Op de Belgische politieactie tegen de Koerdische tv-zender Roj TV komt er ook vanuit het Europese parlement kritiek. Het kan absoluut niet dat dergelijke acties gehouden worden onder het mom van terreurbestrijding, zegt Frieda Brepoels van N-VA.
"Enkele weken geleden hebben we in het Europees Parlement naar aanleiding van de evaluatie van de toetredingsonderhandelingen van Turkije nog een resolutie goedgekeurd, waarin we heel duidelijk zeggen dat de antiterreurwetgeving niet mag worden misbruikt om de vrijheid van meningsuiting in te perken. En aangezien Roj TV voldoet aan alle wettelijke verplichtingen kan je je daar toch heel veel vragen bij stellen. Ik denk dat dit absoluut niet kan onder het mom van antiterreuracties", zegt Europees parlementslid Brepoels.
Brepoels zegt ook dat er geheime afspraken met Turkije gemaakt zijn en dat die ook uitgelekt zijn.Zo is uitgelekt dat de nieuwe secretaris-generaal van de NAVO, Anders Fogh Rasmussen, beloofd zou hebben om een gerechtelijk onderzoek te starten tegen Roj TV in Denemarken.
Minister Bourgeois keurt Dilbeekse gemeenteraadsbeslissing 15/12/09 goed en weerlegt de klachten van UF
De gemeenteraad van Dilbeek keurde op 8 september 2009 de besluiten goed omtrent de wijziging van de statuten en de aanduiding van de gemeentelijke afgevaardigden in vzw Caerenbergveld te Schepdaal. Zoals het reeds sinds de fusies in Dilbeek consequent wordt toegepast, zetelen er geen Franstalige verkozenen in de Dilbeekse cultuur-, jeugd- en sport-vzws.
UF-raadslid Guy Pardon diende hiertegen klacht in bij Gouverneur De Witte van Vlaams-Brabant met o.m. als argument dat artikel 9 van de cultuurpactwet van 16 juli 1973 geschonden werd. Die voorziet in de evenredige vertegenwoordiging van de politieke strekkingen die bestaan in de betrokken overheid.
De provinciegouverneur schorste hierop de gemeenteraadsbesluiten, waarop het opnieuw aan de gemeente Dilbeek toekwam om deze beslissing te herzien, of te herbevestigen. Toenmalig schepen voor Vlaamse Aangelegenheden Willy Segers verdedigde op de gemeenteraad van 15 december 2009 de stelling om de genomen gemeenteraadsbeslissing te herbevestigen.
Als belangrijkste argumenten haalde hij aan dat er naast artikel 9 ook nog andere artikels uit het Cultuurpact van toepassing zijn op deze beslissing (o.m. art. 3 en 8). Het Cultuurpact streeft inderdaad de bescherming van ideologische en filosofische strekkingen na, maar de UF-fractie in Dilbeek (en elders) kan niet als dusdanig beschouwd worden. Zij bestaat immers uit leden van meerdere filosofische of ideologische strekkingen die zich enkel gebonden voelen door het gebruik van de Franse taal. En precies dat taalcriterium kan niet worden ingeroepen om filosofische of ideologische redenen. De regelingen van het Cultuurpact gelden immers niet voor politieke of taalminderheden. Daarover bestaat reeds rechtspraak van de Raad van State uit 1983 (vzw zwembad Sint-Genesius-Rode). Als laatste argument hanteerde hij het feit dat het de UF-verkozenen altijd vrij stond om na eenvoudige afspraak inzage te krijgen bij de respectievelijke vzw-secretariaten in de bestuursdocumenten, begrotingen, rekeningen , zodat ze hun plicht als gemeenteraadslid konden vervullen. Iets waar de UF-verkozenen echter nooit gebruik van maakten
Schepen Willy Segers werd in deze stellingname gevolgd door alle Nederlandstalige fracties en dus werd op 15 december 2009 de beslissing van september gewoon herbevestigd.
Intussen ontvingen we het nieuws dat het Agentschap voor Binnenlands Bestuur, afdeling Lokale en Regionale Besturen (Vlaams Ministerie) en Vlaams Minister Geert Bourgeois (N-VA), politiek bevoegd voor Binnenlands Bestuur, alle klachten van UF-raadslid Pardon weerlegden. De Dilbeekse gemeenteraadsbeslissing van 15 december is dus rechtsgeldig.
Dat betekent dat nog de komende 3 jaren alle UF-verkozenen uit de Dilbeekse cultuur-, jeugd- en sport-vzws zullen geweerd blijven. Vanaf 1 januari 2013 gelden immers de regels van het nieuwe Gemeentedecreet inzake vertegenwoordiging in gemeentelijke structuren. En daar is een evenredige afspiegeling van de samenstelling van de gemeenteraad wèl verplicht.
Dilbeek staat dus op haar juridische - strepen tot op de laatste dag!
Info: David De Freyne, voorzitter N-VA Dilbeek - Johan Maertens, secretaris
Gebrek aan Nederlandstalige crèches in Brussel blijft een pijnpunt
Vandaag stond in de commissie-Brussel de voorrangsregeling bij inschrijving in Nederlandstalige scholen in Brussel ter discussie. Ik interpelleerde er minister Smet omtrent een ongewilde nevenwerking van de huidige voorrangsregeling.
Bepaalde Nederlandstalige scholen in Brussel geven immers sinds kort bij de inschrijving voorrang aan kinderen die naar een Nederlandstalige crèche zijn geweest. Op het eerste zicht een duidelijk verdedigbare keuze, gezien het soms scheefgetrokken taalevenwicht waarmee deze scholen kampen.
Jammer genoeg brengt dit systeem ook een nevenwerking met zich mee: onder meer wegens een gebrek aan Nederlandstalige crèches in onze hoofdstad, kiezen sommige Nederlandstalige ouders voor een Franstalig kinderdagverblijf. Dit wijst nogmaals op het tekort aan Nederlandstalige crèches in Brussel. In zijn eigen beleidsnota wees minister Smet al op een gebrek van 520 gesubsidieerde kinderopvangplaatsen.
Op zich hebben wij als N-VA dus geen probleem met de voorrangsregeling, dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Groen! en Open VLD. Wij steunen deze maatregel (zowel in Brussel àls in de Vlaamse Rand) aangezien kinderopvang een belangrijke strategische waarde heeft. Vooral anderstalige of taalgemengde ouders zullen nu immers sneller overwegen om hun kind in een Nederlandstalige crèche in te schrijven. Daarmee maakt hun kind immers meer kans op- kwalitatief sterker Nederlandstalig onderwijs.
Wat ons betreft een positieve evolutie, aangezien op die manier het betrokken kind vanaf zeer jonge leeftijd met het Nederlands in contact komt (en blijft).
Daarom vroeg ik minister Smet naar dringend bijkomend overleg met zijn collega voor Welzijn, minister Vandeurzen, om het tekort aan kinderopvang in Brussel aan te pakken. Dit aanzien wij immers als een pure noodzaak in het Vlaams welzijnsbeleid ten aanzien van onze hoofdstad. Minister Smet erkende deze noodzaak en kondigde alvast overleg met zijn collegas Vandeurzen en Grouwels aan.
Laat Vlaanderen het zelf oplossen - De Standaard On line
GEDAAN MET DE SPELLETJES OVER DE BEGROTING - De grote staatsschuld en de druk van de vergrijzing maken het de federale minister van Begroting niet gemakkelijk. Zijn Vlaamse collega PHILIPPE MUYTERS (N-VA) doet een voorstel: misschien moeten de deelstaten helpen, niet eenmalig, maar dankzij een overheveling van bevoegdheden.
Federaal begrotingsminister Guy Vanhengel (Open VLD) presteerde het zaterdag in De Tijd om te verkondigen dat Vlaanderen inzake begroting de weg van de minste weerstand' kiest. Het is bijzonder cynisch dat hij zo de best presterende leerling van de klas schoffeert om de aandacht af te leiden van het eigen falen. De waarheid heeft immers ook haar rechten: de deelstaten leveren, dankzij de Vlaamse regering, een grotere inspanning dan wat de Hoge Raad van Financiën (HRF) voorschrijft, de federale overheid levert een kleinere inspanning dan wat de HRF voorschrijft. We kunnen daar nog veel politieke spelletjes mee spelen, maar dat helpt de mensen geen stap vooruit. Laat ons het dus liever hebben over de essentie: de broodnodige sanering van de publieke financiën met het oog op de gigantische staatsschuld en de enorme vergrijzingskosten die op ons afkomen. Als je dit structureel wilt aanpakken, is fiscale autonomie voor de deelstaten de enig mogelijke oplossing. Geen autonomie om de autonomie, maar wel met het oog op financiële responsabilisering.
Met de huidige bevoegdheidsverdeling in dit land is het de federale overheid die het gros van de vergrijzingskosten moet opvangen. Hierop anticiperend hadden de federale regeringen van het afgelopen decennium een spaarpot moeten aanleggen via een versnelde afbouw van de schuld van de federale overheid. Dat is niet gebeurd. De begrotingsoverschotten van Vlaanderen waren zelfs een alibi om nog minder te moeten sparen. Daarom is en blijft het een verkeerde politiek om, nu onder het mom van samenwerkingsfederalisme, het noodzakelijke sparen door de federale overheid te verplaatsen naar de andere overheden. Net zoals het fout is om het fundamentele debat van de financiering van de deelstaten onder de graszoden te blijven stoppen.
Vandaag zijn de deelstaten immers maar beperkt verantwoordelijk voor hun uitgaven. Slechts 20 procent van hun middelen is afkomstig van regionale belastingen, de rest wordt gefinancierd met dotaties van de federale overheid. Door dat chequeboekfederalisme dragen de deelstaten nauwelijks verantwoordelijkheid voor de gevolgen van het beleid dat ze zelf voeren op een aantal terreinen. Als een deelstaat bijvoorbeeld slecht presteert op het vlak van onderwijs en vorming, dan heeft dat nefaste effecten op de jeugdwerkloosheid. De kosten daarvan worden echter afgewenteld op de federale overheid en dus ook op de inwoners van de andere deelstaat. En omgekeerd geldt hetzelfde: een deelstaat die fors investeert in een ondernemingsvriendelijk klimaat en zo meer jobs creëert, wordt daar niet voldoende voor beloond, aangezien de hogere inkomsten uit de personenbelasting federaal geïnd worden en slechts ten dele terugvloeien naar de deelstaten, ook naar de deelstaat die dat positieve beleid niet heeft gevoerd. Er zitten bovendien enkele constructiefouten in de Bijzondere Financieringswet. Zo zou Wallonië minder dotaties ontvangen als het plots beter zou presteren dan Vlaanderen. Niet meteen een geweldig incentive.
De deelstaten moeten worden geresponsabiliseerd, niet via de opbouw van steriele begrotingsoverschotten die enkel dienen als excuus voor andere overheden om zelf niets te doen, maar wel door de deelstaten via een grotere financiële verantwoordelijkheid de gevolgen te laten dragen van hun gevoerd beleid. Behalve economische zijn er immers ook politieke redenen voor fiscale autonomie voor de deelstaten. Meer fiscale verantwoordelijkheid voor de deelstaten zou de transparantie verhogen en de kiezers zouden hun beleidsmakers beter ter verantwoording kunnen roepen voor het gevoerde beleid inzake inkomsten én uitgaven.
Gewestbelasting
Concreet zijn er op korte termijn twee mogelijke opties om die fiscale autonomie te organiseren. De meest verregaande optie is die waarbij de gewesten verantwoordelijk worden voor de inning van de volledige personenbelasting en vervolgens een dotatie uitkeren aan het federale niveau voor de financiering van de federale bevoegdheden. Zo draaien we de financieringsstroom om en brengen we de Copernicaanse revolutie het meest zichtbaar in de praktijk. Een tweede optie is die waarbij de dotaties van het federale niveau naar de deelstaten vervangen worden door een gewestbelasting. Zo krijg je een federale belasting om de federale bevoegdheden te financieren en een gewestbelasting om de deelstaten te financieren. In beide opties is het dan aan de gewesten om de gemeenschappen te financieren, terwijl de gemeenschappen ook nog een vast percentage van de federale btw-ontvangsten krijgen. We hebben het hier over de personenbelasting, maar hetzelfde debat moet ook gevoerd worden voor de vennootschapsbelasting. Ook hier is er nood aan responsabilisering van de deelstaten.
Dit hoeft geenszins het einde van de solidariteit te betekenen. In beide opties voorzien wij een omkering van de huidige ondoorzichtige verticale solidariteit naar een transparante horizontale solidariteit tussen de gewesten. Een systeem zoals de Duitse Finanzausgleich zou aan elk gewest tot 95procent van de nationale per capita opbrengst van de personenbelasting kunnen garanderen. Het is immers essentieel dat de minder sterke gewesten zelf verantwoordelijk blijven voor het dichten van die laatste 5procent. Alleen zo zijn er voldoende incentives om zelf beter te presteren.
In een federale context spreken wij liever van verantwoordelijk federalisme' dan van het betekenisloze samenwerkingsfederalisme'. De verschillende politieke overheden moeten verantwoordelijkheid dragen voor hun beleidskeuzes. Slecht beleid mag niet langer afgewenteld worden op andere overheden, goed beleid moet beloond worden. Alleen zo zal elke regering verplicht worden om voor eigen deur te vegen. Alleen zo kunnen we de enorme stijging van de staatsschuld een halt toeroepen. Alleen zo kunnen we de pensioenen en de sociale zekerheid van de mensen op een structurele manier verankeren en garanderen.
PHILIPPE MUYTERS
Wie? Vlaams minister van onder meer Begroting, schrijft samen met zijn partijvoorzitter Bart De Wever (N-VA). Wat? De federale minister van Begroting geeft onterecht kritiek op Vlaanderen. Waarom? Vlaanderen is de beste leerling van de klas.
Brussels Veiligheidsdebat in Vlaams Parlement 03.02.2010
Tijdens de plenaire zitting van het Vlaams Parlement van woensdag 2 februari 2010, werd een actualiteitsdebat gewijd aan het Brussels Hoofdstedelijk Veiligheidsprobleem. Het nieuwe 'BHV-dossier', zeg maar.
Zie hier de integrale tekst van mijn tussenkomst:
Uit de Plenaire Vergadering, Vlaams Parlement deze namiddag (03.02.2010)
De heer Willy Segers:
Voorzitter, minister-president, ministers, dames en heren, ik sluit me aan bij de woorden van de heer Van Der Taelen, dit is een point of no return. Dat zeg ik vanuit een persoonlijk standpunt. Ik heb in Brussel meer dan 10 jaar onderwijs genoten als leerling en student en heb er zelf meer dan 20 jaar les gegeven. Dit is voor mij een point of no return. Als het basisrecht op onderwijs voor minderjarigen, kinderen of jongvolwassenen niet meer kan worden gegarandeerd door een gebrek aan veiligheid, dan moet er worden ingegrepen. Ik ga niet alle andere feiten aanhalen die de collegas hier al naar voren brachten, evenmin als de gewelddadige incidenten van het afgelopen weekend.
Het zijn allemaal harde themas waarmee Brussel op een negatieve wijze onder de aandacht kwam. De politieke reacties op heel dit gebeuren zijn opvallend verschillend. We horen haast eensgezinde politieke analyses en beleidsvoorstellen vanuit Nederlandstalige hoek. Oorspronkelijk kwam er geen reactie vanuit Franstalige hoek, en als die er na lang aandringen vanuit de Vlaamse media toch kwam, beperkte die zich tot dooddoeners, simpele oneliners en faits divers. Nochtans, beste collegas, gaat het hier om onze Vlaamse hoofdstad. Een stad met internationale uitstraling en functies. Een stad die we als Vlaanderen om meerdere redenen niet willen en mogen loslaten.
Aan Franstalige zijde lijkt men niet te snappen wat er de voorbije weken en dagen zo speciaal is geweest. Uitspraken als die van burgemeester Thielemans dat gebeurt hier elke dag, bewijzen dit ten volle. We zouden erom kunnen lachen, mocht het niet gaan om de veiligheid van inwoners, ordehandhavers en scholieren. We kunnen echter stellen dat het Belgische politieke bestel er sinds dit weekend een nieuw BHV-dossier bij heeft: het Brusselse Hoofdstedelijke Veiligheidsprobleem! Naast de dramatische toestanden in de Brusselse straten en wijken, legt het ook een reeds langer sluimerend en serieus institutioneel probleem bloot.
Als de voorbije weken en feiten iets hebben aangetoond, dan is het een ontstellend gebrek aan beleidskracht van de Brusselse instellingen. Het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest keek argeloos opzij en bleef afwezig in het debat. De negentien gemeentelijke baronieën trokken zich terug op hun eiland en verstarden in hun anonimiteit. Precies terwijl een stad van dit formaat snakt naar een moderne, strategische en frisse beleidsaanpak.
De N-VA wenst deze veiligheidscrisis dan ook niet los te zien van de institutionele crisis. Het bevestigt wat wij reeds lang stellen: dit land is op de grenzen van zijn federaal model gestoten.
De heer Wim Wienen:
Mijnheer Segers, heb ik het goed begrepen dat de Brusselse instellingen een gebrek aan daadkracht en beleid vertonen? Mag ik dan concluderen dat u het een historische fout vond dat Brussel een volwaardig derde gewest is geworden?
De heer Willy Segers:
Ik hoef dit op zich geen historische fout te vinden. Ik kom daar seffens op terug, omdat ik dat wil kaderen in het geheel van uitspraken dat daarover onlangs is gedaan.
De voorbije jaren en maanden leerden ons dat het water te diep was om de gedachtegang over de Brusselse instellingen opnieuw te laten vloeien, maar intussen blijken de geesten gerijpt. Enkele weken geleden argumenteerde Brussels oud-staatssecretaris Vic Anciaux dat het model was uitgediend. Er waren ook andere kritische geluiden te horen en te lezen in de pers. Oud-schepen Vandenbossche uit Anderlecht, of Luckas Van Der Taelen in de pers en ook hier in zijn toespraak: het zijn allemaal zaken die ons hoopvol stemmen, omdat de geesten gerijpt zijn en de mentaliteit aan het veranderen is. Als we de voorbije 20 jaar iets hebben geleerd, dan wel dat er iets moet veranderen.
Minister Smet, gisteren hebben we met aandacht geluisterd naar uw uitspraken in Terzake, en we hebben ook gelezen wat u daarover vandaag in de pers hebt verkondigd. We gaan akkoord met een groot deel van die uitspraken, maar we verschillen wel van mening over het opgeven van een gegarandeerde vertegenwoordiging voor de Vlamingen. Dat is een brug te ver. Maar we zijn zeker al tevreden dat deze mentaliteitswijziging er eindelijk is gekomen. We weten dat u daar al een aantal jaren voorstander van bent, maar nu durft u het als Vlaams minister voor Brussel openlijk verkondigen. Het is precies die rol die we als politiek verlengstuk van Vlaanderen moeten spelen. Wat dat betreft, bent u goed geplaatst als minister van Jeugd, Onderwijs en Gelijke Kansen.
Wat de mogelijke oplossingen voor de huidige malaise betreft, staat de N-VA pal achter wat de meeste Vlaamse partijen ook voorstellen. Wij hebben dit ook nooit onder stoelen of banken gestoken en onze vertegenwoordigers in het Brusselse en het federale parlement hebben het altijd al verdedigd: de nultolerantie in die wijken waar het nodig is, de fusie van de zes Brusselse politiezones tot één centraal gestuurd politiekorps, met de correcte inhoud van dat begrip waarbij onder eenheid van bevel de problemen coherenter kunnen worden aangepakt. Ook snelrecht, jeugdsanctierecht, gepaste strafuitvoering en strafinfrastructuur zijn themas die we allemaal kennen. Maar : dit zal niet volstaan.
Onze hoofdstad is duidelijk toe aan een nieuw institutioneel verhaal. Ook in dit veiligheidsdossier blijken de cijfers aan te duiden dat het vooral om een probleem van aanpak en organisatie gaat. Er zijn hier cijfers genoemd, waarmee we ons mogen spiegelen aan een stad als New York, wat het aantal politieagenten betreft. Het gaat dus niet om de getallen, maar om de organisatie en de aanpak.
Wij steunen als N-VA dan ook alle voorstellen die in de richting gaan van afslanken van het ingewikkelde kluwen van politieke besluitvorming in onze hoofdstad, het wegwerken van de dubbelzinnige situaties tussen gewest en gemeenten, meer betrokkenheid vanuit onze Vlaamse bevoegdheden naar de eigen hoofdstad. Eén stad, één politiezone, met sterk gedecentraliseerde gemeenschapsvoorzieningen. Het failliet van het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest geeft ons een bijkomende verantwoordelijkheid. De Vlaamse Gemeenschap kan en moet een belangrijke rol blijven spelen in de hoofdstad, inzake onderwijs, inburgering, kinderopvang, en waarom niet de begeleiding van werklozen, arbeidsbemiddeling, justitie enzovoort.
Het spreekt voor zich dat Vlaanderen hier nu volop moet op inzetten. Niet over enkele weken of maanden, maar nu. Minister-president, we vragen dan ook dat u, gesteund door de leden van uw Vlaamse Regering, het debat proactief aangaat. Laat ons niet wachten op een initiatief vanuit het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest, maar laten we als Vlaanderen een standpunt innemen over onze Vlaamse hoofdstad. We schrijven ze niet af, we schrijven die één miljoen mensen niet af. We houden van deze stad, en dus vragen we daadkracht. (Applaus van de meerderheid)
Kwalen in Brussel onderkennen en aanpakken - actuadebat Vlaams Parlement 03.02.2010
Van de VRT-redactie:
wo 03/02/2010 - 17:14Tijdens een debat in het Vlaams Parlement over de veiligheidsproblematiek in Brussel heeft minister Pascal Smet (SP.A) opgeroepen tot een pact over de hoofdstad. Smet is Vlaams minister van Onderwijs, Jeugd, Gelijke Kansen en Brussel en heeft dus een vinger in de pap in de hoofdstad.
De recente veiligheidsincidenten - een school die moet verhuizen om veiligheidsredenen en een schietpartij na een mislukte overval - beroeren de gemoederen al dagenlang en daar kon het Vlaams Parlement de ogen dus niet voor sluiten.
Smet heeft naar eigen zeggen geen boodschap aan het communautariseren ("de Vlamingen willen een eengemaakte politiezone") of het personaliseren ("Smet is gefrustreerd") van het debat. "Het gaat over efficiëntiewinst", vindt hij: hoe kunnen we ons - Vlaams - geld zo goed mogelijk besteden. Een eengemaakte politiezone in Brussel noemt hij "goed bestuur".
Als minister van Onderwijs zegt hij ook bereid te zijn het spijbelprobleem in het Brusselse onderwijs aan te pakken, dat door velen wordt beschouwd als een van de oorzaken van de veiligheidsproblematiek. Hij wil daarover samenzitten met het parket om tot een oplossing te komen.
"De Vlaamse regering wil actief meewerken aan haar hoofdstad", zegt Brusselaar Smet, ook aan de gewestelijke materies. Hij pleit voor een pact over Brussel om de veiligheidsproblematiek efficiënt aan te pakken.
Parlement steunt de minister
Op Christian Van Eycken van de Union des Francophones na schaarden alle Vlaamse partijen in het halfrond zich achter Smet, die de toorn van Brussels minister-president Charles Picqué (PS) over zich heen heeft gekregen.
"Deze stad schreeuwt om een Straten-Generaal van alle betrokken overheden", vindt Yamila Idrissi (SP.A). Zij pleitte voor een gecoördineerd veilgheidsbeleid, een sociaal plan en een beter bestuur voor Brussel. "We moeten de kwalen onderkennen en aanpakken."
Eenzelfde geluid was te horen bij coalitiepartners CD&V en N-VA, hoewel Willy Segers van de Vlaams-nationalistische N-VA daar nog aan toevoegde dat de gebeurtenissen van de voorbije weken hebben aangetoond "dat dit land op de grenzen van het federaal model is gestoten".
De oppositie kon zich in dat alles wel vinden. Ook Ann Brusseel (Open VLD) pleitte vurig voor een conferentie over de veiligheid in Brussel. "Als een school de veiligheid van haar studenten niet kan garanderen, is het point of no return bereikt", vond Luckas Vandertaelen (Groen!, foto), die ook opriep om alle karikaturen te laten varen.
Dat had Christian Van Eycken (UF) wel op een heel eigenzinnige manier geïnterpreteerd, toen hij meende te hebben gehoord dat zijn Vlaamse spitsbroeders de eengemaakte politiezone als de zaligmakende oplossing beschouwden.
Erik Arckens (VB) sloot zich graag aan bij de opmerkingen van zijn Vlaamse collega's, maar toonde zich vooral "blij dat het land uit elkaar valt". Boudewijn Bouckaert (LDD) concentreerde zich in zijn tussenkomst vooral op law and order, "een primaire voorwaarde in onze maatschappij".
Vorige dinsdagavond overleed plots onze vriend Vic De Winne. Hij was namens de Dilbeekse N-VA fractie aanwezig op een vergadering van de bibliotheekcommissie toen hij plots onwel werd. De bijgehaalde MUG-dienst heeft lange tijd gepoogd om te reanimeren, maar tevergeefs...
Vic is net geen 75 geworden (° 16 mei 1935). En nog net geen jaar geleden overleed zijn lieve echtgenote Mary-Leen.
De N-VA afdeling Dilbeek verliest andermaal een van haar boegbeelden. Vic was reeds sinds de jaren '60 actief in de Volksunie en later in de N-VA. Als penningmeester en ledenwerver van de afdeling kende hij zijn afdeling en bezocht hij regelmatig de leden. Bij verkiezingscampagnes, congressen, eetfestijnen, ... was hij steeds van de partij. Want Vic kwam graag onder de mensen. En zeker onder Vlaamsgezinden.
Hij was een belezen man. Met een bijzondere gave voor geschiedenis, maar ook voor de ruimere cultuur.Hij was dan ook al sinds de jaren '80 een actief bestuurslid van DF-Dilbeek. Over zijn vele reizen die hij met zijn echtgenote zaliger maakte, kon hij smakelijk vertellen.
Ook in de Cultuurraad was hij gekend als afgevaardigde van het Dilbeeks Studie- en Informatiecentrum. Het centrum voor taallessen waarvan hij een gewaardeerd penningmeester was.
Vic was een van die typische inwijkelingen uit 'de Vlaanders' afkomstig uit Meerbeke bij Ninove, Oost-Vlaanderen -die, eens in Dilbeek aanbeland, onmiddellijk mee de Vlaamse strijdkaart trokken.
'Vlaams Komitee Dilbeek', 'Marsen op Brussel', 'Betogingen te Halle of Rode', 'Ijzerbedevaarten',...: Vic was nooit veraf.
N-VA Dilbeek verliest een gedreven medewerker (colporteren was voor hem meer dan een een werkwoord...). Maar vooral een trouwe strijdmakker, steeds optimistisch, zoekend naar een oplossing voor elk probleem, telkens klaar met een opbeurend woord of een persoonlijk geïnteresseerde vraag.
Hij overleed zoals hij ons altijd zal bij blijven: zelfs zijn laatste levensminuten waren ten dienste van zijn partij, zijn Nederlandse Cultuur, zijn Vlaanderen.
Beste Vic, bedankt voor alles. We vergeten je nooit. Rust zacht, trouwe makker!
Willy
----------- Vic wordt dinsdag 19 januari om 11u ten grave gedragen in de Sint-Theresiakerk te Dilbeek (Heilige Theresialaan 79 - 1700 Dilbeek) ---------------------------
Wegens de voorspelde sneeuw en ijzel voor het komende weekend, hebben wij besloten het geplande Nieuwjaarsontbijt (nu zondag 10/1 vanaf 8u30 in kasteel La Motte) niet te laten doorgaan. Er komt sowieso een vervangactiviteit later op het jaar, maar daarover meer ten gepaste tijd.
