Na een riant ontbijt zijn we met de boot de Amazone rivier opgegaan. Eerst zijn we even bij een paar goudzoekers gaan kijken. Deze mensen zitten de hele dag, dag in dag uit, aan de oever van de rivier het zand te zeven in de hoop dat zij aan het einde van de dag wat goudkorrels hebben gevonden. Zij hebben een heel zwaar bestaan en kunnen alleen op deze manier overleven. Na dit bezoek zijn we naar een dierenopvang in de jungle gevaren, daar aangekomen kregen we eerst uitleg over de werkwijze van de dierenopvang. Een vrijwilligster ging met ons mee naar de verblijfplaatsen van de dieren. De verblijven zijn van gaas en heel erg ruim opgezet, zodat het voor de dieren lijkt alsof zij in hun natuurlijke omgeving verblijven. Het grootste deel van de dieren wordt, als zij daar aan toe zijn, weer uitgezet in de natuur. Dieren die teveel in aanraking zijn geweest met mensen kunnen nooit teruggezet worden. Zij zien de mens dan niet meer als een natuurlijke vijand. De dieren die er worden verzorgd, zijn allemaal dieren die in de jungle horen te leven, maar uit handen zijn gered van handelaren, of zij zijn als huisdier gehouden tot de eigenaar er achter kwam dat je deze dieren niet in huis kunt houden. Na het bezoek aan de opvang, gingen we de boot weer op, op zoek naar een strandje waar we konden lunchen. De lunch was weer prima verzorgd door het personeel van de Lodge. We kregen nasi, de nasi was nog warm en heerlijk. De nasi was per portie in bananenbladeren verpakt en dichtgebonden. Na de lunch ging een grote groep drijven in een grote band en zich mee laten voeren door de stroom. 5 Mensen bleven op de boot, waaronder ik. Ik ben niet zo'n held met water en al helemaal niet als het snel stroomt. We waren om 17.00u weer bij de Lodge. Na het diner werden we uitgenodigd door de medewerkers van de lodge om rond het kampvuur te komen zitten voor het nuttigen van een lokaal drankje. Het was heel lekker maar brandde in je keel. Het was weer een dag met een gouden randje.

03-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

Vandaag is een reisdag van de Ecolodge naar Banos (spreek uit Banjos). Vanuit Puyo rijden we door het dal van de Pastazarivier omhoog naar Banos. Onderweg maken we een mooie wandeling naar de imposante waterval van de Rio Verde. Banjos is een aantrekkelijke kleine provinciestad en staat bekend om zijn zwavelhoudende baden. Onderweg naar Banos zijn we gestopt bij een plek waar je met een gondel, geschikt voor 10 personen langs een staaldraad over een ravijn naar de overkant kon. Ik vond het doodeng maar heb het toch gedaan. Het uitzicht was prachtig. De hotelkamer is weer riant met een grote badkamer. s'Middags zijn we de stad gaan verkennen en s'avonds zijn we met een heel stel gaan eten.

04-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

05-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

Ik heb heel slecht geslapen, ik heb bijna de hele nacht op het toilet gezeten, vanwege vreselijke diarree. Om de 2 uur heb ik 2 pilletjes genomen en ik ben om 5.30u in slaap gevallen. Om 8.00u werd ik wakker. Het ontbijt heb ik maar overgeslagen. Een groot deel van de groep ging allerlei activiteiten doen, zoals raften, abseilen, paardrijden enz. Ik ben zo dicht mogelijk bij de hotelkamer gebleven. Om een uur of één durfde ik het aan om even de stad in te gaan. Samen met Wendy ben ik een kerk gaan bekijken. Op een plein zagen we Michel ergens op 1 hoog op een terras zitten en daar hebben we ook wat gedronken. We hadden een prachtig uitzicht op een plein. s'Avonds zijn we met 11 mensen gaan eten, het restaurant was niet zo geweldig als we in 1e instantie dachten. Fedor kreeg een stuk vlees dat veel gelijkenis vertoonde met een schoenzool, dus dat is terug naar de keuken gegaan. Ik kreeg gewoon mijn bestelling niet. De serveerster kon het duidelijk niet aan. Nadat ik haar er 2 keer op had gewezen en ik nog steeds geen maaltijd had, werd ik zo boos dat ik ben weggegaan. Op zo'n moment zou ik willen dat ik het vloeiend Spaans kon spreken. Aan de overkant van de straat heb ik bananen gekocht en ben buiten op een stoepje gaan wachten tot de rest naar buiten kwam. In de hotelkamer heb ik mijn bananen opgegeten en de koffer gepakt voor het vertrek van de volgende dag.

06-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

De stad Riobamba staat ook wel bekend als de "Sultan van de Andes". Volgens de Ecuadoreanen zelf loopt de tijd zo'n 30 jaar achter in Riobamba, vandaar dat er zelfs voor Ecuadorianen een bijzondere sfeer heerst. Naast een aantal kerken en de brede boulevards ligt de charme van de stad vooral in het uitzicht op de drie hoge vulkaanpieken van de Chim- borazo, Altar en Tungurahua. Onderweg stoppen we om even over een veemarkt te lopen.Vanuit Alausi nemen we de trein over de Duivelsneus. Deze treinreis is een heel bijzondere ervaring door het enorme hoogteverschil dat de trein overbrugt. Het is mogelijk dit enorme hoogteverschil te overbruggen, omdat de trein zigzaggend de berg op en zigzaggend de berg afgaat. Tijdens de treinreis komen we weer door verschillende prachtige landschappen. Onderweg naar Cuenca rijden we via de ruïnes van Ingapirca, het belangrijkste archeologische complex dat de Canari's en Inca's in Ecuador hebben nagelaten. De meest bijzienswaardigheid wordt gevormd door de resten van de zonnetempel, die gelegen is temidden van de akkers van de Canari-indianen. Na deze ervaring wordt ik toch wel heel nieuwsgierig naar Machu Picchi. De enige reden die me er tot nu toe van weerhoudt om de reis te ondernemen is de ligging van Machu Picchu, deze oude Inca stad ligt op grote hoogte.

07-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

lukkig duurt een bui hier niet zolang en droogt alles snel. We hebben weer heerlijk gegeten. Het was weer een geweldige dag.

08-10-2016, 00:00 geschreven door Wil

Bijlagen:
20161009_181403.jpg (1.6 MB)