duitsland een lid werd
van de Europese Unie, kregen ze een afzetmarkt van 360 miljoen mensen, en
Griekenland maakt deel uit van deze markt. Alle Duitse goederen komen naar
Griekenland zonder dat er op belastingen of heffingen genomen worden. 30% van
onze wapens komt van Duitsland. Elk ziekenhuis is uitgerust met alleen nog
Duitse machines. We zijn nu één familie. En in de familie zijn er niet alleen
rechten maar ook plichten. Ze verkopen aan ons, wij kopen van hen. Maar
Duitsland wil verkopen op onze markt maar geen verplichtingen te hebben
tegenover deze markt."
Krachtige industrie van Duitsland is
al lang onder vuur van beschuldigingen van economisch egoïsme. "De
Duitsers kunnen de vraag op de binnenlandse markt gemakkelijk verhogen door
simpelweg salarissen te verhogen" - zegt Pandelis Icoon, lid van het
parlement van de partij "PASOK". - Maar zij geven de voorkeur aan
lage lonen, houden hun sociale stelsel op kleine en droge rantsoen. Maar Europa
wordt overspoeld door hun export.
In tijden van financiële crisis in
Europa, begon de theorie van het wetenschappelijke communisme een buitengewone
populariteit te genieten. De boeken van Marx en Lenin werden uitverkocht als
warme broodjes. Hoe bekijken de communisten deze situatie in Griekenland?
"Ze hadden een zondebok nodig, en
ze vonden ons - de Griekenland, om inter-imperialistische tegenstellingen
binnen de EU op te lossen" - zegt kameraad Eliseos Vagenas. - Naast de
tegenstrijdigheden tussen de EU en de VS, tussen de dollar en de euro. Wanneer
de euro is gekomen, waren de VS niet gelukkig ermee want het gaf aan de sterke
Europese kapitaal een krachtig hulpmiddel voor de beheersing van de markten.
Het feit dat de situatie in Griekenland de euro ondermijnd is winstgevende en
voor de VS en voor Duitsland, voor de export van Duitse productie. Wat de
beschuldigingen in de Duitse pers betreft, die zegt dat Grieken het geld hebben
gestolen van de Duitsers - is het niet nieuw. Bourgeoisie manipuleert de bevolking
van Duitsland met behulp van de goedkope argumenten. In de EU-kas storten ALLE
landen het geld. Het bedrag hangt af van het aantal inwoners en het BBP. Geld,
dat in beslag genomen is van de gewone mensen, gaat naar de concrete kapitalistische
broekzakken. De EU is opgericht om de positie van grote kapitalen te
versterken, zowel tegen andere landen, voornamelijk de VS, maar ook tegen de
Europese arbeidersklasse. Geld van de Duitse werknemers heeft de gewone Griek nooit
bereikt, maar zijn beland in de zakken van internationale kapitalisten, net als
geld dat opgehaald was bij een gewone Grieken. De Grieken zijn nu diep
teleurgesteld door de positie van de EU. Enkele jaren geleden, toen Griekenland
gelokt was in de Eurozone, heeft men ons beloofd een sterke munt en grote stabiliteit.
Waar is nu dd Europese solidariteit nu?
Waar de
gratis kaas ligt. Of hoe gemakkelijk is het om een kolonie te worden.
"in de EU zijn er producerende
landen en zijn er consumerende landen, - zegt een politiek analist Constantinos
Phillis. - Griekenland is een consumerend land geworden. In de loop der jaren
is in de EU alle technische, industriële en financiële macht van het zuiden van
Europa naar het noorden doorgestroomd. En de laatste crisis heeft deze
fundamentele zwakte op de kaart gebracht."
"Crisis werd rijp gedurende
vele jaren, wanneer in Griekenland een proces van verkleining van de productiecapaciteit
werd gedwongen - zegt lid van de Communistische Partij van Griekenland Eliseos Vagenas.
- Dit is geheel te wijten aan het feit dat we de EU zijn binnengekomen. Naar
schatting voor elke euro subsidies van de EU heeft ons land er drie verloren.
Hoe werd dit gedaan? Voor dat Griekenland bij de EU trad, hadden wij een
positieve handelsbalans voor landbouwproducten. De EU heeft ons quotas
opgelegd: je kunt zoveel melk produceren en niet meer, en zoveel vlees. De dorpelingen
kregen een eenmalige uitkering voor het kappen van de wijngaarden en
olijfbomen. De Europese Unie zei: Wij hebben uw olijfolie en wijn niet nodig.
Wij hebben er zelf genoeg van. Griekenland maakte eigen wijn duizenden jaren
lang en nu importeren wij de wijn uit Frankrijk!"
Griekse boeren betreurde het en met de
tranen in hun ogen, maar vrijwillig, hebben hun prachtige wijngaarden
vernietigd, onder de strikte supervisie van de EU.
"De dorpelingen zijn 720 euro
betaald voor het vernietigen van stremma wijnstokken (de stremma is een
meetkundige maat voor landmeters in Griekenland en is gelijk aan 1000 vierkante
meters), - zegt kameraad Vagenas. - En ze eisen een schriftelijke verbintenis
om voor altijd de druiventeelt te stoppen. In een wereld waar zo veel mensen
aan honger lijden is het crimineel om producten te vernietigen. Dit is een
barbaarse houding! Nou, indien u geen olijfolie hoeft, stuur het dan naar de
kinderen van Afrika! Waarom de bomen kappen? De betekenis van dit spel is de
vernietiging van de kleine producenten en daardoor de versterking van de
positie van monopolistische bedrijven. Dat leidt tot afhankelijkheid van het
land van import.
Een andere industrie waarin we sterk
waren is de scheepsbouw. Maar de EU heeft al overeenkomsten getekend voor de
bouw van schepen in Korea en Duitsland. Veel van onze scheepsbouw bedrijven werden
gesloten. Vorig jaar hebben Griekse rederijen 770 nieuwe schepen in het
buitenland besteld! Als iemand u zegt dat EU kredieten toewijst om te helpen -
geloof het niet. Hier is een voorbeeld. De EU gaf ons geld zodat wij een nieuwe
luchthaven kunnen bouwen, maar op voorwaarde dat wij moeten de materialen bij
specifieke bedrijven en firma's aan vaste prijzen kopen. Dus moesten we beton
en ijzer in Duitsland bestellen, want het was afgesproken in de overeenkomst.
Wie heeft hieraan verdiend? Iedereen, behalve Griekenland.
"Als mensen mij vragen of er
sprake was van een valkuil bij toetreding van Griekenland tot de EU, met
al die gemakkelijke leningen en
geplande verlaging van de productiecapaciteiten, zeg ik dan: als je een muis
bent, zal de hele wereld voor je een muizenval zijn" - zei economisch
analist Ilias Siyakandari. -
Wanneer u bij een grote organisatie
treedt moet je de regels respecteren maar tegelijker tijd wel cynisch zijn. Als
je cynisch bent en u werkt hard, dan hebt u misschien een mogelijkheid om winstgevend
te zijn. We waren niet in staat om buitenlandse belangen te weerstaan en de
onze te verdedigen. In Griekenland zijn er weer oproepen om zich terug te
trekken uit de EU en weer een onafhankelijke land te worden. Dit is puur
populisme. Waar gaan we nu - zonder middelen en met een enorme schuldenberg?
Zodra we zouden zeggen dat wij uit de EU stappen, zal onze schuldenberg van 300
miljard plots veranderen in een berg van 400 miljard euro. Konden we
onafhankelijk zijn? Ja, het zou wel eens kunnen, moesten wij de mentaliteit van
de Zweden en de Denen hebben. Maar wij zijn Grieken.
Waar gaat
de EU naar toe?
"Toen we bij de EU traden,
hadden we in gedachten zoiets als de VS - zei Stathis Anestis, voorzitter van
de Verenigde Griekse vakbonden. - We hebben geen behoefte aan Europa met een Duits-Frans-Engels
hoed op haar hoofd. Wij eisen gelijke rechten en respect voor de soevereiniteit
van elk land ". Maar de essentie van de zaak is het feit dat de
transformatie van Europese Unie in de Verenigde Staten van Europa het verlies
van de soevereiniteit van alle Europese staten vereist. En niemand is er blij
mee!
"Fout van Brussel is dat de EU
een geldalliantie is gebleven in plaats van een politieke alliantie zei economisch
analist Ilias Siyakandari. - De Europese Unie heeft landen met sterke
concurrentiepositie, die hoogwaardige en goedkope producten produceren, zoals
Duitsland. En heeft EU de consumerende landen, zoals in Griekenland of Spanje.
Maar het federale systeem werkt zo altijd. In Californië, bijvoorbeeld, hebben
ze veel ergere problemen dan in Griekenland, maar who cares! Iedereen weet dat Amerika
is een federale staat met de federale begroting. Als sommige staten in de
problemen komen zal Washington ze altijd dekken. Maar de EU nog steeds geen
eendrachtige staat geworden."
De erosie van de nationale
soevereiniteit maakt de landen die al hun economische onafhankelijkheid al
verloren hebben en die al met een schuldenberg zitten, helemaal niet bang. Maar
deze is volstrekt onaanvaardbaar voor de machtige en succesvolle landen zoals
Duitsland. Haar ambities zijn eigenlijk veel hoger. "De Duitsers zijn
ervan overtuigd dat de hele Europese markt bestaat alleen om hun belangen te
dienen - zei Stathis Anestis. - In de politieke zin zal de Europese Unie voor
de rijke Duitsland binnenkort een ballast worden. Duitsland wil derde speler
worden in een spel dat begonnen is door Amerika en China. We willen alleen
iedereen eraan te herinneren: er zijn ook gewone mensen in de wereld en niet
alleen banken en grote bedrijven. Als we over de belangen va gewone mensen niet
nadenken, dan krijgen we onstuimige massa mensen in de straten van Europa. Wat
de Grieken betreft, zal ik u zeggen: we zijn niet lui, geen bedelaars of
bandieten. We zijn gewoon heel bijzondere mensen."
P.S.: «Nu op dit ogenblik is einde
maart, maar we zitten koffie te drinken op het terras onder de bloeiende
sinaasappelbomen, - zei Nikos, "groen" activist van het Griekse
eiland Evia. - En in de West- en Noord-Europa begint de sneeuw nog te smelten,
er waaien de koude winden, mensen lopen in winterkleren en blazen hun neuzen
vrij in zakdoeken. Nou, vertel me, wat de noorderlingen kunnen doen tijdens
deze koude dagen? Buiten is donker, alcohol is duur, vooral in Scandinavië, om
veel seks te bedrijven zijn ze niet gewend. Het blijft alleen om te gaan
werken. En ze willen dat Grieken ook zon debiele, gecastreerde workaholics
worden. Maar de Grieken en moderne wereld kunnen moeilijk naast elkaar bestaan
- goed dan, des te erger voor de moderne wereld. Wij - het soevereine volk, vol
van luiheid en van oosterse zaligheid. We gaven de wereld democratie en de
belangrijkste ideologische waarden. We hebben ook onze zwakheden, maar ze
kunnen vergeven worden voor onze waardigheden. Maar wat ze ons nooit kunnen
vergeven is ons kunde om het leven te genieten."
