|
Ciao Bellas
Ik zit dus nog steeds op de trein onderweg naar
het mooi *kuch* *kuch* België, nog steeds onder de stoel met de rottende
appel, maar ik denk dat dat niet meer zo lang gaat duren omdat de conducteur me
gezien heeft
zijn blik zei me dat ik van onder de bank moest komen, dus ik
,Willy de brave ballon die nooit iets verkeerd doet, luistert en doet wat hij
me vraagt.
Op het moment dat ik net van onder de bank wil
komen, kijk ik even door het raam en zie ik dat de trein bijna ging aan komen
in Antwerpen. Het was me dus gelukt om naar België te reizen zonder te betalen
nu moet ik enkel nog van de trein zien te komen zonder te betalen. Op mijn
allergrootste gemakje kwam ik van onder het bankje langs de andere kant dan
waar ik eigenlijk zat en net op dat moment gebon er een klein schattig lief
meisje te huilen. DIT WAS MIJN KANS!!!! Ik vloog naar het meisje toe en zorgde
ervoor dat ze mn touwtje vast nam
GELUKT! Ik was gered want de conducteur
liep rustig door en het meisje was ook gered want ze hield op met huilen.
Eens ik van de trein was geraakt moest ik me
zien los te wringen van dat klein mormeltje om terug naar mijn thuisbasis te
gaan in het mooi en oh zo moderne OLVI. Ook das lukte me. Ik zag het weer
helemaal zitten en rook mn stal al en kon ik niet rap genoeg naar thuis zijn.
Ik zette mijn reis naar Boom verder
Ondertussen was het 15u en was ik aangekomen in
den OLVI en ging ik opzoek naar mijn vriendjes van zes bolleke twaalf.
Jippie *vreugde dansje* *vreugde sprongetje* ( ja meneer, u moet nu rechtstaan,
een dansje doen en een sprongetje maken) gins ver in het kiekeskot zag ik ze
staan die gekke grieten (en Ibe) van 6.12.
Eeh manne tis onze laatste volledigen dag
hieren he besef da effe hoor ik Yana vol enthousiasme roepen, ben ik dan
zolang onderweg geweest van Duitsland naar hier? *bedenkelijk gezicht* (ja
meneer, u moet nu bedenkelijk kijken), het blijkt dus van wel. Ach ja, ooit
ging het toch de laatste dag zijn hé
ik moet wel zeggen ik was heel graag in
deze klas, het is een drukke, grappige en soms enthousiaste klas maar als er
iets is met 1 van hen zijn ze er allemaal om te helpen, ze luisteren naar
elkaar, iedereen helpt elkaar met alles,
en zo kan ik nog wel even doorgaan
met hoe leuk en tof ik dit klasje vond.
Ik ben helemaal niet zo goed in afscheid nemen
omdat ik er namelijk nooit de kans toe krijg doordat al mijn vrienden opeens
sterven
ik vind het helemaal niet fijn afscheid nemen, het is zo
emotioneel,
zo triest veel erger dan een plots overlijden hier denk je er echt bij na dat
je elkaar niet meer gaat zien en dat is *snif *snif* echt niet fijn ☹.
Ik vond het hier zo fijn da ik wil dat jullie
me nooit vergeten, daarom heb ik met mijn lucht voor 20 nieuwe Willys
gezorgd voor ieder ééntje . Met het allerlaatste beetje lucht heb ik zelf
*hapt naar adem* een Willy
*hapt naar adem* voor
*hapt naar adem* de
persoon
*hapt naar adem* die me tot leven
*hapt naar adem* liet komen
Met pijn in het hart nemen wij afscheid van
Willy de Ballon, RIP Willy
|
