 |
|
|
| |
|
|
| 27-09-2016 |
 van Amsterdam - Quito |
Om half 7 stond de taxi voor de deur, dus ik kwam ruim op tijd op Schiphol aan. Maandagavond had ik al via internet ingechecked. Het was al vroeg druk in de wachtruimte, er waren vooral veel Chinezen. In de rij voor de gate stond ik al naast een medereizigster, dus ik had gelijk aanspraak. Voor de slurf naar het vliegtuig stond heel veel politie met een hond en iedereen werd door de hond gecontroleerd, ik heb dit nog nooit meegemaakt. De man die voor mij liep was aan de beurt en de hond bleef naast hem staan. Het was gelijk een heel gedoe, de meneer moest mee, zijn bagage werd ook meegenomen. Iedereen mocht verder het vliegtuig in. In het vliegtuig bleek ik een heel riante plaats te hebben bij een vluchtdeur. Ik kwam naast 2 heren te zitten die ook de reis met Djoser gingen maken, ik had dus gezellig aanspraak. Het duurde nogal lang voor iedereen op zijn plaats zat, toen dat eindelijk was gebeurd, hadden we al een vertraging van 10 minuten. Op een gegeven moment kregen we door de intercom te horen dat de vertraging nog wel even zou duren, omdat er een koffer uit het ruim gehaald moest worden van een persoon die niet mee ging. Dat was waarschijnlijk de persoon die eerder door de hond was aangewezen. De vlucht verliep verder prima. Maar het was een hele zit van elf uur, maar wel op een heel riante plek. Toen we in Quito aankwamen, moesten we weer heel lang wachten tot we er uit mochten. Wat bleek....... in het vliegtuig zat ook de presidentskandidaat voor de volgende verkiezingen van Ecuador, de heer Moreno. De heer Moreno zit in een rolstoel en alle passagiers moesten wachten tot hij het vliegtuig uit was. Het was een hele toestand in de aankomsthal met allemaal camera's en heel veel pers en aanhangers van deze presidentskandidaat en heel veel politie. Het hele gezelschap werd wel gewoon tussen het publiek door geleid. Bij de rit van het vliegtuig naar het hotel ondervonden we veel vertraging door het publiek dat langs de kant van de weg stond te wachten tot het hele gezelschap langs zou komen. Toen we eindelijk bij het hotel aankwamen, hebben we ons even opgefrist en zijn toen met ons allen even iets gaan eten. We waren allemaal een beetje gebroken van de reis en zijn vroeg gaan slapen. De volgende morgen bleek dat bijna iedereen de halve nacht wakker had gelegen.
27-09-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 28-09-2016 |
| Quito |
We hebben vandaag een rondrit met de bus en een gids door Oud Quito gemaakt. Oud Quito telt 32 kerken en talloze pleintjes. De straten zijn smal en worden geflankeerd door koloniale panden met statige patio's. Quito is een zeer langgerekte stad 50km lang en 15 km breed. Het verkeer is er heel erg druk. De stad is daar niet op berekend, dus heeft het gemeentebestuur er iets op bedacht. De auto's waarvan het laatste cijfer van het nummerbord even is, rijden op even dagen en de auto's met een oneven nummer rijden op oneven dagen. De burgers zijn natuurlijk niet gek en hebben er per gezin een auto bijgekocht met het juiste laatste cijfer. Het probleem is dus nog steeds niet opgelost, het verkeer blijft een groot probleem. We hebben ook nog een stadswandeling gemaakt met een lokale gids die ons veel over de stad heeft verteld. We hebben een aantal kerken bezocht, waarvan een aantal binnen bekleed waren met puur goud. Ik vond het spuuglelijk. Daarna zijn we met de bus een berg opgereden en boven op de berg staat een groot beeld van "Virgin de Quito". Op deze plek kun je heel goed de stad overzien en dan zie je pas hoe uitgestrekt de stad is. We hebben met ons allen gelunched en in de middag zijn we nog met een groep wat bezienswaardigheden gaan bekijken. Na het eten lekker op tijd naar bed, want het tijdsverschil en de lange reis gaan hun tol eisen. Ik heb een riante 3persoonskamer op de begane grond, mij hoor je niet klagen.
28-09-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 29-09-2016 |
| Quito- evenaar - Otavala |
We verlaten Quito vandaag en rijden richting Otavalo. Onderweg naar Otavalo passeren we de evenaar, Mital del Mondo, "het midden van de wereld". Er is een museum rond de evenaar gebouwd en wat mij heel erg tegenstond is, dat je moet betalen om het museum in te gaan. Je kunt alleen bij de evenaar komen als je ook het museum bezoekt. Op zich was het een prachtig buitenmuseum, waar ons veel werd verteld over de tijd dat de oorspronkelijke bewoners de indianen in Ecuador leefden. Ook werd ons uitgelegd hoe de koppensnellers de hoofden van hun prooi prepareerden. Er werd een origineel geprepareerd hoofd getoond, het zag er heel vreemd uit. De bewoners van Otavalo zijn herkenbaar aan de lange vlecht op hun rug en de kleurrijke kleding. Vooral de vrouwen torsen vaak enorme vrachten op hun rug. Onderweg hebben we nog een werkplaats bezocht waar van cacaobonen chocolade wordt gemaakt. Dit is chocolade in zijn puurste vorm, de Pacari chocolade. Het hele proces van cacaoboon naar chocolade wordt uitgelegd. We hebben nog wat gewandeld en gegeten en zijn daarna vroeg naar de kamer gegaan. We verblijven hier op grote hoogte en daar heb ik toch wel last van, ik ben kortademig en heb steeds hoofdpijn.
29-09-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 30-09-2016 |
| Otavala - kratermeer van Cuicocha |
Vanmorgen moesten we vroeg op om een kratermeer en een vulkaan te bezoeken. Een lokale gids reed met ons mee. Eerst hebben we een bezoek gebracht aan het visitor centre waar ons alles werd verteld over het ontstaan van het kratermeer. Daarna gingen we een pad omhoog op om daarna een wandeling langs de krater te maken. Ik kwam niet ver, mijn hart bonkte uit mijn borstkas en mijn hoofd ontplofte bijna. Ik ben weer terug gegaan. Het was ook niet zo gek, want we liepen op 3100m hoogte en mijn lichaam reageert dan nogal raar. Ik heb beneden het visitor centre nog eens uitgebreid bekeken en heb een lange wandeling gemaakt. s'Middags hebben we een bedrijfje bezocht waar men muziekinstrumenten maakt en we zijn naar een weverij geweest. Het was weer een heerlijke dag. Morgen ga ik voor 3 nachten de jungle in, ik ben dan niet te bereiken.
30-09-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 01-10-2016 |
| Van Otavalo naar de jungle per boot |
Van Otavalo naar de jungle rijden we voornamelijk de Pan Americana, dwars door het Andesgebergte (4000 omhoog). De Pan Americana is een beroemde weg die van Anchorage, Alaska door British Columbia, Noord Amerika, midden Amerika en Zuid Amerika naar het uiterste puntje van Patagonië loopt. De weg mist een stuk in midden Amerika, omdat daar de Farc heerste en het daar destijds te gevaarlijk was om een weg aan te leggen in dat gebied. Onderweg kwamen we 2 ontsnapte lama's tegen op de snelweg. We zijn gezakt naar 2500m. en komen in de nevelbossen. Het is hier zo vochtig dat de bomen genoeg voedsel hebben voor ander planten, die hier gebruik van maken door op de bomen te groeien (epifieten). We hebben onderweg gelunched, het eten was weer heerlijk. Om 16.00u kwamen we aan bij de oever van de Amazone rivier, de boten lagen al klaar. Het water in de rivier stond heel erg laag daardoor kwamen we zelfs een keer vast te zitten. Met wat gewiebel waren we zo weer los. Bij de Lodge aangekomen werden de cabins verdeeld, Annemarie en ik zaten samen in een cabin, maar wel met een eigen kamer en badkamer. De omgeving is prachtig, echt jungle. Om 19.00u ging er een toeter af om aan te geven dat het eten klaar was. De gewoonte in de Lodge is dat om 8u, om13.00u en om 19.00u op een schelp wordt geblazen (een heel hard geluid) om aan te geven dat het eten klaar is. Na het eten gingen een aantal van ons buiten zitten, gezellig met kaarslicht. Wij werden al snel bezocht door allerlei vliegende en kruipende engerds, dus hilariteit alom. De rest van de groep ging op enge beesten Safari met zaklampen. Zij ontdekten een aantal tarantula's, die s'avonds hun holletje uitkomen om op insecten te jagen. Om 22.00u ben ik onder de klamboe gaan slapen met de geluiden van de jungle en het geruis van de rivier op de achtergrond.
01-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 02-10-2016 |
| Jungle Ecolodge |
Wanneer de toeter, om aan te geven dat de maaltijd klaar is, afgaat. Moet ik iedere keer denken aan een stel koeien die naar de stal gaan. Wij zijn hier de enige gasten en hebben de hele omgeving voor onszelf. Na het ontbijt moesten we eerst per boot de rivier oversteken om daarna te voet verder te lopen naar een indianenfamilie die hier nog op traditionele wijze leeft (de Chontayacre Community). Ons gezicht wordt eerst beschilderd om ons te beschermen tegen de gevaren in de jungle en we kregen allemaal rubberlaarzen aan. Het hoofd van de familie is onze gids en heeft ons tijdens de wandeling veel verteld over flora en fauna. Wij moeten voor veel geld onze medicijnen kopen en zij lopen het bos in om geneeskrachtige planten en kruiden te zoeken. Enerzijds is het moeilijk voor te stellen dat mensen op deze wijze kunnen leven, anderzijds ziet het er allemaal heel relaxed uit. Ze zijn bijna voor 100 procent selfsupporting. Er was gezegd dat ons bij het huis van de gids een verrassing stond te wachten en ja hoor op een gegeven moment kwamen er levende maden te voorschijn van wel 10 cm. lang en duimdik. Ze werden eerst gewassen en daarna ontdarmd (dan bewegen ze dus nog), daarna werden we uitgenodigd om te proeven. Niemand durfde het aan. Onze gastheer stak er een in zijn mond en at hem op (hij bewoog nog) daarna werd het overschot in stukjes van anderhalve cm. gesneden (het beweegt nog steeds) er werd zout op gestrooid, aan pennen geregen en bij het vuur geroosterd. Een aantal mensen van onze groep heeft daar een stukje van gegeten en zij zeiden dat het te doen was. Ik heb me er niet aan gewaagd, ik heb liever een grote garnaal. We hervatten de terugtocht glibberend en glijdend met onze rubberlaarzen aan. s'Avonds hebben we weer heerlijk gegeten. Ik vind de maaltijden tot nu toe prima en heel gevarieerd.
02-10-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
