Na een zinderende finale trok gisterenavond rond 23u Mark Selby, de 30 jarige Engelsman aan het langste eind. Hij hield niemand minder dan Ronnie O'Sullivan in bedwang door met een 18-14 overwinning zijn allereerste wereldtitel te nemen.

Nadat hij de laatste dag op dit WK begon met een 10-7 achterstand, kon het eerste deel van de middagsessie niet beter beginnen voor Selby. Door vier frames op rij te winnen (als we de 2 van de avond ervoor er bij rekenen 6), kwam hij voor het eerst in deze match op voorsprong: 11-10. Met harde matchplay snooker, heel veel safety's en tactisch spel hield hij O'Sullivan vaak in zijn stoel en brak hij keer op keer zijn ritme. Hoge breaks hij niet echt nodig, want hoewel hij vaker problemen had met zijn cueing dan hem lief was, wist hij nooit iets te laten liggen toen O'Sullivan aan tafel kwam.

Na deze knalopening en met een interval om te bezinnen, kwam O'Sullivan scherper uit de kleedkamer. Hij kon iets meer in zijn spel komen en met 2 (niet hele grote) fluent breaks bracht hij de bordjes terug in evenwicht. Ook het volgende frame (en tevens al het laatste van de sessie, door alle tactische steekspelletjes gingen de frames traag voorbij) leek binnen voor hem, er lag roze bal mooi klaar voor de pocket en ging die erin was het frame save. Maar door een foute inschatting, waarbij hij dacht dat hij ook nog zwart nodig had, speelde hij deze met veel kracht en snelheid om een goeie positie op zwart te kunnen overhouden. Echter, hierdoor sprong de bal uit de pocket en uit het ongeloof na deze misser kon je zien dat er iets gebroken was bij Ronnie. Selby ruimde mooi de roze en zwarte bal op zodat hij ultiem de sessie met een 12-11 voorsprong kon afsluiten. En of hij er blij mee was!

Goed anderhalf uur later stonden beide heren terug in de arena voor de allerlaatste sessie van dit WK. Door het vrij trage verloop van de match eerder deze dag, zouden 's avonds theoretisch nog 12 frames gespeeld kunnen worden. Zeer veel dus en velen dachten door het zeer kleine verschil dat beide spelers van elkaar scheidde, dat het wel eens een hele lange laatste sessie zou worden. 

Het werd langs beide kanten dan toch wel vrij duidelijk dat ze met meer tempo wilden spelen. Door meteen een 100 break binnen te potten, zorgde Ronnie meteen voor de toon en kwam hij terug tot 12-12. Blijkbaar had de pauze hem deugd gedaan, want O'Sullivan leek alerter en klaar om de lange strijd op leven en dood met Selby aan te gaan. 

De wederopstanding bleek van korte duur. Hoewel hij zelf meer initiatief nam door agressievere safety's te spelen en zo zelf de hoge breaks te forceren, kon O'Sullivan Selby niet ontwrichten. Hevig scoren deed hij nog steeds niet, maar door nooit iets te laten liggen slaagde hij erin om O'Sullivan enorm in het defensief te houden en zo ook fouten te laten maken. Het tactische bleek wel, maar sleepte niet zo lang aan en na enige tijd stond Mark Selby 15-12 voor. Ronnie had nog niet echt iets van zijn genius touch die hij de vorige wedstrijden toch altijd wel ergens had, laten zien, maar velen voelden toen al dat het er deze avond niet meer van zou komen. Ook al laaide de hoop bij zijn fans wat meer op toen hij de volgende 2 frames won en zo de kloof bijna kon dichten (15-14), het zouden tevens de laatste frames zijn die hij won. Het antwoord van Selby hierop, een 127 break, bracht hem op 2 frames van de overwinning. Het leek erop dat hij het breakbuilden tot op het laatste had bewaard want ook in het daaropvolgende frame potte hij een sterke 87 binnen. 17-14, nog één frame en Selby kon zijn "triple crown" volledig maken. 

Ronnie leek nog een laatste doodsrochel te produceren door eventueel nog een frame terug te pakken en leek goed op weg, maar de cueball rolde te vaak uit positie en ondanks enkele wondershots, was dit zelfs voor hem niet houdbaar. Selby kon aan tafel komen en door het opkuisen van alle resterende kleuren won hij bij het potten van de zwarte bal zijn eerste wereldtitel. 7 jaar na zijn eerste finale is het nu wel raak voor The Jester from Leicester en is hij de 9de speler in de geschiedenis van het snooker die de Triple Crown (het winnen van de Masters, het UK Championship en het WK) volledig maakt. Zonder meer een imposante prestatie en gezien zijn populariteit bij de fans én onder de spelers, zal er niemand zijn die deze sympathieke Engelsman deze overwinning misgunt.

Proficiat Mark, het is je van harte gegund!! 

Na 15 dagen snookeren in het Crucible Theater in Sheffield, blijven er twee gladiatoren over die in de finale over 2 dagen in een puur man tot man gevecht mogen uitmaken wie wereldkampioen wordt. Wordt het de eerste voor Selby of de 6de voor O'Sullivan? Morgenavond weten we het, maar beide heren hebben alvast al enkele troefkaarten op tafel gegooid die ons wat inzicht geven over de kansen.

O'Sullivan startte als een speer. In tegenstellen tot zijn vorige twee wedstrijden, waarin hij telkens achterkwam om nadien keihard uit te halen, stond hij in geen tijd 3-0 voor. Met onfeilbare pots, uitstekende cueing en veel agressiviteit zetten hij Selby meteen onder druk en die kon in eerste instantie niet reageren. Na deze kanonstart verwaterde het een beetje bij Ronnie, waardoor Selby toch even naar adem kon happen en 2 frames terug pakken. Ronnie maakte er 4-2 van, maar de geniale touch van het in het begin van de wedstrijd was wat weg. Selby maakte snel 3-4 en had zelfs de grootste kans om 4-4 te maken, maar een easy miss liet O'Sullivan aan tafel komen, die dit niet liet liggen en met een broodnodige clearance de 5-3 voorsprong op het einde van de sessie op het bord zette. Al bij al mocht Selby blij zijn dat hij slechts 2 frames achterstond, want met een high break van 38 kon je tegen een O'Sullivan die echt in vorm is, niet ver. Een kleine twee uur rust kregen beide heren, alvorens 's avonds terug in actie te moeten komen.

Bij het begin van deze avondsessie, kregen we een kopie van deze morgen. O'Sullivan ging weerom van start door de 3 eerste frames te winnen, deze keer niet echt door zijn gebruikelijke spel te spelen, maar meer door mee te gaan in het tactische game dat Selby speelde en zijn (pot)fouten af te straffen. 8-3, van een 2 frame achterstand keek Selby opeens tegen een 5 frame achterstand aan. De volgende twee frames bleven vrij traag en tactisch en je merkt toch dat dit meer de habitat van Selby is. O'Sullivan liet zich nooit opjagen, maar moest toch het onderspit delven in het safetyspel van zijn tegenstander. Met 8-5 kon Selby toch iets meer onder de mensen komen. Ronnie had hierna wel zijn lesje geleerd en drong in de volgende frames terug zijn eigen, agressieve pel op. Met 2 ijzersterke breaks (131 en 85) herstelde hij de 5 frame kloof en in het frame erop plaatste hij zichzelf ook weer in een uitstekende positie: heel mooie long pot en dito cueing, ballen lagen uitsteken. Maar een kleine concentratiedip (ook mede door een slechte "tip" aan de keu zo leek) miste hij een zwarte bal op de spot. Onverwacht kon Selby terug in het frame komen en mits hij dit won, ook in de match. Hij nam zijn kans en in plaats van 11-5, werd het 10-6 met nog één frame te spelen. Het spel vertraagde terug en beide heren kregen af en toe wel een kans op een rode met een kleur te potten, maar de grote breaks bleven vooralsnog uit dankzij hun goede safety spel. Een iets mindere safety van O'Sullivan werd ten slotte door Selby aangenomen en met een 62 break eindigde hij de dag op 10-7. Hij zal sowieso blij zijn dat hij de laatste 2 frames van de dag nog kon winnen, maar hij kijkt wel aan tegen één frame meer achterstand dan deze ochtend.

O'Sullivan weet wat hij moet doen. Hij zal de druk hoog moeten houden en zelf meer het initiatief moeten nemen door hevig te scoren als er zich maar een kleine kans voordoet. Hij liet zich soms iets te vaak verleiden in het tactische spel van Selby, waardoor langs beide kanten beginnende breaks te snel moesten stopgezet worden (doordat een goede positie niet mogelijk was), maar waar Selby telkens van profiteerde door in minibreakjes toch frames te winnen. Met een hoogste break van 62 (in het laatste frame nota bene) win je in normale omstandigheden weinig tot geen frames, dus als hij zijn eigen pottingspel niet naar een veel hoger niveau trekt zal hij dit morgen cash betalen. O'Sullivan heeft altijd een topsessie in zijn keu zitten en die is er vandaag niet echt uitgekomen, dus dit is ongetwijfeld iets waar Selby zich nog aan mag verwachten.

Morgenmiddag het vervolg en, mits Ronnie weerom geen sessie wil uitsparen, spelen ze 's avonds verder tot de ontknoping is gevallen.