Hallo lieve ballonenvrienden!

Wat een week is het me weer geweest. Ik heb nogal wat beleefd hierin Berlijn. Nadat ik hier beland was, was ik natuurlijk heel moe dus ging ik op zoek naar een slaapplek. Na even rond te vliegen kwam ik terecht in het Wombat’s City Hostel en je raad nooit wie ik daar ben tegengekomen! Enkele van onze vrienden in klas 6.12. Zij hebben mij een slaapplekje in hun kamer aangeboden. Ik mocht in het lokkertje van Noa slapen, want in de rest van de kamer was niet veel plek meer. Zes 6.12jes en al hun valiezen. Hun kamer lag stampende vol en ik kon alleen nog maar het lokkertje in.

Nadat ik een klein dutje had gedaan vertelde Charlotte mij dat ze de Stasi-gevangenis gingen bezoeken. Amai, wat een tripje was me dat! Na een lange rit mee te zingen met Neunundneunzig Luftballons en onze buschauffeur Theo die tegen een boompje is gereden tijdens het parkeren zijn we uiteindelijk veilig in de Stasi-gevangenis geraakt. Een hele mooie gevangenis maar wat een saaie gids! Die bleef maar babbelen en babbelen en babbelen over van alles en nog wat! Zelfs een van onze begeleidende leerkrachten was bijna in slaap gevallen!

Na onze saaie avontuurtje in de voormiddag zijn we in de namiddag een fietstocht gaan doen, wat als we er nu op terug kijken niet zo’n goed idee was. Voor we begonnen aan onze fietstocht had iedereen natuurlijk een fiets nodig en omdat mijn ballonenkoordje iets te kort was om zelf te kunnen trappen ben ik uiteindelijk achterop in het mandje van Margo haar fiets gesprongen. We hebben tijdens onze fietstocht een stukje van de Berlijnse muur gezien! Maar ondertussen werd het weer alleen maar slechter: regen en wind. Ik moest mij nogal vasthouden op Margo haar fiets zeg. Maar het noodlot sloeg toe, Margo remde net iets te hard en door de natte grond viel ze met haar fiets. ♪ I believe i can fly, I believe I can touch the sky ♪. Daar vlog ik door de lucht recht in het mandje van Silke haar fiets. Ik had veel geluk want ik was zacht geland op Silke haar boekentas, alhoewel ik wel een zere plek heb van de camera lens die ze in haar boekentas had gestoken. Margo had iets minder geluk, ze maakte een pijnlijke val en had moeite met lopen. Beide leerkrachten zijn uiteindelijk met haar naar de spoed geweest en hebben haar daar laten onderzoeken. De rest van de groep hebben gewacht in een klein cafétje en we hebben daar vernomen dat Kenza ook was gevallen! Wat een fietstochtje was me dat.

Die avond zijn we nog even met ons allen gaan shoppen en zijn we terug naar het hostel gekeerd! Omdat het de laatste avond was is iedereen nog iets gaan drinken in de bar. Ik heb daar toen zoveel helium shotjes binnen geslagen dat ik om 2 uur ‘s nachts stond te zingen in de gang. ♪99 Luftballons, Auf ihrem Weg zum Horizont ♪. Nadat Noa mij uit de gang had gehaald en mij in mijn lokkertje had gestopt ben ik in een diepe slaap gevallen om de volgende ochtend met een zware kater ben opgestaan. Ik ben uit mijn lokkertje gevallen en tot in de badkamer gezwoven. Toen merkte ik opeen op dat alles weg was. Iedereen was weg! Hebben die mij hier nu echt achtergelaten? Hoe moet ik nu terug in België geraken? Ik was van plan om met hun mee naar huis te rijden op de bus. Maar toen had ik opeens een idee: ‘Ik weet hoe ik thuis moet geraken!’

Maar hoe ik dit probleempje oplos vertel ik jullie de volgende keer wel! Bis zum nächsten Mal!