Wat is uw ervaring met Russen die in Belgie wonen/werken?
Kijk op het leven...
Ongecensureerde mening van een intelligente Rus die ook van Belgie houdt...
01-08-2010
Verenigde Moslim Staten van Europa...
Hoi iedereen.
Hiermee begin ik mijn rubriek "Europa
vandaag en morgen". Later
volgen vele andere artikels en ook mijn eigen mening i.v.m. deze kwesties.
Uw mening is heel belangrijk voor
mij dus laat zeker uw commentaar achter.
In het begin wil ik iedereen
waarschuwen dat:
- de mening die geuit is elke
artikel is van de auteur van dat artikel zelf en komt niet noodzakelijk overeen
met die van mij;
- de bedoeling om op mijn blog
artikels te posten die ik zelf interessant vond is enkel en alleen om aan mijn
lezers de verschillende visies en standpunten te laten zien van verschillende
mensen;
- als er iemand door het lezen van
mijn blog of artikels die hier gepubliceerd zijn zich gechoqueerd of beledigd
voelt stel ik voor dat deze persoon de website gewoon verlaat om de schade te
beperken. Wat mij een logische keuze lijkt.
Wij allemaal moeten de discussies
NIET PERSOONLIJK opnemen - het is maar een discussie, woordenwisseling en niets
meer.
Hier is het eerste artikel van de bekende Russische journaliste Darya Aslamova.
Wordt er de
naam van de Europese Unie naar de Verenigde Moslim Staten van Europa veranderd?
Wij nemen
vaak een voorbeeld van Europa. Om beter te begrijpen waar Europa heen wil ging
onze speciale correspondente Daria Aslamova naar het hart van de westerse
beschaving - stad Parijs.
Februari vrijdag in Parijs. Vanuit
de hemel stroomde regen met sneeuw. Een paar straten van Montmartre duizenden
agressieve, jonge (en oudere) mannen rolde over het trottoir hun versleten
tapijten en zetten hun schoenen af. Kleine straatjes in de buurt van de boulevard
Barbes zijn volledig geblokkeerd. "Ga niet naar daar, mevrouw, - raadde
mij een jonge agent aan. - Ze worden niet graag bekeken. En nog belangrijker -
verberg uw camera". En hij blijkt gelijk te hebben. Zodra ik mijn camera
in de hand neem midden in dit mannelijk publiek, duiken een grote zwarte man op
met een kreet: "Als je het niet weg doet, breek ik het!"
"Handen af, klootzak!" -
Schreeuw ik en zwaai met een grote witte paraplu, volgens het advies van een
van mijn vriend, een Fransman. ("Als je aangevallen wordt doe als een
zwarte - legde hij me uit - gedraag zich dan op dezelfde manier als zij het
doen: schreeuw, maak wilde gebaren voor zijn neus, spring en dans om agressie
te uiten. Ze hebben dat niet graag als iemand volgens hun regels speelt, vooral
als het een blanke vrouw is").
Een ogenblik later wordt ik gegrepen
in een ring van zwaar ademende, donkere mannen. Een van hen draagt doekje
"veiligheid" op zijn arm en vraagt me in het Engels: "Wat doe
jij hier, mevrouw?"
"Ik wandel hier, ik ben een
toerist."
"Dan gaat u beter sneller
weg."
"Waarom? Ik vind hier leuk en
ik wil blijven en ik zal kijken."
"Je kunt de mensen niet
observeren wanneer ze aan het bidden zijn."
"Als mensen niet gezien willen
worden, dan kunnen zij toch thuis bidden in plaats van op een openbare plaats.
Gebed is uw privé zaak. Ik ben in het hart van Parijs, op een openbare straat.
Probeer me maar eens aan te raken! "
"Ik wil u geen kwaad, maar ik
kan u ook niet beschermen." - zegt bewaker voorzichtig.
"Maar ik heb uw bescherming ook
niet nodig! Wie bent u eigenlijk? Ik ben in een vrij land onder de bescherming
van de Franse wet!" De bewaker blaft iets in het Frans aan de menigte en
de jonge "wolven" nemen een stap opzij.
"Allah Akbar! - Krachtig
geschreeuw van duizend stemmen schudt de straten van Parijs en drukt me
letterlijk tegen de muur een klein restaurant die "Eurokebab" noemt.
Honderden mensen liggen op de grond met een religieuze koorts en natte sneeuw
valt op hun ruggen. Deze mensen geloven niet matig, niet twijfelend, maar met
al hun wezen! Niet in Kandahar of in Bagdad, noch in Gaza - nergens heb ik zo'n
krachtige en felle geloof in God ontmoet dat ik in de katholieke Parijs zag. De
meest zorgeloze, spettende en frivole stad in de wereld, in een land dat rijk
is naar alle soorten van sensuele belevenissen. Het land dat God al ruim 200
jaar geleden verbannen heeft en buiten de deuren gezet! Maar de overwinning op
de Heer, zoals we weten, is slechts van korte duur. God komt altijd terug - in
een of andere vorm.
Terwijl de Parijse moslims hun
moskeen bouwen en verzamelen op de algemene vrijdaggebeden, zodat iedereen hun
eendracht en cohesie ziet, voert elegante, sierlijke, goddeloze en elitaire
Frankrijk filosofische debatten over de Franse identiteit: "Wie zijn wij?
Waar gaan we naartoe en hoe de Fransman verschilt van de rest van de
mensheid?" Het debat is begonnen door de overheid, die geschrokt was door
een vloedgolf van vreemde Arabische bloed in de maatschappij. De bedoeling van
debat is de radicale ommezwaai in de samenleving te maken, dat lusteloos en
slaperig is geworden, en om hem weer een bepaalde richting te geven, de
doelstellingen voor het leven, de redenen voor de nationale trots of zelfs een
leidend gedacht.
"Een van de Franse filosofen
had de natie omschreven als een groep mensen die een gemeenschappelijk project
hebben - zei de onderdirecteur van de Nationale Assemblee dhr. Thierry Mariani.
- Hier proberen we te bepalen wat is ons project als wij er een hebben? De
Franse bevolking is radicaal veranderd en wij plukken de vruchten van de
hereniging van gezinnen 1974, toen gastarbeiders uit de Maghreb-landen het
recht hebben gekregen om hun vrouwen, ouders en kinderen naar Frankrijk te
brengen. Plotseling werd het ons duidelijk dat de Fransman zijn is niet de
oorsprong, de religie of zelfs niet de huidskleur. Het is gewoon een mens met
een Frans paspoort. Maar dit is niet genoeg om een natie te bouwen. In de
hoofden van de burgers komt fundamentele vraag: wat betekent het om een
Fransman te zijn?"
"Onze
grootste waarde is de afwezigheid van waarden."
"Frankrijk is niet alleen wijn
en kaas Camembert, - zei de beroemde Franse schrijver, auteur van "Een
wereld zonder goden" Andre Grzhebin. - Frankrijk - is een open samenleving,
waarin er geen religieuze of ideologische principes zijn. We hebben niets
verboden. We weten dat de wetten van de samenleving en zelfs van de godsdienst
- is wat wij bedacht, dat wil zeggen mensheid, niet God, niet Karl Marks en
Mohammed. Het is aan ons niet uit de hemel gevallen. Dat is juist waarom
Frankrijk anders is dan andere landen. Daarom ben ik een Fransman en niet omdat
ik champagne drink. U kunt in Frankrijk een katholiek, protestant, moslim, jood
of een communist zijn, maar de staat bekijkt en erkent u alleen als een
Fransman. Er was een parlementslid tijdens de Franse Revolutie, dat zei:
"Over de Joden als een natie willen we niets horen. Maar de jood als
persoon en burger is belangrijk voor ons, net als iedere Fransman.
Er was een duidelijk hoofdprincipe
bekendgemaakt dat voor iedereen geldt. De overheid mag niet in discussie treden
met de religieuze confessies, welke dan ook. Het idee zelf dat er sprake zou
kunnen zijn van onderhandelen of overeenkomsten maken tussen moslims en Frankrijk
- is een grappige en raar idee.
In het algemeen, wanneer je in het
land aankomt, wordt er niets besproken tussen u en de natie. Als u niet goed
vindt - verlaat dan het land. Vanaf het moment dat je het paspoort krijgt,
wordt u voor de staat een Fransman en niet een buitenlander en het maakt geen verschil
of u de voormalige Arabier of Pers is. U kunt voor zichzelf de rechten van een
Fransman eisen, maar geen rechten van een moslim.
Foto 3
En geen toegevingen! We hoeven niets
door de vingers bekijken. Eens ging ik met een van mijn vrienden - een
Algerijnse schrijver (zijn grootvader was een imam in Algiers maar hij zelf was
een atheïst) praten met de kinderen in een Franse school. De schooldirecteur
vroeg hem: "Geef mij een advies. Islamitische studenten eisen dat een
speciale ruimte voor gebed wordt gemaakt. Wat moet ik doen?" En hij
antwoordde: "Je hoeft niets toegeven. Er is geen ruimte voor katholieken
of voor joden apart, waarom dan voor moslims? En het onderwijs in Frankrijk is
gescheiden van religie, zoals de staat zelf."
De schrijver kwam zes maanden terug
in dezelfde school en daar bestond al een aparte gebedsruimte voor moslims. De
directeur vroeg hem weer: "De leerlingen vragen om een boord op te hangen
met "Toegang is verboden voor christenen en joden". Wat kunnen we
doen?" Zes maanden later was er zo'n boord boven de deuren van
gebedslokaal. En er zijn tal van andere voorbeelden. Moslims eisen aparte
zwembaden voor mannen en vrouwen, en zwangere Arabische vrouwen eisen dat ze
onderzocht worden door vrouwelijke artsen. Maar wanneer je naar het ziekenhuis
gebracht wordt om te bevallen, kunt u niet kiezen - er is alleen een arts van
dienst. Hetzelfde is dat men niet kan eisen dat hele straten en wijken
afgesloten en geblokkeerd worden wanneer men bidden wilt. Wilt u bidden - ga
naar de moskee. Uw religieuze gevoelens is uw zaak. Ik ben geschokt dat de
politie gewoon staat te kijken terwijl de hele straten zijn afgesloten vanwege
het vrijdaggebed."
"Uitgedrukt in de taal van de
Bijbel, de vreemdelingen profiteren openlijk van de gastvrijheid en eisen meer
en meer van die ongewone speciale behandeling - merk ik. "Dat is het toch.
- ik vertel verder - Maar in Londen kon ik gisteren in een wc van een chique
winkel meehoren een verschrikkelijk schandaal: twee Arabische vrouwen werden
woedend op de toiletmadam. Ze eiste een kom water om zich daar proper te maken
en weigerden het toiletpapier - heb ik uitgelegd.
Ik ben zelf de getuige geweest van
een conflict in een ander Engelse winkel met dezelfde reden. In de islamitische
landen hebben ze in de toiletten in plaats van papier meestal een waterkraan
met flexibele darm aan of een kom water. Je kunt zeggen dat dit een kleinigheid
is. Waarom gewoon geen kom water geven? En ik zeg je dat elk van deze toegevingen
is geen kleinigheid. Het is gevaarlijk, niet alleen voor ons maar voor de hele
wereld. Als wij toegeven, wie zal dan de vrijheid en onze beschaving
verdedigen? Het kwam tot het punt dat we erover zelfs niet mogen spreken. Niet
omdat de overheid het ons verbiedt, maar omdat het is zogezegd onfatsoenlijk.
De interne censuur zit in de hoofden van blanke mensen. Dit is angst voor hun
eigen mening en angst voor reactie van je buren of je vrienden. Er zijn
onderwerpen waarover je niet eens gedichten of artikels kunt schrijven - ze
worden gewoon niet gepubliceerd omdat de pers overheerst is met de mening van
de liberale elite. Iedereen weet wat er gebeurd maar zijn bang voor elkaar. Uit
vrees dat je de bijnaam "racistische" krijgt."
(Toen herinnerde ik me een Franse
professor, die me zeer energiek probeerde te bewijzen dat de superioriteit van
de westerse beschaving over de moslims bestaat. "Er is een beschaving en
niet-beschaving - sprak hij met passie. - De westerse beschaving is Rafael, Leonardo
da Vinci en Michelangelo, Erasmus en Montaigne, Rousseau en Voltaire, Mozart,
Bach, Beethoven en Rossini, dit is Copernicus, Galileo, Newton en Einstein. We
staan symbool voor vooruitgang, vrijheid en welvaart ". En de volgende
ochtend belde me op in het hotel en mompelde: "Weet je, ik overdreef wat
gisteren met die dingen. Het is verkeerd om te zeggen dat we meer beschaafd dan
zij. Schrijf gewoon dat ieder volk zijn eigen weg gaat. De interne bewaker van
politieke correctheid heeft feilloos gewerkt.)
"Meneer Grzhebin, er komen
verschillende mensen bij u aan die zeer duidelijke ideeën hebben over hun eigen
identiteit. Wat kunt u ze eigenlijk aanbieden als vitale waarden, dat ze de
charme van een nieuw vaderland gehoorzamen?" "Wij hebben hen te tonen
de kracht van vrijheid. Veel mensen zeggen dat we geen waarden meer hebben.
Blinde mensen! Onze meerwaarde is juist dat we geen waarden mee hebben! We
moeten hen uitleggen de schoonheid van dit idee dat ze vrij zijn en kunnen
kiezen of er een God is of niet, en zo ja, waar hij op lijkt."
Toen in Parijs auto's en van
vuilnisbakken verbrand werden drie jaar geleden, werd het duidelijk dat
iedereen de vrijheid anders begrijpt. U, de Fransmannen, doen me denken aan Don
Quichote die het moeilijk heeft om van de gevangenen af te geraken, die hij
zojuist bevrijd heeft. Als er geen geestelijke krachtlijn is - religie of
ideologie (en u bied het niet aan), zal de vrijheid alleen de schade betekenen.
En de mensen, in feite, hebben de vrijheid niet draag en velen zijn er zelfs
bang van." -geef ik een bezwaar.
"Ja - zegt Grzhebin -
Dostojevski heeft het goed beschreven. Hij geloofde dat slechts een tiende van
de bevolking is in staat is om vrij te leven, en de rest heeft inquisitie
nodig." Ik ben het niet met eens. En hij had het ook mis wanneer hij
beweerde dat de samenleving kan niet bestaan zonder religie. Onzin! Mensen met
geen enkele religie hebben onze beschaving gemaakt."
"En hier dan is uw meest
kwetsbare plek. Nieuwe Franse uit de Maghreb landen - dit zijn mensen die God
hebben. Je kunt een van iemand anders niet doden als je zelf er geen hebt. U
hebt uw God vernield in uw Franse boeken, hij had flink te verduren. En nu kunt
u op het gebied van religie niet meer concurreren.
"Dit is de kracht van onze
samenleving! Ze komen naar ons, niet wij aan hen. U zult kunnen zeggen omdat
wij rijk zijn. Ja, onze economie doet het goed, want er is geen God, maar
plaats daarvan is er de vrijheid van meningsuiting. Wij zullen tegen de moslim
kinderen in scholen zeggen: "Onze rijkdom is afkomstig van onze beginselen
en niet van die van jullie". Geen enkel islamitisch land in de wereld
bloeit en bruist. Wij hebben de aardolie voor hen ontdekt en ze konden dat geld
niet eens nuttig gebruiken!"
"En zij zullen u vertellen dat
u slechts een instrument in de handen van de Heer is. Ze zaten op het zand in
de woestijn, biedend naar Allah, en God stuurde ze een ongekende rijkdom - olie
en gas. Ja? Om te begrijpen hoe ze ons, de westerse mensen zien, vertel ik u
een verhaal. Op een dag in Pakistan werd ik met mijn collega, ook een
journalist, uitgenodigd bij de plaatselijke familie voor een diner. Al zittend
aan de tafel vroegen ze mij en wezen naar mijn kruis: "Ben jij een
christen?" "Ja, - antwoordde ik met trots. Een collega van mij, een
man die plots verschrikkelijk bang werd aan dacht dat hij gestraft zal worden
voor het feit dat hij een christen is. En hij antwoordde: "Ik ben een
atheïst." Zijn hebben hem met beledigingen van de tafel gegooid. Het feit
dat ik een christen ben, hebben de mensen met eer aangenomen: Ik geloof ten minste
in God en Christus in de Koran - is een vereerde profeet. Maar ze weigerde om
te dineren met een atheïst. Voor de moslims zijn jullie, de Franse atheïsten,
wat de morele kwaliteiten betreft, slechter dan de aap, omdat de aap ten minste
is niet verantwoordelijk voor haar daden. En ze gaan nooit jullie brood en de
levensstijl met jullie delen. Ik vond het heel leuk om uw minister van
Immigratie, dhr. Eric Besson, te horen, die zei: "Seculiere Islam kan en
moet zijn plaats vinden in onze samenleving." De uitdrukking
"seculiere Islam" is op zich een absurd. Seculiere islam kan niet!
Het is alleen in het christendom is dat de mogelijkheid van secularisme
ingebouwd is: "Geeft God alles dat van God is en geef Caesar alles dat van
Caesar is." Ja, bidden tot God, maar gehoorzaam de wetten van het land
waar u woont. In de islam, in tegendeel, is de staat, de rechtbanken, de
scholen, de familie relaties - alles maakt deel uit van het Goddelijke.
"Hier ben ik met u eens. Weinig
hoop dat de islamitische wereld zou gaan hervormen, als de christelijke in zijn
tijd. Ik was op een conferentie waar een professor gesproken uit Algerije
probeerde de behoefte aan verandering in de islam aan te kaarten. Onmiddellijk
stond een dame verontwaardigd op en zei: "Hoe kun je praten over de
hervorming als we volgens de koran leven die gedicteerd is door God zelf. Wie
durft het woord van God te veranderen? Het is alleen in het christendom dat er
een reden is tot twijfel, omdat de Bijbel is geschreven door mensen.
Mijn nieuwste boek heet "Oorlog
van twijfel en zekerheid." We twijfelen, maar moslims zijn vol
vertrouwen." "Wat denk je zal eindelijk winnen - twijfel of
vertrouwen?" "Ik denk - twijfel. Dit is het allerbelangrijkste in het
leven. Zonder twijfel is er geen sprake van wetenschap en vooruitgang."
"Maar de maatschappij kan niet bestaan zonder gemeenschappelijke waarden,
zonder ideologie. Wat geef je aan jonge mensen behalve twijfel? Ongeloof is zo
plat en banaal geworden dat gelijk welk geloof revolutionair karakter krijgt en
de opstand is altijd aantrekkelijker voor de jongeren. Er is maar één
gemeenschappelijke waarheid - dat ik zou sterven, maar mijn kinderen en de
samenleving zal worden voortgezet. We hebben meer dan honderd jaar het leven
van vrijheid en twijfels. Als we ze verliezen zou dat een ramp voor de mensheid
en een terugkeer naar de Middeleeuwen betekenen.
Wat doen we
met burkas?
In de laatste zondag van januari
hebben de Champs-Elysees in Parijs geëxplodeerd. Duizenden en duizenden jonge
Arabieren met de drums en pijpen maakte lawaai, danste en zongen met Egyptische
en Marokkaanse vlaggen in hun handen. Enkele heethoofden zijn in een boom
geklommen om een vlag recht boven de menigte te houden en de auto's claxonneerde
als de goedkeuring.
"Wat is hier aan de hand?"
- Vroeg ik aan een schattig Arabische man met de naam Jusef.
"We vieren het einde van de
Afrika Voetbal Cup. Egypte heeft gewonnen!"- legde hij me gelukkig uit.
"Ben je een Egyptenaar?"
"Nou, wat zeg je - hij voelde
zich een beetje beledigd door mij. - Ik ben een Fransman. Maar mijn vader was
afkomstig uit Marokko.
"Maar waarom hou je in je
handen Egyptische vlag?"
"Maar ze zijn, nou..., onze
mensen" - een beetje in de war zei Jusef.
"Wat bedoel je met
"ze"?"
"Moslims. Ik ben eerst een
moslim, en dan pas de Fransman."
"Wat denkt u over het feit dat
Frankrijk wil verbod op dragen van burka's (een soort gesloten sluier) voor
vrouwen opleggen?"
"Waarom vraag je het mij, waar
kom vandaan?"
"Ik kom uit Rusland."
"Dus jullie zijn allemaal
christenen!"
"Wij hebben in Rusland 20
miljoen moslims."
"Wow! - zei Jusef vol
bewondering. - Groot land! Ik had nooit gedacht dat Moskou een islamitische
stad is!"
Ik zweeg tactvol.
"Ik zal je wat vertellen, - zei
Jusef en zijn gezicht werd donker van woede. - Deze mensen, de Fransmannen,
respecteren niemand. Hun vrouwen lopen in de zomer bijna naakt, met piercings
op hun buik en tatoeages. En ze kleuren hun haar in het rood!" (Ik trok
mijn muts wat meer op mijn hoofd om mijn vurig rood haar te bedekken.) De
gehuwde vrouwen hebben allemaal minnaars, terwijl de mannen hun families
verlaten voor een hoer. Ze respecteren zelfs eigen God niet en ze willen dat we
op onze God ook niet respecteren. En deze mensen zijn verontwaardigd als onze
meisjes een boerka dragen! Ga eens naar het Bois de Boulogne - er zijn
tientallen travestieten in jurken van vrouwen, en ze alle laten hun penissen
aan iedereen zien en niemand doet er iets aan. Maar wanneer een respectabele
moslimvrouw haar gezicht bedekt uit bescheidenheid, eisen de Franse dat de
politie haar oppakt, stript en leidt naar het politiebureau, waar ze een boete
van 750 euro moet betalen! Nou, waar is de schaamte van die mensen?"
Woede van Jusef wordt meegedeeld
door vijf miljoen moslim Fransmannen. Het debat over het verbieden van boerka
schudde heel het land. En voor het eerst in de tijd wisten de mondige
Fransmannen niet wat ze moeten daarom antwoorden. Als Frankrijk zichzelf verklaart
als atheïstisch land dat onverschillig is tegenover religieuze waarden, waarom
worden de katholieke nonnen die hun hoofden bedekken wel toegestaan en de Joden
mogen hun kipa dragen, maar de hoofddoek en boerka's worden aangevallen? Als
alle religies gelijk zijn, waarom het verbod alleen van toepassing op de islam?
"Omdat de boerka - een
religieus symbool is, dat de vrijheid van vrouwen begrenst - vertelde me dat de
beroemde Franse schrijver Marek Halter.
Een moslim zal u vertellen dat het
kruis - ook een religieus symbool."
"En jij zegt dan dat het dragen
van het kruis is dezelfde als het dragen van een mooi sieraad".
"Ten eerste, het zou een leugen
en een belediging zijn voor mijn christelijke godsdienst, en ten tweede, kunnen
de moslims ook van hun kant stellen dat burka is alleen hun etnische mode. Wat
dan?"
In dit verhaal met de hoofddoeken en
burka's herinneren de Franse mijn aan mensen die een bezoek kregen maar dat
uitgelopen is tot na de middernacht. En de eigenars beginnen van alles te
verzinnen om hun gasten de deur uit te krijgen: "We moeten morgen zeer
vroeg opstaan", "We hebben ook de vorige nacht helemaal niet
geslapen", enz. Zij hebben niet de moed om te zeggen: "Ga weg! We
willen slapen!"
Ze kunnen burka's verbieden alleen
op grond van het feit dat het in strijd is met de christelijke tradities, maar
dan moet Frankrijk deze tradities erkennen. We, Russen, hebben een goed gezegde
"heilige plaats is nooit leeg." En hier is de heilige plaats leeg
gekomen. Wie zal het innemen?"
"Deze heilige plaats was niet
zo lang geleden verlaten, - zegt Monsieur Halter. - De mens kan niet leven
zonder dromen, want het leven is een tragedie, en de dag zal komen dat wij
zullen sterven, maar niemand wil graag sterven. Eerst waren er de religieuze dromen,
die de revolutie heeft vernield, zij werden vervangen door seculiere dromen:
het socialisme, fascisme, liberalisme, communisme (hoewel ik denk dat
communisme is een soort van religieus geloof is). Maar al deze ideeën flopten.
Wij geven toe dat het moeilijk was om iets beter te vinden dan de democratie,
maar wij hebben steeds de dromen nodig. De tragedie van de dood bestaat, maar
er is geen droom als tegengewicht, en de mensen zoeken hun weg terug naar God.
Een beetje geloof is goed, maar te veel religie - is een oorlog. We zijn
allemaal racisten en we zijn bang van andere mensen, die verschillen van ons,
die kleden zich anders aan en lopen naar de moskeen. De mensheid sinds de
tijden van Voltaire droomde van het creëren van internationale universele rechten,
en nu is die tijd gekomen: in Europa zijn er geen grenzen en visums meer.
Maar met de financiële en morele
crisis die er is, begint iedereen te vragen: we zijn universele mannen en
vrouwen, maar waarom zijn we dan Fransmannen? En dan reizen voor de samenleving
twee vragen: wat betekent het om een Fransman te zijn? En kan een moslim een
Fransman worden? De eerste vraag is positief, dat onze plaats in de wereld
definieert, de tweede - is een racistische vraag. De Fransen willen geen
moslims in Frankrijk omdat ons land van oudsher een christelijk land is."
"Wat is dan racistisch is dit?
Normaal nationalistisch standpunt."
"Als de Duitsers begonnen
zichzelf te vragen "wie we zijn", kwam Hitler en zei hen:
"Jullie zijn de beste. En we weten hoe het eindigde."
"Waarom hoeft het zo te
eindigen als met Hitler?"
"Omdat wij, mensen, opereren
met de woorden, en tussen de woorden en de daden zijn er geen grenzen. Als we
zeggen dat deze mensen zijn niet als wij en we zijn beter dan hen, dus kunnen
we ze ook doden. Ik ben ook racist, net als iedereen, maar ik worstel met mijn
racisme. Ik ben bang van woorden en wij moeten controleren wat wij
zeggen."
"Controleer wat je zegt" -
is het fundamentele kenmerk van de liberale Franse elite, en de schrijver Marek
Halter - is daar een voorbeeld van. "Bij ons in Frankrijk bestaat slechts
één politiek correcte mening, en alle vragen over migratie worden in de media
enkel rooskleurig geschetst - zegt demograaf Michel Trebala. - We hebben zelfs
het Rechtse krachten niet meer want ze zijn ook politiek correct geworden.
Mensen zijn bang om de waarheid te spreken, want ze weten niet wat te doen met
deze waarheid. Het gevoel van patriottisme is dood in Frankrijk. We hebben de
Tweede Wereldoorlog verloren, wij zijn vertrokken uit Algerije en slepen de
koloniale schuldgevoel. We leven in een museum van het grootse verleden en
schamen zich voor heden. Wij probeer ons zelf te straffen voor de fouten die
gemaakt zijn lang geleden. En deze toestand is zeer destructief niet alleen
voor de Fransen, maar ook voor de migranten die proberen een Fransman te
worden. Als de Fransman zijn slecht is, waarom moeten we, migranten, ook zo
worden?"
"Ik heb altijd geloofd dat
wroeging en schuldgevoel is slecht voor elke natie - merk ik. - Dit is een
schijnvertoning van 'zuivering' van de fouten van het verleden de illusies en
dromen van de jonge generatie vernietigd en laat ze opgroeien met een gevoel
van schaamte voor hun vaderland. Er komt niets goeds uit zoiets".
"Soms ben ik jaloers op de
Amerikanen, die cultiveren een gevoel van nationale trots. En wij, de Fransen
zijn zwak, tolerant en gewoon bang. Wij denken dat als we alle buren van ons
kussen zal het ook in ons voordeel werken. We zijn niet zeker van onze waarden,
maar degenen die naar ons komen, geloven in hun waarden wel. Zwakke samenleving
kan niet omgaan met sterke gevoelens."
Laatste
oase van democratie
Franse parlementaire commissie in
verband met het dragen van burka heeft ellendig lange tijd gezeteld en kwam
alleen tot zinloos besluit dat "we er voor nog steeds een oplossing moeten
vinden." Wat een conclusie, zeg! "Ze hadden niet genoeg ballen aan
hun lijf!" - manifesteerde de conciërge in het huis van mijn vriend, een Portugese
vrouw met de naam Madlen, de vrouw die recht voor de raap is, met een katholiek
kruis op haar grote boezem.
Wie heeft er wel "genoeg ballen
op hun lijf" - dat zijn de Zwitsers. Afgelopen najaar heeft Zwitserland
met algemeen referendum besloten dat er geen nieuwe minaretten in het land
worden gebouwd. "En Franse pers is meteen begonnen te schreeuwen dat
Zwitsers zijn afschuwelijk en ondemocratisch, - zegt de Franse schrijver Andre
Grzhebin. - We hebben nogmaals laten zien onze eigen hypocrisie."
Op de trein naar Zürich had ik als
buurman een voormalige Latvier, die de Zwitserse nationaliteit kreeg een
decennium geleden. "Vertel me, als een lokale inwoner - vroeg ik hem. -
Waarom in heel de wereld wordt de bevolking met stokken naar de stembureaus
gedreven om de vijf jaar maar in Zwitserland houden de burgers vrijwillig het
referendum vier keer per jaar?"
"Ja, ze hoeven zelfs niet
ergens te gaan, alle documenten worden aan huis in een onberispelijke staat
door Swiss Post gebracht. Zwitserland heeft een systeem van zogenaamde "directe
democratie". Geen vraag - van de bouw van openbaar toilet tot een mondiale
politieke verandering - niet kan worden opgelost zonder directe volksstemming.
Er worden de vragen op drie niveaus doorgestuurd: de gemeente waar je woont, jouw
kanton (regio) en van het federale niveau. Alle vragen zijn bijgevoegd met
document waarin de pro's en contra's zijn uitgelegd. U kunt kalm alles lezen en
stemt per post. En nu, indien u aangesloten bent op het internet, zal de
stemming letterlijk paar minuten duren. Maar als we praten over het laatste
referendum over de minaretten, was ik, eerlijk gezegd, tegen gestemd."
"Waarom?" Wilt u "de
ganzen niet plagen?"
"Precies. In Zwitserland hebben
de kantons en de gemeenten aanzienlijke macht en zijn vrij om te beslissen over
de bouw van moskeeën en minaretten, stilletjes aan. En zo luid een referendum
te houden - is een teken voor de hele islamitische gemeenschap."
"Dus, misschien in Europa is de
tijd rijp om die teken te laten zien?"
"Misschien wel. Maar nu zijn de
Zwitsers bang voor terreuraanslagen op hun ambassades en vertegenwoordigers
over de hele wereld."
"De minaret is vooral een
politiek symbool, het betekent dat: we zijn hier en nu, zijn we klaar om ons
religie te verspreiden, en we willen de maatschappij veranderen in
overeenstemming met onze waarden - zei Ulrich Shlier, Parlementsmid van de
Zwitserse Volkspartij, die het idee naar voor gebracht heb voor een referendum om
minaretten te verbieden. - Minaret is een symbool van de overwinning, als je
wilt. Toen de moslims in 1453 de Constantinopol veroverde, het eerste wat ze
deden - ze hebben de minaretten rond de Heilige Sophia gebouwd om aan te tonen:
de tijd en de macht zijn veranderd. "Maar je hebt in Zwitserland slechts
vier minaretten". "Slechts? Dat is al genoeg. Het probleem moet in
het begin opgelost worden, maar niet wanneer het te laat is - zoals nu in de
Duitsland, waar 500 minaretten werden gebouwd waarvan er ongeveer honderd -
klinkende".
"En als Zwitserland wordt
aangeklaagd in het Hof van Straatsburg? Wat gaat u dan doen?"
"Daar zijn al zeven klachten
ingediend! Maar het Hof van Straatsburg kan zich niet bemoeien met ons. In onze
Grondwet is het belangrijkste - de macht van de bevolking en de bevolking heeft
besloten door middel van een rechtstreekse algemene referendum. We hebben
inderdaad een speciale vorm van democratie, niet te vergelijken met alle andere
landen. Toen Zwitserland de lid werd van de Raad van Europa, had het al de
Grondwet. Het zijn Europeanen die moeten beslissen wat ze met ons moeten doen,
als ze onze democratie niet goed vinden. Theoretisch kunnen ze ons uit de Raad
van Europa zetten, maar ik ben benieuwd om te zien hoe het Hof in Straatsburg,
die de christelijke kruisen heeft verboden in de Italiaanse scholen zal
beslissen om de bouw van minaretten in Zwitserland toe te laten?"
" Uw moslims in principe zijn
migranten uit de Balkan landen en Turkije, mensen die dicht bij de Europese
cultuur zijn en niet zo agressief zijn als de Noord-Afrikaanse in Frankrijk.
Dat klopt, maar dat betekent niet
dat wij geen problemen met hen hebben. De volgende vraag die we moeten
beslissen - is de tragedie van zeventienduizend moslimvrouwen die zijn
uitgehuwd tegen hun wil. Zodra de Zwitserse moslim meisje de leeftijd van 18-19
jaar bereikt, beslist de familie om met haar naar Kosovo of Turkije te reizen
om te trouwen, waar ze twee weken later terugkeert al getrouwd met haar man,
die ze nog nooit had gezien voor de huwelijksceremonie. In feite werd het
meisje met winst verkocht, omdat het een Zwitsers paspoort helpt te verschaffen
en de nationaliteit voor haar echtgenoot. Gedwongen huwelijk - is een schending
van onze Grondwet, het is tegen de fundamentele vrijheden en onze wetten. We
moeten eisen dat het burgerlijk huwelijkceremonie plaats vindt alleen in
Zwitserland, en dat alleen zo'n huwelijk erkend wordt door onze wetten."
"Wanneer jullie besloten hebben
om de minaretten te verbieden, hebben de vele officiële EU-ambtenaren u
veroordeeld voor ondemocratisch handelen".
"En ik ben blij dat we geen
EU-lid zijn. Ons hele politieke klasse heeft hartstochtelijk gepleit voor het
lidmaatschap in de EU. Moest het van onze politici afhangen, zou Zwitserland al
morgen worden opgenomen in de Europese Unie. Gelukkig moeten ze dat vragen aan
hun burgers en mensen zijn gekant tegen de toetreding tot EU en tegen verlies
van de onafhankelijkheid van hun land. Wij zijn geen missionarissen en wij
zeggen aan alle andere landen: beslis zelf. Maar alsjeblieft, respect ook onze
beslissingen. Wij willen leven als wij willen denken let ons hoofd.
Alle Europese landen hebben op de
resultaten van ons referendum over minaretten moeten wachten. Ik heb honderden
en honderden e-mails gekregen waarin mensen zeggen: dit is een zeer belangrijk
feit dat een land moed heeft om een dergelijk complex probleem te brengen op
een stemming, en we hopen dat nu, in onze landen zullen de discussies ook
starten.
Turkse premier Erdogan zei ooit:
"Democratie is slechts een trein, die wij nemen om ons doel te bereiken,
moskeeën - zijn onze kazernes, de minaretten - onze bajonetten, de koepels van
moskeeën - onze helmen en de gelovigen - onze soldaten."Is het mogelijk om nog duidelijker te
spreken?"
P.S.: In
1683, tijdens de belegering van Wenen door de Turken, bakten 's nachts de
Weense bakkers vers brood en hoorde de Turken een tunnel onder de grond te
graven. Alerte bakkers hebben op tijd alarm geslagen en daarmee de stad werd
gereed. Als een teken van overwinning op de vijand hebben ze in Wenen een nieuw
halvemaanvormige broodjes gebakken - een symbool van de islam. In deze vorm
kwam het broodje naar Frankrijk, waar het ook zo werd genoemd -
"croissant" ("Halve Maan").
Honderd
jaar later, wordt Europa veroverd door de nieuwe soldaten van de islam. En er
rijst er terug een vraag voor de Europese Unie: wat zal dan een symbool van de
nieuwe Rijk worden - een onschuldig croissant als broodje voor de lunch of een
echte Halve maan?
In de zonnige
Griekenland zijn er non-stop stakingen. Hun land is op de rand van het
faillissement, maar de Grieken zijn niet van plan om hun levensstijl te
veranderen en de broekriem aan te halen. "We gaan eerder de EU van binnen
uit slopen dan workaholics worden, zoals de Duitsers" - zeggen ze. Gewoon
zijn om royaal te leven zonder moeite te doen om hard te werken, staken de
burgers van zonnige Griekenland nu volcontinu.
Speciale
correspondente van "Komsomolskaya Pravda" Darya Aslamova is ervan
overtuigd dat de dreiging van de Grieken niet zo onschuldig is.
De USSR is
dood, maar de Griekse communisten zijn springlevend
"Russische perestrojka - een
overwinning voor de contrarevolutie, maar is niet definitief. Wij zijn ervan
overtuigd dat XXI eeuw zal een tijdperk zijn van de nieuwe wereldwijde
revolutionaire beweging en de nieuwe sociale revoluties."
Voor mij zit een mooie man met een
bril en met een fantastische naam - Eliseos Vagenas. Hij heeft zo'n eerlijke en
oprechte ogen, die ik zelf had in de tijden van mijn jeugd bij Komsomol (Nota
vertaler: Komsomol - één van de drie communistische jeugdbewegingen die werden ingedeeld
volgens de leeftijd). Eliseos is een lid van het Centraal Comité van de
Communistische Partij van Griekenland. En het is echt leuk om naar hem te
luisteren. "Dictatuur van het proletariaat", "uitbuiting van de
mens door de mens", "klassenstrijd", "massale
mobilisatie", "de machinaties van het internationale
imperialisme." Heel de set van clichés, dat ik met de moedermelk kreeg,
klinkt als de soundtrack voor mijn Sovjetse jeugdjaren en wiegt me beter in
slaap dan een slaapliedje.
Griekse communisten zijn ernstige
jongens, die goed georganiseerd zijn en sterk gedisciplineerd zijn en is
toegewijd aan de wereldwijde revolutie. Elke inwoner van Athene zal u met
plezier de weg naar het beroemde gebouw "CuCu" (Communistische Partij
van Griekenland), omgeven door de machtige buitenmuren als een fort, aanwijzen.
En bij afscheid zal ook zeggen: "Vaarwel, kameraad!"
"Nou jullie zijn dus hier zo
gebarricadeerd, kameraden? - vraag ik lachend aan Eliseos. - Hier kan niet
alleen een vijand maar geen muis kan hier nog binnen."
" De conspiratie mag niet
vergeten worden - verklaart kameraad Vagenas. - Onze partij werd opgericht in
1918 en meer dan de helft van haar leven waren wij ondergronds. Er zullen
altijd mensen zijn die zich er niet bij kunnen neerleggen bij het feit dat de
communisten hier legaal handelen. Onze partij is erom bekend dat tijdens de
Tweede Wereldoorlog hebben wij de antifascistische verzet opgericht en naar de
overwinning geleid. Maar daarna kwamen de Britten en de Amerikanen en hebben overal
hun mensen aan de macht gezet en de communisten werden uitgeroeid. Er was hier
alles: gevangenissen, vernietigingskampen, arrestaties en deportaties. Over
deze misdaden van de Amerikaanse en Britse imperialisme wil men in Europa
liever niet herinneren, maar ze praten wel graag over Stalin."
"Maar u erkent de misdaden van
het stalinisme?"
"Welke misdaden? Er was een
felle strijd tussen klassen met als doel de fundamenten van een nieuw
socialistisch systeem op te bouwen."
"Is het niet te duur om met
bloed van miljoenen mensen voor dergelijke stichtingen te betalen?"
"Waar haal je deze cijfers?
Miljoenen! Er zijn aanwijzingen van onrecht veroordeelde mensen door
Solzjenitsyn. Ja, er zijn fouten gemaakt, maar men kan ze geen misdaad noemen
omdat het verkeerd is. Denk aan de situatie van de Sovjet Unie. Denk eraan hoe
Hitler verschillende landen gebruikte tegen de jonge socialistische staat. De
Tataren van Krym, Tsjetsjenen, West-Oekraïners zoals Bandera, kleine volkeren
van de Kaukasus - allemaal zijn ze uitgezet en gestraft voor de ECHTE verraad
en samenwerking met de Duitse Fascisten. Nu probeert men in Europa het
communisme en fascisme gelijk maken alsof ze de synoniemen zijn. Maar zeggen
dat communisten en fascisten hetzelfde zijn - dat is de vervalsing van de
geschiedenis. In de Europese schoolboeken heeft men consequent de rol van de
Sovjet leger in de overwinning op het fascisme onderschat. En de rol van de
Verenigde Staten wordt overdreven geprezen. We hadden het moeilijk na de val
van de Sovjet Unie. Velen van de Communistische Partijen in de wereld hebben
hun moeilijke tijden meegemaakt, sommige zijn gesplitst of zijn van naam veranderd.
Maar de communistische beweging heeft zichzelf nog niet uitgeput en wij, de
Griekse communisten, weigeren ons ideaal - het socialisme - niet".
De idealen van socialisme worden
niet geweigerd niet alleen door de communisten, maar ook door alle bevolking
van Griekenland. "Verdomd kapitalist" en "medeplichtige van het
imperialisme" - zijn nog steeds serieuze beledigingen in het arbeidersmilieu
van Griekenland. Lokale intellectuelen, studenten of
werknemers kunnen alleen een
"linkse" zijn in hun overtuigingen - een anarchist, een communist,
een socialist of sociaaldemocraat, keuze hangt af van persoonlijke smaak. De
Griekse Communistische Partij heeft inderdaad geen reële politieke macht maar
behaalt steeds van 7 tot 8 procent bij alle verkiezingen en stuurt haar
afgevaardigden naar het Europees Parlement en geniet van het grote gezag en
moreel autoriteit bij de werknemers ten gevolge van de echt heroïsche
prestaties in het verleden. Geld voor "communisme" offeren niet
alleen haar eigen partijleden en de werkende klasse, maar zelfs de mensen met
rechtse overtuiging. (Echter, het Griekse recht is dezelfde als Griekse links,
met een zeer kleine afwijking naar rechts.)
Om te begrijpen wat het geheim is
van vredige en minder vredige Griekse revoluties, laten we naar de geschiedenis
kijken. Griekenland wordt vaak als omgekeerde Oost-Europa genoemd. Terwijl
Polen, Tsjechië, Bulgarije en Hongarije zijn geholpen met "het licht van
het communisme" die door het Rode Leger gebracht was, bleef Griekenland,
de heroïsche strijder tegen fascisme, steeds buiten het bereik van de Russische
helpende hand. Griekenland is gestopt (of, nauwkeuriger gezegd: werd gestopt)
op één stap van communisme. Na de oorlog hebben de Britse en Amerikaanse
"imperialistische kwaaddoeners" niet alleen een illegale rechtse
regering opgezet, maar zijn effectief met de represailles begonnen om de helden
van de communisten uit te roeien (hier heeft kameraad Vagenas groot gelijk). Toen
in 1967 bij een opstand de junta van de "zwarte kolonels" de macht in
het land greep, gesteund door de Amerikanen, zijn de communisten en heel de
linker vleugel van de politiekers moest ondergedoken leven. In de strijd tegen
het communistisch-anarchistisch gevaar heeft junta alle afschuwelijke methodes
gebruikt, waaronder marteling, verbanning en politieke moord. In die
verschrikkelijke tijden hebben alle linkse - dat moeten we toegeven - veel
moeten verduren en dat heeft de publieke opinie tot ondenkbare hoogte
gekatapulteerd. Klassieke revolutionaire blik van de ogen van martelaar heeft
Griekenland eens en voor altijd verleid.
Hoe kan men
zorgeloos leven zonder op de centen te letten.
Wanneer in 1981 Andreas Papandreou
aan de macht kwam in Griekenland - een socialist en een strijder voor de waarheid,
de oprichter van de partij "PASOK" (Algemene Griekse Socialistische
Beweging) en een grote vriend van de Sovjet Unie - de werkende massa juichte
van geluk. En niet voor niets. "In de jaren 80 Papandreou was in staat om
een enorme kloof tussen de zeer rijke en zeer arme te dichten en de
middenklasse te creëren. Dat was een groot succes - zegt politiek analist
Constantinos Phillis. - Maar in de jaren 90 had dezelfde middenklasse al
microbe om graag het geld uitgeven, de eisen werden alsmaar groter en dat
hebben de politici zeer snel voldaan. Sinds het einde van de junta is er in
Griekenland een "klanten" systeem tussen politici en mensen
ingesteld. Politici willen om verkozen te worden en de Griekse gezinnen willen
hun kinderen ergens op de openbare diensten tewerkstellen. Waarom? Omdat men
kan niet ontslagen worden van de baan bij de overheid. De specialiteiten van de
lokale mentaliteit zij zo dat papa en mama hun kinderen niet voor een gezonde
concurrentie voorbereiden of voor een succesvol carrière. In plaats daarvan
zijn ze druk bezig alleen over de connecties te vinden om hun kinderen ergens
een warm plaatsje te geven".
Ambtenaren in Griekenland zij even
goed beschermd als een of andere soort zeehonden, waarvoor Greenpeace iedere
keel doodbijt. "Als je de baan bij de overheid wist te bemachtigen, dan
weet je precies wat er met je zal gebeuren in de komende dertig jaar - zegt
economische commentator voor televisiezender "Sky" Ilias Siyakandari.
- Het grootste taboe in Griekenland - de permanente benoeming van de
ambtenaren. En ook nog goede salaris van meer dan 1000 euro, vele bonussen en
beloningen, vervroegde pensioenen en veilige oude dag. Mensen werken slechts
enkele uren per dag. Als je naar hetzelfde kantoor al 20 jaar komt, weet je al
hoe je minder en minder kan werken, beginnen om negen uur en weggaan om een uur
of twee. U kunt altijd uw vrienden vragen om uw kaart te registreren, als je te
lui bent om 's ochtends op te staan of om af te spreken: vandaag ga ik vroeger
vertrekken en jij dekt mij en morgen dek ik je ook.
Griekenland is niet veeleisend land.
De schuld van Griekse politici is dat ze de stemmen hebben gekregen voor een beloftes
van meer jobs bij de overheid. Alle partijen hebben dit gedaan al tientallen
jaren! En zelfs die partijen die niet aan de macht waren, hadden de gelegenheid
gehad om de neven, nichten en alle andere familieleden bij de overheid baan te
geven. Wanneer de meerderheid van bevolking zich ontspannen heeft, moest de
minderheid deze te zware last op hun schouders nemen, die de meerderheid
normaal diende te dragen. " We weten nog steeds niet hoeveel mensen zijn
tewerkgesteld in de openbare sector, - zegt Pandelis Iconomu, parlementslid van
de partij "PASOK". - Wanneer het aantal ambtenaren in de buurt van
een miljoen kwam (en dat is een kwart van de werkende bevolking en 40% van het
BBP), moesten de beleidsmakers iets anders uitvinden en de nieuwe banen
creëren: mensen in tijdelijk verband, speciale doeleinden, deeltijds werken,
etc. Deze mensen zijn niet ingeschreven maar de uitgaven voor sociale behoeften
groeide meer en meer."
Tussen een populistische politieke
klasse en het Griekse volk vormde een uitstekende relatie. Wil je de salarissen
verhogen? Geen probleem. Vervroegd pensioen? Ook geen probleem. Gratis onderwijs?
Natuurlijk. En de menigte van nietsnutten vloeide naar de universiteiten,
studeerde decennia lang(!), aten drie keer per dag gratis in kantines en
leverden nieuwe rekruten naar de rebellerende rijen van anarchisten.
En wat is een socialistische staat
zonder gratis gezondheidszorg? Weliswaar was hier ook niet zonder trucs
gebleven. "De operatie dat, bijvoorbeeld, in Cyprus in een privé kliniek
5000 euro kost, zal in Griekenland in het openbaar ziekenhuis 25 000 euro
kosten, - zegt economisch commentator Elias Siyakandari. - Waarom? Mensen
hebben geen baat wat het allemaal kost want alles wordt door de sociale
zekerheid betaald. Ziekenhuizen sturen schaamteloos de krankzinnige facturen
naar de overheid. Tegelijkertijd leeft in Griekenland soort van Midden-Oosten
mentaliteit. Patiënten moeten aan de behandelende arts een "lammetje in
een enveloppe" geven - een klein maar leuk bedrag om op te kopen.
Eigenlijk was iedereen zeer gelukkig wanneer de kans was om de staat te kunnen
melken en niemand klaagde iets."
De Grieken leefde zorgeloos leven en
gingen failliet op een meest aangename manier. Lokale corruptiehelden waren
geen kleine afschuwelijke dieven. Deze waren vrijgevige en elegante budgettaire
rovers die in staat waren om te delen. Het leven rondom hen was warm en
vrolijk. Heel saai leven lijden alleen eerlijke mensen zoals gierige Duitsers
en Scandinavische nerds. Zuiderse fraudeurs die levendige verbeelding en
creatieve talenten hebben, zijn in staat om van het leven te genieten met alles
daarop en daaraan.
Probeer dan
niet te staken!
Soms baarden de politici zich zorgen
over geld, maar het EU-lidmaatschap heeft de spannende vooruitzichten voor
Griekenland opengemaakt. Nu kun je lenen in onbeperkte hoeveelheden, snel en
goedkoop. Want nu waren de kredieten niet voor Griekenland als een derde klasse
Balkan-land, maar gaven ze geld voor een respectabel lid van de Europese Unie
die deel uitmaakt van een stabiele eurozone. "Alles ging goed zolang het
geld goedkoop was en kredietverstrekkers beleefd - zei economische commentator
Elias Siyakandari. - Maar wij hebben een zeer sterke linkse cultuur. Voor de
Grieken is typisch anti-Amerikaans denken is een gewoonte. Zelfs de rechtse
zijn hier voorzichtig tegen de "imperialisten". De combinatie van
gemakkelijk geld en links socialistisch cultuur leidde tot deze ramp.
Land die geen resources bezit en
niets produceert, was gewoon om te leven in een sociaal paradijs. Maar als je
lid bent van de EU, moet u voldoen aan bepaalde criteria zoals het
begrotingstekort dat lager is dan 3 procent van BBP. Hoe? Toen kwamen de
Amerikaanse banken ter hulp, zoals Goldman Sachs. Zij hebben zo goed als legale
en zeer ingenieuze schema's voorgesteld om te helpen met het dekken van de budgettaire
tekorten en de officiële rapportering in orde te brengen. Onder de garantie van
de toekomstige opbrengsten, heeft Griekenland "heet en vers" geld
kunnen ontvangen en zo kon ze de hersenen van de Europese toezichthouders lang
kunnen spoelen."
In de taal van gewone mensen hebben
de Grieken gedurende paar jaar hun jaarrekeningen vervalst in overeenstemming
met hun eigen rekenkundige regels. "Wij dachten dat wij de meest sluwe,
intelligente en vindingrijke zijn en dat we de statistieken kunnen verdoezelen
om nog meer geld te zuigen uit de Europese Unie - zegt politiek analist
Constantinos Phillis. - We dachten dat we iedereen kunnen bedriegen. Voor 2009,
vóór de financiële crisis, zijn wij in staat geweest om onze Europese partners
te bedriegen. Maar de dag kwam, waarop wij moesten betalen maar er was geen
geld. We hebben het vertrouwen verloren en onze partners hebben ons bekeken als
leugenaars en misleiders."
Toen Griekenland besefte hoe dun
haar laagje van welzijn is, toen alle Europese kranten de Grieken hebben
kletsen gegeven op het gezicht met de woorden als "schurken",
"bedriegers" en "oplichters", toen duidelijk werd dat de
jonge generaties de prijs zullen moeten betalen voor een hogere levensstandaard
van vroegere generaties (ongeveer 300 miljard euro), kwam de merendeel van de
bevolking op straten, bewapend met de socialistische doctrine. Door
demonstraties eiste de bevolking dat hun regering kan alsnog garanderen dat het
zorgeloze leventje nog steeds mogelijk is. De meest bewuste deel van de
Grieken, moreel tegen de muur geduwd, in volledige overeenstemming met de
orthodoxe mentaliteit, sloeg in zelfkastijding. Zoals een taxichauffeur George,
met wie ik vast zat in een verkeersopstopping vanwege de demonstratie van de
rechters en advocaten.
"Nou, wat staken zij voor, hè?
- zei hij woedend. - Heb je ooit een arme advocaat aan het bedelen gezien? Ik
niet dus. Welke demonstraties nog? Wij, de Grieken, zijn altijd oplichters en
zwendelaars geweest."
"Waarom bent u zo hard ze tegen
jouw moederland?" - ik greep mijn hart.
"Luister, ik ben een econoom.
Ik heb afgestudeerd in de universiteit van Grenoble. Ik spreek twee talen -
Engels en Frans. Wanneer ik terugkwam naar huis, kreeg ik een salaris
aangeboden van 800 euro als econoom (!), hoewel de jongen koerier alleen op de tips
tot 50 euro per dag kan verdienen. En ik ging als taxichauffeur aan de slag.
Ja, wat kan de economie in Griekenland zijn? Wij hebben de enige stabiele bron
van inkomsten - het toerisme. Maar deze is een spuug in eigen beker. Wij
bedriegen alle toeristen op alle vlakken. U bent nu in mijn taxi gestapt en
niet gezien welk tarief op de teller stond. Cijfer 1 is dagtarief, cijfer 2 is
nachttarief dat twee keer zo duur is. Iedere taxichauffeur, als hij je een
buitenlander ziet, schakelt dan meteen naar het nachttarief. Als ik op een
Grieks eiland op vakantie ga, betaal ik voor een kopje koffie twee euro,
terwijl een toerist zal vijf euro betalen. Lunch kost me rond 10 euro en voor
een vreemdeling kost het 30 euro. In elke kroeg zijn twee prijzen - voor buitenlanders
en voor lokale mensen. Iedereen verachten ons als fraudeurs, maar we staken
steeds "
"Wel, hebt u zelf deelgenomen
aan de staking van de taxichauffeurs?"
"Natuurlijk, dat deed ik. Waar
kan ik heen? Mijn vriend is niet komen opdagen op de staking. Volgende dag was
zijn auto volledig afgebrand."
In de
zonnige Griekenland zijn er non-stop stakingen. Hun land is op de rand van het
faillissement, maar de Grieken zijn niet van plan om hun levensstijl te
veranderen en de broekriem aan te halen. "We gaan eerder de EU van binnen
uit slopen dan workaholics worden, zoals de Duitsers" - zeggen ze. Gewoon
zijn om royaal te leven zonder moeite te doen om hard te werken, staken de
burgers van zonnige Griekenland nu volcontinu.
Speciale
correspondente van "Komsomolskaya Pravda" Darya Aslamova is ervan
overtuigd dat de dreiging van de Grieken niet zo onschuldig is. (Vervolg van deel 1)
Is het
mogelijk om van een Griek en Duitser te maken?
Enkele weken geleden heeft het
beroemde Duitse magazine "Focus" op de cover een schandalige karikatuur
gepubliceerd: de Venus van Milo met de Griekse vlag als een lendendoek toont
aan iedereen haar middelvinger. En het onderschrift luidt: "Bedriegers in
eurofamilie". De Duitse pers heeft op de inwoners van Duitsland een
waterval van onaangename feiten over het leven van "gewetenloze"
Grieken losgelaten: in 2004 - 2008 heeft EU aan Griekenland zowat 35 miljard
euro overgemaakt, waarvan 7 miljard - geld van de Duitse belastingbetaler.
Achterstand in betaling van belastingen in Griekenland komt elk jaar neer op
ongeveer 30 miljard euro. De Grieken besteden alleen voor omkopingen zowat 3,5 miljard
euro per jaar. De pensioengerechtigde leeftijd in de gezegende Ellade begint
zowat 6 jaar eerder dan in Duitsland. Wanneer de Duitsers hebben beseft dat
voor de schulden van Griekenland zouden ze zelf mogelijk moeten betalen, zijn
ze begonnen met adviezen te geven van hoogmorele waarde in de zin van dat de
Grieken moeten vroeg opstaan en hard werken of dat ze de eilanden te koop
stellen.
In het kamp van de landen - overtreders,
dat ervan houden om rijk te leven en daarom de minachting van de brave burgers
verdiend hebben, zijn er niet alleen orthodoxe Griekenland maar ook de
katholieke Portugal (het begrotingstekort is 9,3%), Spanje (11,4%) en Ierland
(12,5 %). De meest cynische economen hebben zelfs een afkorting PIGS
uitgevonden en gelanceerd (hoofdletters van de namen van deze landen). Er zijn
dan ineens de discussies losgebarsten over het feit of men daar Italië ook zou moeten
toevoegen en dus de schrijfwijze veranderen naar PIIGS. Economisch schandaal
onthulde onverzoenlijke verschillen tussen het protestantse, pragmatische
Noorden en het katholieke, vurige Zuiden van de EU. En niet alleen in de
rationele sfeer van gelden, maar ook in het gevoelige gebied van emotionele
compatibiliteit.
Zuinige, knorrige Duitsland met haar
beledigende liefdadigheid, het burgerlijk gevoel van de zakelijke integriteit
en oprechtheid en met vertrouwen in haar eigen onfeilbaarheid - is een levend
verwijt aan de briljante maar frivole Zuiderlingen. Iedereen die in het zuiden
heeft geleefd, weet uit ervaring hoe moeilijk het is om daar hard te werken en
hoe ons lichaam moet een verloren strijd aangaan tegen het relaxerend klimaat.
"Hoe kan men nodige werken gedaan krijgen met mensen die doodsbang zijn van
gelijk welke vorm van werk?" - schreef Byron over Grieken.
"Toen de twee helften van
Duitsland werden verenigd, zei de Franse president Mitterrand:"Ik hoop dat
we daar geen spijt van krijgen op een dag" - zegt me de voorzitter van het
Griekse Confederatie van Arbeiders dhr. Statis Anestis. - Het verlangen van
huidige Duitsland om alle landen door dezelfde kam te kammen doet me denken aan
Hitler, die wilde ook dat alle jongens de scouts waren en alle meisjes zouden
nette rokjes dragen en zo moesten ze "mooi zijn". De Duitsers zeggen
altijd: "Wordt net zoals wij, en dan denken wij of wij u helpen of
niet." Maar kun je van een Grieks een Duitser maken? Natuurlijk niet.
Duitsland gedraagt zich als de eigenaar van Europa. De Duitsers hebben de meeste
heilige en tijdloze waarden van de Grieken bespotten. Geen enkele Griekse zou
zich dergelijk gebaar permitteren dat de Venus van Milo in het Duitse blad
"Focus" deed. De Duitsers aarzelen niet om Griekenland te beledigen,
die het meest leed onder fascisme, meer dan andere Europese landen. In elke
Griekse familie is tenminste één persoon vermoord, één vrouw is verkracht, het
huis was beroofd of afgebrand. Honderdduizenden Grieken waren gestuurd naar
gedwongen arbeid in Duitsland. En in 1942 hebben de Duitsers al het goud
gestolen dat opgeslagen was in de Griekse banken. Ze kunnen ons niet uitstaan
omdat wij tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met de Russen waren. Al die woede
dat ze zolang koesterden, hebben de Duitsers nu op ons losgelaten. Juist in de
tijd wanneer we het moeilijk hebben. De Grieken zullen Duitse manier van leven
nooit aanleren. Het enige wat we vragen is respect en leningen aan het normale
percentage. Waarom leent Duitsland, die de industrie bezit, aan 1,5% en wij,
die niets hebben, moeten lenen aan 6,5%?"
"Misschien omdat jullie niets
hebben? "- vraag ik.
"Toen Duitsland een lid werd
van de Europese Unie, kregen ze een afzetmarkt van 360 miljoen mensen, en
Griekenland maakt deel uit van deze markt. Alle Duitse goederen komen naar
Griekenland zonder dat er op belastingen of heffingen genomen worden. 30% van
onze wapens komt van Duitsland. Elk ziekenhuis is uitgerust met alleen nog
Duitse machines. We zijn nu één familie. En in de familie zijn er niet alleen
rechten maar ook plichten. Ze verkopen aan ons, wij kopen van hen. Maar
Duitsland wil verkopen op onze markt maar geen verplichtingen te hebben
tegenover deze markt."
Krachtige industrie van Duitsland is
al lang onder vuur van beschuldigingen van economisch egoïsme. "De
Duitsers kunnen de vraag op de binnenlandse markt gemakkelijk verhogen door
simpelweg salarissen te verhogen" - zegt Pandelis Icoon, lid van het
parlement van de partij "PASOK". - Maar zij geven de voorkeur aan
lage lonen, houden hun sociale stelsel op kleine en droge rantsoen. Maar Europa
wordt overspoeld door hun export.
In tijden van financiële crisis in
Europa, begon de theorie van het wetenschappelijke communisme een buitengewone
populariteit te genieten. De boeken van Marx en Lenin werden uitverkocht als
warme broodjes. Hoe bekijken de communisten deze situatie in Griekenland?
"Ze hadden een zondebok nodig, en
ze vonden ons - de Griekenland, om inter-imperialistische tegenstellingen
binnen de EU op te lossen" - zegt kameraad Eliseos Vagenas. - Naast de
tegenstrijdigheden tussen de EU en de VS, tussen de dollar en de euro. Wanneer
de euro is gekomen, waren de VS niet gelukkig ermee want het gaf aan de sterke
Europese kapitaal een krachtig hulpmiddel voor de beheersing van de markten.
Het feit dat de situatie in Griekenland de euro ondermijnd is winstgevende en
voor de VS en voor Duitsland, voor de export van Duitse productie. Wat de
beschuldigingen in de Duitse pers betreft, die zegt dat Grieken het geld hebben
gestolen van de Duitsers - is het niet nieuw. Bourgeoisie manipuleert de bevolking
van Duitsland met behulp van de goedkope argumenten. In de EU-kas storten ALLE
landen het geld. Het bedrag hangt af van het aantal inwoners en het BBP. Geld,
dat in beslag genomen is van de gewone mensen, gaat naar de concrete kapitalistische
broekzakken. De EU is opgericht om de positie van grote kapitalen te
versterken, zowel tegen andere landen, voornamelijk de VS, maar ook tegen de
Europese arbeidersklasse. Geld van de Duitse werknemers heeft de gewone Griek nooit
bereikt, maar zijn beland in de zakken van internationale kapitalisten, net als
geld dat opgehaald was bij een gewone Grieken. De Grieken zijn nu diep
teleurgesteld door de positie van de EU. Enkele jaren geleden, toen Griekenland
gelokt was in de Eurozone, heeft men ons beloofd een sterke munt en grote stabiliteit.
Waar is nu dd Europese solidariteit nu?
Waar de
gratis kaas ligt. Of hoe gemakkelijk is het om een kolonie te worden.
"in de EU zijn er producerende
landen en zijn er consumerende landen, - zegt een politiek analist Constantinos
Phillis. - Griekenland is een consumerend land geworden. In de loop der jaren
is in de EU alle technische, industriële en financiële macht van het zuiden van
Europa naar het noorden doorgestroomd. En de laatste crisis heeft deze
fundamentele zwakte op de kaart gebracht."
"Crisis werd rijp gedurende
vele jaren, wanneer in Griekenland een proces van verkleining van de productiecapaciteit
werd gedwongen - zegt lid van de Communistische Partij van Griekenland Eliseos Vagenas.
- Dit is geheel te wijten aan het feit dat we de EU zijn binnengekomen. Naar
schatting voor elke euro subsidies van de EU heeft ons land er drie verloren.
Hoe werd dit gedaan? Voor dat Griekenland bij de EU trad, hadden wij een
positieve handelsbalans voor landbouwproducten. De EU heeft ons quotas
opgelegd: je kunt zoveel melk produceren en niet meer, en zoveel vlees. De dorpelingen
kregen een eenmalige uitkering voor het kappen van de wijngaarden en
olijfbomen. De Europese Unie zei: Wij hebben uw olijfolie en wijn niet nodig.
Wij hebben er zelf genoeg van. Griekenland maakte eigen wijn duizenden jaren
lang en nu importeren wij de wijn uit Frankrijk!"
Griekse boeren betreurde het en met de
tranen in hun ogen, maar vrijwillig, hebben hun prachtige wijngaarden
vernietigd, onder de strikte supervisie van de EU.
"De dorpelingen zijn 720 euro
betaald voor het vernietigen van stremma wijnstokken (de stremma is een
meetkundige maat voor landmeters in Griekenland en is gelijk aan 1000 vierkante
meters), - zegt kameraad Vagenas. - En ze eisen een schriftelijke verbintenis
om voor altijd de druiventeelt te stoppen. In een wereld waar zo veel mensen
aan honger lijden is het crimineel om producten te vernietigen. Dit is een
barbaarse houding! Nou, indien u geen olijfolie hoeft, stuur het dan naar de
kinderen van Afrika! Waarom de bomen kappen? De betekenis van dit spel is de
vernietiging van de kleine producenten en daardoor de versterking van de
positie van monopolistische bedrijven. Dat leidt tot afhankelijkheid van het
land van import.
Een andere industrie waarin we sterk
waren is de scheepsbouw. Maar de EU heeft al overeenkomsten getekend voor de
bouw van schepen in Korea en Duitsland. Veel van onze scheepsbouw bedrijven werden
gesloten. Vorig jaar hebben Griekse rederijen 770 nieuwe schepen in het
buitenland besteld! Als iemand u zegt dat EU kredieten toewijst om te helpen -
geloof het niet. Hier is een voorbeeld. De EU gaf ons geld zodat wij een nieuwe
luchthaven kunnen bouwen, maar op voorwaarde dat wij moeten de materialen bij
specifieke bedrijven en firma's aan vaste prijzen kopen. Dus moesten we beton
en ijzer in Duitsland bestellen, want het was afgesproken in de overeenkomst.
Wie heeft hieraan verdiend? Iedereen, behalve Griekenland.
"Als mensen mij vragen of er
sprake was van een valkuil bij toetreding van Griekenland tot de EU, met
al die gemakkelijke leningen en
geplande verlaging van de productiecapaciteiten, zeg ik dan: als je een muis
bent, zal de hele wereld voor je een muizenval zijn" - zei economisch
analist Ilias Siyakandari. -
Wanneer u bij een grote organisatie
treedt moet je de regels respecteren maar tegelijker tijd wel cynisch zijn. Als
je cynisch bent en u werkt hard, dan hebt u misschien een mogelijkheid om winstgevend
te zijn. We waren niet in staat om buitenlandse belangen te weerstaan en de
onze te verdedigen. In Griekenland zijn er weer oproepen om zich terug te
trekken uit de EU en weer een onafhankelijke land te worden. Dit is puur
populisme. Waar gaan we nu - zonder middelen en met een enorme schuldenberg?
Zodra we zouden zeggen dat wij uit de EU stappen, zal onze schuldenberg van 300
miljard plots veranderen in een berg van 400 miljard euro. Konden we
onafhankelijk zijn? Ja, het zou wel eens kunnen, moesten wij de mentaliteit van
de Zweden en de Denen hebben. Maar wij zijn Grieken.
Waar gaat
de EU naar toe?
"Toen we bij de EU traden,
hadden we in gedachten zoiets als de VS - zei Stathis Anestis, voorzitter van
de Verenigde Griekse vakbonden. - We hebben geen behoefte aan Europa met een Duits-Frans-Engels
hoed op haar hoofd. Wij eisen gelijke rechten en respect voor de soevereiniteit
van elk land ". Maar de essentie van de zaak is het feit dat de
transformatie van Europese Unie in de Verenigde Staten van Europa het verlies
van de soevereiniteit van alle Europese staten vereist. En niemand is er blij
mee!
"Fout van Brussel is dat de EU
een geldalliantie is gebleven in plaats van een politieke alliantie zei economisch
analist Ilias Siyakandari. - De Europese Unie heeft landen met sterke
concurrentiepositie, die hoogwaardige en goedkope producten produceren, zoals
Duitsland. En heeft EU de consumerende landen, zoals in Griekenland of Spanje.
Maar het federale systeem werkt zo altijd. In Californië, bijvoorbeeld, hebben
ze veel ergere problemen dan in Griekenland, maar who cares! Iedereen weet dat Amerika
is een federale staat met de federale begroting. Als sommige staten in de
problemen komen zal Washington ze altijd dekken. Maar de EU nog steeds geen
eendrachtige staat geworden."
De erosie van de nationale
soevereiniteit maakt de landen die al hun economische onafhankelijkheid al
verloren hebben en die al met een schuldenberg zitten, helemaal niet bang. Maar
deze is volstrekt onaanvaardbaar voor de machtige en succesvolle landen zoals
Duitsland. Haar ambities zijn eigenlijk veel hoger. "De Duitsers zijn
ervan overtuigd dat de hele Europese markt bestaat alleen om hun belangen te
dienen - zei Stathis Anestis. - In de politieke zin zal de Europese Unie voor
de rijke Duitsland binnenkort een ballast worden. Duitsland wil derde speler
worden in een spel dat begonnen is door Amerika en China. We willen alleen
iedereen eraan te herinneren: er zijn ook gewone mensen in de wereld en niet
alleen banken en grote bedrijven. Als we over de belangen va gewone mensen niet
nadenken, dan krijgen we onstuimige massa mensen in de straten van Europa. Wat
de Grieken betreft, zal ik u zeggen: we zijn niet lui, geen bedelaars of
bandieten. We zijn gewoon heel bijzondere mensen."
P.S.: «Nu op dit ogenblik is einde
maart, maar we zitten koffie te drinken op het terras onder de bloeiende
sinaasappelbomen, - zei Nikos, "groen" activist van het Griekse
eiland Evia. - En in de West- en Noord-Europa begint de sneeuw nog te smelten,
er waaien de koude winden, mensen lopen in winterkleren en blazen hun neuzen
vrij in zakdoeken. Nou, vertel me, wat de noorderlingen kunnen doen tijdens
deze koude dagen? Buiten is donker, alcohol is duur, vooral in Scandinavië, om
veel seks te bedrijven zijn ze niet gewend. Het blijft alleen om te gaan
werken. En ze willen dat Grieken ook zon debiele, gecastreerde workaholics
worden. Maar de Grieken en moderne wereld kunnen moeilijk naast elkaar bestaan
- goed dan, des te erger voor de moderne wereld. Wij - het soevereine volk, vol
van luiheid en van oosterse zaligheid. We gaven de wereld democratie en de
belangrijkste ideologische waarden. We hebben ook onze zwakheden, maar ze
kunnen vergeven worden voor onze waardigheden. Maar wat ze ons nooit kunnen
vergeven is ons kunde om het leven te genieten."
