 |
|
|
| |
|
|
| 29-06-2015 |
 Valdez - Boottocht naar Sint Williamsound |
Gisteravond hebben we nog met drie mensen in een restaurant aan de haven gegeten. In Amerika in een restaurant eten is niet meer zo als vroeger, het is duur. Voor de hoofdmaaltijd, een glaasje wijn en een koffie moest ik 42 dollar betalen. De dollar staat bijna gelijk aan de Euro dus als je dat iedere avond doet ga je failliet. Met een paar mensen gaan we regelmatig naar een supermarkt en maken ons eigen diner en de lunch voor de volgende dag. Vanavond heb ik warme kippepootjes gegeten en later een stukje stokbrood met heerlijke zalm, glaasje wijn erbij en ik ben helemaal gelukkig. Vandaag zijn we de hele dag op een boot geweest om Prince William Sound en de Columbia gletsjer te bekijken. Prince William Sound is een gebied met eilandjes, fjorden, bergen en gletsjers rondom de stad Valdez. De Colombia Gletsjer is Alaska's laatste gletsjer die begonnen is met krimpen. In Nederland hoor je vaak over de opwarming van de aarde en de gevolgen daarvan, als je dan zo'n enorme gletsjer ziet en informatie krijgt over het terugtrekken van de gletsjer besef je pas goed wat de gevolgen zijn van de opwarming van de aarde.
In Valdez eindigt de 1300 km. lange pijplijn waardoor onbewerkte olie stroomt. Hier komt de ruwe olie aan om verder vervoerd te worden naar een Amerikaanse raffinaderij. In 1989 heeft hier de beruchte olieramp met de Exxon Valdez plaatsgevonden. Gelukkig is hier vrijwel niets meer van te zien. De schoonheid van de Sound met haar gletsjers, hoge bergen en onaangetaste bossen, is bijna weer terug in haar oude staat. Het was geweldig om door de fjorden te varen. Helaas regende het af en toe maar we hebben grote vinvissen, zeeotters, bruinvissen en zeehonden gezien. Het hoogtepunt vond ik de geweldige gletsjer, deze gletsjer heb ik regelmatig op TV gezien en nu ben je er zelf zo dichtbij, ik vind dat indrukwekkend. Weer een dag met een gouden randje.
29-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 30-06-2015 |
| Valdez - Glennallen Highway |
Vanmorgen zijn we pas om 11.00 uur vertrokken, omdat we maar 160 mijl hoefden te rijden. Eerst zijn we naar de Hatchery geweest, dat is een fabriek waar zalmeitjes worden bevrucht om weer terug gezet te worden in zee, zo blijft de zalmstand in tact. De zalmtrek begint begin juli en de eerste zalmen zwommen al in de baai, dat trekt in grote getale zeerobben aan die aan het vissen zijn. Overal wordt gewaarschuwd voor beren die op de zalmen afkomen. Wij hebben helaas geen beren gezien. Na een rit door de echte wildernis van Alaska met diverse foto momenten onderweg komen we aan bij onze Lodge. We zijn hier de enige gasten en hebben gezellig met de hele groep gegeten. We logeren alweer in de wildernis met prachtige natuur om ons heen.
30-06-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 01-07-2015 |
| Glennallen Highway - Alaska Independence Mine - Hatcher Pass |
Even antwoord geven op de vraag van mijn meest trouwe volgster. De Hatchery is een fabriek waar de zalmeitjes uit de zalmen worden gehaald, de eitjes worden bevrucht en teruggezet. Voor de fabriek is een groot net in het water uitgezet in de vorm van een fuik, de zalmen zwemmen erin en kunnen niet meer terug. Ze worden naar de fabriek gebracht waar ze van hun eitjes worden ontdaan en vervolgens worden zij weer teruggezet. Als ik hier uit eten ga, eet ik zalm. De smaak is veel verfijnder dan in Nederland. Met een paar andere dames hebben we besloten om niet meer iedere maaltijd in een restaurant te eten, want dat loopt aardig op. Een hoofdmaaltijd in een restaurant komt al snel op 35 dollar, dan is daar nog geen drankje of koffie bij. We doen meestal voor de lunch en het diner boodschappen bij de supermarkt en eten op de kamer. Als je nu zoals wij een aantal dagen achtereen in de wildernis doorbrengt, valt gelijk op dat er wel heel veel gebruik wordt gemaakt van privé vliegtuigjes. Een op de drie inwoners van Alaska heeft een vliegbrevet. De eigenaren van de Lodge waar we vannacht verblijven hebben 4 vliegtuigjes en drie start- en landingsbanen. Vooral in de wintermaanden ben je volledig geïsoleerd in veel gebieden als je geen sneeuwscooter of vliegtuig hebt. Dwars door de Alaska Mountains Range rijden we het hooggebergte in op weg naar de 1148 meter hoge Hatcher Pass. De omgeving van de Hatcher Pass is vooral bekend vanwege de goudkoorts, die ontstond in 1886. Volgens het verhaal was er in 1886 een mijnheer op jacht, hij wilde een dier beschieten, schoot mis en de kogel kwam in een goudader terecht en voila..... de goudkoorts nam grote vormen aan. Al snel ontstond er een mijn met bijbehorend dorpje. Bij de Independent Mine werkten in 1941, het beste jaar van de mijn, 204 personen en haalden ze voor meer dan 17 miljoen dollar goud uit de grond. In 1953 ging de mijn failliet en trokken de arbeiders weg. Sindsdien is het mijncomplex vervallen en lijkt op een spookstad. Ik ben met een reisgenoot een aardig stuk de berg opgeklommen. We hadden een prachtig uitzicht over bergen met allerlei tinten groen, van de vegetatie, bedekt.
01-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 02-07-2015 |
| Hatcher Pass - Beluga Point - Portage Glaciers - Summit Lake |
Vannacht hebben we wel heel basic geslapen om dat te compenseren kregen we een gratis diner. We sliepen in cabins, een soort blokhut, alleen deze cabins hadden geen stromend water(dus geen douche) jakkie en een chemisch toilet. Je kon er niet eens je handen fatsoenlijk wassen. Dat gaat me toch allemaal iets te ver, maar ja als je in een toendra achtige omgeving verblijft kun je niet verwachten dat alle voorzieningen zoals wij die gewend zijn, aanwezig zijn. We hebben wel heel erg lekker gegeten met de hele groep. We zijn langs een van de mooiste kust routes gereden naar Beluga Point.
In Julie en augustus zwemmen hier de Belluga walvissen langs. Door schitterende canyons en een prachtige omgeving kwamen we aan in Summit Lake. Er is een eenvoudig hotel, maar in ieder geval een schone badkamer en heerlijke bedden. Ik vind Alaska nog steeds helemaal geweldig.
Een huishoudelijke mededeling: Volgers van dit blog mogen ook reageren. Ik vind het ook leuk om iets van het thuisfront te vernemen
02-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 03-07-2015 |
| Summit Lake - Homer |
We zijn van Summit Lake naar Homer gereden. Een prachtige route met schitterende vergezichten. In Homer loopt er een weg recht de zee in van zeker 10 mijl lang. Langs de weg zijn heel veel campings en aan het eind van de weg zijn veel souvenirs winkels en eetgelegenheden. Er wordt heel veel gevist, de vissers kunnen hun vis op diverse plekken schoonmaken. We hebben even staan kijken en zagen dat er alleen hele mooie stukken filet van de vis worden gesneden en de rest gaat terug in zee. Het is hier in het zuiden weer prachtig weer een graad of 22. Wat heel bijzonder is aan Homer....zijn de besneeuwde bergen met hier en daar een gletser en daarbij een prachtige blauwe zee. We zijn in Homer omdat morgen 5 mensen, waaronder ik beren gaan zoeken. We gaan met een heel klein vliegtuigje naar een gebied waar gegarandeerd beren zich bevinden. Ik vind het heel erg spannend.
03-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 04-07-2015 |
| Homer - beren |
Op de voorlaatste dag van ons verblijf hier in Homer is het dan zover, we gaan beren zoeken. Vanmorgen om half 5 ging de wekker, we moesten om kwart voor zes klaarstaan om naar de hangar te worden gebracht. Wij gingen met 5 mensen van de groep beren zoeken. Dawn (onze reisbegeleidster) kwam niet opdagen en zij nam haar telefoon niet op, dus hebben we een taxi laten komen om ons weg te brengen. We waren nog redelijk op tijd op het vliegveld, er zaten al 10 mensen te wachten met ons erbij bestond de groep uit 15 personen die verdeeld werden over 3 kleine cessna's. Eerst moesten de rugzakken gewogen worden, de papieren ingevuld en getekend worden en daarna werden de lieslaarzen met schoenen gepast en aangetrokken. Er werd ons door een van de medewerksters van de luchthaven verteld wat we wel en niet mochten doen en vervolgens kregen we de briefing van een van de piloten. We zouden ruim een uur vliegen en daarna landen op een strand. Onze groep werd verdeeld over de 3 vliegtuigjes, omdat wij singles waren en verder gingen er alleen stellen mee. Het vliegtuig waar ik in zat werd bestuurd door een piloot van een jaar of 30 die voor het starten vroeg of we goed zaten en vervolgens riep "let's rock and roll". Het werd een vlucht van ruim een uur, omdat het nog niet volledig eb was. We landden op het strand en de vlucht en landing waren al heel bijzonder, af en toe kreeg ik het gevoel dat ik een berg aan kon raken. Als je uitstapt mag je geen voet verzetten voor je toestemming van de piloot/gids hebt gekregen. Je loopt in een rij achter elkaar en mag pas foto's maken als de gids stilstaat en je toestemming geeft. We liepen over de eerste duin en gelijk stond daar een beer, ik dacht nu al? We moesten allemaal dicht bij elkaar op onze knieën zitten en toen kregen we toestemming om te fotograferen. De beer doet gewoon zijn ding en kijkt af en toe. We zijn later het wad opgegaan en moesten door een snelstromende rivier lopen, het water kwam tot boven mijn knieën en de stroom is heel erg sterk, dat is dan weer zo'n moment dat ik denk "waarom doe ik dit toch"? We hebben zeker 12 beren gezien waarvan een moeder en jong en een beer kwam wel heel erg dichtbij, toen dacht ik je mag nu wel stoppen en later bleek dat ik niet de enige was die dat heeft gedacht. Op zo'n moment moet je op je knieën blijven zitten, je mag geen geluid maken en zeker niet bewegen. De beer bepaalt wat hij gaat doen, nog meer naderen of zich omdraaien en weglopen, deze liep gelukkig weg. Ik kan niet goed uitleggen wat ik vandaag hebt beleefd en gezien, maar het was één van de meest indrukwekkende belevenissen in mijn leven. Het was een SUPERDAG. Als kers op de taart was er vanavond een parade in de stad (the 4th of Juli) we zijn even gaan kijken en het was behoorlijk druk, leuk om mee te maken.
We waren allemaal uigenodigd om een kar of auto te versieren en deel uit te maken van de parade, alleen Herbert en Jan hebben hier gehoor aangegeven. Natuurlijk zijn we net zolang blijven staan tot ze voorbij kwamen en wij maar zwaaien.
04-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
| 05-07-2015 |
| Homer - Wasilla - Anchorage |
Vanmorgen heb ik afscheid genomen van de meest vreselijke hotelkamer waar ik ooit in heb geslapen. Ik denk dat ik hier maar een klacht over ga indienen. Het verblijf in Homer is verder prima geweest. Margo en ik hebben heel veel gelopen en s'avonds zijn we met Jan en Herbert gaan eten. Het was heel gezellig en we hebben heel erg gelachen. De rit naar Anchorage was weer helemaal geweldig met veel natuurschoon.
De laatste nacht in Anchorage. Margo en ik willen toch nog heel graag naar een Walmart. Bij de receptie hebben we geinformeerd of er een Walmart in de buurt was en er was er één, maar dat was 50 minuten lopen. Wij hebben er een uur over gelopen, daarna nog 1 1/2 uur gewinkeld en toen we een uur terug gelopen. We waren om 20.00 uur terug. We hebben de boodschappen weggezet, onze salade gepakt en zijn heerlijk met wijn op een bankje aan het meer gaan eten. Het was prachtig weer.
Morgen op ons gemak de koffer inpakken, om half één worden we naar het vliegveld gebracht voor een lange vlucht naar Amsterdam.
05-07-2015, 00:00 geschreven door Wil
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
