Gegroet iedereen,  

Hier ben ik alweer. Ik zit nu al een week in de klas 6.12, en ik heb hier al afgezien Zenne. Olvi die altijd moeilijk moet doet, zagen omdat we niet mooi 2 per 2 in de rij staan, we moeten heel de tour de France doen voor we in de klas komen en dan… De bel ging en ik zag ineens iedereen van de klas zich vertoppen. Ik dacht van wat doen die nu, dus ik achtervolgde Ibe maar. 

‘Ibe, wat doen we nu?’ 

‘preimep komt er aan!’ antwoordde Ibe. 

‘prei…wat?’ 

‘dat is onze meneer van Frans, zijn kleding is wel elke dag een andere kleur’ 

Ik keek Ibe verbaasd aan en begon te zoeken wie hij bedoelde. Toen zag ik hem aankomen, met duizend zakken, lekker vettig haar en net zoals als een bergbeklimmer, de talu opwandelde.  Het was precies een wandelende courgette dat op ons afkwam. 

‘bonjour tout le monde’ riep hij met een piepstem.  

Ik kon mijn lach niet meer inhouden en begon kei hard te lachen als een zeehond. Achter mij hoorde ik ineens ook 2 andere zeehonden, jup dat waren Cato en Yana. Ik voelde me precies in planckedael. Iedereen begon kei hard mee te lachen, toen ik ineens 2 ogen op mij voelde. Meneer preimep keek me aan met bliksemende ogen en een Macdonalds wenkbrauwen. Als hij vuur kon spuwen was ik nu wel ontploft. 

Toen we in de klas aankwamen was iedereen gewoon rustig verder aan het praten. Niemand luisterde naar hem. Toen plots meneer preimep weeral met zijn piepstem naar ons riep: ‘Iedereen mag zijn agenda nemen, we gaan enkele taken en toetsen inschrijven’ Hij schreef tegen elke les wel iets in. Iedereen van de klas begon te roepen naar hem. Hij bleef ons maar aanvallen met taken, toetsen en zelfs een boekje. Het was WOIII in onze klas, bijna RIP 6.12. Vol woede stapte hij weg met zijn schone schoentje met pomponnetjes naar buiten. Iedereen vroeg zich af waar hij naar toe ging, maar dat interesseerde ons helemaal niet.  

‘wie doet er mee met wippen?’ vroeg Ibe aan de klas. 

Ik hoorde enkele ja’s en keek kei verbaasd naar de klas. Ik vroeg ‘wippen? Was dat nu weer?’. 

‘een kaartspel’ antwoordde Sofie. Ik snapte er helemaal niets van dus ik ging maar is kijken. Dat spel was echt zo ingewikkeld.  

Plots vloog de deur open maar er kwam niemand. Iedereen begon te gillen. Enkele seconden later kwam meneer Verbeke binnen in zijn rollator. Hij keek ons met boze ogen aan… 

Wat er toen gebeurde zal ik jullie volgende keer wel uitleggen 

chiao adios i’m done