Genius has side effects. Prepare for complications.
09-10-2009
De ochtend
De ochtend gebruik ik, zoals zovelen, om wakker te worden en komaf te maken met mijn ochtendhumeur. Ik heb een heel slecht ochtendhumeur. Een goeie tip om dit te voorkomen: laat mij de eerste 10 minuten dat ik wakker ben gewoon doen. Praat zo weinig mogelijk tegen mij (een goeiemorgen kan nog net) en stel zo weinig mogelijk vragen. In de week gebeurt dat wakker worden in mijn wagen, op weg naar het werk. De radio aan, sigaretten bij de hand, en relax naar het werk rijden.
Maar de laatste tijd begin ik mij meer en meer te storen aan de radio. Niet aan mijn radio zelf, wat overigens een zeer goede radio is, met duidelijke klanken en geen gekraak. Waar ik me wel aan stoor zijn de ochtendprogramma's. Vroeger luisterde ik naar Q-music, maar ik betrap er mij zelf de laatste tijd meer en meer op dat ik overschakel naar Studio Brussel. En soms is het zelfs zo erg dat ik begin te zappen tussen Radio 1, Radio 2, Studio Brussel, Q-music, MNM en Joe FM. En nergens vind ik de juiste noten of de juiste stem om de rit mee door te komen.
Ik schakel de laatste tijd meer en meer mijn cd-speler in. En laat daar nu net een cd van AC/DC in zitten. AC/DC is zowat de enige rockgroep waar ik mij echt kan in vinden. Pas op, ik vind andere rockgroeps ook goed, maar AC/DC heeft net dat tikkeltje meer. En laat ik ook maar onmiddellijk duidelijk stellen dat ik niet alleen naar rock luister. Ik luister naar verschillende genres muziek.
Eén van de bijwerkingen die AC/DC op mij heeft, is dat ik meestal wel meezing en uitbundig luchtgitaar speel. Stel u dit nu voor in mijn wagen, in de Leopold 2 tunnel richting zuid te Brussel, tijdens de file. Dat mensen naar mij kijken kan mij helemaal niet schelen. Dat ik een glimlach op hun lippen kan teweeg brengen, vind ik zelfs leuk. Ik geniet ervan. Bedankt trouwens aan de blonde dame in de Ford Escort die haar duim omhoog stak. Blijkbaar genoot zij er ook van.
Maar telkens zitten er ook van die slechtgezinde personen tussen. Zure mensen noem ik ze. Meestal rijden ze met een Audi of BMW. Ik heb niets tegen Audi of BMW, laat dit duidelijk zijn. De mannelijke chauffeurs zijn nog snel hun dossiers aan het nalezen of de krant aan het lezen. De vrouwelijke chauffeurs zijn zich meestal nog aan snel aan het shminken, want hun man mag niet weten dat ze shmink dragen op het werk. Dikwijls kom je net deze vrouwen s'avonds ook tegen in de file, terwijl ze hen ontshminken. Het verwondert mij steeds meer hoe zuur deze mensen zijn. En niet enkel tijdens mijn gratis concerten. Als je tegenwoordig op straat rondloopt, moet je al heel goed zoeken om iemand met een lach tegen te komen. Komt het door de crisis die dit land al geruime tijd gijzelt? Misschien wel. Hebben al deze mensen zo een grote persoonlijke problemen, zodat een lach of een vriendelijk knikje er niet meer afkan? Misschien wel. Maar hoeveel plezier geeft het niet aan iemand om een vriendelijk knikje of een glimlach te krijgen? En wordt dat plezier niet vergroot en zelfs gedeeld als de andere persoon dan is terug knikt of lacht?
Voor de geïnteresseerden, aanstaande maandag geef ik terug een concert omstreeks 8 uur in de Leopold 2 tunnel richting zuid te Brussel.
De nieuwe K3 is gevonden. Josje uit Amsterdam heeft de wedstrijd gewonnen. Proficiat voor Josje!
Maar toch zit ik met een paar bedenkingen, nadat ik afgelopen zaterdag de eindshow zag op vtm.
Ik persoonlijk vond dat Noa het beste van de drie heeft gezongen tijdens de eindshow. Josje en Madelon maakten nu éénmaal enkele pijnlijke uitschuivers, die Noa niet maakte. Toch was er in de bespreking nadat er een liedje werd gezongen altijd wel een positieve reactie vanuit de jury. Behalve dan voor Noa. Noa kreeg nog maar is tips mee, zaken waarop ze moest letten, ... Was deze jury wel altijd even objectief? Had Patty Brard toch geen kleine voorkeur voor de Nederlandse meisjes? En moest de nieuwe K3 niet sowieso een Nederlandse meid zijn, wat beter zou zijn gezien vanuit het commercieel standpunt van Studio 100?
Er zijn maar twee personen die het antwoord weten op deze vragen: Hans Bourlon en Gert Verhulst, de twee grote bazen van Studio 100. En wij, wij zullen het nooit weten.
Tags:K2, zoekt, K3, Josje, Studio 100, Gert Verhulst
Mijn eerste blog
Hey, ik ben Wim en heb net een blog geopend. Geïnspireerd door blogs van andere personen en omdat ook ik op sommige momenten mijn ei wel is kwijt wil over het dagdagelijkse leven heb ik deze blog in het leven geroepen. Je zal hier regelmatig nieuwe blogs kunnen lezen over mijn leven, mijn visie op de actualiteit, besprekingen van films, concerten en feestjes.
