het is al weer een tijdje geleden dat ik nog iets van me heb laten horen. Ik had om eerlijk te zijn zelfs niet zo veel zin meer om hier nog te komen posten. Maar de vriendin van mijn lei(ij)dend voorbeeld heeft me zaterdagavond overtuigd om nog is iets komen schrijven. Ze zei dat ze mijn posts goed vond en graag las en als ik heel eerlijk moet zijn, streelde het wel mijn ego. Vandaar dan ook deze blogpost, speciaal voor Heidi.

De voorbije week kan ik het beste omschrijven als een drukke week. Op het werk was het druk en waren er wat spanningen, maar hopelijk wordt het de komende week wat beter. We kunnen niet meer doen dan ons werk. Ons druk maken daarover maakt dan ook niet veel uit. Ik kan me s'avonds uitleven in onzen hangaar aan de carnavalswagen. En dat doet me deugd. Het werk schiet goed op, er begint vorm in te komen, en dat hebben we toch wel voor een groot deel aan mijn neef W. te danken. Het is wonderbaarlijk hoe hij er telkens weer in slaagt om van die blok piepschuim een kunstwerk te maken. Het zal nog een tijdje duren voor ook ik het helemaal onder de knie zal hebben en het even goed kan doen als hij, maar ik ga me er toch is stevig op toeleggen. 

Gisteravond was het een fuif van carnavalgroep 'Van Moete Meuge'. En die fuif was ronduit schitterend. De muziek, de sfeer, onze groep, de andere groepen... het liep allemaal perfect samen zodat ik zeker van een geslaagde zaterdagavond kan spreken. Toen we dan ook nog is de zuipbeker wonnen (met 36 zuipkaarten, 4 meer dan de 'Fleerefluiters') was het helemaal in orde.

Ik heb gisteravond ook een paar mensen beter leren kennen van de Halse carnavalwereld, en daar ben ik ten zeerste blij om. Ik wil nu ook niet teveel in detail treden, maar laat ons zeggen dat die ene slow toch wel aangenaam was.

Vandaag werd een rustig dagje, zoals ik dat op zondag gewoon ben. Mijn zus en schoonbroer kwamen langs met m'n twee neefjes. Mijn kleinste neefje zie je bijna letterlijk groeien. Hij is ondertussen al vier maanden oud, en het wordt een even grote schat als zijn oudere broer. Ik heb het al in vorige blogposts gezegd, maar die twee zijn mijn grootste schatten.

Tot de volgende...