 |
|
|
| |
|
|
| 10-10-2016 |
 Cuenca - Guayaquil |
Vanmorgen om 4.00u werd ik wakker van een vreselijk lawaai op straat. De stad kwam tot leven, vrachtwagens stonden in de straat met draaiende motor. Rolluiken werden omhoog gedaan, hard pratende mensen. Het lawaai ging door tot we om 8u vertrokken. We moesten eerst over een hoge bergkam en dat ging erg langzaam en voorzichtig, want we reden door de wolken en je kon helemaal niets zien. Complimenten voor de buschauffeur. Na 1 1/2 uur waren we aan de andere kant van de berg en het landschap was totaal anders dan wij waren gewend. Het is een vlak landschap en we zagen de eerste palmbomen van deze reis en de plantages met cacaobomen, bananenplanten, koffieplanten en mangobomen. De temperatuur was ook gelijk veel aangenamer.
Guayaquil is een bedrijvige havenstad. die aan het eind van onze zeer gevarieerde reis een heel andere kant van Ecuador laat zien. Na een wandeling door het levendige centrum en de rivierboulevard, klimmen we naar de historische wijk Las Penas. Om bij de vuurtoren te komen moeten we 447 treden op en dat is veel, maar het was de moeite waard. We zijn positief verrast door deze stad. Vanuit Guayaquil vliegen we naar de Galapagoseilanden. Ons hotel ligt midden in de stad aan een stadspark en in dat stadspark woont een grote groep leguanen. Zij lopen los rond tussen de bezoekers van het park. Eén leguaan had zelfs het park verlaten was een 2-baansweg overgestoken en wilde het hotel in, deze moest dus gevangen worden en weer teruggezet naar het park. We hebben vanavond met ons allen gedineerd en afscheid van onze reisbegeleider en buschauffeur genomen. Michel heeft voor Patrick en voor de chauffeur een mooie toespraak gehouden.
10-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 11-10-2016 |
| Vlucht van Guayaquil naar San Cristobal |
Vanmorgen kregen we het bericht dat onze vlucht naar San Cristbal met 2 uur was vertraagd. Iedereen stond al klaar om weg te gaan, dus dat was goed balen. We zijn nog maar even naar het park gegaan en hebben daar koffie gedronken. Om 11u vertrokken we met de bus naar de luchthaven. Het was een half uur rijden en het was heel erg druk op de weg. Onze reisbegeleider Patrick ging met ons mee naar de luchthaven om het één en ander voor ons te regelen. Daarna ging hij met een taxi naar het hotel en vanavond vliegt hij naar huis. Van overheidswege is bepaald dat er op de Galápagoseilanden alleen lokale gidsen mogen meereizen. Bij aankomst op San Cristobal zullen zij op ons wachten. De vlucht duurt 1 uur en 55 min. en de controle op de bagage is heel erg streng. Er wordt op toe gezien dat er geen zaden, plantjes en nog een hele lijst met verboden dingen wordt meegenomen. Zelfs de zolen van alle schoenen worden bekeken, iedereen dient ervoor te zorgen dat de zolen van zijn of haar schoenen schoon zijn. Om toegang te krijgen tot de Galapagoseilanden moet iedere toerist $ 100 betalen. We komen aan op het eiland San Cristobal aan de oostkant van de Galápagosarchipel. In vergelijking met de overige eilanden is San Cristobal een stuk toeristischer. Dat komt door het in 1986 gevestigde vliegveld. Na het inchecken in het hotel, maken we een wandeling over de boulevard en zien we de eerste zeeleeuwen. Verder gaan we door een duingebied naar het "interpretation centre" , waar we worden meegenomen naar de geschiedenis van de Galápagoseilanden.
11-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 12-10-2016 |
| San Cristobal |
Om 8u vertrekken we voor een lange wandeling door een duingebied naar de kust bij "Cerro de las Tijeretas. Het lanschap en het uitzicht zijn adembenemend. Aan de voet van Tijeretas Hill is er mogelijkheid om met de zeeleeuwen te zwemmen en vanaf het strand de zwemmende zeeleeuwen te bekijken.
Na de lunch gaan we met 2 boten langs de kust varen om verschillende fregatvogels, aalscholvers en andere dieren te bekijken. De stuurman heeft vis meegenomen om de aalscholvers te lokken en dat wordt een heel spektakel.
12-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 13-10-2016 |
| San Cristobal - Floreana - Isabela |
Vroeg in de morgen varen we in ongeveer 2 1/2 uur met een speedboot naar Floreane eiland. Floreane eiland is een klein eiland met ongeveer 100 bewoners. De bewoners wonen in de droge laagvlakten, zij verbouwen daar maïs, bananen en andere gewassen. Zij houden hier hun koeien, kippen en soms een varken. De watervoorziening komt vooral van de damp die s'nachts en s'morgens om de toppen van de bergen hangt. De druppels van deze damp worden heel ingenieus opgevangen en naar het dal geleid. Dit is de enige natuurlijke watervoorziening voor de bewoners op dit eiland. Het regent hier bijna nooit. In de laaglanden zien alle planten en bomen er ook erg droog uit. De hooglanden zijn veel groener, dat komt door de damp die hier s'nachts hangt. Hier verblijven de grote landschildpadden die wij gaan bezoeken.
De zee is rustig en met 3 motoren van ieder 200pk achter de boot, racen we over het water en maken behoorlijk wat buiswater tot grote hilariteit van de mensen die achter in de boot zitten. Het is prachtig weer, dus genieten, Als we aankomen staan er 2 vrachtwagentjes, die zijn omgebouwd tot bus, op ons te wachten. We moeten eerst een paar km. rijden voor we ons te voet verder begeven. Onderweg maken we een stop bij één van de restaurants op het eiland om vast de wensen voor de lunch door te geven. Op de plek waar de auto's niet verder kunnen moeten we te voet verder. Op het pad komen we al vrij snel een kleine schildpad tegen die mensen bijna nooit te zien krijgen. De gids wordt er helemaal opgewonden van. Voor mij is het gewoon een donkere schildpad. Na een kwartiertje klimmen, komen we de 1e reuzen schildpad tegen en al gauw zien we er meer. Het is een bijzonder ervaring om zomaar tussen deze beesten in hun eigen leefomgeving rond te lopen. Zij zijn er aan gewend dat zij hier mensen tegen komen, dus alles gaat heel relaxed. Alleen af en toe proberen ze in een voet te bijten. We hadden geluk, de temperatuur was niet zo hoog en dan komen de schilpadden in beweging. Bij een hoge temperatuur kunnen zij niet bewegen en liggen dan maar wat.
Om een uur of 2 kwamen we weer in de laagvlakte. We hadden een behoorlijk stuk gelopen en de lunch smaakte dan ook prima. Na de lunch was er voor een aantal van ons nog gelegenheid om een uurtje te snorkelen en de anderen (waaronder ik) zaten heerlijk in de schaduw op het zwarte lavastrand. Na een uur was het tijd om de boot weer op te zoeken, daarna was het nog 1 1/2 uur varen naar de volgende bestemming, het eiland Isabela. Als we bij het hotel op Isabela inchecken, wacht mij een verassing. Iedereen heeft al een hotelkamer, alleen ik niet. De dame van de receptie vraagt me met haar mee te komen. We gaan een aantal trappen op tot we voor een deur staan waar zij aanklopt. Als de deur open gaat staat Annemarie daar en dan wordt pas de vraag gesteld of wij het erg vinden om een kamer te delen. Annemarie en ik vinden het niet erg om een kamer samen te delen en we moeten eigelijk heel hard lachen, maar we hebben wel betaald voor een éénpersoonskamer. Als ik mijn spullen uitpak, wordt ik steeds bozer en ga op een gegeven moment naar de receptie om verhaal te halen. Het hotel blijkt vol te zitten. Hans slaapt in een ander hotel en Manon slaapt bij mensen thuis, dan zitten Annemarie en ik nog niet eens zo slecht, want het is een hele grote kamer. Wij leggen ons erbij neer.
13-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 14-10-2016 |
| Isabela |
Het eiland Isabela wordt gevormd door 6 aan elkaar gegroeide vulkanen; Alcedo, Cerro Azul, Daewin, Ecuada Sierra Negra en Wolf. De hele groep gaat naar de rand van een vulkaan klimmen, dat wordt 3 kwartier rijden en dan nog 3 kwartier klimmen. Ik ga niet mee...het is te hoog, ik hoest heel veel en ik voel me niet fit. Ik heb eerst een uur op het ontbijt terras allerlei dingen gedaan, nagels gevijld, dagboekje bijgeschreven enz. Na een uur had ik er genoeg van. Ik heb mijn rugzak ingepakt en ben richting strand gaan lopen. Ik heb eerst een tijdje op een pier gezeten en genoot van de omgeving, de prachtige baai, de branding, het blauwe water, hier en daar wat leguanen en verder niets. Op zulke momenten mis ik iemand om de ervaring te delen en dan bedoel ik niet....iemand van de groep waar ik mee reis. Toen ik er genoeg van had, ben ik langs het strand gaan lopen, ik genoot. Ik was daar helemaal alleen en voelde me heel gelukkig. Om half twaalf ben ik weer richting hotel gelopen en daar hoorde ik dat de groep niet bij de krater was geweest, omdat het weer te slecht was. Zij hebben toen maar fietsen gehuurd en zijn een stukje door het mulle zand gaan fietsen. s'Middags hebben we met boten een bezoek gebracht aan de Tintoreras eilandjes. Daar hebben we pinquins, kleine haaien, zeeschildpadden, zeeleeuwen, zeeleguanen en de bijzondere blauwvoet Jan van Gent gezien. Een aantal mensen is gaan snorkelen en zij hebben zeeschildpadden en zeeleeuwen gezien. De zeeleeuwen speelden zelfs met de snorkelaars. We hadden allemaal weer een geweldige dag gehad.
14-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 15-10-2016 |
| Isabela - Santa Cruz |
Vanuit Isabela reizen we verder naar Santa Cruz. Op dit eiland vinden we aan de zuidkust, verspreid over een aantal lage gebouwtjes, de onderzoekslaboratoria en werkplaatsen ven het Charlas Darwin Onderzoeksstation. Door de variëteiten aan dieren op de eilanden werd Darwin destijds geïnspireerd tot zijn invloedrijke evolutietheorie, beschreven in zijn boek "On the origin of species". In 1957 kwam er een alarmerend relaas over de op dat moment aangerichte schade onder de flora en fauna van de Galápagoseilanden, walvisvaarders hadden onder de schildpadden een slachting aangericht. Jonge schildpadden waren nergens te bekennen. Kleine kolonies mensen die zich op de eilanden hadden gevestigd, brachten geiten, varkens en ratten mee. Die richtten een ravage aan in de begroeiing en lieten geen schildpadnest ongemoeid. Kaal- en doodslag was het beeld. Een handvol natuurliefhebbers reageerde op het alarm. Met steun van Unesco richtten ze in 1964 op het eiland Santa Cruz het Charles Darwin Research Station op. Dit centrum richt zich op maatregelen om het tij te keren. De reden dat het niet goed ging met de schildpad is de invloed van de mens. Er werden namelijk geiten uitgezet op de Galápagoseilanden, die de meeste planten opaten, waarna er voor de schildpadden te weinig overbleef. Ook brachten de schepen onbedoeld zwarte ratten mee, die de eieren en de jonge schildpadjes opvraten. De geiten zijn op de meeste eilanden uitgeroeid; de ratten laten zich veel moeilijker vangen en vormen nog steeds een probleem. Het Charles Darwin Research Station, doet zowel onderzoek naar effectieve manieren om ratten uit te roeien, als onderzoek naar het behoud van de reuzenschildpad. Er worden schildpadeieren uitgebroed en de jonge schildpadjes worden gedurende vijf jaar verzorgd. Na die tijd zijn ze groot genoeg en is hun schild hard genoeg, om de ratten te weerstaan. Ze worden weer uitgezet op hun eiland van oorsprong. Ook wordt er onderzoek gedaan naar de verspreiding en de voedselpatronen van de schildpadden. Inmiddels hebben de Galápagoseilanden een erkende status als natuurreservaat en zijn opgenomen op de Unescolijst van werelderfgoederen. We zijn met 5 mensen en een gids naar het Charles Darwin Research Station gegaan. We hebben er uitgebreide voorlichting gekregen over de werkwijze van het Research Station. We hadden geluk, onderweg kwamen we een heel kleinschalig marktje tegen waar vis werd schoongemaakt en verkocht. De pelikanen maakten vreselijk ruzie om de delen die werden weggegooid. De rest van de groep ging liever snorkelen en had daar later een beetje spijt van, omdat de zee te ruw was en het water dan troebel wordt, is er bijna geen zicht.
In de ochtend gaan we ook nog naar de hooglanden van Santa Cruz om de Giant Galápagos schildpad in zijn natuurlijke omgeving te bekijken. s'Middags lopen we naar Tortuga Bay, dat één van de mooiste stranden van de Galápagos eilanden heeft. Onderweg komen we langs een gebied waar de flamingo's leven. Daarna bezoeken we een beschermd strand, waar we een kolonie van zeeleguanen kunnen bekijken en diverse zeevogels, zoals pelikanen, vinken en meeuwen.
15-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
|
| Isabela - Santa Cruz 2 |
15-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 16-10-2016 |
| Santa Cruz - Baltra - vlucht naar Quayaquil |
Op de laatste dag van ons bezoek op de Galápagoseilanden doen we het rustig aan. We kunnen nog even rondkijken in de haven van Puorto Ayora en dan is het toch echt tijd om met de bus richting veerpont te vertrekken. Onderweg zien we nog reuzenschildpadden in "weilanden" grazen, dus een mooi foto moment en we maken nog een wandeling naar een geimplodeerde vulkaan. Aangekomen bij de "haven" gaan we allemaal aan boord van de veerpont. De koffers worden op het dak gegooid en dan maar hopen dat het goed gaat. Het is misschien 15 min. varen naar het eilandje Baltra, daar verlaat iedereen de veerboot, zoekt zijn/haar koffer op en dan stappen we in een bus die ons naar een kleine luchthaven brengt voor een vlucht van 1u en 55min. naar Guayquil. In Guayquil zijn we allemaal vrij snel door de douane en Annemarie en ik gaan nog even winkelen. Ineens hoor ik mijn naam omroepen. Eerst denk je nog dat kan toch niet, maar Annemarie had het ook gehoord. Ik moest me melden bij de douane, Annemarie was solidair en ging mee. Aangekomen bij de douane heb ik mij gemeld en ik moest mee (ik wist nog steeds niet waarom) Annemarie mocht niet mee. Dit is in het buitenland ook altijd een moment dat je geen grapjes moet maken, dat waardeert de douane niet en je kunt je daar beter aan houden.Toen ik buiten kwam, stonden er een heleboel karren met koffers en mijn koffer stond alleen op een grote tafel. Ik moest weer mijn paspoort laten zien en ik moest mijn koffer openmaken. In de koffer zit altijd een kleine koelbox van plastic met dingen erin die misschien kunnen gaan lekken en daar had ik ook een schelp in gedaan die ik van één van mijn vrienden had gekregen en dat mag je dus niet meenemen. Ik kneep hem wel een beetje, maar had al snel in de gaten dat het om mijn haarlak ging. De bus haarlak werd van alle kanten bekeken en nog een keer en nog een keer. Op een gegeven moment vroeg ik of het om de bus haarlak ging en dat was ook zo. Ik zei, dat ze hem mochten houden, dat wilden ze niet. Ik kreeg de haarlak terug, moest de koffer weer sluiten en kon gaan. Annemarie stond trouw te wachten. Samen hebben we nog wat chocolade gekocht in een winkel en daar had ik een doos met mijn nieuwe tas op de grond gezet. We gaan naar buiten en ik zeg nog tegen Annemarie dat ik mij zo kaal voelde. Mijn rugzak had ik om dus we zijn doorgelopen, komen we bij de gate, zegt Jaap tegen me "Wil waar is je tas" die had ik dus in de winkel laten staan. Ik weer terug en gelukkig stond hij er nog. Ik slaakte een diepe zucht en ga terug naar de wachtruimte bij de gate. Daar aangekomen hoor ik weer mijn naam omroepen (dat geloof je toch niet) ik moest me melden bij de gate. Mijn stoel was gewijzigd. Verder is de reis naar huis prima verlopen en was het ook wel weer fijn om thuis te zijn.
16-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
