Nu kan ik dus vertellen waarom ik het zo druk had! Papa in spe werd 36 en wou al jaren een verrassingsfeest, bij deze is dit dus gebeurd! 't Was wat moeilijk om alles achter zijn rug te doen, vermits papa lief net voorbije week had uitgekozen om thuis te zitten met een lumbago , maar goed, het is wonderwel gelukt!
Vele cadeautjes, sangria, en dubbel zoveel taart als het aantal genodigden later, was papa moe maar voldaan!
Als beloning daarvoor heeft papa op zijn verjaardag een buggy voor jou gekocht en die staat nu mooi te pronken op jouw kamertje! Dank je wel papa, zo'n verjaardagen mogen er nog komen!
We zijn ook al jouw doopsuiker gaan halen, dus eigenlijk kan mama aan de slag... eenmaal ze de tijd heeft he... Bovendien wil papa ook helpen, maar zijn to do lijst is bijlange nog niet klaar, dus ik denk dat die suikerbonen nog wat zullen moeten wachten... er is nog tijd genoeg!
Vrijdag ook jouw lieve snoet terug gezien. Mama had zoveel zenuwen, dat heb ik in lange tijd niet meer gehad We moesten gelukkig niet lang wachten, afspraak om 10u en om 9u40 waren we al binnen!!
Ik had een hele pak vragen: - is het normaal dat ik zo vlug buiten adem ben? Jaja, kindje wordt groter en neemt dus meer plaats in... - ook normaal dat ik het zo warm heb? Jaja, en het moet nog zomer worden.... - veel dorst? jaja, zolang het geen 5 liter wordt per dag alles ok! - voor de kuitkrampen een ander medicamentje daar het vorige voor net iets teveel achteruitgang zorgde als je begrijpt wat ik bedoel... - harde buiken??? Even paniek!! En bij mij dus grote paniek.... Maar na een inwendig onderzoekje bleek jij nog mooi op jouw plaats te zitten! Oef!!! Mama moet gewoon haar niet 'overdoen', zal er dan toch wat rekening met moeten houden. Doe ik hoor, speciaal voor jou!
Maar jij zag er natuurlijk weer prachtig uit, weer van top tot teen bekeken en alles gekeurd, je bent een pracht minimensje en zit mooi op schema! 10 op 10!!
Volgende keer weer bloedafname voor zwangerschapsvergiftiging en de suikertest. Zal ik weer extra zenuwachtig zijn zeker....
Al weken zaag ik het ventje de oren van zijn hoofd! ' Allez, voel eens aan mijn buikje, ons kleintje schopt', maar neen, het ventje kwam niet voelen...
Moest ik toch effe uitklaren waarom dat was. Bleek dat het ventje een beetje schrik had voor ontgoocheling omdat hij dat kindje misschien niet zou voelen...
Maar ik ben nogal goed in mensen overtuigen, zeker mijn ventje (onder lichte dwang, maar sst...) Dus, gisteren, eindelijk, een grote hand die bijna geen enkel plekje op mijn buik kon missen en ja hoor, nog geen seconde later was ie daar al, ons frummeltje, of zeg maar frummel, want amai wat kan die sjotten! Papa heeft het dus gevoeld en moest lachen, vond het dus wel fijn om weer iets dichter bij jou te zijn!
Gelukkig weet mama altijd hoe ze papa moet aanpakken he!
Vrijdag gaan we je gaan bewonderen. Die 4 weken zijn relatief vlug gegaan. De komende 4 weken zullen ook wel snel gaan nu... mama heeft het druk, met wat, vertel ik later nog wel!
Nu je kamertje af is, moet ik opnieuw een werkje zoeken om de tijd met te doden.... Ik moet iets om handen hebben of ik draai hier compleet door he!
De vlagen van vermoeidheid zorgen ervoor dat ik af en toe de zetel eens op zoek, zo passeert de tijd ook he!
Ik heb wel zin om kleertjes te gaan zoeken... Maar daar heb ik nog tijd genoeg voor he!
Deze week vernomen dat er weer een collega'tje zwanger is! Fijn fijn! Jullie kunnen vriendjes worden! Een ander collega'tje moet alweer bijna aan het werk... da's minder... haar kleine pruts zo moeten achterlaten...
Ik heb ook een afteller geplaatst. Nu we over de helft zijn, mag dat he! Alhoewel het nu nog langer lijkt... We kunnen volgende maand wel de 100 dagen vieren! Rond 20 mei denk ik!
Deze week geen grote plannen... 't venteke is altijd gaan werken, dus doen we het hier ook wat kalmpjes aan...
Deze week moet je nog wat verdikken, naar 't schijnt, de kaap van 500g zou je moeten halen! Ik ben benieuwd!
Terwijl papa de afwerking van de kamer aan het doen is, pieker ik me suf....
We hebben nog steeds geen peter en meter gekozen... Niet dat we geen keuze hebben, maar we willen natuurlijk het beste voor ons frummeltje!
Maar wat is dan het beste? We willen mensen kiezen die er altijd voor ons gezinnetje zullen zijn, dus ook mensen die er reeds geweest zijn in onze weg naar ons wondertje... Mensen die eerlijk en oprecht zijn, die rechtuit zeggen (en niet achter onze rug! ) wat ze denken zonder ons daarom te kwetsen... Mensen die het goede weten te waarderen, mensen die niet voor het minste in een colère uitbarsten wat weer tot ruzie leidt...
Moeilijk, die keuze maken, want je kan niet voorspellen hoe het in de toekomst zal lopen, we kunnen ons enkel baseren op zaken die in het verleden zijn gebeurd... en zijn dit dan oude koeien???
Misschien maken we het onszelf te moeilijk en moeten we zoals de meesten de traditie volgen... De mensen die er nu immers voor ons zijn, zullen dat altijd zijn en zullen ook deel uitmaken van ons frummeltje zijn leven... Ach, we zien nog wel...nog even de tijd... nog even piekeren... misschien denken we te veel...
De doopsuikertjes zijn alleszins beslist! Toch al 1 knoop doorgehakt! Eenvoudig, maar mooi! Nu ze nog maken he, maar da's voor binnen een maand of 2!
We zijn toch al over de helft nu, we kunnen beginnen aftellen, nog 18 weken en 5 dagen te gaan, reeds 21 weken en 2 dagen voorbij. Klinkt alsof het niet lang meer is, maar lijkt toch nog ver weg... nog meer als 4 maand!
Je bent al zo flink, elke dag laat je je wel voelen! Je zou op het eind van deze week 29 cm zijn en 440 g wegen...
Nog 2,5 week en we zien je terug!
PS: de gyn heeft niet gebeld, mama is dus niet besmet met toxo, dus het is niet voor niks geweest dat we geen broodje préparé hebben gegeten
Deze morgen fris gewassen en op tijd wakker (jaja, om 7U30 was ik al schoppend van de partij!) want we mochten nog eens lachen voor de camera!
Net op tijd in het ziekenhuis, maar toch nog even (lees immens lang) moeten wachten...
Eindelijk was het aan ons!
De lieve gyn nam onmiddellijk een kijkje; met een grote klieder gel op de buik en het echoapparaat in de aanslag werd ik langs alle hoeken bekeken.
Mijn hoofdje werd gemeten, mijn hersentjes waren dik in orde (einstein in spe) ook mijn buikje werd gemeten (ben nog niet te dik hoor!), mijn beentjes en voetjes kwamen in beeld mijn hartje, maag en niertjes tiptop in orde en de gyn zei da'k een schoon poepke had!!!! ( wat een compliment!!)
Het gewicht (niet dat van de mama want die is natuurlijk alweer verdikt!) een dikke 327 g, wat zeg je daar van! En ik ben te groot geworden om op 1 enkele foto te kunnen...
Ik ben weer goedgekeurd, de mama ook (enkel wat magnesium bijnemen, valt wel mee dus) Papa moet ons wat soigneren zei de gyn, da's natuurlijk altijd mooi meegenomen
Enne, ik ben nu eindelijk wat actiever aan het worden, mama en papa waren blij met mijn + bij kindbewegingen op mijn rapport!
Vier weekjes alvorens we terug mogen kijken, 8 mei!
Wat een speciaal gevoel is dat elke morgen, wakker worden, en beseffen dat je niet alleen in bed ligt, ook al is het ventje al lang gaan werken!
Elke keer dat mama gaat platliggen in haar zetel of bed, dan is het jouw moment om je te laten voelen... Of misschien ben ik op andere momenten te druk bezig om er aandacht aan te schenken, dat kan ook.
We zijn aan het wachten tot je ook papa kan sjotten, en dat zal niet lang meer duren, want ik voel je ook al aan de buitenkant, maar het is zo'n momentopname, dat papa nu nog niet snel genoeg bij het buikje is... plaagstok dat je bent!
Nog 3 daagjes, ik kijk er naar uit!
Ik las ergens dat het nog ongeveer 146 dagen is voor jouw komst, nog zo ver weg en toch zo dichtbij! Zaterdag zitten we in de helft en dan is het aftellen begonnen!!
Nog even een berichtje van ons want het is een hele tijd geleden!
Je zou denken dat iemand die elke dag thuis is, tijd heeft, maar niks is minder waar... Een weekje gaat vlug voorbij!!
Wat is er ondertussen veranderd?
Ik weet nu zeker dat ik ons frummeltje voel! Elke keer als ik eens rustig ben ( lees 's avonds na een hele dag vanalles uitgevonden te hebben om te doen) dan voel ik ons kleine pruts bewegen. Een licht fladderend gevoel in de buik, plopjes als het ware ... maar ik weet zeker dat het ons klein hummeltje is!
Een goed excuus dus voor de mama om het af en toe toch eens wat rustiger aan te doen!
Ons frummeltje z'n kamertje schiet ook al aardig op! Vorige week behangen ( met dank aan onze helper!) en deze week gaat het vloertje erin! Het begint echt vorm te krijgen!
Ook de eerste kleertjes zijn gekocht! En ben nu wel echt benieuwd naar het geslacht!
Nog een weekje een half wachten en we krijgen je uitgebreid te zien! Zal je flink naar mama en papa luisteren en je geheimpje prijsgeven of laat je nu al zien dat je een beetje koppig kan zijn? ( net zoals je papa, want mama is natuurlijk niet zo )
We zien het wel! Oh, je bent zo welkom! Was het al maar augustus!
Het was een zeer vlugge echo, ging er eigenlijk al helemaal geentje zijn moest het van het Riziv afgehangen hebben...
Gelukkig weet onze gyn dat we toch altijd beetje nieuwsgierig zijn (niet ongerust hoor!!) en geeft ze ons onze zin.
Ons frummeltje lag heel stil, opnieuw! Ze zeggen dat een rustig beebke in de buik, een actief is daarbuiten, dat belooft dus! Beetje zwaaien ging ook niet, maar ie was toch druk in de weer met zijn handjes, eentje op zijn hoofdje en eentje op zijn aangezicht. Lief!
Hoe groot ie is, geen idee, heeft ze niet gezegd, het moest snel gaan.
Jammer dat ze in de rush niet vergeten is van me te wegen, aiai toch, al 3 kilo sinds het begin, die kilo per maand lijkt hier echt wel op te gaan... Ik maakte er meer problemen van dan zij, dus valt nog allemaal binnen de perken dan!
't Ventje vroeg nog vlug wanneer onze gyn van plan is verlof te nemen, NIET wanneer wij moeten bevallen, goed zo!
Volgende afspraak is binnen vier weekjes, alweer veel te lang dat we jou niet kunnen zien. Maar dan hebben we wel een uigebreide afspraak met jou!
Daarna nog even naar een babywinkel geweest, leuk, al die kleertjes!
Maar nog geen gekocht, je gaf immers je geheimpje niet prijs vandaag!!
Met het eerste zonnetje, zijn ook de eerste kriebels daar! Niet de grote lenteschoonmaakkriebels, want die zit er hier al op... Neen, kriebels in de buik, waarvan ik me afvraag of dit onze frummel is!! Met mijn geschiedenis van rommelende darmen enzo, is het mij nog niet echt duidelijk of die kleine plopjes onze frummel kunnen zijn. Ik hoop natuurlijk van wel, maar echt zeker ben ik het dus nog niet.
Voor de rest zijn we hier volop plannen aan het maken. We zijn aan het uitkijken wat voor spulletjes we interessant vinden, wat voor kamertje ons wel iets lijkt. Gelukkig kennen we een aantal ervaren ouders die ons met raad bekogelen van wat wel en niet aan te schaffen. Leuk hoor, dat wel, en keuze in overvloed. We laten het allemaal even bezinken en bekijken het dan eens opnieuw. Wie weet zijn we dan al van idee veranderd.
Kleertjes kopen, dat lijkt me fijn... maar daartoe zou ik graag eerst het geslacht weten, benieuwd wanneer frummel zijn geheim zal prijsgeven. Voor jullie wordt het sowieso wachten tot eind augustus, want wij zijn niet van plan om z'n geheimpje te verklappen er mag toch nog wel een verrassing zijn, niet?
Buren die op de hoogte zijn, zijn blij dat er iets gedaan wordt aan de vergrijzing en ontgroening van onze straat! Toch sympathiek van ons he dat we ook daar ons steentje aan bijdragen!!
De eerste knoop die we nu eens gaan doorhakken, is jouw naam zoeken, een leuke, maar geen gemakkelijke opdracht!
Volgende afspraak op maandag, die vier weken zijn niet omgevlogen hoor, en we kijken dolblij uit naar een nieuwe foto van jou!
Vandaag absoluut geen last van nestdrang, tenzij een nestje maken in de zetel ook nestdrang is? Heel moe opgestaan en pijn in mijn rug en benen... dat komt ervan als je tot 2u wegblijft om vanalles te doen en vermoeidheid negeert en je voordoet als iemand die alles wel aankan...
De uren slaaptekort van deze week vergen hun tol. Een nachtje doorslapen is er niet meer bij tegenwoordig, ik bereid me alvast voor
Op de koop toe dan toch nog eens ziek (je begrijpt me wel) geweest deze middag. Mijn eigen schuld, ik had gisteren maar niet moeten zeggen dat het toch alweer een week geleden was... te lang blijkbaar....
De weken gaan traag voorbij als je thuis bent. Anderen gaan gaan werken en moeten zich haasten om alles rond te krijgen, maar ik... ik heb massa's tijd... De grote schoonmaak zit er bijna op en dan heb ik niks concreet meer gepland... Wat zal ik doen dan??
't Ventje heeft te veel werk, ik te weinig... Waar is de tijd dat het andersom was? (komt beslist wel snel weer hoor, daar ben ik van overtuigd)
Het zonnetje is nog niet genoeg van de partij om er al echt te kunnen van genieten... hopelijk komt dit snel...
Frummel doet het goed, nog een goed weekje en dan is het eindelijk weer zover, kunnen we hem nog eens zien! Laat dit weekje dus maar snel om zijn!!
Gisteren een vriendin op bezoek gehad waarmee we het blije nieuws nog niet gedeeld hadden. Altijd super om de verraste blikken te zien en de blije gezichten!!
Ze vroeg of ik last had van nestdrang? Nestdrang? Ikke?
Kan niet, is nog veel te vroeg... De grote lenteschoonmaak is dit jaar vroeg gestart ja... En ook nog 6 maanden te gaan lijken niet genoeg om alles af te krijgen... Het meest maak ik me zorgen om mijn ventje, die naast zijn werkuren ook nog al mijn willetjes moet aanhoren... doe eens dit of dat, we hebben niet veel tijd meer hoor!
Maar nestdrang? Neeje
Frummeltje doet het heel goed, dat voel ik We kregen de uitslag van de risicoberekening voor het Down syndroom. Dit moest kleiner zijn dan 1 op 25O en het is kleiner dan 1 op 10000!!! Zeer goed dus van die Frummel!!!
Ik ben zo trots!!!
Benieuwd wanneer we die eerste bewegingen gaan voelen (tenminste als ie niet altijd zo rustig is als bij de echo!)
Sinds zondag zijn we de 12 weken voorbij!! En alles goed verlopen, of toch zo goed als het kon he (misselijkheid enzo kan je onmogelijk goed noemen, maar er zijn ergere zaken dan dat he!)
Frummel is een rustige foetus, zegt de gyn (zal ie alvast niet van zijn mama meehebben, eh ) Geen gezwaai, enkel rustig aan het slapen met zijn armpjes opgetrokken... we konden zelfs al de vingertjes zien!!! De nekplooimeting was goed, 1,8 mm dus da's heel goed. De bloedwaarden ivm syndroom van Down zagen er ook goed uit. Gyn ging nu nog de risicoberekening doen en laat ons binnen 14 dagen iets weten, maar het ziet er goed uit!
Frummel zit een beetje voor op schema momenteel, 2 daagjes maar, maar dat kan nog wijzigen he... we wisten wel dat ie het goed ging doen (mama en papa hadden hem heel lief gevraagd om extra zijn best te doen! En wat luistert ie goed!)
Frummel heeft zijn eerste eigen DVD opname! Wat is ie al fotogeniek! Nu kunnen we hem elke dag bewonderen tot ons volgend bezoekje aan de gyn over een maand. Jaja, we doen het zo goed dat extra controles niet meer nodig zijn! (toch ook wel wat jammer dat we jou nu niet zo vaak meer kunnen bewonderen...)
Ik ben waarschijnlijk nog zaken vergeten, helemaal overdonderd nog door ons mooie wondertje...
Het wordt elke dag een beetje echter en meer tastbaar ... niets kan tippen aan dit intens geluk!
Mama heeft aan papa beloofd dat ze nu meer zal genieten en minder piekeren
Tot binnenkort maar weer, wie weet geef ik dan reeds mijn geheimpje prijs
Frummel laat nog steeds regelmatig weten dat hij er is ... mama in spe hangt toch wel gemiddeld 2 dagen boven de pot.... Koffie valt nog steeds niet in de smaak, wat jammer toch... kon ik zo van genieten... Sigaretjes zijn helemaal uit den boze, ook als andere mensen ze oproken! Gelukkig ben ikzelf toch alweer een aantal maanden gestopt!!! Eten smaakt me algemeen niet meer, ik zal dus hopelijk nog niet te veel verdikt zijn?? Alhoewel de broeken nu echt niet meer dicht gaan
Van mij mag het vlug zomer zijn, kan ik tenminste wat genieten van het mooie weer. Nu zo steeds binnen zitten kijken naar de regen... pff... De dagen gaan wel snel voorbij, nog minder dan een weekje en we zien je terug!!
11 weekjes en 3 dagen nu, de 12 weken komen in zicht!
Toch alweer even geleden dat ik hier nog schreef...
We zijn toch ondertussen alweer meer dan een weekje verder, 10 weken en 4 dagen om precies te zijn... Wat gaat de tijd toch snel he?
We hebben ondertussen de opvang voor ons frummeltje geregeld. Dat was wel even zoeken, maar we hebben nu toch een lief 'moeke' gevonden. De gedachte dat ik ons kleintje zal moeten afstaan dan, doet al raar... Maar goed, de maanden van genieten moeten ook eerst nog komen he!
Ons frummeltje doet het goed! Nog 1,5 week en we kunnen weer een glimp opvangen!! Hopelijk is ie goed gegroeid en zijn ook de tripple test en neklpooimeting in orde. We zijn toch alweer zover...
We kunnen stilaan echt beginnen geloven dat wij ouders worden!
Vandaag voor de tweede maal ons frummeltje kunnen bewonderen. Ons kleine wonder is nu al 25,3 mm groot en heeft nu een heel regelmatig kloppend hartje We konden armpjes, beentjes,.. een echte baby in wording zien!! Wat zien mama en papa jou nu al graag!!
De gyn vertelde ons dat we een DVD mochten meebrengen om een opname van onze kleine frummel te hebben... doen we zeker volgende keer!!!
Ook nog een bloedafname gedaan, hopen dat ik toch immuun ben voor toxoplasmose en zo'n broodje gehakt of préparé kan eten en anders nog 7 maand wachten, alles voor onze frummel!
De weegschaal viel mee deze keer, kan ook niet anders na 2 ziekteperiodes....
Volgende keer is een uitgebreide 12 weken echo, dan zijn we uit de risicomaanden en wordt de nekplooimeting gedaan.
Kijk er nu al naar uit om te zien hoe goed onze kleine frummel het wel doet!!!!
Gisteren was het mijn laatste werkdag.... De arbeidsgeneesheer kwam langs en dat was dat... Zwanger zijn is geen ziekte, maar nu zit ik toch wel thuis ivm risico voor beroepsziekte.... Hopelijk gaan de dagen snel.... Velen zouden blij zijn dat ze thuis zijn, maar ik behoor tot de minderheid die liever aan het werk is.... Ik kan dan mijn gedachten eens verzetten he! Och, het zal wel beteren eenmaal ik mijn draai gevonden heb thuis. Als we enkele maanden verder zijn, kan ik ook al wat meer gaan shoppen voor dat baby'tje he, daar kijk ik nu al naar uit.
't Ventje is reeds begonnen aan het kamertje. Hij hoeft zich niet te haasten he, maar 't is superlief dat hij dat al wil doen zodat alles klaar staat voor ons boeleke.
Sinds gisteren zo ziek als iets, kan niets meer binnenhouden. Ik hoop dat het een plaagje is dat overgaat... 't Ventje heeft alvast opgesnord dat ik momenteel met een hcg piek zit, wat ook de piek in misselijkheid kan verklaren, hoop dan dat het vlug afneemt... Momenteel ben ik de zetel's beste vriend... (en ook die van de pot: )
Volgende week weer een echo, nu al benieuwd, stress volgt nog later op de week
Spannend alweer, ons eerste bezoekje aan de gyn om een eerste glimp op te vangen van ons frummeltje... Wat was ik bang dat er iets niet in orde ging zijn... wat was ik bang dat onze droom uiteen ging spatten.... ( waarom toch altijd dat pessimisme he??) 't Ventje meldde subtiel 'ahum' aan de gyn dat ik toch wel wat angstig was en wat we daaraan kunnen doen.. Niks, is volkomen normaal tijdens de zwangerschap??? Arm ventje... zal dus nog maanden moeten aanhoren: alles komt in orde he?
Maar goed, de gyn had wel door dat ze niet te lang moest wachten en ik mocht al snel op de onderzoekstafel.... Het oncomfortabele van een inwendige echo doet echt niet meer ter zake als het gaat over het zien van ons boeleke! Het is onze mini! 7,9 mm en een duidelijk kloppend hartje!!!!! Helemaal verliefd op ons kleine wonder!!! Voelde mijn ogen al waterig worden en ook het ventje keek vol bewondering naar dat kleine garnaaltje! Een moment om nooit te vergeten!
Daarna nog effe op de weegschaal... (ik laat de details achterwege ) Bloeddruk gemeten... stond wat hoog door alle spanning zeker.....
Zwangerschapsboekje gekregen, ja hoor, we zijn echt wel zwanger en iedereen mag het weten!
Nieuwe afspraak over 2 weken. Vermits het een IVF zwangerschap is, wordt alles wat nauwer opgevolgd. Zo zien we onze frummel over 2 weekjes alweer opnieuw!!! Kijk er nu al naar uit!!
Groetjes van een bezorgde mama in spé die nu weer even wat geruster is!
Mama in spé zal een bezorgde mama zijn... Ik heb wat last van buikpijn en maak me natuurlijk zorgen, alhoewel de vroedvrouw zegt dat ze voor niks nodig zijn... Wat zou ik dat Frummeltje graag willen beschermen, maar meer dan het veilig in mijn buikje houden kan ik niet he....
Zal pas gerust zijn als ik het hartje zie kloppen hoor op de echo!! Duimen maar! (alweer, maar dat duimen van jullie heeft wel geholpen, dus doen he!!)
Misselijkheid slaat toe bij elk moment dat mijn maag wat leeg is... bah... Mijn broeken passen niet meer... en ben pas 6 weken ver... (misschien ook wel door de feestdagen he!)
Deze week dus zeker nog meer nieuws! (vrijdag echo)
Dikke knuffels en maak er een spetterend jaar van!
Lieve lezertjes, dit nieuws wouden we jullie niet langer onthouden...
Een thuistestje gisteren morgen vertelde ons al dat we mochten beginnen dromen... Daarna naar het ziekenhuis voor een bloedafname en in de namiddag werd ons vermoeden bevestigd! We worden mama en papa!!
Ik geloof opnieuw in de Sint, de kerstman en onze beschermengelen!! Dankjewel!! Dankjewel ook aan de mensen die voor ons duimden, nog 8 maandjes en je ziet het resultaat!
We duimen dat het goed blijft gaan en genieten van dit langverwachte moment!!
, maar goed, het is wonderwel gelukt!
) wat ze denken zonder ons daarom te kwetsen...
)
