Het komt dichterbij en ik begin het te voelen. Het begint te kriebelen. Dat blije gevoel is er terug. En het gevoel van het lange wachten gaat weg.
Nog een 50-tal dagen en het grootste feest van het jaar kan beginnen: Carnaval Halle.

Het begon voor mij allemaal bijna 23 jaar geleden toen ik geboren werd. Ik zag voor de eerste keer mijn moeder langs de buitenkant op 24 maart 1987. Een dag na Carnaval in Halle dat jaar. Mijn moeder vertelde me later dat ze de dag voor mijn geboorte nog vanuit ‘de ouwe kliniek’ van Halle naar de carnavalstoet had gekeken. Naar het schijnt stampte en danste ik toen al mee in haar buik.

In 2007 besloot ik en een groep vrienden om samen een carnavalgroep op te richten. De naam van deze groep moest klinken zoals we ons op dat moment voelden. Het werd ‘Ni Zoage, Pinte Vroage’. We hielden onze groep boven de doopvont in café Den Toren in Pepingen en zagen dat het goed was.

Maar toen kwam het moment van de eerste char (praalwagen) te bouwen. Eerst heel goed zoeken naar een hangaar, dan het nodige gerief bij elkaar halen en er aan beginnen. Papiermaché ging het worden. Het thema werd ‘Ninja Turtles’. We hebben toen een schildpad gemaakt van 2 op 5 meter groot. En behaalde een resultaat van 22^ste van de 23 groepen. We waren niet laatste en sprongen een gat in de lucht. Ons doel was bereikt.

In het tweede jaar pakten we het wat professioneler aan. De isomo-blokken werden besteld bij De Gebeure, den draad werd geïnstalleerd om de blokken te snijden, en we schuurden en verfden er op los. We brachten Egypte naar Halle, en staken de Vaantjesboer in een Egyptische klederdracht. 20^ste van de 22 groepen werden we. Gestegen in de eindrangschikking!

In ons derde jaar gaat het bouwen al wat beter. Er komt meer routine en het begint vooruit te gaan nu. Mensen vragen me wel is of ik al aan het aftellen ben naar carnaval. Mijn antwoord is dan volmondig JA! Het is het feest van het jaar voor mij en ik ben daar graag bij!

Alaaf, Alaaf, Alaaf!

Wim

21-01-2010 om 14:32 geschreven door Wim