 |
|
|
| 30-05-2016 |
 Dag 10 Grensovergang Rusland-Mongolië |
Na een verblijf in Irkoetsk stappen we in de avond weer in de trein, die langs de zuidelijk oever van het Baikalmeer rijdt. Bij Oelan-Oede buigt het spoor naar het zuiden af richting Mongolië. Ons einddoel van vandaag is Ulaanbaatar de hoofdstad van Mongolië. Bij het laatste kleine station in Rusland gaan we stilstaan en iedereen moet uit de trein. We kunnen in een klein dorpje eten kopen en ons vermaken. Om 15.00u worden we weer bij de trein verwacht, maar we mogen er nog niet in. Om 16.00u wordt het sein gegeven dat we naar binnen mogen om te wachten op de douane ambtenaren en de paspoortcontroleurs. Uiteindelijk hebben we 4.00u en een kwartier in Rusland bij de grens gestaan en 3.00u bij de grens in Mongolië. Tijdens het stilstaan van de trein worden de toiletten afgesloten en moet je maar zien waar je je behoeften doet. In de loop van de avond passeren we bij Naoeski de grens van Mongolië.
30-05-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 31-05-2016 |
| Dag 11 Aankomst en sightseeing Ulaanbaatar |
Om 6.00u komen we aan op het station van Ulaanbaatar, waar de lokale vertegenwoordiging de groep staat op te wachten om ons naar het hotel te brengen. We konden de bagage kwijt in een voorraadkamer van het hotel en vervolgens werden we aan het ontbijt verwacht. Inmiddels was de Mongoolse gids ook in het hotel aangekomen. Na het ontbijt konden we ons even opfrissen in de hotelkamer en daarna moesten we weer de bus in voor een stadstour en een bezoek aan het Zaisan-monument op een heuvel ten zuiden van de stad. Het monument herdenkt alle gevallen Sovjet-soldaten uit de Tweede Wereldoorlog. We zijn nog naar een het "Rode Plein" van Mongolië geweest en hebben een museum bezocht, daarna hebben we met de hele groep heerlijk gelunched. Aansluitend zijn we nog naar een voorstelling geweest van Mongoolse dansen en zang. Hier trad ook een Mongoolse keelzanger op, dit was heel bijzonder om te horen. Na de voorstelling ging het weer richting hotel. Bij het hotel aangekomen besluiten een paar mensen uit eten te gaan, maar Margo en ik gaan wat boodschappen doen in een winkeltje om de hoek. In de winkel zie ik op een gegeven moment dat er een rits van mijn tas open is, dus ik denk "potverdrie er heeft iemand aan mijn tas gezeten" en sluit de rits. Bij het afrekenen aan de kassa is mijn grote rits open en ja hoor.....mijn portemonnaie is eruit. Ik word heel erg boos, want sukkel die ik ben mijn creditkaart en betaalpas zitten erin. Margo is in de winkel gebleven om de boodschappen af te rekenen en ik ben naar het hotel gegaan om te kijken of ik intercontinentaal kon bellen. De receptioniste sprak heel slecht Engels, maar ik mocht bellen. Dat ging natuurlijk allemaal niet goed, want ik kreeg steeds een bandje met Mongoolse tekst en dat versta ik niet. Met mijn telefoon naar Nederland bellen lukte niet. Uiteindelijk kwamen er 2 dames van een Mongools reisburo binnen, waar Djoser mee samenwerkt, zij waren door de receptioniste gebeld. Met de telefoon van één van de dames kon ik ING bellen om mijn kaartjes te laten blokkeren. Dat was gelukkig 35 minuten nadat ik gerold was, gelukt. De dames van het reisburo hadden de politie gebeld en Margo had Sander (de reisbegeleider gebeld), het was dus een aardige drukte in de lobby. De politie arriveerde gelijk met Sander en nadat zij een paar vragen hadden gesteld, werd mij verteld dat ik mee moest naar het politieburo. Eén dame van het reisburo ging ook mee om mijn aangifte te vertalen en zo werden Sander, de dame van het reisburo en ik in een politie auto afgevoerd naar het politieburo. Excact op het moment dat er een paar mensen van onze groep weer bij het hotel kwamen, zij wisten niet wat ze zagen. Op het politieburo moest ik het hele verhaal vertellen en opgeven wat ik kwijt was, er werd een rapportje gemaakt voor de verzekering.....in het Mongools, daar heb ik dus niets aan. De schade viel achteraf nogal mee omgerekend 65,00, mijn creditkaart en betaalpas, mijn museumkaart (een normaal mens laat die thuis als hij/zij gaat reizen) mijn Makro kaart en kaart van de ziektekostenverzekering.
31-05-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 01-06-2016 |
| Dag 12 Per bus door de Gobi-woestijn |
Om 5.00u gaat de wekker, door al het gedoe van gisteren sliep ik pas na 2u dus het was een heel korte nacht. Ik had gisteravond uitgebreid gedoucht, dus ik was vanmorgen snel klaar. Na een uitgebreid ontbijt, vertrokken we om 8u richting Gobi-woestijn. We rijden met 4 busjes, de Mongoolse gids (Orla) zit in het eerste busje en Sander in de laatste. De Gobi-woestijn bestaat uit een mengeling van zandvlakten en rotsbergen. Zodra we de stad uit zijn valt de verlatenheid van het landschap op. Het land is 3 keer zo groot als Frankrijk en het merendeel van de wegen is onverhard. Op deze wegen maken we met name aan het begin van de reis lange dagen, maar het uitzicht maakt veel goed: groene heuvels, rotsen, uitgestrekte vlaktes, kraanvogels, marmotten, kuddes kamelen, paarden of geiten en hier en daar een ger. Onderweg zagen we nog 2 gieren, ze zijn erg indrukwekkend groot. Het eerste deel van de rit gaat door de midden-Gobi. We logeren in de buurt van Mandalgov in gers. De rit was erg ruw alleen maar dirt-road. Om 13.30u kwamen we aan in het gerkamp. We hebben onze bagage weggezet in de ons toegewezen ger, Margo, Marianne en ik delen een ger. Aansluitend stond er een heerlijke lunch voor ons klaar. Na de lunch zijn we nog een eind gaan rijden en hebben een ruïne bezocht van een oude nederzetting. Om 18.30u werden we voor het diner verwacht, het diner zag er ongeveer hetzelfde uit als de lunch, maar het smaakte weer heerlijk.
01-06-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 02-06-2016 |
| Dag 13 Gobi-woestijn en ziek |
Als ik wakker word, voel ik me al niet goed. Hoofdpijn, een dichte neus. algehele malaise. Ik neem 2 paracetamol en ontbijt wat, daarna weer opruimen en koffer en tassen inpakken. We rijden vandaag door naar Ömnögov, het zuidelijke deel van de Gobi-woestijn. Het is de heetste en droogste streek van Mongolië en daarmee ook het meest dunbevolkte gebied. Op deze vlakte lopen veel kamelen. De vlakte wordt onderbroken door het Goervansaichan-gebergte. Onderweg zie je het landelijk leven aan je voorbij trekken en kun je je goed voorstellen hoe tweederde van de Mongoolse bevolking in hun gers leeft die je langs de hele route ziet. Gers zijn nomadententen waarin de Mongolen van oudsher leven en waarmee ze het land doorkruisen. Ze bestaan uit een houten raamwerk dat overdekt is met vilt en canvas. We hebben ook een school bezocht in een klein dorp. Van tevoren werd ons door de Mongoolse gids gevraagd om zakken snoep te kopen, want dan konden we de kinderen op snoep trakteren. Dit stuitte mij heel erg tegen de borst, waarom snoep? Margo en ik hebben ook geen snoep gekocht. Ik ben heel even een schoolklas binnen gegaan en zag daar een klas vol kinderen met grote bergen snoep op hun tafeltjes. Ze wisten gewoon niet wat ze er mee aan moesten, daarbij komt dat de jeugd heel erg slechte en verwaarloosde gebitten heeft. De gids had beter kunnen adviseren om tandenborstels en tandpasta te geven. Margot en ik waren de enigen die geen snoep hadden gekocht. Wij hadden balonnen, kleurpotloodjes en bellenblaas mee genomen.
Van deze dag heb ik niet veel meegekregen, want ik heb bijna de hele dag in het busje geslapen. Als we aankomen in ons gerkamp ga ik gelijk naar bed. Ik heb koorts en voel me ziek, ik heb totaal geen trek in eten. Hoop dat het morgen beter gaat.
02-06-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 03-06-2016 |
| Dag 14 Bayanzag |
Ik werd vanmorgen wakker en was vreselijk verkouden, verder ging het wel weer. In de gers staan 2, 3, of 4 bedden en de sanitaire voorzieningen staan net als op een camping, in een afzonderlijk gebouw. Als je s'nachts naar het toilet moet, loop je dus in het stikkedonker, met zaklamp, naar het toiletgebouw. In het nationale park Goervansaichan zijn veel verschillende inheemse diersoorten te zien.
Het landschap bij Yolan Am (adelaarsbek) is zeer verrassend, midden in de woestijn is hier een spectaculaire canyon. De canyon is ons doel voor vandaag, liefhebbers kunnen naar de gletsjer wandelen. Een aantal mensen van onze groep gingen inderdaad de canyon in om de gletsjer te bewonderen. Dit ging allemaal zomaar niet, het was een smal pad dat telkens een smalle snel stromende rivier kruiste, er moest dus over stenen geklauterd worden of we moesten met een flinke sprong aan de andere kant zien te komen. Gelukkig ging het allemaal goed. De gletsjer was indrukwekkend, natuurlijk niet zo groot als ik ooit in Alaska heb gezien. Een aantal mensen besloten om over de gletsjer te lopen om te zien hoe ver ze zouden komen. Margo en ik besloten het niet te doen, ten eerste omdat we ervaring hebben opgedaan in Alaska en weten dat je het lopen over gletsjers niet moet onderschatten. In Alaska mochten we alleen de gletsjer belopen met ijzers onder onze schoenen en die waren hier niet voorradig.
Het was fantastisch in de canyon en als we even op een rots gingen zitten, hoorden we alleen maar vogels om ons heen. Het was weer een dag met een gouden randje.
We hebben in de busjes bij zandduinen gelunched. De bedoeling was om de zandduinen te beklimmen, maar het weer was te slecht. Veel regen en wind. Aan het eind van de dag komen we aan bij Bayanzag, waar we overnachten.
03-06-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 04-06-2016 |
| Dag 15 Khujirt-vallei |
Vanmorgen konden we "uitslapen" om 8u werd het ontbijt geserveerd, om 9u reden we weg. Vandaag rijden we noordwaarts en we verlaten de Gobi woestijn die hier overgaat in de droge steppen. Het heeft vannacht behoorlijk geregend en een groot deel van de ochtend regent het nog steeds. Op een gegeven moment komen we in een gebied waar de grond heel vochtig is en er daardoor veel struiken groeien. Tel daar de regen van vannacht bij op en je hebt een gebied waar alle spoorvorming van auto's die daar hebben gereden vol staan met water. Het zijn net kleine beekjes. Uiterste concentratie en stuurmanskunst worden van de chauffeurs gevraagd. In deze omstandigheden moet je snelheid houden anders heb je een groot probleem en wij als passagiers ook, want dan moet er geduwd worden. We hebben ruim een half uur geglibberd, gegleden en geslipt. Eén busje kwam vast te zitten, maar had gelukkig al vrij snel weer grip. Toen de laatste bus ook vaste grond onder de wielen had, begonnen de chauffeurs te claxoneren met een bergclaxon. Dat betekende voor ons dat de chauffeurs het ook wel als heel spannend hadden ervaren. We zijn doorgereden naar het gerkamp, waar een heerlijke lunch op ons stond te wachten. We hadden toen een rit achter ons van 160 km. over een bandenspoor wat vergeleken kon worden met een wasbord. Na de lunch zijn we met de hele groep gaan wandelen naar de ruines van het in de jaren dertig verwoeste Ongiinklooster. Het monnikenklooster en bijgebouwen heeft ooit vele vierkante meters beslagen. In 1920 kwamen de Russen om Mongolië te veroveren en zij hebben aardig huisgehouden. De Russen gingen ervan uit dat als zij alles wat te maken had met Boedisme en Sjamanisme zouden verwoesten, het geloof ook niet meer bestond. De gebouwen en het klooster werden verwoesd, de oudere monniken werden van de kliffen gegooid. De jongere monniken gingen de gevangenis in en de allerjongsten werden elders onder gebracht.Margo en ik zijn later nog een berg op gegaan, omdat op de top van de berg een paar beelden stonden en daar wilden we naar toe, maar op de top stond zo'n wind dat we bijna van de berg werden geblazen. We zijn dus maar weer naar beneden gegaan. We overnachten in de Khujirt-vallei. Al met al was het weer een prachtige dag.
04-06-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 05-06-2016 |
| Dag 16 Naar de Orkhon vallei |
Vandaag vertrekken we naar de Orkhon vallei. Vulkaanuitbarstingen en aardbevingen hebben een indrukwekkend landschap gecreëerd met o.a.de Ulaan Tstulan waterval. In 2004 is de vallei door de UNESCO uitgeroepen tot wereld erfgoed. De vallei heeft een grote betekenis voor de Centraal Aziatische volkeren en hun historie.
De wekker liep om 6.15u af, want we moesten om 8.15u vertrekken. We hebben een lange dag voor de boeg over bijna onberijdbare sporen met hele diepe kuilen en af en toe een stroompje waar we doorheen moeten. We hebben korte sanitaire stops en lunchen in een restaurant. De lunch was weer behoorlijk uitgebreid en veel, we gingen dus allemaal met een volle buik de bus weer in. We hebben de Gobi woestijn verlaten en rijden over de graslanden van Mongolië, maar nog steeds over onbegaanbare paden. We verbazen ons er iedere keer over dat de chauffeurs zo goed de weg weten te vinden door dit landschap. Er zijn geen wegen, alleen een wirwar van autobandsporen die ineens naar rechts of naar links kunnen ombuigen. Verder is er geen enkele aanwijzing welke kant je op zou moeten gaan. Je moet hier geboren zijn en geleefd hebben om nog enigszins je weg te kunnen vinden.
Onze chauffeur is niet zo'n licht. Op een gegeven zagen we de andere 3 busjes niet meer en onze chauffeur werd een beetje zenuwachtig. Wij vermoedden al dat hij helemaal de weg kwijt was. We waren verdwaald op een onmetelijke vlakte. Na wat heen en weer gerij naar alle kanten, zagen Margo en ik in de verte lichten van een auto knipperen en wezen de chauffeur erop. Met een zucht van verlichting reed hij in de richting van de lampen en ja hoor het waren de andere busjes. Onderweg hebben we een heel oude begraafplaats bezocht en konden we even de benen strekken. We hebben de hele dag vreselijk gehotsebotst (geen Nederlands). We vertrokken om 8u s'morgens en kwamen om 5u bij het gerkamp aan. Bijna, we zagen het gerkamp al liggen maar om daar te komen moesten we over een houten brug en die brug was ingestort, dus er zat niets anders op dan door een riviertje te gaan. We werden van de ene kant naar de andere kant geslingerd in de bus, iedereen zat onder de blauwe plekken.
05-06-2016, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
