De eerste stunt op dit WK is een feit en wel in de gedaante van oudgediende Ken Doherty. Nadat hij gisteren nog sterk terugkwam van een 3-0 achterstand (en waarbij het in eerste instantie leek dat Stuart Bingham op weg was naar een al bij al makkelijke overwinning), sloot hij de eerste sessie gisteren toch nog af met slechts één frame achterstand: 5-4.

Een spannend vervolg tussen twee spelers die elkaar wel waard zijn zat er aan te komen, maar dat was buiten Doherty zelf gerekend die blijkbaar deze ochtend opstond met een wel heel begenadigde dag.

Na eerst nog een relatief spannende 1ste frame van de dag te winnen en zo op 5-5 te komen, kwam Doherty pas echt onder stoom en keek zelfs niet meer achterom. Bingham die alsmaar meer moeite had met zijn spel, long potting en cue-actie nam soms te veel risico's door ondoordachte exhibitieshots te spelen. Keer op keer kreeg hij de rekening geprestenteerd van good ol' Ken, die als vanouds uitblonk in zijn tactische spel. Voeg daarbij nog een betere breakopbouw dan gisteren en u zal meteen begrijpen waarom Bingham geen enkele frame meer kon pakken. Jawel, u leest het goed: Doherty won vandaag 6 frames op rij om zo voorbij Ball-Run Bingham te razen naar een 10-5 overwinning. 

Onder het mom van "niets moet en alles mag", kan Doherty bevrijd zijn wedstrijd in de 2de ronde aanvatten. Was deze overwinning slechts een voorbode van (veel) meer of zal binnen een kleine week toch blijken dat dit de laatste toverspreuk was die Crafty Ken uit zijn keu schudde? 

Ik kan nu al zeggen dat een WK weerom niet loopt zoals vooraf verwacht wordt. Meer nog dan in andere individuele sporten speelt leeftijd vaak een mindere rol bij snooker en hebben ranglijsten vanaf de eerste ronde precies geen betekenis meer. Waar ik gisteren nog zei dat de macht aan de aanstormende jongere garde is, moet ik dit vandaag misschien al bijstellen: de twee reeds gekwalificeerde spelers voor de tweede ronde hebben een gemiddelde leeftijd van 41 jaar. Gezien de jonge leeftijd waarop veel (goede) spelers professioneel worden, is dit dus een pak ervaring bij elkaar. Ervaring die op grote tornooien als een WK misschien nog meer de doorslag kan geven dan puur talent of jong enthousiasme.

Maar laat ons vooral hopen dat deze uitkomst een voorbode is van veel moois, te beginnen met vanmiddag (en vanavond) wanneer er opnieuw een aantal leuke wedstrijden zullen eindigen.

Voor de neutrale snookerfan is dit WK nu al eentje geworden om met verhoogde aandacht te volgen. O ja, in de wedstrijd die deze ochtend gestart is, gaat het ook gelijk op en heeft Joe Perry één frame bonus op Jamie Burnett. U verneemt zonder twijfel wel van mij waar deze match heen zal gaan!

De eerste dag in Sheffield zit er alweer op, tijd om even te kijken naar wat er vandaag gebeurd is en wat we de komende dagen nog mogen verwachten.

Er zijn al 5 wedstrijden gestart, waarvan ondertussen er al ééntje is afgelopen: die tussen Ronnie O'Sullivan en Robin Hull.

Na zijn solide prestatie van deze ochtend, waardoor hij in de avondsessie met een comfortabele 7-2 voorsprong mocht starten, dacht iedereen dat het snel game over zou zijn. Dat was echter buiten Hull gerekend.

Onder het mom van "ik heb toch niks meer te verliezen" begon hij heel voortvarend aan het 10de frame. Een dure "framewinner" misser in de rechterbovenhoek liet Ronnie echter toe om erop en erover te gaan en uit te lopen tot 8-2. Het geloof dat de match nu echt niet lang meer zou duren groeide, maar Hull sloeg 2x toe in de 11de en 12de frame. Met goeie breaks, veel meer vertrouwen in de long pots en tactisch spel kon hij toch een beetje druk zetten op Ronnie. Met 8-4 op het bord, leek er toch nog enige spanning terug te keren. In het 13de frame (en de laatste voor het interval) leek Ronnie op weg om met slechts één bezoek aan de tafel de frame te nemen, maar met een misser op zwart (en waar Hull toch nog 3 snookers nodig had) kwam er alsnog een vervolg aan het frame. Na wat over en weer gesnooker, haalde Ronnie uiteindelijk deze belangrijke frame binnen. Bij de terugkomst na het interval, verzekerde The Rocket zich van een plaats bij de laatste 16 door in drie delen met telkens degelijk opgebouwd breaks (en goeie safety's nadien) zijn 10de frame te winnen. Het verdict: 10-4, al zal Robin Hull zeker met veel vertrouwen het volgende seizoen aanvatten, want hij kwam veruit beter voor de dag dan iemand kon vermoeden.

Meer spanning was er ongetwijfeld in de andere wedstrijden. Na een stroeve start, hing Ken Doherty deze ochtend toch nog zijn wagonnetje aan de trein van Stuart Bingham. Vanavond kwamen zij niet meer in actie, dus morgenvroeg weten we in wiens voordeel dit pleit beslecht wordt.

Een match die morgen ('s avonds weliswaar) ook een leuk vervolg zal krijgen is die tussen Shaun Murphy en Jamie Cope. Murphy, de wereldkampioen van 2005 en sinds dit jaar terug in een winning mood na een rondje diëten en gezonde voeding, heeft het niet onder de markt tegen de nummer 49 van de wereld, Jamie Cope. Meer zelfs, hij staat 5-4 in het krijt nadat hij voor het einde van de sessie nog een 4-2 voorsprong uit handen gaf. Een leuke wedstrijd die al bij al goed op en neer ging en niet echt gekenmerkt werd door hoge breaks, op een mooie 112 clearance van Murphy in frame 2 na. Nadat Murphy telkens een frame op zijn tegenstander moest goedmaken, leek hij bij een 2-2 stand het laken definitief naar zich toe te trekken. Bij 4-2 had hij alle touwtjes nog in handen, maar Cope liet zich niet uit het lood slaan om uiteindelijke het mentale overwicht te hebben en huiswaarts te keren met een 5-4 voorsprong in zijn achterzak.

Als u dacht dat alle spanning nu wel opgebruikt zou zijn, was dit buiten de Chinese debutant Xiao Guodong gerekend. Hoewel hij zich niet liet kennen en zeker niet verlamd was door de aanblik van het Crucible Theater, stond Guodong 4-1 in het krijt tegen de Engelsman Ali Carter. Maar kijk, het jonge geweld sloeg terug en kwam zelfs na een dramatisch ontknoping van het 8ste frame - waar Carter in plaats van de beslissende zwarte bal de cuebal potte - op 4-4. Ook hier werd het gebrek aan relatief hoge breaks ruimschoots gecompenseerd door de spanning die beide heren ten berde brachten. In de laatste frame van deze sessie leek Guodong in eerste instantie op weg naar een hoge break. Na 21 punten echter werd zijn opmars gestuit, maar Carter kon niet profiteren en had zoals in de laatste paar frames moeite met de controle over de cuebal. Nadat elke speler om beurten een bezoekje aan de tafel mocht brengen en af en toe een mini-breakje kon potten, lukte het Carter toch om via een mooie snooker (waarvoor Guodong 5 pogingen nodig had) zijn achterstand weg te knabbelen. De rest van het frame was bijzonder tactisch, waarbij beide spelers aanspraak maakten op winst, maar eveneens ook beiden te veel fouten maakten. Uiteindelijk was het Carter die aan het langste eind trok en uitermate blij zal zijn dat hij na de sterke comeback van Guodong deze sessie toch nog met een voorsprong kan afsluiten.

De grootste verrassing tot slot komt ongetwijfeld uit de hoed van Welshman Ryan Day. Na de middagsessie staat hij met 6-3 comfortabel aan de leiding tegen Stephen Maguire, toch de nummer 9 van de wereld. Day, die het voorheen nooit verder schopte dan de kwartfinale op het WK en vorig jaar zelfs afwezig was, was niet onder de indruk van de adelbrieven van Maguire. Met leuk en aangenaam snooker vermaakte hij het publiek in Sheffield en liet in frame 2 zelfs de hoogste break tot hier toe op dit tornooi optekenen: 130. Wil Maguire zoals twee jaar geleden opnieuw de halve finales halen, zal hij toch een ander vaatje moeten zoeken waaruit hij morgenavond kan tappen. De match is nog net niet gespeeld, maar dan zal "On-Fire Maguire" zijn bijnaam absoluut moeten waarmaken.

Grote conclusies durf (en kan) ik na dag 1 in het heiligdom van het snooker nog niet trekken, al meen ik wel te zeggen dat The Rocket niet als toerist naar Sheffield is gekomen. Ondanks zijn uitlatingen in de media ("ik train enkel om aan de tafel geen mal figuur te slaan") wil hij wel degelijk die 3 op een rij halen, de grote Steve Davis evenaren wat aantal wereldtitels betreft en bovenal in het spoor van die allergrootste, Stephen Hendry, blijven.

Het gevaar zal ook dit jaar weer van de jongere generatie komen, waarvan Guodong vandaag de kracht onderstreept heeft door ervaren rot Carter bijzonder onder druk te zetten.

Jongens zoals Junhui en Trump zullen ongetwijfeld staan popelen om hun kunstjes in de arena te tonen en daar kan ik als gepassioneerde toeschouwer alleen maar vrolijk van worden. Er zullen de komende 16 dagen zonder meer nog prachtige (en dramatische) snookermomenten volgen.

Morgenvroeg kijken we alvast reikhalzend uit naar het vervolg van Doherty - Bingham en de start van een nieuwe wedstrijd: Joe Perry tegen Jamie Burnett.

's Middags kijken we of Xiao Guodong zijn opmars kan verder zetten, dan wel of Captain Carter zijn vliegtuig op het juiste spoor kan houden. Tevens start ook die andere Chinese superster, Ding Junhui, zijn tornooi tegen Michael Wasley. 

's Avonds geen nieuwe wedstrijden, enkel de ontknoping van Maguire - Day en Murphy - Cope.

Er stonden meteen twee interessante wedstrijden op het programma. De uittredende wereldkampioen, Ronnie O'sullivan, nam het op tegen Robin Hull, terwijl veteraan Ken Doherty de handschoen opnam tegen Stuart Bingham.

Inmiddels zitten deze sessies er reeds op, tijd voor een kort verslagje dus!

Bij aanvang kon het verschil tussen O'Sullivan en Hull niet groter zijn. De uittredende kampioen tegen de laagst gerangschikte speler die dit jaar op het WK in actie komt. Maar aan de tafel leek het verschil vaak kleiner dan vooraf op papier (en aan de tussenstand) kon verwacht worden.

O'Sullivan ging voortvarend van start en kon, mede door enkele "schoonheidsfoutjes" van Hull, meteen 3-0 uitlopen. Op zijn briljante 124 clearance in de tweede frame kan niks afgedongen worden, maar zeker in frame 1 en 3 heeft Hull enkele mooie kansen laten liggen. Game over, denk je dan maar met een eveneens schitterende 102 knokte hij zich terug tot 3-1. De 5de frame zou achteraf gezien cruciaal blijken. Hull nam hierin duidelijk het voortouw, maar nadat Ronnie een snooker nodig had (en kreeg), speelde hij de resterende kleuren netjes in de pocket om finaal over Hull te springen en de frame te pakken. Twee relatief snelle frames later stond de 5-2 op het scorebord en had Hull nog steeds een geloof in eigen kunnen. Echter, Ronnie kwam stilaan onder stoom en weer 2 frames later stond het 7-2. Vooral de laatste frame zal Hull zich nog beklagen, toen hij een gemakkelijke rode bal liet liggen voor Ronnie, die dit geschenkje met een break van 90 in dank aannam. Vanavond om 20u00 komen de twee terug in actie. Ronnie heeft slechts 3 frames nodig om zich te plaatsen voor de volgende ronde, tenzij onze Finse vriend voor een mirakel kan zorgen en alsnog de titelverdediger uit het tornooi kan kegelen.

Op hetzelfde ogenblik werd aan de andere tafel de clash tussen twee "oudjes", Ken Doherty en Stuart Bingham uitgevochten. Doherty is met zijn 44 jaar de oudste speler op dit WK, terwijl Bingham (bijna 38) ook niet meer van de jongste is. Het parcours van Crafty Ken oogt daarentegen net iets indrukwekkender dan Bingham: reeds 18 keer trad hij aan in "The Crucible", won het WK in '97 en was runner up het jaar nadien. Bingham heeft nooit echt potten gebroken op het WK, maar lijkt toch op oudere leeftijd boven water te komen. Getuige hiervan zijn kwartfinale van vorig jaar.

Net zoals in de andere wedstrijd, stond er snel een 3-0 op het bord, deze keer in het voordeel van Bingham. Maar waar Hull tegen O'Sullivan nooit dichter kwam dan 2 frames, lukte het Doherty wel om zich in zijn gekende tactische speelstijl in de wedstrijd te knokken. Van 3-0, ging het naar 3-2 om via 5-3 uiteindelijk 5-4 te worden aan het einde van de sessie. Het vervolg van deze match belooft dus uitermate spannend te worden, aangezien deze twee zeker aan elkaar gewaagd zijn. Heeft Doherty het mentale voordeel van de jager te zijn die zijn prooi terug kon halen, of kan Bingham zijn kalmte herwinnen en de kloof terug uitdiepen? Morgenvroeg om 11u00 zullen we het weten, wanneer deze twee het vervolg van hun 1ste ronde wedstrijd aanvangen.

Straks om 15u30 starten weer 2 nieuwe wedstrijden van de eerste ronde: Shaun Murphy tegen Jamie Cope en Stephen Maguire tegen Ryan Day. Eindigen doen we deze eerste dag op het WK vanavond om 20u, met het vervolg van de wedstrijd tussen O'Sullivan en Hull en de start van weerom een nieuwe: Ali Carter vs. Xiao Guodong, een debutant op dit WK.

Eerst en vooral een welgemeende dank u om toch even de tijd te nemen om deze blog te bekijken en misschien zelfs te lezen. Ook voor mij wordt het een vuurdoop, aangezien dit de eerste keer ooit is dat ik me aan een blog waag. Maar wie niet waagt, niet wint en zelfs een "fluke shot" kan een WK beslissen, om in vaktermen te blijven.

De inhoud ervan is vrij specifiek, dus verwacht je niet aan algemene info of updates over mijn dagelijkse leven (daarvoor hebben we facebook ;-)). 

Verwacht je eerder aan summiere, luchtige, scherpe, interessante maar bovenal informatieve updates over het reilen en zeilen tijdens het wereldkampioenschap snooker in The Crucible. 

Ik zal proberen op regelmatige basis mijn (al dan niet objectieve, ik ben tenslotte geen journalist) mening te delen op deze blog, in de hoop dat zowel de frequente als sporadische lezer vlot mee kan zijn zonder dat hij daarvoor eerst alle Engelse opiniestukken op pakweg de BBC moet doorspartelen.

Maar probeer bovenal zelf ook eens een live match mee te pikken, in plaats van enkel alles in tekst te lezen. Het zal uw leven ongetwijfeld verrijken!

Tot binnenkort,

Bram.