Barry Hawkins moest gisteren duidelijk nog warmdraaien. Nadat hij maar nipt de eerste sessie kon afsluiten met een 5-4 voorsprong (na een kleine comeback), trok hij de lijn van zijn laatste 3 frames van gisteren door. David Gilbert kwam niet echt meer in het stuk voor, Hawkins pakte de eerste 5 frames om zo de match uiteindelijk nog ruim met 10-4 te winnen. Leuk detail: beide finalisten van vorig jaar, haalden de eenvoudigste overwinning op dit WK. Is dit terug een voorbode van meer voor beide heren?

Judd Trump leek na gisteren (zelfs bij een vervroegde stop van hun sessie) op weg naar een eenvoudige overwinning tegen Tom Ford. Maar de kranige Ford wou van geen wijken weten en met 3x framewinst op een rij, knoopte hij terug aan bij Trump en werd het 6-5. De kloof was nog niet helemaal dicht, maar via 7-5 en 8-6, kon Ford weerom 2 frames op rij winnen om de stand weer helemaal gelijk te maken: 8-8. De spanning steeg toch in de arena (het mocht nog eens) en Trump moest zijn zenuwen in bedwang zien te houden. In frame 17 lukte dit en kon hij opnieuw op voorsprong komen: 9-8. In de volgende frame leek het in eerste instantie niet te lukken. Ford kon een kleine break nemen, maar moest deze vroegtijdig stoppen. Trump op zijn beurt kon niet optimaal profiteren en bleef geniaal snooker (de meest onmogelijke ballen vlogen er in) met onbegrijpelijke missers afwisselen. Nadat beide heren hun break gemaakt hadden, verwaterde de rest van het frame in een tactisch steekspelletje, waarin Trump zich de betere toonde. Met nog 4 kleuren op tafel had Ford snookers nodig, maar leek hier nooit echt in te slagen. Na enkele pogingen liet hij de blauwe bal al te opzichtig voor de pocket liggen, waarop Trump de frame (en match) nam. 10-8, Trump zal blij zijn deze alvast overleefd te hebben.

Vanmiddag maken Marco Fu en Martin Gould een einde aan hun wedstrijd, hierin staat Fu 6-3 voor. Neil Robertson mag deze middag ook van start gaan, tegen de laatste debutant op dit WK: Robbie Williams.

Deze avond spelen Mark Allen en Michael Holt verder, in een leuke en perfect gelijk opgaande wedstrijd staat het daar 5-4. Als allerlaatste in deze eerste ronde komen ook Mark Davis en Dominic Dale vanavond in actie.

Versta me niet verkeerd, met kalm bedoel ik niet dat er niet (of minder) gespeeld werd dan de voorbije dagen, eerder dat de spanning en intentie van beleving minder was. Nu, het is ook geen geschenk om na een dag als gisteren het spektakel te moeten verzorgen. En het kan er ook wel mee te maken hebben dat ik vanavond voor het eerst niet echt live heb kunnen kijken, waardoor mijn perceptie over "kalm" wat vertroebeld is.

Verliezend finalist van vorig jaar, Barry Hawkins heeft nog heel wat werk voor de boeg. Hij staat weliswaar 5-4 voor tegen nummer 31 David Gilbert, maar moest daarvoor zwoegen door van een 0-2, 1-3 en 2-4 achterstand terug te vechten. Wil hij die moeilijke eerste ronde overleven, zal hij morgen toch de consistentie van de laatste 3 frames moeten doortrekken. Het kan nog alle kanten uit in deze wedstrijd, benieuwd wat het wordt!

Ricky Walden won op zijn beurt de wedstrijd tegen Kyren Wilson, met dezelfde score als McManus dit deed tegen John Higgins. Hij mocht starten met een 6-3 voorsprong en leek die bij 8-4 rustig te consolideren, maar Wilson trok zich duidelijk op aan de fighting spirit van Higgins, want ook hij kwam akelig opzetten door 3 frames op een rij te winnen. Bij 7-8 was opnieuw alles mogelijk, maar Ricky kon het hoofd het koelst houden om zich zo op te maken voor een verlengd verblijf in Sheffield. Zijn ervaring maakte in de volgende twee frames het verschil, waardoor hij zich met een 10-7 overwinning plaatste voor de volgende ronde.

Ook Mark Allen en Michael Holt zijn ondertussen aan het tornooi gestart. In een onderhoudende pot snooker, ging het altijd gelijk op en was het verschil tussen beiden nooit groter dan 1 frame. Als dit het geval is, is een 5-4 tussenstand na de sessie een logisch gevolg, Mark Allen is degene die van dit kleine voorrecht gebruik mag maken om morgen de rest van de wedstrijd af te werken.

De wedstrijd van vandaag waar op voorhand misschien het meeste naar werd uitgekeken, was die tussen Judd Trump en Tom Ford. Trump, een van de favorieten, schopte het in 2011 al tot de finale en is bij de meeste tornooien waarin hij tegenwoordig start steevast een topfavoriet. Tom Ford stond nog maar één keer eerder op een WK en ging er toen in de eerste ronde meteen uit, dus op papier leek deze wedstrijd een uitgemaakte zaak. Maar onderschatting is vaak de grootste vijand, dus Trump was best gewaarschuwd.

Hij leek deze waarschuwing in eerste instantie ook ter harte te nemen want met mooi snooker en een uitstekende cueing actie (een van de beste die ik tot dusver op dit tornooi gezien heb), zette hij Ford onder druk. Deze was in het begin (nog) niet onder de indruk en mede door de soms onbezonnen en harde shots van Trump, kon hij vaak aan de tafel komen waardoor de stand na de eerste vier frames perfect in evenwicht was: 2-2. In de volgende vier frames werden nooit echt hoge breaks gehaald - daarvoor maakten beide spelers te veel fouten - maar ze gingen wel allemaal naar Trump. 6-2, Tom Ford voelde dat er meer in zat en ik kan hem hierin geen ongelijk geven: ondanks dat Trump altijd goed in positie lag, maakte hij bij het potten zelf nog te veel fouten, waarvan Ford niet altijd profiteerde. 

Omdat beide heren hun tijd namen in deze sessie, werd deze bij de 6-2 stand afgebroken om de avondsessies te laten starten. Ook zij zullen morgen de rest van hun wedstrijd afwerken.

Deze eerste ronde op het WK 2014 loopt op zijn laatste benen. Morgen starten de laatste twee wedstrijden, waardoor we overmorgen weten wie tegen wie uitkomt in de tweede ronde.

Neil Robertson tegen Robbie Williams ('s middags) en Mark Davis tegen Dominic Dale ('s avonds) hebben de eer als laatste van start te mogen gaan.

Tussendoor zullen we 's morgens ook weten wie de clash tussen Hawkins en Gilbert wint, alsook of Ford meer kan halen uit zijn wedstrijd tegen Trump.

's Middags houden Marco Fu en Martin Gould, Robertson en Williams gezelschap terwijl Allen en Holt hetzelfde doen bij Davis en Dale in de avondsessie.

Het is hoe dan ook al een uitermate boeiend WK geweest, hoog tijd om na de eerste ronde een grondige analyse en dito opinie te geven!

Driemaal is scheepsrecht luidt het alom gekende spreekwoord. Blijkbaar is dit ook van toepassing op sporttornooien, want deze derde dag van het WK snooker oversteeg qua spanningen de vorige zonder enige moeite.

Wat op voorhand op papier een interessante confrontatie leek, draaide zowel in de match als in de schaduw van de overige gebeurtenissen uit op een vrij neutrale vertoning. Alan McManus leidt na de ochtendsessie ruim met 6-3 tegen John Higgins. Higgins trekt de lijn van zijn laatste jaren op het WK door en dreigt nu opnieuw vroeg in het tornooi huiswaarts te moeten keren. Benieuwd wat hij morgenvroeg nog kan rechtzetten!

Ook Ricky Walden leidt met dezelfde score tegen debutant Kyren Wilson. Wilson, die de afgelopen jaren zelfs achter de bar stond in zijn lokale snookerclub om zichzelf te kunnen onderhouden en zijn droom op een profbestaan in het snooker levendig te houden, ging het beste van start met veel lef en aanvalslust. Maar nadat hij 3-1 was uitgelopen, stokte zijn motor en kon Walden, zonder zich echt in bochten te moeten wringen of hoge breaks te moeten scoren, de dag afsluiten met een 6-3 voorsprong. 

De twee meest zinderende matchen van dit tornooi dusver, moesten dan nog komen. Als u vond dat pakweg Carter of Murphy u al naar hartpilletjes deden grijpen, dan had u bij deze wedstrijden best een defibrilator bij de hand.

Deze ochtend kon u al zien hoe White aan een opmars bezig was om een 5-1 achterstand weg te werken. Deze wedstrijd werd vanavond hervat bij 5-4 en kende een quasi zelfde wedstrijdverloop als deze ochtend. Selby, die in mijn ogen nog altijd last had van een off day, liep uit tot 8-4 en leek uiteindelijk al bij al goed weg te komen met zijn té wisselvallige spel. Maar net als deze ochtend, kon White zijn achterstand goed maken. Door 4 frames op rij te winnen  nestelde hij zich naast zijn opponent wat de score betrof. Niet zozeer met hoge breaks - hij haalde slechts één break boven de 50 punten deze avond - dan wel door deze keer de fouten die Selby opstapelde beter af te straffen. Bij 8-8 leek White de favoriet om het af te maken, aangezien hij kon profiteren van zijn momentum en het goedmaken van de achterstand. Ondanks het bizarre verloop van de volgende frames, waarbij Selby bij het potten van de kleuren zelfs gewoon op roze speelde in plaats van te beginnen bij geel in de gedachte dat hij een free ball had, kon geen van beiden de match beslissen. Bij 9-9 zou er een ultieme 19de frame beslissen over deze match, waar vooral White nadien nog spijt van zal hebben dat hij dit laten gebeuren heeft tegen deze wisselvallige Selby.

Beide heren hadden in het begin van deze frame wat schrik om kansen open te laten voor hun tegenstrever, maar één goeie opportuniteit bleek genoeg voor Selby, die met een 57 break de match in zijn voordeel beslechtte. Een van zijn betere frames in deze partij, al kon het moment hiervoor niet beter zijn. Iets wat Selby trouwens typeert en hem dus altijd tot een geduchte tegenstander maakt, ongeacht de score. Zijn opponent in de volgende ronde, Ali Carter, is nog maar eens gewaarschuwd.

Het orgelpunt in deze mooie snookerdag moest nog na de officiële avondsessies komen. Ding Junhui en Michael Wasley hadden in hun namiddagsessie immers tijd tekort en moesten noodgedwongen hun match bij een 9-8 voorsprong voor de Chinees staken. Zoals dan het gebruik is op een WK, wordt zo'n match in een derde sessie hervat op dezelfde dag, nadat één van de avondsessies afgerond is.

Maar wachten was nog nooit zo leuk, nu we gezien hebben wat de jonge debutant Wasley nog uit zijn keu schudde. Allerminst onder de indruk en profiterend dat hij al terug was gekomen van een 6-3 en 8-6 achterstand opende hij meteen met een 103 break. Ding zijn oogjes werden zo mogelijk nog kleiner en hij wist meteen hoe laat het was. Het was niet meer van willen, het was van moeten al gold dat uiteraard ook voor Wasley.

In een uitermate spannende 19de frame, was de eerste kans voor Wasley. Opnieuw leek hij op weg om bij zijn eerste opportuniteit een framewinning break te potten, maar zijn poging werd begin de 40 gestopt. Ding kon echter niet optimaal profiteren en zijn inhaalmanoevre stokte zelfs nog iets vroeger, waardoor Wasley nog steeds voorstond. Elk één kans gehad, tijd voor een rondje safety en snookeren. Daarin toonde Ding zich de betere en hij leek zich net op tijd te herpakken. Bij één van de snookers had Wasley een viertal pogingen nodig, waardoor zijn voorsprong min of meer weg was zonder dat Ding één bal hoefde te potten. Na zijn ontsnapping leek Wasley echter weg te komen zonder iets open te laten liggen, maar na een geniale pot in de linker middenpocket van Ding draaide de kansen toch sterk in het voordeel van de Chinees. Hij leek vertrokken om een onoverbrugbare kloof te potten, maar een slechte cueingactie gooide roet in het eten. De frame was nog niet safe en we belandden terug in een spannend rondje safety spelen. Hierbij sloeg het noodlot toe voor Ding, door een gelukje dat Wasley in een uitstekende positie bracht. Een safety shot waarbij Wasley de (laatste) rode bal tot vlak tegen de band wou leggen, rolde in de pocket. Op de koop toe lag hij perfect op zwart en kon hij het maximale uit de situatie halen om zo het kloofje dat Ding eerder had geslagen, meteen toe te potten. Bij de kleuren gekomen, had Wasley in theorie geel, groen, bruin en blauw nodig om de frame te winnen, in de praktijk had Ding in deze situatie aan één snooker genoeg om bij het potten van roze en zwart de frame in zijn voordeel te beslissen. Roze was dus ook geprefereerd voor Wasley en daarbij faalde hij. Ding kwam uiteraard nog aan tafel om zijn broodnodige snooker te forceren en leek daar tot 3x toe in te lukken. Bijzonder koel en gedisciplineerd gespeeld van de Chinees lag zijn opponent steeds perfect snooker, maar het onbezorgde en bevrijde cue-en van Wasley zorgde ervoor dat hij telkens kon ontsnappen uit deze benepen situaties. De vierde keer gaf Ding te veel snelheid mee aan de roze bal, waardoor deze te ver terugbotste van de linkerband. De bal bleef voor de open pocket liggen en voor Wasley was het een koud kunstje om deze matchwinner te potten. Na een enorm spannende wedstrijd en zo mogelijk nog spannendere beslissende frame, kegelt debutant Wasley de Chinese topfavoriet - die dit seizoen al 5 rankingtitels won - uit het tornooi.

Benieuwd waar de jonge Engelsman vanaf nu nog toe in staat is verderop in dit tornooi!

Morgenvroeg zullen we zien welke richting de wedstrijd tussen McManus en Higgins verder uitgaat in dit Schots onderonsje. Een nieuwe wedstrijd start ook, de sympathieke Marco Fu neemt de keu op om zijn krachten te meten met Martin Gould.

Morgenmiddag start de runner-up van vorig jaar, Barry Hawkins zijn tornooi tegen David Gilbert. Aan de andere tafel start ook die andere topfavoriet, Judd Trump, aan het WK tegen kwalificatiespeler Tom Ford (die tijdens de kwalificaties onze eigenste Luca Brecel uit dit WK hield).

's Avonds tot slot weten we of Kyren Wilson terug achter zijn toog vliegt na verlies tegen Ricky Walden tenzij hij, zoals anderen hem al hebben voorgedaan de voorbije dagen, het tij kan keren. Ze krijgen op hetzelfde moment het gezelschap van Mark Allen en Michael Holt aan de andere tafel.

John Higgins kan al een buitengewoon impressionant palmares voorleggen, met onder andere 4 wereldtitels en in totaal 25 rankingtitels. Als je bedenkt dat enkel goden als Steve Davis, Stephen Hendry of Ronnie O'Sullivan soms maar net beter deden, weet je hoe mooi de carrière van de Schot is.

Echter, gisteren was hiervan niks te merken. Na een desastreuze start van zijn eerste wedstrijd op dit WK kon hij uiteindelijk nog afsluiten met een 6-3 achterstand tegen McManus, al had dit evengoed 7-2 kunnen zijn. Een nachtje slapen doet meestal wonderen, zekere voor John Higgins, maar deze keer braadde zijn haring niet. In plaats van dichter te komen, keek hij na de eerste twee frames van deze ochtend zelfs aan tegen een achterstand van 8-3. Een complete afgang leek in de maak, zeker toen McManus na nog eens een framewinner van Higgins er meteen 9-4 van maakte. Blijkbaar is het "in" om tijdens dit WK pas bij een grote achterstand goed te beginnen spelen en ongelofelijke comebacks te forceren. Want met de rug tegen de muur, potte Higgins opeens de hoge breaks van weleer (waaronder een magnifieke 111). Na drie frames op rij te winnen, stond het opeens 9-7, hadden we niet alleen een wedstrijd maar leek het erop dat Higgins ook nog eens zou kunnen winnen. Een tactisch 17de frame draaide uiteindelijk toch uit in het voordeel van de toch ook al 43-jarige McManus, waardoor de wereldkampioen van 1998, 2007, 2009 en 2011 net zoals vorig jaar al in de eerste ronde zijn koffers mocht nemen.

Wel een leuke vaststelling is dat in de tweede ronde de twee oudste spelers op dit tornooi tegen elkaar uitkomen. Na zijn overwinning mag McManus zich immers opmaken voor een clash met Ken Doherty. Men mag nu wel zeggen dat de macht nog even bij de oude garde blijft, zeker na het verlies van Ding gisteren.

Aan de andere tafel mag onze uiterst sympathieke Hong Konger, Marco Fu, met een 6-3 voorsprong naar zijn volgende sessie tegen Martin Gould. Gould kon nooit echt een vuist maken en Fu potte keer op keer stevige breaks om vrij snel de belangrijkste frames in zijn voordeel te laten beslechten. Benieuwd waar dit nog op zal uitdraaien, zij komen morgen opnieuw in actie.

Vanmiddag komen twee favorieten in actie: runner-up Barry Hawkins start tegen David Gilbert, terwijl The Juddernaut de arena mag betreden tegen Tom Ford.

Vanavond weten we wie de clahs tussen Ricky Walden en Kyren Wilson wint. Ook Mark Allen en Michael Holt mogen uit hun stoel komen om de beentjes (en de keu) te strekken.

Dag 3 van het snookercircus werd deze ochtend op gang getrapt met de start van de wedstrijd tussen Mark Selby en Michael White, tesamen met het vervolg van de wedstrijd tussen Joe Perry en Jamie Burnett.

Zoals ik gisteren al vermeldde, leidde Burnett ietwat verrassend met 6-3 tegen Joe Perry. Gezien de vorm waarin Burnett gisteren verkeerde (door 4 frames op rij te winnen), zou een mens vrij gerust kunnen denken dat hij enkel maar moest controleren om zo de match te consolideren.

Dit was buiten Perry gerekend, die volgens mij het vaatje van Maguire heeft geleend (die ligt er toch uit) om daaruit te kunnen tappen. Maar liefst 6 frames op rij kon hij winnen om de rollen volledig om te draaien: van 6-3 ging in het in één klap naar 9-6 in zijn voordeel. Ondanks twee van de mooiste shots uit dit tornooi, kon Burnett daar weinig tot niks tegenover stellen. Het enige frame dat hij vandaag kon winnen om het 9-7 te maken, was slechts een druppel op een hete plaat want amper een frame later liet hij het al te makkelijk liggen waarna Perry welgemeend "dank u" zei om met een break van 81 de wedstrijd te eindigen. 10-7 als verdict, Perry mag zijn keu alvast goed soigneren de komende dagen, want in de tweede ronde treft hij de al eerder geplaatste titelverdediger Ronnie O'Sullivan.

Misschien wel de wedstrijd om het meest naar uit te kijken deze eerste ronde was die tussen Mark Selby en Michael White. Selby, al jaren vaste klant in de top 3 van de wereld, presteert ook altijd zeer constant maar is geen pure afwerker en wacht nog steeds op een eerste wereldtitel. Dat hij een taaie klant zou hebben aan White stond vast, hij schopte het vorig jaar immers als debutant in The Crucible tot de kwartfinales en liet hij met jong, fris en zorgeloos snooker zien wat hij in zijn mars had. Een jaartje ouder en rijper, betekent ook een nog meer geduchte tegenstander en Selby was de speler uit de top 16 die de "pech" had tegen White uitgeloot te worden.

In eerste instantie leek er weinig tot niks aan de hand en liep Selby met bijzonder solide snooker uit tot 3-0. Menig kijker begon ergens al wat medelijden te krijgen met White, die al op weg leek naar minstens een 6-3 of 7-2 achterstand na de eerste sessie. Zelfs toen hij zijn eerste frame op het scorebord zette, drukte Selby deze hoop opnieuw in door 5-1 uit te lopen. Misschien zat Xiao Guodong wel ergens in het publiek, want vanaf dan werden de rollen volledig omgedraaid. Selby, die als frontrunner altijd lakser speelt en moeite heeft om grote frameleads te houden, verloor de grip op de wedstrijd en net zoals Guodong tegen Carter, kon White in één ruk terug komen van een 5-1 achterstand naar een 5-4 achterstand bij het einde van de sessie. Daar deze twee heren vanavond al hun wedstrijd verder afwerken, heeft Selby in tegenstelling tot Carter geen nacht respijt om zijn niveau terug op te krikken. Het belooft dus ongemeen spannend te worden, waarbij Selby hoe dan ook vol aan de bak moet. Het enige voordeel dat hij altijd wel heeft: Selby die op de rand van de afgrond staat is de gevaarlijkste klant om tegen te spelen en hij is al uit menig schier onmogelijke situaties gekomen om de wedstrijd te winnen. Ook White weze gewaarschuwd!

Deze middag werken Ding Junhui en Michael Wasley hun wedstrijd verder af en start de wedstrijd tussen de "oudjes" John Higgins en Alan McManus. Benieuwd of viervoudig wereldkampioen Higgins komaf kan maken met zijn magere resultaten van de laatste jaren door met vertrouwen deze clash te winnen.

Vanavond spelen White en Selby verder, terwijl op de tafel naast hen Ricky Walden de handschoen opneemt tegen debutant Kyren Wilson.

Voorspellingen doen over sportwedstrijden is altijd fijn, merken dat deze ook nog eens uitkomen geeft een zeker gevoel van onaantastbaarheid.

Deze morgen liet ik nog optekenen dat de wedstrijd tussen Doherty en Bingham de voorbode zou kunnen zijn van meer moois vandaag. De spelers hebben zich er keurig aan gehouden, en hoe!

Laat ik even beginnen met de twee wedstrijden die gestart zijn vandaag, alvorens over te gaan tot de echt spannende actie. Sorry voor alle Ding Junhui fans out there, maar mr. China zal nog even moeten wachten vooraleer hij mijn lof krijgt toegeworpen op dit tornooi. Wachten is trouwens een mooie (en nuttige!) eigenschap voor elke snookerspeler, dit gezegd zijnde.

Beide wedstrijden zullen morgen opnieuw aanvangen met dezelfde score: 6-3. De eerste toch enigszins verrassend in het voordeel van Jamie Burnett die, na een gelijk opgaand begin waarbij ze netjes de eerste 6 frames onder elkaar verdeelden, in de laatste drie frames toch duidelijker het laken naar zich toe kon trekken tegen Joe Perry. Leuk feit  trouwens om mee uit te pakken onder vrienden: Jamie Burnett was de eerste speler ooit die er in slaagde om in een officiële (prof)wedstrijd méér punten dan een maximum break van 147 te scoren. Tijdens de kwalificaties voor het UK Championship in 2004, kreeg hij in zijn wedstrijd tegen Leo Fernandez een free ball om te starten, waarna hij door zijn clearance uiteindelijk op 148 punten afklokte. Leuk voor hem, want veel snookerpotten heeft in zijn carrière al bij al niet gebroken.

Ook Ding leidt tegen debutant Michael Wasley met 6-3. Na een zenuwachtig begin van de chinees (die al jaren de druk van "moeten" op het WK torst en daar telkens jammerlijk onder bezwijkt), liet hij het initiatief vooral aan Wasley die dit in dank aannam. Hij kon telkens op voorsprong komen, al leek Ding toch enige controle te houden want hij kon telkens zijn voet naast de Engelsman zetten. Na wat warmdraaien tot 3-3, sloeg Ding's turbo aan en potte hij meteen een nieuwe hoogste break op dit tornooi: 136. Weerom twee winnende frames later, kan de winnaar van 5 andere rankingtornooien dit seizoen toch iets geruster slapen om zo morgen de wedstrijd verder in zijn voordeel te beslechten.

Bovenstaande kan u gerust beschouwen als het voorprogramma op de grote finale van vandaag. Drie wedstrijden zouden een winnaar kennen, alle drie waren ze uitermate spannend tot hun respectievelijke laatste frame.

Ali Carter kon gisteren maar nipt een comeback van Xiao Guodong een halt toeroepen, maar wist dan al dat hij op zijn hoede moest zijn voor deze debutant. En kijk, de match was goed en wel hervat, of de Captain himself had het vliegtuig al gemist en zag Guodong op en over hem gaan om voor het eerst in deze wedstrijd op voorsprong te komen: 6-5. Gelukkig voor hem kon hij zich tijdig herpakken om vervolgens exact hetzelfde te doen bij zijn tegenstander. Twee frames op rij voor Carter en hoewel er nog geen definitieve afscheiding is, stond hij terug op voorsprong: 7-6. De volgende twee frames werden eerlijk verdeeld en vooral de 69 clearance van Guodong in frame 16 (om terug te komen tot 8-8) getuigde van grote klasse. Echter, de laatste credits werden alsnog aan Carter uitgereikt want met een prachtige 80-break en ijzersterke 18de frame, liet hij het doek over deze wedstrijd vallen: 10-8. Carter zal ongetwijfeld opgelucht zijn om deze horde genomen te hebben en kijkt u vanaf nu ook maar uit naar Guodong, want een tweede snookerster uit China is geboren.

De laatste twee wedstrijden van vandaag deden nog net ietsje straffer en werden beiden in de allerlaatste frame beslist. 

Shaun Murphy had het gisteren niet onder de markt tegen Jamie Cope en dit zou voor de rest van deze sessie ook zo blijven. Nadat hij zijn 5-4 achterstand in het eerste frame van de dag al had weggewerkt met een knappe 75 clearance, liep hij meteen weer achter de feiten aan. Cope nam de volgende twee frames en Murphy stond opeens 7-5 achter waarbij een beslissende kloof onafwendbaar leek. Maar er moet toch echt iets aan de nieuwe eetgewoonten van Murphy zijn, want met twee solide frames kon hij terug op gelijke hoogte komen met Cope. De spanning was te voelen in de zaal en aan de tafel, want beide heren maakten nogal wat fouten en echt hoge breaks werden nooit opgetekend in deze laatste sessie. Toen Murphy 9-8 voorkwam, leek hij op weg naar winst maar Cope dwong een 19de en beslissende frame af. Een frame dat niet meteen de geschiedenis zal ingaan als het meest hoogstaande snooker, spannend was het wel. Het kon lang beide kanten uitgaan (en ik denk dat iedereen het zowel Murphy als Cope zou gunnen gezien het verloop van de gehele wedstrijd) maar uiteindelijk was het Murphy die het dubbeltje liet vallen aan zijn kant. 10-9 als einduitslag, Cope zal ongetwijfeld vannacht dromen over waar hij het juist heeft laten liggen vandaag.

De laatste match die vandaag eindigde kende een veel spannender verloop dan wat na gisteren verwacht kon worden. Ryan Day leidde na immers comfortabel met 6-3 tegen Stephen Maguire en vooral die laatste liet gisteren uitschijnen om daar vandaag weinig aan te kunnen veranderen. In eerste instantie leek hij dit ook te bevestigen. Na 3 frames gespeeld te hebben deze avond, stond het 8-4 in het voordeel van Day en zelfs bij 9-6 (weliswaar tussendoor met een prachtige 134 clearance van Maguire in het 14de frame) kon Welshman Day al een plaatsje reserveren bij de laatste 16. Ik denk dat op dat punt Maguire zijn juiste vat had aangesloten en hernieuwde moet kon tappen, want in plaats dat Day het eenvoudig afmaakte om met 10-6 de zege te pakken, potte Maguire breaks van 68, 74 en 91. Opeens stond het 9-9 en ik denk dat het haar op Day's rug toch aardig recht kwam. Maar in plaats van finaal ten onder te gaan, bestaat in mijn ogen gerechtigheid nog steeds en met een schitterende 92 break van Day kon hij alsnog klinken op deze welverdiende overwinning. 10-6 of 10-9 zoals nu, het is slechts een kleine voetnoot in de rijke geschiedenis van het snooker en in de volgende ronde zal hij hier al lang niet meer om malen.

Een bewogen dag toch weer met twee top tien spelers die we al niet meer zullen terug zien in de volgende ronde. Ook het jonge geweld van Guodong werd finaal en vakkundig richting uitgang gewerkt door Carter, de hoop van de youngsters ligt nu op de schouders van Junhui en Trump, die later deze week nog in actie komt.

Morgen kijken we of Ding zijn lead op Wasley kan behouden en of Perry Burnett nog kan bedreigen.

Beginnen aan hun tornooi: wereld nummer 3 Mark Selby tegen Michael White, viervoudig wereldkampioen John Higgins tegen veteraan Alan McManus en laatbloeier Ricky Walden tegen Kyren Wilson, opnieuw een debutant op dit WK.

Andermaal mooie vooruitzichten als ik de draws zo bekijk, it only goes better from here on!

De eerste stunt op dit WK is een feit en wel in de gedaante van oudgediende Ken Doherty. Nadat hij gisteren nog sterk terugkwam van een 3-0 achterstand (en waarbij het in eerste instantie leek dat Stuart Bingham op weg was naar een al bij al makkelijke overwinning), sloot hij de eerste sessie gisteren toch nog af met slechts één frame achterstand: 5-4.

Een spannend vervolg tussen twee spelers die elkaar wel waard zijn zat er aan te komen, maar dat was buiten Doherty zelf gerekend die blijkbaar deze ochtend opstond met een wel heel begenadigde dag.

Na eerst nog een relatief spannende 1ste frame van de dag te winnen en zo op 5-5 te komen, kwam Doherty pas echt onder stoom en keek zelfs niet meer achterom. Bingham die alsmaar meer moeite had met zijn spel, long potting en cue-actie nam soms te veel risico's door ondoordachte exhibitieshots te spelen. Keer op keer kreeg hij de rekening geprestenteerd van good ol' Ken, die als vanouds uitblonk in zijn tactische spel. Voeg daarbij nog een betere breakopbouw dan gisteren en u zal meteen begrijpen waarom Bingham geen enkele frame meer kon pakken. Jawel, u leest het goed: Doherty won vandaag 6 frames op rij om zo voorbij Ball-Run Bingham te razen naar een 10-5 overwinning. 

Onder het mom van "niets moet en alles mag", kan Doherty bevrijd zijn wedstrijd in de 2de ronde aanvatten. Was deze overwinning slechts een voorbode van (veel) meer of zal binnen een kleine week toch blijken dat dit de laatste toverspreuk was die Crafty Ken uit zijn keu schudde? 

Ik kan nu al zeggen dat een WK weerom niet loopt zoals vooraf verwacht wordt. Meer nog dan in andere individuele sporten speelt leeftijd vaak een mindere rol bij snooker en hebben ranglijsten vanaf de eerste ronde precies geen betekenis meer. Waar ik gisteren nog zei dat de macht aan de aanstormende jongere garde is, moet ik dit vandaag misschien al bijstellen: de twee reeds gekwalificeerde spelers voor de tweede ronde hebben een gemiddelde leeftijd van 41 jaar. Gezien de jonge leeftijd waarop veel (goede) spelers professioneel worden, is dit dus een pak ervaring bij elkaar. Ervaring die op grote tornooien als een WK misschien nog meer de doorslag kan geven dan puur talent of jong enthousiasme.

Maar laat ons vooral hopen dat deze uitkomst een voorbode is van veel moois, te beginnen met vanmiddag (en vanavond) wanneer er opnieuw een aantal leuke wedstrijden zullen eindigen.

Voor de neutrale snookerfan is dit WK nu al eentje geworden om met verhoogde aandacht te volgen. O ja, in de wedstrijd die deze ochtend gestart is, gaat het ook gelijk op en heeft Joe Perry één frame bonus op Jamie Burnett. U verneemt zonder twijfel wel van mij waar deze match heen zal gaan!

De eerste dag in Sheffield zit er alweer op, tijd om even te kijken naar wat er vandaag gebeurd is en wat we de komende dagen nog mogen verwachten.

Er zijn al 5 wedstrijden gestart, waarvan ondertussen er al ééntje is afgelopen: die tussen Ronnie O'Sullivan en Robin Hull.

Na zijn solide prestatie van deze ochtend, waardoor hij in de avondsessie met een comfortabele 7-2 voorsprong mocht starten, dacht iedereen dat het snel game over zou zijn. Dat was echter buiten Hull gerekend.

Onder het mom van "ik heb toch niks meer te verliezen" begon hij heel voortvarend aan het 10de frame. Een dure "framewinner" misser in de rechterbovenhoek liet Ronnie echter toe om erop en erover te gaan en uit te lopen tot 8-2. Het geloof dat de match nu echt niet lang meer zou duren groeide, maar Hull sloeg 2x toe in de 11de en 12de frame. Met goeie breaks, veel meer vertrouwen in de long pots en tactisch spel kon hij toch een beetje druk zetten op Ronnie. Met 8-4 op het bord, leek er toch nog enige spanning terug te keren. In het 13de frame (en de laatste voor het interval) leek Ronnie op weg om met slechts één bezoek aan de tafel de frame te nemen, maar met een misser op zwart (en waar Hull toch nog 3 snookers nodig had) kwam er alsnog een vervolg aan het frame. Na wat over en weer gesnooker, haalde Ronnie uiteindelijk deze belangrijke frame binnen. Bij de terugkomst na het interval, verzekerde The Rocket zich van een plaats bij de laatste 16 door in drie delen met telkens degelijk opgebouwd breaks (en goeie safety's nadien) zijn 10de frame te winnen. Het verdict: 10-4, al zal Robin Hull zeker met veel vertrouwen het volgende seizoen aanvatten, want hij kwam veruit beter voor de dag dan iemand kon vermoeden.

Meer spanning was er ongetwijfeld in de andere wedstrijden. Na een stroeve start, hing Ken Doherty deze ochtend toch nog zijn wagonnetje aan de trein van Stuart Bingham. Vanavond kwamen zij niet meer in actie, dus morgenvroeg weten we in wiens voordeel dit pleit beslecht wordt.

Een match die morgen ('s avonds weliswaar) ook een leuk vervolg zal krijgen is die tussen Shaun Murphy en Jamie Cope. Murphy, de wereldkampioen van 2005 en sinds dit jaar terug in een winning mood na een rondje diëten en gezonde voeding, heeft het niet onder de markt tegen de nummer 49 van de wereld, Jamie Cope. Meer zelfs, hij staat 5-4 in het krijt nadat hij voor het einde van de sessie nog een 4-2 voorsprong uit handen gaf. Een leuke wedstrijd die al bij al goed op en neer ging en niet echt gekenmerkt werd door hoge breaks, op een mooie 112 clearance van Murphy in frame 2 na. Nadat Murphy telkens een frame op zijn tegenstander moest goedmaken, leek hij bij een 2-2 stand het laken definitief naar zich toe te trekken. Bij 4-2 had hij alle touwtjes nog in handen, maar Cope liet zich niet uit het lood slaan om uiteindelijke het mentale overwicht te hebben en huiswaarts te keren met een 5-4 voorsprong in zijn achterzak.

Als u dacht dat alle spanning nu wel opgebruikt zou zijn, was dit buiten de Chinese debutant Xiao Guodong gerekend. Hoewel hij zich niet liet kennen en zeker niet verlamd was door de aanblik van het Crucible Theater, stond Guodong 4-1 in het krijt tegen de Engelsman Ali Carter. Maar kijk, het jonge geweld sloeg terug en kwam zelfs na een dramatisch ontknoping van het 8ste frame - waar Carter in plaats van de beslissende zwarte bal de cuebal potte - op 4-4. Ook hier werd het gebrek aan relatief hoge breaks ruimschoots gecompenseerd door de spanning die beide heren ten berde brachten. In de laatste frame van deze sessie leek Guodong in eerste instantie op weg naar een hoge break. Na 21 punten echter werd zijn opmars gestuit, maar Carter kon niet profiteren en had zoals in de laatste paar frames moeite met de controle over de cuebal. Nadat elke speler om beurten een bezoekje aan de tafel mocht brengen en af en toe een mini-breakje kon potten, lukte het Carter toch om via een mooie snooker (waarvoor Guodong 5 pogingen nodig had) zijn achterstand weg te knabbelen. De rest van het frame was bijzonder tactisch, waarbij beide spelers aanspraak maakten op winst, maar eveneens ook beiden te veel fouten maakten. Uiteindelijk was het Carter die aan het langste eind trok en uitermate blij zal zijn dat hij na de sterke comeback van Guodong deze sessie toch nog met een voorsprong kan afsluiten.

De grootste verrassing tot slot komt ongetwijfeld uit de hoed van Welshman Ryan Day. Na de middagsessie staat hij met 6-3 comfortabel aan de leiding tegen Stephen Maguire, toch de nummer 9 van de wereld. Day, die het voorheen nooit verder schopte dan de kwartfinale op het WK en vorig jaar zelfs afwezig was, was niet onder de indruk van de adelbrieven van Maguire. Met leuk en aangenaam snooker vermaakte hij het publiek in Sheffield en liet in frame 2 zelfs de hoogste break tot hier toe op dit tornooi optekenen: 130. Wil Maguire zoals twee jaar geleden opnieuw de halve finales halen, zal hij toch een ander vaatje moeten zoeken waaruit hij morgenavond kan tappen. De match is nog net niet gespeeld, maar dan zal "On-Fire Maguire" zijn bijnaam absoluut moeten waarmaken.

Grote conclusies durf (en kan) ik na dag 1 in het heiligdom van het snooker nog niet trekken, al meen ik wel te zeggen dat The Rocket niet als toerist naar Sheffield is gekomen. Ondanks zijn uitlatingen in de media ("ik train enkel om aan de tafel geen mal figuur te slaan") wil hij wel degelijk die 3 op een rij halen, de grote Steve Davis evenaren wat aantal wereldtitels betreft en bovenal in het spoor van die allergrootste, Stephen Hendry, blijven.

Het gevaar zal ook dit jaar weer van de jongere generatie komen, waarvan Guodong vandaag de kracht onderstreept heeft door ervaren rot Carter bijzonder onder druk te zetten.

Jongens zoals Junhui en Trump zullen ongetwijfeld staan popelen om hun kunstjes in de arena te tonen en daar kan ik als gepassioneerde toeschouwer alleen maar vrolijk van worden. Er zullen de komende 16 dagen zonder meer nog prachtige (en dramatische) snookermomenten volgen.

Morgenvroeg kijken we alvast reikhalzend uit naar het vervolg van Doherty - Bingham en de start van een nieuwe wedstrijd: Joe Perry tegen Jamie Burnett.

's Middags kijken we of Xiao Guodong zijn opmars kan verder zetten, dan wel of Captain Carter zijn vliegtuig op het juiste spoor kan houden. Tevens start ook die andere Chinese superster, Ding Junhui, zijn tornooi tegen Michael Wasley. 

's Avonds geen nieuwe wedstrijden, enkel de ontknoping van Maguire - Day en Murphy - Cope.

Er stonden meteen twee interessante wedstrijden op het programma. De uittredende wereldkampioen, Ronnie O'sullivan, nam het op tegen Robin Hull, terwijl veteraan Ken Doherty de handschoen opnam tegen Stuart Bingham.

Inmiddels zitten deze sessies er reeds op, tijd voor een kort verslagje dus!

Bij aanvang kon het verschil tussen O'Sullivan en Hull niet groter zijn. De uittredende kampioen tegen de laagst gerangschikte speler die dit jaar op het WK in actie komt. Maar aan de tafel leek het verschil vaak kleiner dan vooraf op papier (en aan de tussenstand) kon verwacht worden.

O'Sullivan ging voortvarend van start en kon, mede door enkele "schoonheidsfoutjes" van Hull, meteen 3-0 uitlopen. Op zijn briljante 124 clearance in de tweede frame kan niks afgedongen worden, maar zeker in frame 1 en 3 heeft Hull enkele mooie kansen laten liggen. Game over, denk je dan maar met een eveneens schitterende 102 knokte hij zich terug tot 3-1. De 5de frame zou achteraf gezien cruciaal blijken. Hull nam hierin duidelijk het voortouw, maar nadat Ronnie een snooker nodig had (en kreeg), speelde hij de resterende kleuren netjes in de pocket om finaal over Hull te springen en de frame te pakken. Twee relatief snelle frames later stond de 5-2 op het scorebord en had Hull nog steeds een geloof in eigen kunnen. Echter, Ronnie kwam stilaan onder stoom en weer 2 frames later stond het 7-2. Vooral de laatste frame zal Hull zich nog beklagen, toen hij een gemakkelijke rode bal liet liggen voor Ronnie, die dit geschenkje met een break van 90 in dank aannam. Vanavond om 20u00 komen de twee terug in actie. Ronnie heeft slechts 3 frames nodig om zich te plaatsen voor de volgende ronde, tenzij onze Finse vriend voor een mirakel kan zorgen en alsnog de titelverdediger uit het tornooi kan kegelen.

Op hetzelfde ogenblik werd aan de andere tafel de clash tussen twee "oudjes", Ken Doherty en Stuart Bingham uitgevochten. Doherty is met zijn 44 jaar de oudste speler op dit WK, terwijl Bingham (bijna 38) ook niet meer van de jongste is. Het parcours van Crafty Ken oogt daarentegen net iets indrukwekkender dan Bingham: reeds 18 keer trad hij aan in "The Crucible", won het WK in '97 en was runner up het jaar nadien. Bingham heeft nooit echt potten gebroken op het WK, maar lijkt toch op oudere leeftijd boven water te komen. Getuige hiervan zijn kwartfinale van vorig jaar.

Net zoals in de andere wedstrijd, stond er snel een 3-0 op het bord, deze keer in het voordeel van Bingham. Maar waar Hull tegen O'Sullivan nooit dichter kwam dan 2 frames, lukte het Doherty wel om zich in zijn gekende tactische speelstijl in de wedstrijd te knokken. Van 3-0, ging het naar 3-2 om via 5-3 uiteindelijk 5-4 te worden aan het einde van de sessie. Het vervolg van deze match belooft dus uitermate spannend te worden, aangezien deze twee zeker aan elkaar gewaagd zijn. Heeft Doherty het mentale voordeel van de jager te zijn die zijn prooi terug kon halen, of kan Bingham zijn kalmte herwinnen en de kloof terug uitdiepen? Morgenvroeg om 11u00 zullen we het weten, wanneer deze twee het vervolg van hun 1ste ronde wedstrijd aanvangen.

Straks om 15u30 starten weer 2 nieuwe wedstrijden van de eerste ronde: Shaun Murphy tegen Jamie Cope en Stephen Maguire tegen Ryan Day. Eindigen doen we deze eerste dag op het WK vanavond om 20u, met het vervolg van de wedstrijd tussen O'Sullivan en Hull en de start van weerom een nieuwe: Ali Carter vs. Xiao Guodong, een debutant op dit WK.

Eerst en vooral een welgemeende dank u om toch even de tijd te nemen om deze blog te bekijken en misschien zelfs te lezen. Ook voor mij wordt het een vuurdoop, aangezien dit de eerste keer ooit is dat ik me aan een blog waag. Maar wie niet waagt, niet wint en zelfs een "fluke shot" kan een WK beslissen, om in vaktermen te blijven.

De inhoud ervan is vrij specifiek, dus verwacht je niet aan algemene info of updates over mijn dagelijkse leven (daarvoor hebben we facebook ;-)). 

Verwacht je eerder aan summiere, luchtige, scherpe, interessante maar bovenal informatieve updates over het reilen en zeilen tijdens het wereldkampioenschap snooker in The Crucible. 

Ik zal proberen op regelmatige basis mijn (al dan niet objectieve, ik ben tenslotte geen journalist) mening te delen op deze blog, in de hoop dat zowel de frequente als sporadische lezer vlot mee kan zijn zonder dat hij daarvoor eerst alle Engelse opiniestukken op pakweg de BBC moet doorspartelen.

Maar probeer bovenal zelf ook eens een live match mee te pikken, in plaats van enkel alles in tekst te lezen. Het zal uw leven ongetwijfeld verrijken!

Tot binnenkort,

Bram.